... แล้วเราจะเล่าให้ฟัง ...

เข้ามาติดตามอ่านค่ะ เจอปัญหาหนักเหมือนกันแต่กำลังพยายามแก้ไขอยู่ค่ะ ขอบคุณที่โพสเรื่องราวไว้ให้อ่านนะค่ะ

 

เหนื่อยอะ ฝันร้ายทุกคืนเลย

 

น้องเมิล....ก่อนนอน สวดคาถาพระมหาจักรพรรดิ์นะ แล้วแผ่เมตตา จะได้นอนหลับสบายนะ.....^ ^

 

ขอบคุณค้า ก่อนนอนก็สวดคาถาพระมหาจักรพรรดิเป็นประจำอยู่แล้วคะ เมิลฝันว่าเห็นอุบัติเหตุแล้วก็มีคนตายขาดเป็น 2 ท่อน อยู่กลางถนน น่าสยดสยองมาก ในฝันตอนแรกก็ยังไม่ได้สนใจอะไร แล้วอยู่ ๆ วิญญาณคนตายก็มาจากไหนไม่รู้มาจ้องหน้าเมิล ขอส่วนบุญ เมิลก็เลยหลวงปู่ดู่ค้า แล้วก็สัพเพ ประมาณว่าไปเป็นเทวดาแล้วไม่ต้องมาจ้องหน้าอีกนะ แล้วเมิลก็ตื่นขึ้นมาเหนื่อยมาก

 

เขามาขอส่วนบุญก็ให้เขาไปเน๊าะ...หรือไม่อีกอย่างก็...แผ่เมตตา 3 โลกค่ะ...เป็นปกติของผู้สร้างบุญเน๊าะ...น้องเมิล ^ ^

 

#...เจอกันเพราะแรงอาฆาต...# (ต่อ)

คุณแม่ของเพื่อนน้อง M เธอไม่ตอบอะไรฉันเลย...เอาแต่ร้องไห้...และพูดแต่ในสิ่งที่ตนต้องการให้เป็น...ต้องการได้จากคนในครอบครัวทุกๆ คน...โดยเฉพาะ สามี....ฉันถามเธอต่อว่า....คุณแม่ขา...ถ้าวันหนึ่งเราต้องจากคนที่เรารัก...คนที่เราคิดว่า...นี่คือของเรา...คุณแม่คิดว่า...อยากจะให้จากเป็นหรือจากตายคะ...การจากเป็น...อย่างน้อยเรายังได้รู้ความเป็นไป...ยังได้เห็น ได้พบเจอ...และยังมีชีวิตให้หน้าที่ของความเป็นพ่อของลูกเรา...แต่ถ้าจากตาย...คนที่เสียใจที่สุด...คือ คุณแม่นะคะ...เธอไม่ตอบ...และเอาแต่ร้องไห้....ฟูมฟายอยู่อย่างนั้น...ฉันพยายามพูดให้นึกถึง คำสอนของพระพุทธเจ้า เอาตัวศีลเป็นตัวครอบ...ให้เธอมองและนึกถึงแต่สิ่งดีๆ ที่อยู่รอบๆ ตัวเธอ...ไม่ว่าจะเป็น ลูกๆ หลานๆ และญาติที่รักและห่วงเธอมาก.....เธอสงบลง ฉันขอกอดเธอ เพื่อให้เธอรู้สึกว่า...เธอไม่ได้ผจญกรรมอยู่คนเดียว...ยังมีฉันอีกคน ที่ไม่ท้อต่อกรรมของฉันเลย...ฉันพร้อมเป็นกำลังใจให้....ก่อนกลับบ้านเธอขอบคุณฉัน...ขอกอดฉัน...อีก 2-3 ครั้ง...

แต่...สิ่งที่ฉันไม่ต้องการให้เกิดขึ้น....ก็เกิดขึ้นจากการจองเวรที่เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า...น้อง M เธอคุยกับฉันว่า...สงสารแม่ของเพื่อนมากมาย...เธอไม่รู้จะช่วยยังไง...เพราะหลังจากนั้นไม่กี่วัน...เธอก็กลับไปเป็นเหมือนเดิม...ฉันจึงฝากเตือนไปว่า...ให้เธอประครองเพื่อนของเธอไว้ให้ดี...นับแต่นี้ไป...น้องเขาต้องรับมือทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว...ให้หมั่นปฏิบัติ และสวดมนต์ภาวนาให้มาก...ให้จิตใจเข้มแข็ง พร้อมเผชิญกับทุกสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น...และอย่าท้อ ให้สู้กับชีวิตต่อไป...เพราะเธอยังมีลูก และ หลายชีวิตที่ต้องดูแล...ต่อจากผู้เป็นแม่ของเธอ...ฉันบอกกับน้อง M ว่า ฉันช่วยได้เพียงเท่านี้จริงๆ เพราะการจองเวรเกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า....ตราบใดที่คุณแม่ไม่หยุดที่จะสร้างกรรมกับคุณพ่อ...กรรมก็วนเวียนอยู่อย่างนี้ไม่จบสิ้น...เหมือนที่พ่อแม่ครูบาอาจารย์ท่านกล่าวสอนไว้ว่า....“เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร”....กรรมเก่าก็ใช้กันไป...แต่ต้องพยายาที่จะไม่สร้างกรรมใหม่ขึ้นมาอีก...ทุกอย่างอยู่ที่ใจล้วนๆ....น้อง M เธอก็รับคำไป...แต่ผ่านไปไม่ถึง 2 อาทิตย์....น้อง M เธอโทรมาบอกว่าฉันว่า พ่อของเพื่อนเธอตอนนี้อยู่ห้อง ICU เนื่องจากเส้นเลือดในสมองแตก...เธอเล่าด้วยเสียงเป็นกังวล ห่วงเพื่อนของเธอ...เธอเล่าว่า...คุณแม่ของเพื่อนเธอ...อยู่ๆ ก็ให้คุณพ่อขึ้นไปที่ห้องพระ...และบอกให้จุดธูปสาบานต่อหน้าพระและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่ในบ้านของเธอ...เรื่องภรรยาน้อย...ให้ยอมรับว่าจริงหรือไม่....และยังใช้ชีวิตร่วมกันหรือเปล่า....ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็ให้มีอันเป็นไปในเวลาอันใกล้....และผ่านไปไม่กี่วัน คุณพ่อเธอก็ล้มเส้นเลือดในสมองแตก...น้อง M เธอจึงโทรมาบอกฉัน...ว่าจะหาทางแก้ไขได้หรือไม่...ฉันตอบกลับไปว่า...แก้ไขอะไรไม่ได้แล้วหล่ะ...เพราะพี่บอกและเตือนคุณแม่ไปแล้ว...คุณแม่และคุณพ่อเป็นเจ้ากรรมนายเวรกันมาแบบนี้ เอาชีวิตกันมาแบบนี้ หลายภพชาติแล้ว...และคุณแม่ก็อาฆาตพยาบาทแรงมาก...ถึงขนาดว่า...ให้คลานมากราบเท้าขอขมาได้ก็จะให้ทำ...หรือไม่ก็ให้ตายไปกับเท้าของตนเองเลย....แต่คนที่เสียใจที่สุดก็คือคุณแม่นั่นแหละ...และสิ่งที่ได้กล่าวและกระทำกับคุณพ่อไป....ทุกอย่างจะกลับมาที่ตัวคุณแม่เอง....พี่ถึงฝากเตือนและให้สติกับเพื่อนของน้อง M ไปเมื่อคราวก่อน...ให้มีสติให้มาก ตั้งรับให้ดี...ไม่มีอะไรที่จะอยู่กับเรานาน ไม่ว่า จะทุกข์ หรือ สุข ก็ตาม...

ุสุดท้าย...น้อง M โทรบอกฉันว่า...คุณแม่ของเพื่อนพูดอย่างที่ฉันบอกไปจริงๆ...และ....คุณพ่อของเพื่อนเสียแล้ว....คุณแม่เสียใจมาก...ความดันขึ้นสูง....คุณหมอเตือน ให้ระวังเส้นเลือดในสมองแตก ถ้าคนป่วย ไม่พยายามช่วยตนเอง หรือ หยุดฟุ้งซ่าน...น้อง M บอกว่า....เธอสงสารเพื่อนเธอ...ฉันตอบกลับไปว่า....นั่นแหละ คือสิ่งที่ทำได้ดีที่สุดแล้ว...คอยเป็นกำลังใจให้เขา อยู่ข้างๆ เขา....ถือว่า หนูได้สร้างกุศลแล้ว .....

***** คุณล่ะคะ อยากจากเป็น หรือ จากตาย แต่ที่สำคัญ “เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร” สาธุธรรมค่ะ*******

 

#....อยากเป็นพิณสายเดี่ยว....#

เมื่อครั้งที่ฉันเริ่มปฏิบัติใหม่ๆ...ฉันดั้นด้นที่จะไปแต่วัด...ไปปฏิบัติธรรมอย่างเดียว...เพราะฉันไม่ได้แบกใครไปด้วยเลย...ฉันไปด้วยใจของฉันเพียงคนเดียว....ฉันเป็นสุขมากมาย...สุขแบบนี้แหละที่ฉันอยากได้ อยากเจอ....(นั่นคือการติดสุข คือตัวหลง ตัวหนึ่ง)....ฉันไปวัดแบบนั้นติดๆ กันทุกอาทิตย์ ไปเจริญกรรมฐานโดยสติปัฏฐาน ๔....แหมชีวิตมันสุขอย่างนี้นี่เอง...ไม่มีเขา...ไม่มีเรา...ไม่มีใคร...มีแต่ใจล้วนๆ...และฉันก็กลับมาทำต่อที่บ้านแบบเคร่งครัด...ปิดวาจา ไม่พูด ไม่คุยกับใคร...ไม่ทำหน้าที่ใดๆ ที่เคยทำ...โดยเฉพาะหน้าที่ของภรรยา....ฉันเคยได้คุยกับกัลยาณธรรมถึงอาการสุขที่เกิดกับฉัน...เธอเตือนฉันว่า...พี่อ้อ...ระวังจะเป็นพรหมลูกฟักนะ...ไม่รับ ไม่เอา ไม่รู้ ไม่เป็น...คือปฏิเสธทุกอย่าง...ตรงเกินไปก็ไม่ดีนะพี่...หย่อนเกินไปก็ไม่ดี...ฉันก็ไม่สนใจ...ก็ใจสุขขนาดนี้...ฉันคงไม่ปล่อยให้อาการ และ ความรู้สึก แบบนี้ แบบที่ไม่เคยเจอแบบนี้....หลุดหายไปง่ายๆ หรอก....จากนั้น ก็จะมีเพื่อนกัลยาณธรรมหลายๆ ท่าน พูดถึงเรื่องการครองเรือนกับฉัน...เหมือนจะเป็นคำจากพ่อแม่ครูบาอาจารย์ส่งผ่านมายังบุคคลเหล่านั้น...เพราะนั่นคือ...เพื่อนมนุษย์ของฉัน...ท่านคงเห็นว่า...ฉันน่าจะได้ฟังคำเตือนจากเพื่อนกัลยาณธรรมของฉัน.....แต่ฉันก็ไม่ใส่ใจกับคำพูดเหล่านั้น...ถือว่า...ฟังแต่ไม่มีปฏิกิริยาตอบกลับแต่อย่างใด...ว่าจะทำตาม หรือ ปฏิเสธ......จนกระทั่ง

ฉันสวดมนต์ทำวัตรเย็นปกติ....ฉันนั่งสมาธิ...ตรงหน้าฉัน...คือ ครูบาอาจารย์ ฉันเห็นเพียงจีวรสีกลัก...และเสียงที่เมตตาของท่าน...ท่านถามฉันว่า...

“จะบรรลุพระอรหันต์เป็นโสดาบันในภพชาตินี้หรือลูก....ถึงไม่ใช้กรรมให้เขาทั้งหลาย...เจ้ายังมีห่วงที่ต้องใช้กรรมให้แก่เขาเหล่านั้น...ห่วงของความเป็นลูก(ของแม่ตน)...ห่วงของความเป็นแม่(ของลูกตน)....และห่วงของความเป็นภรรยา(ของสามีตน)...จะละทิ้งหน้าที่และกรรมเหล่านั้น...ไปได้หรือ...เจ้าเห็นนางวิสาขาหรือไม่...นางบรรลุอรหันต์เป็นโสดาบัน...ในขณะที่เป็นฆราวาส...และมีบุตรถึง 20 คน...และทำหน้าที่ใช้กรรมของตนแบบไม่ขาดตกบกพร่อง....แล้วเจ้าล่ะ...ยังไม่ได้ทำอะไรเลย...จะทิ้งทุกอย่าง....แล้วไปกระนั้นหรือ....กรรมเขาก็ต้องใช้ บุญก็ต้องสร้าง นะลูกเอ๋ย....พระสมณโคดมบรมครู...พระองค์ได้กล่าวไว้เรื่อง มัชฉิมาปฏิปทา....พิณ 3 สาย...เจ้าจะเป็นเส้นไหน...ของพิณล่ะเจ้า...”

ฉันถามท่านว่า “แล้วถ้าหนูไม่ทำหน้าที่ของห่วงนั่นล่ะเจ้าคะ หนูจะปฏิบัติอย่างเดียว อย่างที่ใจหนูเป็นสุขอยู่ขณะนี้”

ท่านตอบฉันว่า “...เจ้าเคยขอไว้กับครูบาอาจารย์มิใช่หรือ...ว่า...ถ้ามาทางสายปฏิบัติหรือต้องช่วยคนแล้ว...ขอให้ครอบครัวของเจ้ายังอยู่ครบถ้วนสมบูรณ์...ในเมื่อขอความครบถ้วนสมบูรณ์ของครอบครัว...เจ้าก็ต้องทำหน้าที่ของครอบครัวให้ครบถ้วนสมบูรณ์เช่นเดียวกัน...จะเอาแต่รับ...และไม่ให้เลย...เป็นไปไม่ได้หรอกลูก...เจ้ามิได้เป็นเพศบรรพชิต ครองศีล 227 แต่เป็นฆราวาส...จงอยู่กับปัจจุบัน เพราะคนในครอบครัวของเจ้า...เขาเป็นคนธรรมดาเหมือนเจ้า...ถ้าเจ้าเอาแต่ปฏิบัติและไม่รับเรื่องทางโลกเลย...ครอบครัวเกิดความแตกแยก...มิได้มาจากการถือศีลภาวนาหรอก...แต่มาจากใจเจาเอง...ที่ไม่ได้อยู่กับปัจจุบัน....นะลูก....จงนำเรื่องของนางวิสาขา...เป็นตัวอย่างเถิด...ความสมบูรณ์ที่เจ้าอยากให้อยู่ครบ...ก็จะอยู่ครบดังความปรารถนา...นะลูกเอ๋ย”

ฉันออกจากสมาธิ....นึกย้อนถึงคำสอนนั้นตลอดเวลา...เป็นเพราะฉันไม่ฟังคำเตือนจากเพื่อนร่วมโลกกระมัง...ท่านจึงได้มาสอนฉันในสมาธิเช่นนี้...ไม่ฟังคงไม่ได้แล้ว...เมื่อลงมาจากห้องพระ....ฉันจึงกราบสามี ขอขมากรรม กับสิ่งที่เกิดขึ้น...และจากนี้ไป...ฉันจะทำหน้าที่ ของห่วง 3 ห่วง ของฉัน ไม่ให้ขาดตกบกพร่อง.....

**** ที่ยกเรื่องนี้ขึ้นมา เพราะฉันเคยสงสัย และค่อนข้างจะกลัวกับการปฏิบัติ...มาเหมือนกัน...เคยมีคนเตือนฉัน...ว่า...เดี๋ยวเถอะ เอาแต่เข้าวัดปฏิบัติธรรม...สามีจะหาคนมาช่วยเลี้ยงลูกหรอก....หรือไม่ก็...คนรอบๆ ตัวฉันที่ปฏิบัติและค่อนข้างจะเคร่งครัด...แบบไปวัดทุกสัปดาห์ ถือ ศีล 8 ... แต่ทำไมเห็นเพียงเขาคนเดียว ไม่ได้เห็นครอบครัวของเขาเลย....******

สาธุธรรมค่ะ

 

ได้ประโยชน์ค่ะ ขอบคุณที่แบ่งปันประสพการณ์

 

วันสิ้นปี...เรามาสวดมนต์ข้ามปีกันนะ...เพื่อความเป็นสิริมงคลให้กับตนเองและครอบครัว...ฉันก็เช่นกัน...จะสวดมนต์ข้ามปีที่บ้าน...โดยเฉพาะมหาสันติงหลวงและพระชินบัญชร....สาธุ สาธุ สาธุ....

 

#...อยากดูด้วยจัง...#

ในช่วงที่หนีน้ำไปอยู่คอนโดของเพื่อน...เพื่อนของเพื่อนสาว...เธอก็หนีน้ำได้มาพักอยู่ที่คอนโดนี้เช่นกัน...เธอมาถึง เธอก็บอกว่า อยากให้ฉันดูให้เธอหน่อย...เธอชอบดูดวง...ฉันจึงเอ่ยปากกับเธอว่า...ถ้าดูเพื่อความสนุกสนาน...อย่าดูกับอ้อเลย...ดูกับคนที่เขาดังๆ ที่ใครๆ หลายคนได้เอ่ยถึงเถอะ...เพราะอ้อต้องช่วยคนที่สัมพันธ์กันจริงๆ...บางคนโทรมาหา...เราเห็นแล้วว่า...เขาโดนกรรมกระทำอยู่...แต่เราช่วยเขาไม่ได้จริงๆ...เพราะการแก้ปัญหาของเรา...คือการสวดมนต์นั่งสมาธิ...แต่เขาคนนั้นไม่สามารถทำได้...เขาเพียงต้องการเพื่อขอคำตอบที่ได้ตามใจที่ปรารถนา...และต้องการเห็นผลในวันรุ่งขึ้น....ซึ่งเป็นไปไม่ได้...อยู่แล้ว...ฉันจึงบอกกับเขาไปว่า...ขอโทษนะคะ...อ้อดูให้ไม่ได้จริงๆ...ไม่ใช่เล่นตัวนะคะ...แต่คุณกับอ้อไม่ได้มีบุญสัมพันธ์หรือไม่ได้เป็นเจ้ากรรมนายเวรซึ่งกันและกัน...ให้อ้อดูไป...ก็ดูคุณไม่แม่นหรอกค่ะ...เพราะแค่คิดคุณยังคิดแค่ให้คุณใช้เงินในการแก้ปัญหาหรือแก้กรรมตามที่คุณคิด...แต่ถ้าให้คุณทำในสิ่งที่คุณไม่คิดแม้แต่จะทำ...ก็ไม่ได้ช่วยอะไร...แล้วสุดท้ายคุณก็จะตำหนิคนที่ให้เบอร์อ้อกับคุณ...ว่าดูไม่แม่น...ไม่ได้ช่วยอะไรคุณเลย...มโนกรรม...วจีกรรมเกิดขึ้นกับคุณทันที...เขาพยายามโทรหาฉันถึง 3 ครั้ง...ฉันก็ปฏิเสธแบบนั้นไปเช่นกัน...สุดท้าย...คนคนนั้น...พูดกับฉันว่า...เขาจ่ายเงินค่าดูนะคะ...ไม่ได้ดูฟรี...ฉันตอบกลับไปว่า...ให้พี่ให้ค่าดูอ้อเป็นหลักหมื่นหลักแสน...อ้อก็ดูให้ไม่ได้ค่ะ...ต้องขอโทษด้วยนะคะ...

เพื่อนของเพื่อนฉัน...จึงบอกว่า...ไม่ได้ดูเรื่อยเปื่อยหรอก...อยากรู้หลายเรื่องทีเดียว...ฉันจึงตัดสินใจดูให้....แต่เรื่องแรกที่ฉันดูให้เขา...คือเรื่องแม่...เพราะฉันได้ข่าวว่าแม่เขากำลังจะเข้ารับการผ่าตัด...ซึ่งข้อมูลที่ฉันได้รับเพียงเท่านั้น....ฉันเห็นถึงความอ่อนพลัง...จึงบอกเขาว่า...ก่อนวันที่จะกลับบ้านให้เขาไปกราบพระที่วัดที่ใกล้กับคอนโดที่เราอยู่กัน...ไปกราบองค์พระพรหมขอพรท่าน...โดยเฉพาะเรื่องแม่...และให้นำของถวายพระ...การผ่าตัดของแม่จะเป็นไปด้วยดี...แม่จะฟื้นตัวเร็ว...แต่ต้องทำตามสัจจะที่ให้ไว้...และฉันก็บอกเขาในหลายๆเรื่อง...ที่เขาอยากรู้...และตรงกับที่ใจเขาหาคำตอบ...สุดท้ายเธอกลับขึ้นมากรุงเทพฯ...เราโทรหากันเธอบอกว่า...แม่เธอผ่าตัดหัวใจ...อาการดีขึ้นมาก...ตอนแรกเธอก็กังวล...ว่าจะเป็นอย่างไร...เธอขอบคุณฉัน...ฉันจึงตอบกลับไปว่า...ฉันไม่ได้เห็นกับทุกคนหรอกนะ...มีบุญและกรรมร่วมกัน...ก็ช่วยกันไปตามแรงบุญและแรงกรรมที่เราได้ทำร่วมกันมา...

สาธุธรรมค่ะ

 

เย้ คุณพี่กลับมาแล้ว

อ่านแล้วก็เข้าใจคุณแม่เพื่อนนะคะ ความแค้นมันวางกันยากมาก ยิ่งเป็นความแค้นที่มาจากความรักก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นความผิดหวัง เสียใจ ที่โดนทำร้ายจากคนที่เรารักและไว่ใจ

เมิลเองเมื่อ 2 ปีก่อนก็เป็นแบบนี้แหละคะ จะให้วางก็วางได้แป๊ปเดียวเอง เดียวความคิดก็จะวนกลับมาอีกแล้ว ว่างเป็นคิด คิดวนไปเวียนมาแต่เรื่องที่เขาทำให้เราเจ็บใจแต่โชคดีที่มีหลวงปู่เป็นหลักประจำใจ ทุกครั้งที่รู้ตัวว่ากำลังด่าสามีอยู่ในใจ เมิลก็เปลี่ยนเป็นมาสวดมนต์ดีกว่า ประมาณว่าเอาแต่ด่าเขาถ้าเกิดตายตอนนี้ก็ลงนรกกันพอดีเสียชาติเกิดไปอีก 1 ชาติ หรือไม่ก็ด่าเขาก็ไม่ได้บุญ เปลี่ยนความคิดเป็นเอาบุญดีกว่า สรุปว่าสิ่งสำคัญคือต้องรู้ตัวอะคะว่ากำลังคิดแค้นเขาอยู่นะ ก็จะสามารถเปลี่ยนกลับมาได้ ถึงตอนนี้เมิลก็ยังด่าอยู่ แต่พอรู้ตัวก็คิดว่าเอาวะสร้างบารมี ถ้าชีวิตมันราบรื่นก็ไม่ได้สร้างบารมี สร้างความหนักแน่นให้จิตใจเราพอดี ก็จะทำให้เราสามารถสงบและยอมรับได้นะคะ

หวังว่าจะเป็นประโยชน์ไม่มาก็น้อยนะคะ แก่ผู้เคยผ่านการเจ็บช้ำน้ำใจจากคนสนิท

ป.ล. เมื่อวานไปสักการะพระทันตธาตุของพระกัสสปะพระพุทธเจ้าที่สนามหลวงมาคะ กลับมาแล้วยังรู้สึกอิ่มใจมาก ๆ วันนี้เลยไปมาอีก ก็ขอเชิญชวนใครที่อยู่กรุงเทพช่วงวันหยุดนี้ก็หาเวลาไปสักการะได้ก็จะดีมาก ๆ นะคะ เมิลไปมามีความสุขดีมากเลยคะ

 

อนุโมทนา สาธุ ด้วยจ๊ะน้องเมิล...พี่คงพอมีบุญอยู่บ้างเน๊าะ...ยังไม่ได้ไปกราบไหว้เลย...ก็มีผู้นำภาพถ่ายจากองค์จริงมาให้ถึงบ้าน...สาธุร่วมกันเน๊าะ...!!!!...ช่วงนี้...ไม่ต้องไปเคาน์ดาวน์ที่ไหนหรอกเน๊าะ...สวดมนต์อยู่บ้านเน๊าะ...สวดมนต์ข้ามปีกัน...พ่อแม่ครูอาจารย์ท่านเตือนพี่มารอบหนึ่งแล้ว...วันนี้อีกหนึ่งรอบ...สดๆ ร้อนๆ....ขออนุโมทนาบุญล่วงหน้า...สำหรับทุกๆ ท่านที่ได้สวดมนต์ข้ามปีกันเน๊าะ....สาธุ สาธุ สาธุ

 

สาธุคะ ^ ^ เตือนพี่ก็เหมือนเตือนเมิล จะสวดมนต์นะคะ อาจจะไม่ข้ามปี เพราะอาจจะหลับไปก่อน

 

ขอบุญกุศลกลับไปหาน้องเช่นกันนะคะ ^ ^
และขอส่งบุญกุศลให้กับทุกๆ ท่านที่ตามกระทู้ค่ะ ^ ^

 

สาธุ อนุโมทนานะคะ ขอถามพี่อ้อได้ไหมคะ ว่าสวดมนต์แผ่เมตตาแบบพี่อ้อ คือยังไงหรอคะ สวดบทไหนคะ จำเป็นไหมคะต้องทำแบบพี่อ้อ หรือว่าไม่จำเป็น..แต่ถ้าทำแบบพี่อ้อบอกจะดีกว่าคะ ขอบพระคุณนะคะ(ชอบเรื่องพี่มากเลยค่ะเป็นตอนๆสั้นง่ายได้ใจความม๊ากๆ )

 

^ ^ สวดมนต์แผ่เมตตาของพี่ก็ไม่ได้แปลกหรือแตกต่างจากคนอื่นหรอกค่ะ...เพียงแต่กรณีของน้องคนนี้...เขาสวดมนต์แล้วไม่ค่อยแผ่เมตตา กรวดน้ำโดยใช้วิธีท่องและไม่ได้รินน้ำเท...จึงแนะนำไปค่ะ...ส่วนบทส่งบุญแผ่เมตตาของนั้นจะใช้ของน้องคีตาค่ะ...และการที่จะนำคนให้เขาทำตามเรา...ก็ต้องมีกุสโลบายให้เขาตั้งใจทำ...จึงจะเกิดผลด้วยตัวของเขาเองค่ะ...สำหรับของน้อง...ก็แผ่เมตตา 3 โลกนะคะ...ลอง search ใน net ดูนะคะ...ที่ขึ้นต้นด้วย...โอมสิขีพระพุทธเจ้า ฯลฯ...และกรวดน้ำด้วยน้ำจริงๆ นะคะ...เพราะผู้ที่เป็นเจ้ากรรมนายเวรของเราที่เขาไม่สามารถมาอนุโมทนาบุญกับเราได้...แม่พระธรณี...ท่านจะได้นำส่งให้เราได้ค่ะ ^ ^ .....

....สำหรับน้อง...ทำใจให้นิ่งนะคะ...อย่าคิดมาก...เพราะสิ่งเหล่านั้นแหละที่ทำให้หนูเวียนหัวบ่อยนะคะ...แผ่เมตตาบ่อยๆ เท่าที่นึกได้นะคะ...อาการที่เวียนหัวจะได้ดีขึ้น เน๊าะ....^ ^

 

สวัสดีปีใหม่ ๒๕๕๕ ค่ะ...เพิ่งจะลงจากห้องพระมา...เริ่มสวดตั้งแต่ 21.30 น. และเสร็จเวลา 00.45 น. ของวันปีใหม่นี้...ขอบุญกุศลที่ได้เกิดขึ้นจากการสวดมนต์ข้ามปีนี้....สำเร็จแก่ทุกท่านที่ได้แวะเวียนเข้ามาในกระทู้นี้...และทุกๆ ท่านที่เกี่ยวพันกันในทางโลก และทางธรรม...สุขสำเร็จใดที่เกิดกับฉัน ก็ขอให้เกิดกับทุกท่านเช่นเดียวกันค่ะ....

สาธุธรรมค่ะ

 

HAPPY NEW YEAR 2012.

WISHING YOU ALL THE BEST OF HAPPINESS, GOOD HEALTH AND PROSPERTIY.​

 

“ ถึงจะมองไม่เห็นฝั่ง
เราก็ต้องพยายามว่าย
อยู่ท่ามกลางมหาสมุทร

โภคะทั้งหลาย
มิได้สำเร็จ
ด้วยเพียงคิดเท่านั้น ”

ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน...สาธุ สาธุ สาธุ

 

HAPPY NEW YEAR 2012....YOU TOO ka. ^ ^