ท่านใช้ วิธีใด ในการ กำราบ "มาร"

มารมีอยู่ 5 อย่าง แต่หมายเฉพาะในอารมณ์กระทบกระทั่ง คือ "กิเลสมาร" ทั้งภายนอกและภายใน

ดังนั้น ท่านใช้ วิธีใด ในการ กำราบ "มาร" ดังกล่าว

หรือไม่ต้องสนใจ แต่โดยใช้ลูกยอปอปั้น แล้วดูอาการของมารภายนอก

ผมว่ามันตลกดี เข้าตำรา "ยิ่งยอ เหมือนยิ่งยุ" ก็ได้เห็นอะไรหลายอย่าง

หรือจะว่า "ยิ่งค้าน เหมือนยิ่งยอ" ก็ว่ากันไป

เอาเป็นว่าอยากเห็นทัสสนะ ของเพื่อนๆ ยิ่งนัก

(ไม่ต้อง งง หากงง ให้ดูตัวหนา)

 

ถ้ามารเป็นผู้หญิง..นานมาแล้วผมใช้เงิน ซื้อ 2ชม. แล้วพิจราณา ยุบหนอ พองหนอ อิอิ.

 

ต้อนรับดุจญาติสนิทที่ประตูบ้าน

เดินจับมือไปด้วยกัน เขาอยากดูอะไรก็ไปดูกับเขา ไม่ห่างกันเลย

หาน้ำเย็นๆให้ดื่ม

ระหว่างพาชมห้องต่างๆก็ให้เฮียปัญญาสนทนาให้เขารู้ว่าคืออะไร จะได้เข้าใจกัน

แล้วพาเดินออกสวยๆ จดจำแต่สิ่งดีๆ^^

 

นี่คงเป็นอีกทัสนะหนึ่ง ของพี่สับสน หักลำกล้อง ลูกซองแฝด

ด้วยการพิจารณายุบหนอ พองหนอ ซึ่งเป็นเรื่องนานมาแล้ว

ทำปายได้เนาะ

 

อืม นี่ก็เป็นอีกทัสสนะหนึ่ง ของพี่หลง ด้วยการมีสติ แต่ทำเป็นคล้อยตามกิเลส

นี่แสดงว่า เห็นมารนั้นโง่หลอกรึ ระวังมารจะรู้ทัน

 

................แค่รู้เฉยเฉย ครับพี่หม้อ โอเค อาจจะหลงไปบ้าง..แต่แค่รู้เท่าทัน จะนำไปสู่ ศานติ อยู่กันอย่าง ศานติ ได้ จู้ฮุกกรู จุ้กกรู้

 

ส่วนใหญ่ก็ใช้แนวนี้ครับ แต่ไม่รู้เป็นยังไง พอบอกกับเขาว่า อยากจะไปดูอะไรก็ไป จะตามไปดูด้วย มักจะหายวับไปเลย...
บางครั้ง (เป็นส่วนน้อย) จะใช้วิธีดึงจิตมาสังเกตสภาวะในร่างกายแทนครับ แต่รู้สึกว่าวิธีข้างบนดีกว่า...

 

มันหายอยู่แล้วครับ รู้อย่างเดียวไม่ใช่วิปัสสนาหรอกครับ รู้ได้ทั้งชาติ

แต่ที่ยังอยู่ คือ ขันธ์๕ ความติดข้องเป็นเรา

ที่รู้อยู่เป็นวิญญาณ

ก็ที่รับมานั้น สี หรือ เสียง แข็ง หรือ เย็น เป็นรูปที่ถูกรู้ขณะนี้

ที่รู้สึกอยู่นี้ เป็นเวทนา

ที่ระลึกได้อยู่นี้ เป็นความหมาย เป็นคำๆ เป็นสัญลักษณ์ เป็นสัญญา

ที่ติดข้อง ที่ปรุง เป็นสังขาร

แม้กิเลสดับไปแล้ว แต่ความติดข้อง กูรู้ พวกนี้มันรู้สึกกันได้ มันรู้แบบโลภะ โมหะที่รู้

ซึ่งขณะนั้นขันธ์ใดทำกิจรู้อยู่ ก็รู้ในกิจขันธ์นั้น

ยังไปวัดมหาธาตุอยู่รึเปล่าครับ

วันนี้ไปร่วมงานแห่พระบรมสารีริกธาตุพุทธชยันตีที่ท้องสนามหลวงมา

อย่าลืมไปนะครับเดี๋ยวจะว่าไม่บอก ^^

 

เพิ่มกำลังใจให้มากขึ้น ถ้ามีกำลังมากกิเลศก็ทำอะไรเราได้น้อยลง เหมือนตอน
ตื่นนอนใหม่ๆ กำลังมาก กิเลศพวกความง่วง ความสงสัย ความโลภ ทำอะไรเรา
ไม่ได้มาก ช่วงเวลาที่มีกำลังความคิดสร้างสรรค์ ความรักและความเมตตาก็เกิด
ได้ง่าย แต่พอตอนเย็นทำงานเสร็จกลับเหนื่อยกลับมา กิเลศกลับเล่นงานเราได้
ง่ายเพราะกำลังใจตก ไม่อยากจะพูดดีกับใคร ไม่อยากจะสนใจอะไร และต้องมี
กำลังปัญญาด้วย

 

อนุโมทนากับทุกๆคำตอบข้างบนค่ะ ก็สาละวนเหมือนคนจมน้ำอยู่เหมือนกันตอนแรกก็ปิดประตูทำเป็นรังเกียจเขามาก(ตอนเขาไม่มาให้เห็น) อยู่ๆไป เอ๊ะ!! ขึ้นมาอยู่บนบ้านแล้ว(พึ่งรู้สึก) พอมองดูใกล้ๆๆๆ..ตามไปดูเขา(หรือเราหว่า?) อ้าว !! ที่แท้ตัวเองเอากุญแจบ้านให้เขาเอง ตอนเขามายังกอดคอหัวร่อกระซิกและยินดีทุกการกระทำ แถมไปแอบชอบเขาด้วยสิ เขาเสนอเราก็สนอง เขามีแค่ไฟเราไปเติมน้ำมันให้เขาซะงั้น(อีนังใจง่าย!!)...กว่าจะรวบรวมความจำได้ อ้ออออ เพื่อนเก่าเราเอง แต่ก็ไม่รู้ว่าไปเป็นเพื่อนกันตอนไหน นึกไม่ออก ... ต่อมาเมื่อเห็นแล้วว่าคบกันไปก็ไม่รอดแน่ๆเลยบอกเขาว่า เออ.. เราจะเลิกคบเขาแล้วนะ จะทำไรก็ทำเรื่องของเธอฉันขอไม่ยุ่ง ถ้ามันตลกฉันคงไม่หัวเราะหรือร้องไห้ไปด้วยอีกแล้ว ถ้าลากไปฉันก็ไป(ไม่เคยขัดได้สักที)แต่พอไปถึงคงไม่ร่วมอารมณ์ทั้งดีและร้ายไปกับเธอ แต่จะมองดูเธอหัวฟูหน้าดำอยู่อย่างนั้นเเหละ ... จนกว่าเธอจะพอใจ
...ใครอ่านมาตั้งนานถ้าไม่เข้าใจ ดิฉันขอขมาเป็นอย่างสูงค่ะ พอเห็นกระทู้นี้เลยระเบิดมันออกมา เพราะตามดูอีกทีก็รู้ว่าที่เขียนว่า"เธอ" ข้างบนนั้นหน้าตาเหมือนตัวเองเด๊ะเลย
วันไหนตามเธอทันก็ "ใส" เชียว วันไหนตามไม่ทันก็"หมอง"ซะ ... 555
อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้และทุกคำตอบข้างานค่ะ สาธุ
รบกับ"เธอ"ร้อยครั้งยังไม่มีสักครั้งที่ชนะ"เธอ".......
แต่เราไม่ท้อหรอก...ต้องได้สักวันล่ะ

 

ไปอยู่เรื่อยๆ ครับ ขอบพระคุณครับที่บอกบุญ พรุ่งนี้ก็ว่าจะแวะไปธุระแถวๆ นั้นด้วย (แต่กลัวรถติด)

ตามรู้อย่างเดียว ผมรู้สึกเกิดความเบื่อหน่ายนะครับ เบื่อที่มันไม่เที่ยง ที่มันต้องเปลี่ยนไปตลอด และที่ใจ มันต้องเต้นไปตามโทสะ โมหะ โลภะ ราคะ พอมีอะไรมากระทบให้ มันก็เต้นไปตามเขา ตอนนี้เห็นว่า จะสุข จะทุกข์ มันไม่ดีทั้งนั้น ถ้าสติยังตั้งมั่นอยู่ จะไม่ถืออารมณ์ไว้ในใจแล้วครับ เพราะรู้สึกว่า อารมณ์มันบดบังสภาวะ ทำให้ไม่เห็นทุกอย่าง ชัด และ ตรง ตามความเป็นจริง ทำให้ตัดสินใจอะไรคลาดเคลื่อนได้ครับ

 

ไม่สนใจคำว่า มาร ทำสิ่งที่เราตั้งใจให้สำเร็จไม่ว่าช้าหรือเร็วก็พอ

 

ใช้ปัญญาเข้าสู้ครับ

ถ้าสู้ไม่ได้ ก็ถอยมาตั้งหลักก่อน แล้วเรียนรู้อาการจากมัน...

 

พิจารณาโดยย่อนะครับ
เตือนสามครั้ง
คือต้องให้เกียรติเขานะครับที่เขามาปราถนาดีต่อเรา

หลังจากนั้น ประจานครับ

ยังไม่หยุด

ขุดรากเหง้ามาดีกว่าครับ
เอามาสักเจ็ดดีไหมครับ

อนุโมทนาครับ

 

น่าสนใจในทุกคำตอบ ขอบคุณครับ

แต่ทว่าหากหลีกเลี่ยงไม่ได้ คือ จนตรอก

อย่างที่คุณมะหน่อ บอกไว้ว่า

"ขุดรากเหง้ามาดีกว่าครับ
เอามาสักเจ็ดดีไหมครับ"

ความหมาย คืออะไรครับ ?

 

ของเรานะมารของเราก็คือกิเลศเรื่องกินนะยากมากก็พยยามอยู่สู้กับมันนอกนั้นละเราปลาบเรียบแล้วเช่นจะเอาชนะความขี้เกรียจโดไม่ขี้เกรียจสองเวลารู้ว่าจะโกทธให้มีสติอยู่ตลอดเวลาเกิดเหตุการอาไรขึ้นมาเราจะรู้ทันเขาเองเขามาทำอะไรเราไม่ได่หรอกเพียงแค่มีสติตัวเดียวบวกศิลสมาธิปัญญาด้วยแล้วนะมารนะจะเข้ามายากมากก็เรารู้ทันแล้วนะเขาจะเข้ามารูปแบบไหนเราก็รู้นะเช่นพึงระงับความโกธทโดยการไม่โกทธกิเลศอยากได้อะไรที่เรารู่นะว่ามันไม่ดีเราก็อย่าไปตามใจมันดิตัวสตินี้เหละคือต้วที่ให้เรารู้เท่าทันทำอาการนิ้งเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาเมื่อไร่เจอกันเหมือนนักรบที่ไม่ทันซักดาบกิเลศก็กลัวแล้วที่สำคัญอีกอย่างศิลเราต้องครบด้วยนะพูดง่ายต้องมั่นตรววจดูว่าศิล สมาธิ ปัญญาเรานี้บวกตัวสตินี้เราทำได้ยังละที่สำคัญจะทำสิ่งเรานี้ได้ใจต้องม่งมั่นนะยอมที่จะละทิ้งทุกอย่างมีความขันติพอไม่หวั่นกับผัสสสะที่เจออและต้องเจอมิตรดีสหายดีส่งแวดล้อมดีเป็นทั้งสิ่งทั้งปลวงนะและใจเราจะต้องเป็นประทานของทั้งสิ่งทั้งปวงนะถ้าใจเราต้องการจะได้สิ่งหนึ่งสิ่งไดแล้วต่อให้เอาอะไรมาแลกก็ไม่ยอม

 

มารมาสัมผัสภายนอกก็รับรู้ภายในก็ต้องรับรู้ต้องรู้ทั้งภายนอกภายในทำข้างในได้แล้วข้างนอกจะตามมาเอง

 

โพชงค์
หรือไม่อย่างไรครับ

 

คิดไม่ถึงจริงๆ ท่านมะหน่อนี่ล้ำลึก ใช้โพชฌงค์7 ในการกำราบ

ก็ว่าแต่จำเพาะ "ปัสสัทธิสัมโพชฌงค์" นีเป็นลักษณะอย่างไร

 

หากกล่าวเรื่องปริยัต
ท่านแปรตามตัวเลยนะครับ
ผมไม่ขนวิชา
และไม่จำวิชา
แต่พิจรณาธรรม
ปัสสะ
สนธิ ปัสทธิ
บวกโพชฌงค์
แล้วไม่งงครับ