สอบถามเรื่องสมาธิครับ

ผมฝึกสมถกรรมฐานโดยใช้คำบริกรรมว่าพุทโธ วันนี้และหลายครั้งที่ผ่านรู้สึกว่านั่งๆไปรู้สึกเหมือนว่าตัวเองจะหลับ แต่มั่นใจว่าไม่ง่วงนอน พอรู้ว่าเหมือนจะหลับแล้วมันก็วูบกลับมาอีกอย่างคือบางครั้งรู้สึกตัวตัวโคลงโคลงหรือไม่ก็เกิดพร้อมๆกัน แล้วก็ลืมตาขึ้นเพื่อดูว่าตัวเองไม่ได้ง่วงจริงๆ แล้วก็นั่งใหม่ ก็เป็นเหมือนเดิมครับ มันเงียบ มันนิ่ง แล้วก็คิดว่าตัวเองจะหลับอีกรอบหนึ่ง ก็เลยเรียกตัวเองกลับมาให้รู้ตัวแล้วก็เลิกครับ คราวนี้เลยคิดว่าถ้าคราวต่อไปถ้ามันเป็นอยาางนี้อีก ถ้าคิดว่ามันจะหลับอีกก็จะปล่อยให้มันหลับไปจะดีไหม๊ครับ หรือว่าควรปฏิบัติอย่างไร หรือว่าผมจะหลับจริงๆครับ??

 

คิดว่า ถ้าทำอีก ไม่ควรจะปล่อยให้หลับ เพราะถ้าหลับก้เหมือนหลับใน ไม่ใช่ทำสมาธิ ถ้าจะง่วงจริงๆ ก้ให้นอนไปได้เลย แต่จะนอนก้เมื่อถึงเวลานอนจริงๆจะดีกว่านะคับ

จิตคนเราเวลาเปนสมาธิ กับเวลาเราจะหลับนั้นคล้ายๆกัน คือมีอาการเคลิ้มๆ ถ้าไม่เคลิ้ม ไม่มีสมาธิบ้างเลย ก้จะนอนไม่หลับครับ เหมือนเรากังวลจากที่ทำงานมา คิดมากๆเข้า ตาแข็งก้ทำให้ไม่หลับ เพราะจิตกังวล เพียงแต่ว่าเวลาเราจะหลับมันจะเคลิ้ม พอเคลิ้มก้เผลอ เผลอปั๊บมันก็วูบเข้าแล้วผล็อยหลับไป ไม่ร้สึกตัว แต่จิตคนที่ทำสมาธิให้เกิดนั้น พอจิตจะเข้าสมาธิ จะเคลิ้ม แต่เมื่อตัดความง่วงและความเคลิ้มออกไปได้ ไม่ให้มีมากกว่านี้ แล้วมีสติ สัมปชัญญะอยู่ครบ ผ่านจุดนี้ได้ จิตจะเข้าถึง ."สมาธิ" จริงๆ
ก้ลองไปทำอีกสั้งครั้งหนึ่งดูว่ามันใช้ได้ผลไหม........หรือไม่ได้ผลประการใด

 

ก็ลองเปลี่ยนท่าใหม่ เช่นว่านั่งมันจะหลับ
ก็ลองไปทำในท่าเดิน หรือท่ายืนดูบ้าง
เพราะว่าการทำสมาธิมิได้กำหนดไว้ในท่านั่งท่าเดียว
ท่านั่งอาจจะเป็นอุปสรรคแก่เรา ก็อย่าลืมใช้ในอิริยาบถ ๔ ครับ

 

มันเงียบ ได้อย่างไร หละคร้าบ

บริกรรมพุทโธ เนี่ยะ ชื่อก็บอกอยู่แล้วว่า ให้บริกรรมพุทโธ

ก็ บริกรรม พุทโธ อยู่ มันก็ต้องดัง หรือ รู้ชัด จะใช้วิธีดัง หรือ รู้ชัดๆ

ไม่เงียบหรอก มันต้องมีอยู่

ถ้าเงียบ อันนี้ แปลว่า ไปเอากรรมฐานอื่นมาปนแล้วหละ ไม่ได้ บริกรรม
พุทโธจริง

นี่ถ้า เอาแบบชัดๆ เนี่ยะ ท่านว่า ต้องบริกรรมไม่ให้หายเลย ถ้าหายก็
แปลว่า ฝึกกรรมฐานอื่นแล้ว !!

ถ้าฝึกกรรมฐานอื่น ก็ต้องสังเกตว่าทำไม มันไปฝึกกรรมฐานอื่น

เพราะ ทิฏฐิ ผุดแล้ว ฉุดกระฉาก ไป

หรือ ทิฏฐิ ผุดแล้ว เกิดการอยู่สบาย เกิดจิตตั้งมั่น นิวรณ์เกิด ก็รู้
นิวรณ์ไม่เกิดก็รู้ ถ้านิวรณ์เกิดหรือไม่เกิด กูไม่รู้ ดูไม่เป็นทั้งนั้น
อันนั้นก็กลับไปเป็นเรื่อง ทิฏฐิผุดแล้วฉุดกระฉาก หายไป มันก็เลย
หายไป


***********

หลับจริง หรือไม่จริง ไม่ต้องใส่ใจก็ได้ เอาตรงกลับมาแล้ว ทำอะไรต่อ

ทำกรรมฐานต่อ หรือว่า จะหาตับมากิน ก็พิจารณาไป ดูปัจจุบันไปเลย
ไม่ต้องไปห่วง หวงอดีต เพราะ ห่วงประวัติจะไม่สวย

 

ตกภวังค์บ่อย ๆ แปลว่ากำลังสมาธิอ่อน ต้องทำให้มาก ภาวนาอย่าเอาแต่ท่องในใจ แต่ให้จับความภาวนาให้แน่น สร้างสติจับไว้เลย

ถ้าพักผ่อนน้อย ก็ควรปรับการพักผ่อนให้เพียงพอ การภาวนาอย่างจริงจัง ให้กำลังมากอยู่

 

ท่านเจ้าของกระทู้ เพิ่งเริ่มฝึกใหม่ๆ สดๆ ร้อนๆ เลยใช่ไหมครับ?
ถ้าใช่ ก็ทำต่อไปก่อนครับ

 

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำของทุกท่านครับผม
ตอบ คห4 หลังจากที่รู้สึกนิ่งกลับมาแล้วผมก็ภาวนาต่อคับเพราะว่าพุทโธมันหาย ก็เลยภาวนาต่อไป

ตอบ คห.6เพิ่งเริ่มฝึกได้ประมาณ 2 เดือน พยายามทำให้ได้ตลอดวัน คือเวลาตื่น ก่อนนอน เดิน กินข้าว เรียนหนังสือ คือถ้าว่างจากการคิดอะไร จิตก็จับคำภาวนาเองบ้าง หรือไม่ก็กำหนดภาวนาบ้างคับ

 

กลับมา ภาวนาต่อ แล้ว อยู่ หรือเปล่า

แต่..

จากคำถามเนี่ยะ ก็ต้องบอกว่า กลับมาภาวนา แต่ไม่อยู่

ทำไมถึงบอกว่าไม่อยู่

ก็ เพราะแล่นไปในอนาคต ไปนั่งกะเกณฑ์ว่า คราวหน้าจะอย่างนั้นอย่างนี้

ทั้งๆที่ กลับมาภาวนา ก็เอาตรงนี้สิ อยู่ตรงปัจจุบัน พอใจในจิต
ที่เป็นปัจจุบัน แล้วมันจะไม่ ควักกะปิในอดีต และ ไม่ไปเมายาดองในอนาคต

พออยู่กับ ปัจจุบัน มันถึงจะรู้ว่า พุทโธ อยู่ หรือ ไม่พุทโธ

พุทโธหาย หรือ ไม่หาย

ซึ่งก็คือ

ตามมาเห็นว่า เดี๋ยวจิตปัจจุบันก็ต้องอาศัยการกำหนดบ้าง สลับกับ ทำเอง
บ้างเพราะความคุ้นชินบ้าง สลับไปสลับมา

เห็น การสลับไปสลับมาตรงนี้ เป็นเรื่องของ การตามเห็นความไม่เที่ยง

ยกขึ้นเจริญปัญญาตามเห็นความไม่เที่ยงไว้

คราวนี้ก็จะชื่อว่า รู้ชัด ว่าพุทโธหาย หรือ ไม่หาย

พอรู้ชัดได้เอง ก็ไม่ถามใครแล้ว ภาวนาลูกเดียว ตามเห็นเจริญแล้วเสี่อม ไปเรื่อยๆ

 

เดินจงกรม ก็ได้ นิครับ ทำตาม ลุงหมาน แนะนำ ได้ครับ

 

ปฎิบัติต่อไปเรื่อยๆครับ บางท่านอาจใช้เวลาที่นาน บางท่านอาจใช้เวลาเพียงไม่นาน

กว่าผลจะแสดงออกอย่างชัดเจน ต้องเพียรอย่างตั้งใจครับ ไม่ว่าจะรู้สึกว่าหลับสักพันครั้ง

ก็เพียรปฎิบัติต่อไปครับ แล้วจิตจะตื่นขึ้นเองครับ รู้เห็นด้วยตนเองอย่างชัดเจนแน่นอนครับ

เมื่อจิตเป็นสมาธิ และ ตื่นขึ้นอย่างเต็มตัว อาการของการรู้สึกว่าจะหลับย่อมไม่มีครับ

หรือ จะเดินจงกลมอย่างที่สมาชิกท่านอื่นแนะนำก็เป็นสิ่งที่ดีครับ พระพุทธเจ้าได้ทรงแนะนำ

พระโมคคลาไว้ครับ ค้นหาอ่านได้ครับ ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท ครับ

สาธุครับ

 

การภาวนา "พุทโธ"
ธรรมโอสถ หลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ :

ภาวนา "พุทโธ"

..เรามาตั้งใจรู้ตัวของเรา รู้กายรู้จิตของเรา รู้ธรรมที่เกี่ยวเนื่องด้วยกาย ด้วยจิต
แล้วกำหนด พยายามกำหนดระลึกรู้ด้วยดี "พุทโธ.. พุทโธ"

ระลึกไปเรื่อย รู้ตัวไปเรื่อย ความรู้นั่น ถ้ารวมลงละเอียดเท่าไหร่ยิ่งมีประโยชน์
อารมณ์ที่ละเอียดมากเท่าไหร่ ความสงบก็มากเท่านั้น
ถ้าอารมณ์ละเอียดน้อย ความสงบก็น้อย เพราะความสงบ กับความละเอียดเป็นของคู่กัน

ความสงบคือการปล่อยวางสิ่งที่หยาบ นี้ก็เป็นของคู่กัน
ถ้าเรายึดมั่นไม่ปล่อยวาง จิตก็ไม่เข้าสู่ความละเอียดได้
ถ้าปล่อยวางจนหมดเนื้อหมดตัว จนลืมตัว ก็เหมือนกับเราไม่ได้อะไรเลย ไม่ได้ทำงาน

เพราะฉะนั้น เราต้องเข้าใจให้ถูกต้องในส่วนนี้ด้วย ไม่ใช่ปล่อยให้หลับทั้งหมด
หรือไม่ใช่ว่าจะยึดมั่นเคร่ง เครียดทั้งหมด เราเอาแต่เฉพาะสิ่งที่รู้ รู้อยู่นี่แหละ

เพราะฉะนั้น ต่อไปนี้พยายามทำใจให้สบาย
แล้วก็กำหนดบริกรรมอย่างใดอย่างหนึ่งที่เราเคยปฏิบัติมา ได้รับความสงบความสบาย
เราไม่ต้องอยาก จิตจะหยาบ หน้าที่ของเราก็ทำงานอย่างเดียว
ส่วนสงบหรือไม่สงบ เราไม่ต้องอยาก
หน้าที่ของเราก็คือรักษาให้มันมั่นคง จะเอาสิ่งใดก็เอาสิ่งนั้นไปตามลำดับ
ถ้าเราทำต่อเนื่อง ติดต่อเนื่องกัน ไม่มีความเผลอ เราก็จะเห็นผล..

 

ขออนุโทนากับธรรมทานของทุกท่านคับผม