มีสมาธิ...แต่กรน..ไม่รู้ตัว..

ขอรบกรนผู้รู้...ในขณะนั่งสมาธิทุกๆคนบอกว่าข้าพระเจ้ากรน..ทั้งที่ข้าฯไม่ได้หลับ. นิ่งอยู่กับการตามลมหายใจ...ในบางครั้งที่สมาธิมีไม่มาก...ข้าฯได้ยิยเพื่อนหัวเราะและคุยกัยเรื่อง"กรนของข้าฯ"...ชึ่งข้าฯรู้สีกตัวพร้อมกับที่เพื่อนได้ยินข้าฯกรน. แต่ข้าฯไม่ได้ยิน...จะเป็นมากช่วงที่ใช้สมาธิแบบตามลมหายใจ..
แต่ใช้วิธีอื่นๆไม่เป็น..
ยินดีรับคำวิจารณ์. และขอขอบคุณทุกๆคำตอบ...[b-wai]

 

มันมี สองอย่าง คือ หลับใน กับ ได้สมาธิขั้นละเอียด

สมาธิขั้นละเอียด คือ การพักผ่อนของร่างกาย ร่างกายของเราอาจกรนได้ ผ่อนคลาย ใจจะรู้สึกสบาย กายหยาบก็สบายมีโอกาสที่จะ กรน ได้ครับ ธรรมดา และ กายทิพย์อาจจะออกมาจากกายหยาบครับโดยที่เราไม่รู้ตัวด้วยว่า กายหยาบและกายทิพย์ ได้แยกออกจากกัน

หูที่ได้ยินอาจจะเกิดจาก กายทิพย์ได้ยินครับ

 

ตามประสบการณ์ของผม ผมคิดว่าเกิดจากท่านั่งสมาธิที่คุณใช้อยู่
มีลักษณะค่อนข้างโน้มไปข้างหน้าโดยเฉพาะส่วนคอและศีรษะ
ตอนช่วงที่กำลังอยู่ในสมาธิ กล้ามเนื้อทุกส่วนจะผ่อนคลายไร้การควบคุม
หลอดลมจะตีบลงทำให้เวลาหายใจแล้วมีลักษณะเหมือนมีเสียงกรน
อาการนี้จะเกิดในผู้ที่ค่อนข้างอ้วน หรือ มีไขมันสะสมบริเวณลำคอมาก
สามารถทดสอบดูได้โดยการนั่งหลังตรงแต่เอียงไปด้านหลังนิดหน่อย
ส่วนศีรษะปล่อยให้ตกไปด้านหน้า จะมีลักษณะเหมือนคนคอพับ
และรู้สึกหายใจลำบาก ให้ลองผ่อนคลายกล้ามเนื้อที่คอแล้วพยายามหายใจดู
จะพบว่าเกิดเสียงกรนเช่นกัน หากเป็นไปในลักษณะนี้ มีวิธีแก้อยู่ 2 วิธี (เท่าที่ผมรู้) คือ

1. ให้หาผ้าหรืออะไรใหญ่ๆมากัดไว้ให้ฟันกรามอยู่ห่างๆกัน ถ้าเป็นฟันยางก็น่าจะดี
แต่ควรระวังเรื่องขนาดของที่ใช้ไม่ให้เข้าไปติดคอด้วย

2. ลองเปลี่ยนมานั่งหลังอิงผนังดู อาจหาหมอนมาหนุนหลังกับศีรษะให้ตั้งตรงช่วยด้วย

 

ผมเคยอ่านในหนังสือหลวงพ่อครับตอนที่ ท่านเจ้าคุณ...ผมจำชื่อท่านไม่ได้แล้วหลวงพ่อเล่าว่าท่าน กรนตอนที่พระสวดนะครับรายละเอียดผมก็จำไม่ค่อยได้แล้ว ต้องขออภัยด้วยครับ คือท่านเจ้าคุณท่านเข้าญาณนะครับ

โดยส่วนตัวผมก็เป็นบ่อยๆครับ...ตอนปลุกพระก็เป็นบางทีปลุกนานไปครับลืม จิตมันสบายครับ....พอจิตมันสงบมันไม่เอาไหนเลยขึ้นบนตลอด ทีนี้ร่างกายมันก็เต็มที่ครับปล่อยเต็มที..............อย่างดัง

 

อันนี้กิเลสเข้าค่ะ สติหายค่ะ ต้องเพิ่มวิริยะ กำหนดตามสภาพจิต ถ้าตามแต่ลมหายใจนั่นเหมาะกับเกจิที่ท่านเข้าสมาธิได้เร็วหรือเรียกว่าท่านชำนิชำนาญกับการมีสติตลอดเวลา ถ้ายังไม่เก่งต้องให้กำหนดตามสภาพธรรมก่อนเพราะต้องตามจิตไปก่อน เพราะจิตมันเร็วมาก เร็วที่สุดในโลก จากนั้นถ้าชำนาญกับการทันจิตแล้ว จะรู้สึกตัวตลอดเวลาเพราะมีสติคุมละค่ะ จากนั้นค่อยกำหนดพุธ โธ เพราะถ้าชำนาญแล้วนั้นสติจะมาประชิดตัวทันที การฝึกจิตต้องลำดับสติอันดับหนึ่งค่ะ เพราะสติจะคอยวิ่งดักกิเลสให้ เพราะกิเลสมันจะประชิดตัวเร็วพอๆกับจิตวิ่ง ถ้าสติยังต้วมเตี้ยมอยู่เค้าก็ตามไม่ทัน เพราะฉะนั้นต้องฝึกสติก่อนค่ะให้ชำนาญ การฝึกคุณพี่ทำได้ไม่ยาก อย่างเราๆปรกติก็เดินจงกรม แต่จะให้ดีต้องกำหนดทุกอริยบทที่คุณพี่กระทำหลังจากตื่นนะคะ เช่น เดิน นั่ง กินข้าว เคี้ยวข้าว อาบน้ำ แปรงฟัน เป็นต้น(เพราะตอนตื่นสติอยู่กับเราครึ่งนึงแล้วค่ะ) จากนั้นลองนั่งสมาธิดูคราวนี้กิเลสมันชะวิ่งมาจับค่ะ ต้องกำหนดอินทรีย์ให้แก่กล้านะคะ ตามให้ทันกิเลส เพราะสติจะช่วยอีกแรง พอเก่งแล้วจิตจะเข้าสู้ณานเร็วมาก เพราะกิเลสอ่อนกำลังลงค่ะ ประโยชน์ตามมานะคะจิตก็จะคงญาณคือคงสภาพ อารมณ์แห่งสมาธิแห่งจิตได้ด้วย ทำทุกวันก็จะดำรงอารมณ์ญานได้นาน คุณพี่ก็จะได้ โสดาปฏิผล สกคาทามีปฏิผล อนาคามีปฏิผล และนิพพานปฏิผล ตามลำดับค่ะ แต่ต้องขยันและอดทนหน่อยนะคะ เพราะมันเหนื่อยจริงๆ ขอให้โชคดีค่ะ และหวังว่าจะเจอกันที่โลกนิพพานัง นะคะ โชคดีค่ะ

 

จิตตกภวังค์ คือ หลับในฌาน

 

อนุโมทนาด้วยค่ะ

เป็นปัญหาด้วยเหมือนกับคุณเจ้าของคำถามค่ะ ขอบคุณสำหรับท่านผู้รู้ที่ช่วยตอบ