100 คนดู 90 คนร้องไห้ บางส่วนบรรลุธรรม

เรื่องที่น่าดูน่าชมที่สุด เด็กพิการคนหนึ่งนอนอยู่ตลอดเวลา ตามองแทบไม่เห็น แต่จิตของเขาสว่างไสว คำพูดของเขาเหมือนพระอริยเจ้ากำลังเทศน์สอนเรา น่าทึ่ง ชีวิตของเขาไม่เป็นหมันเลย

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=p7Mj-IB6C54]26 คนค้นคน ผมอยากบวช ตลอดชีวิต แต่ - YouTube[/ame]

 

ขออนุโมทนาสาธุ กับเจ้าของกระทู้ และทุกๆท่านครับ เคยดูทีวีแล้ว แต่ลืมแล้วครับ แต่เมื่อเจ้าของกระทู้นำมาให้ดู จึงพึ่งเข้ามาดูครับ ยากนะที่จะมีบุคคล เช่นนี้ ที่เกิดขึ้นมาใช้กรรม แต่ก็มาให้เห็น อยู่เสมอๆ ฟังน้องกันท่านพูดแล้ว ขนลุก เพราะว่าเธอ กล้าพูด ในสิ่งที่หลายๆคนไม่พูด แม้แต่นักบวช ยังไม่มีความสามารถ เท่ากับเธอ เธอกล้ายืนยันว่า ขอให้ได้ เป็นพระพุทธเจ้า ในอนาคต ได้ตรัสรู้ พระโพธิญาณในอนาคตตกาลเบื้องหน้าโน้น

เธอนึกถึงความตายอยู่เสมอ นึกถึง ศิล นึกถึงพระ และเมื่อตายขอไปสู่สุขติโลกสวรค์ ขั้นตอนนี้ เหมือนท่านกำลังเรียน อารมย์พระอริยเจ้า เลยนะ และการปฏิญาณ ของท่าน ถ้าเปรียบเทียบทางตำรา บารมีต้น กับบารมีกลาง ในตำราบอกว่า ยังไม่กล่าวคำวาจา ต่อหน้า คนและต่อมหาชน มีแต่บารมีขั้น ปรมัตเท่านั้น ที่กล้ากล่าวเช่นนี้ จะอยู่ในขั้น หยาบ กลาง ละเอียดนั้นมิทราบได้

คนที่ไม่มีบารมี สูง ไม่สามารถ รู้ และเข้าใจ ได้แบบนี้ แต่นี่ พูดได้อย่างคล่องแคล้ว โดยไม่ใครมาสอนเลย อาศัยฟังธรรมจากวิทยุ และเทศวันพระ และข้าพเจ้า ขออนุโมทนาสาธุ ขออ้างอิงคุณพระรัตนตรัยมี บารมีของพระพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระธรรม พระอริยสงฆ์เจ้าทั้งหลาย พรหม เทวดา สิ่งสักดิ์ทั้งหลาย พระโพธิสัตว์เจ้าทั้ง หลาย ขอบารมีของท่านจงให้ท่านประสบสิ่ง อันพึงปราถนา ทุกประการเทอญ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมธามิ

--------------------------------------------------------------------------------
Last edited by บุญทรงพระเครื่อง; 07-01-2013 at 02:19 PM.

 

ขอบคุณครับคุณบุญทรงที่เข้ามาโพสเป็นคนแรก

ฟังสำเนียงเสียงพูด จังหวะการพูด ช่างคล้ายกับหลวงพ่อสังวาลย์ วัดเขาสารพัดดี ซึ่งเป็นอาจารย์ของหลวงพ่อสนอง วัดสังฆทานเสียจริง ๆ

ผมสันนิษฐานว่าน้องกันเคยปฏิบัติธรรมมาแต่ชาติก่อน แต่ติดขัดด้วยการเสวยกรรม จึงอธิษฐานจิตมาใช้กรรมให้หมด ๆ ไปเสียในชาตินี้ ดังนั้นเธอจึงพลิกวิกฤตให้เป็นโอกาส อาศัยความทุกข์เป็นแหล่งเรียนรู้ธรรม อาศัยวิทยุและแผ่นซีดีฟังคำสอนของพระเป็นแนวทาง ก็ทำให้เข้าใจธรรมะของพระพุทธเจ้าได้ ต้องใช้คำว่าถึงธรรม หรือเห็นธรรม เลยทีเดียว แต่เธอคงปรารถนาพุทธภูมิมากกว่า คนที่ปรารถนาพุทธภูมิจะมีสติปัญญาเหนือคนทั่วไป ก็ลองคิดดูเถิดแม้เจ็บป่วยและวัยขนาดนี้จิตของเธอยังพุ่งไปหาพระพุทธเจ้าได้ ถ้าไม่ใช่แรงอธิษฐานของอดีตชาติก็ไม่ทราบจะกล่าวว่ากระไร เพราะปัจจุบันชาตินี้เธอสัมผัสกับโลกไม่มากนัก คนเฒ่าคนแก่มากมายในแผ่นดินที่ได้ยินได้ฟังคำสั่งสอนของพระมามากมายยังไม่สามารถทำได้อย่างเธอเลย เป็นเรื่องที่น่าทึ่งจริง ๆ

น้องกันพูดถึงน้องชายราวกับว่าเขาเป็นผู้ใหญ่เต็มตัวเลยนะ และน้องชายชื่อกี้ยังเด็กมาก ๆ ช่างเป็นถ้อยคำที่เต็มไปด้วยเหตุและผล แม้แสดงความห่วงใยก็ยังเต็มไปด้วยเหตุผลของผู้เข้าถึงธรรม ซึ่งคนทั่วไปไม่สามารถพูดได้อย่างนี้ ถ้าท่านใดยังไม่เปิดดูก็กรุณาเสียเวลาเปิดดูสักหน่อย ไม่กี่นาทีเองครับ แล้วน้ำตาจะหยดแหมะ ๆ ด้วยความซาบซ้ึ้งใจ

 

เมื่อจิตเรื่มยอมรับ และเรื่มเรียนรู้ กับสิ่งที่เกิด

ภาวะจิตของน้องกันก็มีความสงบ อีกทั้งได้ฟังธรรมะ ก็ทำให้ภาวะจิตมีการพัฒนามากขึ้น

น้องกันเป้นเด็กที่ฉลาดมากครับ รู้จักการเรียนรู้ และยอมรับผลของกรรม

ในชาติต่อๆไป ผมเชื่อว่าน้องกัน ได้เกิดในสิ่งที่น้องเองปรารถนา

 

ชาติหน้า ถ้ามาอีก.น้องกันต้องมาดี..(โมทนากับจิตที่เป็นกุศลของน้องกันค่ะ)
ปล..ตะก่อนดูรายการนี้ทีไร (บางเทปทำเอาต่อมน้ำตาแตกยังกะโลกถล่ม ยังไงยังงั้น.555.++เป็นรายการที่ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆจร๊าา)

 

โมทนาสาธุคะ ดูแล้วเกิดความสงสาร และ ได้ทั้งข้อคิดดีๆ คอยเตือนใจตัวเอง

 

ขอให้บรรลุในชาตินี้ค่ะน้องกัน...

 

อนุโมทนา ค่ะ น้องกัน เข้าถึงพระธรรมอย่างลึกซึ้ง คนธรรมดา ครบ ๓๒ บางคน ยังเข้าไม่ถึงธรรม เหมือนน้องเค้า เลย ซาบซึ้ง น้ำตาไหลไม่ใช่เพราะเศร้า แต่เพราะ ซาบซึ้งค่ะ

 

น้องกันเค้าได้บุญ อันยิ่งใหญ่ เพิ่มอีกอย่างคือ ทำให้พ่อแม่ ได้เข้าวัด ทำบุญ ได้ ธรรมะ ไปกับน้องเค้าด้วย โมทนา สาธุค่ะ

 

น้องกันเป็นพระที่ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ มีธรรมที่ลึกซึ้งฟังแล้วซึ้งมากๆ สาธุ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ สาธุ กับน้องกัน น้องกี้ คนต้นเรื่อง และ เจ้าของกระทู้ค่ะ ... ทุกอย่างเป็นไปตามแรงอธิษฐาน ... มีที่มาและมีที่ไปค่ะ ... ขอบคุณที่ได้นำมาลงค่ะ ^ ^

 

คลิปต่อไป เจ้าของรายการทีวีพาน้องกันและน้องกี้ไปท่องเที่ยวสวนสนุกและวัด ได้ไปสนทนาธรรมกับท่าน ว.วชิรเมธี ที่วัดเบญจมบพิตร ลองฟังน้องกันสนธนากับท่าน ว.วชิรเมธี ว่ายังไงบ้าง
[ame=http://www.youtube.com/watch?v=PtokwrvDB3s]ป่วยกายแต่ใจเป็นสุข - YouTube[/ame]

 

ดูแล้วได้อะไรเยอะเลยครับ

ทำให้ไม่ประมาทในการก่อกรรม

 

บางส่วนก็ สมเพช สลดสังเวช

 

ตามธรรมดา ในสมัยครั้งพุทธกาล พระที่จบกิจ เป็นพระอรหันต์ รดับธรรมดา พระโพธิสัตว์ ที่บวชเป็นพระ ถ้าพูดถึวลำดับ พระอรหันต์จะนั่ง ลองพระโพธิสัตว์ แต่ไม่ใช่พระอรหันต์รดับแม่ทับนะ ในสมัยครั้งพุทธกาล มีพระอรหันต์องค์ หนึ่ง เดินนำหน้า เณรซึ่งเป็นลูกศิษย์ เดินตามหลัง หลังจากไปเฝ้าพระพุทธเจ้ามาแล้ว เดินมาเรื่อยๆ เณรก็คิด เรื่องของพระพุทธเจ้า อยากเป็นพระพุทะเจ้า เมื่อดังนั้น พระอาจารย์ ให้ไปเดินข้างหน้า เมื่อคิดถอยกลับ ไม่อยากเป็นพระพุทธเจ้าแล้ว บำเพ็ญบารมีนานเหลือเกิน เป็นสาวกดีกว่า พระอาจารย์ ให้มาเดินข้างหลัง เณรคิดแบบนี้อยู่ ๓ วาระ เดี๋ยวไปเดินหน้า เดี๋ยวกับหลัง เณรเลยงง

เลยถามอาจารยว่า ทำไม่ท่าน อาจารย์เดี๋ยวให้ผมไปเดินหน้าเดิน หล้ง มันยังไงกันครับ อาจารย์ถามว่า เมื่อกี้ เธอคิดอะไร เณรก็เล่าให้อาจารย์ฟัง ดังที่เล่าค่าวๆมานั่นแหละครับ คนปราถนา พระโพธิญาณ คนที่จะเป็นพระพุทธเจ้า ลื้อสัตว์ขนสัตว์ ให้พ้น วัฏจักสงสาร มันมีกำลังมาก และต้องสร้างบารมีทุกอย่างทุกด้าน คนที่ทำความปราถนาในวันนี้ จิตเขาจะเป็นพระโพธิสัตว์ทันที

และน้องกัน ท่านพูดมาอย่างแจ่มแจ้ง ว่าขอให้ได้ เป็นพระพุทธเจ้า ในอนาคต ได้ตรัสรู้ อนุตร สัมมาสัม โพธิญาณ ในอนาคต คนที่มีบารมีต้น หรือ บารมีกลาง ยังไม่กล้ากลว่าว ต่อหน้าคนหรือ ต่อหน้า มหาชน นอกจากในขั้นของปรมัถบารมี ในบารมีของ ปรมัตถบารมี ก็ยังมี หยาบ กลาง ละเอียด อีก ว่าตามตำรานะ เคยอ่านประวัติ หลวงปู่ทวด ท่านเดิน จะไม่ข้าม หมานะ เพราะว่า ไม่รู้ ว่า มันเคยเกิด เป็นพ่อแม่เราหรือเปล่า

หมา หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง ตาย ท่านชื่อ ว่าท่าน โคล่า หรือสิงห์ดอก นี่แหละ ตอนนั้นผู้เขียนเอง อยู่ในวัดท่าน บังเอิญ ท่านตาย หลวงพ่อจ้าง ลุงบุญธรรม อยู่ จังหวัดอุตรดิต นำร่างท่านไปฝังโคนต้นโพธิ ที่วัดท่าซุง เพราะท่านเป็นพระโพธิสัตว์ เกิดอีก ๓ ชาติ บารมีจะเต็ม ถ้าไปฝังตามพื้นดิน ใครไปเหยียบย่ำ ข้ามไปมา จะมีโทษ ท่านจึงสั่งให้ลุงบุญธรรม ไปฝัง ผมเห็นเหตุการณ์ โดยตลอดครับ มีเด็กลพบุรี เป่าขุ่ยนำหน้า ใช้รถเข็น ศพท่านไป

ฉนั้นเรื่องแบบนี้จึงไม่แปลก หรอกครับ ผมสัมผัสมา ที่เกิดเป็นหมา มาหลายท่านครับ จึงกล้าพูดเรื่องแบบนี้ ทั้งพระฆราวาส ผู้หญิง ผู้ชาย ที่มีวิสัย ของ เนื้อหน่อพุทธทรางกูธส่วนท่านกัน ท่านพูดชัดเจน โดยไม่แครใครแล้ว โดยไม่มีมารยาใดๆทั้งสิ้น ผมและท่านทั้งหลาย ที่เห็นได้ยิน เหมือนๆกันครับ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=blGOh3hCdx0]น้องกัณฑ์ - YouTube[/ame]
ข่าวน้องกันเสียชีวิตเม่อเดือนพฤษภาคม 2553

 

นี่แหละครับ เคยมีคนเอามาลงแล้ว แต่ลงอีกก็ดีให้คนได้ดู ดูแล้วเตือนตัวเอง เรากำลังทำเสียเวลาหรือไม่
น้องกันเขาไปดีแล้วละครับ จิตใจเขางดงามอย่างนี้

น้องกัน ป่วยโรคพันธุกรรมบกพร่อง เสียชีวิตแล้ว

​

เรียบเรียงข้อมูลโดยกระปุกดอทคอม
ขอขอบคุณภาพประกอบจาก youtube.com

เมื่อวันที่ 4 พฤษภาคมที่ผ่านมา มีรายงานข่าวว่า น้องกัน หรือ ทรงเสถียร ท้าวทัญ ที่ป่วยด้วยโรคพันธุกรรมเมตาบอลิก จนไม่สามารถเดินเหินหรือเคลื่อนไหวได้เหมือนคนปกติได้เสียชีวิตลงแล้วที่โรงพยาบาลราชบุรี

ทั้งนี้ นางพันธ์วิรา ศรัทธาผล ซึ่งเป็นคุณแม่ของ "น้องกัน" เปิดเผยว่า เมื่อวันที่ 30 เมษายนที่ผ่านมา "น้องกัน" มีอาการไม่ค่อยดีนัก แต่ต้องการไปร่วมงานเปิดมูลนิธิ ที่ "น้องกัน" เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงปรารถนาจะให้ตั้งขึ้นมา เพื่อช่วยเหลือเด็กที่ป่วยเป็นโรคเมตาบอลิซึ่ม แต่อยู่ร่วมงานได้เพียงครึ่งวัน "น้องกัน" ก็มีอาการไม่ดีจนแม่ต้องพากลับบ้าน และหลังจากนั้นมา อาการของ "น้องกัน" ไม่ค่อยสู้ดีนัก

​

จนเมื่อเช้าวันที่ 3 พฤษภาคม "น้องกัน" มีอาการแน่นหน้าอก หายใจไม่ออก พ่อและแม่จึงนำ "น้องกัน" ส่งโรงพยาบาล โดยตั้งใจว่าจะไปโรงพยาบาลศิริราช แต่ระหว่างทางอาการของ "น้องกัน" ทรุดหนัก จนต้องนำส่งที่โรงพยาบาลพระยุพราช และย้ายไปที่โรงพยาบาลราชบุรี ซึ่งแพทย์ตรวจพบว่า "น้องกัน" มีอาการปอดอักเสบต้องใช้เครื่องช่วยหายใจ จนต่อมาอาการของ "น้องกัน" ก็ดีขึ้น ยิ้มได้ จนคุณแม่คิดว่า "น้องกัน" ไม่น่าจะเป็นอะไรแล้ว พร้อมกับที่ "น้องกัน" ได้ให้คุณแม่จดบันทึกสิ่งที่อยากจะพูดเอาไว้ว่า

"ชีวิตตอนนี้ของกัน ต้องเผชิญกับทุกข์ทรมานด้วยโรคที่เป็นอยู่อย่างทุกข์ใจ"

​

แต่แล้ว หลังจากนั้น "น้องกัน" ก็มีอาการตาค้าง เจ้าหน้าที่ต้องเข้ามาช่วยยื้อชีวิต "น้องกัน" แต่ก็ไม่เป็นผล "น้องกัน" จึงเสียชีวิตในเวลา 16.30 น. ของวันที่ 4 พฤษภาคม ด้วยวัย 18 ปี

โดยคุณแม่ของ "น้องกัน" กล่าวว่า "น้องกันไปสบายแล้ว เพราะที่ผ่านมาน้องกันก็ทุกข์ทรมานมาก หลังจากทำภารกิจตั้งมูลนิธิเสร็จสิ้นแล้ว น้องกันถามหาวาระสุดท้ายของตัวเองทุกวัน ว่าเมื่อไหร่จะถึงสักที เมื่อมาถึงวันนี้ ก็คิดเสียว่า น้องกันได้พ้นจากความทุกข์ทรมานที่มีแล้ว ตอนนี้ก็ขอให้น้องกันไปดี ไปที่ที่อยากปรารถนา น้องกันพูดเสมอว่า อยากไปเกิดใหม่ เป็นคนที่มีร่างสมบูรณ์"

​

ทั้งนี้ "น้องกัน" เคยพูดไว้ว่า "จริง ๆ กันไม่อยากอยู่แล้ว กันรู้สึกทุกวันผ่านไปช้าเหลือเกิน เพราะ กัน รอคอยวันสุดท้ายทุกวัน ตรวจดูทุกวัน ว่าจะถึงวันสุดท้ายที่จะได้หลุดพ้นจากร่างนี้ กันรู้สึกว่าโรคนี้ร้ายแรงยิ่งกว่าโรคอื่น ๆ กันไม่ปรารถนาร่างนี้หรอก เพราะร่างนี้มีแต่โรคภัยไข้เจ็บ ดังนั้นเราไม่ควรยึดถือ เราควรจะละ"

ส่วน "น้องกี้" ชุติมันต์ ท้าวทัญ น้องชายวัย 13 ปี ของ "น้องกัน" ที่ป่วยเป็นโรคพันธุกรรมเมตาบอลิกเช่นเดียวกัน ยังคงเศร้าเสียใจกับการจากไปอย่างกะทันหันของพี่ชาย ได้กล่าวทั้งน้ำตาว่า ถ้า "พี่กัน" ตายไปแล้วขึ้นสวรรค์ หายามารักษากี้ให้หายด้วย" พร้อมกับแสดงความคิดถึงพี่ชายร่วมสายเลือดที่จากไปอย่างไม่มีวันกลับ




บทความจาก http://hilight.kapook.com/view/48311
อ่านความเห็นจากกระทู้เก่า http://palungjit.org/threads/อุทาหรณ์เตือนตนเรื่องของ-กรรม.375895/

ขอขอบคุณน้องกัน ที่เตือนสติเราทุกคน

 

ดูจบก้อรู้สึกว่า สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรมครับ ครับ รู้สึดสลดใจครับ แต่ก้อเข้าใจครับ ว่าทุกสิ่งทุกอย่างกรรมได้จัดสรรมาแล้ว แต่โดยส่วนตัวชื่นชมตัว น้องกันครับ ไม่ว่าร่างกายเขาจะเป็นอย่างไร แต่ใจเขาไฝ่ธรรมตลอดครับ จิตใจเขาเข้มแข็งมากครับ ขอให้น้องได้ไปเกิดในภพภูมิที่ดีต่อไปครับ สาธุ

 

น้องกันเป็นคนไข้ตัวอย่าง เป็นคนไข้ที่ต้องเอาอย่าง และต้องเป็นให้ได้อย่างนั้น

โดยปกติคนทั่วไปเมื่อป่วยเรื้อรังจะมีสุขภาพจิตที่ตกต่ำมาก แม้บางคนจะเคยศึกษาธรรมมาอย่างมากมาย เมื่อถึงคราวล้มเจ็บป่วยยาวนานสุขภาพจิตก็เสื่อมลง ๆ ตามร่างกาย เมื่อถึงวันที่ต้องจากร่างกายกลับจากไปอย่างบอบช้ำ ไปสู่ทุคติเป็นเบื้องหน้า

สิ่งที่น่าสงสารคือคนป่วยเรื้อรังที่นอนอยู่โรงพยาบาล ร่างกายเต็มไปด้วยสายระโยงระยาง ทั้งปากและจมูกก็ยังมีสายยางสอดใส่ เจ็บปวดเพราะโรคของตนเองยังไม่พอ ยังมาเจ็บปวดจากอุปกรณ์ของแพทย์อีก จิตใจก็ขุ่นเคืองแค้น ทั้งเจ็บแค้นและคับแค้น ดิ้นรนกระวนกระวาย อย่าได้ถามหาสติสัมปขัญญะให้ยากเลย เมื่อตายลงก็คิดดูว่าจะไปไหน

น้องกันกลับตรงข้ามกับคนป่วยทั่ว ๆ ไป ถึงแม้อายุยังน้อย แต่จิตใจของเธอบรรลุวุฒิภาวะอย่างสมบูรณ์ เธออาศัยความทุกข์ทรมานเป็นฐานของจิตที่ต้องกำหนดรู้ เรียนรู้ จนรู้เข้าใจ แล้วเธอก็ละได้ ปลงปล่อยได้ นึกถึงความตายเป็นอารมณ์ ไม่มีอาการสะดุ้งหวาดหวั่นต่อความตายที่จะมาถึง กลับรอความตายและเวลาตายอย่างใจจดใจจ่อ เหมือนนักสู้ที่ยืนรอต่อกรกับคู่ต่อสู้ด้วยความมั่นใจว่าต้องชนะแน่นอน

หาได้ยากครับที่คนเราทำอย่างนี้ได้ ที่เห็นก็มีแต่หลวงปู่ครูบาอาจารย์สายวิปัสสนาเท่านั้น

ผมมั่นใจว่าน้องกันบรรลุธรรมขั้นใดขั้นหนึ่งตั้งแต่โสดาบันขึ้นไป แม่ของเธอบอกว่า ก่อนจากไปน้องกันพูดว่า "ภาระกิจเสร็จแล้ว กันจะไปอีกไม่นานนี้แล้ว" นี่แสดงว่าเธออาจได้บรรลุธรรมระดับสูงสุดแล้วก็ได้

ทำให้นึกถึงเรื่องพระอรหันต์ในปากเสือ ที่ปรากฎในคัมภีร์วิสุทธิมรรค ความว่า พระคุณเจ้ารูปหนึ่งอยู่ป่าเป็นวัตร ปฏิบัติเคร่งครัดในศีล สมาธิ ปัญญา วันหนึ่งโชคร้ายมาถึงเมื่อศัตรูคู่แค้นแต่ชาติปางก่อนมาพบเข้า คือเสือลายพาดกอนตัวใหญ่กระโดดขย้ำกินเป็นอาหาร พระคุณเจ้ารู้ตัวว่าความตายกำลังอยู่ตรงหน้าก็อาศัยความตายนั้นบังคับจิตให้ตั้งอยู่ในสติสัมปชัญญะ อาศัยเวทนาเจ็บปวดที่เสือกัดเป็นอารมณ์ยกขึ้นสู่วิปัสสนา จนสำเร็จเป็นพระอรหันต์ในปากเสือนั่นเอง

 

เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นทุกข์
ยืน เดิน นั่ง นอน เป็นทุกข์ยิ่ง
เกิดอีกก็ทุกข์อีก ไม่จบไม่สิ้น

" นิพพานชาตินี้กันเถอะ "