จิตพร้อม? รับภัยพิบัติ

เคยไหม...ที่คิดถึงใครสักคนมากจนแทบจะอยู่ไม่ได้?
เคยไหม...ที่รักใครสักคน อยากอยู่กับคนนั้นถึงแม้แลกด้วยความตายก็ยอม?
เคยไหม...ที่เวลาสุข-ทุกข์ก็คิดถึงคนๆ นั้นเสมอ?
เคยไหม...เวลาไม่มีใคร หมดกำลังใจทุกอย่างจะคิดถีึงคนๆ นั้น?
เคยไหม...ที่นอนร้องไห้หาคนๆ นั้นอยู่หลายคืน?
เคยไหม...อยากเรียกหาใครสักคนมาช่วยชีวิตเราให้ดีกว่านี้?
เคยไหม...ที่ทั้งที่ทุ่มเททุกอย่างมาทั้งชีวิตแล้วล้มเหลว ไม่เหลืออะไร และหวังพึ่งคนๆ นั้นอยู่ในใจ?

จะเคยบ้าง.. ไม่้เคยบ้างไม่เป็นไร..
แต่อยากบอกทุกท่านให้รู้ไว้ว่า "พระท่านอยู่ในใจเราเสมอ"
พระอยู่ข้างเ้ราเสมอ (ถ้าเรามีศีล เป็นคนดี)
แม้ชีวิตโลกนี้บางครั้งมันสวยงาม บางครั้งมันโหดร้ายบ้าง
แต่สุดท้าย เราก็เอาอะไรไปไม่ได้แม้แต่ร่างกาย...

ไม่รู้ว่าท่านเจอคนๆ นั้นกันหรือยัง?
แต่สำหรับหว้าๆ เจอแล้ว...
คนๆ นั้นคือ พระองค์นี้ คือท่านนี้ที่เมตตาหว้าเสมอมา

​

ขอให้ทุกท่านตามหาพระในใจให้เจอนะคะ

 

ชีวิตของเรา
ขอให้เราลิขิตเอง

อย่าให้ชีวิตเราต้องไปตามยถากรรม หรือ
ฟ้ากำหนดกันเลย นะครับ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=iNvVFkSGdiE]ชีวิตลิขิตเอง - พี่เบิร์ด - YouTube[/ame]​

 

​

น้องขอเสิร์ฟนมกับขนมปังตอนเช้านะคะ
เห็นว่ามีหลายท่านตื่นนอนแล้ว และยังไม่นอน.. (ฮ่าๆ)
ก็ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านต่อสู้งานทางโลกไปอีกวัน
ส่วนทางธรรมก็ขอให้เจริญยิ่งๆ ขึ้นไป

อย่าลืมนะคะว่าใครด่าเรา เราไม่รับก็ไม่เดือดร้อน
แต่ตัวเราจะ้เดือดร้อนก็ต่อเมื่อจิตเรามันเก็บไปคิดเอง
นั่นหมายความว่า "ตัวเราเองที่เบียดเีบียนจิตตนเอง" ไม่ได้ขึ้นอยู่กับใครเลย
แม้คนข้างนอกจะสุข-ทุกข์ ก็มีแต่เรา้เท่านั้นที่ทำให้จิตเป็นอย่างไร...
ขอให้ตั้งใจ ตั้งมั่นในคำสอนของพระพุทธเจ้าให้มั่งคงนะคะ
เดินทางสายกลางดีสู๊ดดดดดดดด

 

เหอะ เหอะ สงสัยต้องย้ายมาแผนกครัวซะแล้วหล่ะ เดี๋ยวน้ำ เดี๋ยวอาหาร บำรุงขันธ์5 ได้ดีจริงนะ หุหุ

 

"ลองมอง ความแก่ ด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วคุณจะพบว่า ความแก่กำลังสอนให้เราไม่ประมาทในวันเวลา

ลองมอง ความเจ็บ ด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วคุณจะพบว่า ความเจ็บกำลังสอนให้เราหันกลับมาดูแลสุขภาพตัวเอง

ลองมอง ความตาย ด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วคุณจะพบว่า ความตายกำลังสอนให้เราเพียรทำวันนี้ให้ดีที่สุด

ลองมอง ความพลัดพราก ด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วคุณจะพบว่า ความพลัดพรากกำลังสอนให้เราหันกลับมาเรียนรู้ที่จะอยู่กับคนที่เรารักอย่างคุ้มค่าที่สุด

ลองมอง วิบากกรรม ที่กำลังเกิดขึ้นกับตัวเองด้วยสายตาของปราชญ์สิ
แล้วคุณจะพบว่า ทุกการกระทำของเราล้วนส่งผลถึงชีวิตของเราอย่างถึงพริกถึงขิงจริง ๆ

ท่าน ว. วชิรเมธี

 

จิตทรงฌาน
ใครเคยเข้าสมาธิบ้าง ในนี้คงจะมีกันเยอะนะ ในขณะที่เข้าสมาธินั้นจิตเราจะดำดิ่งนิ่งไปทีละสเตป ทีละขั้นทีละตอน หรือที่เรียกกันว่า ขึ้นฌาน ก็มีกันหลายระดับ ฌาน 1 2 3 จนถึงฌาน 4 ที่ถือว่านิ่งได้ใจ เมื่อก่อนข้าพเจ้าทำการปฎิบัติธรรมแบบอานาปานสติ คือกำหนดลมหายใจเข้าออก พอจะมีประสบการณ์การเข้าฌานอยู่บ้างและพอจะรู้ได้ว่ามาหยุดก้ำกึ่งอยู่ที่ฌาน 3 ละ
เอียดเฉียด ฌาน4อย่างหยาบ ....กึก.....แค่เนี้ย ทุกทีไม่เคยเกินเลยไปไหนต่อ แม้จะพยายามนั่งกัน 2-3 ชั่วโมง ก็มีสิทธฺ์แตะได้แค่นี้ มานั่งคิดดู สงสัยบุญเรามาได้แค่นี้แหละ คิดแล้วใช่ว่าจะหยุดทำ ก็ทำต่อไป
...............
แล้วก็มาถึงบางอ้อว่า จริตเราไม่ได้มาทางนั้นโดยตรง เมื่อมาเริ่มการทำจิตเกาะพระ ก่อนที่จะทำมาจิตเกาะพระมีสิทธิ์ถึงแค่นั้นและพอถอนออกจากสมาธิ ฌาน เฌิน หายไปไหนหมด หาไม่เจอกลับมา เพ้อเจ้อกับภาวะการณ์ของโลกต่อไป นิสัยโฉงฉาง โผงผาง ลนลาน พาลชาวบ้าน ประจานคน สับปะดี้สีปะดน ก็กลับมาใหม่ แถมศีลทั้งหลายไม่รู้จัก ระงับอารมณ์ไม่เป็น ..พูดง่ายๆ คือ
กลับมาเลวเหมือนเดิมอ่ะ ต่อเมื่อมารู้จักพี่ภูกับครูเพ็ญ และการจับภาพพระ การนำจิตมาเกาะพระ ไม่เข้าใจอาการทั้งหลายมันหายไปไหนหมด หายไปแบบไม่รู้ตัว หายไปเอง และไม่รู้ตัวเองว่า กลายมาเป็น มนุษย์ เมื่อใด เป็นคนมาซะนานเป็นคนเฉยๆไม่ว่า นี่ไปคนกิเลสที่ขุ่นอยู่แล้วในจิตให้และแทะ หนอนกิเลสเกาะวนจนจิตเน่า พอมาเป็นมนุษย์ได้แล้วก้อมานั่งพิจารณาว่า ด้วยเหตุอันใดที่ทำให้ จิตเน่าๆจิตหนึ่งกลับกลายมาใสสว่างดังดวงจันทร์วันเพ็ญลอยเด่นอยู่ในนภา ทรงกลดสดศรีรัศมีทอแสงงามตาได้อย่างนี้ บางอ้อที่ว่าก็คือ.....
เมื่อจิตเกาะพระได้ดี ได้อยู่เรื่อยๆ ได้อยู่เนืองๆ แล้ว ถือว่าเกาะพระได้ดีในระดับหนึ่ง ต่อเมื่อเกาะพระจนจิตแนบนิ่ง สิงสถิตจิตได้อยู่กับพระนั่นแล
จริงๆแล้วเมื่อจิตเริ่มเกาะพระได้ดีแล้ว อาการเข้าฌานตลอดนั้นมีมาแล้ว(ตอนนั้นไม่รู้ตัว) เข้าฌานแม้จะลืมตา ทำงานการใดๆ ก็เข้าฌาน หูจะมีเสียง วิ้ง
ตลอดเวลา มีความรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว จิตนิ่งไม่ค่อยจะคิดอะไรมาก
จิตอยู่ตรงนั้นแหละ แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน มันนิ่งเป็นดวงจันทร์วันเพ็ญอยู่ที่เดิม
ไม่ค่อยวิ่งไปไหน พอเค้าเบื่อ เค้าก็หันกลับไปหาภาพพระ เกาะพระอีก เป็นอยู่ตลอด หูก็ดังขึ้นเรื่อยๆ จากข้างซ้ายมาขวา และมาทั้งสองข้าง วิ๊ง
ลึกๆ อยู่ข้างใน เคยถามครูเพ็ญด้วย ครูเพ็ญก็บอกเข้าฌาน ตอนนั้นไม่เข้าใจ แอบไม่เชื่อนิดๆว่า ไรกันเนี่ย เข้าฌานตอนเดินเหิน ทำกิจกรรมชีวิตประจำวัน ได้ด้วยเหรอ แต่พอทำไปเรื่อยๆ แล้วเอามาเทียบกับตอนนั่งสมาธิ
ก็เหมือนกัน คือพอขึ้นฌานปั๊บ หูวิ๊ง (เหมือนแมลง ผึ้งหรือที่มัน วิ๊งน่ะ)
และก็ต้องเชื่อครูแต่ที่เชื่อมากขึ้นคือเชื่อตัวเองและสามารถปรับระดับฌานได้ด้วย
เรียนรู้จิตตัวเองไปเรื่อยๆ และเมื่อถึงระดับหนึ่งหากสติตามไม่ทันจิตขึ้นไปอยู่ในระดับฌานที่ลึกมาก ก็พูดอะไรกับใครไม่รู้เรื่อง ไม่เอาอะไรเลย ลอยละลิ่ว คิดว่าตาก็คงลอยด้วยแหละ วิธีปรับอารมณ์ก็เอาสติตามให้ทันและฝึกจนชิน แล้วก็สามารถเข้ากับภาวะการณ์ของโลก คุยกับคนทั่วไปได้ ...เฮ้อ มาคิดว่า
ช่วงนั้นครอบครัวคงเครียด ว่า เราเป็นอะไรเหมือนคนไม่มีจิตอยู่ในกาย หรือ จิตไม่อยู่กับตัว (สงสัยตั้งใจจะพาไปหาหมอด้วยซ้ำมั๊ง หุหุ) ทุกวันนี้ก็มีสภาวะ แมลงอยู่ในหูตลอด โฮ๊ะโฮ๊ะ เลี้ยงแมลงไว้ในหู แต่ไม่เคยสนใจกับเสียง สิ่งที่รู้และเห็นคือจิตกับสติของเราเอาให้ทันกันพอ .....และแล้ว
ก็มาให้คิดในวันหนึ่งว่า เหอะ ศีลฉ้านหายไปไหน ทำไมฉ้านไม่เคยสนใจ
แต่รู้ว่า จะทำอะไรก็มีตัวอะไรมาสะกิดมาระงับ เช่น ยุงบินมา จะตบมันก็ไม่ตบ เป่า (ไม่รู้ตัวว่าทำไมอีกนะ) เห็นมด บางทีเกือบหัวคมำ เพราะหลบมด (ใช่ ไม่รู้ตัวโดยปริยาย) เป็นอัตโนมัติ ศีลห้าไม่เหลือซ๊ากข้อ อะไร อะไร ก็ไม่เหลือ งง ตัวเอง จนมาถึงนะวันนี้ จึงสรุปได้ว่า......
จับภาพพระ-จิตเป็นสมาธิ
จิตเกาะพระ-จิตทรงฌาน
จิตทรงฌาน-จิตนิ่ง กลับไปพิจารณาธรรมต่างๆและทิ้งทิ้ง หนีกิเลสไปในตัว
จิตทรงฌาน............(ทำกันให้ได้ มีอีกเดี๋ยวให้รู้เอง หุหุ)

ใครเข้าใจก็ดีใจ ใครไม่เก็ตก็ไม่เป็นไร ฝึกจิตฝึกใจ ให้ต่อเนื่องอยู่เนืองๆ เดี๋ยวรู้เอง ปัจจัตตัง

 

ประสบการณ์แห่งการฝึกจิตของ ดชน ไม่ได้นำมาจากตำราใดๆ เป็น ปสก. จิตของตัวเองล้วนๆ หากใครท่านจะนำมาเทียบกับตำรา ก็กรุณาพับตำราของท่านไป และอีกประการณ์ กรุณาอย่าลืมว่า จิตของใครก้อของใคร จะให้เหมือนกันนั้นช่างยากจริง นิ้วมือ 10 นิ้วของเราท่านยังไม่เท่ากัน ฉันใดก้อฉันนั้นโปรดพิจารณา

 

โอ้โห ขอคารวะหนึ่งจอก หนองจอก เอ๊ย หนองจอกนี่บ้านใครหว๋า บ้านคุณพี่เหลิมเขา

ทำไม เดี๋ยวนี้ดชน. คมยิ่งว่าหนังสือพิมพ์ซะอีก(คม ชัด ลึก)
ท่านไปฝึกวิทยายุทธิ์ที่ไหนกันมา ตั้งแต่เดินตามหลังคนบนดิน(ครูเพ็ญ)
หรือเดินตามหลังบนโลกทิพย์(ท่านพ่อ)นี่ ไม่ธรรมดาเจงๆ
เมื่อก่อนเธอพิมพ์สั้นมากๆ เดี๋ยวนี้สงสัยไปจ้างโรงพิมพ์มามั้ง...คิคิ
มาด้วยกัน แซวกันเองซะแล้ว
อย่าคิดมากอีกนะ คุณลูกพลัง
มาช่วยพี่โพสต์หน่อยเร็ว เธอก็อย่าไปอ่านโพสต์ของคนอื่นๆสิ โพสต์เอง อ่านธรรมะของตนเอง แต่ถ้าไม่ดีก็แก้ได้นิ พี่ภูไม่เก็บสะตังค์หรอก
นะนะคนดี มาเร๊ววว น้องรัก
มาเป็นสมาชิกแห่งบ้านทรายทอง วุ่นวายนิดๆ แต่รู้สึกทั้งอบ ทั้งอุ่น สงสัยเมืองไทยไม่ชอบแน่ เพราะร้อน

นี่ขนาดตีสามแล้ว ยังมานั่งพร่ำธรรมะคุณก็คิดดูเอา
เวลาให้ทำงานทางโลกมันแสนจะเบื่อเจงๆ แต่ถ้ามาทำงานให้พ่อนะ ตื่นทันที

อ่ะไปอ่านธรรมะท่านอื่นๆกันมั่ง
มายังลูกพลัง มายังๆ มาโพสต์ให้พี่ภูอ่านนะๆ
ลูกหว้าเอาน้ำหวานใส่น้ำแข็งเย็นๆมาเสิร์ฟให้สุดหล่อหน่อยนะ
(กระทู้อื่น เขาจะมีน้ำหวานให้ดื่มกันไหม๊)

ลูกหว้าพี่ภูขอโบบ้า หนึ่งแก้ว ใส่กระท้อนด้วยนะ
วันนี้ไปทำงานให้กับบ้านรากแก่นฯมา ราบรื่นดี

​

 

​

น้ำเย็นมาแล้วค่ะ.. ชอบแก้วไหนหยิบได้เลยจ้า...
ส่วนท่านพี่ภูรับน้ำมะนาวไปก่อนละกันนะคะ.. ฮ่าๆ​

"งานบ้านรากแก่นฯ ราบรื่นดี"... สาธุจ้า ดีใจๆ !!
​

ขอแถมยิ้มหวานๆ ให้กับคุณลูกพลังและทุกๆ ท่านอีกสักภาพนะคะ
น้องขอตัวไปพักผ่อนก่อน..
ขอให้สุขกาย สุขใจในวันศุกร์กันทุกท่านนะจ้ะ​

​

 

​

ขอมาก็จัดให้ค่ะ.. ลอยมะลิให้ด้วยยยย
เดินทางกลับบ้านปลอดภัยนะคะพี่เพ็ญ...
น้องขอตัวไปนอนก่อนนะคะทุกท่าน
ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
​

​

 

ครับคุณพี่ภู คุณลูกพลังมารายงานตัวแล้ว...เพิ่งเลิกงานมา
(วันนี้ทรงฌานขั้นต้นระหว่างทำงานได้นานถึง3ชม แต่ต้องเซ็นต์เอกสารเยอะๆ ฌานกระจุยเลย...)


เรียนท่านผู้รู้
วันนี้ข้าพเจ้ามีปุฉาธรรมะมาถาม คือ
- ปริยัติ
- ปฏิบัติ
- ปฎิเวท
หมายความเช่นไร สอดคล้องเกี่ยวเนื่องกันอย่างไร?
ทำไมบางท่านเริ่มปฎิบัติก่อน บางท่านเริ่มปริยัติก่อน อะไรเป็นตัวกำหนด? (หรือฟ้าลิขิต?)
แล้วมีท่านใดในปฐพีนี้เริ่มปฎิเวทก่อน? แล้วที่ถูกที่ควร ควรจะเป็นเช่นไร?
ขอเชิญท่านๆร่วมวิสัสชนา ตามมุมมองหรือปสก ของท่านเอง...
ขอขอบพระคุณครับ

 

-ปริยัติ ทฤษฎี
-ปฏิบัติ ลงมือทำ
-ปฏิเวท ผลของการปฏิบัติ

ไม่มีอะไรเป็นตัวกำหนดให้เริ่มปริยัติ หรือปฏิบัติก่อน ขึ้นอยู่กับความชอบ ความถนัด ความสนใจของแต่ละบุคคลในแต่ละเหตุการณ์ สถานการณ์ค่ะ บางครั้งอาจจะเริ่มที่ปริยัติก่อน บางครั้งอาจจะเริ่มที่ปฏิบัติก่อน

อัญญะมณีอ่านตำราของหลวงพ่อฤาษี ท่านอธิบายเรื่องฌาน 1 2 3 4 ว่ามีลักษณะอย่างไร อ่านทีไรก็ไม่เคยเข้าใจค่ะ เพราะท่องจำ

แต่ถ้าลงมือปฏิบัติ ลองนั่งสมาธิ เกิดอาการตัวโยก น้ำตาไหล ตัวหนาใหญ่ ก็มาค้นตำราดูว่ามันคืออะไร ท่านว่ามันคือปิติ นี่งัยคะปฏิบัติ ปฏิเวท ก่อนปริยัติ

บางครั้งปฏิเวทมีผลให้ปริยัติเปลี่ยนไปก็มีค่ะ เพราะว่ามันไม่เที่ยงงัยคะ
ไม่เคยเห็นท่านใดเริ่มที่ปฏิเวทก่อน เพราะมันคือผลของปฏิบัติ หรือมี
สรุปแล้วไม่มีอะไรถูก อะไรผิด ขึ้นอยู่กับจริตตนค่ะ

 

แต่ถ้าต้องการไปพระนิพพานให้ทันในชาตินี้
แนะนำให้ ปฏิบัติ ทำจิตเกาะพระก่อนค่ะ
แล้วจะได้ปฏิเวท คือ ถึงพระนิพพานค่ะ

 

จิตทรงฌาน
ใครเคยเข้าสมาธิบ้าง ในนี้คงจะมีกันเยอะนะ ในขณะที่เข้าสมาธินั้นจิตเราจะดำดิ่งนิ่งไปทีละสเตป ทีละขั้นทีละตอน หรือที่เรียกกันว่า ขึ้นฌาน ก็มีกันหลายระดับ ฌาน 1 2 3 จนถึงฌาน 4 ที่ถือว่านิ่งได้ใจ เมื่อก่อนข้าพเจ้าทำการปฎิบัติธรรมแบบอานาปานสติ คือกำหนดลมหายใจเข้าออก พอจะมีประสบการณ์การเข้าฌานอยู่บ้างและพอจะรู้ได้ว่ามาหยุดก้ำกึ่งอยู่ที่ฌาน 3 ละ
เอียดเฉียด ฌาน4อย่างหยาบ ....กึก.....แค่เนี้ย ทุกทีไม่เคยเกินเลยไปไหนต่อ แม้จะพยายามนั่งกัน 2-3 ชั่วโมง ก็มีสิทธฺ์แตะได้แค่นี้ มานั่งคิดดู สงสัยบุญเรามาได้แค่นี้แหละ คิดแล้วใช่ว่าจะหยุดทำ ก็ทำต่อไป
...............
แล้วก็มาถึงบางอ้อว่า จริตเราไม่ได้มาทางนั้นโดยตรง เมื่อมาเริ่มการทำจิตเกาะพระ ก่อนที่จะทำมาจิตเกาะพระมีสิทธิ์ถึงแค่นั้นและพอถอนออกจากสมาธิ ฌาน เฌิน หายไปไหนหมด หาไม่เจอกลับมา เพ้อเจ้อกับภาวะการณ์ของโลกต่อไป นิสัยโฉงฉาง โผงผาง ลนลาน พาลชาวบ้าน ประจานคน สับปะดี้สีปะดน ก็กลับมาใหม่ แถมศีลทั้งหลายไม่รู้จัก ระงับอารมณ์ไม่เป็น ..พูดง่ายๆ คือ
กลับมาเลวเหมือนเดิมอ่ะ ต่อเมื่อมารู้จักพี่ภูกับครูเพ็ญ และการจับภาพพระ การนำจิตมาเกาะพระ ไม่เข้าใจอาการทั้งหลายมันหายไปไหนหมด หายไปแบบไม่รู้ตัว หายไปเอง และไม่รู้ตัวเองว่า กลายมาเป็น มนุษย์ เมื่อใด เป็นคนมาซะนานเป็นคนเฉยๆไม่ว่า นี่ไปคนกิเลสที่ขุ่นอยู่แล้วในจิตให้และแทะ หนอนกิเลสเกาะวนจนจิตเน่า พอมาเป็นมนุษย์ได้แล้วก้อมานั่งพิจารณาว่า ด้วยเหตุอันใดที่ทำให้ จิตเน่าๆจิตหนึ่งกลับกลายมาใสสว่างดังดวงจันทร์วันเพ็ญลอยเด่นอยู่ในนภา ทรงกลดสดศรีรัศมีทอแสงงามตาได้อย่างนี้ บางอ้อที่ว่าก็คือ.....
เมื่อจิตเกาะพระได้ดี ได้อยู่เรื่อยๆ ได้อยู่เนืองๆ แล้ว ถือว่าเกาะพระได้ดีในระดับหนึ่ง ต่อเมื่อเกาะพระจนจิตแนบนิ่ง สิงสถิตจิตได้อยู่กับพระนั่นแล
จริงๆแล้วเมื่อจิตเริ่มเกาะพระได้ดีแล้ว อาการเข้าฌานตลอดนั้นมีมาแล้ว(ตอนนั้นไม่รู้ตัว) เข้าฌานแม้จะลืมตา ทำงานการใดๆ ก็เข้าฌาน หูจะมีเสียง วิ้ง
ตลอดเวลา มีความรู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว จิตนิ่งไม่ค่อยจะคิดอะไรมาก
จิตอยู่ตรงนั้นแหละ แต่ไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหน มันนิ่งเป็นดวงจันทร์วันเพ็ญอยู่ที่เดิม
ไม่ค่อยวิ่งไปไหน พอเค้าเบื่อ เค้าก็หันกลับไปหาภาพพระ เกาะพระอีก เป็นอยู่ตลอด หูก็ดังขึ้นเรื่อยๆ จากข้างซ้ายมาขวา และมาทั้งสองข้าง วิ๊ง
ลึกๆ อยู่ข้างใน เคยถามครูเพ็ญด้วย ครูเพ็ญก็บอกเข้าฌาน ตอนนั้นไม่เข้าใจ แอบไม่เชื่อนิดๆว่า ไรกันเนี่ย เข้าฌานตอนเดินเหิน ทำกิจกรรมชีวิตประจำวัน ได้ด้วยเหรอ แต่พอทำไปเรื่อยๆ แล้วเอามาเทียบกับตอนนั่งสมาธิ
ก็เหมือนกัน คือพอขึ้นฌานปั๊บ หูวิ๊ง (เหมือนแมลง ผึ้งหรือที่มัน วิ๊งน่ะ)
และก็ต้องเชื่อครูแต่ที่เชื่อมากขึ้นคือเชื่อตัวเองและสามารถปรับระดับฌานได้ด้วย
เรียนรู้จิตตัวเองไปเรื่อยๆ และเมื่อถึงระดับหนึ่งหากสติตามไม่ทันจิตขึ้นไปอยู่ในระดับฌานที่ลึกมาก ก็พูดอะไรกับใครไม่รู้เรื่อง ไม่เอาอะไรเลย ลอยละลิ่ว คิดว่าตาก็คงลอยด้วยแหละ วิธีปรับอารมณ์ก็เอาสติตามให้ทันและฝึกจนชิน แล้วก็สามารถเข้ากับภาวะการณ์ของโลก คุยกับคนทั่วไปได้ ...เฮ้อ มาคิดว่า
ช่วงนั้นครอบครัวคงเครียด ว่า เราเป็นอะไรเหมือนคนไม่มีจิตอยู่ในกาย หรือ จิตไม่อยู่กับตัว (สงสัยตั้งใจจะพาไปหาหมอด้วยซ้ำมั๊ง หุหุ) ทุกวันนี้ก็มีสภาวะ แมลงอยู่ในหูตลอด โฮ๊ะโฮ๊ะ เลี้ยงแมลงไว้ในหู แต่ไม่เคยสนใจกับเสียง สิ่งที่รู้และเห็นคือจิตกับสติของเราเอาให้ทันกันพอ .....และแล้ว
ก็มาให้คิดในวันหนึ่งว่า เหอะ ศีลฉ้านหายไปไหน ทำไมฉ้านไม่เคยสนใจ
แต่รู้ว่า จะทำอะไรก็มีตัวอะไรมาสะกิดมาระงับ เช่น ยุงบินมา จะตบมันก็ไม่ตบ เป่า (ไม่รู้ตัวว่าทำไมอีกนะ) เห็นมด บางทีเกือบหัวคมำ เพราะหลบมด (ใช่ ไม่รู้ตัวโดยปริยาย) เป็นอัตโนมัติ ศีลห้าไม่เหลือซ๊ากข้อ อะไร อะไร ก็ไม่เหลือ งง ตัวเอง จนมาถึงนะวันนี้ จึงสรุปได้ว่า......
จับภาพพระ-จิตเป็นสมาธิ
จิตเกาะพระ-จิตทรงฌาน
จิตทรงฌาน-จิตนิ่ง กลับไปพิจารณาธรรมต่างๆและทิ้งทิ้ง หนีกิเลสไปในตัว
จิตทรงฌาน............(ทำกันให้ได้ มีอีกเดี๋ยวให้รู้เอง หุหุ)

ใครเข้าใจก็ดีใจ ใครไม่เก็ตก็ไม่เป็นไร ฝึกจิตฝึกใจ ให้ต่อเนื่องอยู่เนืองๆ เดี๋ยวรู้เอง ปัจจัตตัง



ขออนุโมทนากับคุณครูดัชด้วยครับ...

ข้าพเจ้ามีคำถามจะเรียนถาม(หรือท่านผู้รู้ท่านอื่นก็ได้นะครับ)
- ถ้าจิตทรงฌานลึกไปถึงฌาน4ในขณะทำงาน แล้วตัวเราหรือสภาพของเราจะเป็นยังไง? เบลอหรือหยุดนิ่งหรือเป็นยังไง เพราะว่าถ้าเรานั่งสมาธิปกติพอถึงฌาน4 ตัวหายเหลือแต่จิต แต่ถ้าเราเคลื่อนไหวทำงานอยู่มันจะเป็นยังไง?
- แต่ถ้าเราเอาสติไปประครองจิต แท้จริงคือเราถอนฌานออกมาอยู่ที่ฌานขั้นต้นใช่ไหมครับ?
- มีเทคนิคในการถอนฌานออกจากฌานลึกๆมาที่ฌานขั้นต้นอย่างไร
ขอบพระคุณเป็นอย่างสูงครับ

 

แง แง พี่ภูจำบ๊ดั้ย ก็พี่ภูนั่นแหละกระแทกจิต ดชน ว่า
เขียนธรรมะประโยคเดียว ดชน งอนขึ้นไปฟ้องท่านพ่อขอท่านพ่อช่วยเขียน ช่วยสื่อ ก็เลยออกมาเป็นแบบเนี๊ย แบบเนี๊ย หุหุ

 

หวัดดีจ๊ะ คุณน้องลูกพลัง พี่ดชน เห็นว่าแม่นางแห่งขุนเขาอัญญะมณีได้ตอบไปบ้างแล้ว ก็เลยจะพาคุณน้องลูกพลังมาเข้าครัวกันน่ะค่ะ
.........นึกถึงคนที่ทำกับข้าวไม่เป็นดีกว่า มาเข้าครัวอยากจะทำอาหารกิน ได้ตำรามาหนึ่งเล่ม อ่านตำรา จำจนขึ้นใจ นำวิธีการประกอบอาหาร มาทำกับข้าว บางทีทำตามตำราแล้วอาหารออกมาก็ไม่ได้ดังใจไม่อร่อย บางท่านทำตามตำราแล้วอาหารออกมาแทบจะเลียถ้วยจานชาม บางคนทำตามตำราแล้วอาหารไม่ออกมาเป็นรูปอาหาร และตุ้มเป๊ะ
อ่านตำราอาหาร (ปริยัติ)
นำวิธีการมาทำตามตำราบอก(ปฎิบัติ)
อาหารออกมา(ปฎิเวท)
.........
ทีนี้พี่ ดชน รวมทั้งกลุ่มจิตบุญ ไม่ชอบอ่านตำรากัน ลงมือประกอบอาหารเลยค่ะ ถ้าออกมาไม่ได้ดังใจ ทำใหม่ปรับใหม่ ช่วยกันทำบ้าง จนอาหารออกมาเป็นอาหารที่อร่อยเลิศรสค่ะ ใครทำอาหารเป็นกันแล้วก็จะมาช่วยคนที่มาใหม่ฝึกหัดปรุงกัน เน้นการลงมือทำ(ปฎฺิบัติ) ล้วนๆไปเลยค่ะ พอมาถึงตอนนี้ คุณน้องพร้อมจะมาประกอบอาหารกับกลุ่มจิตบุญรึยัง ถ้าพร้อมก็ลุยเลยค่ะ ปล.ลดอาการสงสัยลงบ้างจะได้ไปเร็วค่ะ ขอเป็นกำลังใจนะจ๊ะ

 

การฝึก เข้าฌาน ถอนฌานเหมือนกับการหัดขับรถ ใช้ความเพียรฝึกฝน จนคล่อง คิดว่าคุณน้องได้อ่านจากตำรามาแล้วว่า อารมณ์ของแต่ละฌานเป็นยังไง เพราะนั้นพี่จะไม่พูดถึงเพราะตอนทำใหม่ๆก็ไม่รู้ว่าฌานไหนเป็นฌานไหน ไปถึงชานบ้านรึยังก็มิรู้ได้ พอรู้ตัวอีกที มันก็เข้าไปฌานลึกซะละ จิตเกาะพระจนกาวตราช้างยอมแพ้
เฮ้อ..จบซะที ใครมีไรต่อก็ขอให้มาเล่าแชร์กันบ้างนะ จิตเกาะบุญทั้งหลาย ตอนนี้ก้อ เอากำลังใจไปก่อนนะน้องลูกพลัง

 

สาธุครับ
กำลังแอบฝึกอยู่ครับ ขนาดเมื่อคืนนอนยังฝันถึงพระองค์ใหญ่สีทองเลยครับ
ธรรมดานอนไม่ค่อยจะฝันซักเท่าไร
วันนี้ก็จับพระอยู่ ยังไม่เกาะพระ นี่นั่งพิมพ์อยู่ก็จับพระอยู่นะครับ...

 

มาขอรายงานตัวเฉยๆว่ายังสุขภาพจิตดี ท่ามกลางความโกลาหลในบอร์ดนี้คับ อิอิ

 

นั่งดูท่านลูกพลังมาพอสมควรแล้ว

ท่านไม่ธรรมดานะ
พยายามนะครับ ต่อไปท่านจะสำเร้จครับ

ขอเอาใจช่วยครับ

เอิ้กๆๆๆๆๆ