เรียนเชิญทุกท่านแสดงทัศนะเรื่อง...ความเป็นพุทธะ ตามความรู้ทุกๆท่านครับ

เอ่อ แล้วคุณขจรศักดิ์
เนี่ย +..+" เฮียเค้าเปงใครอ่ะค่ะ

 

คุณ kenzoo ค่ะ
ล็อกอินคุณเซรากราว มากไป
นู๋ขอใช้ล็อกอินนี้นะค่ะ +..+"

 

หัวแข็งจ้า ทุบเท่าไหร่ ก็ไม่เสื่อม 555

 

เป็นบุคคลพิเศษที่ในเวปนี้ค่อนข้างรู้จักมักคุ้นกันดี อืมม..อาจจะสนิทกันมากเลยก็ได้ ไม่เชื่อ..ก้ถามพวกพี่ๆเค๊าเอา...

 

ดีเหมือนกันครับ เผื่อสาวๆคนอื่นอาจต้องใช้อีก...เอาไว้ให้พวกเขาแล้วกัน ก็..ดูเหมือนธุระจะเสร็จสิ้น แต่ขอเช็คเบอร์โทร.ก่อนนะ ถ้าชัวร์..เดี๋ยวส่งไปให้
แต่ถ้าไม่ใช่...ก็รออยุ่ตรงนี้แหล่ะ อ้อ..ทำไมถึงเลือกรูปหมวยชุดจีนคนนี้ล่ะ น่าจะเลือกรูปที่มันเอ่อ...พอๆกะตัวเองหน่อยนะ เล่นใช้รูปนี้เลย .....มันจะเอ่อ....อ...อ...5555555555555

 

สัมมาทิฐิ หน้าที่แห่ง พุทธะ การ ”ทำนิพพานให้แจ้ง” คือ พัฒนาชีวิต พ้นทุกข์ สุข สู่ความเย็น กาย เย็นใจ เย็นปัญญา

โดยการมี

- เจโตวิมุติ......หลุดพ้น จากราคะ โทสะ ด้วย ความหนักแน่นมั่นคงอารมณ์ของจิต ที่ฝึกดีแล้ว
- ปัญญาวิมุติ...หลุดพ้นจาก โมหะ ความหลงในสมมติโลก ด้วยญาณปัญญาที่อยู่เหนือ สัญชาติญาณ จิตวิญญาณ โลกียะปัญญา
- ทำอาสวะให้สิ้น..หลุดพ้นจากขยะปรุงแต่งจิตที่เป็นความรู้ จากภายนอก ที่เราเลียนแบบ
ที่เป็น แรงขับ สัญชาติญาณชีวิต และการให้รางวัลลงโทษ ของเราเองที่เป็นความทรงจำ ที่เราประทับใจผ่านการมองวัฒนธรรมที่เป็นทักษะ ”วิธีการคิด” การชงอารมณ์ของเราเองทั้งหมดต้องเอามา

- แยกการเรียนรู้ ที่เป็นเงื่อนไข
- แยกอารมณ์ ออกจากความคิด ด้วยการหายใจทิ้งความรู้สึก จากทุกอารมณ์
- ล้างเงื่อนไขเดิม จนอารมณ์ ไม่อยู่ในอำนาจ ความคิด อีกต่อไป เป็นเสรีภาพของชีวาในชีวิตที่แท้จริง
-และปรุงใหม่ทั้งหมดแบบ ”เย็นๆ มีมโนธรรมอันดีงาม“

นิพพานนั้น ไม่ทุกข์ ไม่สุข แต่เย็น(พุทธทาส)
นิพพานนั้น อยู่ไม่ไกล จากปลายจมูก หายใจ ถึงขั้วหัวใจ ที่เย็น(หลวงปู่แหวน)

 

พุทธะ หมายถึง ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน

ผู้รู้ รู้อย่างไร ก็คือระลึกรู้และรู้ตัวทั่วพร้อม นั่นก็คือมีสติสัมปชัญญะตลอดเวลาไม่ว่าเราจะ คิดอะไร พูดอะไร ทำอะไร เราก็รู้อยู่ตลอดเวลา มิได้เผลอ ให้กิเลสมาร มาควบคุมความคิด การกระทำ คำพูด ของเราได้ ดังนั้นไม่ว่าเราจะคิด พูด ทำ ล้วนมีสติคอยดู คอยรู้อยู่ตลอดเวลา เพื่อระมัดระวังมิให้เป็นการผิดศีลธรรม และมิให้เป็นการเบียดเบียนตนเองและผู้อื่น อีกทั้งยังเป็นไปเพื่อความบริสุทธิหลุดพ้นจากวัฏฏะสงสาร โดยวิถีของอริยมรรคมีองค์แปดนั่นเอง

ผู้ตื่น ก็คือตื่นจากการหลับใหล คือไม่สนใจใฝ่ปฏิบัติธรรมกรรมฐาน เอาแต่เสพสุขทางเนื้อหนัง หรือมัวแต่เพลิดเพลินเจริญใจกามคุณทั้ง5 ปล่อยตัวไปตามที่กิเลส ตัณหา อุปาทาน มันจะบัญชาพาไป เปลี่ยนมาเป็น ตื่นตัวตลอดเวลาไม่เผลอไผลไปตามกามคุณทั้ง5 และกระแสของกิเลสมาร อันเป็นต้นกำเนิดแห่ง ภพ ชาติ

ผู้เบิกบาน เบิกบานก็คือมีความสดใสใจดีกระปรี้กระเปร่าเพราะมีความอิ่มอกอิ่มใจที่ได้ทำกุศลสิ่งที่ดีงามเป็นบุญสั่งสมไว้ในจิต มีความร่าเริงใจยินดีปรีดา ในการกระทำที่เป็นความดีงามของเราคืออิ่มบุญนั่นเอง จิตไม่มีตกต่ำเพราะความหดหู่เศร้าหมอง ไปด้วยความทุกข์โศกโรคภัย หรือการทำชั่วใดๆของเรานั่นเอง..

 

ความเป็นพุทธะ (ความคิดเล็กๆนะครับ)
คือความหลุดพ้นแล้ว อันได้จากปัญญาแท้ ที่สละคืนได้หมดจดจนถึงที่สุด
แล้วก็อิสระ ความเป็นพุทธะก็เริ่มต้นขึ้นและไม่มีจุดจบ สุขแบบอินฟินิตี้ ^ ^

 

พุทธะก็คือ ชาวพุทธที่รู้ธรรมของพระพุทธเจ้าแล้วนำมาปฏิบัตินั่นเอง

 

รู้ธรรม(ศีล) ปฎิบัติธรรม(สมาธิ) เข้าใจธรรม(ปัญญา).. วางธรรม แล้ว............

 

ขณะจิตที่เรารับรู้..สิ่งที่กระทบเข้ามาภายใน ผ่านอายตนะต่างๆ สู่ใจ
(ตีความหมายผ่านความคิดความรู้สึก) รวมกับความคิดที่ว่าสิ่งใดควรทำบ้าง
แล้วเราเลือกปฏิบัติออกไป โดยที่ใจเราสงบๆ สบายๆ
แต่สามารถทำประโยชน์ให้เกิดขึ้นจริง กับทุกฝ่ายได้โดยไม่ผิดศีลธรรมจ้า

 

พุทธะ คืออะไร คือผู้รู้ ผู้ตื่น ช่ายป่าวน้าา เริ่มต้นก้ต้องเริ่มที่สติแหละมั้ง แล้วค่อยมีสมาธิมั้ง แล้วจิงจะมีปัญญารึป่าวน้าา แล้วก้จะรู้ว่าอะไรต่างๆๆนานามั้ง แต่ที่สำคัญก้ต้องรู้จักวางให้เป็นด้วยมั้งงง เอิ้กๆๆ

 

พุธธะ คือ บริสุทร์สูงสุด
พุธธะ คือ โลกุตระธรรม
พุธธะ คือ ผู้เข้าถึงธรรม
ความเป็นพุธธะ มีอยู่ในตัวคุณ ความเป็นGODมีอยู่ในคุณ ความเป็นพระอรหันก็อยู่ในตัวคุณ อยู่ที่ว่าท่านทั้งหลายจะเข้าถึงไหมความเป็นพุธธะ

 

มาแนวลัทธิอนุตตรธรรมนะหึหึหึ

 

เห็นสิ่งสมมติ >> ทำไปตามสมมติ
เห็นเหตุที่ทำให้ต้องสมมติ>> เข้าใจในเหตุและปล่อยวางเหตุที่ทำให้ต้องสมมติ
เห็นสิ่งที่ไม่ใช่สมมติ >> เจริญในสิ่งที่ไม่ใช่สิ่งสมมติ
ไม่มีผิด ไม่มีถูก มีแต่ลึกซึ้งขึ้นไปทุกขณะ

 

ฟังจากพระโอษฐ์เลยดีกว่ามั้ยครับ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ทรงขนานนามพระองค์เองว่า “พุทธะ”


(การสนทนาดับโทณพราหมณ์, เริ่มในที่นี้ด้วยพราหมณ์ทูลถาม)

“ท่านผู้เจริญของเรา ! ท่านเป็นเทวดาหรือ ?”
“พราหมณ์เอย ! เราไม่ได้เป็นเทวดาดอก”.
“ท่านผู้เจริญของเรา ! ท่านเป็นคนธรรพ์หรือ ?”
“พราหมณ์เอย ! เราไม่ได้เป็นคนธรรพ์ดอก”.
“ท่านผู้เจริญของเรา ! ท่านเป็นยักษ์หรือ ?”
“พราหมณ์เอย ! เราไม่ได้เป็นยักษ์ดอก”.
“ท่านผู้เจริญของเรา ! ท่านเป็นมนุษย์หรือ ?”
“พราหมณ์เอย ! เราไม่ได้เป็นมนุษย์ดอก”.
“ท่านผู้เจริญของเรา ! เราถามอย่างไร ๆ ท่านก็ตอบว่ามิได้เป็นอย่างนั้น ,ถ้าเช่นนั้น ท่านเป็นอะไรเล่า?”
“พราหมณ์เอย ! อาสวะ เหล่าใด ที่จะทำให้เราเป็น เทวดา

เพราะยังละมันไม่ได้, อาสวะเหล่านั้นเราละได้ขาด ถอนขึ้นทั้งรากแล้ว
ทำให้เหมือนตาลยอดด้วน ไม่ให้มี ไม่ให้เกิดขึ้น อีกต่อไปแล้ว, พราหมณ์เอย
อาสวะเหล่าใดที่จะทำให้เราเป็น คนธรรพ์ เป็น ยักษ์ เป็น มนุษย์ เพราะยัง
ละมันไม่ได้, อาสวะเหล่านั้น เราละได้ขาด ถอนขึ้นทั้งรากแล้ว ทำให้เหมือน
ตาลยอดด้วน ไม่ให้มีไม่ให้เกิดขึ้น อีกต่อไปแล้ว.

พราหมณ์ ! เปรียบเหมือนดอกบัวเขียว บัวหลวง หรือบัวขาว,
มันเกิดในน้ำเจริญในน้ำโผล่ขึ้นพ้นน้ำตั้งอยู่ น้ำไม่เปียกติดมันได้ ฉันใดก็ฉันนั้น
นะพราหมณ์ ! เรานี้เกิดในโลก เจริญในโลก ก็จริง แต่เราครอบงำโลกเสีย
ได้แล้ว และอยู่ในโลก โลกไม่ฉาบทาแปดเปื้อน เราได้.


พราหมณ์ ! ท่านจงจำเราไว้ว่า เป็น “พุทธะ” ดังนี้เถิด.


---------------------------------------------------------------------------------------------------------
บาลี จตุกฺก. อํ. ๒๑/๔๙/๓๖. ตรัสแก่โทณพราหมณ์ ที่โคนไม้ระหว่างทางแห่งหนึ่ง.

ที่มา
http://pobbuddha.com/tripitaka/upload/files/430/index.html

 

"พุทธะคือตัวตนที่แท้จริงของเราเอง"

ตัวตนที่แท้จริงของเราเองย่อมไม่นับรวมสิ่งที่เกาะเกี่ยวใดๆ โดยสัญญาว่าเป็นรูปหรือนาม
รวมจนถึงทั้งความพอใจและไม่พอใจ และไม่ประกอบด้วยรูปร่างที่กำหนดขึ้นด้วยความคิด.

 

"กินขี่ปี่นอนร้อนอาบน้ำแล้วแต่จังหวะ"
"หยุดสร้างบุญสร้างบาป เปิดโอกาศให้เวรกรรม"
"แล้วรับรู้ กระพริบตา ต่อมัน เบาเบา"
"อาไรว้า ทำได้แค่นี้ หรอ เวรกรรม"
"ถ้ากายสี่ ยังเหลือ
อยู่ ฝากบอกต่อ แล้วกัน"

 

[QUO TE=rossalen;5992092](((((((_heart+love_))))))) [/QUOTE]

ชอบจังดาวหกแฉก แต่ของจิง จะมีดาวเล็กๆ ในแต่ละแฉก แล้วหมุนได้ด้วยนะ ขอบอก...

 

ขอบคุณครับ