คำว่า ' ถิ่นกาขาว '

ถ้าดูจากคำอธิบายของหลวงพ่อฤาษีลิงดำที่บอกว่ากาขาวก็คือพวกฝรั่งที่อพยพเข้ามาในเมืองไทย ผมว่าก็อาจเป็นได้เช่นกัน เพราะถ้าดูจากสภาพในปัจจุบันก็มีชาวต่างชาติเข้ามาอยู่มากขึ้นเรื่อยๆ แถมยังมีลูกครึ่งอีกเพราะแต่งงานกับคนไทย (ไม่รู้จะรวมชาวไทยเชื้อสายจีน กับพวกคนไทยที่ชอบใช้ไวท์เทนนิ่งด้วยรึเปล่า) แต่ก็ไม่รู้ตัวเลขหรอกว่ามีเข้ามาอยู่มากมั้ย (จะมากเหมือนคนไทยที่ย้ายไปอยู่อเมริกากันเป็นแสนคนหรือเปล่าก็ไม่รู้) หรือจะหมายถึงพวกถือศีล 8 พวกบวชนาค บวชชีพราหมณ์ หรืออย่างวัดธรรมกายที่ให้แต่งชุดขาวกัน ...

ในเมื่อยุคนี้ก็คือ ถิ่นกาขาว ก็เอาสถานการณ์ปัจจุบันมาจับไปเลย ว่าถ้าสมัย ร.9 เรานึกถึงเรื่องอะไรมากที่สุด แล้วอะไรน่าจะเข้ากับคำว่า "กาขาว" ตามคำทำนาย อาจจะมีความหมายที่ดีหรือไม่ดีก็ได้

ส่วนที่คุณ Karan ยกมาว่าเป็นเทพนั้น ถิ่นกาขาว ผมเห็นว่าน่าจะหมายถึงกาหลายตัวจึงไม่น่าใช่เทพองค์ใดองค์หนึ่งนะ (หรือจะแปลว่าเป็นถิ่นที่กาขาวนั้นดูแลก็ได้อยู่)

ปล. ในความเห็นส่วนตัวผมเชื่อตามหลวงพ่อฤาษีลิงดำมากสุดนะ แต่ไม่ทราบว่าครูบาอาจารย์ท่านอื่นเห็นอย่างไรเหมือนกัน
ว่าแต่มีความสำคัญยังไงในเรื่องความหมาย สำหรับผมคือถ้ากลอนนี้มีความแม่นยำก็ถือว่าเป้นสิ่งที่ดีเพราะแสดงว่าต่อไปประเทศเราจะรุ่งเรืองขึ้น (อันนี้มีครูบาอาจารย์ท่านอื่นยืนยันอยู่)

 

ขอขยายความคือ...ผมไม่ได้จะบอกว่า กาขาว เป็นเทพ
เพียงแต่ไปอ่านพบตำนานเรื่องนี้ก็เลยนำมาเล่าต่อ

สิ่งที่น่าคิดคือหากกาหมายถึงความชั่วร้าย อย่างที่คนบางกลุ่มพยายามตีความเพื่อใช้เป็นประโยชน์ทางการเมือง
เหตุใดจึงมีตำนานพญากาเผือก (กาขาว) / มีวัดชื่อ วัดกาขาว และเวียงกาหลง
นอกจากนี้ยังมีตำนานเรื่องกาเฝ้าพระธาตุตามตำนานที่ได้นำมาเล่าไว้

ผมเองมีความเครพในพระราชพรมหยานหรือหลวงพ่อฤาษีวัดท่าซุง
ดังนั้นก็ไม่ได้คัดค้านเรื่องความหมายตามที่หลวงพ่ออธิบาย
เพียงแต่นำเสนอมุมมองอื่นๆเสริมซึ่งก็ไม่ได้ขัดแย้งกับหลวงพ่อ

คืออาจจะตีความได้หลายประการ
คือหมายถึงคนต่างชาติเข้ามามากมาย (หลังภัยพิบัติใหญ่อาจจะยิ่งเข้ามาพึ่งไทยยิ่งกว่านี้)
และ/หรือ อาจหมายถึง ถิ่นคนดี ที่คนดีเหลืออยู่น้อย คนหลงผิดกลับมีจำนวนมาก
และ/หรือ อาจหมายถึงต่อไปหลังภัยพิบัติใหญ่อาจจะเหลือแต่เพียงคนดีเพียงเล็กน้อย
คนที่รอดหันกลับมาสนใจบุญกุศล กลับมาเน้นเรื่องปฏิบัติธรรมกันมาก


สิ่งที่ผมคัดค้านคือการตีความหมายไปในทางที่ผิดเพื่อโจมตีใส่ร้ายสถาบันที่คนไทยเคารพ

แสดงกระทู้ - เมื่อสมเด็จพระนเรศวรมหาราชกลับชาติมาเกิดเป็นรัชกาลที่ ๙ • ลานธรรมจักร




<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%" align="center"><thead><tr><td class="tcat">
</td> </tr> </thead> </table> <table id="post6248788" class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%" align="center"><tbody><tr> <td class="thead" style="font-weight:normal; border: 1px solid #FFFFFF; border-right: 0px"> วันนี้, 02:59 PM </td> <td class="thead" style="font-weight:normal; border: 1px solid #FFFFFF; border-left: 0px" align="right"> #109 </td> </tr> <tr valign="top"> <td class="alt2" style="border: 1px solid #FFFFFF; border-top: 0px; border-bottom: 0px" width="175"> karan20
สมาชิก



วันที่สมัคร: Sep 2010
ข้อความ: 1,234
Groans: 0
Groaned at 5 Times in 5 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 13
ได้รับอนุโมทนา 937 ครั้ง ใน 191 โพส
พลังการให้คะแนน: 326


</td> <td class="alt1" id="td_post_6248788" style="border-right: 1px solid #FFFFFF">
ช่วงกลางเดือนมิถุนายน 2555 นี้
ผู้เขียนมีกำหนดเิดินทางไปเวียงกาหลง ถิ่นกาขาว








ตำนานกล่าวไว้ดังนี้ “ในสมัยต้นปฐมกัป มีพญากาเผือก 2 ตัวผัวเมีย
ทำรังอยู่ที่ต้นมะเดื่อ ริมฝั่งแม่น้ำคงคาอันเป็นธรรมชาติสถานที่รื่นรมย์
ในเวลาต่อมาพระโพธิสัตต์ ได้ทรงปฏิสนธิเกิดในครรภ์แม่พญากาเผือกพร้อมกันถึง 5 พระองค์

เมื่อครบทศมาส(10 เดือน)แม่กาเผือกก็เกิดออกไข่ ณ ที่รังต้นมะเดื่อจำนวน 5 ฟอง
(สถานที่นี่ในกาลต่อมาเรียกชื่อว่า วัดพระเกิด )
แม่กาเผือกคอยเฝ้าฟักดูแลรักษาไข่ด้วยความทะนุถนอมเป็นอย่างดี
ครั้นอยู่มาวันหนึ่งพญากาเผือกได้ออกไปหากินถิ่นแดนไกล
ได้ไปถึงสถานที่หนึ่งอันอุดมสมบูรณ์ด้วยพืชพรรณธรรมชาติ พืชพรรณธัญญาหาร
แม่กาเผือกได้เพลิดหากินอาหาร ชื่นชมธรรมชาติอันรื่นรมย์จนมืดค่ำ
พอดีฝนตกฟ้าคะนองพายุใหญ่พัดกระหน่ำทำให้มืดครึ้มทั่วไปหมด
ทำให้พญากาเผือกหาหนทางออกไม่ถูกจึงหลงในบริเวณสถานที่นั้นๆ
(สถานที่นั้นต่อมา จึงได้ชื่อว่า เวียงกาหลง)
แม่กาเผือกได้พักอยู่ที่เวียงกาหลงคืนหนึ่ง
รุ่งอรุณเบิกฟ้า แม่กาเผือกจึงรีบถลาบินกลับสถานที่พัก ณ ที่รังต้นมะเดื่อริมฝั่งแม่น้ำ
แต่ปรากฏว่ากิ่งไม้มะเดื่อ ที่ทำรังอยู่ได้ถูกลมพายุใหญ่พัดหักล้มลงไปในแม่น้ำ
แม่กาเผือกตกใจรีบบินถลาหาลูกไข่ทั้ง ๕ ในแม่น้ำ แต่อนิจจาหาเท่าไหร่ก็ไม่พบ
แม่กาเผือกพยามหาไข่ลูกของตนไปในทุกสถานที่ตามลำน้ำจนเหนื่อยอ่อนเมื่อยล้า
ด้วยความโศกเศร้าเสียใจในความรักลูกอย่างสุดซึ้ง จึงไม่สามารถระงับความอาลัยทุกข์ได้
ในที่สุดก็สิ้นใจไปอย่างน่าสงสาร
ด้วยอานิสงส์ที่มีความเมตตารักลูกอันบริสุทธิ์ กับทั้งทิ่ลูกของแม่กาเผือกเป็นโพธิ์สัตว์ถึง ๕ พระองค์
จึงเป็นบุญกุศลหนุนส่ง ให้แม่กาเผือกตายไปเกิดอยู่แดนพรหมโลกชั้นสุทธาวาส
มีวิมานทองคำสดใสบริสุทธิ์ งดงามตระการตา
ได้พระนามชื่อว่าฆติกามหาพรหม ส่วน ไข่ทั้ง ๕ ได้ถูกลมพัดตกน้ำไหลไปในสถานที่ต่างๆ
ไข่ฟองที่ ๑ มีไก่เก็บไปดูแลรักษา
ไข่ฟองที่ ๒ แม่นาคราชเก็บไปดูแลรักษา
ไข่ฟองที่ ๓ แม่เต่าเก็บไปดูแลรักษา
ไข่ฟองที่ ๔ แม่โคเก็บไปดูแลรักษา
ไข่ฟองที่ ๕ แม่ราชสีห์เก็บไปดูแลรักษา

ครั้งในกาลเวลาต่อมา พระโพธิสัตว์ ทั้ง ๕ ก็ประสูติออกจากไข่ทั้ง ๕
ปรากฏเป็นมนุษย์รูปร่างสวยสดงดงาม
ทั้ง ๕ พระองค์ในเวลาเดียวกัน ตามลำดับของแม่เลี้ยงทั้ง ๕ ที่นำไข่ไปเก็บดูแลรักษา
พระโพธิสัตว์ทั้ง ๕ ได้เจริญเติบโตอยู่กับแม่เลี้ยงดัวยความกตัญญูกตเวที
ทำหน้าที่ทุกอย่างทดแทนบุญคุณแม่เลี้ยงเป็นอย่างดีจนถึงอายุได้ ๑๒ ปี
ด้วยบุญกุศลเก่าหนุนส่ง ก็มีจิตคิดที่จะออกบวชเนกขัมบารมีเป็นฤาษีอยู่ในป่า
จึงได้อำลาแม่เลี้ยงของตนเหมือนกันทั่ง ๕ พระองค์

ฝ่ายแม่เลี้ยงถึงจะมีความรักความอาลัยในลูกสักเพียงใด
แต่ก็ไม่ขัดความประสงค์เจตนาที่เป็นบุญกุศลอันยิ่งใหญ่ของลูก
จึงได้อนุญาตให้ลูกไปบวชเป็นฤาษีบำเพ็ญบารมีอยู่ในป่าด้วยความอนุโมทนา
ด้วยปณิธานอันแน่วแน่ของพระโพธิ สัตว์ทั้ง ๕ พระองค์ ที่มุ่งมั่นจะบำเพ็ญทานมีพระโพธิญาณ
เพื่อเป็นพระพุทธเจ้าโปรดสัตว์โลก ให้พ้นจากกองทุกข์ภัยในวัฏฏะสงสาร

แม่เลี้ยงทั้ง ๕ เห็นปณิธานเช่นนั้นจึงฝากนามของแม่เลี้ยงไว้กับลูก
เพื่อเป็นอนุสรณ์ตำนานไว้แก่โลกต่อไปในภาคหน้า
เมื่อพระโพธิสัตต์ได้ตรัสรู้เป็นพุทธเจ้า ๆ ที่ได้โปรดโลกในภัทรกัปป์แล้ว
ตามลำดับ ๔ พระองค์มีพระนามดังนี้
1. องค์ที่ ๑ มีพระนามว่า พระกกุสันโธ เพราะตามนามแม่เลี้ยงที่เป็นไก่
2. องค์ที่ ๒ มีพระนามว่า พระโกนาคมโน เพราะตามนามแม่เลี้ยงเป็นนาค
3. องค์ที่ ๓ มีพระนามว่า พระกัสสโป เพราะตามนามแม่เลี้ยงเป็นเต่า
4. องค์ที่ ๔ มีพระนามว่า พระโคตโม เพราะตามนามแม่เลี้ยงเป็นโค
ส่วนองค์ที่ ๕ จะมาตรัสรู้ และโปรดสัตว์โลกหลังจาก พ.ศ.5000 ล่วงไปแล้วคือ พระศรีอริยเมตไตร ตามนามแม่เลี้ยงที่เป็นราชสีห์”



คลิกที่นี่...คำว่า ' ถิ่นกาขาว '

เวียงกาขาว แดนธรรมศรีวิไล






<fieldset class="fieldset"> <legend>รูปขนาดเล็ก</legend>
</fieldset>
</td></tr></tbody></table>

 

ขอบคุณสำหรับความรู้ค่ะ

 

<table id="post6258000" class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%" align="center"><tbody><tr> <td class="thead" style="font-weight:normal; border: 1px solid #FFFFFF; border-right: 0px"> วันนี้, 11:47 AM </td> <td class="thead" style="font-weight:normal; border: 1px solid #FFFFFF; border-left: 0px" align="right"> #114 </td> </tr> <tr valign="top"> <td class="alt2" style="border: 1px solid #FFFFFF; border-top: 0px; border-bottom: 0px" width="175"> karan20
สมาชิก



วันที่สมัคร: Sep 2010
ข้อความ: 1,239
Groans: 0
Groaned at 5 Times in 5 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 13
ได้รับอนุโมทนา 985 ครั้ง ใน 196 โพส
พลังการให้คะแนน: 328


</td> <td class="alt1" id="td_post_6258000" style="border-right: 1px solid #FFFFFF"> คนบุญ คน(ห่ม)ขาว จะพากันหนี

คนขาว คนเขา (คนห่มขาวไปหลบตามวัดบนเขา) จะรอด

แรกๆเขาก็หาว่าเราเป็นพวกคนเขลา แต่พวกคนขาวจะรอดเพื่อบำรุงพระศาสนา

เตรียมชุดขาวไว้บ้าง ต่อไปจะต้องใช้ชุดขาว



ได้ยินมาว่า......ต่อไปคนจะหันมาปฏิบัติธรรม นุ่งขาวห่มขาวกันมาก
จึงเรียกว่า " ถิ่นกาขาว " เชื่อมต่อไปสู่ยุค " ชาววิไล "


<fieldset class="fieldset"><legend>รูปขนาดเล็ก</legend>
</fieldset>






<table class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="1" width="100%" align="center"><thead><tr><td class="tcat"> </td> </tr> </thead> </table> <table id="post6256558" class="tborder" border="0" cellpadding="6" cellspacing="0" width="100%" align="center"><tbody><tr> <td class="thead" style="font-weight:normal; border: 1px solid #FFFFFF; border-right: 0px"> วันนี้, 12:55 AM </td> <td class="thead" style="font-weight:normal; border: 1px solid #FFFFFF; border-left: 0px" align="right"> #63 </td> </tr> <tr valign="top"> <td class="alt2" style="border: 1px solid #FFFFFF; border-top: 0px; border-bottom: 0px" width="175"> Aunyasit
สมาชิก



วันที่สมัคร: Aug 2005
ข้อความ: 1,383
Groans: 0
Groaned at 124 Times in 26 Posts
ได้ให้อนุโมทนา: 0
ได้รับอนุโมทนา 9,356 ครั้ง ใน 1,062 โพส
พลังการให้คะแนน: 869


</td> <td class="alt1" id="td_post_6256558" style="border-right: 1px solid #FFFFFF"> หวัดดีทุกท่านครับ

ขอบคุณสำหรับข้อมูลด้านต่างๆจากทุกท่าน โดยเฉพาะเรื่องการรักษาพืชภัณฑ์ ธัญญาหาร ครับ

วันนี้วันพระ ครูบาอาจารย์ท่านลงมาสงเคราะห์ และก็เน้นย้ำให้เร่งสร้างอาคารที่ปฏิบัติธรรมที่หน้าองค์พระฯ ให้กับญาติธรรมที่จะมาปฏิบัติธรรมกันเป็นจำนวนมากหลังภัยพิบัติ ท่านให้สร้างที่ปฏิบัติธรรมที่คนจำนวนมากสามารถนั่งปฏิบัติธรรมรวมกันได้ ช่วงบ่ายวันนี้ก็ได้สั่งงานช่างรับเหมาไปเรียบร้อยแล้ว พื้นที่ตรงนั้นน่าจะสร้างอาคารปฏิบัติธรรม ขนาด 7 x 24 เมตร ได้สัก 6 หลังหรือมากกว่านั้น โดยใช้เสาปูนมีหลังคาทำเป็นเพิง ส่วนพื้นนั้นใช้แคร่ไม้หลายๆอัน มาเรียงต่อกันครับ ก็น่าจะสร้างได้เสร็จเร็วทันใช้งานตามเวลาที่ท่านกำหนด

ท่านที่จะมาใช้พุทธสถานฯเป็นที่หลบภัยพิบัติ ให้ท่านเตรียมชุดขาวไว้เยอะๆหลังภัยพิบัติต้องใช้ชุดขาวบ่อยครับ สุภาพสตรีให้เตรียมผ้าถุงสีขาวไว้ด้วยครับ ต่อไปสิ่งศักดิ์สิทธิ์ท่านจะอนุญาตให้เฉพาะสุภาพสตรีที่ใส่ผ้าถุงเท่านั้น ที่จะสามารถเข้าไปบริเวณฐานขององค์พระฯ โดยเฉพาะเมื่อจะทำการเวียนเทียนรอบองค์พระฯ ท่านจะอนุญาตให้สุภาพสตรีที่ใส่ผ้าถุงเท่านั้นจึงจะสามารถขึ้นไปเวียนเทียน บริเวณฐานพระและให้ทุกคนถอดรองเท้า เมื่อจะเข้าไปบริเวณฐานพระฯ</td></tr></tbody></table>
</td></tr></tbody></table>

 

ขอบคุณสำหรับข้อมูลครับ...แต่เรื่องที่ต้องมี...สมมุติบัญญติ...มันก้อจะมีความวุ่นวายอย่างนี้แหละครับ...นาๆจิตตัง...รู้จิตตนเองดีกว่าครับไม่ทุกข์

 

จะเถียงกันทำไม นับถือศาสนาพุทธ กันทั้งนั้น ก็ปฏิบัติตามคำสอนสิ จะได้ไม่ต้องยกคำพูดของครูบาอาจารย์ อย่าเชื่อโดยที่ไม่ได้ทำอะไรเลย มีสิ่งรอบข้างอีกเยอะที่เราไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า ฉะนั้นทุกอย่างที่เกิดขึ้นในประเทศ คือกรรม กรรมก็เกิดจากกระทำของเรา ทุก ๆ คน ทุกคนในโลกเป็นคนดีหมด แต่ไม่สามารถต่อสู้กับกิเลศ ได้เท่านั้นเอง เมตตาให้กันเยอะ ๆ หวังดี ต่อกันเยอะๆ โลกจะได้น่าอยู่

 

เยือนถิ่นกาขาว " วัดพระเกิด " <fieldset class="fieldset"><legend>รูปขนาดเล็ก</legend>





</fieldset>
เยือนถิ่นกาขาว " เวียงกาหลง " <fieldset class="fieldset"><legend>รูปขนาดเล็ก</legend>





</fieldset>

 

ตำนานถิ่นกาขาว " วัดพระเกิด - เวียงกาหลง "




<fieldset class="fieldset"><legend>รูปขนาดเล็ก</legend>





</fieldset>