ในนี้ใครเคยรักษาศีล8หรืออดข้าวแล้วเดินคล่องสบายมากขึ้นมีใครเป็นบ้าง

มีใครเคยเป็นแบบว่าอดข้าว (หรือกินน้อยลง) แล้วเวลาเดินนี่มันปลิวไปเลย เดินแบบสบายมาก ผมไม่แน่ใจเพราะว่า อดข้าวหรือ ทําสมาธิแล้วเกิดสุข เหมือนเดินสบาย จิตเป็นสุข แต่ผมว่าเพราะ กินน้อยลง บวกกับทําสมาธิมากกว่า

 

ใช่แล้วคะ ถ้าหากรักษาศิล 8 ไม่ได้รับประทานอาหารเย็นมันเบากายมากคะ ทำอะไรก็แคล่วคล่องว่องไวคะ เดินไปไหนตัวเบาคะ แต่ผอมและแกร่งคะแข็งแรงบุญรักษาคะ

 

ผมไม่ได้ถือศีล 8 แต่ไม่ทานเป็นบางวัน นน ลด รู้สึกกระฉับกระเฉงกว่าก่อนหน้านี้ครับ บางวันนอนดึกแต่นั่งสมาธิก่อนนอน 10-20 นาที ตื่นมาก็ไม่รู้สึกเพลียครับ :>

 

นี่แปลว่า จิตมันเริ่ม รักการภาวนาของมันแล้ว มันรู้แล้วว่า อะไรที่มีคุณ
ค่าต่อการพัฒนา อะไรคือ อาหาร ที่ควรเสพ

จิตมันจะคลายเมาจาก อาหารที่เป็นคำข้าว บ่ายหน้าเข้าวิจัย อาหารคือผัสสะ
แล้ว เริ่มตั้งคำถามแนว อาหารคือตัวเจตนา ผ่าน การพิจารณาเรื่อง ทำอะไร
เพื่ออะไร ( อาหารคือตัวเจตนา ) ไปอีกสักพัก ก็จะค่อยๆหยิบจับ อาหารคือ
วิญญาณ(การรู้) แต่พอมาขึ้นตรงนี้ จะเกิดทางแยกเยอะมาก เพราะ ลัทธิว่า
ด้วย วิญญาณาหาร นั้นมีมาก ไอ้ที่ไม่ตรงทางมี่ตั้ง 62 แนว ส่วนที่ใช่นี่ จะ
ไม่อาจเห็นได้ด้วยพิธีการ มันจะต้องเห็น ด้วยการปฏิบัติเข้ามา ตัดแต่งกิ่ง
เปือก กระพี้ ออกไปเรื่อยๆ จนถึงราก แล้ว ถอนโคน จึงจะ แจ้งในส่วนที่เป็น สัมมา

*****************

ทีนี้ มาเรื่องอดอาหาร หากเห็นตัวเบาจากการอดอาหาร อันนี้ แปลว่า นอกจาก
อานาปานสติแล้วยังทำกายคตาชนิดพองยุบได้ด้วย ลองพิจารณาดีๆ ไอ้ที่ว่าเดิน
ตัวเบา มันไม่ใช่อาการเดินเบา หรือหนัก แต่ มันมีการพองยุบแถวๆท้อง เป็นตัว
แสดงให้เห็นในการหยิบฉวย ธาตุขันธ์ พอจิตไปฉวยธาตุขันธ์ปั๊ป หนัก ทันที ที่เห็น
เบาๆ นั่นแหละ เขาเรียกว่า "น้ำหนัก" คือ ปรากฏ weight ให้ระลึก

สังเกตดีๆนะ เราไม่ได้อดอาหารเพื่อเอาเดินเบา ตัวเบา แต่ เราอดอาหารเพื่อ
เป็นอุบายในการระลึกเห็นสภาพธรรมที่เรียกว่า "weight" อันเกิดขึ้จาก การหยิบ
ฉวยธาตุขันธ์โดยจิตที่ส่งออก เราเอา สภาพธรรมไปรู้ สภาวะนี้มาเป็นเครื่องระลึก
มาเป็น ตัวช่วยการภาวนา เหมือน "ลมหายใจ"

คือ เป็นสภาพธรรมที่พ้นอำนาจการปรุงแต่งเพื่อ ระลึกรู้ ได้อย่างเบ็ดเสร็จเด็ดขาด

เพื่อที่ว่า จะได้ห่างจากการปรุงแต่งการปฏิบัติ ..............

แต่พอเอาเข้าจริงๆ ก็เหมือนการพิจารณาลมหายใจ คือ สุดท้ายก็เข้าไปแทรกแซง
อีกจนได้ อึดอัดลมหายใจได้ อึดอัดท้องแลลำไส้ก็เกิดได้ เหมือนกัน

อ้อ แล้วอย่าไปเชื่ออาการเย็นๆที่ลำไส้นะ อันนั้น หากไปเอาอาการเย็นที่ลำไส้ จะโดน
หลอกให้ยึดมรณะกรรมตัวหนึ่งเป็นตัวภาวนา โดนมันหรอกให้ทำลายลำไส้และกระเพาะ
เพราะการสำคัญผิด .................เว้นแต่ จะไม่สนใจ ขอมุ่งมรรคผลนิพพาน อันนี้
ก็ว่ากันไป แต่ทางที่ดี หากจะไปทางนี้ ควรมีครูบาอาจารย์บ้าง ไม่งั้น พอเกิดปัญหา
จะแก้ยาก หากไม่สมาทาน "คารโวธรรม" เอาไว้

 

ขอบคุณครับที่ตอบ พอรู้สึกว่า สบาย กายสบาย มันว่องไว กระฉับกระเฉง แล้วถ้าภาวนาไปด้วยนี่ น่าจะได้ดีเร็วๆ จิตจะเป็นสมาธิเร็ว ตอนนั้นผมเป็น แล้วดันไปเสียอย่าง ตอนนั้นผมไม่ได้เรียนไรมา รู้แค่ภาวนา พุทโธ ดูลมหายใจแค่นั้น แต่ไม่รู้ควรจะตัดนิมิตทิ้ง ตอนนั้นผมเจอแสงสีขาวใหญ่มากเหมือนดวงอาทิตย์มาอยู่ตรงหน้า แต่เป็นแสงสีขาว ผมเลยลืมดูลมไปสนใจอย่างอื่นแทน เลยเสียดาย พอมาตอนนี้ผมก็กินปกติ ไม่ได้กินน้อย กะว่าสักวัน อยากลอง ค่อยกินน้อยลงจะได้สบาย

อ่อจริงๆตอนนั้นผมไม่ได้ขนาดนนั้นครับ แค่รู้ว่า กินน้อยลง หรืออดข้าวนี่ มันสบายเดินไวขึ้น

 

ภาวะ "ไร้น้ำหนักทางใจ" พยายามทำความรู้สึกให้ปลอดโปร่งกว้างขวาง เข้าไว้

 

พอเราไม่ทานข้าว กายจะเบาใจจะเบาค่ะ ไม่ง่วงเหงาหาวนอน
พี่ติงเวลาไปเข้าเพียรสมาทานศีล ๘ และไม่ทานข้าว(ไม่รับหระทานอาหาร ยกเว้นดื่มแต่ปานะ) ๓ วันสามคืนค่ะ

 

เคยถือศีล 8 ตอนไปบวชพรามหณ์ค่ะ ก่อนบวชจะแบบ เราจะทำได้ไม๊..กังวลเยอะแยะ แต่พอตอนไปบวช ปรากฏว่า เราไม่รู้สึกว่าหิว เพราะเค้าห้ามทานข้าวหลังเที่ยง รู้สึกตัวเบาๆ...รู้สึกดีมากๆ อ่ะค่ะ แล้วก็ไม่มีอาการปวดท้องโรคกระเพาะอะไรด้วยเลย

 

เห็นบางคนจำใจทำตามศีล8(เรื่องจริง)กินมื้อเดียวแต่เล่นเป็นกระมัง ส่วนน้ำปานะกินที3-4แก้วต่อครั้งคงหิวจัด(นี่เรียกว่าฝืนตัวเอง)โดยไม่คิดวากินเพื่ออะไร แล้วมันจักได้ประโยชน์อะไรเล่า

 

กายเบา จิตเบา ภาวนาได้ผลดีมากครับ ผมเคยไปบวชเนกขัมมะ รู้สึกว่า จิตนิ่งดิ่งได้ผลดีมาก ลองดูก็ได้นะครับ ทานอาหารเช้า กับกลางวัน แล้วตอนเย็นไม่ทานอะไรดู จะภาวนาได้นานขึ้น จิตนิ่งขึ้น

โมทนาครับ

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๑๓ หน้าที่ ๑๒๙/๕๑๘
คุณแห่งการฉันอาหารหนเดียว
[๑๖๐] ข้าพเจ้าได้สดับมาอย่างนี้:
สมัยหนึ่ง พระผู้มีพระภาคประทับอยู่ ณ พระวิหารเชตวัน อารามของอนาถบิณฑิก
เศรษฐี เขตพระนครสาวัตถี. ณ ที่นั้นแล พระผู้มีพระภาคตรัสเรียกภิกษุทั้งหลายว่า ดูกรภิกษุ
ทั้งหลาย. ภิกษุเหล่านั้นรับพระดำรัสพระผู้มีพระภาคว่า พระเจ้าข้า. พระผู้มีพระภาคได้ตรัสว่า
ดูกรภิกษุทั้งหลาย เราฉันอาหารในเวลาก่อนภัตครั้งเดียว เมื่อเราฉันอาหารในเวลาก่อนภัต
ครั้งเดียว ย่อมรู้สึกคุณ คือความเป็นผู้มีอาพาธน้อย มีโรคเบาบาง กายเบา มีกำลัง และอยู่
สำราญ ดูกรภิกษุทั้งหลาย แม้เธอทั้งหลายจงมา จงฉันอาหารในเวลาก่อนภัตครั้งเดียวเถิด ด้วยว่า
เมื่อเธอทั้งหลายฉันอาหารในเวลาก่อนภัตครั้งเดียว จักรู้สึกคุณคือความเป็นผู้มีอาพาธน้อย มี
โรคเบาบาง กายเบา มีกำลัง และอยู่สำราญ.

 

เคยเป็นเหมือนกับเจ้าของกระทู้นะครับ ช่วงเข้าพรรษาที่แล้ว ตัวเบาเลยน่ะครับนั่งสมาธิจะนิ่งไวมากแล้วกิเลสเบาบางลงอย่างเห็นได้ชัดความอยากอะไรๆ นั้นลดลงเยอะ ยิ่งบางวันแทบไม่อยากทานข้าวเลย ยังอยู่ได้มีแรงปกติ ส่วนปรากฏการณ์จะคล้ายๆกับเจ้าของกระทู้เช่นกัน เจอแสงสว่างจ้าเลยนะครับ คล้ายกับมีคนเอาไฟดวงใหญ่ๆมาส่องหน้าน่ะครับ เป็นแสงสีขาว ดวยความสงสัยเลยลืมตา เคยเป็นประมาน2ครั้ง กะว่าสิ้นเดือนนี้ผมจะเริ่มรักษาศีล8ใหม่ จะทำให้สุดๆกว่าครั้งที่แล้ว เป็นกำลังใจให้นะคัรบผม ส้ๆ