โดนขังวิญญาณ

ยังๆๆๆ เจ้ กะลังกระดึ้บ เขย่งๆ เดินไปเดินมา ตีกะยัยตัวเล็กอยู่ เดินไปเช็ดเลือดไปอยู่เนี่ย (แบบซาดิส ไม่ยอมหาผ้ามาปิดแผล ) เดินมากๆเลือดเลยซึม จะแว้บละนาได้เวลาเตรียมอาหารเด็กๆ

 

พี่จิโป ครับ การแบ่งร่าง (copy ตัวเองออกมา)นี้ เป็นกายทิพย์ หรือเป็น ชวนจิต ครับ

 

แอะ ยัยอ้อย ไม่หาไรมาห่อไว้ หวาดเจี๋ยวนิ ถ้าเดินมากๆน่าจะห่อไว้นะ ไม่งั้นแผลเปิดเรื่อยๆ เมื่อไรจะหายอะ ปิดไว้ก่อนดีไหม เอ แล้วล้างแผลยัง

 

เป็นการแสดงฤทธิ์ครับ แต่จะทำให้กระเทือนกับจิตที่อยู่ในระดับเดียวกัน
เหมือนเกิดเรโซแนนท์เมื่อเราสั่นคนอื่นก็สั่นตาม เราแสดงฤทธิ์คนอื่นก็จะเกิด
การกระตุ้นให้มีกระแสพลังออกมาด้วย

กายทิพย์แบ่งไม่ได้นั่นคือเมื่อเราอยู่ในสภาวะที่เรียกว่ากายทิพย์เราย่อมมอง
ออกจากดวงตาของกายทิพย์นั่นคือหนึ่งร่าง แต่ถ้าเราแบ่งกายออกไปอีก
ในตอนนั้นจิตเราจะยกออกมาอยู่นอกกายนั้น เรียกว่าออกมาอยู่ที่ตัวรู้ เราจะ
มองออกมาจากตัวรู้เห็นกายทิพย์หนึ่ง สอง สาม แล้วแต่เราแยกออกไปทำอะไร
สรุปคือชะวะนะจิตครับ

 

แล้วกายทิพย์นั้นสามารถจะไปทำอะไรต่ออะไรได้เหมือนร่างจริงใช่ไหมคะ เช่น ไปหาคนอื่นที่บ้านของเขา เป็นต้น

 

แบบนี้ ต้องไปเรียน วิชาแยกเงาพันร่าง ของนารูโตะ จะได้แยกออกมา

แล้วมาสวดมนต์ นั่งสมาธิพร้อมกัน คงจะได้ บุญเยอะแน่ ๆ เลย (deejai)

 

ลอง อ่านอันนี้ดูครับ
ธรรมกาย มโนมยิทธิ กายทิพย์ คุณมีความเข้าใจแค่ไหน?

 

อ้าว ดูการ์ตูนเรื่องเดียวกัน ได้ไงเนี่ย ว้า ฮิฮิ ขอบคุณนะคะ ไม่ได้เจอกันเสียนาน สบายดีนะคะ ยังจำกันได้ไหมเอ่ย

 

แยกร่างไปกราบพระซักล้านดวงจิตก็ไม่ได้บุญเยอะขึ้นหรอกครับ ได้เท่าเก่า
เพราะตัวรู้มีตัวเดียว จิตรู้มีเพียงอันเดียว อันนี้เองจะเป็นบุญเป็นบาปก็อยู่ที่เจ้า
ตัวนี้ แยกล้านจิตก็มีคนคุมคนเดียวใช่ใหมล่ะ

 

เวลาภาวนาพุทโธ. จะภาวนาตอนนอนและหลับไปเลยค่ะ และช่วงนี้มีความขี้เกียจมากจะนอนสวดมนต์จนหลับไปเลย ท่าจะไปไม่ถึงไหน:'(

 

อ่อครับ ผมก็นึกว่าจะได้บุญเยอะขึ้น :d

 

ส่งใหม่อีกคราาาา..

 

ผ่านรึป่าวค๊า ท่านจิ-โป เฟซบุค ไรค๊า เดวแอดไปนะคะ ลองส่งข้อความส่วนตัวมาให้ดอกข้าวดูนะคะ อยากทราบว่าผ่านรึป่าวอ่ะคะ่

 

อย่ากังวลไปเลยค่ะ ดอกข้าวก็เป็นเหมือนกันค่ะ บางครั้งเราเหนื่อยเมื่อยล้า ก็มีความสขี้เกียจบ้างเป็นธรรมดา ได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้นไปก่อน ใจเรามาทางบุญเราก็มีบุญแล้วค่ะ อยากเก่ง ต้องเร่งเพียร อดทน อ่ะน๊ะ พูดง่าย ทำยาก อิอิ

 

กำลังนั้งฟังข่าวช่อง3อ่ะค่ะ ที่เขาว่ามีคนฝึกวิชาลิงลมเข้าไปจะทำมิดีมิร้ายกับเด็กน่ะค่ะ เขาฝึกวิชานั้นกันได้จริงๆหรอคะ เหนว่าถึงขนาดวิ่งสวนออกมาหน้าบ้านโดยที่ไม่กลัวพ่อแม่เด็กเลยด้วยชาวบ้านเลยเชื่อว่าเปนพวกเล่นของน่ากลัวๆแล้วชาวบ้านก่เชื่อว่าเปนกะหังด้วยค่ะ อยากทราบว่าทำไมเหนแต่ผู้ชายทำแต่เรื่องอย่างนี้คะ โดยทั่วไปผู้หญิงเขาสักหรือฝึกวิชาพวกนี้ไม่ได้ใช่ไหมคะของจะเสื่อมป่ะคะ(ได้ยินเพื่อนคุยกันตอนเปนวัยรุ่น) แล้วกะหังมันยังมีอยู่จริงๆหรอคะเหนไม่เคยมีคนพูดถึงมาก่อนเลยได้ยินก่ตามนิทานโบราณๆมากแล้ว ได้ยินแต่เรื่องปอบท็อปฮิตนี้แหละค่ะ

 

แวบไปอ่านมั่งดีกว่า ^^

 

ฮ่าๆๆๆ มิน่า ตอนไปปฎิบัติกรรมฐาน หนูถึงวืดสนิท จากที่เคยเห็นภาพแบบสไลด์ในบางที มีแสงวาบมผ่านตามาในบางครั้ง แต่เข้าฌานนี่ ยังงง ว่าเข้ายังงัย ตอนนี้กลายเป็น นั่ง แบบไม่เห็นไม่รับรู้อะไรทั้งสิ้น จนชักงง ตกลงที่เราเคยเห็นมันของจริงหรือภาพลวง เพิ่งเข้าใจ นี่ถ้าไม่ย้อนไปอ่านใหม่ คงจะยังงงอีกนาน อืมมมม คำถามนี้ยังไม่ทันได้ถามแต่ได้รับคำตอบแล้ว งั้นไปหาคำถามใหม่




ปล. เจ้จ๋า ตอนนี้มันอักเสบแล้ว เจ็บอะ สงสัยจะงานดีไปหน่อย แล้วพรุ่งนี้ฉันจะเดินได้ไหมนี่ เฮ้อออออ :''(

 

...........^_________^.....

 

แอะ วันนี้เงียบเหงา หาวนอน แลมึนตึ้บเลย ไปไหนกันหมดหนอ

 

เห็นว่าได้ความรู้ดีเลยเอามาฝากครับ
การฝึกพลังจิตและการใช้พลังจิต

บทความบางช่วงครับ


ตัดความหดหู่ง่วงหาวขาดสติขาดพลัง

เมื่อจิตใจมีความสงบสุขสงัด ก็จะมีอาการ “พักผ่อน” โดยธรรมชาติ หรือก็คือ “หลับ” นั่นเอง

เมื่อจิตใจพักผ่อนโดยธรรมชาติเสียแล้ว ก็ไม่ทันได้ฝึกก้าวต่อไปในขั้นสูงขึ้น ดังนั้น การที่จิตใจจะพักนั้น

ไม่ผิด แต่หากจิตมีกำลังกล้าแข็งกว่าใจแล้ว ปล่อยให้ใจพักสงบลง คือ สมองพักผ่อนจากการความวุ่นวาย

สับสนและคิดสะเปะสะปะทั้งหลาย แต่จิตยังมีกำลังกล้าแข็ง เห็นการดับไปของความคิด หรือการสงบของใจได้

ย่อมเห็นว่าแท้แล้วตนเองไม่ใช่ “ใจ” คือ รับรู้ได้ว่า “จิตไม่ใช่ใจ” หรือ “จิตไม่ใช่สมอง” จิตนั้นมีความเป็นตัวเอง

เป็นอิสระ และไม่ต้องการยึดมั่นถือมั่นใดๆ เมื่อเข้าสู่ภาวะนี้แล้วจิตย่อมมีพละกำลังสลัดคายทิ้งซึ่ง “อัตตา”

ที่หลงยึดมั่นผิดๆ ไปทั้งหมด การคิดเอาว่าสิ่งต่างๆ รอบตัวสนองสุขแท้ ก็ถูกดับสลัดทิ้งหายไปหมด

เพราะเห็นแล้วว่าตนที่แท้ คือ จิต จิตที่แท้คือพุทธะ หรืออาตมาคือจิต จิตคือพุทธะ อาตมาคือพุทธะ นั่นเอง

ในการฝึกจิตนั้น ถือว่าขั้นนี้เป็นขั้นสูงสุด ดังนั้น ให้ฝึกค่อยๆ เริ่มจากง่ายก่อน แล้วค่อยเอาชนะนิวรณ์ที่ยากขึ้นตามลำดับ

ซึ่งจะเอาชนะ “ถีนะมิทธะ” หรือ ความหดหู่ง่วงหาวขาดสติขาดพลังนี้ จำต้องฝึก “สติ” ขั้นสูง ให้สามารถมีสติก่อน

ที่สมองจะเข้าสู่ภาวการณ์หลับให้ได้ หากสามารถมีสติที่ไวเห็นทันก่อนหลับแล้วจิตหลับทีหลัง

การบรรลุธรรมจะเป็นเรื่องที่ไม่ยากเลย เมื่อได้ค้นพบแล้วว่าตนเองนั้น ไม่ใช่ร่างกายเนื้อที่จะต้องตายลงในวันหนึ่ง

แต่เรานั้น คือ จิตที่อยู่ข้างใน และยังเวียนว่ายตายเกิดได้อีกไม่จบสิ้น หากจิตมีแรงอยากหรือยึดมั่นเมื่อยามตายลง

และเรานั้นก็ไม่ใช่ความอยากหรือการยึดมั่นในกิเลสใดๆ แต่คือพุทธะอันบริสุทธิ์ และธรรมะนั้นอยู่ในพุทธะนั่นเอง

กล่าวคือ เมื่อจิตสลัดคายทิ้งซึ่งกิเลสที่บดบังแล้ว ธรรมะก็ปรากฏขึ้นมาเอง