HOT !! ก่อนถึงเหตุการณ์2012คุณเตรียมตัวหรือยัง

ไม่มีที่หนีไปไหน เตรียมตัวตายค่ะ ชักเบื่อโลกนี้เต็มที่แล้วค่ะ

เมื่อก่อนยังกลัวๆ เดี๋ยวนี้ เออ ช่างมัน เพราะยังไงก็ไม่รอด

 

กำลังเตรียมอยู่ครับ ทั้งสำหรับครอบครัวตนเองและผู้อื่นตามกำลังที่ผมจะทำได้ครับ

 

คงทำได้แค่เตรียมใจครับ

 

ผมเตรียมไว้เพียบเลย สาเหตุเพราะว่าแม่ผมคนเดียวจริงๆ ท่านเป็นจุดเริ่มเรื่องทั้งหมดของผม และผมก็ปฏิบัติธรรม และทำสมาธิเห็น ทั้งลูกสาว และแฟนผม ก็เห็นคล้ายๆกัน ว่าโลกของเรากำลังจะหายนะอีกไม่นาน แต่ผมไม่อยากเกิดอีกแล้ว แต่ก็ไม่พร้อมจะตาย เพราะธรรมที่ตนได้ยังไม่สูงพอจะนำตนเองหลุดพ้นได้ แค่นี้แหละ จึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อขอแค่คำว่า "โอกาส"
โอกาสของการปฏิบัติธรรมแค่นั้นเอง เฮอ...

 

ทำใจ เตรียมใจ เตรียมตัว คนเราจะตายหนีไปที่ไหนก็ต้องตายอยู่ดี อยากเห็นโลกใหม่เหมือนกัน ที่มีแต่คนดีจิตใจงาม มีธรรมะในใจ

 

แล้วที่ไหนถึงจะปลอดภัยล่ะคะ

 

เตรียมใจมากกว่า พิจราณาความตายบ่อย ๆ ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา

ก็ปฏิบัติธรรมไป..มีโอกาสทำบุญก็ทำ...ถ้าจะมีภัยมาจริง ๆมันก็มา..ตายวันตายพรุ่ง

ก็ต้องตาย:boo:

 

ที่ยุโรปอุณหภูมิต่ำสุดในรอบศตวรรษหนาวตายเป็นรายวันเลย มาทางฝั่งบ้านเราที่ผ่านมามีแต่ฝนและมหาอุทกภัย มีคนจมน้ำ สูญหาย ไฟดูดตาย รวมๆเลยครึ่งพัน ปีนี้ท่าจะมีลุ้นอีกรอบ ใครยังไม่เตรียมอะไร ก็น่าจะคิดได้แล้วนะ

 

ปักหลักอยู่ที่เดิมเฝ้า "ในหลวง" ก่อน
พระองค์ท่านย้าย เราค่อยย้ายตาม
เตรียมที่ดินไว้ใกล้ ๆ ดร.สมิธ แล้ว

 

ผมเป็นวิศวกร ตอนนี้ออกงานหางานฝ่ายผลิตทำงานที่ไม่มีโอหยุด2วัน จะได้มีเวลาปฏิบัติธรรม เงินเดือนก็ 7000 บาท ก็โอเคครับพอมีอะไรเกิดขึ้นก็ไปได้เลยผมเชื่อมันว่าปีนี้พังแน่และคิวว่าเป็นปีสุดท้ายของการทำงานแรกเงินของทุกคนด้วยบริษัทใหญ่ๆจะลมหมดเหลือแต่บริษัท เล็กๆ ที่ทำของขายในประเทศน่าสงสารคนที่ยังไม่รู้หรือรู้แล้วแต่ไม่เชื่อ

 

ความเห็นส่วนตัวมีแนวโน้มว่าจะเกิดตามการคาดการณ์และคำทำนายนะ ถ้าตามข่าวภัยพิบัติที่เริ่มทะยอยเกิดขึ้นทั่วโลก มีถี่ขึ้น รุนแรงขึ้น และแปลกมากขึ้น

โดยส่วนตัวเรามีการเตรียมการในระดับหนึ่ง ไม่ใช่ว่ารวยมีทรัพย์มาก แต่หาช่องทางรอดแบบคนทรัพย์ไม่มาก อยากจะมีชีวิตในยุคที่แวดล้อมด้วยคนมีศีลธรรม จะได้มีกัลยาณมิตรชี้นำ มีโอกาสบรรลุธรรมขั้นสูง ตอนนี้ของปลอมเยอะมาก และคล้ายของจริงจนยากที่จะแยกแยะ แต่ถ้าเราไม่รอดก็ไม่เสียใจ ถือว่าได้ทำอย่างดีที่สุด ไม่งอมือ งอเท้า พ่อแม่รอด สัตว์เลี้ยงแสนรักรอดก็พอใจอย่างที่สุดแล้ว

 

ไม่ถึงทีตายวายชีวาตใครพิฆาตเข่นฆ่าไม่อาสัญ
ถึงที่ตายวายชีวันไม้จิ้มฟันทิ่มเหงือกก็ตายได้
ถือคติถ้าถึงคราวตายก็คงตาย
ทำใจคิดถึงความตายเสมอแทบทุกเวลา
ก็พระท่านสอนให้ทำใจไว้ไม่ประมาท
ข้าวของทางหนีที่ไล่ก็เตรียมไป
เพื่อความไม่ประมาท​

 

ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในวันหน้า เตรียมตัว เตรียมใจให้พร้อม

พอแผ่นดินมันเริ่มเขย่าใกล้ไทย ตอนนี้ก็อยู่ภูเก็ตแล้ว ช่วงเวลา 8 ปีที่ผ่านมาเราสร้างบุญสร้างกุศลมาตลอด นั่งสมาธิให้จิตใจสงบเราก็ทำ เส้นทางการเดินทางของเราไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบเลย เราทุ่มเทแรงกายแรงใจ แทบจะเอาชีวิต เอาอนาคตเป็นเดิมพัน หวังว่าสักวันนึงเราจะมีชีวิตที่ดีกว่านี้ เมื่อบุญเก่าของเรามาเชื่อมกับบุญใหม่ได้ แต่พอถึงช่วงนี้ 2555 ถ้าจะไปทำบุญเหมือนมันก้าวขาไม่ค่อยออก เหมือนเวลามันกระชั้นชิด ถ้าภัยพิบัติมันเกิดขึ้นจริงก็ไม่รู้จะหนีไปไหนเหมือนกัน

 

เห็นด้วยกับท่านนี้ครับ คนเราหนีความตายไม่พ้นอยู่แล้ว
จะมานั่งเครียดกันทำไม ถ้าจะเตรียมตัวพร้อมรับมือ ก็ทำได้อย่างเดียวคือ สะสมบุญให้มากที่สุด แล้วใช้ชีวิตแบบไม่ประมาท มีสติ ไม่ต้องไปกลัวความตาย

จิตใจไม่้เป็นสุขหรอกครับ ถ้ามัวแต่มานั่งคิดว่าจะเตรียมตัวหนีภัยพิบัติยังไง อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด

 

บ้าหอบฟางแบบผม....ดูที่นี่...ครับ

เงื่อนไข

- เดินทางด้วยรถกระบะ 4 ประตู + หลังคาไฟเบอร์
- เป้าหมาย "เพชรบูรณ์ - อีสาน"
- จำนวนผู้เดินทาง ผู้ใหญ่ 6 คน เด็ก 5 คน
- สีดำ (มีอุปกรณ์แล้ว) สีแดง (ยังไม่มีอุปกรณ์)
- อุปกรณ์ทั้งหมดใส่กล่องพลาสติกปิดฝา 2 กล่องวางท้ายรถ


http://palungjit.org/threads/%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B8%B4%E0%B8%94%E0%B9%80%E0%B8%9B%E0%B9%89-emergency-backpack-%E0%B8%AD%E0%B8%B1%E0%B8%9E%E0%B9%80%E0%B8%94%E0%B8%97%E0%B8%A5%E0%B9%88%E0%B8%B2%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%94%E0%B8%84%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B8%9A.285288/


ปล.การมีอุปกรณ์...เราสามารถบริหารสถานะการณ์ได้ดีกว่า...มือเปล่า


.

 

อยากสนับสนุนความคิดของคุณprachas
ธรรมะสร้างปัญญาให้ก่อเกิด ถึงเราจะยังไม่สุดโต่ง แต่เราเจอหนทางแล้ว
อนุโมทนา

 

อยากจะเข้ามาให้กำลังใจสำหรับคนที่กำลังเตรียมความพร้อมอยู่ ความรู้สึกอย่างหนึ่งของคนที่เริ่มเตรียมคือ เสียดาย เกรงคนรอบข้าง คนในครอบครัวว่าเพี้ยน ว่าคิดมาก และก็เสียดายเงินที่จะเอาไปซื้อของอย่างอื่นที่เคยอยากได้ เช่น เสื้อผ้าตามสมัย เครื่องสำอาง มือถือใหม่ และอื่นๆ ก็ต้องถามใจตัวเองค่ะ เชื่อระดับไหน ถ้าเชื่อแล้วจะลงมือเลยหรือเปล่า เราเองติดตามข่าวสารในเวปนี้มา 3 ปี กว่าแล้ว ด้วยความเชื่อส่วนตัวมาก่อน แล้วก็มาเจอเวปนี้ มีเพื่อนที่คิดคล้ายๆกับเรา ทำให้เราแสดงความคิดเห็นได้ เราเพิ่งเตรียมความพร้อมเมื่อ 2 เดือนกว่านี้เอง เริ่มจากการหาข้อมูลว่าต้องใช้อะไรบ้างแล้วก็เก็บเล็กผสมน้อย ไป เรื่อยๆ เชื่อว่าเมื่อเริ่มลงมือเมื่อใด จากนั้น มันจะมาเอง เริ่มจากการจัดกระเป๋าเป้ ใส่เสื้อตัวเดิมไป 2 ชุด อาหาร น้ำดื่ม มีดพก ไฟแช็ค ไฟฉาย ผ้าขาวม้า ยาประจำตัว เอาเท่านี้ก่อนก็ได้ สำหรับคนที่เตรียมมานานก็มักจะหาอุปกรณ์ที่มั่นใจขึ้นมาอีกระดับหนึ่งก็เท่านั้นเอง เช่น ไฟฉายที่ดีหน่อย เป็นต้น จะเตรียมได้มันก็ต้องตัดบางอย่างออกไปเพราะเราก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเหมือนกัน ถามว่าหากมีเงินอยู่ 6000 บาท จะเอาเงินไปซื้อมือถือใหม่เหมือนที่เคยๆคิด หรือจะเอาไว้ซื้อเรือที่มันจะช่วยชีวิตเราได้หละ แน่นอนละ เรือที่ซื้อมามันไม่ได้แล่นเอาไปทำงานได้ก็จริง แต่หากวันใดน้ำท่วมขึ้นมาหล่ะ คำตอบมันอยู่ที่เราอยู่แล้ว หรือเราจะเอาไปซื้อข้าวสาร อาหารแห้งเก็บไว้ ถึงยังไงก็ได้ใช้อยู่แล้ว

ร่ายมาเสียยาวคือ สำหรับข้าพเจ้าแล้ว คงเหมือนกับอีกหลายๆคนคือ ข้าพเจ้าทำหน้าที่แทนสมาชิกในครอบครัว เตรียมความพร้อมสำหรับคนที่เรารัก ในระดับสูงสุดของเราเอง(ระดับสูงสุดของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางคนอาจหมายถึง การย้ายที่อยู่ใหม่ การสร้างบังเกอร์เหมือนอย่างในเมืองนอกที่เขาเตรียมกัน) สำหรับข้าพเจ้าคือ เตรียมกระเป๋าฉุกเฉินสำหรับสมาชิกในบ้านคนละใบ ผู้ใหญ่ 3 เด็ก 2 คนนี้ใช้ร่วมกัน ข้าวสาร อาหารแห้งสำหรับ 3 เดือน(มาม่า ปลากระป๋อง) สิ่งสำคัญคืออย่าเครียดกับมัน อาหารไม่ได้เตรียมมาก ให้คิดว่าข้าวยากหมากแพง ต้องประหยัด แค่รอดตายไม่อดเป็นพอ แต่สำหรับเด็กๆเราเตรียมไว้ให้เหมือนที่เขาเคยได้ ตัดสิ่งที่ไม่จำเป็น เช่น ขนม เอาแค่อมยิ้มไว้คลายเครียดก็พอ เพราะเด็กมีความอดทนน้อยและอ่อนแอ ถึงวันนั้นจริงๆ ผู้ใหญ่ก็ผู้ใหญ่เถอะ อาจจะสติแตกกันก็เป็นได้ เด็กๆคงลำบาก แค่ฟ้าร้องดังหน่อยก็กลัวจะแย่แล้ว

เนื่องจากว่าเราเป็นคนชนบท ชีวิตในวัยเด็กไม่ได้สะดวกสบายอะไร คิดถึงเมื่อย้อนกลับไป ปลากระป๋อง 1 กระป๋องเอามาทำเป็นชุปก็เพียงพอสำหรับผู้ใหญ่ 3 คนในหนึ่งมื้อ สิ่งที่กำลังจะฝึกหัดตัวเองคือ การรับประทานอาหาร วันละ 2 มื้อ เพื่อจะได้ทนได้เมื่อถึงวันนั้นจริงๆ แล้วจริงๆอาจจะวันละมื้อนะ
อยากให้ทุกคนที่ได้เข้ามาอ่านได้เริ่มเตรียมกันเถอะค่ะ ไม่ยุ่งยากอะไรหรอก

 

เชื่อในเรื่องกรรมจัดสรรค่ะ คนจะรอดไม่ต้องทำอะไรก็รอดพ้นภัยพิบัติอยู่ดี คนไม่รอดยังไงก็ต้องเจอ ดูแต่น้ำท่วมที่ผ่านมา ห่างบ้านเราไม่ถึงกิโลเมตรบางหมู่บ้านน้ำท่วม แต่แถวบ้านเราไม่ท่วมเลย ทั้งๆที่น้ำมาจ่อทุกด้าน แต่สุดท้ายก็ไม่ท่วม

เราไม่รู้ว่าวิบากกรรมจะมาถึงเมื่อไร ก็เตรียมใจโดยเน้นไปในเรื่องการรักษาศีล การบริจาคทานให้มาก สมาธิได้ยิ่งดี ถ้าทำได้ครบบริบูรณ์ ถึงตายก็ไม่เสียใจ เพราะได้เกิดมาเป็นมนุษย์แบบไม่สูญเปล่า

และเพื่อความไม่ประมาท ก็เตรียมเงินไว้ค่ะ ถ้าสามารถรอดจากภัยพิบัติไปได้ กะว่าต้องมีเงินสดติดตัวไว้ในจำนวนพอสมควร โดยเงินนั้นต้องสามารถใช้พักโรงแรมทั้งครอบครัวได้อย่างน้อย 7-15 วัน และพอสำหรับการเช่าบ้านหรือห้องพักที่อาจมีราคาสูงเป็นเท่าตัวได้อย่างน้อย 3 เดือน และก็ต้องเผื่อสำหรับค่ากินอยู่ ของใช้ ค่ารักษาพยาบาล ในระยะ 3 เดือนด้วย เพราะหลังจากนั้นคงมีการเริ่มฟื้นฟูพื้นที่แล้ว

 

เตรียมกายให้สุขภาพแข็งแรง หัดกินอาหารมังสวิรัต เพราะคิดว่าเวลาที่ไม่มีเนื้อสัตว์กิน จะทำให้ร่างกายปรับตัวได้ง่าย และเตรียมอาหาร น้ำ ยา เท่าที่มีสตางค์
เครื่องกันความหนาว ก็ถุงพลาสติก ใบใหญ่ ใช้ได้ทั้งกันหนาว กันฝน กันลม กันร้อนได้นะ แบบที่มีสีเข้มๆหน่อย พร้อมเป็นที่นอนได้อีก แถมเป็นห้องน้ำเคลื่อนที่ด้วยนะ เหมือนผ้าถุงเลย
ถ้ามีสตางค์หน่อยก็ผ้ากันไฟหลาไม่แพงมาก ใช้เป็นผ้าห่มได้ด้วย
หน้ากากป้องกันฝุ่นควันจากภูเขาไฟระเบิด แผ่นดินไหว โรงไฟฟ้านิวเคียลระเบิด
ที่อุดหู ป้องกันเสียงระเบิด เสียงดังจากฟ้าผ่า
นกหวีด ไฟฉาย หลอดเรืองแสง เอาไว้ขอความช่วยเหลือ
เอกสารสำคัญ เช่นสำเนาบัตรประชาชน ใส่ในถุงป้องกันน้ำเปียก
ก็ไม่มากมายอะไร ใส่ในเป้
ส่วนจิตใจก็นึกถึงพระ เอาไว้ ทำใจเกิดมาต้องตายกันทุกคน ถ้าความตายมาถึงก็สละร่างกายคืนให้แผ่นดิน ส่วนจิตใจขอไปอยู่กับพระ

 

กำลังฝึกการเตรียมใจ เตรียมสติ ร่วมกับการเตรียมสิ่งของเพื่อความไม่ประมาท ว่าได้ทำในสิ่งที่ควรทำแล้ว จะได้ไม่ต้องมานึกโทษตนเองภายหลัง ซึ่งเป็นเรื่องยากเหมือนกัน คนอื่นๆ ไม่เข้าใจอาจจะมองว่าเพี้ยน กระต่ายตื่นตูม ซึ่งตรงนี้ก็เหมือนเป็นบททดสอบสติของเราด้วย ในการรับรู้ความขึ้น-ลง ของอารมณ์ แต่อย่างไรก็ดี ถ้าหากเป็นเป้สิ่งของที่เตรียม อย่าลืมคิดเผื่อว่าต้องแบกเป้เองถ้ารถไปไม่ได้ ระวังเรื่องน้ำหนักเป้ด้วย ของเราใส่ไปพอลองแบกดู ไม่ไหวต้องพิจารณาเอาที่จำเป็นน้อยออก เพราะต้องใส่ของที่จำเป็นมากกว่าแทน เดี๋ยวจะต้องดูใหม่อีกทีค่ะ แต่พูดมาทั้งหมดถ้าไม่ฉุกเฉินสุดๆ ก็ไปไหนไม่ได้อยู่ดี มีงานประจำที่ต้องทำ ต้องรับผิดชอบ คงต้องปักหลักในที่ตั้งเช่นเดิม [Embarrass