เมื่อจิตเสื่อมลงๆ ไม่เจริญ ต้องมีเหตุใช่ไม๊ครับ ?

เมื่อจิตเสื่อมลงๆ ต้องมีเหตุใช่ไม๊ครับ ?

ทบทวนไป ทบทวนไป ปีๆ ที่ผ่านมา จิตไม่เจริญขึ้นเลยในศีล สมาธิ ปัญญา
มีแต่นิวรณ์ธรรมในจิตใจ พี่ๆเมตตาด้วยครับ

- จิตเสื่อมลง ต้องมีเหตุใช่ไม๊ครับ เหตุคืออะไร ?
- จิตเจริญขึ้นในศีล สมาธิ ปัญญา ก็ต้องมีเหตุใช่ไม๊ครับ เหตุคืออะไรครับ ?

 

มีสติไปรับรู้เข้า มันก็เลยเห็นสิ่งไม่ดีในใจตัวเองเยอะขึ้น มันก็ชุดเดียวกันกับที่เมื่อก่อนไม่เคยเห็นนั่นแล...

มีนิวรณ์ ก็เอานิวรณ์มากำหนดสติรู้ ให้นิวรณ์มันกลายเป็นกุศลไปเลยดีไหม?

 

ก็อะไร เจริญหละคร้าบ

แล้วอะไร เสื่อมหละคร้าบ

ก็สิ่งที่เจริญได้ เสื่อมได้ สิ่งนั้นใช่ตน หรือ ของๆตน เปล่าหละคร้าบ

เห็นไปตามความเป็นจริงได้ มันก็จะเห็น สิ่งนั้นไม่ใช่ตน ตามความเป็นจริง
อยู่เนื่องๆ จะเรียกว่า ตามเห็นความไม่เที่ยงเนืองๆ ก็ได้ หากพิจารณาได้
ดีกว่านั้นก็เรียกว่า ตามเห็นการสลัดคืนอยู่เป็นประจำก็ได้

หากเห็นตามความเป็นจริงอยู่แบบนี้ จะต้องให้ใครมาแหกตา ถามเอาว่า
" สัญญาล้วนๆ " ให้หัวหด ถอยการภาวนา ไปนั่งจุมปุ๊ก อมบุญ บริกรรม
จนแก้มตุ่ย เอวังแบบไม่พ้นชาติ ชรา มรณะ โดนหลอกให้ ภาวนา ล่อ
เอาเถิดเป็นเพียงแค่ ลูกผีลูกคน ต้นทุนอยู่แค่นั้น หรือเปล่าหละคร้าบ

ภาวนาถูก ฟังธรรมถูก มีแต่ ปรารภนิพพาน แจ้งนิพพาน สถานเดียว

ฟังธรรมผิด พิจารณาผิด นู้นคร้าบ เอวังด้วยคำว่า ต้นทุน หลักเกณฑ์
แค่นั้น ภาวนาเป็นชาติ มันก็ไม่ปล่อยหลอก

พอจะปล่อย โอ้ย สัญญาล้วนๆ ว่างๆว่างๆ ไม่จริงๆ โดนดักตายอยู่ในภพ
ในชรา มรณะ นั่นแหละ

 

จิตเสื่อม ภาวนาไม่ก้าวหน้าลองพิจารณาสำรวจตนเองดังนี้ครับ

1. เรายังมีศรัทธา มั่นคงในพระรัตนตรัยและมีการประพฤติปฎิบัติธรรมอย่างสม่ำเสมอดีอยู่หรือไม่ ศรัทธาไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน และต้องแน่ใจว่าไม่หลงเชื่อแบบผิดๆ

2. เรามีฉันทะตามประกอบความเพียรในหลักไตรสิกขาดีอยู่หรือไม่

3. เราเป็นผู้มีสติตั้งมั่นดีไม่เป็นผู้เผลอสติอยู่โดยมากใช่หรือไม่

4. เราเป็นผู้มีสมาธิแน่วแน่ในการทำกิจต่างๆอยู่โดยมากหรือไม่

5. เราเป็นผู้มีปัญญาในการตามรักษาจิตไม่ให้ถูกอำนาจอกุศลครอบงำอยู่โดยมากหรือไม่

พละทั้ง 5 อย่างนี้คือ ศรัทธา วิริยะ สติ สมาธิ ปัญญา จะเป็นเครื่องวัดความเสื่อมและความเจริญของจิตได้ในระดับนึงครับ

 

ถ้าปฏิบัติสม่ำเสมอแล้วจิตตกลงไปก็เป็นธรรมชาติของจิต เราหลีกเลี่ยงการขึ้นลงไม่ได้ แต่ถ้าย่อหย่อนด้วยความขี้เกียจเราเอง หลงโลกเองก็ควรหากัลยาณมิตรบ้างที่ชักชวนให้ทำดีให้ยิ่งขึ้นไปอีก

 

กัลยาณมิตรคือครูผู้ชี้ทางครับ เดินทางไปหาครูบาอาจารย์บ้างครับ

 

..... ปลุกจิต เตือนตน .....
..... พ้นเวียนว่าย .....
ขออนุโมทนาสาธุ.....ในทุกสาระธรรม ครับ

 

จิตเสื่อม..หากไม่เสวนาธรรม ไม่ฟังธรรม จิตจะไหลลงที่ต่ำเองโดยอกุศลจะเข้าครอบงำจิต แม้เราไม่แสวงหาอกุศลธรรมก็จะเข้ามาหาเราเองครับ นี่คือธรรมชาติของธรรม สิ่งแวดล้อม สภาพธรรมในสังคมคนมีกิเลสครับ
หากัลยา ณ มิตร..ฟังธรรมเป็นนิจ ครับ อนุโมทนาครับ

 

มา มา กินข้าวเย็น

 

กุ๊ก เทวดา

 

ถามว่าท่านเสขะ เป็นบรรพชิตหรือไม่
หากไม่ใช่ตรงนี้ก็ไม่คือเหตุ
หากใช่ก็ไม่เป็นไร

ถามว่าหากท่านรู้ป.สี่มาแล้ว
แม้แต่พระอาจารย์บางท่านกล่าวว่ามันหายไปไหน
แล้วแต่บุญแต่วาสนาขอรับบารมีด้วย
บางท่านท้อไปเลย เลิกเลยตรงนี้ เพราะหายนานมาก
ความจริงเขาก้าวหน้าท่านลืมขอรับ

ตรงนี้มีผลทั้งทางโลกและทางธรรม
เรื่องทางโลกก็จะเริ่ม............
เรื่องทางธรรมก็จะเริ่มมีมากขึ้น

คงต้องขี่ยานอวกาศกระมังขอรับ
อย่าหมดกำลังขอรับ

ขอท่านเจริญในธรรมยิ่งแล้วขอรับ

 

งั้นขอพี่สับสนเป็นกัลยา ณ มิตร ให้ผมด้วยครับ
ทำตามคำแนะนำพี่สับสนมาฟังธรรมกัน

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=3TIvQO-ED8k]หลวงปู่ชา-การทำสมาธิ - YouTube[/ame]

 

ดีครับ แต่ทำยากเหมือนกันครับ ตัวง่วงมาก็เสร็จหมดท่าเลยครับ ตัวฟุ้งซ่านมาก็กิเลสเอาไปกินหมดเลยครับ

พี่ อินทรบุตร เอานิวรณ์มาเจริญสติยังไงแบ่งปันและแนะนำให้ฟังหน่อยนะครับ

 

สรุปว่าพี่นิวรณ์ ให้สังเกตุว่า ศีล สมาธิ ปัญญา ไม่ใช่ของตน ไม่เที่ยง สลัดทิ้งไปเลยนะครับ เข้าใจความที่พี่ต้องการอธิบายถูกรึป่าวครับ

 

เป็นฆาราวาส ธรรมดาๆครับพี่

 

ฟังถูกนะ ถือว่า ฟังมาถูกตามพ่อของพ่อของพ่อ แม่ของแม่ของแม่ มะอึง
สอนมา แบบนั้น จะถูกต้องเลย

แต่ ...........

คนเรามันต้องหัดมีสามัญสำนึก รู้ผิด รู้ชอบ ชั่วดี ถี่ห่าง ไม่ใช่ อุ้มกระโถน
กลืนน้ำคำที่คากออกมาใส่ตะพึดตะพือ โดยไม่สนใจ บริบทของคนภาวนาเลย

เรียกว่า ปฏิบัติไป ก็ถูกยัดใส่ พยาบาทคติ วิหิงสาคติ ไว้เอาไว้ฟาดฟันคนอื่น
ว่าต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ อย่างมั่นใจ เพราะ ซดกระโถนมากันแบบถูกต้องไง

ศีลขันธ์ ปัญญาขันธ์ สมาธิขันธ์ เขาจัดว่ามันเป็นขันธ์ เพราะความที่ มันตบแต่ง
ตบตากันได้ ยกเว้ย วิมุตติขันธ์ที่ตบแต่งเอาไม่ได้

ควาที่กองขันธ์ใด มันตบแต่งได้ ก็จริงอยู่ แต่หากมันเป็นสิ่งตบแต่งที่ปราศจาก
มูลจิตกิเลส เขาก็ไม่ว่ากัน เว้นแต่ จะประกอบด้วยอกุศลมูลจิต มีศีลแบบลูบ
คลำ มีปัญญาแบบส่งออกคอยซดกระโถน มีสมาธิแบบ ดีครับพี่ ดีครับนาย แต่
จนแล้วจนรอด ก็ยัง ทำยังไงครับพี่ เฮียไม่เลิก !!

ดังนั้น ศีลหนะทำ ศีลหนะมี ต้องมี แต่เขาให้ ใช้ระลึกว่ามีหรือไม่มี

หากพิจารณาเป็น ก็เห็น จิตเสื่อมตามความเป็นจริง ไม่ใช่ มาโม้

สมาธิ ปัญญา ก็เช่นกัน ต้องนำมาอาศัยระลึก ไม่ใช่ยึดมั่นถือมั่นว่า กูถูก
มึงผิด มันไม่เกี่ยวกัน หากทำแค่อาศัยระลึก มันก็จะเป็นเรื่องของตัวเจ้าของ

คำว่า ตัวเจ้าของ ก็คือ รู้กายรู้ใจ ไง ไอ้เฮีย !!!

ดังนั้น

อธิบายถูกหรือเปล่า ก็ถ้าอธิบายแบบอมกระโถน ก็ต้องบอกว่า ถูก แต่มันได้
อะไรหละ มันได้ประโยชน์ในการกล่าวแบบนั้นไหมหละ เนี่ยะ โดนหลอก
ให้กล่าวหรือเปล่า

ถ้า มุ่งประโยชน์ตน มาถามเพื่อประโยชน์ตน มันจะมาถามคนบอกอีกหรือ
เปล่าว่า ถูกไหม

ไอ้เฮ้ย มึงไปปฏิบัติดูก่อนสิว๊ะ มึงถึงจะรู้ว่า ถูกไม่ถูก ไม่ใช้ มาถามคน
บอกว่า มึงเข้าใจถูกไหม

จะเอา ปัญญาถูกไหมครับพี่ ดีไหมครับนาย ใครเขาสอนให้ยูเอาแต่อมกระโถน


**************

อ้อแล้วอีกอย่างนะ

ผมถามว่า เวลาเจริญนี่อะไรเจริญ แล้วเวลาเสื่อมแล้วอะไรเสื่อม

หากคุณ ถูกสอนมาว่า อ๋อ ศีล สมาธิ ปัญญา เจริญ แล้ว เสื่อม อันนี้
ใครสอนมึงมาว๊ะ สอนได้โง่สิ้นดี

ศีล สมาธิ ปัญญา ไม่มีหรอก มันจะเสื่อม คนปฏิบัติเป็น ปฏิบัติจริง
รู้เห็น เหตุ เนี่ยะ ไม่พูดแบบนี้หรอก ของมัน กลายเป็นปัจจัยให้
เกิดกับจิต ทำมาอย่างไร ก็ต้องได้รับอย่างนั้น ตามกฏแห่งกรรม

แล้วอย่าสำคัญไปว่า เป็นเรื่อง สะสม นะเว้ยเฮ้ย

ของมันเป็นปัจจัยให้เกิดสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี ไปเรื่อยๆ

หากปัจจัยมันดับ มันก็ไม่ต้องเกิด ไม่ต้องใช่ หน่าคร้าบ

 

เดี๋ยวผมจะอ่านหลายๆรอบ แล้วลองไปพิจารณากับความจริงดูละกันนะครับ

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=L3d3xJJ70xE]บทสวดชัยยะน้อย - YouTube[/ame]

 

ปัดโถ่ พิโถพิถัง กะละมัง กะละแม สีเบ็ญจมาส

ป่านนี้ "ตัวคุณ" "ปัจจัตตัง" ที่คุณประพฤติ ปฏิบัติมา ยังไม่ปรากฏเป็น ข้อ
เท็จจริง แก่ใจ เสมอที่ระลึกถึง อีกหรือครับ

ถึงได้ ต้องอาศัย เงื่อนเวลา ออกไปนั่งจุมปุ๊ก เปรียบเทียบ

หาก ศึกษาธรรม โดยที่เอา ตัวเอง มาเป็น ข้อเท็จจริง แก่ใจ ในปัจจุบันธรรม
ไม่ได้ ต้องอาศัย อดีตบ้าง(คำสอนของครู) อนาคตบ้าง(คำสอนของคนบอก
ใบ้) แบบนี้ อย่าไปถามเล้ยถึงเรื่อง " เจริญ กับ เสื่อม "

ข้อเท็จจริง ที่เอามาพลิกดู ระลึกดู เพื่อความบันเทิง ในยามฟังธรรมไม่มี

แบบนี้ ไม่ต้องไปพูดเรื่องเจริญ และ เสื่อมหรอก

การปฏิบัติที่ตนทำได้ ยังไม่มีเลย

พอไม่มี ก็ ขอผลัด ขอผ่อน ล้อนจ้อน หมดเลยนะนั่น

กี่ปีแล้วเนี่ยะ เรียนธรรมะกี่ปีแล้ว ยังต้อง ผัดผ่อน ไปควักอดีต อนาคต
มาเปรียบเทียบอีกเหรอคร้าบ ท่าน !!