ลำนำเพลงรักของนักกลอน

จะบอกว่า บุษบรรณ นั้นรอเฝ้า เช้ามาเย็น. หรือเปล่าคะ 555. เป็นโรคติดกระทู้ค่ะ

 

ทุกครั้งครา มาเยือนเพื่อน เปื้อนรอยยิ้ม
ทุกข์ที่ปิ่ม ท่วมท้นใจ ใคร่จางหาย
ได้หยอกเย้า เคล้าคลอ พนอใจ
อดไม่ไหว. เลยออน ตอนเช้าเย็น
เรียกว่าออนทั้งวันว่างั้น

 

   บัว   แตกใหม่  มีสวย  ด้วยสีสรร
     บัว    อัญชัญ  สิงคโปร์ โชว์สวยหรู
       บัว    น้อยnouk  สุขใจใหม ให้รอดู
         บัว     คุณครู   หนูน้องติง มิ่งขวัญใจ

 

    

     สำเนียงส่อภาษา กิริยาส่อสกุล
             พูดไปสองไพเบี้ย นิ่งเสียตำลึงทอง

 

วันนี้รู้สึกอารมณ์ไม่มั่นคง เลยค่ะ. :'(

 

เป็นไรคะพี่บุษ ขอให้อารมณ์สดใสไวไวน๊า

 

แนะนำให้คุณบุษบรรณระลึกย้อนกลับเข้าไปหาในช่วงแห่งอารมฌ์ที่คุณมั่นใจ
และในช่วงที่มีความสุขที่สุดครับ

 

เหมือนมีวิบากกรรมมากำหนด
เศร้ากำสรด อดใจหายคล้ายความฝัน
สิ่งที่พบดังหมู่มารผลาญโรมรัน
ทำเสียขวัญมุ่งจิตมั่นไม่ทันกาล:'(

ขอบคุณคุณอัญ และคุณคมสันต์มากค่ะที่เป็นกำลังใจให้. สงสัยที่ลุงปลงแซวว่าเฝ้ากระทู้ไม่ใช่พี่ก็น้องA-yล่ะ เน้อะ

 

ในชีวิตนี้ความสุขใจจริงๆมีน้อยมากค่ะ เพราะเป็นคนขี้กังวลและห่วงใยไปสารพัดเรื่องและสารพัดคน(ping-love(cry)

 

ฝากภาพนี้ให้พี่บุษ และทุกท่านคะ นู๋เห็นภาพนี้แล้วสุขใจ เลยเอามาแบ่งปัน

 

นู๋ก็ว่าอย่างนั้น นู๋เฝ้ากระทู้ตลอดเพราะติดงอมแงม

 

     วิบากกรรม   ทำมา   ฟ้ากำหนด
   ความจริงกฏ    อันนี้   หนีฟ้าได้
     ปฏิบัติธรรม  ใกล้พระ   ชำระใจ
  ไม่นานไทร้   วิบากกรรม    ตามไม่ทัน

 

อย่าคิดมากน๊า

[ame=http://m.youtube.com/watch?v=yv5ltss9K9w]กล่อมเธอ กุ้ง กิตติคุณ - YouTube[/ame]

 

มีข้อคิดฝาก อยู่ว่า เราจะไปวัดเอง หรือจะรอ ให้คนอื่นหามเข้าไปวัด
                     เราจะสวดมนต์เอง หรือจะรอ ให้พระมาสวดอภิธรรมให้
                เราจะสร้างกุศลบุญเองในตอนนี้ หรือจะรอ ให้คนอื่นกรวดน้ำไปให้

 

รุ้งสาดแสง...เรืองรอง...เหนือท้องน้ำ
เคียงคู่ล้ำ.....ธรรมชาติ...หลากแสงสี
เสียงสายน้ำ....ซ่าซ่า.....เหมือนพาที
รุ้งระวี........แสงจ้า.........มาโดนใจ
ธรรมชาติ......สวยงาม.......นิยามป่า
คงคุณค่า......ความงาม...อย่างสดใส
ป่ารักน้ำ......น้ำรักป่า.......เป็นเช่นใด
ค่าของใจ....ใสกระจ่าง...หนทางธรรม

 

เข้ามากวาดโพสบางส่วน จะได้ไม่เกะกะ...ขออภัยในความไม่สะดวก

 

บัวธรรมะ..........ละให้หมด................สิ่งสดใส
มองที่ใจ............ใสกระจ่าง........ห่างหม่นหมอง
อุปกิเลส............ตัณหา...............อย่ามาครอง
มั่นประคอง.........จ้องจิตไว้............ไกลคนพาล
แสงธรรมใด.........ไม่ยิ่งใหญ่...........กว่าใจหนอ
อย่ามัวรอ.............รู้แล้วละ...........ผละออกเสีย
อุบายธรรม...........ทำที่ใจ................ไม่งัวเงีย
ละสิ้นเสีย............ตัวของตน.............จึงพ้นมาร

 

พี่บุษอารมณ์อ่อนไหวจังเลย...
น้องก็เป็นเหมือนพี่ อารมณ์อ่อนไหวง่าย
แต่ซักพักเดี๋ยวก็ดีค่ะพี่ เป็นกำลังใจให้ค่ะพี่บุษ..

 

เพราะยึดมั่น....ถือมั่น....มันจึงคิด
ตรองที่จิต......ยึดมั่น..จึงหวั่นไหว
เพียงลมปาก....ราดรด......จรดใจ
ใจก็หวั่น......สั่นไหว....ไปตามลม
ไม่มีเรา.........มีเขา....ที่ไหนหนา
อย่ามัวพา...ใจหมอง...ตรองให้เห็น
ละซึ่งตน.....ของตน.....พ้นจากเวร
ตรองให้เห็น...อัตตา......มันพาไป
ใจดวงเดิม....อยู่ที่ไหน....รีบไปหา
วางอัตตา....เถิดหนา...อย่าพาเสีย
หลงยึดไป...มีแต่ได้...ใจอ่อนเพลีย
ละลงเสีย......อัตตา....อย่ายึดเอย

 

กรรมวิบากอยู่ที่ไหนใครกำหนด
จิตจับจดบทกรรมธรรมท่านสอน
จิตดวงเดียวดวงนี้.....มีอาวรณ์
บุญบาปสอนที่ใจจิต..คิดไปเอง
ฐานของจิตปรุงแต่ง...ระแวงอยู่
จิตผู้รู้บันทึกกรรม.....ตามที่เห็น
จิตของเจ้าเฝ้ามอง...ทั้งเช้าเย็น
ชั่วดีเห็นเป็นตาม.....ความในใจ
ไม่ก่อกรรมทำเข็ญ....เป็นวิบาก
จิตละจากวิบากกรรม..ซ้ำสงสาร
จิตดวงเดิมจิตใหม่.....ยังใฝ่ตาม
อย่าเพียรถามวิบากใดให้ยากเย็น
จิตดวงนี้จิตใหม่........ใฝ่เรียนรู้
ลองตรองดูให้เห็น.....เป็นจิตใส
วิบากกรรมนำมา........จงพาใจ
หลีกออกไปให้พ้น..วนเวียนกรรม