เออ!...ตามมาทำไม..ถ้าไม่รักยายผีป่า?!!

อืมส์...ช่วงนี้ก็วุ่นจริงๆ ค่ะ

มีสมาชิกที่ไม่เคยทักทายยายมาก่อนโทมาจากเมืองนอก ขอเป็นเพื่อนกัน ยายยินดีเสมอค่ะ คุยแล้วน้องเขาบอก มีกำลังใจยิ่งขึ้นหลังจากคุยกับยาย

@@@ เมื่อวานไปถ้ำทะลุมาค่ะ หลวงพี่หน่อยให้ฝากเด็กมอญเข้าโรงเรียนสองคน อายุเกินวัยเรียนแล้ว แต่ทีนี้เขาอยากเรียน เลยได้มาเรียนห้องน้องออม(ป.๑) ทีนี้ทางสหประชาชาติ เขาขอให้เราไม่ปิดกั้นแบ่งแยกชนชาติ ดังนั้นนับแต่นี้ไปเด็กต่างด้าว มีโอกาสเรียนและได้เลขประจำตัว ๑๓ หลัก แต่เด็กสองคนนี้ไม่มี ทางโรงเรียนเขาส่งสำรวจไปเมื่อวาน วันนี้เด็กมาเรียนวันแรก (ตัวโตกว่าครู น้องออมบอก)

ยายก็เลยคุยกับหลวงตาเขื่อนว่า เราอยากช่วยให้เด็กมีอนาคตนะ เขาจะได้เรียนต่อสูงๆ และไม่ก่อปัญหาให้ประเทศ ก็ให้หลวงตาไปถามพ่อแม่เขาดูว่าจะย้ายไปไหนไหม เคยมีประวัติไม่ดีไหม เพราะถ้าเราขอร้องให้ครูยื่นเรื่องใหม่ เรารับประกันแล้ว แต่เด็กเรียนไม่นานก็ออก ทางโรงเรียนก็เสีย หรือพ่อแม่มีปัญหา เราคนช่วยก็เสีย

@@@ ทุกวันพฤหัสบดี ภาคบ่ายยายจะเป็นครูพิเศษสอนนักเรียน สอนอังกฤษเขาค่ะ หากใครมีตำราหรืออะไรๆ ที่ช่วยเป็นสื่อการสอนได้ ส่งให้ยายนะคะ ยายจะสอนแบบให้เขาสัมผัสจริง เรียนรวมกันทีเดียว ๓ ชั้นเลย (ไหวค่ะเคยสอนศิลปะที่ต่างจังหวัด นั่งกลางสนามเลย ล้อมวงกันค่ะ)

@@@ ตอนนี้ยายก็พยายามดึงคนเข้าวัดทางอ้อมค่ะ อย่างมีคนมาหายาย ยายก็พาไปวัด เอาเรื่องการดูดวงมาอ้าง หลวงพี่รู้ทางก็ดูดวงให้ แล้วสอนธรรมะเขาไป ทีนี้ก็เล่าเรื่องงานเป่ายันต์ มีหลายคนสนใจค่ะ คราก่อนเอาคนไปล้างห้องน้ำ ทุกคนสมัครใจรับยันต์ และเลิกเหล้า นี่ล่ะค่ะ เราได้ช่วยคนตื่นสักคนหนึ่ง เราก็ปลื้มแล้วค่ะ

 

สวัสดีค่ะคุณยาย และสหายธรรมทุกท่าน

พักนี้ก้อยไม่ค่อยว่างเลยอ่ะค่ะ เลยห่างหายจากเวปพลังจิตไปหลายวัน นี่ถ้าเจ้าคำอ้นไม่ได้บอกเรื่องจองหุ้นนิตยสาร ก้อยก็คงไม่ได้หาทางเข้าเวปแน่ๆ -"-

เหนื่อยดีค่ะคุณยาย เวลาเรียนนี่ถือว่าสบายที่สุดแล้วล่ะ

พอทำงานกว่าจะมีเวลาคุยโทรศัพท์ก็สองทุ่มครึ่งไปแล้ว แต่พอสองทุ่มครึ่งก็ง่วงเต็มทีเหมือนกัน - -"

คิดถึงนะคะคุณยาย

@^________^@ (f)

 

เชื่อที่ยายบอกหรือยังน้องก้อยว่า ชีวิตของเราไม่จบที่การรับปริญญา มันมีอะไรให้เราทำอีกเยอะ โดยเฉพาะเวลาที่เราต้องรับผิดชอบชีวิตของตัวเอง

น้องใบตองเขาปวดขาที่ฉีดวัคซีน แต่ไม่ถึงกับงอแงไม่หยุดค่ะ

ขอให้ลูกพี่ชายน้องก้อยออกมาสมบรูณ์แข็งแรงทุกประการนะคะ

แล้วผลตรวจออกมาน้องเขาปลอดภัยไม่เป็นอย่างที่หมอโรงพยาบาลตรวจใช่ไหมคะ เพราะยายบอกน้องก้อยว่า น้องเขาปลอดภัยและไม่มีปัญหาต้องทำแท้งค์อย่างที่หมอแนะนำค่ะ รอลุ้นพรุ่งนี้เนอะ แต่ยายว่าอาจต้องเร่งผ่าถ้าแม่เขาเครียดมาก แม่เขาประเภท กลัวนั่นกลัวนี่ นี่ล่ะตัวที่จะทำให้ลูกไม่ปลอดภัย

 

วันนี้คลอดแล้วค่ะ หมอผ่าออกน่ะค่ะ ตอน 9.16 น. หมอบอกว่าเด็กตัวใหญ่ก็เลยให้ผ่าออก พี่ชายเลยเลือกที่จะผ่าวันนี้

พี่ชายโทรมาบอกว่าออกมาปกติ เสียงร้องดังลั่นโรงพยาบาลเลยเชียว

แต่พรุ่งนี้หมอจะแสกนสมองค่ะ ถ้าเกิดยังมีปัญหาที่ว่าอยู่คงต้องส่งเข้ารพ.ที่กรุงเทพฯ แต่ถ้าแสกนแล้วไม่มีปัญหาอะไร ก็อยู่ที่นี่อ่ะค่ะ

อย่างไรขอบคุณคุณยายมากค่ะที่เป็นห่วงเสมอมา T^T ซึ้งใจจริงๆ

 

นี่ถ้าพี่ชายตัดสินใจเชื่อหมอ เอาลูกออก เขาจะมีวันได้เห็นลูกคนนี้ร้องลั่นโรงพยาบาลไหมเนี่ย แล้วเด็กที่พิการทางสมองตามที่หมอบอกนะคะ ออกมาเขาไม่ร้องหรอกนะคะ หน้าตาเขาต้องเหมือนเด็กพิเศษทั่วไป ถ้าหน้าตาเขาไม่มีส่วนคล้ายคลึงเด็กพิเศษ ดิ้นได้ แข็งแรง ฟันธงค่ะว่าปกติ

ที่เขาบอกเดี๋ญวเอาไปสแกนสมองน่ะ หมอเขาอ้างเพราะไหนๆ ก็ตรวจแล้วว่าเด็กมันพิการทางสมอง ก็ต้องเอาไปสแกน


โชคดีนะคะ

 

ขอให้หลานคุณก้อยแข็งแรงปลอดภัยนะคะ เอาใจช่วย เข้าใจความรู้สึกเลย ตอนที่หลานเจเค้าคลอดใหม่ๆ แม่ออกจากโรงบาลแล้ว แต่น้องต้องอยู่ต่อ เพราะตัวเหลือง น่าสงสารมากๆ เกิดมาก็ต้องแยกจากกันแล้ว แม่เค้าเล่าว่าตอนนั้นนึงถึงกรรมที่เคยทำไว้กับลูกนกเลย พรากแม่พรากลูก ใครห้ามก็ไม่ฟัง เจอกับตัวเลยรู้ซึ้ง
.......................

ยายคะสื่อการสอนภาษาอังกฤษที่ยายจะสอน สอนน้องป.ไหนคะ เจจะลองหาที่นี่ดู ไปเดินห้างวันก่อนเจอเยอะเหมือนกัน มาเลย์สื่อการสอนภาษาน่าจะหาง่ายกว่าบ้านเรา เจกลับสิงหา จะได้ซื้อส่งไปให้ยายเลย ขอสนับสนุนด้วยกำลังทรัพย์แทนนะคะ กำลังกายไม่อำนวยจะไปช่วยได้ ความสามารถไม่ต้องพูดถึง เพราะมีอยู่น้อยนิดมาก 555

 

ขอบคุณคุณยายและคุณเจนะคะ

เด็กออกมาอ้วนท้วนดีค่ะคุณยาย หนัก 3.67 kg แม่ก้อยบอกว่าตัวใหญ่เลยล่ะ ดั้งจมูกงี๊เป็นสันเลย พอดีก้อยต้องดูงานที่ร้านแทนพ่อกับแม่เลยไม่ได้ไปน่ะค่ะ

แต่แม่ถ่ายรูปมาด้วย พูดได้คำเดียวว่า สำเนาถูกต้อง อิอิอิ เหมือนเจ้าหลานคนแรกเปี๊ยบ แม่บอกว่าหัวกลมป๊อกเลย

พรุ่งนี้รอดูผลแสกนค่ะ แต่ก้อยเชื่อว่าหลานก้อยจะปลอดภัยแน่นอน

; D

 

ยายสอน ป. ๔-๕-๖ รวมชั้นสอนทีเดียวสามคาบ จะสอนตั้งแต่ตื่นเช้ามาทำอะไรทำนองนี้ล่ะค่ะ เพราะพวกเขาขาดสื่อการสอนที่ดีค่ะ ก็อยากได้โปสเตอร์ที่ไม่เพียง A ant มด คืออยากได้อะไรที่เขาไม่เคยเห็น และหนังสือพวกนิทานเด็ก แผ่นซีดี สอนให้ดูและพูดตามก็ดีค่ะ หามาเถอะค่ะ หนังสือเก่าๆ ที่เราไม่ใช้ก็รับนะคะ

เดี๋ยวนะคะ น้องตองเค้าเอานิ้วม้วนผมตัวเองเล่นไปมาแล้วดึง ร้องสิคะ

 

รับทราบค่ะยาย วันหยุดนี้เจจะไปเดินคาร์ฟูข้างบ้าน หาๆ ดู ได้ความแล้วจะมาโพสบอกอีกทีค่ะ วันก่อนเดินผ่านร้านขายหนังสือลดราคา แต่ไม่ได้แวะดู ถ้าโชคดีคงยังมีโปรโมชั่นอยู่
.......

คุณก้อยคะ ถ้าน้องแข็งแรงดีแล้ว อย่าลืมเอารูปมาให้ดูกันนะคะ นี่ก็รอดูรูปน้องใบตองอยู่ค่ะ เมื่อไหร่ยายจะมาโพสน้อ^^

อ้อ...ยายจ๋าคือเจมีเพื่อนทางธรรมอยู่คนนึง ชื่อเปิ้ลค่ะ เปิ้ลคลอดลูกได้ 4 เดือน เจเล่าเรื่องลูกๆ ยาย และวิธีการสอนลูกของยายให้เปิ้ลฟังนิดๆ หน่อยๆ เปิ้ลเค้าสนใจ เจเลยบอกว่าโทรไปคุยกับยายได้ ยายให้คำปรึกษาได้ค่ะ แต่เจขอมาบอกยายก่อนที่จะให้เบอร์เปิ้ล ยายอนุญาติแล้วเจถึงจะบอกค่ะ

 

หลวงพี่เล็กท่านเคยเรียกยายว่าแม่ลิง ลูกยายแม่อย่างไงลูกก็ยังงั้นล่ะจ๊ะ

ลูกลิงมันก็เหมือนแม่ลิงเนอะ อิอิ

ครอบครัวยาย บรรยายเสมอมาตั้งแต่เริ่มเข้าเวบ ว่า

เป็นครอบครัวนรกแตก ฉายานี้ คนที่ได้เจอ เขายกย่องมาน่ะค่ะ

เด็กแต่ล่ะคน เขาจะมีนิสัยไม่เหมือนกัค่ะ แม้จะเป็ฯพ่อแม่เดียวกัน เลี้ยงไม่ต่างกัน

มันต้องรู้ว่าแต่ล่ะคนจะกระทืบ อุ๊ย จะอบรมอย่างไรให้มันลงตัวน่ะค่ะ

อย่างน้องเอริทคนโต เขาเป็นตัวของตัวเองมาก สนใจทุกอย่าง ชอบเป็นคนเด่น แต่ที่ลูกๆ ยายนิสัยเหมือนกันทุกคนก็คือ

มีน้ำใจค่ะ แม้จะโดนเอาเปรียบเขาก็ยังมีน่ำใจค่ะ

ยายมีเพื่อนคนหนึ่ง เขามีลูกสองคน ๆ ล่ะพ่อ เด็กคนโตห่างคนเล็ก ๖ ขวบ แต่เขาเอาสายสะดือลูกคนเล็กให้พี่ชายดื่ม เชื่อไหมคะ รักกันมากๆ ตอนนี้โตเป็ฯหนุ่มแล้ว ไปไหนไม่เคยห่างน้องเลย

พี่เลี้ยงของหลานๆ ยาย เขาไม่มีลูก ผัวเขาเป็นเจ้าของโกคาร์ท แต่เมียนี่ไม่เอาไหน เมาทุกอย่างที่เป็นสิ่งมึนเมา ไปขอเด็กจากสถานเลี้ยงเด็กมาเลี้ยง เด็กน่าตาดีมากๆ ค่ะ เขาห่วงแม่เขามาก แม่เมาข้างถนนเขาก็อยู่บ้างๆ ค่อยๆ เอารถเข็นไปลากแม่มา(นึกถึงครอบครัวยายผีป่าตอนเด็กๆ เหมือนกันเลย พ่อแม่เมาตลอดชีวิต อ้อ...แม่เลิกแล้วเพราะลูกบอกไม่เลิกเหล้าจะพาหลานๆ ไปอยู่เมืองนอก) เด็กคนที่เขาเอามาเลี้ยงทุกวันโตเป็นสาวแล้ว เจอยายยังเรียบร้อยแต่ไม่เฉื่อย ไม่บื้อ เขาเลี้ยงแบบไทยผสมฝรั่ง แต่เด็กไทยแท้ๆ อายค่ะ มารยาทดีมาก เจอยายผีป่าเขาเรียก มามี๊ (แต่ก่อนไปไหนเอาไปหมดทะงลูกเราลูกเขา ทุกวันที่หมู้บ้านก็ยังทำอยู่)

เขาบอกว่าหน่อไม้มันจะงามมันงามตั้งแต่ออกหน่อแล้ว งามเบื้องต้น งามเบื้องกลาง งามเบื้องปลาย

ยายภูมิใจที่ลูกยายเขาห่วงแม่ยามแม่ป่วย อย่างตอนยายคลอดน้อง เขาจะมาช่วย (ทั้งๆ ที่การช่วยของเพวกเขามันยิ่งทำให้เจ็บ แต่ไม่เอ็ดเขา กลัวเขาเสียกำลังใจ) แต่พอแม่หายเจ็บ เขาก็ลืงเหมือนเดิม อย่างตอนนี้ แม่เข้าเวบ เกรซเล่นกับน้องใบตอง ชวนคุย แต่เสียงน้องเกรซเค้าก้องใหญ่มากๆ มันหนวกหู น้องใบตองก็เอาเท้าถีบแม่ตลอด น้องออมก็อยู่ขวาของแม่ คอยวาดออกแบบเสื้อผ้าให้แม่ชมว่า แม่สวยไหม ถามตลอด ยายก็ต้องคอยตอบ น้องใบตองเขากระดื๊บๆ ได้แล้ว เวลาเขาถีบมากๆ ก็ขยับเขา ๆ ก็กระดื๊บลงมายันแม่เหมือนเดิม ก็ต้องปล่อยเขาไป เขาชอบมองหน้าแม่เอื้อมร้องเพลงลูกทุ่ง (พุ่มพวง)เด็กๆ เขาชอบเสียงแหลมๆ เราต้องทำหน้าทำตาให้เขาเรียนรู้กริยาต่างๆ เวลาเขาร้อง ต้องปล่อยให้เขาร้องบ้างนะคะ เขาจะได้เรียนรู้อารมณ์ตัวเอง ไม่ใช่ว่าร้องปั๊บ อุ้มทันที โอ๋ๆ อย่างนี้ไม่ดีค่ะ เด็กจะกลายเป็นเด็กที่สปอยตลอดเวลา

อย่างน้องเขา ๔ เดือนนะคะ ให้น้องเขามองกระจกเงาบ่อยๆ แล้วแม่ก็ส่องด้วย ทำท่าทางให้เขามองได้ทั้งตัวเขาเองกับตัวแม่ที่กระจก แสดงท่าทางได้หลายอารมณ์ เราสังเกตุเขาว่า อย่างไหนเขากรี๊ด เขายิ้ม หรือ งง

 

น้องก้อยถ้าหายเห่อหลานแล้วช่วยแจ้งหน่อยนะคะว่า สมองของหลานที่เพิ่งคลอดของน้องก้อยน่ะมีปัญหาไหม ขอให้ปลอดภัยนะคะ

ก็จะพูดถึงลูกๆ ยาย โดยเฉพาะน้องออม เขามาบอกแม่เอื้อมว่า

พ่อเก๋ไม่ให้ออมดูหนังกระตี้(แปลว่าหนังที่นางร้ายกระแดะ)

ออมบอกว่า ออมรู้นะแม่ว่า หนังเขาสอนเราว่า ถ้าทำตัวกระตี้อย่างคนนั้นนะ โตขึ้นจะได้ผัวไม่ดี แล้วคนกระตี้พระเอกไม่ชอบ โดนตบบ่อยด้วย

เอ้า...แล้วเรียบร้อยอย่างนางเอกล่ะลูก

อ๋อ...ร้องไห้ตลอด ออมไม่ชอบแม่ คนอะไรโง่

อ้าว...แล้วน้องออมอยากเป็นนางเอก หรือนางร้ายล่ะ

ไม่เอา ออมไม่อยากมีผัว โตขึ้นจะไม่มีผัว นางเอกชอบมีผัวตอนจบทุกเรื่องเลย

 

คือเพื่อนคนนี้เค้ามีปัญหาชีวิตด้วยค่ะยาย หนูเองไม่มีประสบการณ์มากพอที่จะให้คำปรึกษาได้ มองไม่เห็นใครนึกถึงยายเป็นคนแรก ตกลงว่ายายอนุญาติใช่มั้ยจ้ะ ให้เค้าโทรไปปรึกษาได้มั้ย^^

วันนี้ได้ความรู้จากโพสยายเยอะเลย ญาติคนที่หนูเคยเล่าให้ยายฟัง เวลาลูกร้องก็อุ้มตลอด เพราะสงสารลูกกลัวลูกเหนื่อย กลัวเจ็บคอ เพราะเค้าร้องเสียงดังมาก จริงๆ ยังไม่เคยเจอหลาน เลยไม่รู้ว่าหลานเค้ากวนแบบธรรมดา หรือแปลกกว่าเด็กทั่วไป หนูเคยเลี้ยงหลานมาก็หลายคน เจอเด็กขี้แยมาก็เยอะ แต่ตามที่แม่เค้าเล่านี่ยังไม่เคยเจอเหมือนกัน

เคยเห็นเด็กหลายคนที่โตขึ้นแล้วนิสัยเปลี่ยน อาจด้วยสภาพแวดล้อมตัวเค้าด้วย และอาจจะเป็นที่นิสัยเด็กด้วย พอเค้าเข้าไปอยู่ในเมือง ห่างพ่อห่างแม่ มีอิสระมากขึ้นก็ทำตัวแย่ เกเร แต่ก็ไม่ทุกคนค่ะ เด็กแต่ละคนเหมือนเค้ามีพื้นจิต หรือว่านิสัยเก่าติดตัวมาตั้งแต่เกิดหรือเปล่าคะยาย เลยทำให้เค้าไม่หลงโลก อย่างบางคนเนี่ยถึงจะอยู่ในกลุ่มเพื่อนที่แย่ พ่อแม่ไม่คุม ไม่มีเวลาสั่งสอน แต่เค้าก็เลือกที่จะดีได้

มีลูกน่ารักก็น่าชื่นใจ มีกี่คนก็เลี้ยงไหว แต่ในทางกลับกัน เหอๆๆๆ ไม่อยากคิดค่ะยาย....

 

ยายบอกลูกๆ นะคะว่า แม่ไม่หวังนะลูกว่าพวกหนูโตขึ้นแล้วจะต้องมาเลี้ยงดูแม่ แม่อาจตายก่อนที่จะเห็นพวกหนูดูแลตัวเองได้

พวกเค้าก็ถามแม่ว่า แม่อยากไปนิพพานเหรอ

ยายตอบว่า แม่ตายไม่ได้หมายความว่าแม่ไปนิพพานได้ แต่คนเราต้องตาย ตายช้าตายเร็วไม่รู้ แต่แม่ก็อยากอยู่กับพวกหนูนานๆ จนกว่าพวกหนูจะดูแลตัวเองได้

และยายก็สอนว่า อย่าทิ้งกัน เเหมือนแม่กับแม่น้อย (น้องสาวยาย)

เราทะเลาะกันอย่างไรก็ไม่เคยทอดทิ้งกัน และไม่ทิ้งพี่ชายแม้มันจะเป็นพี่ที่เลวสุดๆ อย่างไม่อยากบรรยาย

พ่อแม่ยายไม่ค่อยได้สอนลูกหรอกนะคะ วันๆ เอาแต่เมา พวกเราอาศัยวิ่งเล่นตามวัด มีปู่ย่าตายายที่ถือศีลตลอด ก็เลยมีอะไรเตือนตนบ้าง ยายอยู่กับพี่สาวพ่อที่ถือศีลบริสุทธิ์มาจนทุกวันนี้ ๗๐ กว่าแล้ว ไม่ยอมแต่งงาน ไปแต่วัด ห่มขาวตลอด

และป้าจะพายายไปกราบหลวงปู่ น้องของปู่ ประจำเลยค่ะ ท่านบวชแต่เด็กเลย (ในหลวงท่านเคยเสด็จไปวัดท่านค่ะ มีภาพถ่ายด้วย ยายเลยกลัวและเกรงหลวงปู่ท่านนี้มาก ตอนนี้ท่านมรณะภาพหรือยังไม่รู้ ไม่ได้กลับบ้านนาน)

ดังนั้นจะเรียกว่าเป็นบุญของเราก็ได้ที่ยังมีโอกาสได้รับแสงสว่างบ้างจากญาติและแวดล้อมอื่นๆ ที่ช่วยมิให้เรามืดบอดไปกับอวิชชาจนตาย

พ่อแม่ยายนะคะ คอยแต่ตีกับตี บอกต้องตีเพราะไม่อยากให้ลูกๆ ดื้อ

ไม่อยากให้ลูกลำบาก

ไม่อยากให้ลูกทำไม่ดี

แต่ยายถามพ่อแม่ว่า ที่พ่อแม่กินเหล้า เล่นการพนัน มันดีหรือไง

อันนี้ไม่ได้เอาพ่อแม่มาประจาน เพราะตอนก่อนพ่อตาย ยายได้นิมนต์หลวงตามาเทศน์ให้พ่อฟังก่อนตาย และ ๙ เดือนที่ท่านป่วย ยายบอกพ่อให้นึกถึงพระ พ่ออยากบวชก็ไม่ได้บวช เลยบอกพ่อว่า ไม่ต้องห่วงนะพ่อเดี๋ยวสร้างพระถวายไปให้ นี่บอกก่อนท่านตายค่ะ

ยายเห็นยมทูตสองท่านมารอพ่อเลยค่ะ มารอสองสามวันเชียว เพื่อนยายอีกคนก็เห็น เดินทะลุประตูห้องฉุกเฉินมาเลยค่ะ

พ่อชอบฆ่าวัวฆ่าควาย ยายไปกราบหลวงปู่สามแล้วเล่าเรื่องพ่อป่วยให้ท่านทราบ ท่านก็ช่วยเมตตาค่ะ


เอ๊ะ เราโยงมาคุยเรื่องนี้ทำไมกันนะ ยายเรื่อยเปื่อยจริงๆ

อ๋อ...จะบอกว่า ..คนเรามันมีสัญญาเก่าติดมาเสมอค่ะ ทำให้นิสสัยเก่ามันมาสำแดงในชาตินี้ได้ทางใดทางหนึ่ง

อย่างน้องเอริทนี่ เจอเขาตอนบวชชี เขาเป็นกุมารอยู่กับปู่ฤษีตาไฟ พอเขารู้จักยกมือไหว้พระ เขามักจะไหว้แต่ศาลฤษี เจอศาลที่ไหนๆ เขาจะแอ๊ะๆ แล้วยกมือธุจ๊า โดยที่ไม่เคยสอนค่ะ และเขาชอบไปนั่งสมาธิที่วัดค่ะ ล่าสุดเขาไปวัดทรงเมตตา เขาบอกว่า แม่ที่นี่นั่งกันทั้งคืนเลย น้องเอริทไปสามวันสามคืน แม่อยากมามั๊ย

ยายก็ถามลูกว่า หนูไม่กวนคนอื่นเขาหรือลูก มันไม่ดีนะคะ

ไม่กวนแม่หนูรู้ เวลาหนูเหนื่อยก็ล้มตัวนอน แต่มันหนาวนะแม่ นั่งที่ศาลา มีบันไดนาคด้วย สวยมากแม่ ทีหลังแม่มาเอาแบบที่นี่ไปสร้างบันไดนาคที่วัดนะแม่

แต่ขำที่เขาไม่ยอมท่องคาถาเงินล้าน ๙๙ จบ ที่หลวงพ่อบุญส่งให้ท่องวันงานวัด คนอื่นๆ ท่องกันจนเซ็งแซ่ ยายท่องไม่ไหวเพราะตอนนั้นท้องแก่ ลมมันดันขึ้น จุกท้อง เลยค่อยๆ จับอาณาไปเรื่อยๆ น้องเอริทถามแม่ว่า

ไหนแม่บอกว่าธรรมเพื่อไม่ให้มีความโลภ นี่ทำไมถึงต้องท่องตั้ง ๙๙ จบ เพื่อจะได้รวยเป็นล้านๆ น้องเอริทท่องจบเดียว ล้านเดียวก็พอนะแม่

 

อ่านไปด้วยอมยิ้มไปด้วยกับความน่ารักของน้องเอริท

พ่อหนูเค้าก็พูดเหมือนที่ยายพูดกับลูกเลยค่ะ เค้าบอกว่าเค้าไม่เคยหวังจะให้ลูกมาเลี้ยงตอนแก่ แก่ตัวแล้วเค้าก็ไม่ยอมหยุดทำงาน คิดอยู่อย่างเดียวจะเก็บเงินไว้เลี้ยงตัวยามแก่ แล้วก็ไว้ให้ลูกๆ สิ่งที่พ่อสอนเสมอคือให้รักกันไว้ เพราะที่บ้านมีกันอยู่สองคนพี่น้อง คือหนูและน้องสาว(จริงๆ มีสาม อีกคนเป็นน้องกุมาร ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เค้ายังอยู่กับพวกเรามั้ย เค้าเป็นลูกแม่จริงๆ ค่ะ แต่ไม่ได้เกิดมาดูโลก ตอนเค้าเกิดมาเป็นรอยเลือด ซึ่งมองดูจะเหมือนเด็ก มีรูปตา นิ้วครบถ้วน) เหตุผลอีกอย่างคือพี่ๆ น้องๆ ของพ่อไม่สามัคคีกัน บางคนเห็นพี่ๆ น้องๆ ตัวเองได้ดีเกินหน้าไม่ได้ พ่อเลยไม่อยากให้หนูกับน้องเป็นอย่างพี่ๆ น้องๆ เค้าค่ะ

พ่อหนูเป็นคนไม่ชอบเข้าวัดค่ะ แต่เคยบวชเรียนมาก่อน หนูก็ไม่เคยถามว่าทำไมเค้าถึงไม่ชอบไปวัด เมื่อก่อนพ่อไม่นั่งสมาธิ สวดมนต์บ้างเป็นบางครั้ง แต่หลังๆ มานี่ตั้งแต่หนูเริ่มปฎิบัติ ด้วยความที่เราอยากให้ทั้งพ่อทั้งแม่ทำด้วย พออ่านเจอคำสอน หรือเจออะไรดีๆ ก็จะไปบอกเค้า จนตอนนี้พ่อสวดมนต์ นั่งสมาธิทุกวันไม่เคยขาด ส่วนแม่เค้าจะสวดมนต์แบบสั้นๆ อย่างเดียว นั่งสมาธิไม่เป็น หนูบอกเค้าว่า ก่อนนอนแม่ภาวนาพุทโธไปจนหลับนะแม่ ก็บอกตามที่อ่านคำสอนหลวงพ่อมา แม่เค้าก็ทำ ดีใจมากๆ หนูไม่เคยคิดเลยว่าคำพูดเด็กๆ อย่างหนูจะทำให้พ่อกับแม่เปลี่ยนไปได้ขนาดนี้ หนูคิดว่าสิ่งที่เราทำให้เค้าได้ตอนนี้ก็คงเริ่มจากจุดนี้ก่อน พ่อกับแม่เรียนมาน้อย แถวบ้านหนังสือธรรมะต่างๆ ก็น้อย วัดที่มีพระดีๆ แทบไม่เหลือ หนูก็อาศัยอ่านจากเวปธรรมะบ้าง หนังสือบ้าง เจอสิ่งดีๆ ก็ไปบอกต่ออีกที ตอนนี้เป็นโอกาสดีที่จะมีนิตยสารพลังจิต พ่อกับแม่จะได้มีหนังสือดีๆ อ่าน หนูสนับสนุนเต็มที่ค่ะยาย(ถึงแม้ทุนจะน้อยก็ตาม)

กลายเป็นมาเล่าประวัติตัวเองเลย 555....อ่านที่ยายเล่าแล้วมันมาตรงกับชีวิตตัวเองบางเรื่อง เลยเอาซะหน่อย อิอิ

ยายจ้ะหากมีเวลายายเล่าประวัติ 'ปู่ฤษีตาไฟ' หน่อยได้มั้ยคะ หนูอยากทราบประวัติท่านจริงๆ มากค่ะ สืบเนื่องจากก่อนเข้าพรรษาปีที่แล้ว ต้นปีเห็นจะได้มีคนบอกหนูว่าหนูมีปู่ฤษีองค์หนึ่งดูแลอยู่ เค้าบอกว่าถ้าอยากรู้ก็ให้นั่งสมาธิแล้วจะรู้เอง หนูก็เลยทำตาม จากนั้นก็เริ่มสัมผัสสิ่งเล้นลับได้บ้าง แต่ก็ยังไม่มั่นใจว่าใช่ 'ปู่ฤษีตาไฟ' หรือเปล่า ด้วยเพราะมีหลายองค์มาก จนบัดนี้ยังหาคำตอบไม่ได้ รู้แต่ว่าท่านเป็นครูบาอาจารย์ ก่อนเข้าพรรษาปีที่แล้วจะสัมผัสได้เยอะ แต่หลังจากออกพรรษามาจนถึงตอนนี้ก็สื่อกับท่านไม่ได้เลย เพราะอะไรก็ไม่ทราบเหมือนกัน (สิ่งที่รู้มาอาจจะจริง หรือไม่จริงก็ได้ใช่มั้ยคะยาย สงสัยหนูจะคิดไปเอง แต่หลายๆ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นจริงก็มีค่ะ)

 

สวัสดีคุณยาย คุณเจ และทุกๆคนค่ะ

พยายามจะโพสต์ตั้งแต่สายๆละ แต่โหลดกว่าจะขึ้น - -"

ผลแสกนหมอบอกว่าเด็กปกติค่ะ เพียงแต่น้ำในสมองมากเกินไปเลยทำให้เห็นเป็นลูกๆที่ปลายเส้นสมอง แต่หมอบอกว่าท่อไม่ตันแล้ว ก็เลยไม่ต้องส่งเข้ากรุงเทพฯแล้วค่ะ แต่ว่าต้องพาไปหาหมออีกเรื่อยๆน่ะค่ะ เพื่อดูว่ามีอะไรผิดปกติมั๊ย

เอารูปมาให้ดูด้วย อิอิ







หลานชายนี่ตั้งชื่อเล่นว่าน้องพล ส่วนเสื้อสีชมพูในรูปนี้หลานสาวคนโตค่ะ ชื่อน้องพลอยใส เจ้าหลานสาวนี่เค้าเห่อน้องชายเค้าน่าดู แต่เวลาเล่นยังไม่รู้จักผ่อนแรงเท่าไร ทำเอาน้องร้องแอ๊ะไปหลายทีเลยค่ะ อิอิอิ



ปล. อ่านเรื่องคุณยายกับคุณเจเพลินเลย อิอิ

 

หลานปลอดภัย เป็นบุญจริงๆ นะน้องก้อย ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ส่งให้ยายด้วยจ๊ะ

ยายสบายๆ ค่ะ ไม่ซีเรียส ยายรู้กำลังใจตัวเองค่ะ
ก็สอนแบบทักทายกันได้ วันนี้ก็เลยสอนแบบง่ายๆ ก่อน
คือให้เอากระดาษชาร์ตแข็งที่ยายซื้อไป ให้พวกเขาแยกกลุ่มวาดภาพสามหัวข้อ
คือ ครอบครัวของฉัน แล้วเขียนคำศัพท์ไปว่าใครเรียกว่าอย่างไร
หัวของเรามีอวัยวะอะไรบ้าง ร่างกายเรามีอวัยวะอะไรบ้าง ก็สิบชุดให้ทำ แล้วเอามาให้เพื่อนๆ ชม
ก็จะมีการให้กำลังใจซึ่งกันและกัน ส่วนมากเขาจะเอาหัวนิ้งมือคว่ำลงเพื่อแกล้งตัดกำลังใจกัน
บอกว่า ทุ๊แบด ยายบอกว่ามิดีนะคะ เราให้กำละงใจเพื่อนสิคะ ยายบอกว่าเรายแม่โป้งว่า แวรี่กู๊ด หรือ เวลดัน
เขาก็สนุกกันค่ะ สอนให้เขาเรียกกันอย่างสุภาพ และเรียกครูเอื้อมว่า มาดาม เพราะบอกเขาว่า ถ้าเรียก แมม หรือมิส มันเขินเพราะ
ครูเข็นลูกมาสอนด้วย
ก็พอใครกล้าแสดงออกก็แจกดินสอคนล่ะแท่ง เอาไปร้อยแท่ง ก็แจกหมดทุกคนล่ะค่ะ เดี๋ยวเด็กๆ จะน้อยใจ
นี่เขาไม่มีแบบเรียนภาษษอังกฤษเลยนะคะ ใครมีของลูกหลาน ส่งมาให้หน่อยนะคะ เอาที่ใช้แล้วนั่นล่ะค่ะ
เพราะอาทิตย์หน้าจะให้เขาเล่นเกมส์ทักทายกัน และตอบที่สอนวันนี้ไป ให้เขาเรียนร่วมกัน เพราะบอกว่า เวลาครูไม่มา ให้เอา
คำศัพท์เหล่านี้มาท่อง มาจำ มาหัดสะกด แล้วสลับกันถาม เช่นตอนนี้ครูจับผม ผมภาษาอังกฤษเขาว่าอะไร ตอนแรกๆ ก็ไม่
มีใครกล้าตอบนะคะ แต่พอมีการชมเชย ตรบมือและให้รางวัล เขาสนุกและกล้าตอบ
แต่ลมแรงฝนสาดเข้ามาที่โรงอาหาร ก็เลยต้องหยุดสอน รอรับลูกเราลูกเขากลับบ้าน และเพลียแต่ก็มาเข้าเวบจนได้

 

ยินดีด้วยนะคะคุณก้อย หลานปลอดภัย แถมน่าร้ากกกกอีกต่างหาก พี่สาวเค้าก็น่ารักเชียว เห็นแบบนี้แล้วก็คิดถึงหลานตัวเอง จนป่านนี้ยังไม่ได้เจอหน้าหลานตัวเป็นๆ เลย

วันก่อนโทรไปคุยกับญาติมา ก็แม่หลานคนเดิมนั่นล่ะค่ะ เค้าเล่าว่าสองสามวันก่อน ลูกกวนจนอ่อนอกอ่อนใจ ประกอบกับตัวเองก็ป่วยมาก เห็นท่าไม่ไหว ก็ไปจุดธูปกลางแจ้งบอกกล่าวพระแม่กวนอิม และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ว่าถ้าหากท่านยังอยู่คอยคุ้มครองดูแล ขอให้น้องหยุดร้องโดยฉับพลัน และนอนพักผ่อนได้นานๆ จบคำอธิษฐานไอ้เจ้าหลานชายหยุดร้องทันที ทำแบบนี้อยู่สามวัน น้องไม่กวนเลยค่ะยาย

เรื่องหนังสือ และอุปกรณ์การสอนนั้นหนูคงส่งให้ยายได้เป็นเดือนสิงหานะคะ ตอนนี้อยู่มาเลไม่สะดวกส่ง กลัวของหาย ไม่ค่อยไว้ใจไปรษณีย์มาเลย์ คราวก่อนเพื่อนที่ทำงานได้รับของจากเพื่อนที่อยู่ต่างประเทศ ปรากฎว่าโดนเจ้าหน้าที่เอาไปหมดเลย เหลือไว้แต่ของไม่มีค่าอะไร ขนมมันก็เอาค่ะ

ท้ายนี้...ขอเป็นกำลังใจให้ยายอีกคนนะคะ วันก่อนไปโพสให้กำลังใจในกระทู้ไหนจำไม่ได้ ที่เค้าตั้งกระทู้ขึ้นมาเกี่ยวกับยายโดยเฉพาะ แต่เห็นท่าว่าอาจจะทำให้เรื่องยิ่งแย่ ก็เลยไปลบซะ ยิ่งช่วยเดี๋ยวจะเป็นป่วนไป ขอให้ผ่านอะไรร้ายๆ ในช่วงนี้ไปโดยฉับพลันนะคะยาย

 

ขอบคุณค่ะสำหรับทุกๆ กำลังใจ ยายรู้ว่าวาระใดเราควรทำอย่างไร

ไปสอนเด็กๆ ก็คิดว่า เออ...เขาก็คนเหมือนเด็กทั่วโลก แต่โอกาสมันไม่เหมือนกัน เหมือนตอนที่ยายเป็นเด็กน่ะค่ะ ครอบครัวก็เรียกว่า รากหญ้านั่นล่ะ

ทีวียังแอบไปเจาะรูดูที่บ้านคนที่เขามีเลย ถ้าอยากนั่งดูก็ต้องทำงานบ้านเขาให้เสร็จถึงได้ดู ตรงนี้ล่ะค่ะ ยายถึงคิดว่า ถ้าเรามีโอกาสทำให้เขาได้รับในสิ่งที่เขาแทบไม่มีโอกาสบ้าง ก็จะเป็นการช่วยอนาคตเขาไม่มากก็น้อย

ยายไม่อยากอยู่นิ่งให้เสียเวลาเปล่า เหมือนกับหลวงพี่เขื่อนถ้าไม่อยู่วัดหลวงพี่หน่อยก็ไปสอนนักเรียนแทน

ยายว่าพระทำแบบนี้ดีค่ะ เพราะคนสมัยนี้เข้าวัดน้อยลงทุกที พระต้องออกมาถึงบ้านถึงโรงเรียนแล้วนะคะ

บอกญาตินะคะว่า การบอกกล่าวสิ่งศักดิ์สิทธิ์ควรทำเสมอไม่ว่าเรื่องอะไร

อีกไม่กี่อาทิตย์หรอกนะคะ น้องเขาก็จะเงียบกริบ เล่นหัวอย่างเดียว ทีนี้อย่าบ่นล่ะว่าอยากฟังเสียงร้อง

อย่างยายนี่ เลี้ยงมาสี่คนรู้ทาง กันไว้ก่อน เช้ามาก็ขอพร นี่น้องใบตองเขากำลังหัดพูดอ้อแอ้ๆ ทำปาก ยายสอนเขาเป่าปาก เด็กถ้าเป่าปากได้ไว แสดงว่าเขาไหวพริบและสมองดีค่ะ ยายก็จะยื่นหน้าไปห่างเขาพอประมาณ แล้วทำปากยื่น ออกเสียง พุท แล้วออกเสียง โธ ก็ทำสลับไปมา เขาก็ทำปากตาม แต่ไม่เป็นเสียงหรอก แต่เราฝึกเขาไว้ ให้เขามีพุทธานุสติตลอดเวลา

 

หลานน้องก้อยน่าตาน่าตีจังเลยนะค่ะ คุณยายขาเมื่อวานอ้อยโทร.คุยกับเพื่อนที่ทำงานระดับหัวหน้างานนิติกร สถาบันแห่งหนึ่ง เค้ายินดีช่วยฟรีคะ โดยไม่คิดสตางค์ แต่มีข้อแม้นว่าให้คุณยายมอบพระอะไรก้ได้ให้เขาหนึ่งองค์ค่ะ อิอิ ห้ามงกน่ะ

 

ขอบคุณจ๊ะคุณนายอ้อย

ฝากขอบคุณทนายท่านนั้นด้วยนะคะ ไม่น่าจะเป็นอะไรที่ทำให้ยายกังวลนะคะ ยายอยู่ที่แจ้ง เปิดรับการไปเยือนของสมาชิกเวบตลอดมา และไม่มีการขายตั๋วเรียกเก็บเงินในการขอมาหายายผีป่าด้วยน่ะค่ะ

ต่อไปคงต้องบอกว่า ใครอยากเจอยายผีป่า กรุณาส่งเงินให้ก่อน เหมือนขอตีตั๋วดูเมียงูหรือสัตว์พิการที่ตามงานวัดน่ะ ยายหลงไปซื้อตั๋วดูกระสือ ดูวัวห้าขามาตลอด ขนาดรู้ก็รู้ว่ามันหลอกเรา ทำเทียมขึ้นมา เราก็ยังโง่อยากซื้อตั๋วเข้าไปดู เพราะอยากรู้ว่าทำไมคนอื่นๆ ถึงรุมรอตีตั๋วไปดูเหมือนกัน มันอาจมีของแปลกและจริงมาให้ดูรอบที่เรายังไม่ดูก็ได้

อย่างที่พวกเล่นกลน่ะ เขาบอกจะปล่อยงูจงอางยักษ์แล้วนะ ในขณะนั้นก็ขายของไปเรื่อยๆ ยายรอจนเขาปิดเก็บของ เขาก็ไม่เห็นปล่อยเลย

ถามเขาว่า ไหนล่ะงูจงอางยักษ์ที่น้าจะปล่อย

เขาบอกว่า พรุ่งนี้มาสิ

ยายก็รู้ว่าเขาไม่มีงูนะ แต่ก็ยังมารอดูอีกจนได้ อิอิ