ละครทีวีน้ำเน่ากล่อมจิต (จนเสียคน)

จิตดั้งเดิมบริสุทธ์ จนกิเลสเข้าครอบงำจนจิตนั้นมัวหมอง

หนังละครทีวี ดูดีๆก็ว่ามีด้านดีช่วยให้หนุกหนาน แต่บางเรื่องราวที่มีแต่อิจฉาริษยา แย่งผัวเมีย แทบทั้งหมดเป็นนิยายรักที่มีโครงเรื่องเกี่ยวกับการแย่งชิงมรดก การทะเลาะกันระหว่างแม่ผัวกับลูกสะใภ้ การกลั่นแกล้งนางเอก การชิงรักหักสวาท การตบ-จูบ ฯลฯ



หลายเดิอนปีผ่านไปเรื่องราวเหล่านี้ก็ไม่เคยหายไปจากสังคมไทย ยังมีให้เห็นวนเวียนซ้ำแล้วซ้ำอีก คนที่ดูจึงหลงซึมซับเรื่องราวต่างๆที่ไม่ดีจดจำไว้ในสมอง เมื่อจิตจดจำเอาแต่เรื่องราวเหล่านั้น จิตจึงไม่พัฒนาไต่ระดับขึ้นไปอีกขั้น สุดท้ายพาตัวเองอยู่กับกิเลสกามทั้งห้าโดยสลัดหลุดได้ยาก

เมื่อมองดูคนรอบข้างจึงไม่แปลกที่สังคมเรายังมีความอิจฉาริษยา ยังไม่พัฒนาไปไหน ที่ผิดจากสังคมชาวพุทธแบบสมัยเก่า ยิ่งยุคที่มีเครื่องไม้เครื่องมือสื่อสารทันสมัยออกมายั่วกิเลสกันไม่ขาดสายแบบปัจจุบันนี้ เชื่อได้เลย ความเหนียวแน่นแห่งความเป็นพุทธย่อมสั่นคลอน

 

ผมเห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ

 

เห็นด้วยอีกเสียง

 

คิดเห็นแบบนี้เหมือนกันครับ

ส่วนตัวไม่ได้ดูละครไทยมาเกือบ3ปีแล้ว

 

ไม่เคยดูนานแล้วครับ น่าเบื่อเหมือนกันทุกช่อง

 

เห้นด้วยครับ ไม่ค่อยได้ดูเท่าไหร่ ทุกครั้งที่ได้ดู จะเห็นว่า มันไม่เคยมีเรื่องอื่นใดเลย
มีแต่ที่ว่ามาทั้งสิ้น ดูกันทั้งบ้าน เตือนก็ไม่เชื่อ

 

เพิ่งได้อ่านข่าว เรื่อง น้องมอมแมม กับ ณเดชน์ สงสัย ต้องคิดใหม่ซะเเล้วว่า
ทุกสิ่งทุกอย่าง คงจะมีด้านดีอยู่ในตัวของมันเอง เหมือนกัน ขออภัยที่ปรามาส ละคร
ทีวีไป หากแม้แค่ละครสั้นๆที่ทั้งเรื่องมีอยู่แค่นิดเดียวหากสรุปให้สั้น สามารถให้ชีวิตแก่เด็กน้อยคนหนึ่งได้ ผมขอก้มศรีษะให้ครับ

 

สื่อบันเทิงทุกชนิดเป็นของมารมีไว้ให้คนหักเหความสนใจแทนที่จะไปประพฤติธรรมเพื่อความหลุดพ้น คนที่เสพสื่อเหล่านี้กลับต้องมาจมปลัก โดนครอบงำ จนลืมถึงแก่นแท้ของแต่ละศาสนาไปแล้วหล่ะ นอกจากนี้ยังพบสื่อบางประเภทเช่นเกมโชว์ทำนายทายทัก ที่มาพร้อมกับศาสนพาณิชย์ นำเครื่องราง ของขลัง อวดสรรพคุณสารพัดทำให้คนอยากมี อยากได้ กราบไหว้บูชาจนโงหัวไม่ขึ้น (ทำจากดิน 7 ป่าช้า หรือเปล่าก็ไม่รู้) กับองค์เทพร้อยแปด ทั้งที่แก่นแท้ของศาสนาไม่ได้ให้กราบไหว้สิ่งเหล่านี้เลย ....เกิดอะไรขึ้น

 

ดูหนัง ดูละคร ก็แค่ดู สักแต่ว่าดูอย่าใส่ตัวเรา เข้าไปในหนัง ในละคร

 

ถ้ามีลูกหลาน ก็สอนให้ลูกหลาน "อย่าดูละคร"

แต่.. มันห้ามยากนะ --'

เพราะงั้น.. พาลูกหลาน ไปดูละครจีน และละครฝรั่ง ด้วย ^_^ เพราะว่า ละครแต่ละเชื้อชาติมีเนื้อหาและ"ค่านิยม"ที่แตกต่างกัน

พอเราดูละครหลายๆชาติ เราจะไม่หลงไปกับค่านิยมของชาติใดชาติหนึ่ง แต่เราจะมองเห็น "ความแตกต่างของแต่ละเชื้อชาติ" และสิ่งที่ทำให้ ผู้กำกับของแต่ละชาติ สร้างละครเรื่องหนึ่งๆขึ้นมา (ส่วนมาก เป็นเรื่องของ วัฒนธรรม และ ค่านิยม)

ประเทศไทยเรา คนจนมมีอยู่มาก คนสบาย(ไม่ถึงกับรวยล่ะ เอาแค่สบายๆ)มีอยู่น้อย ผู้กำกับละครชอบสร้างละครที่ตอกย้ำความจนของคน โดยการสร้างตัวละครให้พระเอก นางเอก ต้อง หล่อ รวย

อาชีพดาราในประเทศไทย เป็นอาชีพที่ทำเงินได้มาก เท่าๆกับต่างชาติเลยนะ (อย่างวิศวะกรของไทย จะได้เงินเดือนน้อยกว่าต่างชาติ แต่ดาราไทย มีรายได้เท่าๆกับดาราต่างชาติเลยแหละ)

เพราะคนไทย ยกย่องดาราว่าเป็น เทวดา นางฟ้า สวยเริศ เชิด หยิ่ง Perfect!!

แต่ดาราต่างประเทศ (พวกฝรั่งกับญี่ปุ่น) เขาจะเน้นความสามารถของนักแสดง(หน้าตาก็มีส่วน แต่ไม่ทั้งหมด) แต่ดาราไทย ขอแค่หน้าตาดีอ่ะ แสดงได้หมดล่ะ --' เพราละครเป็นเรื่องง่าย ไม่ซับซ้อน effect ไม่มาก เนื้อเรื่องไม่ระทึก

ถ้าจะให้ลูกหลานหลีกเลี่ยงการดูละครเลย คงทำไม่ได้หรอก (ทำได้ยาก นอกจากจะให้ลูกหลานบวชตั้งแต่เด็ก)

ในเมื่อหลีกเลี่ยงการดูละครไม่ได้ น่าจะสอนให้ลูกหลานดูละครหลายๆชาตินะคะ (พวกหนังจีน ละครจีนกำลังภายในอ่ะ จะเน้นคุณธรรมนะ ดีมากๆ พวกหนังฝรั่งจะเน้นความสมจริง เรื่องจริงของชีวิต ดูแล้วได้ข้อคิดมากๆ)

ส่วนละครไทย กับละครเกาหลี ยังมีค่านิยมที่ใกล้เคียงกันอยู่มาก (เรื่องความรวย และความสวยหล่อ)

ก็.. ถ้าให้ดูหลายๆชาติก็ดี.. ดีกว่าให้ดูแต่ละครไทย หนังไทย.. (เพราะทำให้สังคมเสื่อมนะ หลายๆเรื่อง แต่ไม่ทุกเรื่อง)

 

อีกเสียง น้ำเน่า เสื่อม ขมวดคิ้วกันทั่วบ้านทั่วเมือง เพียงแค่อยากให้สมบทบาท
เนื้อหาพอร์ทเรื่องก็เดิมๆ ไม่สร้างสรรค์ ไม่เกิดปัญญา เต็มไปด้วยความโศรกเศร้า หรือไม่ก็ฮาบ้าบอ สาระแฝงด้วยคุณธรรมน้อยเท่าน้อย

 

ดูละครคงไม่เสื่อมมากไปกว่าดูข่าวการเมืองซักเท่าไหร่....

ชีวิตจริงบางทีก็น้ำเน่ายิ่งกว่าละคร...

 

โทษสื่อไม่ได้ครับ ต้องโทษตัวเรา

 

คุณไม่ดูละครแล้วรักโลภโกรธหลงในชีวิตจริงของคุณอ่ะ มันลดลงบ้างรึเปล่า....

ละครกับชีวิตจริงมันก็เหมือนกันนั่นแหล่ะนะ ดูก็สักแต่ว่าดู อย่าไปยึดมั่นถือมั่น จะเอาเป็นเอาตาย จะเอาแต่ที่ถูกใจมันไม่มีหรอกนะในโลกนี้ กับละครยังวางอุเบกขาไม่ได้ แค่นี้ก็ทุกข์กันแล้วเหรอ ทุกข์ง่ายกันจริงนะ ผู้ปฏิบัติทั้งหลาย กับปัญหาชีวิตจริงๆคงยิ่งอินจนแกะไม่หลุด ฝากไว้ให้คิดนะผู้เจริญธรรมทุกท่าน

 

เห็นด้วยครับ ทั้งละครกับการเมืองเน่าพอๆกันครับ ไปทำบุญก็ไม่ค่อยไว้ใจแล้ว หาเวลาไปปฎิบัติธรรมบ้างก็ดีครับ

 

ถ้ามัวแต่หาเวลาไปคงไม่ได้ไปกันหรอก
ดูทีวีก็เจริญสติได้ นอนก็เจริญสติได้ มีเวลาหายใจก็เท่ากับมีเวลาปฏิบัติธรรม เข้าใจ๊

 

ระเบิดภูเขา เผากระท่อม เตะต่อยร้านกาแฟ

ตบตีแย่งสามี ต่อยตีแย่งสมบัติ

 

ถ้าดูรอบตัวให้ดีๆความเป็นจริงอาจจะน้ำเน่ากว่าในละคร

 

แทบไม่ค่อยได้ดูละครไทยมานานมากแล้ว ปกติดูแต่ข่าว สารคดี และเกมส์โชว์ที่สร้างสรรค์ แบบเกมส์ซ่าท้ากึ๋น TV champion ไรประมาณนี้ และติดตามข่าวบุญจากเว็บนี้ ^^

 

นํ้าเน่า

ในนํ้าเน่านั้น มันก็เป็นผลที่ออกมาจาก มนุษ เราเองมิใช้หลอกหรือ

นํ้าที่มันใหลออกมาจาก ป่า จากเขา ลงมาที่เเม่นํ้า เเต่เดิมมันก็ไม่ได้เน่าได้เหม็น ซะเมื่อไร

พอมนุษอย่างเรา เรา เอาไปกิน ไปดื่ม ไปใช้ เเล้วก็ปล่อยออกมาอีกที มันก็เลยเน่าเสีย เพราะมีมนุษเป็นเหตุ เเห่งการเน่าเหม็นนั้นๆ

ในละคร ก็เช่นกัน ถ้าเขาไม่มีตัวอย่าง เเห่งการเน่า ถ้าเขาไม่รู้ ว่าเน่ามันเป็นเช่นไร เเล้วเขาจะไปเอาอะไร ออกมาเขียนได้ เน่าสบัด ขนาดนั้น
ก็เพราะ มันมีเเบบอย่างเเห่งความเน่าเป็นที่ตั้งมาเเต่เดิม ในหนัง ในละคร มันจึงทําออกมาได้เน่าจนสมจริง ขนาดนั้น

เเละหากจะไปว่า เขาว่าเขาสร้างความเน่าออกมาให้ดู กันนั้นก็คงจะไม่จริง เสมอไป

เราเองตะหากที่ ยื่นหน้ากัน เข้าไปน้อมรับความเน่านั้นๆ เเบบเต็มใจ
คุณคิดว่าถ้า ละคร มันออกมาเเล้วไม่มีคนดู ไร้คนชม เขายังจะทํา เเนวนั้น เเบบนั้น ออกมาให้เสพกันต่อหรือ

ถ้าเขาไปทําละคร เกี่ยวกับพระธรรมคําสอน ไปทําละครเกี่ยวกับ พุธชาดก เเล้วมันขายได้ ถล่มทลาย ยอดจองโฆษณา มันมากัน ขวักไข่ว เขาคงทํากันออกมา ทุกวันเเล้วเเหล่ะ

เห็นได้เลยว่า เรานี่เเหล่ะเป้นผู้ ยินยอมน้อมรับ กับความเน่านั้นๆ เข้ามาหาตัวเราเองเป็นอย่างเเรก

เหมือนสมาชิก หลายท่านที่ออกมา โพสทิ้งไว้ข้างบนก็เหมือนกัน
คุณไม่เคยดู มันหรือ เกิดมาคุณเคยเสพมันไหมล่ะ

ถ้าคุณไม่เคยดู เเล้วคุณจะรู้ได้เช่นไรว่ามันเน่า มัน ไม่ดี

บางคนเเต่ก่อนนี่ ติดกันงอมเเงม ดูกันทุกวันคืน พอโตมาหน่อย เริ่มมีปัญญา เยอะขึ้น เห็นว่ามันเน่า เห็นว่ามันไม่ดีไม่งาม กลับ มาตําหนิ ด่าว่าละคร ว่ามันเน่าไร้ประโยช
ก็ไม่ใช้เพราะความเน่า เเบบในหนังนั้นหรือ ที่ทําให้คุณรู้ว่า นั่นมันเน่า นั่นมันไม่ดี
ไม่ใช้เพราะ ละคร เเบบนั้นหรือที่ทําให้คุณมีปัญญา ขึ้น กว่าที่เคย

ส่วนตัวเเล้ว น้องขอขอบคุณ ความเน่าที่ทําให้เราได้เห็นถึง อะไร อะไร หลายๆอย่างของสังคม

ขอบคุณความเน่า ที่ทําให้เราได้เกิดสติ มีปัญญาเพิ่ม

ขอบคุณ นํ้าเน่าที่ทําให้เห็นถึง ด้านตรงข้ามที่มันสดใส

ขอบคุณความเน่า ที่ เเสดงถึงความเป็นไปของ กิเลศ ที่มนุษมีไว้ ประดับ สมอง

ขอบคุณผู้จัด ทําทั้งหลายที่กล้าออกมาให้ ผู้ที่ หลงลืมว่าตนนั้น เลิศเเล้ว ดีเเล้ว รุมด่า รุมรังเกียจ

เเล้วคุณล่ะ เข้าใจความเน่าได้ดีเเค่ใหน
ถ้าไม่เข้าใจมันก็ อย่า ไปตําหนิ ในความเน่านั้นเลย

ทุกอย่างมีสองด้านเสมอ

เหมือน คนฟังเพลงจากเทปคาสเซท

ในสมัยก่อน คุณมีความสุขกับมันเเค่ใหน

เเต่พอมาในปจุบัน คุณกลับต้องมองหาเครื่องเล่นซีดี เสียงใสๆ มาเเทนเท่านั้น

ความสุข มันมากขึ้นกว่า ตอนฟังเทป จริงๆหรือ เจ๊าค่ะ



หุ หุ หุ หุ เจริญในสิ่งที่ควรเจริญจ๊าาาาาาาาาา