วิชชาที่จะทำให้อยู่รอดจากยุคสมัยแห่งภัยพิบัติ

โมทนาครับ อ่านเเล้วมีกำลังใจดีขึ้นเยอะเลยครับ เผื่อจะเป็นหนึ่งในนั้นบ้าง
(b-smile)

 

*** ถึงที่สุด ****

กลุ่มที่ปรารถนาหลุดพ้น...เขาปฏิบัติตนด้วย "สัจจะ" เช่นเดียวกับพระพุทธเจ้า และผู้สำเร็จทุกท่าน
แต่...ไม่ว่าจะเป็นพระ หรือ ฆราวาส ก็ปฏิบัติด้วย "สัจจะ" เป็นประจำได้ทุกคน
เพราะ... "สัจจะ" คือ สรณะหนทางตรงที่ โลกุตตระ (พระไตรปิฎก)ได้มอบประทานให้
เพื่อนำสัตว์ให้หลุดพ้น
การกระทำ...คือ สิ่งสำคัญ
เอาพลังจิต...มาใช้ควบคุมตนเองให้เกิด "กระทำความดีตามสัจจะ" ที่กำหนดไว้
จะเป็นสิ่งยิ่งใหญ่ เป็นที่สุด

การช่วยกัน ปฏิบัติตนด้วย "สัจจะ"
คือ การช่วยกันสานต่อพระพุทธศาสนาต่อไป

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ไม่มีกลุ่ม...
เพียงแค่...เชื่อ และศรัทธาใน "หลักสัจจะธรรม"
พยายามปฏิบัติตนด้วย "สัจจะ" ทุกวัน

กิเลส...จะหมดวันไหน....ยังไม่รู้ ช่างมัน
ขอให้มี "การกระทำจากสัจจะ" ทุกวัน...ก็ดีแล้ว
พบหนทางหลุดพ้นจาก โลกุตตระธรรม...จึงนำพามาให้ศึกษาปฏิบัติตาม

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เด็กอนุบาลขอถามพี่คณานันท์เรื่องการสร้างบารมีคับ

เด็กอนุบาลอยากขอธรรมทานจากพี่คณานันท์และเพื่อนๆผู้รู้เกี่ยวกับวิธีการสร้างปรมัตถบารมีครบทั้งสิบทัศน์โดยเน้นการปฏิบัติในชีวิตประจำวันได้ โดยได้ผลและรวดเร็วครับ

เป็นอะไรไม่ทราบ ช่วงนี้เด็กอนุบาลจึงอยากทราบเรื่องการสร้างบารมีมาก เป็นมาหลายวันแล้ว ลอง search Google แล้วก็ยังไม่ได้คำตอบที่น่าพอใจนัก

วันนี้เด็กอนุบาลได้ฟังเทศน์หลวงพ่อฤาษีฯเกี่ยวกับเรื่องการสร้างบารมี ว่าการที่แบ่งเป็นบารมีสิบนั้น ไม่ได้หมายความว่า เราต้องมานั่งไล่ทำกันไปทีละบารมี ท่านพูดประมาณว่า ถ้าเราทำทานบารมีอย่างฉลาด ก็จะได้บำเพ็ญบารมีตัวอื่นๆไปด้วยเช่นเดียวกัน

ช่วงนี้ได้ทำเมตตาอัปปนาญาณ ตามที่พี่คณานันท์ได้แนะนำไป แต่ยังเลวอยู่ครับ ทำได้วันนึงไม่กี่ครั้ง อยากทราบว่าการทำแบบนี้ครั้งนึง ได้บำเพ็ญบารมีระดับปรมัตถบารมีครบทั้งสิบทัศน์เลยใช่ไหมครับ

ได้อ่านที่พี่คณานันท์เขียนแล้ว รู้สึกเหมือนกับว่าภัยพิบัติใหญ่กำลังใกล้เกิดขึ้นเต็มทีแล้ว ตอนนี้ถามใจตัวเองว่ากลัวตายมั๊ย รู้สึกว่าถ้าส่วนตัวแล้วไม่ แต่ยังอดเป็นห่วงพ่อแม่และญาติพี่น้องไม่ได้ จึงพยายามวางอุเบกขาว่า อะไรจะเกิดก็ต้องเกิดครับ

 

อนิจจัง ทุกข์ขัง อนัตตา เอวังวาทีมหาสมโณ
เกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วก็ดับไป เป็นเรื่องธรรมดาครับ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอแล้วเนอะ..

 

ข้อความเพื่อใช้ทบทวนบารมีสิบทัศน์ตอนตื่นและก่อนนอน

เด็กอนุบาลจะลองทำตามที่หลวงพ่อฤาษีฯท่านแนะนำโดย จะนำข้อความที่พิมพ์ด้านล่างไปแปะหัวนอน อยากให้เพื่อนๆร่วมอนุโมทนาและให้ข้อคิดเห็นเพื่อปรับปรุงการตีความของบารมีแต่ละข้อครับ โดยเฉพาะเรื่องสัจจะบารมีนั้นเด็กอนุบาลยังสับสนกับอธิษฐานบารมีอะครับ ตอนนี้เด็กอนุบาลยังไม่มั่นใจว่าตัวเองเข้าใจถูกหรือเปล่าว่า สัจจะคือการตั้งใจทำความดีให้ได้ตามที่ตั้งเป้าไว้ ส่วนอธิษฐานคือ การอ้างกุศลแห่งการปฏิบัติตามสัจจะนั้น เพื่อสิ่งที่เราต้องการ เช่นตามข้อความด้านล่าง สีนำเงินเป็น สัจจะบารมี ส่วนสีแดงเป็นอธิษฐานบารมี อยากรู้ว่าเพื่อนๆตั้งจิตอย่างไรในการสร้างสัจจะบารมี และ อธิษฐานบารมีกันบ้างครับ แชร์กันเป็นธรรมทานบ้างก็ๆดี

เด็กอนุบาลขอตั้งใจทำความดีตามบารมีสิบทัศน์ให้ได้ทุกข้อทุกวัน เพื่อตัดกิเลส และถวายเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา
ขอเดชแห่งสัจจะบารมีที่เด็กอนุบาลได้ทำไว้ดีแล้วตั้งแต่ต้นจนปัจจุบัน จงเป็นเหตุปัจจัยให้เด็กอนุบาลเข้าถึงพระนิพพานในชาตินี้เทอญ

อยากรู้จังว่าเพื่อนๆมีเทคนิคและตั้งจิตอย่างไรในการสร้างสัจจะบารมี และ อธิษฐานบารมีกันบ้างครับ แชร์กันเป็นธรรมทานบ้างก็ๆดีน้า

บารมีสิบทัศน์(ตอนเช้าตื่นมาตั้งเป้าหมาย+ก่อนนอนทบทวน)<O</O

ทานบารมีแผ่เมตตาอุทิศกุศลทำกรรมฐาน ด้วยเหตุที่ต้องการดับกิเลส ทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวม ไม่หวังผลตอบแทนขณะที่ทำทาน ทำเพื่อบำรุงพระศาสนา เพื่อเป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา สังฆบูชา)
ศีลบารมี(รักษาศีลด้วยการใช้ปัญญาตลอดเวลาคือ คิดก่อนพูด ก่อนทำ)
เนกขัมมะบารมี(เว้นติดในการเสพกามและผูกโกรธ)
ปัญญาบารมี(คิดถึงกฏไตรลักษณ์และอริยสัจในทุกเรื่องที่ทำ ที่พูด ที่คิด ที่รับรู้อารมณ์ ระหว่างวัน)
วิริยะบารมี(ขยันทำความดี ทำจิตให้ผ่องใส ตลอดเวลา)
ขันติบารมี(อดทนต่อความลำบากกาย ลำบากใจในการทำความดี-คาถา" ช่างมัน

 

ขอกราบโมทนาบุญกับคุณเด็กอนุบาลด้วยครับ

นับว่ามีกำลังใจในการทำความดีอย่างแรงกล้าจริงๆ

อันว่าบารมีสามสิบทัศน์นั้น จะใช้เป็นกำลังเพื่อพระนิพพานก็ได้ จะใช้เพื่อการบรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณก็ได้เช่นกัน

บารมี แปลว่า "กำลังใจ " คือมีกำลังใจเต็มเปี่ยมล้นในการทำความดี ตามคุณธรรมหัวข้อนั้นๆ

การสร้างบารมีนั้นหลวงพ่อท่านสอนเอาไว้ถูกต้อง คือบารมีไม่ได้แบ่งแยกกันออกเป็นข้อๆ เอาเป็นว่า มีจังหวะใช้บารมีข้อใด เราก็หวดข้อนั้น และอีกประการที่เราเห็นว่า เราจะบำเพ็ญบารมีอย่างหนึ่งอย่างใดนั้น แท้ที่จริงเราต้องใช้บารมีข้ออื่นๆมาประกอบด้วย ในหลายอย่างหลายประการ

ขอยกตัวอย่างเช่น

เมื่อเราตั้งใจจะทำทานซักอย่างหนึ่ง ขอยกตัวอย่างว่าเราจะสร้างพระพุทธรูป ตัวสละทรัพย์นี่เป็น"ทาน"ใช่ไหม

แต่ท่านผู้ต้องการบำเพ็ญบารมีให้เร็ว เขาก็ต้องพินิจพิเคราะห์ใช้"ปัญญา" พิจารณาว่า จะสร้างพระพุทธรูปแบบไหน ขนาดเท่าไรจึงจะได้อานิสงค์มาก


ความตั้งใจจริงในการสร้างก็นับเป็น"สัจจะ" ความจริงใจที่เราต้องการสร้างให้สำเร็จ

คราวนี้การสร้างพระนั้นเรื่องใหญ่ต้องหาปัจจัยมาอีกไม่น้อย เราก็ต้องมี"วิริยะ"ในการติดตามงานบ้าง ในการหาทุนบ้าง

เมื่อเราเห็นว่าอานิสงค์ของพระที่เราจะสร้างนี้มีมาก เราก็มีจิต"เมตตา"ปรารถนาให้ผู้อื่นได้อานิสงค์ด้วย แต่หากเราบอกบุญไปแล้วท่านอื่นยังไม่เห็นประโยชน์หรือมีศรัทธา เราก็วางใจเป็น"อุเบกขา"เสีย

ระหว่างสร้างพระพุทธรูปก็มีปัญาหาบ้างมีคนติคนติงบ้าง เราก็มี"ขันติ"อดทนเพื่อหวังผลให้งานสำเร็จลงได้

พอพระพุทธรูปท่านสร้างเสร็จ เราก็มีงานฉลองพระ เราปรารถนาให้ได้อานิสงค์มากเราก็ประพฤติพรหมจรรย์ถือ"เนกขัมมะ" ทรง"ศีล"แปด ศีลห้าตามกำลัง

ระหว่างจะถวาย เราก็ตั้งจิต"อธิฐาน"ให้อานิสงค์นี้บังเกิดขึ้นเพื่อพระนิพพานเป็นที่สุด

นี่เห็นไหมงานสร้างพระอย่างเดียวนี้ ก็ล่อใช้มันครบบารมี ทั้งสิบประการแล้ว

สิ่งสำคัญของการสร้างบารมีให้เต็มเร็วนั้นก็คือ

-ปัญญา ที่ มีการพิจารณาถึงอานิสงค์ว่า เหตุใด กุศลกรรมใดส่งผลเป็นนับเท่าทวีคูณบ้าง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการใช้ปัญญาในอธิฐานบารมี
-การสั่งสมบารมีที่นับเนื่องมาในกาลก่อน(ประสบการณ์ หรือชั่วโมงบิน)ของแต่ละท่าน
-การมีครูบาอาจารย์ หรือกัลยาณมิตรที่คอยสอน คอยแนะนำ ก็ช่วยย่นเวลาการบำเพ็ญให้เร็วขึ้น
-การมีพรหมวิหารสี่เต็มหัวใจ จะทำให้เรานั้นอยากทำบารมีให้ยิ่งๆขึ้นไปเพื่อผู้อื่น


สำหรับเรื่องข้อแตกต่างระหว่าง สัจจะบารมี กับอธิฐานบารมี นั้นแตกต่างกันอย่างไร

สัจจะ แปลว่าความจริงใจ ความตั้งใจที่จะทำ เช่นเราตั้งใจที่จะรักษาศีลห้าให้ได้ เราตั้งใจที่จะทำสมาธิทุกวัน เหล่านี้คือสัจจะ เราอาจเริ่มจาก สัจจะที่ง่ายๆก่อน ไปจนถึงสัจจะที่ยากๆ(ปรมัตถ์)ซึ่งต้องใช้กำลังใจสูงๆ

ส่วนอธิฐาน นั้นแปลว่า การตั้งความปรารถนาด้วยจิตที่ตั้งมั่น
เช่น เราได้อธิฐานว่า "ขอให้อานิสงค์ทุกสิ่งที่ข้าพเจ้าบำเพ็ญนี้จงส่งผลให้ข้าพเจ้าได้บรรลุซึ่งสัมมาสัมโพธิญาณในอนาคตกาลอันใกล้นี้ด้วยเทอญ" อารมณ์ใจในการอธิฐานต้องหนักแน่นมั่นคง


ขอแถมให้อีกคือ เรื่อง "สัจจาธิฐาน" สิ่งนี้พุทธภูมิใช้กันบ่อยเป็นการใช้กำลังบารมีควบใน สัจจะบารมี และอธิฐานบารมี อย่างเช่น ยามศึกสงคราม ยามรบกู้บ้านกู้เมืองกัน ท่านมักใช้กันดังนี้
"ด้วยอำนาจสัจจาธิษฐานแห่งข้าพเจ้าที มุ่งทำนุบำรุงพระพุทธศาสนา ดูแลอาณาประชาราษฏร์ ให้ร่มเย็นเป็นสุข โดยธรรมเสมอมา มิเคยลุแก่ อคติสี่อันผิดจากธรรมสิบประการ ขอโดยสัจจาธิษฐานนี้ จงส่งผลให้ข้าพเจ้าชำนะต่ออริราชศัตรูหมู่มารทั้งปวง รักษาขอบขัณฑสีมาไว้เป็นพุทธบูชาได้โดยง่ายด้วยเทอญ"

คงพอที่จะทำความเข้าใจให้กับหลายๆท่านได้ครับ

สำหรับในชีวิตประจำวันนั้น การรักษาศีล สวดมนต์ ทำสมาธิ(จิตห่างจากกิเลสก็นับเป็นเนกขัมมะ) ให้ทาน เจริญเมตตา ทรงพรหมวิหารสี่เป็นปกติเอาไว้ ก็จัดเป็นบารมีสิบที่ครบถ้วนแล้วครับ หากทำแบบสบายๆ ไม่มีอุปสรรค เป็นเรื่องง่าย ก็เป็นกำลังใจขั้นต้น ขั้นกลาง

แต่หากคนรอบข้าง คนรอบตัวไม่เข้าใจ ขัดขวาง ต้องฝ่าฟันกันตลอด ใช้กำลังใจกันอย่างมาก แต่ก็สู้ไม่ถอย ชนะใจตนเองตลอด ไม่ว่าจะเจอสภาวะใด อย่างนี้ก็กลายเป็นปรมัตถ์บารมีไปเลย

หรืออย่างเศรษฐี ควักเงิน หมื่นทำบุญ กับขอทาน ตัดสินใจยอมอดข้าวเอาเงินมาทำบุญ สิบบาท กำลังใจของขอทานสูงกว่า เป็นปรมัตถ์กว่า เพราะยอมอดทน ยอมเสียสละ ยอมยากลำบากมากกว่า

แต่หากเป็นเศรษฐีด้วยมีปัญญาด้วยก็ไม่แน่ที่จะสร้างอานิสงค์ได้สูงกว่าได้เช่นกัน

 

สำหรับเรื่องการติวเข้มทางด้านการปฏิบัตินั้น

คุณมิกซ์ (กุหว่าใจ๋) ได้มีความตั้งใจอย่างแรงกล้าขึ้นมาจากพัทลุง และมาดอดเรียนไปไม่น้อยแล้ว

ให้กรรมฐานไปกองเดียวคือพุทธานุสติกรรมฐาน แต่ไล่อารมณ์ไปถึงฌานสี่ จากฌานสี่ ไล่อารมณ์อรูปฌาน สมาบัติแปด ใช้กำลังสมาบัติแปด ตัดสังโยชน์สิบแล้วจึงยกจิตขึ้นเป็นอารมณ์นิพพาน

สำหรับคุณมิกซ์เป็นพุทธภูมิจึงอยู่ในวิสัยที่จะฝึกกรรมฐานสี่สิบกองให้จบครบทุกกองได้ครับ ดังนั้นคาดว่า คุณมิกซ์น่าที่จะทำจนจบครบ ทั้งสี่สิบกองในไม่ช้านี้ครับ

ขอโมทนาบุญกับความก้าวหน้า ในการปฏิบัติของคุณมิกซ์ด้วยเป็นที่สุดครับ

คุณค่าแห่งธรรมนั้น คู่ควรกับผู้เห็นค่าและพากเพียรพยายามครับ

คนใกล้ๆ คนกรุงเทพ มัวแต่ใช้ผมไปซื้อของบ้าง เรื่องอื่นบ้าง เลยเสียประโยชน์ที่ตนเองพึงได้ไปหลายๆท่านครับ

ไม่หิว ไม่ป้อน ครับ เพราะเขาจะคายทิ้งกันเสีย

ยุคสมัยนี้เป็นตามคำพุทธทำนายที่ว่า คนเราไม่เห็นค่าของธรรม ไปมองเห็นตรงจุดอื่นที่ไม่ใช่แก่นสารแห่งการหลุดพ้นกันเสียมาก

พูดให้ฮึดและมีกำลังใจในการปฏิบัติกันครับ

บารมี แปลว่ากำลังใจ โปรดอย่าได้ลืม

ขอให้บารมีทั้งสามสิบทัศน์จงมีเปี่ยมล้นในทุกดวงจิตของทุกๆท่านด้วยเทอญ

 

ตอนนี้ทุกสายปฏิบัติ กำลังเร่งรัดเพื่อให้เกิดผู้มีจิตวิญญาณชั้นสูง
เพื่อนำพาชีวิตให้อยู่รอดและขนถ่ายผู้คนให้พ้นจาก
ภัยพิบัติ คงได้เฉพาะส่วนที่ได้รับการคัดสรรแล้วเท่านั้น

ณ วันนี้สถานการณ์ต่างๆ เร่งเร้าใกล้เข้ามาทุกขณะ
จึงไม่อาจนิ่งนอนใจได้ ใครถนัดฝึกฝนแนวทางใด
คงต้องลงมือกันอย่างจริงจังแล้วครับ

 

ถูกต้องครับ เร่งรัดการปฏิบัติทางจิตใจกันครับ เวลามีน้อยแล้ว

 

อาปานานุสติ เป็นพื้นฐานกรรมฐานทุกกอง

 

โมทนาครับ ผมรู้สึกว่าการปฏิบัติ บาวท่านเร็วมากน่าโมทนา ส่วนตัวผม พระท่านมาบอก ปฏิบัติไปมีความเข้าใจมากขึ้นกว่าจะผ่านเเต่ละ ข้อ ละขั้นเขี่ยวเหี่ยนเลย เเค่นิวรณ์5กี่ปีก็ไม่รู้ เเต่ยังไงก็สู้ ขอให้หมดสิ้นซะทีความโง่เขลาเเละ อื่นๆ โมทนาทุกท่านครับ

 

สาธู สาธุ สาธุ อนุโมทนา

ขอร่วมบุญอนุโมทนากับผู้ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบ ทุกท่านจ้า

กำลังใจขาดบ้างเกินบ้าง แต่พอเห็น เพื่อนพี่น้อง ปฏิบัติดี ปฏิบัติชอบแล้วยินดี

ยิ่งนัก

 

*** สัจจะ ****

โลกุตตระ ...ได้ย่อการปฏิบัติทั้งมวล จนเหลือแค่ "สัจจะ"
ส่งมอบให้ หลังกึ่งพุทธกาล...เพื่อนำพาให้หลุดพ้น

ทุกคน...ยังมีนิสัยที่ไม่ดี อยู่ในใจ
เมื่อเรารู้ตัวแล้ว
ให้กำหนดเป็นหัวข้อ "สัจจะ" ...ไม่ทำในสิ่งนั้น
ในกำหนดเวลาที่ชัดเจน...ระบุความชัดเจนให้กับตนเอง

"สัจจะ" จะเป็นผู้นำให้เกิดการกระทำใหม่...เป็นพฤติกรรมใหม่ของเรา
ฝึกกำหนด "สัจจะเป็นประจำ" ... นิสัยไม่ดี ก็หมดไปได้
เมื่อนิสัยหมดไป...เราก็ไม่ต้องคอยบังคับ ไม่ต้องฝืนใจตัวเอง
เพราะ ตัวเราจะไม่อยากทำมันเอง....จึงเกิดเป็นความปกติ
การปฏิบัติได้จนเป็นปกติ....ก็คือ "ศีล"
ศีล...คือ การทำได้เป็นปกติ

การขจัดกิเลส นิสัย ...จึงต้องค่อยเป็นค่อยไป
ต้องฝึกฝน...ที่จะขัดเกลา
การขจัด ขัดเกลากิเลสนิสัย...ก็คือ "สัจจะ" นั่นเอง

แต่...ผลการกระทำที่เกิดขึ้นจาก "สัจจะ" เป็นสิ่งยิ่งใหญ่
เป็นสิ่งที่เที่ยงแท้ ไม่ตาย ไม่สูญสลาย...และมีผลตอบแทนอย่างแน่นอน
จะส่งผลให้ชีวิตมีแต่สิ่งที่ดี เช่น ที่เราเรียกเหตุการณ์ต่างๆ โชคดี แคล้วคลาด ปฏิหาริย์ เป็นต้น

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

ขอธรรมทานเรื่องการฝึกอรูปฌานจากพี่คณานันท์ครับ

ตอนนี้เด็กอนุบาลกำลังอยากเริ่มฝึกอรูปฌานหลังจากเข้าฌานสี่ครับ เมื่อวานฟังเทปหลวงพ่อฤาษีฯท่านพูดเรื่องการเพิกภาพพระในฌานสี่ให้เป็นอากาศเพื่อเข้าสู่อรูปฌานขั้นแรก ฟังไปฟังมาเหมือนกับท่านพูดถึงเทคนิคการปฏิบัติเพิ่มเติมที่รวบรวมจากครูบาอาจารย์มาว่า สามารถทำเป็นการเพิกภาพพระที่ฌานสี่แล้วนึกให้เหลือเพียงแต่จิตดวงเดียวที่ไม่มีร่างกายในอากาศที่เวิ้งว้างว่างเปล่า(ตรงนี้เด็กอนุบาลอาจจะฟังผิดไปเองก็ได้เลยอยากสอบถามพี่คณานันท์และท่านผู้รู้) แต่รวมความว่าท่านแนะนำให้เข้าอรูปฌานควบกับวิปัสนาญาณด้วย เพื่อจะให้เกิดกำไรในการปฏิบัติที่ดีกว่าเข้าอรูปฌานเฉยๆ

รวมความแล้วคำถามที่อยากถามคือ
1. แนวการฝึกอรูปฌานในแบบการจับภาพพระเป็นพุทธานุสสติแบบควบวิปัสสนา แบบไม่ได้ถอดจิตออกนอก ทำอย่างไรครับ
2. แนวทางฝึกอรูปฌานตอนเราถอดอาทิสมานกายกราบพระอยู่บนพระนิพพาน ทำอย่างไรครับ
3. การที่เราเข้าฌานสี่แล้วพิจาณามรณานุสสติ ร่างกายแยกธาตุ4 จนพังไปไม่มีอะไรเหลือ ไม่เที่ยง เหลือเห็นอยู่เพียงจิตเราดวงเดียวโพลงอยู่ ท่ามกลางอากาศที่ดำมืดว่างเปล่า ไม่เห็นมีเราในกาย ไม่เห็นมีกายในเรา ตอนนี้ถือว่าเราเข้าอรูปฌานอยู่หรือเปล่าคับ
4. เด็กอนุบาลเคยอธิบายกับน้องชายฟังประเด็นที่ว่า ความอยากดูหนังแฮรี่พอตเตอร์ เพื่อให้เกิดความสุข กับความอยากทำสมาธิวิปัสสนาเพื่อให้จิตเป็นสุข นั้นต่างกัน ประเด็นแรกเป็นการติดสุขจากการเสพกาม จัดเป็นอกุศล ประเด็นหลังเป็นความพอใจในธรรม จัดเป็นกุศล ผมเข้าใจถูกต้องหรือไม่ครับ เพราะมองแบบผิวเผินจะเห็นว่าทั้งสองประเด็น เป็นความอยากเหมือนกัน
ตอนนี้เท่าที่ปัญญาเด็กอนุบาลจะคิดออกคือ
4.1 อกุศลจิต คือจิตที่ติดอยู่กับความสุขของสิ่งที่ไม่เที่ยง เช่นรูป หรือ นามจัดเป็นอกุศลเพราะไม่นำไปสู่การหลุดพ้นไปจากวัฏสงสาร
4.2 กุศลจิต คือจิตที่ติดอยู่กับความสุขที่มาจากสื่งที่เที่ยงเช่น จิตที่อยากฟังธรรมะเพื่อให้จิตปลอดกิเลส จิตที่อยากทำความดีทุกประเภทเพื่อหวังพระนิพพาน จิตที่อยากทำมโนมยิทธิเพื่อไปเกาะพระนิพพาน จิตที่อยากเห็นภาพพระเพื่อให้จิตใส เป็นสุข เหล่านี้เป็นกุศลจิต? อ่า พอมีคำว่า "ติด" ที่ไรมันพาลจะให้ใจคิดว่ายังอยู่ในภาวะที่จิต "ไม่ปล่อยวาง" ยังไม่ใช่จิตที่จะหลุดพ้นอย่างแท้จริง

ฝากพี่คณานันท์และผู้รู้ท่านอื่นช่วยให้ธรรมทานด้วยครับ เพราะเด็กอนุบาลมาทางวิริยาธิกะ ปัญญาบารมียังน้อยอยู่มาก_/|\_

 

*** อย่าปิดกั้นตนเอง ****

ปิดโลก เปิดธรรม
ปัญญา...จะเกิดเมื่อใช้.... สมาธิพิจารณา
สมาธิพิจารณา...จะเกิดขึ้นขณะ ปฏิบัติตนอยู่ใน "สัจจะ" ของตนเอง

สัจจะ....ไม่เห็นผู้อื่นผิด
วันละ ๑ ชั่วโมง
ทำเป็นประจำ....นิสัยตัวเราจะเปลี่ยนไป
เราจะรู้ตัวเอง ว่าเราเปลี่ยนไปในทางที่ดี

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เด็กอนุบาลเห็นว่าน่าสนใจเลยนำมาฝากครับ

เด็กอนุบาลบังเอิญได้อ่านข้อความข้างล่าง และได้ไฮไลต์ส่วนที่คิดว่าว่าน่าจะเป็นประโยชน์กับเพื่อนๆครับไว้เป็นสี blue ครับ เด็กอนุบาลขอถวายอานิสงค์จากธรรมทานที่ตั้งใจให้ผู้อ่านทุกท่าน ได้บรรลุธรรมโดยง่ายนี้ เป็นพุทธบูชา ธรรมบูชา และสังฆบูชา ขอให้เทพยดาทั้งหลาย อีกทั้งท่านพระยายมราช ได้โมทนากุศลนี้ร่วมกัน

อิทัง ปุญญะผลัง ขอกุศลผลบุญใดที่ข้าฯบำเพ็ญดีแล้วนี้ จงเป็นเหตุให้พุทธภูมิทั้งหลาย ช่วยเหลือส่วนรวมให้เกิดสันติสุขได้สำเร็จ บารมีเต็มโดยเร็ว ร่นภพร่นชาติที่จะบรรลุโพธิญาณลงอย่างมากเถิด

อิทังปุญญะผลัง ขอกุศลผลบุญใดที่ข้าฯบำเพ็ญดีแล้วนี้ จงเป็นเหตุให้สาวกภูมิทั้งหลาย ได้ร่วมช่วยเหลือส่วนรวมอย่างเต็มที่ ก่อนไปพระนิพพานในวาระที่แต่ละท่านตั้งใจไว้เถิด

เมื่อพระพรหมพาหลวงพ่อท่องพรหมโลกและพระนิพพาน
ที่มา หนังสืออ่านเล่นเล่ม17 และ http://praruttanatri.com/v1/special/books/anlen/story17.htm<!-- / message --><!-- sig -->
หลวงพ่อปานท่านก็ปล่อยตามอัธยาศัย พอเดินเข้าไปในป่า มันเป็นป่ารกชัฏ ตอนนี้ก็ไปเจอะพระองค์หนึ่ง เวลานั้นเวลาประมาณบ่ายสัก ๒ โมง ท่านกำลังนั่งฉันข้าวอยู่องค์เดียว และกับข้าวมีมากเหลือเกิน มีแกงเป็น มีแกงไก่ มีแกงหมู โอ๊ย จิปาถะ กินสัก ๑๐ คนก็ไม่หมด ท่านนั่งฉันตุ้ย ๆๆ อายุมากแล้ว อายุประมาณสัก ๔๐ เศษ ๆ อ้วน ๆ ผิวดำ ๆ พอเข้าไปใกล้ท่าน ก็ยกมือไหว้ท่านถามว่า หลวงพ่อขอรับ เพิ่งฉันเช้าหรือขอรับ ท่านบอก เออ