ฆ่าตัวอัตตาตาย.....ได้ไปนิพพาน^^

ข้างในของคนไหนจะดียังไงอ่านะ ข้างนอกไม่จำเป็นต้องดูดีไปด้วยก็ได้ เหมือนมะม่วงที่ข้างนอกดิบ แต่ข้างในสุก เราไม่รู้กับเขาหรอก อย่าไปว่าให้เขา

 

อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ ยมยักษ์
เพิ่งตื่นเมื่อคืนไป โรงเบียร์เยอรมันตะวันแดง ครับพาตำรวจทหาร จ.แพร่มาสัมนากรุงเทพไปเลี้ยงเลยดึกตื่นเช้ามาทำงานต่ออีกเลยง่วงมากนอนเพิ่งตื่นเที่ยงคืน แล้วก็ เข้าเวพดูคนอวดผีย้อนหลังหาอะไรกินก็ไม่ได้ กะไปต้มมาม่า สักห่อ ร้อนๆ เอาสักถ้วยไหมครับ COME&Z
</TD></TR></TBODY></TABLE>


อ้างอิง:
<TABLE border=0 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%"><TBODY><TR><TD style="BORDER-BOTTOM: 1px inset; BORDER-LEFT: 1px inset; BORDER-TOP: 1px inset; BORDER-RIGHT: 1px inset" class=alt2>ข้อความดั้งเดิมโดยคุณ วันเบาๆ
:boo::boo::boo::boo::boo::boo:


โหยังเที่ยวแบบนี้อยู่หรอครับนี่ นี่เท่ากับโจร แสดงธรรม ชอบพูดธรรม



พวกมือถือสาก ปากถือศีลคบยากนะ
คนแบบนี้อ่ะ






</TD></TR></TBODY></TABLE>
ข้างในของคนไหนจะดียังไงอ่านะ ข้างนอกไม่จำเป็นต้องดูดีไปด้วยก็ได้ เหมือนมะม่วงที่ข้างนอกดิบ แต่ข้างในสุก เราไม่รู้กับเขาหรอก อย่าไปว่าให้เขา<!-- google_ad_section_end -->


เขาพูดกัน ว่ากันตามเนื้อผ้า ผ้าลายดอก ลายดำ ลายคล้ำ ลายช้ำเลือด ช้ำหนอง

จะไหเคนเค้าพูดว่า บอกว่า มันเป็นผ้าขาวสะอาดได้ไงล่ะคราบ

({) ฟันธงคราบ

 

จ้าพ่อคนดี หน้าแหกตลอด ใครกินเหล้าชั่วหมด ใครดื่มไวล์ เลวหมด ทุกคนชั่วหมดตัวเองดีิยู่คนเดียวจ้า พ่อคนดี

 

พ่อหมอ เล่นยูสเดียวสิ จะได้ไม่งง ไม่หลอกลวงชาวบ้านจะได้ถึงเนื้อกันไปเลย ตั้งกระทู้ใหม่ก็ได้ ไม่ต้องเป็น เป็น อีแอบไปเรื่ิอย

 

ถ้าใครอยากจะเลียนแบบท่าน ไม่ต้องมีดโกนหรอกแค่ลอง เอาเข็มแทงแขนให้มิดก่อน^^ แล้วท่านจะยังครองสติและฌาณได้สัก 10 นาทีไหม ใน10นาทีนี้จิตต้องไม่หลุดสัก เสี้ยววิเลยนะ อิอิ

 

ศีลห้ายังไม่ครบ แต่ทลึ่งแสดงธรรม เอาตังเองไห้รอดก่อน

:boo:
ศีลห้าไม่ครบ อะไร อะไร มันกพร่องแบบนี้ละ

ฟันธงคราบ

 

แสดงว่าคุณหมอ ศีลครบถูกปะ แล้วใครศีลไม่ครบห้ามพูดเรื่องธรรมมะใช่ใหม่ ครับพี่หมอ ตอบด้วยน้า อย่าเป็นอีแอบเหมือนเคย ๆๆละ

 

จะมายูสใหน สมัครชื่อไพเราะน่าชวนหู แต่มองดูข้างในและจิตใจ มันก็ฟุ้งมืดดำไม่ต่างกัน สุดท้ายตัวตนของใครมันก็คือของคนนั้น ดูถูกเหยียดหยามคนอื่นที่ต่ำกว่าโง่กว่า ดีกว่าพวกใครทั้งหลายทั้งมวน สุดท้ายก็อยู่ได้แค่เพียงตัวคนเดียว

 

โฮดี้โจนส์
สมาชิก



วันที่สมัคร: Sep 2011
ข้อความ: 721
จะมายูสใหน สมัครชื่อไพเราะน่าชวนหู แต่มองดูข้างในและจิตใจ มันก็ฟุ้งมืดดำไม่ต่างกัน สุดท้ายตัวตนของใครมันก็คือของคนนั้น ดูถูกเหยียดหยามคนอื่นที่ต่ำกว่าโง่กว่า ดีกว่าพวกใครทั้งหลายทั้งมวน สุดท้ายก็อยู่ได้แค่เพียงตัวคนเดียว
(พูดแล้วมันก็เข้าตัวอ่ะนะ)




sron2006
สมาชิก




วันที่สมัคร: Jun 2006
ข้อความ: 282
พลังการให้คะแนน: 242




ยมยักษ์
สมาชิก



วันที่สมัคร: Sep 2011
ข้อความ: 833
พลังการให้คะแนน: 331
วิหคอิสระ
สมาชิก



วันที่สมัคร: Dec 2009
สถานที่: ดาวพฤหัส
ข้อความ: 183
พลังการให้คะแนน: 66


แก๊งเดียวทั้งนั้น บางทีก้ยูสเดิมๆ แต่ชื่อไม่เหมือนเดิม

เออ อวย ช่วยกันเอง หุหุ

สรรเสริญเยินยอ คำโพสกันเอง

({) ฟันธง คราบ





comfx22
สมาชิก



วันที่สมัคร: Apr 2011
สถานที่: มนุษย์โลก
ข้อความ: 206
พลังการให้คะแนน: 30



นี่ก็อีกหนึ่ง แก๊ง เดียวกัน เออ เออ อวย อวย ช่วยกันเอง

ยกหางกันเอง หุหุ

({) ฟันธงงับ

 

เชิญสดับธรรมจากหลวงปู่มั่น...^^

คนไม่สนใจธรรม ธรรมก็ไม่เข้าถึงใจคน
จึงกลายเป็นคนก็สักว่าคน...
ธรรมก็สักว่าธรรม...
ไม่อาจยังประโยชน์ให้สำเร็จได้
แม้คนจะมีจำนวนมาก...
และแสดงธรรมให้ฟังทั้งพระไตรปิฏก...
จึงเป็นเหมือนเทน้ำใส่หลังหมา
มันสลัดออกเกลี้ยงไม่มีเหลือ
ธรรม...จึงไม่มีความหมายในใจของคน
เหมือนน้ำไม่มีความหมายบนหลังหมา
..........ฉันนั้น..........

หลวงปู่มั่น ภูริทัตโต
วักป่าสุทธาวาส จังหวัดสกลนคร

ที่มา-หนังสือ ๙๙ คำสอน พระมหาเถระสายพระป่า แรงศรัทธาคือเข็มทิศชีวิต
รวบรวมโดย อ. ตุลา พรหมญาณ

 

อ่านด้วย
<table width="477" border="0" cellpadding="0" cellspacing="0"><colgroup><col width="477"></colgroup><tbody><tr height="17"> <td class="xl24" style="height:12.75pt; width:358pt" width="477" align="left" height="17">งาน parttime</td> </tr></tbody></table>

 

เบื่อจริงเลยไอ้สังขารบ้านี่ ตื่นมาก็ต้องมาหาเลี้ยงมันงกๆๆ ไอ้ปากท้องบ้านี่ ความหิวนี้มันเป็นโรคอย่างหนึ่งของสังขาร น่าเบื่อออออออ โน๊ะ^^

 

ข่าวสารครับ เรื่องพวกนี้ก็ต้องใช้วิจารณญาณในการรับข่าวสารสื่อทางอินเตอร์เน็ต แค่บทปลงสังขารก็ทำให้เป็นเหมือนหัวข้อแล้วละครับ

 

ปกติอ่ะ เป็นผีก็คงเหมือนกันมั้ง

 

ผมได้ยินมาว่า เชือดคอถ้าตัดถูกหลอดลม กับเส้นเลือดใหญ่ อยู่ ได้ไม่ถึง 2-3 นาที นี่หนา เหมือนขาดอากาศหายใจ แบบ ฉับพลัน อาการเม็ดเลือดดำจะคลั่งภายในกระแสเลือด จนอุดตันในเส้นเลือดใหญ่ทำให้เลือดเสียที่คลั่งไปด้วย co2 ไปไม่ถึงปอด แล้วไม่มีการฟอกเลือด แถม กรณี การเสียเลือดอีก อุณภูมิของร่างกายลดลงแบบรวดเร็ว ในการเสียเลือดมาก ผมคิดว่าไม่น่าจะอยู่ถึง 45 นาที นะ ถ้ามีดปาดถูกหลอดลม
(ปล. อันนี้ คห. ส่วนตัวนะ)

 

ปฏิจจสมุปบาท คือวงจรเหตุ-ปัจจัยแห่งทุกข์
อิทัปปัจจยตา คือวงจรเหตุ-ปัจจัยแห่งสิ่งทั้งปวง เช่น ฝนเกิดจากน้ำระเหยเป็นไอ ไปรวมตัวกันเป็นก้อนเมฆ เกิดการควบแน่นแล้วตกมาเป็นฝน หรือการเกิดรุ้งกินน้ำ หิมะ ฟ้าผ่า ฟ้าร้อง แผ่นดินไหว ความทุกข์ ความสุข เวร กรรม บาป บุญ กุศล วิบากฯลฯ รวมความว่าทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกปรากฏการณ์ ในโลกธาตุและโลกธรรม และทุกๆอย่างล้วนเกิดขึ้น มีขึ้น ตามเหตุปัจจัยทั้งสิ้น เพราะฉะนั้น คำว่าปาฏิหาริย์จึงไม่มีจริง(มีแต่เรื่องที่เรายังไม่รู้เหตุปัจจัยของมันเท่านั้น^^) ความบังเอิญไม่มี นี้เรียกว่าหลักอิทัปปัจจยตา

เจริญและเบิกบานในธรรมจ้า^^ สาธุๆๆ
นิพพานังปัจโยโหตุ_/|\_

 

ทำไม อิทัปปัจจยตา จึงแก้ปัญหาต่างๆได้?

คำตอบตามพุทธภาษิตนั้นก็คือว่า ในอิทัปปัจจยตานั้น"ไม่มีผู้กิน"! ฟังดูให้ดีซี่ ในอิทัปปัจจยตานั้น ไม่มีผู้กิน ไม่มีผู้กระทบ ไม่มีผู้เสวย ไม่มีผู้อยาก ไม่มีผู้ยึดมั่น

ในอิทัปปัจจยตานั้น ไม่มีผู้กิน หมายความว่า อาหาร๔ มีวิญญาณาหารเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดนั้นมันเป็นปัจจัยเพื่อให้เกิดภพใหม่เท่านั้น ความรู้สึกทางจิตใจทั้งหลายนี้ มันเป็นไปในทางที่จะให้เกิดอุปาทานยึดมั่นจนมีภพใหม่ "ไม่มีตัวผู้กิน" ที่ตรงไหน คือว่า ถ้ามีปัจจัยคือวิญญาณาหารเป็นต้นแล้ว ภพใหม่ เป็นต้องมี ไม่มีใครเป็นผู้กินอาหาร มีแต่อาหารที่ปรุงให้เกิดภพใหม่ นี่ก็ข้อหนึ่งแล้ว อย่าเห็นว่าเป็นอาหารแล้ว จะต้องมีผู้กิน

กวฬิงการาหารธรรมดาสามัญ คือคำข้าวที่เปิบเข้าปากนี้ มันก็ไม่มีผู้กิน บทปัจจเวกขณ์ของพระเณรก็มี :นิสฺสตฺโต นิชฺชีโว สุญฺโญ ธาตุมตฺตโก; มันมีเพียงว่า อาหารนี้ก็เป็นรูปธรรม ตามธรรมชาติ แล้วก็ผ่านเข้าไป สำหรับทำให้เนื้อหนังมันเจริญ ส่วนทางจิตใจรู้สึกว่า"ตัวกูกินอาหารแล้ว"นี้เป็นภพใหม่ เกิดภพใหม่ขึ้นมา เป็น"ตัวกูกินอาหาร"มันมีแต่อย่างนี้

ผู้กินแท้ๆมิได้มี : มันมีแต่ สิ่งนี้เป็นปัจจัย สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น มีได้แต่พูดอย่างนี้ ตัวตนของบุคคลผู้กินอันแท้จริงไม่มี

ผู้กระทบก็ไม่มี : ไม่มีบุคคลตัวตนสัตว์อะไรที่เป็นผู้กระทบผัสสะนั้น มีแต่ สฬายตนปจฺจยา ผฺสโส เพราะมีสฬายตนะเป็นปัจจัย คือมีอายตนะภายนอก และอายตนะภายในเป็นปัจจัย ผัสสะจึงเกิดขึ้น :ผัสสะมี แต่ผู้ผัสสะไม่มี: ผู้กระทบนั้นไม่มี ถ้ามองเห็นอิทัปปัจจยตา จะมองเห็นว่าผู้กระทบนั้นไม่มี มีแต่การกระทบที่เกิดขึ้นเพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย

ผู้เสวยเวทนาก็ไม่มี : มีแต่ ผสฺสปจฺจยา เวทนา เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงเกิดขึ้น มีแต่เวทนาที่เกิดขึ้นเพราะผัสสะเป็นปัจจัย ตัวผู้เสวยเวทนานั้นไม่มี

ตัวผู้อยาก ผู้มีตัณหานั้น ไม่มี : มีแต่เวทนาปรุงตัณหา เวทนาปจฺจยา ตณฺหา เพราะเวทนาเป็นปัจจัย ตัณหาจึงเกิดขึ้น

ตัวผู้ยึดมั่นถือมั่นนั่นนี่ ก็ไม่มี : ผู้ทำอุปาทานนั้น ก็ไม่มี มีแต่ ตณฺหา ปจฺจยา อุปาทานัง เพราะตัณหาเป็นปัจจัย อุปาทานจึงเกิดขึ้น ทั้งหมดนี้ เป็นธรรมชาติ แล้วก็เป็นไปตามกฎเกณฑ์แห่ง อิทัปปัจจยตา ไม่มีสัตว์ ไม่มีบุคคล ไม่มีอัตตา ไม่มีชีโว ไม่มีอย่างที่เขาเรียกๆกันเป็นตัวตน นั้นมันไม่มี

ยังมีภิกษุหัวดื้อองค์หนึ่ง ชื่อโมลิยผัคคุนะ ภิกษุรูปนี้จะให้มีตัวตนเสียเรื่อย ไปคะยั้นคะยอพระพุทธเจ้า จะให้พระพุทธเจ้าตรัสในทำนองที่มันมีตัวตน อย่างใดอย่างหนึ่งขึ้นมาให้จนได้ พระพุทธเจ้าท่านก็ตรัสอย่างนี้ :ไม่มีผู้กินอาหาร มีแต่อาหารที่ปรุงให้เกิดร่างกายใหม่หรือภพใหม่ ไม่มีผู้กระทบหรือทำผัสสะ มีแต่เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย อาการแห่งผัสสะจึงเกิดขึ้น ไม่มีผู้เสวยเวทนา มีแต่เพราะผัสสะเป็นปัจจัย เวทนาจึงเกิดขึ้น; ฯลฯ ทำนองนี้ทั้งนั้น

เราไม่อาจรู้สึกอย่างนั้น ปุถุชนจะไม่รู้สึกอย่างนั้น จิตคิดว่า นี้คือฉัน :ฉันกระทบ ฉันเสวย ฉันได้ ฉันกิน ฉันยึดครอง นี้มันเป็น"ฉัน" แต่ถ้าอิทัปปัจจยตาเข้ามา จะแสดงให้เห็นทีเดียวว่า ตัวฉันนั้น ไม่มี อะไรๆที่ว่าตัวฉันนั้น มันเป็นเพียงเท่านี้ :การกระทบมี แต่ผู้กระทบไม่มี; การเสวยเวทนามี แต่ผู้เสวยเวทนาไม่มี; ความอยากมี แต่ผู้อยากไม่มี; ความยึดมั่นถือมั่นมี แต่ผู้ยึดมั่นถือมั่นไม่มี; นี่นิทานวรรค สังยุตตนิกาย เล่ม๑๖ หน้า๑๕ เป็นพระพุทธภาษิต มีอยู่อย่างนี้

ถ้ารู้สึกได้อย่างนี้ จะสบายสักเท่าไร ฆารวาสทั้งหลายลองคิดดู ฆารวาสทั้งหลายจมอยู่ในกองเวทนา กองอาหาร กองอะไรต่างๆ มันมีผู้นั้น ผู้นี้ ผู้โน้น ผู้อะไรเรื่อยไป จนจิตยุ่งเหมือนด้ายยุ่ง แต่พออิทัปปัจจยตาเข้ามา ก็ไม่มี"ผู้"สักผู้เดียว มีแต่อาการของอิทัปปัจจยตา อาการหนึ่งๆ เป็นไปตามธรรมชาติ ตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ

คราวนี้ถ้าเราอยากเป็นฆารวาสที่จิตใจไม่ยุ่ง ก็เอา"ผู้"นี้ออกเสีย ผู้นั้น ผู้นี้ ผู้โน้น เอาออกเสีย หรือเป็นหญิง เป็นชาย เป็นผัว เป็นเมีย เป็นนาย เป็นบ่าว เป็นอะไร เป็นผู้แพ้ ผู้ชนะ เอาออกเสีย ให้มันเหลือแต่ อาการแห่งอิทัปปัจจยตา นี้ฆารวาสจะได้รับประโยชน์ข้อนี้

ที่มา-หนังสือ อิทัปปัจจยตาที่ฆารวาสต้องเรียนรู้และปฏิบัติ พุทธทาสภิกขุ

 

พระไตรปิฎก ฉบับบาลีสยามรัฐ (ภาษาไทย) เล่มที่ ๒๐

[๓๒๖] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่เป็นบาปอกุศล มีปัจจัยจึงเกิดขึ้นไม่มีปัจจัยไม่เกิด
ขึ้น เพราะละปัจจัยนั้นเสีย ธรรมที่เป็นบาปอกุศลเหล่านั้นจึงไม่มีด้วยประการดังนี้ ฯ
[๓๒๗] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่เป็นบาปอกุศล มีรูปจึงเกิดขึ้น ไม่มีรูปไม่เกิดขึ้น
เพราะละรูปนั้นเสีย ธรรมที่เป็นบาปอกุศลเหล่านั้นจึงไม่มี ด้วยประการดังนี้ ฯ
[๓๒๘] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่เป็นบาปอกุศล มีเวทนาจึงเกิดขึ้นไม่มีเวทนาไม่
เกิดขึ้น เพราะละเวทนานั้นเสีย ธรรมที่เป็นบาปอกุศลเหล่านั้นจึงไม่มี ด้วยประการดังนี้ ฯ
[๓๒๙] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่เป็นบาปอกุศล มีสัญญาจึงเกิดขึ้นไม่มีสัญญาไม่เกิดขึ้น
เพราะละสัญญานั้นเสีย ธรรมที่เป็นบาปอกุศลเหล่านั้นจึงไม่มี ด้วยประการดังนี้ ฯ
[๓๓๐] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่เป็นบาปอกุศล มีวิญญาณจึงเกิดขึ้น ไม่มีวิญญาณ
ไม่เกิดขึ้น เพราะละวิญญาณนั้นเสีย ธรรมที่เป็นบาปอกุศลเหล่านั้นจึงไม่มี ด้วยประการดังนี้ ฯ
[๓๓๑] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมที่เป็นบาปอกุศล มีสังขตธรรมเป็นอารมณ์จึงเกิดขึ้น
ไม่มีสังขตธรรมเป็นอารมณ์ไม่เกิดขึ้น เพราะละสังขตธรรมนั้นเสีย ธรรมที่เป็นบาปอกุศลเหล่านั้น
จึงไม่มี ด้วยประการดังนี้ ฯ

----
มนุษย์ผู้มีกิเลสตัณหา จิตยังไม่ละสังขตธรรม ยังยึดถือว่าตัวเราของเรา หากฆ่าตัวตายนรกเท่านั้นเป็นที่เกิด
เพราะการฆ่าตัวตายเป็นบาป วิญญาณไม่ใช่ของเราและก็ไม่ใช่ของคนอื่น
รูปก็ไม่ใช่ของเราและก็ไม่ใช่ของคนอื่น แต่เกิดขึ้น
เพราะวิญญาณเป็นปัจจัย จึงมีนามรูป เพราะนามรูปเป็นปัจจัย จึงมีสฬายตนะ
เพราะสฬายตนะเป็นปัจจัย จึงมีผัสสะเพราะผัสสะเป็นปัจจัย จึงมีเวทนา
เพราะเวทนาเป็นปัจจัย จึงมีตัณหา เพราะตัณหาเป็นปัจจัย จึงมีอุปาทาน เพราะอุปาทาน
เป็นปัจจัย จึงมีภพ เพราะภพเป็นปัจจัยจึงมีชาติ เพราะชาติเป็นปัจจัย จึงมีชราและมรณะ
โสกปริเทวทุกขโทมนัสและอุปายาส ความเกิดแห่งกองทุกข์ทั้งมวลนี้ ย่อมมีด้วยประการอย่างนี้

บาปกรรมจากการฆ่าตัวตายนั้นมีอยู่ในสังขตธรรม พระอรหันต์บรรลุธรรมจิดหลุดพ้นสิ้นจากอาสวะ เมื่อจิตหลุดพ้นก็ไม่ต้องกลับมาเกิดในวัฏฏะอีก พระอรหันต์ทำกรรรมหรือทำความผิดแต่ความผิดนั้นไม่มีสำหรับพระอรหันต์ ท่านหลุดพ้นจากสังขตธรรมแล้ว ความผิดมีอยู่ในสังขตธรรมแต่หาผู้กระทำไม่เจอ

 

เรื่องอิทัปปัจจยตานี้วิเศษนัก ครอบโลกครอบจักรวาล ครอบธรรม ทั้งโลกียะ โลกุตตระ อะไรๆก็รวมลงที่อิทัปปัจจยตานี้ทั้งนั้น ผู้ได้รู้ธรรมนี้จิตย่อมคลายความยึดมั่นถือมั่นได้ เมื่อนั้นย่อมรู้ว่ากิเลสตัณหาชาติชรามรณะสิ้นแล้ว เหลือแต่อาการแห่งอิทัปปัจจยตา

นับถือนะคะ ท่าน อุรุเวลา เข้ามาอ่านจนได้ นึกว่าจะไม่มาซะแล้ว อิอิ
ขอคารวะ อคติท่านสิ้นแล้ว นับถือๆๆ
สาธุๆๆนิพพานังปัจจโยโหตุ^-^