จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

มาเลยหมูน้อย..ครูวิทย์รออยู่
ถ้าพี่เอาไม่อยู่ จะส่งครูดัชชชชชชชช 5555

 

เดี๋ยวผมช่วยเธอองครับพี่ภู..

 

อ่านแล้วดีใจแทนบิดามารดาของหญิงเล็กยิ่งนัก ที่มีธิดาเช่นนี้

 

ไอ้นู๋..มานี่เลย
พี่ขอซื้อเลยนะ ไอ้คำว่าทำไม....

จะทำไมไปทำไม..มีอะไรดีขึ้น กับการคิดที่ไม่ทำให้เกิดปัญญา..หยุดเดี๋ยวนี้

ความสงสัย มันกำลังขุดหลุมดักเราอยู่

เอาสติและปัญญากระโดดขึ้นมาสิสาวน้อย

วาง .. โอเค้ๆๆๆๆ

 

คุณแอ๋ว... ปัญญานะ ปัญญา

ผมยกบุญของผมทั้งหมดทั้งมวลให้คุณนะ... ว่าที่....
เพี้ยงงงง

 

ส่งแรงใจช่วยอีกคนนะครับ

 

สาธุกับท่านพี่ด้วยครับ

 

วันนี้ขอลาไปงมการบ้านต่อนะครับ

ช่วงนี้ทางโลกวุ่นวาย ญี่ปุ่นมารุมอยู่ 6 คน เหอะๆๆๆๆๆ

อิซโซกาชี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เดส

 

;hi2

 

ประกาศๆๆๆๆ คุณ Watta chan กรุณาส่งการบ้านด้วย
อย่ามาอ่านกระทู้เพลิน สัญญากันแล้วใช่ไหม มามะ ผมรออยู่

 

ผู้จะต้องถึงมรรคผลนิพพานได้นั้น จะต้องทำทางใจ ถ้าไม่ทำทางนี้แล้ว
จะทำการกุศลสักเท่าไร ก็ถึงมรรคผลนิพพานไม่ได้ นิพพานนี้จะต้องถึงด้วยข้อปฏิบัติทางใจเท่านั้น
ที่เรียกว่า ศีล สมาธิ ปัญญา ศีลเป็นเหตุแห่งสมาธิ สมาธิเป็นเหตุแห่งปัญญา ปัญญาเป็นเหตุแห่งวิมุตติ สมาธิเป็นสิ่งสำคัญเพราะเป็นที่ตั้งแห่งปัญญาและญาณ อันเป็นองค์สำคัญของมรรค แต่จะขาดสมาธิไม่ได้ถ้าขาดแล้วก็ได้แต่จะคิดๆ นึกๆ เอา ฟุ้งซ่านไปต่างๆ ปราศจากหลักฐานสำคัญ

สมาธิเปรียบเหมือนตะปู ปัญญาเปรียบเหมือนค้อนที่ตอกตะปู ถ้าตะปูเอียงไปค้อนก็ตีผิดๆถูกๆ ตะปูนั้นก็ไม่ทะลุกระดานนี้ฉันใด ใจเราจะบรรจุธรรมชั้นสูงทะลุโลกได้จะต้องมีสมาธิเป็นหลักก่อน แล้วจึงเกิดญาณ ญาณนี้จะได้แต่คนทำสมาธิเท่านั้น ส่วนปัญญาย่อมมีอยู่ทั่วไปแก่คนทั้งหลาย แต่ไม่พ้นจากโลกได้เพราะขาดญาณ ฉะนั้นท่านทั้งหลายควรสนใจ อันเป็นทางพ้นทุกข์ถึงสุขอันไพบูลย์

ท่านพ่อลี ธมุมธโร

 

เมื่อจิตน้องทิวเห็นเกิด(ทุกขัง)-ดับ(อนัตตา) บนความไม่เที่ยง(อนิจจัง) รู้ วาง บ่อยๆ จิตน้องทิวจะเข้าสู่สภาวะธรรมชาติ
นี่แหละ....กลับคืนสู่ธรรมชาติ ก็คือความธรรมดานี่เอง
ถึงต้องมีครูคอยแนะนำ ไม่งั้นหลงทางแย่ หมดกำลังใจกันพอดี
เอาใจช่วยค่ะ สู้ สู้

 

ขออาราธนาบารมีท่านพ่อ ขอให้บุญที่ข้าพเจ้ามีทั้งหมดจงกลับไปเป็นกำลังใจให้คุณริน ทำจิตเกาะพระสำเร็จ สามารถยกจิตขึ้นนิพพานได้ในเร็ววันนี้เทอญ

 

อีแปบจะมาบอกข่าวดี

ขอพาฟูจิเข้านอนแปบครับบบบบบบ

เดี๋ยวกลับมา 55555555555555555

เดือนนี้ชุดหย่ายยยยยยยยยยยยยยยยย

 

ตามอ่านน่ะ ทัน แต่เขียนไม่ทันทุกโพสต์ เอามาลงรวมกันไว้ในโพสต์นี้เลย
เหมือนจิตเกาะพระนั่นแหละ ธรรมะทุกตัวอยู่ในนั้นหมด เกาะให้ได้ก่อนสิ
เดี๋ยวก้อโผล่มาออกมา ธรรมะที่ออกมานั่นก้อคือ ออกมาจากจิต จิตไหนอ่ะ
ก้อจิตที่มีสติตาม เออ..แล้วธรรมะจะมายังไงอ่ะ เคยได้ยินมั้ย สติมาปัญญาเกิด
ธรรมะก้อมาจากปัญญานั่นไง ปัญญาจะได้มาก้อเฉพาะจากจิตที่มีสติ เท่านั้น
ปัญญาญาณ เกิดขึ้นเองจาก จิต-สติ-ปัญญา
ธรรมะผุดกลางใจ ถามมา ตอบไปได้หมด ไม่เชื่อไปถามท่านพี่ภู
ทีนี้ขอนอกเรื่อง ใครที่เข้ามาแล้วอยากมีครูที่แนบไม้เรียวกำกับการแสดง เอ๊ย
กำกับจิต ไม่ต้องถามค่ะ เลือกได้เลย ของดัชนีก้อมีอีเมลล์แอดวางแป๊ะไว้
เข้ามาได้ทุกเมื่อ ถ้าไม่กลัวไม้เรียว ต้อง(ต้องนะ)มีจิตตั้งมั่นที่จะไปนิพพาน
มีความศรัทธาในพระรัตนตรัย และศรัทธาในตัวเอง (ว่าฉันทำได้ ไปนิพพานในชาตินี้แหละ) ที่สำคัญ ความเพียร ถ้าไม่มี ....เกาะขอบกระทู้ไปก่อน
เพราะที่สังเกตุมา เกือบทุกท่าน ถูกกำกับจิตโดยครูทั้งนั้น (ติวเข้ม)
แต่ก้ออย่าทิ้งกระทู้ล่ะ เพราะเป็นการหากำลังใจ ได้คำตอบจากครูท่านอื่นบ้างก้อดี
แถมได้แลกเปลี่ยนประสบการณ์ แชร์ประสบการณ์กัน เป็นธรรมทานจ๊ะ
ว่าแล้ว ไปรื้อหาอีแมวกันด่วน

 

โมทนากับทุกๆดวงจิตที่กำลังฝึกและคิดจะฝึกอยู่นะคับ ถ้าเกิดมีใครสนใจเข้าไปทักทายญาติธรรมทั้งหลายและคุยสนทนาสดกันวิต่อวิ ก็เชิญแวะเข้าไปทักทายกันได้ครับ ที่เว็บ :: ชุมชนชาวจิตเกาะพระ :: เราทุกๆคนเป็นพี่น้องกันหมดครับทั้งในกระทู้และในเว็บครับ ตอนนี้กำลังอยู่กันหลายท่านเลยครับสนใจติดต่อหรือติดปัญหาเกี่ยวกับระบบของเว็บได้ที่น้องลูกหว้านะคับ อิอิ

 

นำข้อความของน้องหว้าจากเว็บจิตเกาะพระมาฝากครับเผื่อช่วยทำให้คนที่กำลังฝึกมีกำลังใจเพิ่มขึ้นคับ


จิตบุญมีหน้าที่บอกทาง และให้คำแนะนำ
ที่เหลือก็ขึ้นอยู่กับเจ้าตัวว่าจะมีกำลังใจปฏิบัติได้มากน้อยขนาดไหน
ใครเกาะพระแน่น รักพระ และรักนิพพานมาก ก็จะยกจิตไว..




บางท่านอ่านข่าวการยกจิตดวงที่เท่านั้น เท่านี้..
อาจจะมีความหวังอยู่บ้าง..
ยังไงก็ตามก็ขอให้เก็บไว้เป็นกำลังใจ เขาทำได้ เราก็ทำได้..
แล้วจิตที่ยกส่วนใหญ่ก็เป็นฆราวาสทั้งนั้น..
เราเองก็อย่าได้ท้อ..
ถ้ามัวแต่นกน้อยทำรังแต่พอตัว..
ความเพียรก็ไม่เยอะ..
ไม่รู้ต้องเหนื่อยอีกกี่ชาติถึงจะได้พบพระ
ได้พบพุทธศาสนา และไปนิพพานก็ไม่มีใครรู้ได้




ในเมื่อเราเกิดมา ไม่มีอะไรติดตัว..
ทุกคนต่างต้องเรียนรู้สิ่งต่างๆ ถึงอาศัยในสังคมได้..
นี่เราก้าวเข้ามาตรงนี้แล้ว ลองทำให้มันสุดๆ
เลยจะเป็นไรเนอะ.. ถ้าเกาะพระแล้วตายก็ให้รู้ไป..


แต่คนที่เกาะพระส่วนใหญ่เจริญทั้งทางโลก ทางธรรมทุกราย..
ส่วนคนที่ไม่ก้าวหน้าก็เห็นจะขาดความเพียร ขาดกำลังใจ และติดสงสัยกันเป็นส่วนใหญ่


ท่านอย่ามัวหลงตน หรือกดทับตนว่าท่านบุญน้อย
สมาธิสั้น.. สติไม่ค่อยดี เผลอๆ ลืมๆ บ้าง..
ท่านจะัเอาอะไรกับสังขารนี้??
ในเมื่อท่านก็อยู่ในของไม่เที่ยง อยู่บนความไม่เที่ยงกันทั้งโลก


มัวแต่ไปคิดว่าตนไม่ดี นั่นนี้ เปลี่ยนเป็นเอาใจใส่จิตตนให้มากกว่านี้จะดีกว่า
อย่าไปสนใจโลก อย่าไปสนใจของปลอมที่มันหลอกเราให้หลงนั่นเลย..
แม้แต่กิเลสของเราที่เรารู้ตัวอยู่ว่าอะไรดี อะไรไม่ดีนั้นน่ะ..
รู้แต่ก็ยอมใจอ่อนเสียจิตให้กิเลสไปไม่รู้จบ



ถึงเวลาตายไปคิดถึงพระทีเดียวก็คงไม่ทันหรอกนะ..
ถึงเวลาหรือยังที่เราจะทำตรงนี้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุด?
มีพระในจิตให้ได้มากที่สุด.. ในเมื่อคนเราเกิดมาไม่ต่างกัน
มีกิเลสเหมือนกัน..หลายท่านก็ทำได้ ทำให้เห็นอยู่เป็นตัวอย่าง
ตัวอย่างที่ดีมีไว้ให้เรียนรู้ ให้เราปรับใช้ และเป็นกำลังใจให้เรา..
อย่ามัวไปวิ่งตามกระแสโลกให้เหนื่อยจิต
ไปสิ่งตามกิเลส วิ่งตามตัวอย่างที่ไม่ดีเลย

แล้วความสงสัยนั่นเป็นแรงผลักดันให้เราได้ค้นคว้าหาคำตอบในสิ่งนั้นๆ..
ถ้าเราสงสัยในเรื่องที่ดีมันก็จะทำให้เรามีปัญญา และเจริญขึ้น
แต่ถ้าทั้งสงสัย ทั้งฟุ้งก็ต้องพยายามหยุดให้ได้..
อย่าไปชะล่าใจว่าฉันแพ้มันทุกที ฉันทำไม่ได้สักที
แล้วก็ปล่อยให้ฟุ้งต่อไปเรื่อยๆ




แค่นี้ท่านก็แพ้ใจตัวเองตั้งแต่ยังไม่ตัดสินใจทำอะไรแล้ว..
ลองกันสักตั้งหน่อยเป็นไง..
กว่าพระพุทธเจ้าจะตรัสรู้ พระองค์ก็ลองผิด ลองถูกมาหลายอย่าง..
แถมสั่งสมบารมีมาหลายภพชาติกว่าจะเจอทางพ้นทุกข์ให้เราได้เรียนรู้
และเพื่อให้เราได้เดินตามไปยังดินแดนที่คนไร้กิเลสไปอยู่กัน
ในสมัยที่พระองค์เกิดมา พระองค์ก็ไม่ต่างอะไรจากเรา
มนุษย์ปุถุชน คนกินข้าวอร่อย


แล้วนี่! ตอนนี้! มีทั้งพระศาสดา พระธรรม พระสงฆ์
และยังมีจิตบุญทุกท่านคอยช่วย คอยเตือนเราอีก..
เรายังจะรอเวลาให้เวียนว่ายตายเกิดอีกหลายภพชาติอยู่หรอ?




เขาว่ากันว่าจิตเกาะพระนั้นยกจิตได้ไว..
ท่านก็อย่าได้เชื่อไป..
ลองทำให้มันรู้ดำ รู้แดงไปเลยว่าที่เขาว่านั่นมันจริงหรือเปล่า
ลองทำด้วยตนเอง พิสูจน์ด้วยตนเอง
ไม่ต้องไปพึ่งปากใครมาบอกเราให้เชื่อ



และบนโลกนี้ไม่มีอะไรเที่ยงสักอย่าง..
มีพุทธพจน์ประโยคนึงที่จำได้ขึ้นใจมาก..
ทุกข์เท่านั้นที่เกิด ทุกข์เท่านั้นที่ดับ
นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรเกิด นอกจากทุกข์ไม่มีอะไรดับ
ถ้าอ่านเผินๆ หลายคนอาจคิดว่าพระองค์กล่าวถึงความทุกข์..
แล้วความสุขล่ะ? ความดีใจล่ะ? ความสนุกล่ะ? มันไม่ได้ทุกข์นะ?
แต่จริงๆ แล้ว พระพุทธเจ้าตรัสถูกต้องแล้ว
ในเมื่อทุกอย่างในโลกนี้มีแต่ของไม่เที่ยง..
ความสุข ความสนุก ความดีใจ ฯลฯ เหล่านั้นจึงเป็นความทุกข์ด้วยเช่นกัน

ถามจิตตนเองดูเถอะว่าวันนี้คิดถึงพระกี่ครั้ง และมีพระในจิตหรือยัง?

 

หนึ่งชั่วโมงผ่านไป...
ไหนบอกว่าแป๊บเดียวอะท่านพี่?
น้องรอจนหายง่วงแล้วนะ
ฮ่าๆ..

 

น้องขอเสิร์ฟซุปอุ่นๆ ให้ทุกท่านในเช้านี้นะคะ
น้องรอพี่วิทจนอิ่มแล้ว (หิว และกินโจ๊กกับน้ำผลไม้จนอิ่ม)
เมื่อท้องอิ่มแล้ว น้องก็ต้องไปนอนล่ะค่ะ
ไม่งั้นหิวอีก.. เอ๊ะ! ไม่ใช่
ต้องตื่นมาเรียนแต่เช้าง่ะ...
อรุณสวัสดิ์กับเช้าดึกวันใหม่ค่ะ
​

 

ใครจิตตก ฟังทางนี้​

​

ชาวจิตเกาะพระบางท่านอาจกำลังประสบ
กับปัญหาจิตตก จิตหดหู่เพราะปฏิบัติไม่ก้าวหน้า
อย่างที่หวัง ขอให้ฟังทางนี้สักนิด
หนามยอกเดี๋ยวจะเอาหนามบ่งให้ครับ
หากท่านปฏิบัติตามและปฏิบัติได้ผล
ต่อไปจิตท่านจะไม่พบกับความหดหู่
หรือความเศร้าหมองอีกเลย รับประกันเพราะทำมาแล้ว​

จิตตก จิตหดหู่ เศร้าหมอง ยิ้มไม่ออก
บอกใครไม่ได้ และอีกหลายๆ อย่างล้วนเป็นโมหะจิตทั้งสิ้น
เป็นอาการที่จิตไปนึกคิดอยู่กับอดีตหรือไม่ก็อนาคต
ไม่ตั้งมั่นอยู่กับปัจจุบัน

ความหดหู่เป็นเสมือนม่านหมอกทึบที่มาปกคลุมจิต
ไม่ถึงกับทำให้ทุรนทุราย แต่ก็ไม่สดชื่นแจ่มใส
เบื้องต้นควรสังเกตุจิตตนเองให้เห็นว่า
ระหว่างจิตที่ถูกความหดหู่ครอบงำกับจิตที่ปราศจาก
ความหดหู่นั้นแตกต่างกันอย่างไรให้ได้เสียก่อน
เพื่อจะได้รู้เท่าทันว่าเมื่อไหร่ที่ตนเองกำลัง
โดนหดหู่เล่นงานเข้าให้แล้ว

พึงระลึกไว้ด้วยว่าความหดหู่เป็นอารมณ์
ที่ไม่แตกต่างจากธรรมอื่นๆ เลย กล่าวคือ
มีความเกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไปเป็นปกติ
จะเห็นได้ว่าความหดหู่ไม่ได้ครอบงำจิต
ตลอด ๒๔ ชั่วโมง แต่จะมาเป็นช่วงๆ เป็นพักๆ

เมื่อจิตใจสดชื่นแจ่มใสให้รู้ว่าสดชื่นแจ่มใสอยู่
แต่เตรียมจิตให้พร้อมรอความหดหู่ที่จะมาโจมตี​

เมื่อจิตส่งออกไปนึกคิดถึงอดีตหรืออนาคตที่เป็นดังเชื้อ
ความหดหู่จะเริ่มแสดงอาการขึ้นมาที่จิต ทำให้จิตซึมเศร้า
ให้รีบทำสติรู้ตัวทันทีว่าความหดหู่เกิดขึ้นแล้ว
เพราะความคิดที่ส่งออกไป ให้ตัดความคิดนั้นทันที
โดยเอาจิตไปเกาะพระ
อุบายวิธีนี้เป็นการเอาสมถะไปเบียดเบียนกิเลสชั่วคราว
เมื่อจิตใจชุ่มชื่นดีแล้วจากการเกาะพระ ให้ย้อน
กลับไปสำรวจว่าความหดหู่หายไปหมดแล้วหรือยัง
เมื่อหายไปหมดแล้วให้ปลงความคิดลงไปว่า
มันเกิดขึ้นแล้วก็ดับไป ไม่มีตัวตน
เราจะไปทุกข์กับสิ่งที่ไม่มีตัวตนทำไม

ให้รู้เท่าทันและทำเช่นนี้สักสองสามครั้ง
จิตของท่านจะพ้นจากอำนาจของความหดหู่
หรือจิตตก อย่างแน่นอนและถาวร​

ใครทำได้เห็นผลตามนี้ ช่วยแจ้งด้วยครับ
จะได้แสดงความยินดี และอนุโมทนา​