ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

ผมเข้าไปอ่านบทความของพี่แล้ว ในเวปนั้น ผมอึ้งครับ บุคคลที่อุทิศตนเพื่อคนอื่นแถมยังให้ธรรมะทานแบบนี้โดยมากแล้วกำลังใจมาสายพุทธภูมิ. ตอนฝึกมโนให้คนอื่นหากใครมีอะไร พี่ยังรู้สึกเหมือนเขาอีก เขาเจ็บตรงไหน อะไรยังไง พี่ก็ไม่ต่างจากเขาเลย โอ! อนุโมทนาสาธุๆ ขนลุกเลยครับ

 

วันนี้มีเรื่องประทับใจมาเล่าครับ หลังจากทำภาระกิจต่างๆเสร็จแล้ว ผมก็จุดเทียน สวดมนต์ไหว้พระ เสร็จ สมาทานพระกรรมฐานเสร็จ ก็นั่งภาวนา ปกติ วันนี้จิตฟุ้งมาก กว่าจะจิตจะรวม ก็ใช้เวลานาน

หลังจากนั้นกำหนดจิตขึ้นไปกราบพระบนนิพพาน เห็นพระพุทธองค์ เด่นเป็นสง่า สวยงามเหลือเกินจะบรรยาย ท่านนั่งขัดสมาธิเพชร เปล่งรัศมีพวยพุ่งเป็นฉัพพรรณรังสี ผมเ้ข้าไปกราบๆท่าน ระหว่างที่ชื่นชมพุทธบารมีอยู่นั้น จิตหวนคำถึงตอนที่พระองค์ท่านได้เสวยพระชาิติเป็นพระเวสสันดร แล้วมานึกถึงตอนที่พระองค์ ทำมหาทานอันยิ่งใหญ่โดย สละลูกเมียของตนให้กับชูชกไป ผมเกิดปิติอย่างมาก

ขนลุกชูชันไปหมด ได้แต่คิดว่า มหาบุรุษโพธิสัตว์เท่านั้นหนอที่จักทำแบบนี้ได้ พระองค์ต้องบำเพ็ญเพียรมา ๔อสงไขยกำไรแสนมหากัปป์ กว่าจะตรัสรู้อนุตรสัมมาสัมโพธิญาณ จิตใจแน่วแน่ เพื่อประโยชน์ของชนหมู่มาก ต้องบำเพ็ญ บารมี๓๐ ทัศ ต้องสละชีิวิตเพื่อคนอื่น โอ...

แ้ล้วตัวเราล่ะ ทานแค่เล็กน้อย กว่าจะตัดสินใจทำได้ ทำให้นึกหวนย้อนไปถึงความเลวของตน ใจผมก็รำพึงรำพันไปต่างๆ นาๆ ช่างเสียเวลามายาวนานเหลือเกิน ใช้ชีวิตแบบประมาทมาตลอด เสียดายที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนา ที่มีพระบรมครูผู้ซึ่งมีพุทธมหากรุณาธิคุณยากที่ใครจะเสมอเหมือนใน สามโลก

พระองค์ทรงสละความสุขส่วนพระองค์เอง แม้พระราชบิดาจะสร้างปราสาทสามฤดูให้ แวดล้อมไปด้วย สนมกำนัล ข้าทาสบริวาร มีพระนางแก้วคู่บารมี คือพระนางพิมพายโสธรา อันสวยล้ำเกินหญิงใดในแผ่นดิน แม้ขนาดนั้น พระทรงสวัสดิโสภาคย์ ก็หาได้คิดถึงความสุขของตนเลย

พระองค์ทรงตัดสินใจออกผนวช ด้วยหวังบรรลุอภิเษกสัมมาสัมโพธิญาณ เพื่อมาโปรดเหล่าเวไนยสัตว์ รื้อสัตว์ขนสัตว์ให้เข้าสู่พระนิพพานโดยไม่เห็นแก่เหน็ดเหนื่อตลอดที่พระองค์ทรงประกาศพระศาสนา เป็นเวลา ๔๕พรรษา พระองค์มีเมตตาสุดจะพรรณา หาสิ่งใดมาเปรียบเทียบได้ เวลาที่จะพักผ่อนพระวรกายก็หาได้มีไม่ พระพุทธกรณียกิจอันทำเป็นประจำหลังจากตรัสรู้ตลอดระยะเวลา๔๕ปีนั้น ช่างเป็นไปเพื่อประโยชน์ของเหล่า มวลมนุษย์ เทวดา พรหม ทั้งสิ้น

“ปุพฺพณฺเห ปิณฺฑปาตญฺจ
ในเวลาเช้าเสด็จบิณฑบาต
สายณฺเห ธมฺมเทสนํ
เวลาเย็นทรงแสดงพระธรรมเทศนา
ปโทเส ภิกฺขุโอวาทํ
เวลาย่ำค่ำทรงประทานโอวาทแก่ภิกษุ
อฑฺฒรตฺเต เทวปญฺหนํ
เที่ยงคืนทรงพยากรณ์ปัญหาแก่เทวดา ​

ปจฺจูเสว คเต กาเล ภพฺพาภพฺเพ วิโลกนํ
เวลาใกล้รุ่งทรงตรวจดูหมู่สัตว์ผู้ที่พระองค์จะโปรดได้”

ดูสิครับ เวลาพักผ่อนของพระพุทธองค์มีน้อยแค่ไหนกัน ในหนึ่งวันพระองค์บรรทมกี่ชม.กัน?!!

พอนึกมาโอ้หนอ! พระมหากรุณาธิคุณช่างมากเหลือ เหตุใด เราผู้ซึ่งเป็นศากยบุตรพุทธชิโนรส ไยมัวประมาทอยู่ ไม่เร่งบำเพ็ญเพียร สร้าง ทาน ศีล ภาวนา สร้างมรรคผลให้เกิดกับตน สมกับองค์พระศาสดาทรงพร่ำสอนไว้ พระองค์ทรงตรากตรำพระวรกาย โดยมิเคยเห็นประโยชน์ส่วนตนเลย ทรงอุทิศตนเพื่อประโยชน์ของเหล่าสาวก พุทธบริษัทของพระองค์ได้อย่างที่หาผู้ใดเสมอเหมือน

พอนึกมาถึงตรงนี้ น้ำตาแห่งความปิติของผมก็ไหลพรากๆ ไม่หยุด รู้สึก สมเพช สังเวชตัวเองที่ปล่อยให้เวลาของชีวิตดำเนินไปด้วยความประมาท เที่ยวเล่นสำมะเล เทเมา ผลาญเงินพ่อแม่ ใช้ชีวิตเสเพล เสียดายที่เกิดมาพบพระพุทธศาสนา เสียจริงหนอเรา

คิดได้แค่นั้นผมก็กราบๆ กราบแบบไม่ยอมวางผมไม่รู้ว่ากราบพระบาทพระองค์่ท่านไปกี่ครั้ง รู้แต่ีว่านับไ่ม่ถ้วน ผมเอาส่วนที่ผมถือว่า สูงที่สุดคือศรีษะ แนบไปกับส่วนที่ต่ำที่สุดของพระองค์คือพระบาท ผมกราบแบบสุดหัวใจ น้ำตาแห่งความปิติไหลพรากๆ อารมณ์ตอนนั้น ทั้งดีใจที่เกิดมาได้พบศาสนา ทั้งสมเพชตนเองที่มัวไปทำอะไรอยู่จนป่านนี้ ถึงได้ใช้ชีวิตบนทางที่เสี่ยงสุ่มแบบนี้ หากไม่พบหลวงพ่อฤาษีผมคง....

พอผมคิดถึงหลวงพ่อฤาษีปั๊บ หลวงพ่อมาทันทีครับ ท่านมาถึงก็กราบพระพุทธองค์ แล้ว นั่งอยู่ข้างๆ ต่ำกว่าพระพุทธองค์ ท่านยิ้มน้อยๆ ยิ้มด้วยความเมตตา

ผมเข้าไปกราบท่าน น้ำตาไหลออกมาเป็นสายเพราะสุดกลั้น คราวนี้ไม่เฉพาะน้ำตาครับ ทั้งน้ำมูก ก็ไหล ปะปนไปหมด ผมคิดถึงความดีของหลวงพ่อ ที่ เฝ้าพร่ำบ่น พร่ำสอน บันทึกเทปไว้ด้วยหวังให้ลูกหลานได้พบกับพระธรรมคำสั่งสอนขององค์สมเด็จพระบรมครู ได้เห็นแจ้งซึ่งอมตะธรรม หลวงพ่อไม่เคยหยุดทำงานเพื่อพระศาสนา ไม่เคยหยุดทำงานเพื่อลูกหลาน แม้ท่านจะป่วย ไม่สบายอย่างหนัก

ใจผมนึกถึงตอนหลวงพ่อไปโปรด ตำรวจ ทหาร ตามชายแดน ผมยิ่งรู้สึกว่า หลวงพ่อมีเมตตาสุดจะพรรณา ยิ่งตอนที่หลวงพ่อ ป่วยอยู่บ้านสายลม มีเด็กผู้หญิงมาขอฟังธรรม ท่านตรวจดูด้วย ญานทัศนะ แล้วเห็นว่าควรโปรดเขา ท่านลุกขึ้นมาครองผ้า แล้วนั่งคุยกับเด็กนั้นจนดึกดื่น โดยไม่คำนึงถึงสุขภาพร่างกายของตัวเอง หลักจากเด็กนั่นพอใจอิ่มเอมในธรรมะของท่านแล้ว ก็ลา กลับไป เหล่าบรรดาลูกศิษย์หลวงพ่อรู้สึกไม่พอใจเด็กนั่นมามารบกวนหลวงพ่อเวลาที่หลวงพ่อป่วย จึงได้ถามท่านว่า "หลวงพ่อ ทำไมถึงไม่บอกพวกกระผมว่าไม่รับแขกล่ะครับ เนื่องจากสุขภาพหลวงพ่อแย่ขนาดนี้"

หลวงพ่อตอบว่าไงรู้ไหมครับ "จิตดวงเดียวแม้คิดจะไปนิพพานนะลูก
พ่อก็จะโปรด ต่อให้ร่างกายสังขารพ่อจะแย่กว่านี้ก็ตาม" ดูเอาเถิดครับ ความกรุณาของท่าน

ผมหวนคำนึงถึงตอนที่ผมไปกราบพระบนนิพพานแล้วเจอท่านครั้งแรกที่นั่น คำแรกที่ท่านกล่าวกับผมก็ืคือ "พ่อจะเอาลูกหลานพ่อ มาอยู่กับพ่อให้หมด พ่อจะตามมาให้หมด ไม่่ว่าลูกหลานพ่ออยู่ไหนพ่อจะไม่ทอดทิ้งเป็นอันขาด" นึกมาถึงตรงนี้ผมปล่อยโฮเลยครับ กราบท่านนับครั้งไม่ถ้วน กราบๆๆอยู่อย่างนั้น ท่านเมตตา ลูบหัว เบาๆ ผมขนลุกไปทั้งตัว ปิติแผ่ซ่านไปหมด ไม่เคยนั่งสมาธิแล้วสุขขนาดนี้ น้ำหูน้ำตา น้ำมูกไหลแบบไม่บันยะบันยัง

เสียงนาฬิกาปลุก เวลาบอกหมดเวลาพอดี ๑ ชม.กับ๒๐นาที ผมถอนออกจากสมาธิด้วยใจที่แช่มชื่น สำรวจดูร่างกายของตัว พบว่า น้ำตาและน้ำมูก เปื้อนไหลเปื้อนอาบแก้มอาบปาก ไหลแหมะมาที่เสื้อเปื้อนไปหมดหมด มันเป็นน้ำตาแห่งความสุขที่ไม่อาจบรรยาย ตั้งแต่ผมนั่งสมาธิภาวนามา วันนี้ผมมีความสุขที่สุด ทำให้ผมฮึกเหิมมีกำลังใจที่รบกับกิเลส หากวันไหนที่กิเลสเล่นงานผม ผมจะจำอารมณ์นี้ต่อสู้กับมัน ผมจะไ่ม่ยอมเป็นทาสของมันเด็ดขาด ผมอยากไปอยู่กับพระศาสดาและหลวงพ่อของผมผู้ไม่เคยทอดทิ้งลูกหลาน

อ่านมาถึงตรงนี้ หลายคนคงจะคิดว่าผมบ้า เพ้ออะไร แต่ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรหากใครจะคิดเช่นนั้น ผมยอมบ้า หากผมหลุดพ้นไปอยู่กับหลวงพ่อ ก่อนหน้านี้ผมคุยกับใครไ่ม่ได้ในเรื่องนี้ เพราะเพื่อนๆ พ่อแม่ พี่น้อง หรือแม้แต่แฟน ก็มองผมแปลกๆ หาว่าผมเพี้ยน แค่ผมเปรยๆถึงนรกสวรรค์ ว่ามีจริง บางคนก็หัวเราะ ผมพยายามให้คนรอบข้างผมคิด ว่า ชีวิตนี้ไม่เที่ยง แต่ความตายเป็นของเที่ยง
เราไม่รู้ว่าเราจะตายตอนไหน ตอนนี้ผมกำลังโน้มน้าว พ่อกับแม่ ให้มาถือศีล ฟังธรรม นั่งสมาธิภาวนา ซึ่งก็เริ่มสำเร็จไปเกือบครึ่งแล้ว จากที่ท่่านเคยมองว่าไกลตัว พอลูกชายทำสิ่งที่แปลกประหลาด นั่งสมาธิ ถือศีล ไปวัดทำบุญ และทำแบบจริงจังต่อเนื่อง
จากเดิมที่ท่านเห็น ชอบเที่ยว เ่ล่น สนุกสนาน คบเพื่อนไม่ดี ดื่มเหล้าเข้าผับ มั่วสุมกับอบายมุข แ่ต่ระยะเพียงเดือนกว่าที่ผมปฏิบัติจริงจัง คนรอบข้างผมเริ่มมีทัศนะคติที่ดีขึ้น และเริ่มคล้อยตามว่า การให้ทาน รักษาศีลและปฏิบัติภาวนา มีค่ามากเพียงใด มันสามารถเปลี่ยนคนอีกคนให้เป็นอีกคนได้

ผมต้องการให้พ่อกับแม่ผมมีอริยะทรัพย์ อันเป็นทรัพย์ที่กินเท่าไรก็ไม่หมด ทรัพย์ทีั่ประเสิฐที่สุด เผื่อจะไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก หรืออย่างน้อยๆ ก็ไม่ต้องไปทนทุกข์กับอบาย ในสัมปรายภพ

วันนี้ มีความสุขมากครับ ผมกล้าบอกเลยว่าผมร้องไห้ แบบไม่อายใครเลยครับ น้ำตาลูกผู้ชายมันไหลออกมาด้วยความปลื้มปิติ ระคนกับความสังเวชในตนเองที่ความโง่ ความหลงมันบดบังมานาน ผมร้องไห้เหมือนเด็กๆเลยครับ อารมณ์ที่ประเดประดังเข้ามามากที่สุดคืออารมณ์ปลื้มปีติ ในคุณความดีของสมเด็จพระมหามุนีและหลวงพ่อฤาษีของเรา

ขอธรรมอันเกษมของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จงมีแก่ท่านกัลยามิตรผู้อ่าน ทุกท่าน อนุโมทนาสาธุๆ

 

ขอบคุณมากนะคะพี่ริคาโด้สำหรับธรรมะให้กำลังใจน้อง

และขอบคุณสำหรับธรรมะที่ทุกท่านนำมาแบ่งปันกันด้วยนะคะ

ขอบคุณพี่สาว พี่หนิง น้องเบน พี่ริคาโด้และทุกๆคนด้วยนะคะสำหรับความห่วงใยที่มีให้ฝน

สุดท้ายขอบคุณพี่ณหทัยมากเลยนะคะที่ช่วยฝนไว้ในวันนั้น ฝนไม่ลืมบุญคุณพี่เลยค่ะ

 

น้ำตาร่วงเลยค่ะ อิอิ
ขออนุโมทนาบุญ กับคุณโมกขทรัพย์ ด้วยค่ะ

 

สวัสดีค่ะ คุณฝน กลับมาแล้วอย่าลืมเล่าเรื่องสนุก ซุกซนให้อ่านอีกนะคะ

 

ขอโมทนาบุญกับคุณโมกขทรัพย์ด้วยนะครับ

ได้อ่านข้อความที่คุณโมกขทรัพย์เขียนให้อ่านนั้น ก็ทราบได้ว่าทั้งปริยัติ และปฏิบัติ ไปได้ดีมากๆ

โมทนาบุญอีกครั้งครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

สาธุ สาธุ สาธุ

ขอโมทนาบุญอีกครั้งครับคุณโมกขทรัพย์

ลูกขอกราบแทบพระบาทองค์พระศาสดาด้วยความเคารพอย่างสูงยิ่งครับ

กราบ กราบ กราบ

ลูกขอกราบแทบเท้าหลวงพ่อฤาษี ที่เคารพอย่างสูงยิ่งครับ

กราบ กราบ กราบ

 

สาธุ สาธุ สาธุ

ขอบคุณมากครับสำหรับคำอวยพร

แต่ว่าคงอีกนานมากๆครับ เพราะ ระดับความดีติดลบ ความจะกลับมาที่ศูนย์ คงต้องใช้ความพยายามอย่างสูง แล้วยังต้องกลับมาที่ระดับความดีเป็นบวกอีก นึกแล้วก็ต้องใช้ความพยายามต่อไปครับ

ว่าแต่คุณโมกขทรัพย์อย่าลืมข้ามฝั่งมาแนะนำผมบ้างนะครับ ฮิ ฮิ...

 

ขอขอบคุณอีกครั้งครับคุณโมกขทรัพย์

สิ่งที่ได้ปฏิบัติไป ก็มาจากสิ่งที่ตัวเองเชื่อว่า ผลดีย่อมเกิดขึ้น "อจลศรัทธา"
แล้วก็เป็นเพียงผู้เริ่มต้นเท่านั้นครับ

 

ขอบคุณครับ เดี๋ยวมาเล่าไป คุยไปนะครับ แต่ว่าวันนี้คงไม่ทันนะครับ
ขอเป็นช่วงสุดสัปดาห์นะครับ เวลาจะมีพอ และไม่เร่งเกินไป เพราะพยายามจะทวนความจำและเก็บรายละเอียดที่สำคัญให้ได้ครับ

 

จะพยายามจนกว่าจะหมดลมหายใจค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ...แหะๆๆ...

 

ฮา ฮา ฮา ท่านกัปปิตัน

สิ่งนี้อยู่ในใจของทุกๆท่านแล้วแหละครับ

ผมยังจำได้และขนลุกเลยครับ ตอนที่ท่านกัปปิตันรับปากเบื้องบน ว่าจะลงมาช่วยเหลือผู้อื่น

สาธุ สาธุ สาธุ

โมทนาบุญอีกครั้งครับ

 

โมทนาบุญด้วยครับ น้องเอ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

สวัสดีครับ น้องฝน น้องแสนซน ของพี่ๆหลายท่านในนี้

ไม่มีใครในโลกเบี้ยว ใบนี้ ไม่มีปัญหา

พระท่านว่า "ปัญหามีไว้แก้ ไม่ได้มีไว้กลุ้ม โลกมีไว้เหยียบ ไม่ได้มีไว้แบก"
และยังจำคำของท่านกัปปิตันเราได้ก็คือ "ความดีไม่ได้มีไว้ขาย อยากได้ต้องทำเอง"
ยังมีคำพระอีกก็คือ "อัตตาหิ อัตตาโนนาโถ"

ยังมีอีกก็คือ ในทุกสถาณะการณ์ เรายอมมีความหวังเสมอ ขอเพียงอย่าท้อถอย ค่อยๆแก้ ทั้งทางโลก และทางธรรม ค่อยๆแก้ไปครับ จัดลำดับก่อนหลัง เดินอย่างมีสติครับ เดี๋ยวจะดีขึ้นตามลำดับ

สู้ สู้ น้องพี่

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Sbd9ATyzrsI&feature=related]กำลังใจ - โฮป - YouTube[/ame]

 

ดีจัง ตอนนี้มีคนอื่นมาแชร์ประสบการณ์บ้าง เพราะเราเบื่อเขียน ฮาฮา ส่วนใหญ่จะป้วนเปี้ยนอยู่ในเว็บชุมชนซะมากกว่า กระทู้นี้มันยาว ย๊าว ยาว สงสารคนอ่านทีหลัง แต่แตกกระทู้ก็ไม่ได้ซะด้วย จะให้หยุดเดิน กระทู้ก็ยังเดินหน้าต่อไปไม่หยุดยั้ง ก็ต้องเลยตามเลยละกัน

 

ดูท่าทางแล้ว กระทู้คงไปต่อ ไม่มีหยุดซะแล้วซิพี่สาว ท่านใดมีธรรมะใดที่เป็นประโยชน์ ไม่มาก ก็น้อย ก็เอามาแบ่งปันกันนะค่ะ อนุโมทนาสาธุด้วยค่ะ เป็นกำลังใจให้กับผู้ปฏิบัติ และผู้ที่สนใจเริ่มจะปฏิบัติ ทุกๆท่านค่ะ ไม่ว่าความลำบากนั้น จะทุกข์เพียงใด ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยสติ ปัญญา และกำลังใจค่ะ chearrchearr

 

ต้องปล่อยเลยตามเลยล่ะครับ พี่สาว กระทู้ดีๆแบบนี้ อย่าให้หายไปเลยครับ ใครมีอะไร เรื่องการปฏิบัติ หรือ จะเอาบุญมาฝาก หรือจะสนทนาธรรมเพื่อไม่ให้บอร์ดเงียบก็ ตามอัธยาศัยเลยนะครับ เจ้าของกระทู้ใจ ดี อิอิ

อนุโมทนา ด้วยครับ

ปล. นั่งรอนอนรอ ให้ชุมชนมโนมยิทธิ เปิดรับสมัครสมาชิก อีกรอบ ^ ^

 

ขอบคุณมากค่ะพี่ชายที่แสนดี

มามะ น้องมีเรื่องจะโม้ให้ฟัง

จากที่พี่สอนนะคะ ตอนเย็นฝนตั้งใจสวดมนต์มากกว่าเดิม ที่ว่ามากกว่าเดิมคือฝนสวดมนต์แปลด้วย สวดธรรมดาไม่เข้าใจว่าบทสวดกำลังเอ่ยถึงอะไร พอสวดคำแปลด้วย ทำให้เข้าใจชัดเจนยิ่งขึ้น

ต่อจากนั้นก็นั่งสมาธิก็เหมือนนั่งนับหนึ่งใหม่สำหรับการดูลมหายใจ ขณะนั่งสมาธิไปฝนเปิดซีดีเทศน์ของหลวงปู่เหรียญ วรลาโภท่านไปด้วยซึ่งเป็นของขวัญที่พระอาจารย์ท่านมอบให้ตอนกลับมาแคนาดาครั้งแรก

การนั่งสมาธิของฝนหลังจากไม่ได้ปฏิบัติปีนึงของการดูลมคือ นั่งฟังเทศน์ได้ประมาณ 2-3 นาที ลมหายใจเริ่มเบาลงและนิ่งขึ้น บริกรรมพุทโธไปมีบางทีที่คำบริกรรมหายไปบ้างแต่พอนึกเอ๊ะมันหายไปมันก็ประคองอารมณ์นั้นไม่ค่อยได้ดี แล้วมันก็หลุดมาบริกรรมต่อ

หลังจากนั้นในนาทีที่ 10 เป็นต้นไป ทุกอย่างมันเริ่มหายไป รู้ตัวอีกทีสัปหงกเงิ่บๆไปแล้ว บางทีก่อนสัปหงกจะได้ยินเสียงเทศน์จากซีดีด้วยนะเออ แล้วรู้ตัวอีกทีก็เงิ่บไปแล้ว

สรุปน้องนั่งได้นาน15 นาที/เงิ่บ
---------------------------------------------------------
ตอนนี้นะฝนเชื่อเรื่องที่พี่ริคาโด้ว่าเรื่องหากเราตั้งใจปฏิบัติ ถ้าเราเชื่อในพระพุทธเจ้า ถ้าเราเชื่อในครูบาอาจารย์เรา และเราตั้งใจปฏิบัติอย่างตั้งใจ สิ่งที่เราขอ มันจะไม่เกินมือเรา งงไหม คือฝนเป็นพวกพูดไม่ค่อยเก่ง เลยสื่อสารไม่ค่อยถูก

 

สวัสดีุ พี่สาว พี่ริคาโด้่ คุณฝน คุณหนิง พี่หมง คุณเอ และกัลยาณมิตรทางธรรมทุกท่านครับ

วันนี้มาเล่าประสบการณ์เรื่องจริงอิงนิยายให้ดูให้ชมกันนะครับ เป็นเรื่องอัศจรรย์เกี่ยวกับการภาวนาคาถา ต่างๆครับ ที่ประสบพบเจอมาครับ


ปกติทุกวันก่อนนอนและ ตอนเช้ามืดผมจะสวดมนต์ไหว้พระ เป็นประจำ บทสวดมนต์ที่ผมสวดเป็นประจำมิได้ขาดก็คือ คาถาเงินล้าน ของหลวงพ่อพระราชพรหมยาน(หลวงพ่อฤาษีฯ) บทสวดอิติปิโส บางคราวก็ควบคาถาชินบัญชรของหลวงปู่โตด้วย ซึ่งตอนสวดมนต์ในรอบเช้าและก่อนนอนนั้นผมจะสวดเก้าจบ แต่ในขณะทำงาน ผมจะท่องในใจ สลับกับกำหนดภาพพระ เกือบทั้งวันครับ
คราวนี้มาเล่าถึงความอัศจรรย์ใจในสิ่งที่พบเห็นหลังจากสวดคาถาเงินล้านแบบต่อเนื่อง ให้ทราบครับ

เกริ่นนำก่อนนะครับ โดยปกติแล้ว ก่อนหน้านี้ผมจะเป็นคนที่ใช้เงินมือเติบมาก (ก่อนหน้าที่ผมจะมาปฏิบัติกรรมฐานนี้ ถ้าหากว่าเพื่อนชวนไปเที่ยว กินเหล้า ผมมักจะเป็นเจ้ามือทุกงวด ประมาณว่าใจป้ำ่ว่างั้น เพื่อนเลยชอบมาชวนผม และอีกอย่างก็คือ ผมบ้าหวยมากครับ เล่นงวดล่ะเป็นหมื่น อบายมุขนี่ผมเล่นครบสูตรเลยครับ นักเลงการพนัน นักเลงสุรา นักเลงผู้หญิง แถมขี้เกียจตัวเป็นขน เรียกว่า ชั่วแบบนรกต้องการครบสูตรเลยล่ะครับคนแบบผมน่ะ

แต่หลังจากที่มาปฏิบัติกรรมฐาน ผมก็เลิกเด็ดขาดเลยครับ เรื่องพวกนี้มันไม่มีในสมอง แว๊บมาในความคิดเลย ไม่มีความอยากเลย แถมเหมือนตัวเองจะทำอะไรละเอียดละออขึ้น ขยันขึ้น ทำงานมีขั้นตอนและเป็นระเบียบขึ้น ซึ่งเป็นเรื่องที่แปลกประหลาดเหมือนกัน ) ช่วงน้ำท่วมปีที่ผ่านมา เศรษฐกิจแย่ ของก็ขายไม่ได้ เนื่องจาก คนซื้อไม่มี ผมเอาเงินเก่ามาผลาญจนหมด แถมยังเป็นหนี้อีกบานเบอะ ไอ้ผมมันก็เข้าตาจนแล้วนี่ครับ ตอนนั้นติดหนี้อยู่ เป็นหลายแสน ทุกข์หนัก หาที่ระบาย ไปกินเหล้า ไปเที่ยว ก็ยิ่งเครียดหนัก เพราะตอนกินน่ะ มันหายอยู่พักหนึ่ง แต่พอสร่างเมาเมื่อไรล่ะครับ มันความทุกข์มันมาแบบดับเบิ้ล เงินทองหร่อยหรอ หน้าดำคร่ำเครียด ไม่มีสง่าราีคี เอ๊ย!! ราศีเอาซะเล้ย

แต่จะด้วยความโชคดีของผมหรือเปล่าก็ไม่รู้ ผมไปเจอเวปธรรมะที่มี ธรรมะของหลวงพ่อ ผมเลยโหลด mp3 .ของหลวงพ่อมาฟัง ฟังไปฟังมา ไปสะดุดอยู่ช่วงหนึ่ง ว่า ใครภาวนาคาถาเงินล้านจนเป็นฌาน เรื่องเงินเรื่องทองจะไม่ขาดสน จะเหลือกินเหลือใช้ ไอ้ผมก็หูผึ่งสิครับ!! ก็ลองมันทุกวิธีทางแล้ว ยืมเพื่อนก็แล้ว ยืมใครก็แล้ว ธนาคารก็ยืมแล้ว เอาทุกวิธีแล้ว ชักหน้าไม่ถึงหลังเลย เอาวะ!!เชื่อหลวงพ่อซักครั้ง ท่านคงไม่โกหกเราหรอกมั้ง

ท่านเป็นพระนี่นา(เดิมทีก็ชอบฟังเรื่องของหลวงพ่อ ชอบฟังเรื่องเล่าของท่าน แต่ตอนนั้นใจยังเลวมาก ไม่เอาธรรมะของท่านมาโ่ยโสมนสิการ(พิจารณาให้เป็นให้เข้าใจ) คือที่ชอบนั้นก็เนื่องจากท่าน เป็นพระไม่เหมือนใคร กล้าเล่าเรื่องโน่น เรื่องนี้ ผี เทวดา แบบพิศดาร แบบไม่กลัวใครจะว่าอย่างไร ก็เลยชอบฟังเรื่องของท่าน แถมบางทียังคิดปรามาสท่านในด้วยนะครับว่า หลวงพ่อองค์นี้ แหมโม้ได้เก่งจริงๆ แต่ไม่รู้หรอกว่าท่านปฏิบัติ อะไรยังไง ถึงได้ฌานสมาบัติ ทำอย่างไรถึงจะหลุดพ้นเป็นพระอริยะเจ้า ไม่ทราบเรื่องการตัดกิเลส หรือธรรมอันเป็นเครื่องตัดกิเลสที่ท่านพร่ำสอนเลยซักอย่าง นี่ไง ไอ้ความเลวของผม) สรุุปที่สนใจหลวงพ่อนี่นะครับ เพราะความโลภและความคึกคะนองอยากพิสูจน์ของผมนั่นเอง ดูเอาเถิดครับ ไอ้ความระยำของผม!

พอผมตั้งใจแล้วผมก็เลย ตัดสินใจ ท่องก่อนนอนทุกวันครับ วันล่ะเก้าจบ ไม่ให้ขาดเลยซักวันเช้าเย็น แม้วันไหนจะเหนื่อยแสนเหนื่อย แค่ไหนก็ตาม เพราะอยากพิสูจน์คำพูดหลวงพ่อว่าจริงแท้แค่ไหน พอท่องก่อนนอนทุกวัน ก็เลยอยากรู้เรื่องของท่านเพิ่ม เลยศึกษาคำสอนของท่าน จากนั้นก็เกิดความเลื่อมใส ก็เลยหัดนั่งสมาธิภาวนาด้วยตนเอง ศึกษาจากเทปคำสอนของท่านบ้าง ศึกษาจากหนังสือของท่านบ้าง

พอนั่งสมาธิ วันแรกก็เกิดปิติ แบบ ไม่เคยเป็นมาก่อน (ถ้าใครเคยอ่านเรื่องผม จะมีช่วงแรกๆผมเล่าถึงวันแรกที่ผมหัดนั่งสมาธิ แล้วเกิดปิติ) ทำให้เกิดความฮึดอย่างประหลาด และพากเพียร ในการปฏิบัติมาก คราวนี้ ทั้งสวด ทั้ง นั่งภาวนา เดินภาวนา จัดหนักเลยครับ เรียกว่า ไม่ให้จิตว่างเว้นจากคำภาวนาและองค์กสิณเลย จับภาพบ้าง สลับกับการท่องคาถาเงินล้านมา (จับภาพพระ ได้บ้างไม่ได้บ้าง ภาวนาคาถาเงินล้านลืมบ้าง ได้บ้าง ตามประสาคนสมาธิแย่น่ะครับ)ทำต่อเนื่องเกือบสองเดือน

ในช่วงที่ทำกรรมฐานนี่เอง จิตไม่มีความอยากไปเที่ยว ไม่อยากกินเหล้า แต่ก็ยังขายของ ส่งของให้กับลูกค้า ปกติ ก่อนหน้านั้นลูกค้าน้อยมาก แปลกมาก! ผมภาวนาไปซักสิบห้าวัน มีออเดอร์สั่งเข้ามาเยอะจนผมทำไม่ทัน ต้องรับลูกน้องเพิ่ม เพียงเดือนกว่าๆ ผมปลดหนี้ เก่าที่ค้างไว้บานเบอะเกือบหมด! อัศจรรย์ใจแท้

แต่ยังก่อน! มีเรื่องอัศจรรย์กว่านั้น คือโดยปกติแล้ว ช่วงหลังๆผมจะละเอียดละออ กับเรื่องเงินเป็นพิเศษ(เพราะเคยพลาดมาแล้ว) ฉะนั้นหลังขายของเสร็จผมจะนับเงินก่อนเข้าเซฟทุกครั้ง ซึ่งผมจะนับแบบละเอียดจริงๆ คือ นับสองรอบ หลังจากนั้นก็จะนับก่อนจะเอาเข้าธนาคารอีกรอบ หรือก่อนจะไปใช้อย่างอื่นอีกรอบ

มีวันหนึ่ง โดยผมนับเงินเสร็ํจ ผมก็จะแยกๆ แบงค์พัน แบงค์ ห้าร้อยไว้ต่างหาก กับแบงค์ย่อยต่างๆ ผมจะนับเป็นปึกๆ ปึกละร้อย จากนั้นก็ อาบน้ำ สวดมนต์ทำสมาธิและ นอนทำสมาธิจนหลับไป ตอนเช้าผมก็มาเปิดเซฟเพื่อจะนับเงินก่อนจะนำเงินไปเข้าธนาคาร หรือเอาไปจ่ายค่าลูกน้องอะไรซักอย่างนี่ล่ะ พอนับเงินปึกแรก แปลกใจ เอ๊ะ! ทำไมแบงค์พันมันเกินมาปึกละ ใบสองใบวะ?คิดในใจ ผมก็เลยนับใหม่ อีกสองรอบ

เฮ้ย! เป็นไปได้ไง ยอดมันเกินมา เจ็ดพันเลย!! เำกินมาปึกละ สองใบบ้าง ปึกละใบบ้างก็เรานับสองรอบก่อนนอน แถมจดยอดทำบัญชีไว้แล้วนะ เงินมันออกดอกได้รึไงนี่ อัศจรรย์แท้! จะบอกว่าเรานับผิดก็ไม่น่าจะใช่ เพราะถ้าผิด ทำไมมันผิดเยอะจริง ผมแปลก ใจ ระคนกับอัศจรรย์ใจ แถมงงเป็นไก่ตาแตก จู่ๆเงินโผล่มาได้ไง ตั้งเจ็ดพัน ทำให้ผมหวนกลับไปทบทวนคำพูดของหลวงพ่อที่เคยบอก มันเป็นจริงทุกประการดั่งที่ท่านบอกจริงๆ

ท่านกัลยาณมิตรครับ ตลอดช่วงระยะเวลาเดือนกว่าๆที่ผม ทำทาน รักษาศีล และ สมาธิภาวนา (แม้จะถือศีลครบบ้างไม่ครบบ้าง ทำทานบ้างไม่ทำบ้าง และสมาธิก็งูๆปลาๆก็ตาม) เกือบสองเดือน ชีวิตผมดีขึ้นทันตา เพราะธรรมะหลวงพ่อ ผมเลิกอบายมุขทุกอย่าง ผู้คนรอบข้างมองผมดีขึ้น ผมปลดหนี้ได้ แถมยังเหลือกินเหลือใช้ตามอัตภาพ ก็ด้วยอานุภาพของพระพุทธ พระธรรม และพระอริยะสงฆ์อย่างหลวงปู่ปานและหลวงพ่อฤาษีฯ นี่เอง

แต่นั่นยังไม่ใช่เรื่องอัศจรรย์ใจเท่ากับที่คนเลวๆแบบผม จะมาสามารถยืนบนทางที่ถูกต้อง มีสัมมาทิฏฐิ ได้เข้าใจว่า ชีวิตมันไม่เที่ยง วัตถุธาตุต่างๆมันไม่เที่ยง แม้แต่ความรู้สึกของคนเราก็ยังไม่เที่ยง ทำให้คนที่ใช้ชีวิตแบบประมาทอย่างผม ได้รู้ได้เห็นว่า เราต้องตาย ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา เป็นเพียงมหาภูตรูปสี่ ดิน น้ำ ลม ไฟ ที่ประกอบกันขึ้นมา เรายืมเขามาใช้ ถึงเวลา มันก็เน่าเปื่อยผุพังไป เราก็ต้องคืนธรรมชาติไป อันนี้สิ คือเรื่องอัศจรรย์และมหัศจรรย์ของจริง (อ่านมาถึงตรงนี้ ทุกท่านขอได้โปรดอย่าเข้าใจว่าผมบรรลุธรมอะไรเลยนะครับ จิตผมยังเลว ยังชั่ว ยังมีรักโลภโกรธหลง อยู่ทุกขณะจิต เพียงแต่ เวลามันกำเริบ ผมจะเอาจิตไปตามดูตามรู้ และระงับมันได้บางครั้งบางคราวแค่นั้นเอง)

หากกัลยาณมิตรทางธรรมท่านใด มีประสบการณ์ แปลกๆ ประทับใจก็มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะครับ เพื่อเป็นกำลังใจในการปฏิบัติเพื่อ จะได้มีความเพียร เพื่อจะหลุดพ้นในวัฏฏะสงสารนี้ เป็นที่สุด

กระผมขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัย หลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษี และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ในสากลโลก บุญบารมีของกระผมที่สั่งสมมาตั้งแต่อดีตจนปัจจุบัน ขอให้ท่านผู้กัลยาณมิตรท่านใดได้อ่านข้อความของกระผม จงเกิดแรงฮึดสู้ ทำความเพียรเพื่อความหลุดพ้นจากอำนาจกิเลส ตัญหา และอุปทาน ทั้งปวง จนสิ้นอาสวะ เ่ข้าสู่ เอกันตบรมสุขนิพพานด้วยเทอญ สาธุๆ

ปล. ปกติท่านบอกว่า หากมีเหตุการณ์อัศจรรย์ใจอะไร กรุณาอย่าเอาไปเ่ล่าให้ใครฟัง เพราะหากไปเ่ล่าแล้ว เงินที่เคยเกินมา ทีละนิดหน่อยก็จะหายไป แต่ผมมองเห็นประโยชน์ที่ได้มากกว่า เงินที่เกินมากว่านั้ันมาก หากจะหายไปก็ให้มันหายไปเถอะ

หากท่านกัลยาณมิตรจะนำไปภาวนาเพื่อให้เกิดสมาธิ เกิดฌานสมาบัติ ความความสงบในจิตแล้วแล้ว อันนี้ผมก็ยินดีสละโชคเล็กๆน้อยๆของผมเพื่อแลกให้ท่านได้เข้าถึงธรรมะเล็กๆน้อยๆแม้จะเป็นแค่เปลือกก็ตาม ผมก็สุขใจแล้วครับ ส่วนเรื่องลาภที่จะตามมาก็ช่างมันเถอะครับ เราไปยึดติดกับมันมาก มันก็ทุกข์ หากเราทำดีซะอย่าง ความดีย่อมส่งผลแน่นอนครับ

รอบหน้าเดี๋ยวจะมาเล่าถึงความอัศจรรย์ใจใน คาถาชินบัญชรและสิ่งเร้นลับ มหัศจรรย์ในเรื่องอื่นๆ กันครับ ถ้ายังไม่เบื่อกันซะก่อน ^ ^

 

ฮา ฮา ฮา ท่านกัปปิตัน

หยุดไม่อยู่หรอกครับ เพราะเรือธรรมะของพวกเรา พายไปเรื่อยๆครับ

เอ้า ฮุย เล ฮุย

เดี๋ยวจังหวะเวลาได้จะเข้าไปคุยในเว็ปชุมชนมากขึ้นนะครับ
ขอประทานอภัยครับ ท่านประธานที่เคารพ ฮิ ฮิ