นิทาน เรื่อง "พญานาค"

บังคับให้มันวนเข้าสู่ตัวเองค่ะ โดยให้วนเข้าทางมือขวาแล่นขึ้นไปทางแขนขวา วนไปแขนซ้าย สุดที่ปลายนิ้วซ้าย เลื่อนไปให้ทั่วกายสังขาร ให้วนตามเข็มนาฬิกาค่ะ แล้วค่อยหยุดที่ศูนย์กลางกายก็ได้ เจริญอุคหนิมิตไปจนถึงปฏิภาคนิมิต แล้วจึงพิจารณากายคตาต่อไปค่ะ

 

ไม่ได้เรียนเหมือนกัน แต่เคยมีปัญหาเรื่องธาตุไฟ นั่งสมาธิอยู่ดีๆ ปรี๊ดขึ้นมาจากกระดูก

สันหลังขึ้นหัวเลย เราก็ร่วงไปเลย ช่วงนั้นจะมีปัญหาเรื่องธาตุไฟแตก(หรืออาจไม่แตกแต่

ไม่ปกติ)พอดีได้คนที่มีพลังจิตสูงมาก 3 คนช่วยไว้ 2 คนแรกใช้วิธีใช้พลังของเค้ากด

ลงไป แต่มันก็ยังมีพลังงานอัดแน่นอยู่ในตัว และมีพลังงานวิ่งขึ้นมาเรื่อยๆ

อาจาร์ย ท่านที่ 3 ท่านเก่งด้านพลังจักรวาล ไม่รู้ท่านทำยังไงเหมือนกันเพราะตอนนั้น

หลับตาอยู่ แต่รู้ว่ามีพลังงานไหลออกไปทางศรีษะ แล้วท่านก็ให้ ลูกศิษย์หญิง 3 ท่านมา

เปิดจักระให้ ตั้งแต่นั้นก็ไม่มีปัญหาอีก

 

ตามอ่านด้วยคนขอรับ ^^

 

ก็บอกแล้ว...ไม่มี "ความบังเอิญ" จริงๆ หรอก อิอิ

 

รู้สึกว่าเราจะรวมทุกแขนงวิชามาไว้กับตัวนะ
หลังจากที่นั่งสมาธิมามากกว่า 20 ปี รู้สึกว่าไม่ก้าวหน้าไปไหน มันตัน
ก็เลยขึ้นวิปัสสนาด้วยการพิจารณาอสุภะควบคู่ไปกับมรณานุสติกรรมฐาน
จนจิตเข้าสูสภาวะว่างของว่าง สว่างโพลง ไม่มีตัวเิอง เป็นสภาพที่ไม่มีอะไรเลย
ไม่มีกาย ไม่มีจิต ไม่มีลมหายใจ มีแต่ตัวรู้ รู้ธรรมชาติทั้งปวง ณ ขณะนั้นนะคะ
หลังจากนั้นก็นั่งสมาธิไม่ได้อีกเลย เพราะจิตมันไม่เอาสมถ มันน้อมพิจารณาอย่างเดียว

แต่หลังจากเข้ามาในกระทู้นิทาน ก็พยายามที่จะกลับไปนั่งสมาธิให้ได้อีก นั่งครั้งแีรก
พุทโธไม่รู้อยู่ที่ไหน ทุกวันนี้ก็พยายามหาอยู่ พอนั่งปุ๊บก็เป็นสมาธิหัวตอ คือแข็งเป็นท่อนไม้
ไม่ได้เรื่องอะไร พอได้อ่านเรื่องราวของเพื่อนๆ ที่ทำสมาธิแล้วมาเล่าสู่กันฟัง ก็ยิ่งคิดว่า
ตัวเองผิดปกติ ไม่เหมือนพรรคพวก ก็กลับไปทำอีก แต่ก็ยังเป็นเหมือนเดิม จิตไม่ยอมรับ
สมถะ จนทุกวันนี้ พอนั่งอีก ก็ไปเห็นโน่นนี่นั่น ทั้งๆ ที่ไม่ได้กำหนดอะไรเลย

 

มีความคล้ายคลึงกัน แต่ผมยังไม่ก้าวหน้าเท่าคุณ nouk ครับ

แต่ดูท่า ในอดีตจะปฎิบัติมาคล้ายๆกัน

 

เราชอบวัชรยานสายทิเบต เพิ่งมาอ่านเจอแล้วชอบ การฝึกสมาธิแบบโยคี
สงสัยในอดีตชอบบำเพ็ญตบะ ตอนเด็กๆ จะชอบไฟมาก ชอบอยู่ใกล้ๆ ไฟ
ชอบทรมานตัวเอง ก็ไม่เชิงทรมานนะ แต่ชอบฝึกขันติ ทดสอบตัวเองว่ามี
ขันติต่อสภาพแวดล้อมที่เลวร้ายหรือไม่ ทั้งร้อนจัด หนาวจัด

บางทีก็งงกับตัวเองเหมือนกันนะ ไปอ่านเจอเรื่องการผนึกธาตุ สร้างสมดุลธาตุ
ด้วยน้ำแข็ง ซึ่งวิธีการนี้แม่ย่าเคยให้เราทำ แต่เรามาอ่านเจอเรื่องราวนี้ในภายหลัง
เป็นวิธีของวัชรยานแนวทิเบต ที่นิยมทำเพื่อปรับธาตุให้สมดุล ทำให้มีความ
ก้าวหน้าทางสมาธิ เรียกว่าทางลัด ทุกอย่างที่แม่ย่าให้เราทำ เป็นทางลัดของ
การปฏิบัติทั้งสิ้นเลย

 

ใช่ ทางลัด แต่ว่าค่อนข้างอันตราย ใช้ได้กับบางคนเท่านั้นครับ

 

ท่านคงพิจารณาแล้ว เพราะท่านใ้ห้ทำเฉพาะบุคคลที่ท่านเลือกเท่านั้น
เราอาบน้ำแข็ง 3 ครั้ง ผนึกธาตุดิน น้ำ ลม ไฟ จนครบ แล้วท่านก็จากไป

สิ่งที่เรารู้ สิ่งที่เราเห็น มักจะเกิดทางตาเนื้อล้วนๆ เห็นคนเดียว เวลาที่มันรู้
มันก็รู้ขึ้นมาเอง อยู่ในหัว อธิบายไม่ได้ อยากรู้เรื่องอะไร จะเกิดภาพให้เห็น
ในจิต เหมือนดูทีวีจอยักษ์

ไม่อันตรายสำหรับเรา การอาบน้ำแข็งทุกครั้งจะต้องบอกเทพเทวาถึงโองการ
แห่งองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า

แม้กระทั่งพระพรหมยังขัดขวางแม่ย่าไม่ได้ ท่านบอกว่าแม่ย่าเจ้าเล่ห์กว่า
เหมือนมีการเดิมพันกันอยู่ที่เบื้องบน เราจะมองเห็นปราณในอากาศ ในน้ำ
เทพจะประทานพรลงมาทุกวัน จะเป็นตัวอักขระเล็กๆ ลอยอยู่ทั่วไปในอากาศ
ใครที่รู้ก็เปิดรับกันไป ใครไม่รู้ก็ไม่ได้รับ ถ้าเป็นสีขาวให้รับไว้ แต่ถ้าเป็นสีดำ
อย่าไปรับ

คนสมัยนี้ร่างกายอ่อนแอ เพราะไม่ได้่ถ่ายปราณ รับปราณ เพราะอาศัยอยู่ในตึก
ในคอนโด ไม่มีอากาศถ่ายเท ก็เลยอ่อนแอขี้โรค

 

ไปเรียนกันทำไมเยอะแยะ วิชาของพระพุทธเจ้าที่จริงมีอยู่เรื่องเดียว คือ "ใจ"
ทำจิตให้เข้มแข็งมีพลัง ก็สามารถเอาชนะกิเลส ตัณหา อุปทาน ในใจได้แล้ว
ที่เหลือมันเป็นอัตโนมัติ หากปฏิบัติจนเข้าถึงใจได้อย่างแท้จริงแล้ว

เรียนกันจนงงไปเลย เวียนเกิดเวียนตายเพื่อเรียนเรื่องเดิมๆ ซ้ำไปก็ซ้ำมา

เพราะคนเราชอบขยายความ มีความสามารถทำเรื่องเล็ก (ความดี) ให้กลายเป็นเรื่องใหญ่
ทำเรื่องใหญ่ (ความชั่ว) ให้กลายเป็นเรื่องเล็ก

 

อุอุอุ...สัญญากับแม่มณีได้ใจมากเลยค่ะ
อนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

 

หายไวๆๆๆๆๆนะค่ะอยู่ที่ใจเด้อค่ะอิอิ

 

พาเที่ยวถ้ำแล้วกันนะ ปยานาคชอบอยู่ตามถ้ำ แต่ถ้ำนี้ปยานาคคงไม่อยากอยู่แน่นอน
เพราะเป็นถ้ำน้ำแข็ง อันซีนอินไทยแลนด์แห่งหนึ่ง อยู่ที่จังหวัดแม่ฮ่องสอน คร้า..าาา

ถ้ำแก้วโกมล

ตั้งอยู่ในเขตอำเภอแม่ลาน้อย จ.แม่ฮ่องสอน แต่เดิมเป็นพื้นที่สัมปทานขุดแร่ฟลูออไรต์ ระหว่างที่ขุดสำรวจหาแหล่งแร่ฟลูออไรต์ได้พบสายแร่สีขาว คณะสำรวจจึงได้ขุดไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปพบโพรงถ้ำขนาดใหญ่ที่มีผนังถ้ำที่เต็มไปด้วยผลึกแร่สีขาวซึ่งไม่ ใช่แร่ฟลูออไรต์แต่เป็นผลึกแร่แคลไซต์ เหตุการณ์นี้ได้พบเมื่อวันที่ 10 พฤศจิกายน 2536 คณะสำรวจนำโดยวิศกรเหมืองแร่ ประจำสำนักงานทรัพยากรธรณี จังหวัดแม่ฮ่องสอน จึงได้รายงานให้กับทางกรมทรัพยากรณีได้ทราบ หลังจากนั้นได้กันพื้นที่ไว้ ถ้ำที่พบใหม่นี้มีชื่อเรียกว่า ถ้ำผลึกแร่แคลไซต์แม่ลาน้อย เรียกตามผลึกแร่ที่พบ

ลักษณะถ้ำ มีความลึก 30 เมตร ยาว 120 เมตร ความกว้างแคบสุด 1 เมตร ส่วนกว้างสุด 10 เมตร อุณหภูมิภายในถ้ำประมาณ 34 องศาเซลเซียส อยู่ที่ระดับความสูง 500 เมตร โถงถ้ำอยู่ลึกลงเป็นแบ่งเป็น 5 ระดับชั้น หรือเป็นห้องต่างๆ 5 ห้อง
จนกระทั่งในปี พ.ศ. 2538 กรมทรัพยากรธรณีได้ทำการพัฒนาเพื่อให้ถ้ำนี้สามารถเข้าไปเที่ยวชมได้ แต่เดิมถ้ำนี้เป็นถ้ำปิด เป็นโถงถ้ำที่อยู่ลึกลงไปใต้ชั้นหินและไม่มีช่องเปิดสู่ภายนอก กรมทรัพยกรธรณีจึงได้ทำการเจาะปากถ้ำและทำบันไดลงสู่โถงถ้ำห้องล่างๆ
ในปี พ.ศ. 2540 คณะรัฐมนตรีได้มีมติให้คืนพื้นที่นี้ให้เป็นพื้นที่ป่าสงวนแห่งชาติภายใต้การดูแลของกรมป่าไม้ โดยจัดตั้งเป็นวนอทยานแม่ลาน้อย
หลังจากที่กรมทรัพยากรธรณีได้พัฒนาให้ถ้ำสะดวกแก่การเข้าไปเที่ยวชมแล้วจึงได้มอบถ้ำผลึกแร่แคลไซต์แม่ลาน้อย ให้กับกรมป่าไม้ เมื่อวันที่ 15 ธ.ค. 2543
อีก 2 เดือนต่อมาในวันที่ 19 กุมภาพันธ์ 2544 สมเด็จพระนางจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ พร้อมด้วยสมเด็จพระบรมโอรสาธิราชสยามมกุฏราชกุมาร ได้เสด็จพระราชดำเนินทอดพระเนตร และได้พระราชทานนามชื่อใหม่ของ ถ้ำแร่แคลไซต์แม่ลาน้อย ว่า ถ้ำแก้วโกมล และได้พระราชทานนามชื่อห้องในถ้ำแก้วโกมลซึ่งอยู่ภายในถ้ำเป็นชั้นๆจำนวน 5 ชั้นดังนี้
ชั้นที่หนึ่ง นามห้อง พระทัยธาร
ชั้นที่สอง นามห้อง วิมานเมฆ
ชั้นที่สาม นามห้อง เฉกหิมพานต์
ชั้นที่สี่ นามห้อง ม่านผาแก้ว
ชั้นที่ห้า นามห้อง เพริศแพร้วมณีบุปผา

 

แม่มณีมาแย้ว...วววว ขออ่านนิทานก่อนนอนเรื่องนึงจิ
อ่านจบก็จะไปนอนแย้่วววว วันนี้จะขอตัวไวหน่อย...
แต่ดูเวลาแล้ว ท่าทางจะดึกอีกแย้ววว กว่าจะเข้าห้อง
ไปนั่งหายใจทิ้งอีก 1 ชั่วโมง เฮ้อ!...ดึกทุ๊ก..กกกวันเลย
รออ่านหนอดีกว่านะคร้า..าาาา

 

ขอบคุณมากค่ะ คุณ Kao Oat ผ่านมาเฉยๆ เหรอคะ แวะมาบ่อยๆ นะคะ
ยินดีต้อนรับตลอดเวลาค่ะ

 

รออ่านนิทานจากแม่มณีเหมือนกัน..แต่ขอความเข้มข้น..ระดับปานกลาง.เน้อ.อออ
เด๋ว.ววว ปรับใจ..ไม่ทัน..อิอิ

 

พี่สบายดีจ้ะ..น้องบัว พี่นอนเสื่อแล้วจะเมื่อยล้า.บริเวณสะโพก
พอไปนอนที่วัด.ก็จะมีอาการอย่างนี้แล้วนอนไม่หลับ กะว่า..ต้องซ้อมนอนเสื่อที่บ้านซะแล้ว
เวลาไปนอนที่วัด เลยต้องแอบเอาผ้าห่มของพี่มาปูรองบริเวณลำตัวไว้..อิอิ
ส่วนหลัง..พี่ไม่ค่อยมีปัญหาเรื่องปวดหลังจ้ะ..
เด๋ว.วว เจอกันตอนเช้ามืด พี่จะอยู่เป็นเพื่อน.นิ น้องบัวจะได้ไม่เหงา แต่ไม่ต้องกลัวพี่นะจ๊ะ..พี่ไม่น่ากลัวหร๊อก.กก พี่ดาว*

 

วันนี้ซื้อหวยถูกกินค่ะกะจะเอาเงินไว้ทำบุญซักหน่อย อิอิ งวดหน้าตรงแล้วกันอิอิ

 

แฮ่ๆ...ต้องเป่ายิ้งฉุบกันนะ ระหว่างแม่มณีกับคุณปู่ ว่าใครจะเป็นผู้เล่านิทานก่อนนอน

เพราะว่าพวกหลานๆ จะรออ่านหนอคร้า...าาา

 

ช่วงนี้ไม่มีอไรจะเล่าให้ฟังเลวามฝันไม่ได้แต่ต้องฝันอียค่ะแต่ก็มีอยู่นะแต่รอพิสูจน์ว่ามันจริงไหมเกี่ยวกับความฝัน จำคกครั้งแน่เลยแล้วก็อาจจะชัดขึ้นด้วย ส่วนเรื่องการนั่งสมาธิก็ดูอีกทีหนึ่งนะค่ะถ้านั่งแล้วมองเห็นอะไรหรือเดิกเห็นอะไรจะมาเล่าสู่ฟังค่ะ ขอให้ทุกคนเจริญในธรรมค่ะ อิอิ