ระวังภับมารศาสนา เอาความกลัวของคนเอามาหากิน

ผมจะเป็นคนนึงคอยดูพฤติกรรมของมารศาสนาที่เอาความทุุกร์ยากของคนเอามาหากิน ใครมี่ข้อมูลโปรดเเจ้งมาทางผมนะครับ

 

ผมขอร่วมสอดส่องด้วยครับ

อยากได้บุญใหญ่ อยากให้บุญรักษา แนะ มีสติ ถือศีล พรหมวิหาร 4 นั่งสมาธิ วิปัสสะนา

 

อยากทำบุญ อยากได้บุญใหญ่ ไม่ต้องทำไกลหรอกครับ พ่อแม่ นี่แหละครับ บุญมหาศาล สาธุ

 

บุญที่ได้จากการทำทาน

1. ทำทานแก่สัตว์เดรัจฉาน แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่มนุษย์ที่ไม่มีศีลธรรม แม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
2. ทำทานแก่มนุษย์ไม่มีศีลธรรม แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่ผู้ที่มีศีล 5 แม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
3. ทำทานแก่ผู้ที่ไม่มีศีล แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่ผู้ที่มีศีล 5 แม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
4. ทำทานแก่ผู้ที่มีศีล 5 แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าให้ทานดังกล่าวแก่ผู้ที่มีศีล 10 คือสามเณรแม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
5. ถวายทานแก่สามเณรซึ่งมีศีล 10 แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าถวายทานดังกล่าวแก่พระสมมติสงฆ์ ซึ่งมีปาติโมกข์สังวร 227 ข้อ (สมมติสงฆ์หมายถึง พระสงฆ์ที่ยังไม่บรรลุธรรม และถือศีล 227 ข้อ)
6. ถวายทานแก่พระสมมติสงฆ์ แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าถวายทานดังกล่าวแก่พระโสดาบัน แม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
7. ถวายทานแก่พระโสดาบัน แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าถวายทานดังกล่าวแก่พระสกิทาคามี แม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
8. ถวายทานแก่พระสกิทาคามี แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าถวายทานดังกล่าวแก่พระอนาคามี แม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
9. ถวายทานแก่พระอนาคามี แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าถวายทานดังกล่าวแก่พระอรหันต์ แม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
10. ถวายทานแก่พระอรหันต์ แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าถวายทานดังกล่าวแก่พระปัจเจกพระพุทธเจ้า แม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
11. ถวายทานแก่พระปัจเจกพระพุทธเจ้า แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าถวายทานดังกล่าวแก่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้เพียงครั้งเดียวก็ตาม
12. ถวายทานแก่องค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าถวายสังฆทานที่มีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเป็นประธาน แม้จะได้ถวายสังฆทานดังกล่าวแต่เพียงครั้งเดียวก็ตาม
13. ถวายสังฆทานที่มีองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ได้บุญน้อยกว่าถวายวิหารทาน แม้จะกระทำแต่เพียงครั้งเดียวก็ตาม (วิหารทาน ได้แก่ การสร้างหรือร่วมสร้างโลสภ์ วิหาร ศาลาการเปรียญ ศาลาโรงธรรม ศาลาท่าน้ำ ศาลาที่พักอาศัยคนเดินทางอันเป็นสาธารณประโยชน์ รวมถึงโรงพยาบาล โรงเรียน บ่อน้ำ แท็งก์น้ำ สุสาน เมรุเผาศพ)
14. ถวายวิหารทาน แม้จะมากถึง 100 ครั้ง (100 หลัง) ก็ได้บุญน้อยกว่าการให้ ธรรมทาน แม้จะให้แต่เพียงครั้งเดียวก็ตาม (ธรรมทาน ได้แก่ การเทศน์ การสอนธรรมะแก่ผู้อื่น ชักจูงผู้คนให้เข้าปฏิบัติธรรม การพิมพ์แจกหนังสือธรรมะ)
15. การให้ธรรมทาน แม้จะมากถึง 100 ครั้ง ก็ยังได้บุญน้อยกว่าการให้ ‘อภัยทาน’ แม้จะให้แต่เพียงครั้งเดียวก็ตาม (การให้อภัยทานก็คือการไม่ผูกโกรธ ไม่อาฆาตจองเวร ไม่พยาบาทคิดร้าย)

อย่างไรก็ตาม การให้อภัยทาน แม้จะมากกว่าการให้ทานอื่น ๆ ก็ตาม แต่ผลของบุญก็ยังต่ำกว่าฝ่ายศีล และภาวนา ซึ่งจะได้กล่าวได้ภายหลังต่อไปครับ

จาก:.: ทำทานอย่างไรให้ได้บุญมาก ตอน 2 City Dhamma :.

 

ความคิดของผม
ทำบุญ กับ พ่อ เเม่ ดูเเลท่าน นี่เเละคือบุญที่ยิ่งใหญ่ครับ
ทำตามวัดที่ชาดเเคนทุนทรัพย์ นี่เเละดีครับ เพราะในต่างจังหวัดยังมีอีกมากครับ
ทำตามที่มีเช่นมีหนึ่งบาทก็ทำหนึ่งบาทครับ
หมั้นปฎิบัติครับ นั้งสมาธิ สวดมนต์ กวดน้ำ นี่เเละถึงกับคนที่เราไม่เห็น เช่น เปรต อสูร สัตว์นรก ๆลๆ ยังมีอีกมากที่เขาอยากใด้บุญเราครับ เราก้สามารถให้เขาใด้ครับ

 

ใครมีข้อมูลเเจ้งมานะครับ จะใด้ปราบปรามให้ หมดไปจากระบบนี่ครับ

 

คุณ พ้นเกิด ผมขอโทษนะครับที่ผมเข้าใจผิดครับ

 

ผมรู้จัก"มาร"ตัวหนึ่ง
ไม่สิ..เรียกว่า กลุ่มหนึ่ง คงเหมาะกว่า
มียานพาหนะเป็น "จานบิน"
ไม่ได้ใช้"ความกลัว"เป็นเครื่องมือแต่ใช้"ความศรัทธา" เกลี้ยกล่อมระดมสาวก

กลุ่มองค์กรนี้ "ครอบงำ" และ "ชี้นำ" พุทธศาสนาในประเทศไทยมานาน เป็นไม้ใหญ่ที่ไร้ปลวก ขวานเล่มเล็กกับเรี่ยวแรงคนๆเดียวคงยากโค่นล้มได้ แต่ปล่อยยิ่งนานยิ่งเติบโต

แต่ถ้าโฟกัสเฉพาะห้องนี้ก็มีทั้ง ไม้ยืนต้นผลหอมหวาน และ กาฝากดูดน้ำเลี้ยง ปัญหามีแค่การแยกแยะยังไงไม่ให้พลาด

 

ผมต้องรักษาคำสังสอนอันถูกต้องของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เอาไว้ไม่ให้มีมลทินครับ เพราะตอนนี่มารเยอะมากครับ มารที่หน้ากลัวที่สุดคือมนุษย์ครับ

 

กลุ่มนั้นยังต้องรอผู้มีบารมีมาโค่น กลุ่มนี้บาปหนัก

 

กดไลค์ให้ 1000 ครั้งครับ เห็นด้วยอย่างแรง และเห็นด้วยว่าทุกวันนี้คนงมงายเยอะมากขาดสติ กลัวตายทั้ง ๆที่หนีไม่พ้น

 

จะหนีกันทำไม คนจะรอดก็คือรอดจะตายก็คือตายครับ

 

พระพุทธเจ้าไม่เคยสอนให้กลัวตาย เดี๋ยวนี้คนไม่เอาพระธรรมที่พระพุทธเจ้าอุตส่าห์ตรัสรู้มาอย่างยากลำบาก จะเอาทางลัดลูกเดียว ถือศีล ทำสมาธิ วิปัสสะนามันคงยาก เอาเงินไปทำบุญหวังซื้อชีวิตตนมันสะดวกกว่า น่าเสียดาย ของดีอยู่ที่ประเทศตัวเองแท้ๆ ไม่เอา เอางมงายหวังแต่ถูกหวย หวังแต่รวย แต่เหมือนพระพุทธเจ้าได้ตรัสไว้มนุษย์เหมือยบัว 4 เหล่า ขออนุโมทนากับผู้ที่ปฏิบัติอย่างแท้จริง

 

ผมจะต้องให้คนตาสว่างให้ใด้ครับ เพราะคนเราทุกๆคนจุดสินสุดที่มนุษย์ต้องการคือ นิพพาน
การยึดมั้นถือมั้นไม่สามารถพรรลุมรรคพลใด้ ก็รองใชปัญญาที่คุณมีอยู่ ก็จะรู้ว่าทางในคือทางที่ถูกที่เเท้จริงครับ

 

เวรกรรมๆๆจริงๆ ไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อไรจะจบสักที

 

สงสัย

ตาคุณสว่างแล้ว ?
ไม่ยึดมั่นถือมั่นแล้ว ?

 

คุณถามว่าผมตาสว่างใหม ผมกร่าตอบเลย อย่างน้อยตั้งเเต่ผมไปเรียนอยู่ที่ประเทศจีนผมก็รู้นิสัยมนุษย์ต่างๆ
เห้นเเก่ตัว เอาเปียป ต่างๆ ทำให้รู้ว่าคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ทำให้ตาผมสว่างใด้ จากเคยเป็นคนคิดมาก กังวล ต่างๆครับ
ถามผมว่าไม่ยึดมั่นถือมั่นแล้ว ผมกร่าตอบเลย ตั้งเเต่เเม่ผมเสียไปตั้งเเต่ห้าขวบ
ผมก็รู้ทุกอย่างเป็นอนิจจัง ไปสามรถยึดมันถือมันเป็นของเราใด้ ตายไปก็เอาไปด้วยไม่ใด้ ผมกราบอกเลย เงิน ชื่อเสียง รวย จน หล่อ ไม่หล่อ ก้เป็นเเค่ปรุงเเต่ง

 

มี เห็นมีหลังไมค์ ชวนทำบุญนู่นนี่ สร้างโน่นสร้างนั่น เปิดอ่านแล้ว เห็นแล้ว รู้แล้ว แต่ไม่สนใจ สงสัยจะเพราะแก่แล้ว รู้มาก รึตระหนี่ขี้เหนียว ก็ไม่รู้

แต่เอาเป็นว่า กำลังพยายามสร้างตัวเองนี่แหละ ให้เป็นคนพอใช้ได้ คือ ให้มีศีลห้า เอาให้ครบๆ ไม่บก ไม่พร่อง เลยไม่อยากเสียเงินไปสร้างอะไร ที่อยู่นอกตัว

จะว่าไป ในทุกบอร์ด มีทั้งนั้น พวกที่เข้ามาสร้างงานสร้างอาชีพ หาผลประโยชน์เข้ากระเป๋า

ซึ่งการที่ ใครจะเป็นหมูให้ใครหัน เพราะคนเหล่านั้น มีวิบากกรรมเก่าร่วมกันมา คนนอกที่ไม่มีวิบากเก่าเกี่ยวข้องกับคู่กรณี พูดไป เตือนไป ให้ปากฉีกถึงหู ก็ไม่ได้เรื่อง

หนำซ้ำจะโดนโจมตี ใส่ร้ายป้ายอาจม ให้มัวหมอง เพราะไปขวางเส้นทางทำกิน



กงกำกงเกวียนของแต่ละคน เกิดมาต้องชดใช้กัน<!-- google_ad_section_end -->

 

เป็นคนตรงดี นับถือนับถือครับ

 

ถ้าเรื่องกลัวความตายของคน ก็ต้องบอกว่า ทุกยุคทุกสมัย กลัวกันมาก กลัวกันเกิน

ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่า ไม่ตายวันจันทร์ ก็ต้องตายวันอังคาร พุธ ไปจนถึงวันอาทิตย์ วันใดวันหนึ่ง เดือนใดเดือนหนึ่ง ปีใดปีหนึ่ง โมงยามใด โมงยามหนึ่ง

ไม่ตายด้วยโรค ก็ต้องตายด้วยอุบัติเหตุ รถ เรือ เครื่องบิน ตายด้วยภัยธรรมชาติ ตายด้วยอาวุธ ตายด้วยสาเหตุนั้น สาเหตุนี้

มันเคยมีใครหนีพ้นกันด้วยเรอะ ความตายนี่

เตรียมใจ เตรียมเนื้อเตรียมตัวรับมันดีๆ แบบหลักชาวพุทธ ที่ตื่นแล้ว รู้แล้ว เบิกบานแล้ว
คงจะดีกว่า ดิ้นหนีมันไปเรื่อยๆ ทั้งที่รู้ว่า หนีไม่พ้นแน่ๆ

[SIZE=+2]ระลึกถึงความตายสบายนัก
มันหักรักหักหลงในสงสาร
บรรเทามืดโมหันต์อันธการ
ทำให้หาญหายสะดุ้งไม่ยุ่งใจ[/SIZE]
[SIZE=-1]พระศาสนโสภณ (จตตสลลเถร)[/SIZE]​

ระลึกถึงความตายสบายนัก
[SIZE=-1]การเจริญมรณสติในชีวิตประจำวัน[/SIZE]
[SIZE=-1]โดย พระไพศาล วิสาโล
จัดพิมพ์โดย ชมรมกัลยาณธรรม
[/SIZE]
[SIZE=-1]ไม่ว่าจะหลีกหนีให้ไกลเพียงใด
เราทุกคนก็หนีความตายไม่พ้น
ในเมื่อจะต้องเจอกับความตายอย่างแน่นอน
แทนที่จะวิ่งหนีความตายอย่างไร้ผล
จะไม่ดีกว่าหรือหากเราหันมาเตรียมใจรับมือกับความตาย[/SIZE]

[SIZE=-1]ดาวน์โหลดเอกสารได้ที่นี่[/SIZE] [SIZE=-1]
[/SIZE]