ฆราวาส เมื่อถึงนิพพานทำไมต้องตายหากไม่บวช !?

พระสงฆ์ ฆารวาส หากถึงซึ่งนิพพาน ย่อมตายหมด สิ้นอาสวะทั้งมวล

แต่ทุกอย่างยังอยู่ใต้กฏแห่งธรรมะ ที่ไม่เปลี่ยนแปลง

และสังขารของผู้นั้นยังคงอยู่ใต้กฏของธรรมะ

ที่ยังคงเปลี่ยนแปลงไปตามสภาวะธรรมไตรลักษณ์นั้น..

...............................................................

แต่ฆารวาสที่บรรลุธรรมขั้นสูงสุด เพราะคงอยู่ลำบากในสังคมเช่นนี้

ลองนึกสภาพฆารวาสผู้บรรลุนิพพานเป็นอรหันต์ ทั้งยังมีชีวิตอยู่

มีชีวิตก็เหมือนไม่มีชีวิต ไม่ติดยึดอะไร ไม่เอาอะไร

ใครจะมาหยิบมาจับมาขนทรัพสินก็เอาไป เงินสลึ่งยังไม่มี

สุดท้ายก็คงเหลือแต่ผ้าห่อศพมาพันกาย

จะอยู่อย่างไร ในสังคมที่มีแต่เอา เอา เอา

นอกจากหลบไปอยู่ในป่า ปลูกข้าว ปลูกผักกินเอง

จนกว่าจะถึงวันที่กฏของธรรมทำงาน เป็นอนิจจัง ทุกขัง อนัตตา

เข้าสู่ปรินิพพานและหลุดพ้นไปตามกฏของธรรมที่ไม่เคยเปลี่ยนแปลง

พระอรหันต์หรือทุกสิ่ง หากยังมีสังขารวิญญาณ ไม่สามารถละเมิดกฏแห่งธรรม

ทำให้สังขารเกิดไม่ได้ ดับไม่ได้ ยังคง เกิดดับไปตามสภาวะแห่งธรรม..

แนวเศษฐกิจพอเพียงของในหลวง การแบ่งที่ดินเกษตรเป็นส่วนๆ

นั้นแหละสภาพที่เหมากับฆารวาสผู้เป็นอรหันต์ จะทรงสังขารอยู่ได้

จนปรินิพพาน..

 

เมื่อครบ 7 วัน ฆราวาส ผู้บรรลุอรหัตผล หากไม่บวช จะต้องตาย
พระพุทธเจ้าไม่เคยตรัสและไม่ได้บัญญัติว่า ผู้บรรลุอรหัตผล หากไม่บวช จะต้องตาย

ท่านตายด้วยเพราะอะไร....
เพราะถึงเวลาตายพอดี ไม่ได้เกี่ยวกับการบรรลุอรหัตผล

เพราะคุณธรรมแห่งพระอรหันต์ไม่ได้เป็นโทษและเหตุแห่งการทำลายขันธ์
ถูกแล้ว

เมื่อท่านผู้เป็นฆราวาสบรรลุธรรมอรหัตผล ท่านจะไม่ใช้ชีวิตเฉกเช่นเดียวกับปุถุชน
ก็น่าจะเป็นเช่นนั้น ถ้า ถ้ากรรมบางอย่างไม่ส่งผลให้ต้องเป็นฆราวาส

เพราะการคลุกคลีกับปุถุชน ย่อมเกิดโทษแก่ผู้ล่วงเกินท่านฯโดยที่ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ
เรื่องของกรรม ที่จะต้องมีผู้ก่อกรรมแม้ไม่เป็นฆราวาส ก็ย่อมเกิดโทษแก่ผู้ล่วงเกินท่านได้
เช่นเดียวกับสมัยพุทธกาลที่พวกเดียรถีย์ ด่าพระพุทธเจ้า

ด้วยสติปัญญาระดับผู้บรรลุธรรมอรหัตผล ย่อมแตกต่างจากปุถุชนทั่วไป
ย่อมหาทางออกที่เหมาะสม เช่น ออกจากเรือน ปลีกวิเวก หรือออกบวช
แล้วถ้าท่านเลือกที่จะไม่ปลีกวิเวก หรือออกบวชละ ผมเห็นว่าท่านเลือกได้นะครับ ด้วยสติปัญญาฯ

ดังตัวอย่าง คุณแม่จันดี น้องสาวหลวงตามหาบัว ฆราวาสผู้บรรลุธรรมอรหัตผล ท่านเป็นอนาคาริก ออกจากเรือน ปลีกวิเวก มาอยู่วัดป่าบ้านตาด
ถือศีล ๘ เพื่ออยู่ในเพศเหมาะสมแห่งตน
ผมไม่แน่ใจว่า คุณ จิตโต หมายถึง คุณแม่จันดี ท่านเป็นอรหัตผลหรืออนาคามี
ถ้าหมายถึง อรหัตผล แสดงว่าคุณ จิตโต ก็ยอมรับว่า ฆราวาสเมื่อเป็นอรหันต์แล้วไม่บวชไม่ต้องตายก็ได้
ถ้าหมายถึงอนาคามี ก็อีกเรื่อง

 

หรือว่ามันจะเป็นอจินไตย????

 

มีเหตุ มีผลดีครับ เห็นด้วย สาธุ

 

เมตตา และ ปิดบาป

สมมุติว่ามีนักปฏิบัติธรรมผู้หนึ่งมีสัมมาทิฏฐิ ปฏิบัติธรรมอยู่ที่บ้านจนบรรลุโสดาปัตติผล
เขาย่อมปกปิดมิให้ใครรู้ ภูมิธรรมที่มีอยู่ในตน ไม่อาจจะบอกใครได้แม้แต่ผู้เป็น พ่อ แม่ พี่ น้อง และ ลูกเมีย ของตน
ตามธรรมดาโสดาบันเป็นผู้ยังละกามราคะไม่ได้ ก็ใช้ชีวิตในบ้านเรือนของตนต่อไป

อยู่มาคืนหนึ่ง ด้วยธรรมอันเป็นเหตุปัจจัยภายนอกและด้วยธรรมอันเป็นเหตุปัจจัยภายใน จิตก็รวมกำลังปรากฏเป็นมรรคสมังคี
อินทรีย์๕แก่กล้าถึงที่สุด เกิดเป็นมรรคจิต มีญาณ สามารถทะลุผ่าน สกทาคามิผล อนาคามิผล และ อรหัตตผล สำเร็จเป็นพระอรหันต์
ได้เสพปีติ และ สุข อยู่ตลอดคืน จนถึงเวลาสาย

และแล้วก็มีเสียงตะโกนเรียกจากคุณแม่ ดังขึ้นที่บริเวณหน้าห้องนอนว่า ไอ้ลูกขี้เกียจเอ๊ย มันจะนอนหลังยาวไปถึงไหนกันนี่กี่โมงกี่ยามกันแล้ว
ถ้าลูกตะโกนกลับไปว่า นี่ๆลูกบรรลุอรหันต์แล้วนะอย่าพูดกับลูกอย่างนั้นนะแม่
แทนที่แม่จะหยุดกลับใส่แรงลงไปกว่าเดิมว่า อ๋อ พ่อนักปฏิบัติธรรม เดี๋ยวนี้ วิเศษกว่าแม่แล้วหรือ พ่อคุณทูนหัว ไอ้บ้าเอ๊ย หนักขึ้นทุกวันแล้วนะแก
แล้วถ้าตกกลางคืนล่ะ หลายวันก่อนเป็นพระโสดาบัน ยังนอนกอดเมีย มีอะไรๆกันได้ มาคืนนี้เป็นพระอรหันต์ซะแล้วจะทำยังไง เมียจะไปนรกขุมไหน

เมื่อพระอรหันต์ระลึกถึงบาปที่จะเกิดกับบุคคลรอบข้างผู้เคยมีคุณ หรือผู้คุ้นเคย
ด้วยความเมตตาต่อมนุษย์ที่รายล้อมตัวท่าน พระอรหันต์จึงต้องรีบทำลายธาตุขันธ์ของตนเพื่อปิดบาป
ไม่ให้เกิดขึ้นกับญาติอีกต่อไป ด้วยความตายที่ไร้ความหมายสำหรับพระอรหันต์

หรืออีกทางหนึ่งคือต้องรีบบวชเพื่อที่ญาติจะได้เกรงใจ ไม่ปฏิบัติกับท่านแบบคุ้นเคยดังเดิม อันจะช่วยให้ญาติปลอดภัยจากการดูหมิ่นท่านโดยไม่รู้ตัว


นี่เป็นเรื่องสมมุติ พร้อมกับความเห็น ของข้าพเจ้า
ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย
แต่ข้าพเจ้าว่าไม่ผิดนะ

ด้วยอำนาจแห่งเมตตา แทนที่จะเป็น โกยเถอะโยม จึงกลายเป็น โกยเถอะอาตมา ของผู้หลุดพ้น???


.

 

พุทธศาสนาเป็นศาสนาที่ต้องใช้ปัญญา ไม่ฟังความฝ่ายเดียว ต้องมีความรอบรู้ รอบคอบ ต้องพิจารณาให้ถี่ถ้วน จึงมีการนำกาลามสูตรมาช่วยในการตัดสินใจว่าควรหรือไม่ที่จะเชื่อ ท่านลองพิจารณาดูจากคำตอบทั้งหลายแล้วตัดสินใจกันเอง แต่ละบุคคลอาจรับคำตอบต่างกัน แต่ไม่ควรเอาความเห็นตนเองเป็นข้อสรุป อย่างไรก็ตามนี่มิใช่สาระสำคัญในพระพุทธศาสนาเลย มีสิ่งที่ควรกระทำมากกว่าเช่นทำ ทาน ศีล และ ภาวนา

จงใช้เวลาส่วนใหญ่ทำกิจอันเป็นประโยชน์แก่ตนเอง ย่อมจะดีกว่ามาถกหรือตั้งกระทู้อันไม่เกี่ยวกับการส่งเสริมการสร้างให้ทาน ศีลและภาวนา อันเป็นการทำให้ช้าลง ชีวิตเปรียบเสมือนการเดินทาง มัวแต่ชมข้างทาง แวะดูรูงูจับหนูก็เสียเวลาเปล่าๆ ขอให้ผู้อ่านจงมีสติ มีศีล เจริญกรรมฐานได้เร็วโดยพลัน

 

ในยุคปัจจุบันนี้ เคยได้ยินจากปากครูบาอาจารย์ว่า เจ้าอาวาส วัดถ้ำผาจม อ.แม่สาย

จ.เชียงราย ท่านได้บวชให้กับฆาราวาสคนหนึ่ง ซึ่งเป็นผ้าขาว ท่านได้บรรลุธรรม ในผ้าขาว

ในวันที่ท่านบรรลุนั่นผ้าขาว ท่านบอกว่า เหมือนเอาโลกทั้งใบที่แบกไว้นานออก เบาสบายมาก

มีความอิ่มใจ แต่ปวดหัวมาก ๆ ท่านจึงถามอาจารย์ทางโทร.... เมื่อ25ปีที่แล้ว โทรศัพย์ไม่

ค่อยมี(เจ้าอาวาสวัดถ้ำผาจม) อาจารย์ของผ้าขาวบอกว่าให้เตรียม ผ้าไตร และเครื่องบวชให้

พร้อม เพราะถ้ามาถึงวัดในวันรุ่งขึ้น ท่านจะทำการบวชให้ทันที หลังจากการบวชให้แล้ว อาการ

ปวดหัวก็ยังไม่หายในทันที ต้องใช้เวลาเกือบเดือนถึงจะหายเป็นปกติ หลังจากได้บวชแล้วท่า

จึงได้รู้ว่า จิตที่เป็นความว่างเป็นยังไง ใส่สะอาดจนผ้าทุกชนิดไม่สามารถห่อหุ้มจิตดวงนี้ได้อีก

ต่อไป ต้องได้ผ้าเหลืองของพระพุทธองค์ห่อหุ้มไว้เท่านั้นจึงจะได้ พระรูปนี้ท่านได้ดับขันธ์

แล้วเมื่อปี 53 แต่ถ้าอยากหาความจริงต่อก็ต้องไปขอความรู้จากเจ้าอาวาสวัดถ้ำผาจม เพราะ

ท่านเป็นผู้ที่ได้ประสบการณ์นี้กับท่านเอง และปัจจุบันนี้ ท่านยังไม่ดับขันธ์ ท่านที่อยากได้ยิน

จากปากพระอริยเจ้า จริง ๆ ก็ต้องไปพิสูจน์ถามต้วยตัวท่านเองแล้วครับ แต่ไม่แน่ใจว่าท่านจะ

บอกหรือเปล่า