จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

สาธุ๊ กราบอนุโมทนาบุญกับธรรมมาทานจากจิตเดิมแท้ของครูเพ็ญ (เราต้องก๊อปไว้อีกแล้ว อิๆ) อ่านแล้วซาบซึ้งๆ และเข้าใจ เพราะเกษเคยเป็นศิลย์ที่เรียนมานานพอสมควร อยู่ในระดับกลาง อิๆ แล้วตอนนี้ก็มาเป็นครูอีก เลยยิ่งเข้าใจเพราะเราเคยอยู่ในสองสถานะภาพมาแล้ว

ต่อไปคนจะแห่มาทำจิตเกาะพระกันเยอะ ก็เนื่องด้วยแห่มาทำตามกันนี้แหล่ะ นิสัยเดิมแท้ของคนไทยก็รู้ๆ กันอยู่

เรื่องยกจิตนี้ เหตุผลที่ครูเพ็ญยกมาช่างถูกต้องเหลือหลาย ดิฉันก็อยากจะแชร์ว่า ตอนที่จิตยกใหม่ๆ เราก็ไม่อยากจะเชื่อ เราก็ยังงงเป็นไก่ตาแตกเลย ว่าจริงเหรอ ใช่เหรอ แต่ครูก็ยืนยันและบอกว่าสติเราตามไม่ทันจริง เราถึงยังงงอยู่ (ก็น่าจะจริง) แต่ลึกๆ เรามั่นใจในการปฏิบัติในการเดินมรรคของเรามาโดยตลอด เราก็เลยเก็บความสงสัยเอาไว้ (ก็ไอ้ความโง่ที่ฉลาดทางโลกมากเกินไปนี้แหล่ะ) เราค่อยๆ ให้สติเดินตามให้ทันจิตไปเรื่อยๆ ดูซิ จะเกิดความเปลี่ยนแปลงในตัวเราอย่างไร คือก็ใช้สติตามดูแหล่ะ 10 กว่าวันมานี้ เราเริ่มเข้าใจคำว่านิ่ง กับ เฉย อย่างที่เราบอกไปแล้ว แล้วก็เริ่มเข้าใจคำว่า จิตเป็นกลาง ตอนนี้เราก็เร่งสติเพื่อให้ตามจิตให้ทันไปเรื่อยๆ แล้วมันจะค่อยๆ เห็นถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเองไปทีละเล็กทีละน้อยเองแหล่ะ อันนี้คือพวกสติช้ามากๆ น่ะ ต้องใจเย็นๆ หน่อย แล้วต้องหมั่นเจริญสติภาวนา เพื่อสร้างอินทรีย์ของตัวเองให้แก่กล้าขึ้นเรื่อยๆ หลุดแล้วก็ไม่รู้จะกลับไปดึงมันไว้ทำไมอีกหนออ...

 

สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทนาบุญกับจิตบุญดวงที่ 76 และครูผู้ฝึกสอนด้วยจ้าาาา

 

ขอโมทนาบุญสักล้านครั้งกับคุณพี่พิมพ์ จิตบุญดวงที่ 76 และโมทนาบุญกับครูเพ็ญและคูรหมอด้วยนะครับ ดีใจแทนคุณหมอด้วยนะครับ ชื่นใจแทนจริงๆ ผมจะไปตามทันได้ยังไงเพราะว่าทางโลกมันช้ายิ่งกว่าเรือเกลือเสียอีก โฮ๊ะๆลานอะไรนะ แต่ถ้าลานพระรูปทรงม้าน่ะผมรู้จัก แต่ผมไม่ได้ไปประท้วงอะไรกับเขานะ แต่แอบไปดูคนประท้วง ทำไมถึงได้แต่ประท้วงคนอื่น แต่ทำไมไม่ไปประท้วงจิตภายในของตนเองบ้าง ถ้าจิตคนเรานิ่งกันนะ ผมว่าบ้านใครบ้านมัน กายใครกายมัน จิตใครจิตมัน สรุปแล้วหันมาดูจิตตนเองอย่างเดียวจะดีกว่า แต่ถ้าใครไปหลงดูคนอื่น จิตคนอื่น อันนั้นพวกท่านกำลังหลง ไม่ใช่หลงเข้าเข้าเมืองกันนะ หลงตน หลงโลก หลงภพ หลงชาติ หลงเกิดในสังสารวัฎกันอยู่ที่ไง คุณเคยเห็นพระอรหันต์ไปประท้วงกันไหม๊? ผมเห็นพระที่ไม่อรหันต์ไปประท้วง ปล่อยเขาไปนะ เพราะจิตตัวเดียวที่ไร้ปัญญาพากันไป จิตตกอยู่ภายใต้อำนาจกิเลสตนก็ยังไม่รู้ตัว และบอกก็ไม่ได้เหมือนเราอยู่ต่างมิติกัน เหมือนคนกับผี เอ๊ะทำไมเราพูดมากจัง งั้นหนีไปปลีกวิเวกดีกว่า...

 

ถนนจรดวิธีถ่อง

มันคือไรเหรอพี่ภู ?.?
หนูญาณเต่าอ่ะ 555555555555555555

 

แน่นเจง ๆ ลูกศิษย์ใครเนี่ย

อ้อ ลูกศิษย์ครูลูกพลังนี่เอง

พี่เพ็ญจำได้เลี๊ยว

สองครูศิษย์เคยเมาฌานเหมือนกัน

555555555555555555

 

โมทนาสาธุกับจิตบุญ ๗๖ และคุณหมอด้วยครับ ..... สาธุ

 

โมทนาสาธุกับจิตบุญที่ 76 ค่ะ
มาเร็ว ยกเร็วจริงๆ

 

_/\_ สาธุ
ขออนุโมทนากับจิตบุญดวงที่ ๗๖ และคุณครูจิตบุญทุกท่านด้วยครับ

 

ขออนุโมทนากับจิตบุญ ดวงที่๗๖ และครูํจิตบุญทุกท่านค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขออนุโมทนาบุญกับคุณพิมพ์และครูอุษาวดีด้วยคะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

กราบ ครูภูที่เปิดกระทู้นี้ขึ้นมา กราบ ครูเพ็ญ ครูลูกพลัง ครูดัช ครูแทนี่ ครูๆทุกท่านที่เกี่ยวข้อง ที่เมตตานำทาง ชี้นำ และยังเปิดทางให้จิตที่มืดบอดคลำหาทาง ได้ลืมตาอ้าปาก ได้เห็นได้เข้าใจทางแห่งมรรคผล ทางนี้ทางเดียวจริงๆ...


แรกๆทีเดียวสิ่งค้นหา ทำอย่างหนอเราถึงจะอยู่เหนือสุขเหนือทุกข์ ทำอย่างไรเราถึงจะเข้าถึงธรรมที่พระท่านว่าไว้
เข้ามาอ่านในกระทู้จิตเกาะพระได้สามหน้าแรก
ดูๆไปไม่น่ายุ่งยากนี่...
เพราะสิ่งที่เราปฏิบัติอยู่คือ ฝึกทำสติธรรมชาติ
ฝึกสมาธิแบบธรรมชาติ เราก็แค่ ทำโน้นทำนี่
ทำงาน ทำอะไรๆ เราก็ฝึกสติ สมาธิไปในตัว
แค่เพิ่มเข้ามาให้เห็นพระไปด้วย ง่ายๆ...(คิดค่ะ)
แต่มีความรู้สึกว่า ยิ่งเราเพิ่มพระเข้ามายิ่งทำให้เรา
มีสติ สมาธิ ง่ายขึ้นซะอีก ...
เพราะเห็นพระแล้วเรา เบิกบานใจ มั่นใจ อบอุ่นใจเรา
พอคุณครูเพ็ญจัดให้เข้าห้องเรียนกับครูดัช ครูลูกพลัง ครูแทนนี่
แรกๆ ก็ยอมรับกับครูว่าเราอุเบกขา ยังไม่ได้ทั้งหมด
ทำให้เห็นอัตตา ในตัวเรานี่มันหนังเหนียวน่าดู
เลยโดนไม้.. ของครูเพ็ญ
ให้จิตส่องใน อย่างส่องดูข้างนอก (ผู้อื่น)
ดูว่าเรามีสิ่งใดน่ารังเกียรจ (เลยเห็นตัวอัตตา ตัวเบ้งๆ)
และครูลูกพลังเลยจัดหนัก ให้ปลงอสุภะ
และก็ขอขมากรรม ต่อคู่กรณีทุกๆท่าน
ทำทุกอย่างที่ครู บอก
ทำ ทำ ทำอย่างไม่หวังผล
ตั้งหน้า ตั้งตาทำ อย่างมีสติ
ให้เห็นพระอยู่ด้วยกับเรา ให้ได้ตลอด
ที่ศูนย์กลางกาย อารธนาท่านบ่อยๆ
ให้เห็นท่านแม้แต่จะก่อนนอนหลับ
ตื่นลืมตาปุั๊มนึกถึงพระทันที
คอยยกกำลังใจตัวเอง
สวดมนตร์ ไห้วพระอย่าให้ขาดและรักษาศีล
ถ้าขาดไปเหมือนกำลังใจจะตก
ครูดัช ครูแทนนี่ก็เมตตา ให้กำลังใจตลอด
อธิบายสิ่งที่เรากำลังเผชิญอยู่อย่างเป็นขั้นเป็นตอน
พอเราเข้าใจก็เลยวางกำลังใจถูก
ตอนนั้นก็เลย วางหน้าตั้ง อย่างอื่นไม่เอา เอาพระอย่างเดียว
พระท่าน ก็มีเมตตาสอนให้เราวางกำลังใจ
สองคำท่านว่าไว้ ท่องไว้ในใจ
หนูคิดถึงพ่อ หนูอยากกลับบ้าน นะลูก

จนวันจิตยก ไม่คิดด้วยซ้ำไม่เคยว่าคิดจะเร็วอย่างนี้
ยังงงอยู่ เพราะสิ่งที่คิดอยู่อย่างเดียวคือพระ
ทำอย่างไรเราถึงจะเห็นพระให้ได้ หรือรู้สึกว่าพระอยู่กับเราให้ได้ตลอด เราก็รู้แหล่ะว่าสติ สำคัญมาก
ให้เรารู้ตัวอยู่เสมอๆ
ให้รู้ว่าเราทำอะไร
และก็ให้เห็นพระไปด้วย อยู่ในตัวเราเลย
ไม่เห็นเป็นรูปร่าง ไม่จำเป็น
ให้รู้เค้าๆลางๆ บางทีเป็นแสงสี เราก็จับตรงนี้แหล่ะ

ไม่เคยถึงคิดเรื่องจิตยกเลย
ครูเมลล์เข้ามาพร้อมกันสี่ท่าน จิตยกแล้ว
กลางวันยังทำงานอยู่ คิดถึงแต่บทสวดมนตร์ทั้งวัน
คือบทพระจักรพรรดิ เราก็สวดมนตร์ไปในใจเห็นพระไปนึกอยากแผ่เมตตาบทใหญ่ๆ เราก็แผ่ไป
พอตอนเย็นๆก็นอนทำสมาธิแบบผ่อนคลาย
ก็เห็นร่างกายเรา ดูไปมันธรรมด๊า ธรรมดา
ก็เห็นพระ ที่ศูนย์กลางตัวเอง เป็นประกายแพรวพราวสีรุ้ง
มีความรู้สึกว่าร่างกายที่เราเห็นนี้ เราไม่เสียดาย
เราไม่ยึดติดร่างกายนี้ เราไม่ได้ต้องการ

ความรู้สึกหนึ่งวันหลังจิตยก
แรกๆสติยังตามไม่ทัน ยังงงอยู่ยกใหญ่
แต่ตอนนี้ มันเป็นความเข้าใจ ความรู้สึก ที่ว่า เฉย
ใจไม่สะทกสะท้าน เลย มันนิ่งมาก แต่เราเข้าใจว่าอะไรเกิดขึ้นรอบตัวเรา
เรากลับเห็นทุกสิ่งมันเป็นเรื่องธรรมชาติ


สาธุ ลูกขอน้อมรวมบุญกุศลทั้งหลายที่ได้ปฏิบัติธรรมทำความเพียรมามากน้อยตั้งแต่อดีตชาติถึงปัจจุบันขอน้อมถวายบุญนี้บูชาแด่ท่านพ่อ องค์ปฐมพระพุทธเจ้า พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระจักรพรรดิเจ้า
พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกๆพระองค์ พระอรหันเจ้า น้อมถวายบุญนี้แด่ พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ เทพพหรม เทวาสิ่งศักดิ์ทุกพระองค์ น้อมถวายบุญนี้บูชาแด่ บิดามารดา ครูบาร์อาจารย์ของข้าพเจ้าทั้งหมด
ที่เมตตา อบรม ส่งเสริมข้าพเจ้า
ถ้าหากข้าพเจ้าเคยได้กระทำสิ่งใดๆล่วงละเมิดผิดพลาดไปขอเทพ พหรม เทวาสิ่งศักดิ์ที่กล่าวมาแล้วเบื้องต้นและครูบาร์อาจารย์ ครูภู ครูเพ็ญ ครูดัช ครูลูกพลัง ครูแทนนี่ และครูผู้เกี่ยวข้อง รวมถึงผู้อ่าน ผู้ติดตาม บำเบ็ญจิตเกาะพระทั้งหลาย เมตตาอโหสิกรรมต่อข้าพเจ้าด้วยเทอญ

และขอให้บุญกุศลนี้ยกให้แด่ท่านผู้ที่กำลังพากเพียรบำเพ็ญธรรมทั้งหลายในจิตเกาะพระ ขอให้ท่านทั้งหลายสำเร็จ เสร็จกิจ จิตยกโดยฉับพลันทันใจทุกประการด้วยเทอญ สาธุ

หน่อย จบ 74

 

ขอเชิญคุณอุษาวดีช่วยบอกเล่าการเรียนการสอนจิตเกาะพระของพี่พิมพ์เป็นธรรมทานด้วยค่ะ

เพิ่งชวนพี่พิมพ์ทำจิตเกาะพระ เมื่อไม่นานมานี้
เดิมเธอก็นั่งสมาธิ และดูลมหายใจ
ตอนโทรไปชวนก็บอกว่า ตอนนี้ตัวเองปฏิบัติธรรมได้ถึงขั้นไหน อธิบายหลักการของจิตเกาะพระ ว่าเป็นพุทธานุสติบวกกสิน
ข้อดีคือ ทำให้ทรงฌานไว้ได้ทั้งวันและ ในขณะที่ทรงฌานได้ต่อเนื่อง ก็จะเกิดวิปัสสนาญาณทำให้เป็นวิธีที่รวดเร็วมากในการตัดสังโยชน์

เธอก็เชื่อโดยไม่ลังเลสงสัย อธิบายวิธิการให้เธอ เธอก็ทำอย่างตั้งใจ
แนะนำให้ไปขอขมาแม่เธอก็ไป จัดดอกไม้ธูปเทียนไปอย่างดี (แม่เล่า)
ช่วงนี้เธอหยุดงานหลายวัน ทั้งๆที่งานเธอยุ่งมาก เพราะกลัวเกาะพระหลุด แนะนำว่าไปก็ได้ให้แยกกายแยกจิต
เธอบอกไม่ไป งานนี้สำคัญกว่า

คุยไปคุยมาเพิ่งทราบเมื่อวันจันทร์ว่าเธอยังดูลมหายใจอยู่สลับกับดูภาพพระ
ก็เลยแนะนำให้จับภาพพระอย่างเดียวก่อน จะได้ไม่เนิ่นช้า

วิปัสสนาญานสุดท้ายเมื่อคืน

เธอพิจารณาโกรธ โกรธเกิดจากไม่อยากให้คนมาทำแบบนี้กับเรา
ตัณหา คือไม่ชอบ ต้องตัดที่ผัสสะ พอกระทบ ช่างหัวมัน
โกรธเพราะมีเรา จริงๆเราไม่มี
เรามีการเปลี่ยนแปลง เราตาย เห็นตัวเรานอนอยู่ ลมดับ ไฟดับ น้ำออกหมด ธาตุดินกองอยู่ เอาไปเผา เป็นควันหายไป จริงๆไม่มีเรา

เช้านี้มีสติมากเดินเท้ากระทบพื้นก็รู้ ซ้ายรู้ ขวารู้
สอบอารมณ์ครั้งสุดท้าย เฉยๆ แบบอุเบกขา
ถามถ้าต้องตายในวันนี้เป็นอย่างไร
เธอตอบ ช่างมัน ไปไหนก็ไป ไม่กลัวตาย


ขอกราบท่านพ่อด้วยเศียรเกล้า ที่ทรงเมตตามายกจิตพี่พิมพ์
งานนี้ต้องกราบขอบคุณพี่เพ็ญ ที่ช่วยแนะนำเป็นอย่างดี ได้เรียนรู้เทคนิค การสอนด้วย
กราบขอบคุณพระอาจารย์ ชัชวาลและคุณสาธิต ที่ช่วยแผ่เมตตามาเป็นระยะ
กราบขอบคุณครูทุกท่านที่ทำให้มีอุษาวดีในวันนี้ ทำให้มีโอกาสยกจิตตัวเองและคนอื่นๆต่อไป

ขอผลบุญกุศลในครั้งนี้ จงบันดาลให้ทุกท่านที่ฝึกอยู่ เดินมรรคได้ตรงทางและถึงฝั่งโดยไวค่ะ ;aa21

 

วันนี้พอได้มาเปิดอ่านห้อง จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ ได้เห็นข้อความประกาศจิตบุญ ได้มีปิติ เกิดขึ้นที่จิตใจข้าพเจ้าอย่างมาก (แบบนี้เป็นบ่อย) และได้มาอ่านแนวทางการปฏิบัติของของคุณทิปลิปขาว และ คุณพี่พิมพ์ ทำให้รับรู้หัวใจของความยากลำบากในการปฏิบัติของแต่ละท่าน ทำให้นึกถึงเรื่องความเพียรพยายามและขันติ ในการทำสิ่งต่างเพื่อให้บรรลุตามเป้าหมาย (ผู้ที่ปฏิบัติถึงแล้วย่อมเข้าใจผู้ที่ปฏิบัติอยู่)

การปฏิบัติจิตเกาะพระเป็นหนทางที่เร้วและง่ายที่สุด ถ้าทำกันจริงๆ ไม่น่าเกิน 7 วัน (ขอยืนยันคำพูดนี้ด้วยคน) แต่ท่านที่กำลังปฏิบัติอยู่กำลังอะไรกันอยู่หนอ ??? เราต้องสำรวจตัวเองให้มากๆ เชื่อฟังคุณครู (เพราะผ่านมาก่อนย่อมรู้ทาง) และท้ายนี้ขอให้รำลึกถึงความตายกันบ้างจะได้ไม่ประมาทในชีวิต

พระพุทธเจ้าจักบังเกิดขึ้นได้ยาก เมื่อเราเกิดมาแล้วได้มาเจอพระพุทธศาสนาก็เป้นเรื่องที่ยากอีก (มีแต่เรื่องยากๆ) ประตูสู่พระนิพพานได้เปิดแล้ว ขอทุกท่านจงเดินผ่านประตูนั้นกันเทอญ อย่าปล่อยเวลาทิ้งไปโดยเปล่าประโยชน์ ก่อนที่ประตูนั้นจะเปิดลง

ขอให้ทุกท่านสำเร็จในสิ่งที่ปราถนาทุกๆท่าน โชคดี ราตรีสวัสดิ์

 

ขอโมทนาจิตบุญดวงที่ ๗๓,๗๔,๗๕,๗๖ และครูจิตบุญทุกท่านๆ,จิตบำเพ็ญทุกๆคนครับ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ยังมีผู้ที่กำลังใจพร้อมอีกเป็นจำนวนมากที่ไม่ได้ใช้อินเตอร์เน็ต ไม่รู้จัก ปฏิบัติบูชาในแนวจิตเกาะพระ ลินดาขออาราธนาบารมีสมเด็จองค์ประฐม พระพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระปัจเจกพุทธเจ้า พระอริยะสงฆ์ อริะบุคคล โปรดดลบันดาลให้ท่านเหล่านั้น มาพบและได้มาฝึก ก่อนภัยใหญ่จะเกิด หรือก่อนสิ้นลมหายใจ ด้วยเถิด ส่วนคนที่พบแล้วได้รับการแนะนำแล้วทั้งปลอบทั้งขู่ ทั้งขอร้อง หากยังไม่มาสนใจอาจเพราะเสียดายความ(ที่คิดว่า)สุขแล้ว ของขันธ์ห้า
หรือเพราะอ้างเหนื่อยจากงานประจำ ทั้งๆที่เห็นด้วยเข้าใจในสิ่งที่ได้รับการบอกกล่าว บ้างว่าเราสุดโด่ง ข้าพเจ้าจะขออุเบกขาแล้ว หากทำแทนได้จะทำแทนให้แล้ว นี่เห็นจะต้องร้องเพลง ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้ไปพลางๆก่อนที่จะนึกสโลแกนออกกะเขามั่ง จ้าาา

 

ท่านนี้ศิษย์ของใครหรอ? พูดจาดีนี่เรา ข้าอะแซหวุ่นกี้จะขอดูตัวหน่อยจะได้ไหม...อิอิ ท่านพูดออกมาจากก้นบึ่งขนาดนั้น หามีใครเปรียบได้ไม่ นานๆจะพูดสักทีนึง พอได้พูดออกมา ทำเอากิเลสบางคนตายเพี๊ยบ! น่านับถือๆ วันหน้าพี่ภูขอดูตัวเป็นๆสักหน่อยนึงนะ ท่านเป็นใครกันแน่ ท่านอยู่แถวๆจังหวัดลพบุรีใช่ไหม๊? วานบอก..

 

๔.ความสงบ

"ดูกร ภิกษุทั้งหลาย! ไม่มีความสุขใดเสมอด้วยความสงบความสุขชนิดนี้สามารถหาได้ในตัวเรานี้เองตราบ ใดที่มนุษย์ยังวิ่งวุ่นแสวงหาความสุขจากที่อื่นเขาจะไม่พบความสุขที่แท้จริงเลย มนุษย์ได้สรรค์สร้างสิ่งต่างๆ ขึ้นไว้เพื่อล่อให้ตัวเองวิ่งตาม แต่ก็ตามไม่เคยทันการแสวงหาความสุขโดยปล่อยใจให้ไหลเลื่อนไปตามอารมณ์ที่ ปรารถนานั้นเป็นการลงทุนที่มีผลไม่คุ้มเหนื่อยเหมือนบุคคลลงทุนวิดน้ำในบึง ใหญ่เพื่อต้องการปลาเล็กๆ เพียงตัวเดียวมนุษย์ส่วนใหญ่มัววุ่นวายอยู่กับเรื่องกาม เรื่องกิน และเรื่องเกียรติจนลืมนึกถึงสิ่งหนึ่ง ซึ่งสามารถให้ความสุขแก่ตนได้ทุกเวลา สิ่งนั้นคือดวงจิตที่ผ่องแผ้ว

เรื่องกามเป็นเรื่องที่ต้องดิ้นรน

เรื่องกินเป็นเรื่องที่ต้องแสวงหา

และเรื่องเกียรติเป็นเรื่องที่ต้องแบกไว้

เมื่อมีเกียรติมากขึ้นภาระที่จะต้องแบกเกียรติเป็นเรื่องใหญ่ยิ่งของมนุษย์ผู้หลง ตนว่าเจริญแล้วในหมู่ชนที่เพ่งมองแต่ความเจริญทางด้านวัตถุนั้นจิตใจของเขา เร่าร้อนอยู่ตลอดเวลาไม่เคยประสบความสงบเย็นเลยเขายินดีที่จะมอบตัวให้จม อยู่ในคาวของโลกอย่างหลับหูหลับตาเขาพากันบ่นว่าหนักและเหน็ดเหนื่อยพร้อมๆ กันนั้นเขาได้แบกก้อนหินวิ่งไปบนถนนแห่งชีวิตอย่างไม่รู้จักวาง

ดูกร ภิกษุทั้งหลาย! คนในโลกส่วนใหญ่เต็มไปด้วยความกลับกลอกและ หลอกลวงหาความจริงไม่ค่อยได้ แม้แต่ในการนับถือศาสนา ด้วยอาการดังกล่าวนี้โลกจึงเป็นเสมือนระงมอยู่ด้วยพิษไข้อันเรื้อรังอยู่ ตลอดเวลาภายในอาคารมหึมาประดุจปราสาทแห่งกษัตริย์ มีลมพัดเย็นสบายแต่สถานที่เหล่านั้นมักบรรจุเต็มไปด้วยคนซึ่งมีจิตใจเร่า ร้อนเป็นไฟอยู่เป็นอันมากภาวะอย่างนั้นจะมีความสุขสู้ผู้มีใจสงบอยู่โคนไม้ได้อย่างไร"

 

ทวนกระแส

พักนี้ครูวิทย์เทศน์ทําให้นํ้าตาคลอ บางคราวก็มีเรื่องหัวเราะ อย่างเมื่อวานนี้ ส่วนบางวันท่านอาจารย์ภูก็เทศน์ทําให้หัวเราะทั้งนํ้าตา คุณครูเพ็ญ ครูดัชก็มีทั้งเจ็บทั้งคัน กระทู้"จิต" นี่มีหลายรสชาติจริงๆ แถมได้"ยา"จากคุณหมออีก ขอให้ทุกๆท่านเจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไปค่ะcatt1

 

เอ่อ อ่า นั่นดิ คือไรอ่ะ ดัชก็ยังไม่รู้เรยนะ

 

เห็นด้วยค่ะ คุณลินดา
เอาเป็นว่า ใครบุญบารมีถึงเขาจะเข้ามาหาเราเอง
ตามที่ครูเพ็ญเคยบอกกับดัช เพราะดัชเคยพูด(บ่น)แบบนี้
กับครูเพ็ญเหมียลกัลลลล อิอิ
โมทนาสาธุค่ะ