เหรียญบิน หลวงพ่อทรง - แพโบสถ์น้ำ หลวงตา (เล็ก) น. ๑๒๖๕

ช้าง ๒ นี่ฝีมือ ไม่เลว

คึกคักดีมาก บางเรื่องผมลืมไปว่ะแล้ว ...เหอๆๆ

 

กราบหลวงปู่พระครูบุญศรี

....................................................................................
ผ้ายันต์...รอยมือ...พระครูบุญศรี
เชิญเป็นศรี...เป็นเดช...ในเขตหมาย
อันตราย ใด ใด ไม่กล้ำกราย
อีกทั้งหมายโภคทรัพย์...รับรอยบุญ

 

กราบ ๆ ๆ หลวงปู่พระครู อาจารย์ครับ

 

กราบ กราบ กราบ หลวงพ่อทรง หลวงปู่บุญศรี สวัสดีพี่น้องบ้านเหรียญบินทุกท่าน

 

นนทบุรี ฝนตกหนักแต่เช้า

อยากให้ไปตกเหนือเขื่อน ....หน้าอะไรไม่รู้ แต่ฝนตกดีกว่าแล้ง...เหอๆๆ

 

ชัยภูมิหนาวครับอ้าย ฟ้ามืดมาสองวันแระ
พึ่งจะว่างแวะมาบอกข่าว กลับจากปฏิบัิติภารกิจทางศาสนาเพื่อพระอาจารย์
ได้รับแม่พิมพ์แล้วนะครับอ้าย ขอบพระคุณมากครับผม ไว้ีมีข่าวดีจะแจ้งอีกทีครับผม

 

ผีตาหลง

อย่างที่เคยเล่า...แหะๆ

เรื่องนี้ประมาณ เกือบๆ ๕๐ กว่าปีมาแล้วน่ะครับ บางท่านยังไม่เกิด

ยุคนั้น ใน กทม เองบางที่ก็เปลี่ยว ยังมีคลอง มีต้นไม้เพียบ สถานเสาวภาเองก็มีบรรยากาศร่มรื่น มีต้นไม้ใหญ่เยอะมากดโยเฉพาะ ก้ามปู บางต้นมีอายุยืนยาวมาหลายสิบปี ผมเจว่าตอนแรกที่ท่านสร้างสถานเสาวภา ( ผ่องศรี ) ( ชื่อเดิมของ สมเด็จพระศรีพัชรินทราบรมราชินีนาถ พระบรมราชชนนีพันปีหลวง ) ทางผู้ใหญ่ท่านคงเจตนาจะปลูกเอาร่ม

เวลาผ่านมา ต้นไม้ใหญ่โตมากจนคลุม บ่องู ที่สามบ่อไว้ บ่อนี้มีงูหลักๆของประเทศไทยไว้โชว์ คือ บ่อเหนือ งูสามเหลี่ยม บ่อกลางงูเห่า บ่อใต้ งูจงอาง ( ตัวใหญ่และ ยาวมาก )

บ่องูนี้ตอนเด้ก ผมจำได้ว่าเปิดทุกวัน แต่คนจะแนน่น ในวันเสาร์อาทิตย์ คนมาชมมากมายตั้งแต่พระราชวงศ์ คนต่างชาติ ประธานาธิบดีสหรัฐ ( ผมลืมชื่อ ) ดารา เช่น มิตร ชัยบัญชามา แสดงหนัง หล่อมากๆๆ สูงใหญ่ เข้ม เท่ห์ ยังติดตาผมอยู่ มีคนมาชมประจำ โดยเฉพาะพวกต่างชาติ GI

ที่แห่งนี้จะมีการแสดง การรีดพิษงูโชว์ และ โชว์งู ส่วนมากจะโชว์พวกงูเห่า เพราะมีเยอะ ยั้วเยียะ น่าสยองมาก โดนหมองู จะเปิดฝาถ้ำของงู งูจะทลักออกมา เขาจะเอาเหล็กตะขอ โกยงูออก คนจะฮือฮา แล้วหมองู จะจับงูตัวเป้งๆ เอามากัดที่ภาชนะ ใหเขี้ยวฝังลงฝาข้างบนเป็นผ้า หรือ ผ้ายาง งูจะพ่อพิออกมาสีขางขุ่น

พิษงูนี้ไปช่วยคนได้มากมาย เขาเอไปเพาะในตัว ม้า โดยแดพิษอ่อนเข้าไปในตัวม้า ร่างกายของม้าจะมีปฏิกิริยาต่อต้านในเลือด และ เขาใช้เลือดม้า ทำเซรุ่มออกมา พิษฆ่าและ ช่วยคน ไม่มีอะไรมีแต่โทษ แต่มีประโยชน์มหาศาลเพราะปช่วยคนได้เพียบจากงูตัวเดียว

การโชว์งูนี้บางทีคึกคักมาก คนมาดูกันแน่น มีการถ่ายรูป ถ่ายวิดีโอ โดยคนดูยืนที่ปากบ่อหลังกำแพง สูงประมาณ ท่วมหัวเด็ก แบบผมตอนนั้น พอคนมาดูเยอะ เขาก็แจกเงินโดยโยนลงไปในบ่อ เป็นพวกเหรียญ ตกลงไปในน้ำบ้าง ตอนเด้กๆตอนเขาล้างก้นบ่อ ผมไปคุ้ยหาเหรียญกัน จะมีมากโดยเพาะเหรียญ penny ราคา ๑ เซนด์จะมีมากที่สุด เพราะยุคนั้นเป็นยุค GI ครองเมือง

พอมีคนดูมากเชียร์มาก ก็เหมือนมวย คนเชียร์มาก มวยก็ต่อยกันมันตามเสียงเชียร์ อกอาวุธ หมดเท้า เข่าศอก แบบไม่อั้น เอาเป็นเอาตาย

หมองูก็เหมือนกัน พอคนดูมาก เชียร์มากๆ ฮือฮามากก็จะออกลีลา โชว์ มากกว่า procedure ปกติ ที่แค่รีดพิษ

หมองูพวกนี้จะเป็นชายแทบทุกคน จะเป็นคนมีครู มีคาถาอาคม มีของดี ว่านยา ( ตอนนั้นผมไม่ทราบว่า หลวงพ่ออั้บท่าน ออกตะกรุดกันงูหรือยัง เพราะท่านน่าจะมีอายุ ประมาณ ๔๐ กว่าๆ กำลัง แข็งแกร่ง อาคมน่าจะแรง

แต่พวกหมองูที่ผมสำผัส จะห้อยพระ และ มีตะกรุดคาดเอว นอกนั้นมีคาถา ไม่เปิดเผย และ มีว่านกันงู ปลูกไว้ ผมเคยได้มา เอามาเลี้ยงไว้ พวกหมองูนี่ ส่วนใหญ๋เลย จะมีคาถา หรือ ของดีที่เชื่อว่างูอ้าปากไม่ขึ้น ทำให้เขาทำงานสดวก ตอนผมรุ่นๆมาแล้ว จึงได้ยินชื่อหลวงปู่ เมฆ ว่าปลัดของท่านกันงู ทำให้งูอ้าปากไม่ขึ้น มีคนไปขอปลัดขิกท่านเยอะ ยุคนั้นท่านอยู่ถึงมีนบุรี ไกลมาก ตอนนี้แค่ นิมิตรใหม่ ไปสบายๆ แต่หลวงปู่ไม่อยู่แล้ว อง๕นี้เป็นของจริง เป็นพระในดง อิสลาม ท่านใดที่มีโอกาศเก็บไว้ อย่างให้พลาด ของท่านดีมาก และ แจกฟรี

พอมีเสียงเชียร์ พวกหมองูก็จะโชว์ พลัง เช่นแทนที่จะใช้ เหล็ก เกี่ยวและกดคองู แล้วเอามือจับ พวกเขาจะใช้มือปล่าวๆ จับเอามา จับเปล่าๆไม่พอ เอามือไปคุ้ย แหวกพวกงู ให้คนฮือฮา และ ถ้าติดลมมากๆ จะเอางูมาแขวนที่คอ ...แหะๆ เรียกเสียงฮือฮา สยดสยอง เพราะงูเป็นตัวดำเมี่ยม Cobra ที่คนทั่วโลกรู้จักว่า คือ หัตถ์ พญายม คนตายมากเพราะงู ชนิดนี้
พวกโชว์มาก เรียกเสียงฮือฮาจากพวกฝรั่ง ฝรั่งจถ่ายรูปและ โยนเงินให้ สนุกสนามมาก ผมเด็กๆ เข้าไปถึง ต้อไปเกาะขอบบ่อดูอีกฟาก

ที่นี้พอโชว์มากๆ หมองูมัน เพระได้ตังค์ ได้ หน้า โชว์ ความกล้าและ คาถาอาคม แต่ท่านงูไม่มันด้วย เพราะไปกวนมัน งูเป็นสัตว์ขี้อายน่ะครับ ไม่ชอบสังคม มันจะอยู่ของมันมืดๆ เงียบๆ จะออกหาอาหารก็จะเลี้อยไปเงียบ ไม่โชว์ตัว ไม่โชว์หน้า เป็น มือมัจจุราชที่มาเงียบไปเงียบๆ และ ตายเงียบๆ

พองูเขาไม่มันด้วยเขาก้กัดเอาน่ะครับ เพราะโมโห หงุดหงิด ข่าหมองูจะโดนกัดอยู่เรื่อย ขนาดอยู่ใกล้สถานเสาวภา มีเซรุ่ม มีหมอดีที่โรงพยาบาลจุฬา แต่หมองู ก็ไปนอน ให้รักษาหลายคน โดนที ปางตา เช่น หมอชื้น อาจารย์ สอนดูพระของผม

หมอหลงก้เป็นคนหนึ่งในหมองู หลายๆคน ที่พลาดเพราะแกดันเอสงูมาพาดคอ งูมันเลยกัดที่คอ ( มั้ง เรียกว่าใกล้หัวใจ ) พิษเลยแล่นเร็วมาก ไปไม่ทันถึงมือหมอ ก็สิ้นใจ

เข้าสูตรที่โบราณว่า หมองู ตายเพราะงู

คนตายก้ตายไป แต่ที่ตายโหง ก่อนเวลา บางทีไม่ไปไหน ก็อยุ่ตรงที่เขาตาย นายหลงนี่ก็เหมือนกัน เพราะแกอยู่ของแกแถวๆนั้น บางทีขึ้นไตกใหญ่ด้วย จะมาทักทาย พวก ส่วนใหญ่ด้วยเสียง หลักๆก้กระแอม กระไอ มีพวกที่มรจินตาการเลยไปกันไปถึงมานั่งบนต้นก้ามปู คนเห็นก็วิ่งตับแล่บ

ผมตอนเด็ก ถ้าไปเล่นมามืด จะผ่านบ่องูไปอีกด้าน แต่ถ้าจำเป็น จะใส่ ตีน นินจาซาซูเกะที่ดังในพ.ศ.นั้น ควบจี๋ ไม่มองซ้ายขวามองแต่ทาง วิ่งรวดเดียวถึงบ้าน ส่วนพระก็ของท่านพ่อลี และ หลวงพ่อ โสธรที่ คุณแม่ให้ห้อยไว้ ผมไม่เคยเจอ ตาหลง แต่นโดนมากหลายคน ตาหลงลามปามขึ้นไปถึงบนตึกใหญ่ เป็นตึกอำนวยการ เป็นที่ หวดกลัวกันไปทั่ว

คุณแม่ผมอย่างที่เล่า ท่านเป็น หมอ ทำงานที่นั่นแต่คนล่ะสาย คุณแม่ผมถนัดเรื่องเลืด และ ทำงานค้นคว้า บางทีงานไม่เสร็จ คุณแม่ผมพออาบน้ำกินข้างเสร็จท่านก็จะเดินกลับไปที่ตึก บริจาคโลหิต ตอนนั้นเป็นแค่แผนก ไม่ใหญ่โตเป็นศูนย์เหมือนเดี๋ยวนี้ ท่านทำงานบางทีมืดๆ สามสี่ทุ่ม จึงเดินกลับบ้าน และ จะมีหมาอีกตัว ฉลาดมาก ชื่อ อีจิ๋ว จะตามไปเป็นเพื่อน พอแม่ผมขึ้นตึก อีจิ๋วจะนอนรอ พอแม่ผมกลับ อีจิ๋วจะเดินตามกลับบ้าน แม่ผมรักหมาตัวนี้มาก และ อีจิ๋ว หวงแม่ หวงบ้านมา ใครมาหา ( บ้านหลวง ) อีจิ๋วจะนอนอยู่ใต้เตียงจ้องตลอดเวลา คุยได้ แต่กาวเข้ามาใต้ถูนบ้านซึ่งอีจิ๋วถือว่าเป็นเขตมัน มันจะแย็บมกัดทันที มีแบบเตือนหรือ เอาจริง แล้วแต่สาระรูปของคนเคาระห์ร้ายถ้าแต่งตัวรุ่มร่าม ท่าทางไม่น่าไว้วางใจก็โดนจนได้เลือด หรือ จจะแค่ กัดเบาะเตือนว่าอย่างข้าใขตมาน่ะ โดนแน้ๆ อะไรทำนองนั้น

อีจิ๋ว เป็นหมาฉลาดมาก พูดรู้เรื่อง และ ออกลูกมาหลายครอก ไม่มีตัวไหนฉลาดเหมือนแม่มันเลย ตอนหลังเป็นโรค ท้องมาน เอาไปผ่าตัดหลายครั้ง รักษาอย่างดี แต่อีจิ๋วก็ตายไปตามอายุขัยและ สังขาร

กลับมาที่คุณแม่ผม ท่านก็เดินไปดินกลับตามปกติ ขาไปยังหัวค่ำ ขากลับมันมืดวังเวง ท่านเป็นคนไม่กลัวผี และก็โดนจริงๆ โดย ตาหลง มาทัก กระแอมก่อน พอคุณแม่ผมได้ยิน เขาก็เรีย คุณหมอ ๆ

คุณแม่ผมหยุด และ รู้แล้วว่าเป็นใคร (คุณแม่ผมเป็นคนใจร้อน ขี้ยัวะ ) ท่านเลยเอ่ยว่า

นี่ๆ กล้ามาลองดีกับแนเลยน่ะ มาวิมาให้เห็นตัว เดี๋ยวจะด่าให้ยับ จะเอารองเท้าเขวี้ยงซ่ะเลย อะไรแบบนั้น ...แหะๆ

ปรากกว่าผีไม่กล้าครับ เจอลูกนี้เข้าเงียบฉี่ คุณแม่ผม ร้องท้าสักพัก เห็นผีไม่ออกมาแน่ มีแต่อีจิ๋วที่เห่า

คุณแม่กลับมาบ้านเลยมาเล่าให้ พวกเราฟัง ผมยิ่งฟังกลัวจนหัวหดเข้าไปอีก ต้องไปนอนกับยาย...แหะๆ

ตอนหนังตาหลงชักจะติดลม อาละวาดมากขึ้น ทางราชการเลยไปนิมนต์พระมา ทำพิ อุทิศส่วนกถศลให้ เลยเงียบไป ผมเข้าใจว่าพระมาจากวัดสระปทุม ใกล้ๆกันครับ มันนานจัดจนผมชักลืมๆครับ

 

ยินดีด้วยครับ

 

***โอ้ย...ซะใจ...มากๆ......
อ.พี เขียนได้ มันส์ พะ ยะ ค่ะ
เอาอีกครับ เอาอีก แนว ขนลุก แนวเรื่องเล่า
แนวเรื่องฝัน เรื่องสัตว์เลี้ยงแสนรัก......
แนวปาฎิหารย์พระ+เครื่องราง
.อ.พี นี่ ถ้าเขียนเรื่องเล่า นี่ รับรอง
จะดัง ปังๆๆๆ ปี้นๆ เลยครับ ....ฟันธง...เอิ๊กเอิ๊ก***

 

***กราบขอบพระคุณ มากครับ แหะๆ
อ่านแล้ว ถ้ามัน ดู มั่วๆหรือมีอาการมึนงง ก็ อภัยให้กระผมหน่อยนะครับ
มือใหม่จริงๆครับ เอิ๊กเอิ๊ก***

 

[QUOTE=พี เสาวภา;3506480]เบี้ยแก้หลวงพ่อทรงก็เคยมีประสพการณ์มาแล้วน่ะครับ จากงูอ้าปากไม่ขึ้น เล่าโดยคุณ มาด ชุมพร ( หายเงียบไปเลยครับ ) หน้าไหนสักหน้านี่แหละครับ

โดยเจอในสวนทุเรียนถ้าจำไม่ผิด ไปยืนข้างงูแล้วงูอ้าปากไม่ขึ้น ร้องปิ้ดๆแทน แกหันไปมองเลยระโดดโหย่ง ของที่ติดตัวตอนเข้าสวน เข้าป่าคือ เบี้ยแก้นี่เองครับ

 

***สวัสดีครับ ป้าอี้ด
แหะๆ เห็นป้า แล้วคิดถึง อ.ช้าง จังเลยครับ ***