ป่วยเข้าโรงพยาบาลติดเชื้อ HIV กับการทดสอบมโนมยิทธิของผม

ป่วยเข้าโรงพยาบาล ติดเชื้อ HIV กับการทดสอบอุปทานของผม<o
ผมรู้ตัวว่าได้รับเชื้อ HIV เมื่อปี 2551 ร่างกายทรุดเข้ารักษาในโรงพยาบาล เกือบ 2 อาทิตย์ เมื่อ 12 เมษายน 2554
ก่อนหน้านั้น 1 เดือนขณะที่ฝึกสมาธิ หลังจากได้กราบพระพุทธเจ้าแล้วกำลังจะไปกราบท่านปู่พระอินทร์กับท่านย่า แต่ยังไม่ได้เข้าไป ปรากฏเป็นเทวดา 3-4 องค์มาลากลงไป ที่ๆไป เห็นเป็นคล้ายๆกับใบเสมา แล้วท่านพามุดลงดิน บอกว่าให้ถอนคำสาปซะ ผมทำอะไรไม่ถูก นึกได้แต่การอุทิศบุญแล้ว นึกแบบโง่ๆเอาเองในใจว่าถอนคำสาป แล้วท่านพาไปอีกหลายที่เป็นใต้ก่อนหินบ้าง บ่อน้ำบ้างในถ้ำบ้าง ที่สุดท้ายในนรก ซึ่งท่านบอกว่าเราเคยแช่งพวกเค้าไว้ให้ตกนรกไม่ได้ผุดได้เกิด
<o ออกจากสมาธิก็ยังไม่เข้าใจความหมาย และสงสัยเป็นอุปทานกินแน่
แต่มาเข้าใจในภายหลังว่าท่านมาสงเคราะห์ไม่ให้การสาปแช่งของเราในอดีตเป็นเครื่องฉุดรั้งในการเข้าถึงธรรมะ
<o </o</o</o

 

เริ่มป่วย มีไข้ พอได้ทำสมาธิแล้วกราบท่านย่าขอบารมีท่านช่วย ถามท่านว่าอาการไข้จะหายมั๊ยท่านพยักหน้า ถามท่านว่าเมื่อไหร่ ท่านชูขึ้น สองนิ้ว หลังจากนั้นสองวันก็หายจริงๆ
<O</O
วันต่อมาขณะที่เข้าไปกราบสมเด็จองค์ปฐม ท่านว่า “ เข้าโรงพยาบาลนะลูก” สั้นๆไม่ได้บอกอะไรอีก ก็ยังคิดว่า อุปทาน เพราะร่างกายยังแข็งแรงดี CD4 ครั้งล่าสุดยังสูง

ปกติในการฝึกของผมก็ไม่ได้ชัดเจนแจ่มใส ยิ่งหลังๆ พอได้อ่านธรรมะของหลวงปู่ดู่ด้วย ท่านว่าถ้าของหยาบๆยังไม่เห็นก็อย่าอยากเห็นเลยพวกผีเทวดา การฝึกก็เลยเป็นไปตามเส้นทางเดิมๆ คือกราบพระที่จุฬามณี กราบหลวงพ่อหลวงปู่ ท่านปู่ท่านย่า เป็นอันจบ ชัดบ้างไม่ชัดบ้าง เห็นบ้างไม่เห็นบ้าง ก็ช่างมัน ได้เท่าไหร่เอาเท่านั้น ไม่ขยันเที่ยวอยากดูผีเทวดา เหมือนเมื่อฝึกมโนมยิทธิใหม่ๆ บางวันขี้เกียจก็นอนทำ แล้วหลับไป

 

แล้วก็เริ่มป่วยอีก มีอาการตัวร้อนมีไข้สูงในตอนกลางคืนวัดได้ 40 องศา มีเหงื่อออก น้ำหนักลด ยังนึกว่าแค่เป็นหวัด เพราะอากาศเปลี่ยนและทำงานไม่ค่อยได้พักผ่อน เป็นอย่างนี้มา 1 อาทิตย์ โดยกินแต่ยาพารา
<O</O
แต่จากข้อมูลที่เคยได้อ่าน อาการของเรามันเหมือนกับอาการวัณโรค ยังแต่อาการเกี่ยวกับปอดหรือการหายใจของผมปกติ เล่าให้พี่สาวฟัง ซึ่งในบ้านมีพี่สาวคนเดียวที่ผมบอกเรื่องติดเชื้อ HIV
<O</O
เคยอ่านจากไหนจำไม่ได้ ว่า คนที่ฝึกอานาปานสติไม่ป่วยเป็นโรคเกี่ยวกับปอดหรอก เคยเห็นในโทรทัศน์เหมือนกัน เห็นหมอดุคนไข้ซึ่งเป็นพระภิกษุที่มารักษา ปอดอักเสบว่าคนที่ทำอานาปานุสติเค้าไม่ป่วยเป็นโรคนี้กันนะ
<O</O
จะเป็นอะไรก็ช่าง ตัดสินใจไปโรงพยาบาล บอกกับหมอว่าเป็นผู้ติดเชื้อ HIV มาตรวจวัณโรค เล่าอาการให้หมอฟัง หมอทำเอ็กซเรย์ปอด และตรวจเสมหะ ตรวจเลือด ปรากฏไม่พบเชื้อ หมอให้ยาพารากลับบ้าน แล้วนัดทำการรักษา HIV<O</O
<O</O
กลับบ้านมา อาการไม่ดีขึ้นมีแต่ทรุดกับทรุด ไม่มีเรี่ยวแรง เลยตัดสินใจไปหาหมอคนนี้อีกหลายครั้ง ซึ่งผมค่อนค้างจะแน่ใจว่าถ้าไม่เป็นวัณโรคก็เป็นปอดอักเสบ ให้หมอช่วยตรวจซ้ำ หมอก็ยืนยันว่าไม่เป็นให้ยาพารากับยาแก้หวัดมาอีก<O</O
<O</O
ผมเลยไปตรวจที่โรงพยาบาลอื่นอีก ซึ่งหมออีกโรงพยาบาลก็บอกว่าไม่เป็นอะไร<O</O
<O</O
แต่ไข้ 40 องศานี่สิ.... ทรมานจังเลย..... ไม่อยากกินยาพาราแล้ว อยากจะถนอมตับเอาไว้ตอนที่ต้องรับยาต้านไวรัส พอตกกลางคืนไข้ขึ้นสูงอีก จึงกำหนดลมหายใจพอเป็นสมาธิ ซึ่งใช้เวลานานมากกว่าเดิม ด้วยทุกขเวทนาตอนนั้น พอได้ไปกราบท่านย่า ขอพรท่านขอลูกแก้วสารพัดนึกของท่านย่าทำน้ำทิพย์ดื่มแล้วก็อาบในสมาธิ ตามที่เคยฝึก ปรากฏไข้ลดลงเอง
<O</O
เบื่ออาหาร ลิ้นเริ่มไม่รู้รส จากรสเค็มเป็นขมแทน น้ำหนักยิ่งลดลงจากเดิม ซึ่งลดลง 20 กิโลภายใน 1 เดือนตอนนี้สภาพตัวเองเริ่มแย่ สารรูปเหมือนผี นอนรอวันหมอนัดอีกครั้ง<O</O

 

11 เมษายน 2554<O</O
พี่สาวเห็นสภาพ เลยคะยั้นคะยอให้กลับต่างจังหวัดไปรักษาตัวที่บ้านเกิด ในใจก็ไม่อยากกลับ ไม่อยากให้ที่บ้านรู้อีกทั้งเป็นช่วงเทศกาลสงกรานต์ การเดินทางลำบาก<O</O
<O</O
ตัดสินใจกลับต่างจังหวัด นั่งรถช่วงเทศกาลลำบากมาก รถติด เรี่ยวแรงก็ไม่มี นั่งภาวะนามาตลอดทาง
</O
12 เมษายน 2554<O</O
พอถึงบ้านน้องชายพาส่งโรงพยาบาล และมีน้องชายอีกคนอาสาเป็นคนฝ้าไข้ เป็นอันว่าเรื่องการติดเชื่อ HIV ของผมก็มีน้องชายมารับรู้อีกคน
เข้าห้องฉุกเฉิน หมอรับเป็นผู้ป่วยใน

คืนแรกยังไม่ได้ถูกย้ายไปหอผู้ป่วยใน เพราะเตียงไม่ว่าง ยังคงนอนอยู่ที่ห้องฉุกเฉิน

<O</O
13 เมษายน 2554
<O</O
เช้าตรู่ของวันที่ 13 เมษารู้สึกว่าห้องฉุกเฉินจะคึกคักเป็นพิเศษ ทีมแพทย์พยาบาลอยู่ในชุดกันเปื้อนพลาสติก เพื่อเตรียมพร้อมกับอุบัติเหตุที่มีมากในวันนี้ และก็มีมาหลายต่อหลายราย เห็นการทำงานของทีมหมอพยาบาลในวันนั้น มืออาชีพมากๆ…..แอบโมทนาบุญกับทีมหมอพยาบาลด้วย<O</O
<O</O
พอย้ายเข้ามาในหอผู้ป่วยใน เป็นห้องรวมทำให้ได้เห็นทั้งทุกข์ของตัวเองและทุกข์ของผู้ป่วยอีกหลายราย อีกทั้งทุกข์ของญาติที่มาเฝ้าไข้ผู้ป่วยด้วย สังขารของผมก็แย่มาก ไม่มีเรี่ยวแรงเอาเลย คิดว่าถ้าจะตายวันนี้จะเป็นยังไง<O</O
<O</O
ถามอารมณ์ตัวเอง ถ้าจะตายวันนี้ ชีวิตนี้ห่วงอะไรอีกมั๊ย .....ตอบตัวเองว่า.....ไม่ห่วง<O</O
พ่อ แม่ พี่น้อง.....ไม่ห่วงแล้ว......... เคยเล่าเรื่องการทำบุญให้แม่กับพี่สาวฟังหลายเรื่อง สอนให้แม่นึกถึงพระ นึกถึงภาพตอนเราบวช แม่คงไม่ลงนรก ส่วนน้องชายก็ไปทางสายวัดป่า ทำบุญอยู่เรื่อย พี่สาวก็คล้อยตามเรื่องบุญ เรื่องกรรม มีพ่อที่ลำบากหน่อย แต่ก็ไม่ห่วงแล้วแต่กรรมจะจัดสรรให้
<O</O
เมื่อตอนผมยังเล็กครอบครัวทำโรงฆ่าสัตว์ แม่ฆ่าวัวควายไว้มาก และสัตว์น้อยใหญ่มาก เลยห่วงแม่มาก
<O</O</O
ตกดึก ไข้ขึ้น 40 องศา พยาบาลมาวัดไข้ เช็คความดันอยู่ตลอด แต่ไม่ได้จ่ายยาให้ต้องรอหมอมาจ่าย
<O</O
ตอนนี้ทำอานาปานุสติลำบากมากหายใจหอบ ต้องใช้สายอ็อกซิเจนช่วยหายใจ กว่าจะเป็นสมาธิก็นาน
พอจิตเป็นสมาธิ เข้ากราบพระ แล้วกราบท่านย่าขอบารมีท่านช่วย ขอลูกแก้วทำน้ำทิพย์ดื่มแล้วอาบ......ปรากฏว่าพอพยาบาลมาวัดไข้อีกรอบ...ไข้ลดลงเอง<O</O

 

14 เมษายน 2554<O</O
ครั้งแรกที่ออกได้แบบเต็มกำลังโดยไม่รู้ตัว<O</O
<O</O
ในคืนที่สองที่หอผู้ป่วย ได้ยินเสียงองค์ปฐมบอกว่า “เข้าโรงพยาบาลครั้งนี้ใช้กรรมเค้าหมดแล้วลูก ไปนิพพานได้แล้วนะ”

ผมยังโทษว่าเป็นอุปทาน อาจเพราะฤทธิ์ไข้ ไม่ใช่ฤทธิ์ทางใจ
ถามตัวเองแล้วจะไปยังไง เคยไปฝึกแบบเต็มกำลังสองครั้งที่วัด ก็ไม่ได้เรื่องอะไรเลย ที่ทำได้ก็ช่างมืดบอดเสียจัง<O</O
<O</O
ระหว่างที่นอน ผมพยายามขึ้นไปพระจุฬามณี ก็ไม่สำเร็จ ผมเลยเอากรรมฐานอื่นที่เคยฝึกมาทำจนหมด แล้วก็จับอสุภ มองตัวเองเป็นศพ คิดเอาว่าถ้าเราตาย แล้วคิดกับตัวเองว่าทั้งน้ำเลือดน้ำหนองเราก็มีแต่เชื้อ HIV ไม่น่าดูอย่างไรเลย
<O</O
จากนั้นก็ นึกให้เห็นพระพุทธรูปสมเด็จองค์ปฐม นึกให้เห็นตัวเรานั่งอยู่ต่อหน้าท่าน
<O</O
ระหว่างนั้น คิดปั่นป่วนในใจอยู่ว่าถ้าที่เราได้ยินไม่ใช่อุปทาน ทำยังไงถึงจะไปนิพพานได้
คิดแบบโง่ๆว่า สงสัยบุญเรายังน้อยไปหน่อย เลยไม่มีแรงส่ง แล้วจะทำบุญได้ไงหนอ จะได้เพิ่มแรงส่ง เราก็ป่วยอยู่อย่างนี้ มีอย่างเดียวที่ทำได้คือสวดมนต์ แผ่เมตตา ได้บุญเล็กน้อยก็ยังดี จากนั้นจึงเริ่มสวดมนต์เท่าที่จะจำได้แล้วก็แผ่เมตตา อุทิศส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวร เทวดา ตามแบบของหลวงพ่อ แล้วก็อุทิศบุญให้กับเทวดาทั้งหลายที่ปกปักรักษาหมอพยาบาล คนไข้รายอื่นๆ และเจ้ากรรมนายเวรของคนอื่นด้วย
<O</O
ตอนนั้นเวลาประมาณ ตี 1 ขณะที่ยังหลับตาอยู่ เห็นเป็นเงาดำร่างใหญ่ พุ่งเข้าใส่พยาบาล มองตามไปรู้ได้ด้วยจิตว่าเป็นเจ้ากรรมนายเวรของนางพยาบาลคนนั้น ไม่รู้ว่ารู้ได้ไงเหมือนกัน สงสารพยาบาลขึ้นมาอยากจะช่วย พอคิดอยากช่วยก็เห็นอาทิสมานกายของเราเดินไปหาพยาบาล บอกกับเจ้ากรรมนายเวรของพยาบาลว่า มาทำเค้าทำไม อยู่กับเค้าลำบากนะ มาอยู่กับเราสิ เราทำบุญเยอะ เจ้ากรรมนายเวรท่านนั้นก็ยอม
<O</O
หันกับมาดูตัวเองอีกทีก็เห็นอาทิสมานกายเป็นเทวดามีชฎาแหลม ทั้งที่ก่อนหน้านี้เวลาฝึกเคยเห็นบางครั้งก็เป็นยักษ์บ้างเป็นนางฟ้าบ้าง คราวนี้เป็นเทวดา สว่างแพรวพราว นึกอยากเห็นวิมานของตัวเองบ้างก็ปรากฎมาอยู่ในวิมานแต่คราวนี้สวยกว่าเมื่อก่อนประดับด้วยเพชรสี้น้ำเงินเข้มแต่สว่างมาก
ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าออกแบบเต็มกำลัง ลองนึกเดินดูในห้องผู้ป่วยเล่นๆ เห็นเจ้ากรรมนายเวรผู้ป่วย และพวกวิญญาณ คุณไสย คิดจะไปกราบท่านท้าวเวสสุวรรณ อยากถามท่านว่าจะทำอย่างไร
<O</O
เมื่อตอนฝึกมโนมยิทธิใหม่ๆ เคยกำหนดจิตไปกราบท่านขอท่านเรียนวิชาแก้คุณไสย ท่านไม่สอนท่านว่า ทิพจักขุญาณยังไม่ชัด เวลามองไม่เห็นของพวกนี้มันอันตราย แต่ท่านก็เมตตามอบลูกแก้วดวงโตไว้ให้ฝึกอโลกสิน ท่านว่าที่เราฝึกอยู่ได้ทิพจักขุญาณยาก ซึ่งผมฝึกโดยเพ่งพระพุทธรูป ผมคิดเอาเองว่าเพราะตัวเราโง่มั๊ง พระพุทธรูปมีรายละเอียดเยอะไม่เหมือนลูกแก้ว ปัญญาเราคงไม่พอ แต่ก็ยังพึงพอใจในการเพ่งพระพุทธรูปอยู่ดี
<O</O
พอคิดจะไปกราบท่านก็เห็นร่างท่านใหญ่มาก และก็สว่างมาก ถามท่านว่าทำอย่างไร ท่านเมตตา เหมือนทำปากเล็กๆเป่ามาที่ผมแต่ไม่ได้ก้ม จิตรับรู้ว่าท่านเป่ามาที่มือเลยหงายมือดู เห็นเป็นสีแดงเหมือนสีของยันต์
<O</O
จากนั้นจึงมาไล่พวกคุณไสยออกจากห้องผู้ป่วย ไล่พวกผีที่ไม่ดีที่ออกด้วย พวกนี้มาวุ่นวายกับคนไข้
ส่วนผีอีกพวกน่าสงสารพวกนี้ที่ปากเท่ารูเข็ม กินอะไรก็ไม่ได้ สูดกลิ่นจากของสกปรกเป็นอาหาร อุทิศบุญให้ก็ไม่ได้รับ<O</O
ในใจก็ยังคิดว่าเป็นอุปทาน

 

ขออนุโมทนาบุญที่มาเขียนเล่าเรื่องเป็นธรรมทานนะคะ
ขอให้ร่างกายนี้แข็งแรง จนคุณสามารถฝึกกายใจ เพื่อเข้าสู่เป้าหมายของคุณค่ะ

 

15 เมษายน 2554ffice<O</O
เช้ามาพยาบาลคนนั้นไปเล่าให้หัวหน้าพยาบาลฟัง หัวหน้าพยาบาล พาพยาบาลทั้งวอร์ดมาที่ห้องฝั่งผม บอกกับพวกพยาบาลว่า ตึกเรามีสิ่งศักดิ์สิทธิ์นะแล้วชี้มาทางห้องฝั่งผม แล้วให้พยาบาลคนที่ผมช่วยต่อรองเจ้ากรรมให้เล่าให้ฟัง พยาบาลคนนี้ชื่อพี่อ้อย พี่อ้อยเล่าให้พยาบาลคนอื่นฟังว่าเมื่อคืนเธอเห็นเทวดามาช่วยเธอไล่เจ้ากรรมนายเวรแล้วหัวหน้าพยาบาลก็พาพยาบาลยกมือไหว้เทวดา แต่ไหว้มาทางห้องฝั่งผม<O</O
<O</O
ผมได้ยินก็นึกในใจว่าเทวดาที่ไหนหนอ เราเองฝึกมาเรายังไม่เห็นเทวดาซักองค์เลยเห็นแต่ผี .....หรือที่พี่อ้อยเห็นจะเป็นเรา เพราะผมยังไม่รู้ว่าออกไปแบบเต็มกำลัง ยังนึกว่าอุปทานกิน
<O</O
มาทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืน กับสิ่งที่พยาบาลคุยกัน ในใจผมยิ่งบังอาจคิดว่า.......หรือเค้าจะเห็นเรา
อย่ากระนั้นเลย ลองอีกซักครั้งดีกว่า....... ดีกว่าจะบ้าไปเอง
วันนี้ขอให้น้องชายเอาหนังสือประวัติสร้างสมเด็จองค์ปฐมมาให้ เพื่อจะได้ดูตอนทำสมาธิอยากเห็นท่านได้ติดตา<O</O
แล้วเอาไว้ที่หัวเตียง <O</O

 

ทดสอบอุปทาน และต่อรองกับเจ้ากรรมนายเวรคนไข้คนอื่น<O</O
คืนที่สาม ที่หอผู้ป่วยใน ผมยังหายใจหอบและมีสายอ็อกซิเจนช่วยหายใจ มีอาการเจ็บและชาที่เท้าและมือ ไม่มีเรี่ยวแรง
หลังจากพยาบาลมาวัดไข้ วัดความดันเสร็จ ผมก็เริ่มทำอนาปานุสติด้วยความยากลำบาก เลยนึกถึงอารมณ์เมื่อคืนว่าทำแบบไหน
<O</O

จึงเริ่มจากลองมองดูร่างกายตัวเองเป็นศพอีกครั้งเป็นอสุภกรรมฐาน ลองนึกว่าถ้าเราไม่มีหนังห่อหุ้ม มีแต่เนื้อ เห็นน้ำเลือดน้ำหนองที่เต็มไปด้วยเชื้อ HIV น่ารังเกียจ แล้วกำหนดจิตให้เห็นพระพุทธรูปเห็นตัวเองนั่งอยู่หน้าพระพุทธรูป คราวนี้เห็นอาทิสมานกายตัวเป็นเทวดาเลย แล้วก็เริ่มสวดมนต์ แล้วอุทิศส่วนกุศล พอคิดจะเดินมารอบห้อง ก็ปรากฏเป็นอาทิสมานกายอีกกายหนึ่งเดินออกมาเลย ทั้งที่อีกกายหนึ่งยังคงนั่งอยู่หน้าพระพุทธรูป ง่ายกว่าเมื่อวานมาก แต่มีปิติคือสั่นสะอื้น
<O</O
<O</Oเลยตรงไปหาพยาบาลคนเดิม เธอก็ตกใจกลัวตัวสั่น กายหยาบผมก็สั่นซึ่งเป็นอาการของปิติ ผมบอกพี่อ้อยว่าให้ทำบุญเยอะๆนะไม่ต้องมากตามกำลังแต่ทำบ่อยๆ ตอนนั้นจิตก็กลัวจะหลุดจากสมาธิซะก่อน เพราะกายหยาบสั่นมาก สั่นสะอื้น สั่นเหมือนหนาว แล้วจึงหันไปถามสมเด็จองค์ปฐม ที่ผมเห็นเป็นพระพุทธรูป ถามท่านว่าให้เธอเห็นผมเป็นกายหยาบได้มั๊ย ท่านพยักหน้า ท่านว่าพยาบาลพี่อ้อยคนนี้ ก็เป็นลูกท่านคนหนึ่ง พอจบคำท่าน อาทิสมานกายผมก็เปลี่ยนเป็นกายหยาบ บอกเธอว่าผมเป็นคนไข้ชื่อนี้ไง เตียงเบอร์นี้ เธอเริ่มร้องไห้ คงเพราะตกใจกลัว
<O</O
คิดลองดูว่าไหนๆก็เป็นลูกของท่าน อยากลองพาเธอไปชมพระจุฬามณี ไปไหว้พระเพื่อที่จะได้เป็นเครื่องยืนยันเรื่องบุญ เรื่องสวรรค์ เรื่องนิพพาน<O</O
ไม่รู้คิดอย่างไรยื่นมือไปแต่ตัวเธอ รู้สึกเหมือนพาเธอขึ้นมาได้ แต่เข้าพระจุฬามณีไม่ได้ กำหนดจิตถามองค์ปฐมว่าเพราะอะไร ท่านว่า เธอมีศีลไม่ครบ เลยพาเธอไปที่วิมาณของผมไปไหว้ สมเด็จองค์ปฐม เพราะเธอก็เป็นลูกท่านคนหนึ่ง ท่านมาให้เห็นเป็นพระพุทธรูป สีทองสว่างมากๆ

<Oในใจก็คิดว่าไม่มีเรื่องบังเอิญ ที่ได้มาป่วยนอนโรงพยาบาลนี้ เจอพยาบาลคนนี้ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ

 

ลองไปหาพยาบาลคนอื่นด้วยเหมือนกัน อยากบอกให้ทำบุญกันเยอะๆ แต่ดูเหมือนไม่ได้ผล……สื่อกันไม่ได้
<O</O
จากนั้นผมก็เดินรอบห้อง เห็นเจ้ากรรมคนไข้คนอื่นก็ช่วยต่อรองให้ จริงๆแล้วก็ไม่รู้จะต่อรองยังไง ก็เริ่มจากอุทิศบุญให้ โดยนึกถึงบุญวิหารทาน บุญหล่อพระ แล้วก็บุญต่างๆที่เคยทำ นึกถึงปิติที่ได้ฝึกมโนมยิทธิครั้งแรกน้ำตาก็ไหล สั่นสะอื้น อุทิศบุญให้บางพวกที่ดูน่ากลัวหน่อยก็ไม่ยอมปล่อย.... แต่บุญที่อุทิศให้หน่ะเอานะ กำหนดจิตไปถามองค์ปฐมว่าทำอย่างไร ท่านว่าอย่าไปยุ่ง ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจหรอกเรื่องเวรเรื่องกรรม
<O</O
มาที่คนไข้บางรายเจ้ากรรมสงบเสงี่ยมดี สุภาพกับเราดีมากแต่ไม่ยอมปล่อย อุทิศบุญให้ก็ไม่รับ แต่พูดกับเราดี สุภาพ
มีหลายรายพอได้บุญแล้วก็ยอมปล่อยโดยดี
<O</O
คนไข้บางรายมีทุกขเวทนามาก ร้องปวดหัว ปวดท้อง โอยๆ ผมไม่รู้จะช่วยยังไงนึกขึ้นได้ว่าพระนามของพระพุทธเจ้านี้แหละคือคถาวิเศษ จึงกำหนดจิตนึกถึงพระพุทธเจ้าแล้วภาวนา นะโมพุทธายะ เป่าไปที่คนไข้ แล้วขอบารมีท่านช่วย เห็นเป็นแสงสว่างพุ่งมาจากสมเด็จองค์ปฐมมาที่อาทิสมานกายผมแล้วแผ่ไปยังคนไข้ ได้ผลคนไข้ก็สงบลงแล้วหลับไป
<O</O
ลองนึกเล่นๆว่าถ้าเราดึงวิมานลงมาในห้องนี้จะเป็นยังไง ก็เห็นสภาพในห้องเป็นเหมือนวิมานของเรามีเพชรสีน้ำเงินเข้มประดับสว่างไสว

 

ขออนุโมทนาในจิตที่เป็นกุศลของคุณ และขอให้หายเร็วๆค่ะ

 

16 เมษายน 2554<O</O
เช้ามา เริ่มเป็นเรื่อง พยาบาลต่างซุบซิบกันเรื่องเมื่อคืน ผมได้ยินไม่ถนัด บางคนก็เห็นเทวดา บางคนก็เห็นแสงสว่างวูบวาบ บางคนก็บ่นว่าไม่เห็นอะไรอยากเห็นบ้าง บางคนก็กลัว บางคนก็ชี้มาที่เตียงผม อยากรู้ว่าเค้าคุยอะไร แต่ไม่ได้ถามกลัวเค้าหาว่าเราบ้า<O</O
<O</O
มีคนไข้ที่เตียงถัดไปจากผม ที่ปวดท้อง และจะต้องทำการตัดลำไส้ บอกกับพยาบาลว่าเมื่อคืนปวดท้องทั้งคืน แต่เห็นเทวดามาช่วยเลยหายปวด
<O</O

พอมาคิด .......หรือจะไม่ใช่แค่อุปทาน ...... หรืออาจจะเป็นจริง...... หรือเราจะเป็นบ้า<O</O
อะไรก็ช่าง บ้าก็บ้าว่ะเพราะปกติก็บ้าอยู่แล้ว<O</O
<O</O
ปรากฏว่า พี่อ้อยหยุดสองวัน........ไปวัด
ผมยิ่งบังอาจคิดว่าเมื่อคืนก่อนเราออกแบบเต็มกำลังแน่แล้ว
<O</O
คืนนี้ไข้ขึ้นสูงอีกแล้ว แต่ดีหน่อย พยาบาลใจดีแอบเอาพาราให้สองเม็ด
ทำสมาธิได้ไม่ดี พอได้ยาก็หลับไป

 

17 เมษายน 2554<O</O
เช้าวันนี้มีอาจารย์หมอผู้หญิงลักษณะอีโก้สูงมั๊กๆ ตรวจคนไข้ที่รอดจากการตัดลำไส้ เดินผ่านเตียงเรา แล้วพูดเสียงดังว่า “อย่าทำอะไรชั้นนะ ชั้นไม่ได้ทำอะไรเธอ” ฟังดูแล้วเหมือนว่าเรา ลอยๆ ประหนึ่งเราเป็นภูตผีปีศาจ<O</O
“ชั้นก็ไม่เคยคิดจะยุ่งกับแกหรอก” ผมตอบเธอในใจ<O</O
<O</O

วันนี้ต้องไปตรวจอัลตร้าซาวด์ และตรวจตา
เพราะผลการตรวจเลือด เสมหะ อุจาระ ปัสาวะ หมอหาโรดไม่เจอ .....เจอแต่ HIV
เจาะเลือดนี่ โดนเจาะทุกวัน บางวันสองครั้ง เพื่อที่หมอจะได้ปรับยา
วันแรกโดน เอ็ซเรย์ สแกนสมอง เจาะไขสันหลัง<O</O

หลังการตรวจปรากฏว่าพบสภาวะตับบวม และจากผลเลือด หมอบอกว่าเป็นโรคเม็ดเลือดแดงแตกตัว
โชคดีไม่มีไวรัสขึ้นตา ซึ่งผมแอบกลัวเรื่องนี้มาก เพราะการรักษาทรมานมาก ต้องฉีดยาเข้าทางตา
<O</O<O</O
ตอนที่จะลงจากเตียงมานั่งรถเข็นนี่ลำบากมาก เพราะเดินไม่ได้แล้ว ตอนนี้ ขาไม่มีแรง แถมยังทั้งเจ็บและชาที่เท้าและมือ จะขยับตัวก็เหมือนหัวมันไม่ต่อกับคอ เหมือนเป็นคนละส่วนกับร่างกาย
<O</O
ระหว่างที่พยาบาลมาช่วยผมลงจากเตียงแล้วพยุงมาที่รถเข็น พยาบาลท่านหนึ่งบอกว่า มาเดินกลางวันค่อยยังชั่ว แต่ออกมาเดิน ตอนกลางคืนนี่เธอกลัว ผมได้แต่ยิ้มตอบแล้วยกมือไหว้ขอบคุณ

 

โมทนาอย่างสูงกับธรรมทานนะคะ ขอให้มีแรงมีกำลังได้ปฏิบัติให้ยิ่งๆขึ้นไป เพื่อพระนิพพานชาตินี้นะคะ

 

อนุโมทนาสาธุครับ ขอให้ท่าน จขท. หายจากโรคาพยาธิโดยไว นะครับ :>

 

ขอโทษนะครับ แล้วพร้อมจะตายยังครับ อันนี้ถามจริงๆนะครับ

 

คืนนี้ผมจะเป็นอีกคนหนึ่งที่ไปช่วยสวดภาวนาให้เจ้าของกระทู้นะครับ

 

โมทนาสาธุบุญด้วยคนนะค่ะ อ่านแล้วปลื้มปีติจังค่ะ จะรออ่านและติดตามค่ะ สาธุๆๆ

 

อนุโมทนาด้วยนะครับ ขอคุณพระรัตนตรัยและขอผลบุญที่ดีงามที่คุณทำไว้ดีแล้วส่งผลให้คุณหายเร็วๆนะครับ

 

วันนี้อาจารย์หมอผู้ชายท่านหนึ่งพานักศึกษาแพทย์มาตรวจคนไข้ อาจารย์คุยกับนักศึกษาว่า มีอยู่เรื่องนึงที่การแพทย์ไม่สามารถอธิบายได้คือเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์อย่างเช่นเคสนี้ แล้วชี้มาที่ผม กางเคสของผมให้นักศึกษาดูแล้วถามนักศึกษาว่าตรวจเจอแบบนี้ควรจะเป็นโรคแบบนั้นแบบนี้ แต่รายนี้ไม่เป็น ซึ่งคุยกันด้วยศัพท์แพทย์ ผม ก็ไม่เข้าใจ บอกนักศึกษาว่าปกติมีไข้ 40 องศาก็ช๊อกแล้ว แต่รายนี้ ไข้ขึ้น 40 กลับลดเอง แล้วกางเคสชี้ให้นักศึกษาดู สุดท้ายอาจารย์บอกว่า คนไข้รายนี้จะเป็นอะไรมาก็ช่างแต่รอดได้ด้วยสิ่งศักดิ์สิทธิ์
<O</O
แล้วอาจารย์ชี้มาที่หัวเตียงผม ซึ่งมีรูปสมเด็จองค์ปฐมตั้งอยู่ อาจารย์บอกนักศึกษาว่า คนไข้เอารูปพระประธานมาตั้ง แล้วยังเผื่อแผ่ไปยังคนไข้รายอื่นด้วย แล้วเอาเคสของคนไข้รายอื่นใกล้กันกับเตียงผมมากางให้นักศึกษาดู บางรายที่จะต้องผ่าตัดลำไส้ก็อาการดีขึ้นไม่ต้องผ่า บางรายก็ดีขึ้นจนกลับบ้านได้ นักศึกษาเลยถามผมว่านี่คือรูปพระประธานเหรอ ผมตอบเธอว่าเป็นพระพุทธรูปสมเด็จองค์ปฐม ใจอยากจะบอกมากว่านี้ แต่เกรงว่าจะไม่เหมาะ เลยตอบไปเพียงเท่านั้น