รายชื่อผู้ที่ปราถรถนาพุทธภูมิ(ในเว็บนี้)

โมธนาด้วยครับ อยากล่าฝันด้วยคน (แบบวิริยะธิกะ)

 

อย่าท้อถอย คอยสร้าง สิ่งที่ควร
อย่าเรรวน พะว้าพะวัง คิดกังขา
[b-hi] (b-smile) [b-hi] (b-smile)
อีกไม่นาน จะพบพาน ความจริงแท้

 

สาธุ สาธุ สาธุ​

ขออนุโมทนาสาธุในบุญกุศลทานศีลภาวนาของทุกท่านที่บำเพ็ญมาแล้วด้วยดี
ตั้งแต่ต้นจนบัดนี้ด้วยเทอญ​

ขอความปราถนาของท่านที่ตั้งไว้ดีแล้ว
จงประสบผลสำเร็จด้วยอำนาจ
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เถิด​

สาธุ สาธุ สาธุ​

 

เหมือนน้ำหยดลงตุ่ม 1ชาติคือ1หยด
รีบทำคับ บ้างคนสะสมใกล้เต็มแล้ว บางคนพึ่งเริ่มและบางคนพึ่งคิด แต่คนที่รีบทำเท่านั้นที่จะสำเร็จคับ

 

ขออนุโมทนาบุญกับทุก ๆ ท่านที่ปรารถนาพุทธภูมิ
ขออนุโมทนาบุญที่ได้ทำมาตั้งแต่อดีต ปัจจุบัน และในอนาคต



​

 

ปรารถนา วิริยะธิกะ กันให้เยอะๆนะครับ

 

เพิ่งตอบกระทู้ไป ปรากฏว่าขึ้นหน้าที่ 16 พอดี เลขดีแท้

 

สวัสดีครับ ผมเองก็ดีใจที่มีคนพูดภาษาเดียวกัน ประมาณว่าเอาเรื่องพวกนี้คุยกับคนไกล้ตัวเค้าก็ไม่เข้าใจ บางทีก็มองแบบแปลกๆด้วย เหอๆ

ตัวผมเองปรารถนาพุทธภูมิ วิริยะธิกะ ครับ
รู้ตัวว่าอยากเป็นพุทธภูมิก็ตอนที่เรียนภาษาไทยนี่แหละครับ ตอน ม.ปลายนี่แหละ ที่ครูเค้าเอาเรื่องชาดกมาสอน จำชื่อตอนไม่ได้นะครับ แต่ชอบตรงที่ พระพุทธองค์ท่านสละลูกเมียของท่านน่ะครับ ในช่วงผมอายุ 16-17 นี่แหละมันเป็นช่วงที่ฮอร์โมนมันเปลี่ยนแปลงอย่างมากมาย มันเลยมีปัญหาเรื่องสมาธิและอารมณ์อยู่มาก (ลืมบอกไปครับว่าศาสนาในบัตรประชาชนผมเป็นคาธอลิก) กำลังใจมันเลยยังไม่เข้มข้นเท่าไหร่(ตอนนี้ก็ยังไม่เข้มข้นเท่าไหร่ - -")

ผมเคยตั้งจิตอธิษฐานไว้ว่าจะขอเกิดเป็นมนุษย์ทุกชาติเพื่อบำเพ็ญบารมี และถึงแม้บารมีเต็มแล้วก็จะขอลงมาช่วยสรรพสัตว์จนกว่าจะละสังขารไปในชาติสุดท้าย

ผมเป็นคาธอลิกมาตั้งแต่เด็ก อยู่ในสังคมคาธอลิกมานาน จึงขอฝากเนื้อฝากตัวกับทุกท่านด้วยครับ

 

*** ไม่ค่อยมีใครเอาไปพิจารณา ****

"สัจจะ"... คือ สิ่งที่โลกุตตระ ส่งมอบ นำพาให้สัตว์หลุดพ้น

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

บังเอิญได้ไปเจออาจารย์คนเมืองบัวมาครับ
ท่านบอกว่าผมปรารถนาพุทธภูมิแบบ วิริยธิกะ ครับ
ท่านบอกว่า อีก 300 ชาติถึงจะได้รับพุทธพยากรณ์ครับ
และบำเพ็ญไปอีก 500 ชาติ รวมเป็น 800 ชาติครับ
ผมก็เลยบอกท่านว่าผมอยากจะลาพุทธภูมิแล้ว
อยากเข้านิพพานในชาตินี้เลย ไม่อยากทุกข์อีกแล้ว
แต่ท่านไม่ยอมให้ลาครับ ท่านบอกว่าให้เวลาคิดอีก 2 เดือน

และท่านยังได้บอกอีกว่าป้าของผมปรารถนาพุทธภูมิแบบ ปัญญาธิกะ ด้วยครับ

 

เราก็ปรารถนาพุทธภูมิศรัทธาธิกะนะ

 

อนุโมทนากับทุกๆท่านครับ

พุทธภูมิปัญญาธิกะครับ เกิดในตระกูลเศรษฐี ขี่ม้าพลาหกออกมหาอภิเนกษกรมณ์ บำเพ็ญเพียร ๑ เดือนตรัสรู้อนุตตรสัมมาสัมโพธิญาณใต้ต้นกากะทิง ในสมัยนั้นผู้คนมีการทำเกษตรกรรม พานิชยกรรม และกสิกรรม อายุ 5000ปี ศาสนาตั้งไว้ 10000ปี ผู้ใดตาดี มีศีลบริสุทธิ์ จักได้บรรลุธรรมขั้นต้นแม้ฟังธรรมเพียงบทเดียว ฟังธรรม ๔ บท บรรลุอรหันต์พร้อมด้วยอภิญญา ๖ วิชชา ๓ ปฏิสัมภิทาญาณ ๔ มีอสีติมหาสาวก 500รูป ผู้ใดมีจิตเลื่อมใส มั่นคง ตั้งมั่นในพระรัตนตรัยไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน มีศีลอันบริสุทธิ์ ปรารถนาสิ่งใด ต่อหน้า ผู้นั้นจักสำเร็จทันที

 

การอนุโมทนาบุญ ก็มีอานิสงส์มากนะครับผมคัดลอกของคนอื่นเขามาให้ท่านได้อ่านแบบสมบูรณ์ครับ

๖. วิหารวิมานว่าด้วยผลบุญที่ทำให้ไปเกิดในวิหารวิมาน

เล่มที่๒๖
ท่านพระอนุรุทธเถระได้ถามนางเทพธิดาตนหนึ่งว่า
[๔๔] ดูกรนางเทพธิดาท่านมีวรรณะงามยิ่งนัก มีรัศมีส่องสว่างไสวไปทั่วทุกทิศสถิตอยู่เหมือนดาวประกายพฤกษ์ เมื่อท่านฟ้อนอยู่ เสียงอันเป็นทิพย์น่าฟังรื่นรมย์ใจ ย่อมเปล่งออกจากอวัยวะน้อยใหญ่ทุกส่วน ทั้งกลิ่นทิพย์อันหอมหวนยวนใจก็ฟุ้งออกจากอวัยวะน้อยใหญ่ทุกส่วน เมื่อท่านไหวกายกลับไปมาเสียงของเครื่องประดับช้องผมก็ดัง เสียงไพเราะดุจเสียงดนตรีเครื่อง ๕
อนึ่งเสียงมงกุฎที่ถูกลมรำเพยพัดให้หวั่นไหว ก็กังวานไพเราะดุจเสียงดนตรีเครื่อง ๕แม้พวงมาลัยบน เศียรเกล้าของท่านมีกลิ่นหอมชวนให้เบิกบานใจหอมฟุ้งไปทั่วทุกทิศดุจต้นอุโลก
ฉะนั้น ดูกรนางเทพธิดา อาตมาถามท่านแล้วขอท่านจงบอก นี้เป็นผลแห่งกรรมอะไร?
นางเทพธิดาตอบว่า ข้าแต่พระคุณเจ้าผู้เจริญนางวิสาขามหาอุบาสิกาเป็นสหายของดิฉัน อยู่ในเมืองสาวัตถี ได้สร้างมหาวิหารถวายสงฆ์
ดิฉันเห็นมหาวิหารนั้นแล้วมีจิตเลื่อใสอนุโมทนา
ก็วิมานอันเป็นที่รักนี้อันดิฉันได้แล้วเพราะการอนุโมทนาด้วยจิตบริสุทธิ์แต่อย่างเดียวเท่านั้นวิมานนี้เป็นวิมานอัศจรรย์น่าดูน่าชม โดยรอบสูง ๑๖ โยชน์ เลื่อนลอยไปในอากาศได้ตามความปรารถนาของดิฉัน ดิฉันมีปราสาทเป็นที่อยู่อาศัยอันบุญกรรมจัดแจงเนรมิตให้เป็นส่วนๆ งามรุ่งโรจน์ตลอดร้อยโยชน์โดยรอบทิศ
อนึ่งที่วิมานของดิฉัน มีสระโบกขรณีเป็นที่อาศัยของหมู่มัจฉาชาติ มีน้ำใสสะอาดมีท่าอันลาดด้วยทรายทอง ดารดาษไปด้วยปทุมชาตินานา ชนิดพร้อมทั้งบัวขาวเกษรแห่งบัวทั้งหลายอันลมรำเพยพัด ย่อมหอมฟุ้งเจริญใจ มีรุกขชาติต่างๆอันบุญกรรมปลูกไว้ใกล้วิมาน คือ ไม้หว้า ขนุน ตาล มะพร้าววิมานนี้กึกก้องไปด้วยเสียงดนตรีต่างๆ และกึกก้องไปด้วยหมู่นางอัปสรแม้นรชนใดได้เห็นวิมานนี้ด้วยความฝัน นรชนนั้นก็พึงปลื้มใจวิมานอันมีรัศมีสว่างไสวไปทั่วทุกทิศ น่าอัศจรรย์ น่าดูน่าชมเช่นนี้เกิดแต่ดิฉันเพราะกุศลกรรมทั้งหลาย ควรทำบุญโดยแท้.

พระอนุรุทธเถระเมื่อจะให้นางเทพธิดาบอกที่เกิดของนางวิสาขามหาอุบาสิกาจึงกล่าวถามด้วยคาถาความว่า วิมานอันอัศจรรย์น่าดูน่าชมนี้ท่านได้แล้วเพราะการอนุโมทนาด้วยจิตอันบริสุทธิ์อย่างเดียวเท่านั้น
นางนารีอันมีนามว่าวิสาขาได้ถวายทานและได้สร้างมหาวิหาร ไปเกิดที่ไหนขอท่านจงบอกคติของนางวิสาขานั้นแก่อาตมาด้วยเถิด?
นางเทพธิดานั้นตอบว่าข้าแต่ท่านผู้เจริญ นางวิสาขามหาอุบาสิกาเป็นสหายของดิฉันได้สร้างมหาวิหารถวายแด่สงฆ์และได้ถวายทานแด่สงฆ์ เป็นผู้รู้ธรรมแจ่มแจ้งเธอได้บังเกิดในหมู่ทวยเทพชั้นนิมมานรดี เป็นประชาบดีของท้าวสุนิมมิตวดีผู้เป็นใหญ่ในชั้นนิมมานรดีนั้น วิบากแห่งกรรมของนางวิสาขามหาอุบาสิกานั้นอันใครไม่ควรคิด ข้าแต่ท่านผู้เจริญดิฉันได้พยากรณ์ที่เกิดของนางวิสาขาที่พระคุณเจ้าถามว่า นางวิสาขานั้นบังเกิด ณที่ไหน โดยถูกต้องแล้ว ถ้าอย่างนั้น ขอพระคุณเจ้าได้ชักชวนแม้ชนเหล่าอื่นว่าท่านทั้งหลายจงปลื้มใจถวายทานแด่สงฆ์เถิด และจงมีใจเลื่อมใสฟังธรรมการได้อัตภาพมาเป็นมนุษย์เป็นการได้ด้วยแสนยาก อันพวกท่านได้แล้วพระพุทธเจ้ามีพระสุรเสียงดุจเสียงพรหม มีพระฉวีวรรณดุจทองคำ เป็นอธิบดีแห่งมรรคาได้ทรงแสดงธรรมใดไว้ว่า เป็นทางสวรรค์ ทางนั้นเป็นทางอันประเสริฐท่านทั้งหลายจงปลื้มใจถวายทานแด่สงฆ์ ที่บุคคลถวายทักษิณาแล้วมีผลมากบุคคลเหล่าใดอันพระพุทธเจ้าเป็นต้นสรรเสริญแล้วว่า
คู่แห่งบุรุษ ๔ บุรุษบุคคล ๘เหล่านี้ บุคคลเหล่านั้นเป็นพระทักขิไณยบุคคล สาวกแห่งพระสุคตทานอันบุคคลถวายแล้วในพระทักขิไณยบุคคลเหล่านั้น มีผลมากท่านผู้ปฏิบัติเพื่ออริยมรรค ๔ จำพวก
และท่านผู้ตั้งอยู่ในอริยผล ๔ จำพวกพระอริยบุคคล ๘ จำพวกนี้ ชื่อว่าสงฆ์ เป็นผู้ปฏิบัติซื่อตรงดำรงมั่นอยู่ในปัญญาและศีล
เมื่อมนุษย์ทั้งหลายผู้มุ่งบุญถวายทานในท่านเหล่านี้ หรือทำบุญปรารภการเวียนเกิดเวียนตายทานที่ถวายในสงฆ์ย่อมมีผลมาก พระสงฆ์นี้เป็นผู้มีคุณความดีอันยิ่งใหญ่ยังผลให้เกิดแก่ผู้ถวายทานในท่านอย่างไพบูลย์ ยากที่จะปริมาณได้ว่าเท่านี้ๆเหมือนทะเลยากที่จะคาดคะเนได้ว่ามีน้ำเท่านี้ๆ ฉะนั้น พระสงฆ์เหล่านี้แลเป็นผู้ประเสริฐ เป็นสาวกของพระพุทธเจ้าผู้มีความเพียรเป็นเยี่ยมในหมู่นรชนเป็นแหล่งสร้างแสงสว่าง คือ ญาณของชาวโลก ได้แก่ นำเอาแสงสว่างคือ พระสัทธรรมที่พระพุทธเจ้าทรงประกาศไว้แล้วมาชี้แจง ปวงชนผู้ใคร่ต่อบุญเหล่าใดถวายทานมุ่งตรงต่อสงฆ์ ทักษิณาของเขาเหล่านั้น ชื่อว่าเป็นทักษิณาที่ถวายดีแล้วเป็นยัญวิธีที่เซ่นสรวงถูกต้อง จัดเป็นบูชากรรมที่บูชาแล้วชอบเพราะทักษิณานั้นจัดเป็นสังฆทาน มีผลมากอันพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทั้งหลายผู้รู้แจ้งโลก ทรงสรรเสริญชนเหล่าใดยังท่องเที่ยวอยู่ในโลก มาหวนระลึกถึงบุญเช่นนี้ได้ เกิดปีติโสมนัสก็จะกำจัดมลทิน คือ ความตระหนี่ พร้อมทั้งความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ความลังเลใจและการตีตนเสมอท่าน อันเป็นมูลฐานเสียได้ทั้งจะไม่เป็นผู้อันผู้รู้ติเตียน แต่นั้นก็จะเข้าถึงสถานที่อันเป็นแดนสวรรค์.
จบวิหารวิมานที่ ๖fficeffice" /><O></O>ด้วยอานิสงส์ที่ข้าพเจ้าให้ธรรมะเป็นทานขอให้ข้าพเจ้าได้เป็นพระพุทธเจ้าปัญญาธิกะพระองค์ใดพระองค์หนึ่งในอนาคตกาลเทิญ

 

ขอทราบหน่อยนะคะ ว่าทราบได้อย่างไรว่าใครปรารถพุทธภูมิ แบบไหน เคยโทรคุยกับ อ.ไก่ ตอนนั้นเราไม่เข้าใจความหมายว่าปรารถพุทธภูมิ หมายถึงอะไร แต่วันนี้ได้อ่านถึงได้ทราบว่า ปรารถพุทธภูมิ คือ ปรารถพระโพธิสัตย์ อ.ไก่บอกกับเราว่า ก่อนจะมาเกิดและเมื่อชาติก่อนเราก็ปรารถพุทธภูมิเรื่อยมา แต่ชาตินี้ทำไม่ได้ ให้ลาพุทธภูมิซะ แต่เราไม่ลาค่ะ ยังไม่ทราบเหตุผลเหมือนกันว่าทำไม และเพราะยังไม่เข้าใจว่า ถ้าลาแล้วจะเป็นยังงัย แล้วคนที่ปรารถนาพุทธภูมิ เค้าต้องปฏิบัติตนอย่างไรคะ รบกวนอธิบายให้ฟังด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ อ้อ! เราอยากจะทราบว่าชาตินี้เราปรารถพุทธภูมิแบบไหนก่อนที่จะมาเกิดน่ะค่ะ รบกวนใครก็ได้ช่วยบอกหน่อยค่ะ ขอบอกนิดนึงว่าทุกวันนี้สวดมนต์และนั่งสมาธิค่ะ อยากจะทราบว่าบารมีเต็มหรือยัง ต้องทำอีกเยอะมั้ย และอย่างไร มีวิธีไหนที่จะทำให้บารมีเต็มค่ะ ขอโทษด้วยนะคะที่ถามแบบนี้ คือเราไม่มีความรู้เรื่องนี้จริง ๆ ไม่มีครูบาอาจารย์สอนนั่งสมาธิด้วยค่ะ ผู้ใดที่สามารถชี้แนะข้าพเจ้าได้ รบกวน ส่งข้อความส่วนตัวหาด้วยนะคะ จะขอบพระคุณอย่างมากค่ะ เพื่อการปฏิบัติต่อไปได้อย่างถูกต้อง มีหลายคนบอกว่าเราสามารถที่จะเป็นอ.สอนสั่งคนได้ และจะมีลูกศิษย์ แต่ ณ วันนี้ไม่ได้อะไรเลย อยากจะได้คำแนะนำค่ะ ก่อนจะสวดมนต์ก็จะตั้งจิตอธิษฐาน ว่า กายนี้ ใจนี้ ลูกขอถวายแด่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทุกครั้งค่ะ^-^

 

พุทธภูมิ หรือไม่

1. ดูที่เรามีจริตเห็นคุณค่าของสรรพสัตว์ทุกอย่างเสมอเราหรือไม่

2. ส่วนใหญ่จะเห็นการ เกิด แก่ เจ็บ ตาย สรรพสัตว์ในข้อ 1. เป็นทุกข์อยู่เนืองๆ ไม่ค่อยยินดีเห็นการเกิด การตาย การเจ็บ ดิ้นรน เป็นเรื่องเพลิดเพลิน

3. บารมีเต็มหรือไม่ดูที่ความเข้มในการเห็นตาม ข้อ 1 และ 2 ข้างต้น ถ้าเข้มมาก เวลาเห็นสัตว์มันจะเป็นจะตาย จะเจ็บอยู่ตรงหน้า เราจะตรงเข้าช่วยเหลือ ช้าเร็วแค่ไหน แลกด้วยชีวิตหรือไม่ แต่เมื่อใกล้เต็มจริงๆแล้ว จะไม่เข้าไปช่วยบู่มบ่ามอีก เพราะเห็นหนทางช่วยที่ยิ่งกว่าแล้ว

4. หลังจากเห็นทุกข์ตามข้อ 1 2 3 แล้ว จะพบว่ายังไม่ใช่ทางออกที่ถูกต้องในการช่วยเหลือสรรพสัตว์ จึงเริ่มค้นหาสัจธรรมอยู่เนืองๆ ( จินตมัยปัญญา ) เมื่อได้หลักการใดๆแล้ว ก็จะมุ่งกระทำไม่ทอดทิ้งกลางคัน( บารมี 10 , 30 ) เช่น โพธิสัตว์กระรอกต้องการช่วยลูกจมน้ำ จึงเอาหางจุ่มน้ำไปสลัดทิ้งยังที่แห้งเพื่อให้น้ำลด จะได้ช่วยลูก

5. ถ้าอยู่ในสมัยพุทธศาสนาปรากฏ จะเข้าใจหลักการทั้งหมดของศาสนาได้โดยง่าย แต่ก็จะศึกษาไปไม่ลึกถึงที่สุด เพราะจะรู้โดยญาณทัศนะว่า จะเข้าสู่ระดับ หรือ ตกกระแสของนิพพานไม่ได้ เพราะจะเสียงาน จึงมุ่งรู้ และปฏิบัติอย่างถึงที่สุดในชั้นโลกิยะเท่านั้น

6. เมื่อได้ญาณทัศนะตามข้อ 6 ก็จะเรียนรู้ชั้นโลกุตตระไปอย่างอนุโลม(หยั่งคะเน)ด้วยการพิจารณาอริยสัจจ 4 จะไม่ปฏิโลม(ปฏิบัติ) ในทุกๆหัวข้อธรรม ทุกๆวิธีการปฏิบัติ

7. ศรัทธธิกะ คือ มีจิตน้อมรับพระพุทธเจ้าสมัยนั้นชนิดแลกได้ด้วยชีวิตถ้ามีคนลบหลู่พระองค์ หรือพระธรรม และหมั่นพิจารณา อริยะสัจจ 4 แทงตลอด(วิจัย)ในทุกรายละเอียดในข้อธรรมเป็นหลัก ( ข้อนี้โพธิสัตว์ที่เกี่ยวข้องจึงพอสมควร )

8. วิริยะธิกะ คือ มีจิตน้อมหยั่งทุกข้อธรรม ทุกข้อปฏิบัติ ไม่ใช่แค่พิจารณาลำพังแค่ อริยสัจจ 4 แต่ยังเข้าไปยุ่งเกี่ยวกิจการศาสนาไปซะทุกเรื่อง แต่ไม่ออกหน้าออกตาในเชิงศาสดา เป็นเพียงภาวะผู้นำเท่านั้น ( ข้อนี้โพธิสัตว์ที่เกี่ยวข้องจึงมาก )

9. ปัญญาธิกะ พิจารณา อริยะสัจจ 4 แทงตลอด(วิจัย)ในทุกรายละเอียดในข้อธรรมเป็นหลัก อย่างเดียว ไม่ยุ่งเกี่ยวกิจการศาสนาเลย เว้นแต่คนที่มีวาสนาด้วยกันมาให้สอน ( ข้อนี้โพธิสัตว์ที่เกี่ยวข้องจึงน้อย )

10. ทั้งหมดไม่ว่าแบบไหน ไม่ใช่มาเพื่อเอาศรัทธาโดยตรง เพราะจะน้อมตัวลดฐานะตนเป็นเพียงข้าพระบาท ช่วยกิจการในงานพละ( พละ 5)ต่างๆ เท่านั้น จึงไม่มีการเรียนเพื่อเน้นเป็นผู้สอน ตั้งสำนักใดๆ เพื่อแสดงธรรมที่ตนรู้เสียเอง

11. เมื่อถึงวาระที่ตนจะสำเร็จสัมมาสัมโพธิญาณ บารมีทั้งหลายที่สั่งสมมาจะมาเป็นวาสนา และวิบากส่งผลให้ค้นพบสัจจธรรมด้วยตัวเองอีกที

 

อ่านแล้วเข้าใจระดับหนึ่งค่ะ ตามข้อ 1 และ 2 อย่างเต็มที่ ทุกวันนี้ที่ทำก็เพื่อให้ตัวเองรู้อะไรเพิ่มขึ้น มี หูทิพย์ ตาทิพย์ เพื่อช่วยสรรพสัตว์ทั้งหลาย แต่ไม่สำเร็จเสียที ใครที่เดือดร้อนมาไม่ว่าจะเรื่องสุขภาพหรืออะไรก็แล้วแต่ เราจะเป็นคนที่ชอบช่วยเหลือคนมาก จนพูดได้ว่า สอด(เพราะหน่อย) แต่ทุกอย่างที่เราทำเพื่อให้เค้าเหล่านั้นพบแต่ความสุข ไม่ว่าเค้าจะคิดร้ายอะไรอย่างไร กับเราก็ตามค่ะ

 

ต้องพิจารณาเพิ่มในส่วนที่ว่า

ช่วยเหลือแบบนั้นแล้ว เขาพ้นทุกจริงๆหรือ

หรือว่า ชั่วคราว

โชคดีนะที่ตอนนี้มีตำราใหญ่สอนอยู่ ไม่ต้องค้นหาเองในคำตอบนี้

ที่นี้จะเลือกกระทำอย่างไรกับ ตำรา ใหญ่นั้น

จะเลือกเอา ตำรา ใหญ่นั้น มาใช้ส่วนใด อย่างไร

นั้นแหละตัวแบ่ง ศรัทธา วิริยะ ปัญญา

 

ขออนุโมทนากับทุกท่านครับ แต่ผมขอนิพพานในชาตินี้ครับ เพราะชีวิตมนุษย์ทุกข์เหลือเกิน ตอนนี้กำลังเริ่มปฏิบัติครับ อย่างน้อยได้เข้าถึงกระแสพระนิพพาน เป็นพระโสดาบันก็ยังดี เพราะปิดทางไปอบายหมดแล้ว สาธุ สาธุ สาธุ

 

แต่ถ้าขยายความให้กว้างออกไป บุญกิริยาวัตถุมี ๑๐ ประการ คือ

๑. ทานมัย บุญเกิดจากการให้ทาน
๒. สีลมัย บุญเกิดจากการรักษาศีล
๓. ภาวนามัย บุญเกิดจากการเจริญภาวนา
๔. อปจายนมัย บุญเกิดจากการอ่อนน้อมถ่อมตนต่อผู้ใหญ่
๕. เวยยาวัจจมัย บุญเกิดจากการขวนขวายในกิจที่ชอบ
๖. ปัติทานมัย บุญเกิดจากการให้ส่วนบุญ
๗. ปัตตานุโมทนามัย บุญเกิดจากการอนุโมทนาส่วนบุญ
๘. ธัมมัสสวนมัย บุญเกิดจากการฟังธรรม
๙. ธัมมเทสนามัย บุญเกิดจากการแสดงธรรม
๑๐. ทิฏฐุชุกัมม์ การทำความเห็นให้ตรง<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>

 

เหลือ6เองเเต่ไม่ไหวจ้า
ขอไปชาตินี้