บันทึกปรากฏการณ์พิเศษตลอดการปฎิบัติธรรมมา๔๐ปี !!

คุณปาริสัชชา เอาอย่างนี้ก่อนนะครับ ค่อยๆ เรียบเรียง ค่อยๆ พิจารณา ในแบบช้าๆ ไม่ต้องรีบร้อน ความจริงผมอาจจะรวบรัดไปมาก ก็เลยทำให้การอธิบายถึงข้อที่อยากจะชวนสนทนานั้น คลุมเครือ ไม่ชัดเจนไป ตรงนี้ผมขอรับไว้ว่าเป็นข้อบกพร่องในการเขียนกระทู้ของผมนั่นล่ะ ที่เขียนได้ไม่ดี ก็ต้องขอประทานอภัยมา ณ ทีนี้

สำหรับเรื่องที่อยากจะชวนสนทนา ก็เรื่องของนางฟ้า เพราะผมเอง มีประเด็นติดใจในเรื่องเหล่านี้มานาน จนเห็นว่าเมื่อมีการพูดถึงเรื่องนี้ ก็เลยอยากจะเสวนาด้วย ก็เท่านั้นเอง มิได้มีเจตนาจะกล่าวถึงประเด็นเรื่องของความจริง ตวามเท็จอื่นๆใดๆ เพราะเรื่องแบบนี้ เห็นจะเป็นเรื่องที่เกินวิสัยของผมไป

เรื่องที่คุณปาริสัชชามุ่งมั่นในการพิมพ์ อันนี้ผมอนุโมทนามาตลอด เพราะเห็นว่ากระทู้แบบนี้มีประโยชน์และนานๆที จะมีกระทู้แบบนี้ขึ้นมาสักกระทู้ เป็นเรื่องที่ดีจริงๆ ครับ

ผมมีเวลาอ่านเฉพาะตอนที่ผมสนใจ ส่วนตอนอื่นๆ ยังไม่มีโอกาสได้เข้ามาอ่าน ก็บอกกันซื่อๆ บอกกันตรงๆ ว่าอ่านได้แค่นี้ก่อนนะ ตอนอื่นๆ นั้น ไม่ใช่ว่าไม่น่าสนใจ แต่เป็นเพราะยังไม่มีโอกาสได้อ่าน ซึ่ง ณ ขณะนี้ ผมอ่านได้เพียงแค่นี้ เป็นแค่การบอกเล่าให้ทราบกันเท่านั้นเอง แต่ถ้าจะขอว่า ผมไม่ต้องกล่าวออกมาก็ได้ ตกลง ผมก็จะไม่กล่าวอะไรในลักษณะนี้อีกก็แล้วกัน ก็ต้องขออภัยมา ณ ทีนี้ด้วยครับ

ย้อนกลับมาเรื่องนางฟ้ากันใหม่ ผมเลือกอ่านตอนที่มีนางฟ้า เพราะเป็นความสนใจแต่ดั้งเดิมมาก่อน อ่านแล้วก็ไม่ใช่อะไร ตามวิสัยของคนช่างสงสัย (อันนี้เป็นนิสัยไม่ดีของผม) ก็เลยอยากจะคุยด้วย เพื่อขอทราบข้อมูลเพิ่มเติม เผื่อว่าท่านเจ้าของกระทู้อาจจะไม่ได้กล่าวรายละเอียดมากนัก เพราะยังมีประเด็นหลักๆ อื่นๆ อีกมาก ที่จะต้องนำเสนอ จึงให้รายละเอียดไว้แต่เพียงแค่นี้

วัตถุประสงค์จริงๆ มีเพียงเท่านี้ ผมสนใจเรื่องนางฟ้า ก็อยากจะคุยกันเรื่องนางฟ้าจริงๆ มิได้จะเป็นการจับผิด จับถูกอะไรกัน หาได้คิดเช่นนั้นไม่ และผมก็ไม่มีทางคิดที่จะทำอย่างนั้นด้วย เพราะไม่เห็นประโยชน์ข้อใดที่จะพึงได้จากการทำอย่างนั้น

ถ้าจะมุ่งมาจับผิด จับถูกกัน ถามว่าจะได้ประโยชน์อะไรขึ้นมา สำหรับตัวผมเอง ตอบได้เลยว่า การทำอย่างนั้น ไม่มีประโยชน์โภคผลใดๆ กับผมเลย ผมจึงต้องเรียนว่า ผมไม่เคยคิดจะทำ และไม่เคยอยากจะทำ เพราะจะเสียเวลาของผมไปเปล่าๆ สู้เอาเวลาไปทำอะไรๆ ให้เกิดประโยชน์กับตัวเองดีกว่า

คุยกันก็คือคุยกัน เสวนาแลกเปลี่ยนประสบการณ์ ก็คือเสวนาแลกเปลี่ยนประสบกาณ์กัน แค่นั้นก็น่าจะเพียงพอแล้ว สำหรับผมนะ แต่ถ้าเป็นประเด็นอื่นๆ นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้ไป ขอเรียนว่าผมไม่มีความสนใจแต่อย่างใดๆทั้งสิ้นครับ

ตรงจุดนี้ ถ้ามีสิ่งใด ทำให้ไม่สบายใจ อึดอัดใจ คับข้องใจ ผมก็ต้องขอประทานอภัยมา ณ ที่่นี้ด้วย ตรงนี้ดีครับ ต้องบอกกันนะครับ เพื่อผมจะได้ปรับปรุงวิธีการนำเสนอในการชวนเสวนาในครั้งต่อๆไป

ดังที่่ผมกล่าวไว้ในตอนต้นแล้วว่า ผมผิดเอง ที่่เขียนกระทู้อย่างรวบรัด จนทำให้อ่านแล้วเกิดความไม่ชัดเจน ตรงนี้ขอรับไว้และจะได้ปรับปรุงตัวเองต่อไปครับ

ผมขยายความอย่างนี้ พอจะแสดงความชัดเจนในหลักการของผมได้ไหมครับ? ว่าวัตถุประสงค์ของผมเป็นอย่างไร และอยากจะกล่าวถึงเรื่องใดเป็นสำคัญ แต่เท่าที่เขียนไป อ่านไป ทวนไป ทวนมาตั้งหลายรอบ เข้าใจว่าน่าจะอธิบายได้ชัดเจนดีแล้ว

สำหรับประเด็นที่ท่านสอบถามมานั้น ผมเรียนตอบดังนี้

ข้อ 1 กับ ข้อ 2 ต้องขอเรียนว่าผมไม่ทราบหรอกครับ ว่าท่านแบ่งกันอย่างไร เพราะไม่แม่นในหลักการของเรื่องนี้

ข้อ 3 ผมก็ไม่อาจจะทราบได้ว่าท่านจะรู้สึกอย่างไร เพราะผมไม่ใช่ท่านผู้นั้น แต่ถ้าจะตอบแบบเอาใจเขา มาใส่ใจเรา ถ้าผมเป็นท่านผู้นั้น ก็คงจะรู้สึกแปลกๆ ไปเหมือนกัน แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ทั้งหมดนี่ก็ตอบกันแบบตามความรู้สึกนึกคิดของปุถุชนอย่างผมเป็นสำคัญนะครับ

ส่วนประเด็นที่ว่านางฟ้าควรจะอยู่ที่ไหน อยู่ที่ต้นกล้วย หรืออยู่วิมาน ก็เห็นจะเป็นเรื่องของท่าน ที่ท่านจะไปไหน มาไหน ตามอัธยาศัยของท่าน ผมเพียงแต่ปรารภตามความรู้สึกนึกคิดในขณะนั้น แล้วก็เลยนำเอามาชวนคุยกันเท่านั้นเอง มิได้จะเป็นการตอกย้ำในสิ่งใด ดังนั้น ถ้ามีการใดที่ไม่สมควรหรือไม่ถูกต้องตามแบบธรรมเนียมที่ดี ตรงนี้ก็ขอรับไว้อีกเช่นกัน ต้องขอประทานอภัยและจะปรับปรุงตัวเองต่อไปครับ

มาถึงตรงนี้ อาจมีประเด็นขี้นมาว่า อ้าว ก็ยังไม่รู้จักเรื่องการแบ่งแยกแต่ละชั้นแต่ละระดับเลยนี่ แล้วเหตุใดถึงมาชวนเสวนาเรื่องจาตุมหาราชิกได้เล่า?

สามข้อแรก จะโยงมาถึงคำถามแรกสุดอันนี้นี่เอง เรียนตามความจริงว่า ไม่ใช่ว่าผมจะมั่นใจ แน่ใจว่าในจาตุมหาราชิกนั้นไม่มีนางฟ้า ไม่เลย หาได้มีเจตนากล่าวไปถึงเพียงนั้นไม่ (ผมจะกล่าวหรือชี้นำไปแบบนั้นได้อย่างไร? ไม่ได้เลยครับ เพราะเป็นเรื่องที่เกินวิสัยของผมไปมากแล้ว)

เพียงแต่ต้องการจะบอกเล่าเพื่อแลกเปลี่ยนทัศนะกันเท่านั้นเองว่า จากที่ผ่านมา ผมได้มีโอกาสพบ โอกาสเจอนางฟ้าจากชั้นจาตุมหาราชิกน้อยมากๆ จนดูเหมือนว่า นางฟ้าชั้นจาตุมหาราชิกจะเป็นสิ่งที่หายากสำหรับผมไป

เท่านั้นเองจริงๆ คือเล่าให้ฟังครับว่า อันตัวผมเองนี้ หาโอกาสพานพบกับท่านนางฟ้าชั้นจาตุมหาราชิกได้ยากมาก ถึงยากที่สุด อาจจะเป็นเพราะว่าระหว่างผมกับท่าน ไม่มีกรรมที่เนื่องต่อกันก็เป็นได้ ดังนั้น จึงไม่มีประโยชน์แต่อย่างใด ที่ท่านจะกรุณาให้ผมได้มีโอกาสได้พบกับท่าน

ทีนี้ พอมีผู้มาเล่าให้ได้ยิน ได้ฟังว่า มีโอกาสได้พบนางฟ้าชั้นจาตุมหาราชิก ก็รู้สึกว่าท่านผู้นั้น มีโอกาสดีๆ มากกว่าตัวเองอย่างมาก รู้สึกยินดีด้วย ที่ท่านผู้นั้น ได้รับความเมตตา ได้รับความกรุณา ได้รับความอนุเคราะห์จากนางฟ้าท่านนั้น ถือเป็นโอกาสที่ดีมาก ซึ่งตัวผมเอง ต้องเรียนว่า มีประสบการณ์ในเรื่องเหล่านี้ น้อยมาก

ก็เลยยกมาเป็นประเด็น ที่อยากจะขอเสวนาด้วย เพราะเห็นว่าประสบการณ์ของเจ้าของกระทู้มีประโยชน์และจะช่วยเติมเต็มในส่วนที่ผมยังขาดหายไปได้ จึงต้องขอเรียนสอบถามเพิ่มเติม เพื่อประโยชน์ในเชิงวิทยาการที่จะพึงมี พึงได้สำหรับผมต่อไป

ซึ่งถ้าการขอเรียนสอบถามข้อมูลเพิ่มเติม เพื่อเสริมสร้างความรู้ในส่วนที่ผมไม่มี จะทำให้เกิดความอึดอัด คับข้องใจ ไม่สบายใจ ในเรื่องใดๆ ทั้งปวง ตรงนี้ ผมก็ต้องขอประทานอภัยมา ณ ที่นี้อีกครั้ง กับวิสัยแย่ๆ ของผม ที่่กระทำการอย่างขาดการไตร่ตรองอย่างรอบคอบ และทำให้เกิดบรรยากาศแบบนี้ขึ้นมาในกระทู้นี้นะครับ

อธิบายมาถึงตอนนี้ เข้าใจว่าน่าจะทำให้เห็นภาพรวมของความประสงค์ที่่แท้จริงของผมได้บ้างนะครับ อย่างไรก็ตาม ขอเรียนยืนยันว่ากระทู้ลักษณะนี้ มีประโยชน์ในการกระตุ้นและย้ำเตือนถึงการประกอบคุณงามความดีของสาธุชน และมีประโยชน์ต่อการจรรโลง สืบสานพระศาสนาต่อไป และที่สำคัญ เป็นแหล่งข้อมูลที่ดี เป็นกระทู้ที่เสริมสร้างกำลังใจให้แก่ผู้ฏิบัติทั่วไป จากการบอกเล่าของผู้ที่มีประสบการณ์ ตรงตามวัตถุประสงค์ของห้องอภิญญา xp ทุกประการ และขอสนับสนุนเจ้าของกระทู้เป็นอย่างยิ่ง ที่จะให้ความกรุณาเข้ามาถ่ายทอดประสบการณ์ ให้พวกเรา เหล่าสมาชิกผู้สนใจ ได้มาเก็บเกี่ยวความรู้จากกระทู้นี้กันต่อไปครับ

ขอขอบคุณครับ

 

---------------------------------
สำหรับการกลับมาปฏิบัติอีกครั้ง สะดวกที่จะเล่าค่ะ ขอเล่าแบบย่อ ๆ นะค่ะ

คือช่วงที่เว้นการปฏิบัติไปเนื่องจากปัญหาน้ำท่วม และญาติผู้ใหญ่กำลังจะเสีย

เลยได้แต่ภาวนาไปตามเรื่อง จนเวลาล่วงมาเกือบ 4 เดือน หนูก็กลับมาปฏิบัติ

อีกครั้ง แต่ไม่สามารถปฏิบัติมโนมยิทธิได้ ทำเช่นไรก็ไปไม่ได้ จนมาวันนึง

มีเหตุให้ไปดูดวง ( เป็นเหตุที่เกินอธิบาย แต่ขอบอกไว้ก่อนว่า หนูไม่นิยมตรวจ

ดวงชะตา ) พี่คนที่ดู เปิดไพ่มาใบนึง ไพ่บอกว่า หนูมีครูบาอาจารย์ที่สูงและ

ประเสริฐมาก พอได้ยินเช่นนั้น ใจมันอยากร้องไห้ กลั้นไม่อยู่ ร้องไห้ออกมา

จากนั้นก็มีการเปิดไพ่ ไพ่ทำนายว่า หนูมีการเสียสัจจะ , ทรยศ แต่เมตตาของ

ผู้ที่หนูเสียสัจจะนั้นไม่โกรธ เปรียบเสมือนความรักของผู้เป็นพ่อแม่ ที่รอคอยลูก

กลับมา ..... น้ำตาไหลเป็ฯหนที่สอง เพราะรู้อยู่เต็มอกว่า หนูอธิษฐานถาม

เรื่องอะไร ต่อมา หนสุดท้าย มีไพ่ใบนึงว่า ครูท่านให้เพียรปฏิบัติธรรม ให้กลับ

มาปฏิบัติ ...... และทุกอย่างก็เฉลยในตอนหลัง คือ พี่คนที่ดูดวงเค้าบอกว่า

ตอนที่น้องเปิดไพ่ พี่เห็นหลวงพ่อฤาษีท่านมา .... เราเป็นลูกพ่อเดียวกันนะ

อย่าลืมสิ่งที่พ่อเตือนละ ( ขณะเล่า หนูยังจำความรู้สึกวันนั้นได้เลยค่ะ มันปิติ

เหลือจะเอ่ย ) และหลังจากนั้นก็สามารถปฏิบัติได้แบบสบาย ๆ จนมาติดอีกครั้ง

เมื่อไม่นาน หนูก็ขอเมตตาท่านให้หนูพบทางออก ทางสว่าง และท่านก็

ประทานกรรมฐานมาให้กองนึง ^ ^ เมตตาครูบาอาจารย์ ยิ่งใหญ่เหลือ

ประมาณจริง ๆ ค่ะ

 

กลับเข้ามาทักทายคุณ Way Back Home , คุณ อำไพพันธุ์ , คุณ wild win , คุณ THE SEVEN , คุณ spthong2000 , คุณ ปิยะคุณ , คุณ ชัยมงคล , คุณ odanhi , คุณ โมกขทรัพย์ , คุณ NICKAZ และทุกๆท่านอีกครั้งครับ

ก่อนอื่นอยากขอให้ทุกๆท่านร่วมอนุโมทนาบุญ ด้วยเมื่อช่วงเย็นวานนี้ (๔ ก.ค.) เพื่อนผมกลับจากทำบุญที่วัดพระพุทธบาทห้วยต้ม จ.ลำพูน ของหลวงปู่ครูบาชัยวงศ์ คือได้นำรถกอล์ฟไฟฟ้าไปถวายคันละประมาณสองแสนห้า(ถ้าจำไม่ผิด) ก็เลยแวะมาบอกบุญให้ผมร่วมโมทนาด้วยครับ (ยังกำชับผมว่า หากผมไม่รอดเดือนนี้ ให้จำบุญนี้ไว้ด้วย)

-------------------------------------

ต่อมาเมื่อคืนหลังจากผมอ่านที่คุณ NICKAZ โพสข้อความล่าสุดแล้ว ผมก็เข้าใจความรู้สึกนะครับ สรุปได้ว่าเราต่างมีข้อจำกัดในเรื่องการสื่อสารทางด้านภาษาเขียนนะครับ หากเป็นภาษาพูดจะเข้าใจได้ดีกว่านี้ และหากมีอวัจนะภาษาประกอบด้วย ก็จะสื่อสารได้ชัดเจนยิ่งขึ้น เอาเป็นว่าคุณ NICKAZ คงจะสบายใจได้แล้วนะครับ หากจะขอโทษก็คงจะต้องต่างคนก็ต่างขอโทษซึ่งกันและกันนะครับ ผู้อ่านทุกท่านก็จะได้สบายใจด้วย

ส่วนเรื่องนางฟ้าชั้นจาตุมฯ ที่คุณสงสัย ซึ่งที่ผมไม่เรียกท่านว่า "นางตานี" เพราะจะรู้สึกหยาบคายกับท่านผู้มีพระคุณ...สำหรับเรื่องนางฟ้าชั้นจาตุมฯมีน้อยมากหรือ? จริงๆมีมาก และก็เห็นง่ายกว่าเทวดาหรือนางฟ้าชั้นดาวดึงส์ เพราะกายทิพย์ของท่านเป็นทิพย์ละเอียดน้อยกว่า สวรรค์ชั้นดาวดึงส์

สวรรค์มี ๖ ชั้นตามที่พระพุทธองค์ทรงกล่าวไว้ แต่จริงๆมีภูมิทิพย์ย่อยๆลงไปอีกมากมาย เช่น ชาวลับแล ชาวบังบด ชาวป่าหิมพาน ฯลฯ ท่านเหล่านี้มีกายเป็นทิพย์ที่ละเอียดต่างกันไปและเข้าใกล้คล้ายกับมนุษย์มากกว่า

แต่ทั้งหมดนี้ก็ยกให้เป็นชาวสวรรค์ชั้นจาตุมหารัชชิกาทั้งหมด แต่สวรรค์ชั้นนี้หลักจริงๆคือมีท้าวมหาราชอยู่ ๔ องค์ ซึ่งคุมอยู่องค์ละทิศ และมีบริวารที่มีศักดิ์ศรีเต็มภูมิของเทวดามาเป็นทหารดูแลวิมาณของท่านพระอินทร์ ผู้เป็นเทวราชาอีกที

และเทวดาชั้นจาตุมฯก็ยังใกล้ชิดมนุษย์มาก เช่น ภูมิเทวดา รุกขเทวดา ส่วนเทวดาที่มีสัมมาทิฎฐิเคารพในพระรัตนตรัยอันมีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นต้นนี้ ก็จะคอยช่วยเหลือมนุษย์ที่มีความดีได้หากไม่เกินวิสัยของกรรมแต่เทวดามิฉาทิฎฐิก็มีเช่นกัน อันมีเรื่องเล่าจากครูบาอาจารย์สายพระป่าอยู่บ่อยๆ เช่น นาคมิจฉาทิฎฐิ เป็นต้น

และบางท่านที่ไปหาดูจากการเข้าทรง ซึ่งเจ้าผู้ที่มาเข้าทรงส่วนใหญ่ที่ต่ำกว่าเทวดาชั้นจาตุมฯลงไปแต่แอบอ้างชื่อเอา อาจเป็นเปรตบางจำพวกซึ่งก็มีความเป็นทิพย์เหมือนกันสามารถทำนายทายทักอดีตของเราได้แม่นยำ แต่อนาคตทายไม่ได้ต้องเดาๆเอา ซึ่งหลักสังเกตุก็คือ คุณธรรมที่แสดงออกมาจะบอกชัดว่าเป็นเทวดาหรือไม่ เรื่องนี้ผมขอข้ามไปนะครับ ส่วนเทวดาชั้นจาตุมฯมาเข้าทรงก็มีบ้างพอสมควร แต่สำหรับพรหมแล้วมีน้อยแต่ไม่ใช่ไม่มี คือหลวงพ่อฤาษีท่านเล่าว่า พรหมจะมาเข้าทรงแบบเฉพาะกิจ..ซึ่งเรื่องนี้ผมก็ขอผ่านไปอีกนะครับ

รวมความว่า เทวดาที่เป็นภูมเทวดา หรือรุกขเทวดา ที่ยังไม่ใช่อากาศเทวดา (ผม)ก็เรียกรวมอยู่ในชั้นจาตุมหารัชชิกาเหมือนกันนะครับ และผมก็เรียกนางฟ้าผู้มีพระคุณที่เมตตามาเตือนผมให้หนีน้ำว่า นางฟ้าชั้นจาตุมฯ เช่นกันครับ

ป.ล. ที่ผมกล่าวมาทั้งหมดมันคือรายละเอียดปลีกย่อย ซึ่งต้องมีผิดพลาดไปตามความเห็นส่วนตัวอยู่บ้าง ซึ่งจุดไหนที่ผมกล่าวไว้ผิดก็ขอให้ท่านผู้มีความรู้ได้กรุณาแก้ไขให้ถูกต้องด้วยนะครับ จะได้เกิดประโยชน์สูงสุดแก่ผู้อ่านทุกๆท่านอย่างแท้จริงนะครับ (คือผมไม่มีความรู้สึกกับคำว่า "ได้หน้า...เสียหน้า" เหล่านี้มานานแล้ว กลับรู้สึกรังเกียจความจอมปลอมเหล่านี้ด้วยนะครับ)

-------วันนี้ผมอ่อนแรงลงไปอีก สังเกตุได้จากเมื่อคืนผมเพลียหลับไปกว่า ๑๒ ชั่วโมงซึ่งไม่บ่อยนักที่จะเกิดขึ้นครับ มีบางท่านส่ง PM มาแล้วผมตอบกลับไปสั้นๆก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ (ผมอ่านทุกข้อความเข้าใจปัญหาของท่านดีแล้วแต่พิมพ์ไม่ไหว..ขณะที่ผมพิมพ์นี้ก็ยังเพลียอยู่มาก แต่อยากพิมพ์เรื่องที่ผมตั้งไว้แล้วให้ได้มากที่สุดก่อนนะครับ)

 

ผมขอโมทนาด้วยอย่างยิ่งกับคุณน้อง ปิยคุณ ที่ได้กรุณาเล่าประสบการณ์นี้ให้ทุกๆท่านได้มีกำลังใจ และความมั่นใจ ในพระเมตตาคุณขององค์หลวงพ่อฯผู้ซึ่งมีพระคุณยิ่งต่อลูกหลานทุกๆท่านนะครับ

ผมอ่านครั้งแรกก็เกิดปิติขนลุกปร่าๆเลย ตรงที่บอกว่า "หนูมีครูบาอาจารย์ที่สูงและประเสริฐมาก" และอีกประโยคที่ว่า "หนูมีการเสียสัจจะ , ทรยศ แต่เมตตาของผู้ที่หนูเสียสัจจะนั้นไม่โกรธ เปรียบเสมือนความรักของผู้เป็นพ่อแม่ ที่รอคอยลูกกลับมา" รู้สึกตื้นตันใจมากครับ...สาธุ สาธุ สาธุ

 

ขอบคุณมากครับกับคำอวยพร และขอโมทนากับความตั้งใจที่จะปฎิบัติธรรมด้วยนะครับ การปฎิบัติธรรมนี้ไม่ใช่ของยาก แถมนำความสุขมาให้กับตัวเราเองและบุคคลอื่นๆด้วย...สาธุครับ

 

สาธุ ขออนุโมทนาบุญครั้งนี้กับพี่ ปาริสัชชา ด้วยค่ะ

 

โมทนากับคุณโมกขทรัพย์ที่ได้ทำประโยชน์ให้กับพระพุทธศาสนาอย่างมากเช่นกันนะครับ เรื่องนรก-สวรรค์นี่ถ้าไปคุยไม่ถูกบุคคลแล้วก็อันตรายครับ เพราะบางทีเขาก็จะปรามาสพระรัตนตรัย หรือบางทีใจเราก็อาจแกว่งหากโดนด่ากลับมามากๆอันนี้ได้แก่ผมเลยหล่ะครับ(ไม่โกรธแต่เสียใจหน่อย)

ทีนี้เรื่องความรู้อันเกิดจากทิพยจักขุญาณนี้มีหลายขั้น สำหรับผมเองแค่ยังว๊อบๆแว็บๆอยู่เอาแน่ไม่ค่อยได้ครับ ส่วนบางท่านที่จิตละเอียดจริงๆท่านสามารถกำหนดรู้ได้กว้างมาก อย่างเช่นเรื่องหลวงพ่อเขียนที่ท่านให้หวย จากที่หลวงพ่อฤาษีท่านเคยเล่าเอาไว้ในเรื่องจริงอิงนิทาน เป็นต้นนะครับ

เรื่องภัยพิบัตินี่ หลายปีมาแล้วผมเคยได้สนทนากับพระทรงญาณ(ที่ไม่ชอบเผยตัว) ท่านยังกล่าวไว้ว่า ภัยนี้จะเกิดขึ้นตั้งแต่ประมาณปี ๒๕๔x แล้ว แต่มีพระทรงอภิญญาหลายๆท่านช่วยเอาไว้ โดยเฉพาะพระบารมีขององค์ในหลวง และท่านยังกล่าวถึงหลวงปู่โลกอุดรอีกด้วย

ท่านกล่าวต่อไปว่า "ยืดเวลาออกไปได้..แต่ห้ามไม่ให้เกิดไม่ได้ เพราะเป็นกรรมหมู่ของโลก" เรื่องนี้ผมจึงเข้าใจที่ครูบาอาจารย์หลายๆท่านที่ชวนให้สวดมนต์เพื่อปรับกระแส โดยเฉพาะผมมาได้ยินท่านหลวงตาม้าท่านแจกพระผงจักรพรรดิ์ และชวนให้สวดคาถาจักรพรรดิ์ (ขออภัยนะครับหากผมจำชื่อไม่ครบ)

ที่ขึ้นต้นว่า "นะโมพุทธายะ พระพุทธไตรรัตนญาณ..." บทนี้เพื่อปรับกระแสภพภูมิอันนี้ผมเชื่อว่าน่าจะช่วยได้ ก็ขอให้ทุกๆท่านได้สวดมนต์เถอะนะครับ หากจะไม่ใช้บทนี้จะใช้บทไหนที่ชอบก็ได้แต่ขอให้ทำนะครับ สวดมนต์เจริญจิตภาวนาบ่อยๆ

เพราะโลกนี้ และจักรวาลนี้มันประกอบไปด้วยพลังงานดึงดูดกัน พลังด้านดีหรือกระแสดีก็ดึงดูดกัน ด้านไม่ดีก็เช่นกัน ... เวลานี้ผมได้ข่าวบางประเทศมีการใช้คลื่นความถี่หนึ่ง ในทางการทหาร หรือการหาแหล่งทรัพยากรในโลก อันนี้ผมไม่เห็นด้วยเลย เพราะคลื่นเหล่านี้ก็คือพลังงาน อาจจะมีส่วนไปเร่งปฎิกริยาให้โลกเสียหายได้เร็วขึ้น

มนุษย์ยังเข้าใจน้อยเกินไปเพราะยังรู้ไม่รอบด้านอย่างพระสัมมาสัมพุทธเจ้านะครับ...ผมไม่ได้ตำหนิใครแต่อยากเตือนกันเอาไว้ หากเราอยากพ้นวงจรนี้ออกมา เราควรช่วยๆกันสวดมนต์ทำสมาธิ แผ่กระแสด้านดีออกมาเพื่อปรับพลังงานด้านมืดออกไป หรืออย่างน้อยที่สุดหากเราหนีไม่พ้นเคราะห์กรรมครั้งนี้จริงๆ อย่างน้อยเราก็ไปสุคติภูมิอย่างแน่นอนครับ

แต่ผมเชื่อว่าทุกท่านในที่นี้จะปลอดภัยครับ และที่สำคัญลูกหลานของท่านหลวงพ่อฤาษีก็น่าจะมีพระคำข้าว-พระหางหมาก หรือพระที่หลวงพ่อฤาษีท่านสร้างนำมาติดตัวเอาไว้นะครับ

ถือว่าคุยกันเพลินๆนะครับคุณโมกขทรัพย์ ขอธรรมรักษาเช่นกันครับ

 

โมทนา สาธุครับ ทั้งธรรมทาน และ บุญถวายรถ

ถ้าท่านพี่ปาริสัชชาไปภายในเดือนนี้จริงๆ

ก็เสียดายธรรมทานที่ยังสามารถถ่ายทอดได้อีกมาก

แต่คิดในแง่ดีก็คิดถึงคำพูดหลวงพ่อ "ตายเมื่อไรก็สบายเมื่อนั้น"

...............................................

 

อนุโมทนา ใน ทาน ศีล ภาวนา ของพี่ด้วยค่ะ หากแม้นว่าพี่จะจากไปในเดือนนี้ สิ่งที่หลง

เหลืออยู่ก็คือความดี แม้ผู้ที่ไม่ได้เข้าถึงพระธรรม ก็สามารถรับรู้ได้ถึงความชุ่ม เย็นของ

ภาษาในการเล่าและตอบได้ เมื่อหน้าที่ในรูปหมดลง ถึงแม้ใจจะหาย แต่ในทางสุดท้าย

เราจะได้พบกัน ในจุดหมายเดียวกัน " เพราะเป็นลูกพ่อเหมือนกัน เชื่อฟังคำสอนพ่อเช่น

เดียวกัน ปราถนาในจุดเดียวกัน " ไม่รู้ว่าอีกนานเท่าไหร่ อาจชั่วนาตาปี หากว่าพี่ไปถึงที่

แห่งนั้นแล้ว วันนึงเจอหนู ทักหนูด้วยนะค่ะ ^ ^ หนูกำลังพยายามรักษาและปฏิบัติตาม

สัจจะที่เคยให้ไว้ค่ะ . . . . รู้สึกยินดีมากมายที่ได้รู้จักพี่ปาริสัชชา แม้จะเป็นเพียงตัว

หนังสือก็ตามค่ะ

 

อนุโมทนาบุญกับการถวายรถกอล์ฟไฟฟ้าด้วยครับ

 

อนุโมทนาด้วยครับ
ขอให้ทานบารมีนี้ท่วมท้น ยิ่งๆ ขึ้นไปครับ

 

อนุโมทนาบุญกับพี่ปาริสัชชาและเพื่อนค่ะ
ขอบุญที่เกิดจากการอนุโมทนาบุญนี้้และบุญที่น้องได้ทำมาตั้งแต่ต้นจงมารวมตัวกันและมีผลเป็นความสุขแก่กายและจิตของพี่ด้วยค่ะ สาธุ สาธุ สาธุ

 

ผมรอ อ่านเรื่องต่อไปของพี่อยู่ครับ ยังไงก็รักษาธาตุขันธ์ไว้เพื่อสงเคราะห์ญาติทางธรรมก่อนนะครับ เนื่องจากเล็งเห็นประโยชน์มากกว่า แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็ต้องแล้วแต่เหตุและปัจจัยครับ

ผมขอโมทนากุศลของพี่ทั้งสิ้นทั้งมวลนับแต่อดีตจนถึงปัจจุับันด้วยครับ


นิพพานัง ปรมัง สุขัง

กิจที่พึงทำก็ได้ทำแล้ว สาธุ สาธุ สาธุ โมทนาด้วยครับพี่

 

ขอขอบคุณเจ้าของกระทู้สำหรับข้อมูลเพิ่มเติม ที่ได้แสดงไว้ เป็นข้อมูลที่มีประโยชน์สำหรับผมมาก

คุณเจ้าของกระทู้มาโพสต์ถามผมไว้ (เป็นโพสต์ที่ 104 ) ผมจึงต้องมาโพสต์อธิบายขยายความถึงความประสงค์ของผมเพิ่มเติม แต่แล้วเจ้าของกระทู้ได้ลบโพสต์ที่ถามผมออกไปเสีย ในตอนที่ผมโพสต์ตอบเสร็จไปแล้ว จึงต้องขอย้อนอดีตเล็กน้อย เล่าถึงที่มา ที่ไป ไม่อย่างนั้น สมาชิกท่านอื่นๆ อาจจะเข้าใจว่า ผมเข้ามาสร้างความปั่นปวนในกระทู้นี้ ด้วยใจที่เป็นพาล ซึ่งจะเป็นเรื่องไม่งาม ตามครรลองของสุภาพบุรุษ จึงต้องขอย้อนอดีต ชี้แจง แถลงไข เพื่อความชัดเจน

ดูๆ แล้ว ผมคงมีปัญหาทางการสื่อสารกับเจ้าของกระทู้จริงๆ ผมนี่คงจะเขียนภาษาไทยได้แย่มาก เสียดาย ไม่ได้ให้ความสำคัญกับวิชาภาษาไทยมาก่อน เอาแต่สนใจคณิตศาสตร์กับวิทยาศาสตร์ ไม่สนใจวิชาเรียงความและความเรียง โตขึ้นมาจึงเป็นคนที่เขียนภาษาไทยไม่ได้เรื่อง ถึงสื่อสารกับเจ้าของกระทู้ไม่ได้ ต้องขอโทษเป็นอย่างยิ่ง

ยกตัวอย่าง เรื่องที่สื่อกันไม่เข้าใจ

1. "ต่อมาเมื่อคืนหลังจากผมอ่านที่คุณ NICKAZ โพสข้อความล่าสุดแล้ว ผมก็เข้าใจความรู้สึกนะครับ "

-อย่าได้เข้าใจความรู้สึกของผมเลย ช่วยทำความเข้าใจกับประเด็นของผมดีกว่า

2. "สำหรับเรื่องนางฟ้าชั้นจาตุมฯมีน้อยมากหรือ? จริงๆมีมาก"

-ตรงนี้เข้าใจเช่นเดียวกันว่ามีอยู่มาก จริงๆแล้ว ผมไม่ได้ชวนคุยเรื่องจำนวนว่ามีมากหรือน้อย แต่ประเด็นอยู่ที่ ผมมีโอกาสเจอท่านน้อยมาก ทั้งๆที่เจอได้ง่าย ผมหาสาเหตุไม่ได้ว่าเป็นเพราะอะไร ก็ต้องยกให้เป็นเรื่องที่เราไม่มีกรรมเนื่องกันไป

3. "ส่วนเรื่องนางฟ้าชั้นจาตุมฯ ที่คุณสงสัย ซึ่งที่ผมไม่เรียกท่านว่า "นางตานี" เพราะจะรู้สึกหยาบคายกับท่านผู้มีพระคุณ."

-คุณจะเรียกว่าอย่างไร ก็เห็นตามควรแก่อัธยาศัยของคุณ แต่สำหรับผู้อ่านบางคน (เช่นผมเป็นต้น) ที่ไม่ทราบความเป็นไป เป็นมาของคุณ อ่านแล้ว จะเกิดอาการงงได้ครับ จึงต้องขอให้มีการขยายความ เพื่อความชัดเจน

4. ที่ผมเล่าว่าผมมีเวลาอ่านเฉพาะตอนที่ผมพอจะมีเวลาอ่าน คุณก็ขอว่า ผมไม่จำเป็นต้องมาบอกเล่าก็ได้ แต่ผมบอกไปแล้ว จะย้อนกลับไปแก้ก็ไม่ได้ ข้อนี้ ยกประโยชน์ให้จำเลยอย่างผมไปก็แล้วกันนะครับ

ประเด็นหลักๆ มีเพียงนี้ ตกลงเข้าใจกันแล้วนะครับ เอาเป็นว่า ผมขอยุติแต่เพียงเท่านี้ คุณรับทราบคำขอโทษจากผมแล้ว ผมก็รับทราบคำขอโทษจากคุณเช่นเดียวกัน ต่อไปนี้ อดีตจบแล้ว เห็นควรมาสนใจกับปัจจุบันได้เสียที

----------------------------------------------------------------------

ผมเพิ่งทราบว่าคุณปาริสัชชา มีอาการไม่สบายมากอยู่เหมือนกัน ชักจะเป็นห่วง ตอนนี้ญาณต่างๆ ยังคงชัดเจนดีอยู่ไหม? เกรงว่าถ้าถึงเวลาสำคัญ หัวเลี้ยวหัวต่อ ตามวาระที่จะต้องเป็นไป อย่าให้คลาดจากอารมณ์ใจ ตามที่พระท่านบอกไว้นะครับ ตรงนี้คงต้องระวังไว้ให้มากทีเดียว

อย่ากระนั้นเลย วันนี้ ขอชวนคุณปาริสัชชา เสวนาด้วยเรื่องเบาๆ เรื่องใกล้ๆตัว กันดีกว่า ในเรื่องของฌานสมาบัติกับสภาพความเจ็บป่วยของร่างกาย

ในฐานะที่กำลังไม่สบาย คุณเห็นว่าเรื่องของฌาน มีความเกี่ยวข้องกับสภาพร่างกายบ้างไหมครับ?

ผมเองยังไม่แน่ใจนักในข้อนี้ ที่ผ่านมา เนื่องจากภารกิจส่วนใหญ่ของผม ต้องใช้กำลังของฌานอย่างมาก ครูของผมจึงย้ำนัก ย้ำหนา ว่าต้องฝึกเรื่องฌานให้คล่อง จะทำอะไรก็ตาม ยืน เดิน นั่ง นอน เหนื่อย เพลีย เจ็บป่วยหนักขนาดไหนหรือจะบาดเจ็บสาหัสเจียนตาย ทุกสภาวะ เรื่องของฌานต้องเข้าให้คล่องในทุกท่า นึกถึงปั๊บ ให้เข้าได้ปุ๊บ จะมัวมาใช้เวลาทำใจให้สงบ 1 นาที 3 นาที 5 นาที อย่างนี้ใช้ไม่ได้

ผมก็รับคำสั่งของครูที่กำชับมา ไปฝึกหัดตัวเองตามสมควร ในเวลาที่ร่างกายเป็นปกติ เรื่องฌานเห็นจะไม่ต้องกังวลอะไรมาก แต่มีปัญหาว่า ในสภาพที่ป่วยอย่างหนักหรือบาดเจ็บสาหัสนี่ ไม่ค่อยจะมีโอกาสได้ซ้อมเลย จึงไม่แน่ใจว่า หากป่วยหนักหรือบาดเจ็บสาหัส ผมจะควบคุมอารมณ์ใจให้เป็นฌานได้หรือไม่

เคยมีโอกาสซ้อมอยู่ครั้งหนึ่ง แค่ครั้งเดียว เมื่อสิบปีก่อน ผมป่วยมาก นอนไข้ขึ้นถึง 40 องศาเซลเซียส (ตอนนอนอยู่ไม่ทราบว่าไข้ขึ้นเท่าใดหรอกครับ มาทราบเอาภายหลัง ว่าไข้ขึ้นตั้ง 40 ) ความร้อนในร่างกายขนาดนี้ อย่าว่าแต่ลุกขึ้นยืนและเดินเลยครับ แค่นอนก็ยังลำบากแล้ว ทรมานไปหมดทั้งตัว ลำคอแห้งผาก

ตอนนอนอยู่อย่างนั้น สติสัมปชัญญะหลุดลอยไปหมดแล้ว คุมสติไม่ได้เลย แต่มีบ้างบางคราว ที่สติกลับคืนมา ขณะที่พอจะรู้ตัวบ้างนั้น อารมณ์ใจอยากจะเข้าอาโปกสิณเหลือเกิน เพราะอยากได้ความเย็น ความชุ่มชื่น ของน้ำ มาบรรเทาอาการทางกายบ้าง พยายามรวบรวมกำลังใจอยู่นาน ก็ยังเข้าอาโปกสิณไม่ได้เสียที เลยเลิกทำ หันมาจับลมหายใจแทน พยายามภาวนา "นะ มะ พะ ธะ" แต่ภาวนาไม่ไหว เลยจับแต่ลมหายใจ ก็ไปได้แค่อุปจารสมาธิแค่นั้น ทำไปสักพัก ภาพพระก็ปรากฏ ตามที่ได้เคยฝึกซ้อมกันมา แต่กำลังใจแปรปรวนมาก ภาพพระจึงไหลไปเรื่อย จากภาพพระนั่ง เป็นพระนอน แล้วกลายเป็นพระยืน เห็นว่าชักจะไม่ได้การ จึงเลิกทำ แล้วก็หลับไป

อันนั้นเป็นการซ้อมครั้งแรก และครังสุดท้ายในเรื่องฌานกับความเจ็บป่วยของร่างกาย ตอนนั้นยังคุมอารมณ์ได้แย่มาก พอหายป่วยเลยฝึกซ้อมมาตลอด แต่น่าเสียดาย ว่าหลังจากป่วยคราวนั้นแล้ว จนทุกวันนี้ สุขภาพร่างกายของผมก็เป็นปกติดี ไม่เคยป่วยหนักๆ อีก เลยไม่ได้ซ้อมต่อ ว่าถ้าป่วยหนักๆ อีก จะคุมอารมณ์ฌานได้หรือไม่ แต่ถ้าเป็นสภาพร่างกายปกติหรือเจ็บป่วยเล็กน้อยๆ ตามวิสัย อันนี้ไม่มีปัญหา คุมอารมณ์ใจได้อย่างสบายๆ

คำถามที่จะชวนเสวนากับคุณปาริสัชชาในวันนี้คือ

1.สำหรับคุณเจ้าของกระทู้เอง เวลาเจ็บป่วย ไม่สบาย มีปัญหาเรื่องสมาธิ เรื่องการคุมอารมณ์ใจให้เป็นฌานบ้างหรือไม่ แล้วเวลาไม่สบายหนักๆจริงๆ มีเทคนิคอย่างไร ในการคุมอารมณ์ใจให้เข้าสู่ฌานที่ต้องการ ขอแลกเปลี่ยนประสบการณ์กันเล็กน้อยครับ

2.ตอนผมนอนป่วยหนัก เมื่อสิบปีก่อนนั้น ตอนไข้ขึ้น 40 องศาเซลเซียส ทูตของลุงพุฒ (ยมทูต) มาย้ำเตือนให้ผมอย่าคลาดจากอารมณ์ดังนี้

- การรักษาศีล 5 ให้เคร่งครัดตลอดชีพ
- ยึดถือพระรัตนตรัยเป็นสรณะ
- ระลึกถึงมรณานุสติเป็นอารมณ์
- ตั้งความปรารถนาถึงนิพพานไว้ประจำใจ

สามข้อแรกเป็นของง่ายๆ ไม่ต้องใช้ความพยายามอะไร เพราะเคยชินเป็นปกติ แต่ข้อสุดท้ายเห็นจะเป็นเรื่องไกลตัว ตั้งความปรารถนาได้ แต่ผลจะเป็นอย่างไร ก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง จึงตอบรับว่าจะปฏิบัติตัวตามนั้น ตลอดชีวิต กับท่านทูตของลุงพุฒไป พอท่านพอใจ ก็จากไป

ผมไม่สนใจว่าลุงพุฒจะทราบวาระของผมหรือไม่อย่างไร แต่สิ่งหนึ่งที่่ค้างคาใจ สงสัยมานานถึงสถานะที่่แท้จริงของลุงพุฒ

คุณเจ้าของกระทู้พอจะทราบไหมว่า แท้จริงแล้ว ลุงพุฒ นี่ท่านเป็นเทวดา หรือท่านเป็นพรหม ครับ ถ้าพอจะทราบ ขอความอนุเคราะห์ข้อมูลด้วย เพราะผมมีธุระบางอย่างที่ต้องทำต่อหลังจากนี้ หากทราบรายละเอียดเพิ่มเติม ก็จะได้ทำธุระที่ติดค้างไว้ได้ง่ายขึ้น ตามที่่ได้รับคำไว้กับทูตของลุงพุฒต่อไป

วันนี้มีเรื่องเสวนาด้วยเพียงเท่านี้ก่อน ไม่ต้องรีบตอบก็ได้ครับ หากยังรู้สึกเพลียหรือไม่สบายมาก ผมยังไม่รีบ เพราะจากนี้ไป คงจะไม่ได้เข้าเวปไซด์นี้สักระยะหนึ่ง เพราะมีภารกิจประจำตัวที่ต้องปฏิบัติ ในการพัฒนาตัวเอง อันเป็นงานหลัก

งานหลักคือการเฝ้ามองหาความเลวของตัวเอง อันเป็นวิสัยปกติของปุถุชน แล้วจัดการแก้ไขความเลวในเรื่องนั้นเสีย

งานอดิเรก นอกเหนือจากงานหลัก คือการเล่นฌาน อันเป็นเสมือนการเล่นกีฬาทางจิตไปตามเรื่องตามราว

จึงเรียนมาเพื่อขอลากันเพียงเท่านี้ ลายาว แต่ยังไม่ลาขาด เมื่อได้โอกาสที่เหมาะสม คงจะได้เข้ามาเสวนากับเจ้าของกระทู้อีกครั้งหนึ่ง

สำหรับวันนี้ขอขอบคุณครับ

 

อนุโมทนาบุญด้วยนะคะที่นำประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟัง ขอให้สุขภาพแข็งแรงนะคะ คุณพระรักษาคะ

 

ด้วยอานิสงค์ผลบุญที่ลูกได้บำเพ็ญแล้วตั้งแต่ชาติต้นจนถึงปัจจุบัน
ลูกขออุทิศส่วนกุศลนี้ให้กับเจ้ากรรมนายเวรของพี่ปาริสัชชา
ขอท่านเจ้ากรรมนายเวรของพี่ปาริสัชชาจงโมทนาส่วนกุศลนี้
ขอจงอโหสิกรรมให้แก่พี่ปาริสัชชาตั้งแต่บัดนี้ตราบเท้าเข้าสู่พระนิพพาน
และขอให้พี่ปาริสัชชาหายจากการเจ็บไข้ได้ป่วยโดยไวด้วยเทอญ.. สาธุ

ขอน้อมจิตร่วมโมทนาบุญในธรรมทานด้วยขอรับ

 

ข้าพเจ้าขออุทิศบุญกุศลที่ข้าพเจ้าได้กระทำแล้วตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาติให้กับเจ้ากรรมนายเวรของพี่ปาริสัชชา ขอท่านจงโมทนาในบุญนี้และอโหสิกรรมให้กับพี่ปาริสัชชาด้วยเถิด
ขอเป็นกำลังใจให้ด้วยคะ และรออ่านอยู่ อยากอ่านเรื่องแม่ ที่พี่ตั้งหัวข้อไว้ เพราะเพิ่งเสียแม่ไปไม่นานนี้เหมือนกัน กับรออ่านทุกๆ เรื่อง ขอให้พี่หายดีในเร็ววันนี้ด้วยนะคะ

 

พอดีไปอ่านเจอมา ช่วยไขข้อข้องใจเรื่องลุงพุฒครับ

คำอุทิศส่วนกุศล

"อิทัง ปุญญะผะลัง" ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย <wbr>ได้บำเพ็ญแล้ว ณ โอกาสนี้ ข้าพเจ้าทั้งหลายขออุทิศส่ว<wbr>นกุศลนี้ให้แก่เจ้ากรรมนายเ<wbr>วรทั้งหลาย ที่เคยล่วงเกินมาแล้ว แต่ชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี ขอเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลายจง<wbr>โมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้<wbr>าตั้งแต่วันนี้ตราบเท่าเข้า<wbr>สู่พระนิพพาน

บทอุทิศส่วนกุศลท่อนแรกนี้ ให้แก่เจ้ากรรมนายเวร หลวงปู่โตท่านมาบอก และบทอุทิศส่วนกุศลอีก ๓ ท่อน ท่านพระยายมราชท่านมาบอก มีดังนี้

ท่อนที่สอง


และข้าพเจ้าทั้งหลายขออุทิศ <wbr>ส่วนกุศลนี้ ให้แก่เทพเจ้าทั้งหลายที่ปก<wbr>ปักรักษาข้าพเจ้า และเทพเจ้าทั้งหลายทั่วสากล<wbr>พิภพ และพระยายมราช ขอเทพเจ้าทั้งหลายและพระยาย<wbr>มราชจงโมทนาส่วนกุศลนี้ ขอจงเป็นสักขีพยาน ในการบำเพ็ญกุศลของข้าพเจ้า<wbr>ในครั้งนี้ด้วยเถิด

ท่อนที่สาม

และขออุทิศส่วนกุศลนี้ให้แก <wbr>่ท่านทั้งหลายที่ล่วงลับไปแ<wbr>ล้ว ที่เสวยความสุขอยู่ก็ดี เสวยความทุกข์อยู่ก็ดี เป็นญาติก็ดี มิใช่ญาติก็ดี ขอท่านทั้งหลายจงโมทนาส่วนก<wbr>ุศลนี้ พึงได้รับประโยชน์ ความสุข เช่นเดียวกับข้าพเจ้าจะพึงไ<wbr>ด้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด

ท่อนที่สี่

ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าทั้งหลาย <wbr>ได้บำเพ็ญมาแล้ว ณ โอกาสนี้ ขอผลบุญนี้จงเป็นปัจจัยให้ข<wbr>้าพเจ้าทั้งหลายได้เข้าถึงซ<wbr>ึ่งพระนิพพานในชาติปัจจุบัน<wbr>นี้เถิด.

เวลาอุทิศส่วนกุศล บอกให้พระยายมราชเป็นพยาน

เวลาอุทิศส่วนกุศล ขอบอกให้ผม(พระยายม)เป็นพยา <wbr>นด้วย….ถ้าทำทั้งบุญทั้งบาป<wbr> บางทีกรรมมันปกปิด เวลาถามเรื่องบุญนี่มันนึกไ<wbr>ม่ออก ถ้านึกไม่ออกก็มีความจำเป็น<wbr>อย่างยิ่ง จะต้องปล่อยให้ตกนรก หากว่าถาม 3 เที่ยว นึกไม่ออก…..

ถ้าเขาถามเรื่องบุญกุศลถ้าบ <wbr>ังเอิญนึกไม่ออก ผมจะเป็นพยานอ้างเองว่าทำอย<wbr>่างนั้นๆไว้ แล้วก็ไล่ไปสวรรค์เป็นอย่าง<wbr>ต่ำ

….ตำแหน่งพระยายม ท่านเป็นพรหม แต่เขตที่ท่านตั้งอยู่ในเขต <wbr>ของจาตุมหาราช ไม่ใช่เขตนรก

( หลวงพ่อฤาษีลิงดำ )

 

เดี๋ยวผมจะมาติดตามอ่านให้ครบทุกเรื่องด้วยคนครับ..

 

โมทนาสาธุกับเจ้าของกระทู้...

เมื่อได้ปฏิบัติแล้วนำมาเล่าให้ผู้ที่กำลังเดินทาง
ได้สะดับรับรู้เพื่อเตือนสติไม่ให้ประมาท ให้เร่งความเพียรทางกาย วาจา ใจ
เพื่อให้ตรงทาง ไม่หลุด ไม่พลั้งเผลอจนเสียเวลานานกว่าจะกลับเข้าทางเดิมได้
สำหรับผู้ที่ยังลังเลสงสัย หรือยังขาดความเพียรก็ย่อมมีอยู่มาก แต่หากผู้ที่เห็นตรงเดินตรง
ก็ไม่ยากที่จะผ่านไปได้ตลอดรอดนิพพาน แต่คนที่เดินๆหยุดๆ หลุดๆ ไปๆ กลับๆ
มันก็จะได้มีกำลังใจ ได้ข้อคิดเตือนสติให้สำรวจตนเอง ขอขอบคุณธรรมทานครับ...