ลำนำเพลงรักของนักกลอน

พี่บุษขาทานข้าวหลามให้หมดก่อน
ข้าวเหนียวอ่อนเยิ้มกะทิข้างบนหน้า
เหลือด้านล่างให้น้องบ้างชอบจริงนา
ข้าวเหนียวหนากะทิน้อยกินกับนม....
น้องชอบข้าวหลามจิ้มกับนมข้นหวานมั่กๆ...อิอิ

 

ทานข้าวหลาม จิ้มนม(ข้นหวาน) ชมความคิด
จิ้มนิดนิด หวานมัน ปันเพื่อนบ้าง
ทานคนเดียว เสียวอ้วน ป่วนปลายทาง
ตู่ขอทาง ด้านล่าง แบ่งบ้างเออ....

เง้อ...กลอนนี้ดูหวาดเสียวชอบกลแฮะ

 

เดินชมวัด  เหนื่อยนัก  หยุดพักเล่น
ตาแลเห็น  ลุงคนนี้   ไม่มีหัว
อาสัยร่าง   ข้างป่าช้า  ทำน่ากลัว
ทั้งสามหัว  รอส่วนบุญ   หมุนเวียนไป
ตั้งใจจะ   อุทิศส่วน  กุศลให้
บุญไม่ได้   อาศัยร่าง   อำพรางหัว
หมดโอกาส   ขาดบุญ  เพราะหมุนตัว
สับหัวบ้าง  ร่างขาด   อนาถใจ

 

การอ่านทำให้เกิดจินตนาการ
ชักหิว และอยากรับประทานข้าวหลามหนองมนแล้วสิคะ:'(

 

อ่านบทกลอน สอนใจ ในกระทู้
น่าอดสู ผีตนนี้ ไม่มีหัว
ทำกรรมใด ไว้หนอนี่ มีแต่ตัว
ทั้งสับห้ว ร่างขาด ประหลาดใจ

 

    ผีทั้งสามเมื่อ   อ่านกลอน   ลงนอนดิ้น
           หมดทางบิน   ผินกลับ   ลืมสับหัว
               รีบออกจาก     ร่างค้างทรง   หลงลืมตัว
       ทั้งสามหัว    มัวแต่ป่วน    ด่วนลาตาย

 

ใกล้ถึงเทศกาลออกพรรษากันแล้วนะคะ
​

 

กระทู้นี้แปลกแฮะ ผมเพิ่งเข้ามาอ่าน
อ่านแล้วมีความรู้สึกดีๆ อยู่เยอะเลยครับ


แต่ตอนนี้ ผมกลอนฝืน เขียนไม่ออกครับ
เอ้า แต่จะลองดูสักกลอนหนึ่งบ้างครับ

 

​

 

ข้าวหลามลามถามรัก เจ้าปักษา
ข้าวขาวคราวเจ้ามา พี่หวลให้
ตักตวงรักเต็มกระบอก แล้วบอกไป
เจ้าชิมไปเงียบไป ไม่เอ่ยคำ ...


(ข้าวหลามมันเต็มปาก พูดไม่ออกน่ะครับ)

 

เชิญท่านมา เขียนกลอนไว้ ในกระทู้
ชนชมดู ชื่นใจ ในภาษา
กระทู้กลอน ไม่เป็น เช่นตำรา
หลากรสพา เอมอิ่ม ชิมบทกลอน.

 

น้ำกะทิพี่กระแทก ลงแจกใส่
ทั้งถั่วดำพี่อัดให้ เต็มทั้งหม้อ
กะทิขาวข้นขุ่น มันล้นรอ
น้ำเดือดพอ ร้อนรุ่มกลุ้มกายา


(อธิบายตอนทำข้าวหลามครับ)

 

   แต่งมั่วมั่ว   ยั่วผี      นี่ ทั้งสาม
     จะให้หาม   ผีทั้งสาม   ไปใว้ใหน
       เหม็นคลุ้งทั่ว   บทกลอน   ก่อนลาตาย
           วัดที่ใหน    ก็ไม่รับ    กับผีจร

 

ชิมข้าวหลาม อิ่มแล้ว พี่แก้วเอ๋ย
เงียบไปเลย ไม่เอ่ยคำ ที่พร่ำถาม
เพราะเหตุใด ให้พี่ยา มาติดตาม
ทวงนงราม เฉลยมา ว่ากระไร.
​

 

เป็นบทกลอนสอนรัก เจ้าสักหน่อย
เจ้านกน้อย นวลอนงค์ ขี้สงสัย
จะฝากรัก ฝากลมบอก ก็กระไร
จึงเอื้อนเอ่ยนัยไว้ "ฝากในกลอน"


(อ้าว เริ่มลื่นมาได้ถึง ๓ บทละ?)

 

ยามลมล้อ อ้อลม โอนเอนนัก
ใจพี่ชัก หวั่นไหว กระไรหนอ?
ใจเจ้าใย อ่อนไหว โอนเอนกอ
พี่เฝ้ารอ รักเจ้า ล่องตามลม

 

อ่านบทกลอน หลอนนัก ชักสงสาร
ผีประจาน ตัวตน หม่นราศี
ทั้งไม่รับ ส่วนกุศล ที่ชนพลี
ลาลับหนี หายหน้า อำลาไป.....

 

เจ้าต้นอ้อ ล้อลม โลมเล่นรัก
พี่ห่วงนัก ใจเจ้า จักห่างหาย
ยามสายลม พัดเจ้า เจ้ากลับกลาย
ลอยล่องหาย ไปกับ "เจ้าสายลม"

 

ใจพี่รัก มั่นคง ดุจหินผา
อ้อล้อลม ไปมา ไม่หวั่นไหว
แต่ใจรัก เจ้าเอนเอียง พี่อ่อนใจ
แม้แข็งใจ ดังหินผา ยังอาทร...

 

​