หนีเท่าที่หนีได้ ก่อน...ปีใหม่นี้

ฟาสิรี · 8 พฤศจิกายน 2011

คนดี คนไม่ดี ก็ตายหมดแหละ ถ้าเจอแบบนั้น.. ถ้าน้ำมาสูงมากกว่าตึก 20 ชั้น แล้วบ้านคนดีอยู่ใต้เขื่อนพอดี แล้วนอนหลับอยู่ในบ้าน ทำยังไงจะรอดอ่ะ ...

อย่าไปเหมาว่าคนเดือดร้อนหรือตายเพราะภัยพิบัติเป็นคนไม่ดีทั้งหมด มันมีเหตุปัจจัยหลายอย่าง ไม่ใช่ว่าคนที่รอดจะเป็นคนดีทั้งหมดอีกเหมือนกัน .. ถ้าเป็นคนดีแต่วางอุเบกขวา แบบควาย ๆ (ไม่ได้หยาบคายนะครับ เป็นคำของ หลวงพ่อชา ท่านพูดไว้) ก็ตายเหมือนกันแหละครับ

ช้าเร็วก็ต้องตายหมดทุกคน สร้างความดีเพื่อความดี ไม่ใช่แค่เพื่อให้รอดจากภัยพิบัติ ภาวนา มรณานุสติ เข้าไว้ทุกเมื่อเชื่อวัน ถึงเวลาไปจริง ๆ ก็ไม่ต้องยึดติดอะไร .. เอวัง

พี่โจซี่ · 8 พฤศจิกายน 2011

ติดตามมาพอสมควร อยากย้ายไปอยู่ที่ปลอดภัย อยากสร้างนู้นสร้างนี่ป้องกัน แต่พอคิดดูว่า รอด เพื่ออาจต้องไปตายทรมานกว่าเก่า ทำใจยอมรับ ทำทุกนาทีที่ยังหายใจอยุ่ให้ดี เป็นคนดีของทุกคน ก็พอ

JETTO · 8 พฤศจิกายน 2011

แล้วแต่เบื้องบนจัดสรรค่ะ

จีทีเอ็ม · 8 พฤศจิกายน 2011

Thongkerd said: ↑

คุณสังเกตุไหม...ตอนที่น้ำท่วมขณะนี้ คนที่เข้าไปช่วยผู้คน ให้กำลังใจ ให้อาหาร น้ำดื่ม
ส่วนมากเป้นคนที่..ดี.ไม่คิดถึงตัวเอง คิดถึงแต่คนอื่น ๆ คุณคิดว่าพระเจ้า หรือโลกต้องการ
คนดีมากแบบนี้หรือเปล่า เปล่าเลยโลกเขา ฉลาดกว่าเรามาก คนที่เขาต้องการคือ คนที่เข้มแข็ง แข็งแรง กำลังกาย กำลังใจดี เหมาะสำหรับสะภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยในกการ
สร้างโลกที่ศิวิไลย์
Click to expand...

คุณคงเป็น คนที่เข้มแข็ง แข็งแรง กำลังกาย กำลังใจดี เหมาะสำหรับสะภาพแวดล้อมที่เอื้ออำนวยในการสร้างโลกที่ศิวิไลย์ซินะ
ยังไงเขาก็เลือกไว้แล้ว ไม่ว่าจะหนีหรือไม่หนี สุดท้ายตายเหมือนกัน

jozaco · 8 พฤศจิกายน 2011

ทุกอย่างไม่มีหลักฐานหรือพิสูจน์ใด ๆ ทั้งนั้น
นอกเสียจากเรื่องความเชื่อ

ถ้าคุณคิดว่าจะรอจนกว่ามีหลักฐาน ก็เป็นเหมือนภาคกลางตอนนี้
ขนาดรู้ก่อนล่วงหน้าเป็นอาทิตย์ ยังดันทุรังจะอยู่สู้กับน้ำ

แล้วถ้าเขื่อนแตกจริง ผมเชื่อได้เลยว่าจะต้องมีคนอยู่สู้กับน้ำอีกและคงหนีไปไหนไม่รอด
เพราะเส้นทางหนีมันมีน้อยเหลือเกิน...

อยากอยู่ก็อยู่ อยากย้ายก็ย้าย... เตือนแล้วไม่ฟังก็ ต้องใช้สมองพิจารณาเอากันเองแล้วแหล่ะ ชีวิตใครชีวิตมัน

คงที่เป็นห่วงคนอื่นก็อนุโมทนา สาธุ ด้วยละกัน

ทั้งนี้และทั้งนั้น ศึกษาข้อมูลให้มาก ๆ จบต้นชนปลายให้ถูก ถ้าคิดไรไม่ออกก็ไปถามคนอื่น อย่าคิดอะไรเอาเอง... บางครั้งทางออกไม่ได้อยู่ที่สมองของเรา แต่อาจจะเป็นความคิดของผู้อื่นก็ได้

หม้อหุงข้าว..! · 8 พฤศจิกายน 2011

อะไรคือ มรณานุสติ
มรณานุสติ คือ การมีสติระลึกถึงความตาย และต้องเกิดธรรมสังเวช

หากธรรมสังเวช ไม่หยั่งลงถึง กับจิตผู้ใดแล้ว ผู้นั้นถือว่ายังไม่เข้าถึงมรณานุสติ
มรณานุสติ ต้องควบคู่กันไปกับ อานาปานุสติ
คือมีสติระลึกถึงความตายทุกครั้ง เมื่อมีสติจับลมหายใจเข้าออก หรือในทุกอิริยาบท4 (ยืน เดิน นั่ง นอน)
จึงชื่อว่า เป็นผู้มีสติระลึกถึงความตาย มีอนุสติในธรรมารมณ์ที่เกิดกับจิตใจตน

ว่ามรณภัยนั้น ต้องเกิดขึ้นกับตน และทั้งในผู้อื่นเป็นแน่แท้เป็นธรรมดา มีความสงบระงับจากอกุศลธรรมทั้งหลาย
มีสติไม่ประมาทมัวเมา และหวั่นเกรงครั่นคร้าม ต่อมรณภัยที่จะมาถึง
จึงขวนขวายเจริญมรณัสติให้ยิ่งขึ้นไป ด้วยการพิจาณาถึงความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตนเราเขา

เพิ่มเติม :

“อุบายแยบคายจากความตาย”
สมเด็จพระวันรัต (ทับ พุทธสิริ)

พึงพิจารณาความตายให้เกิดธรรมสังเวช โยคาพจรกุลบุตรผู้เจริญมรณานุสตินั้น พึงไปยังที่สงัด แล้วกระทำบริกรรมนึกไปว่า ความตายจะมีแก่เรา เราจักต้องตายดังนี้ หรือนึกว่าชีวิตของเราขาดไปดังนี้ หรือนึกว่ามีความตายเป็นธรรมดาล่วงความตายไปไม่ได้ ดังนี้ก็ได้

เมื่อทำบริกรรมนั้น พึงทำในใจนึกด้วยอุบาย อย่าได้ทำในใจนึกด้วยหาอุบายมิได้ ซึ่งว่าทำในใจนึกด้วยอุบายนั้น คือให้เป็นผู้มีสติแลปัญญา กำหนดพิจารณาให้เกิดความสังเวชว่าความตายนี้จักมีเป็นแน่ ชีวิตที่เลี้ยงร่างกายจิตใจให้สดใสเป็นอยู่นี้ จัดขาดไปเป็นแท้ พึงเป็นผู้มีสติแลปัญญา กำหนดพิจารณาให้เกิดความสังเวช ฉะนี้อย่าให้บริกรรมบ่นเพ้อพึมพำไปแต่ปาก ถ้าบริกรรมแลบ่นเพ้อพึมพำไป ไม่ได้ตั้งสติพิจารณาด้วยปัญญา ธรรมสังเวชในความตายนั้นก็ไม่เกิดขึ้น ดังนี้ชื่อว่าทำในใจนึกด้วยหาอุบายมิได้

แท้จริงเมื่อโยคาพจรบุตรมาทำในใจนึกด้วยหาอุบายมิได้ดังนี้ ขณะเมื่อระลึกถึงความตายของคนที่รักใคร่ มีบิดามารดาเป็นต้น ก็มักจะโศกเศร้าเสียใจ ขณะเมื่อระลึกถึงความตายของคนที่ไม่รักไม่ชัง ก็มักจะเพิกเฉยเสีย มิได้มีความสังเวชดังสัปเหร่อเห็นซากศพ ไม่มีความสังเวชฉะนั้น ขณะเมื่อระลึกถึงความตายของคนที่มีเวรอันเป็นข้าศึกกัน ก็จะชื่นชมโสมนัส ขณะเมื่อระลึกถึงความตายของตน ก็มักจะเกิดความสะดุ้งหวาดเสียวตกใจกลัว ดังคนขลาดเห็นนายเพชฌฆาตถือดาบเงื้ออยู่ และมีความสะดุ้งตกใจกลัว ฉะนั้นความทำในจิตโดยไม่แยบคายด้วยอุบายหามิได้ ย่อมประกอบไปด้วยโทษต่าง ๆ ดังพรรณนามาฉะนี้

องค์ ๓ แห่งการพิจารณาโดยแยบคาย
เพราะเหตุนั้น เมื่อโยคาพจรกุลบุตร ผู้เจริญมรณานุสติกรรมฐานฉะนี้ พึงระลึกถึงความตายโดยแยบคายด้วยอุบายที่ชอบทำให้ประกอบพร้อมด้วยองค์สาม คือ สติระลึกถึงความตาย ๑ ญาณรู้ว่าความตายจักมีเป็นแน่ ตัวจะต้องตายเป็นแท้ ๑ เกิดสังเวชสลดใจ ๑ เมื่อระลึกถึงความตายประกอบพร้อมด้วยองค์สามนี้แล้ว ก็จะข่มนิวรณ์ธรรมทั้งสิ้นเสียได้ จิตใจก็จะตั้งมั่นเป็นขณิกสมาธิแลอุปจารสมาธิโดยลำดับ ๆ สำเร็จเป็นกามาพจรกุศลบุณราศีฯ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ปรากฏชัด

โยคาพจรกุลบุตรผู้ระลึกถึงความตายเนืองๆ อยู่อย่างนั้น ก็จะเป็นผู้ไม่ประมาทไม่มัวเมาสิ้นกาลทั้งสิ้น จะไม่ยินดียิ่งในภพ ตัดความยินดียิ่งในภพทั้งสิ้นเสียได้ จะไม่รักใคร่ในชีวิต ละความรักใคร่ในชีวิตเสียได้ จะเว้นเสียซึ่งกรรมที่เป็นบาป จะเป็นผู้มักน้อยไม่สะสมเก็บข้าวของไว้มาก จะเป็นผู้ไม่มีมลทินคือตระหนี่ ปราศจากสันดานมิได้หวงเสียดายในเครื่องบริขารทั้งสิ้น จะถึงความคุ้นเคยในอนิจจสัญญา ความหมายรู้ว่าสังขารคือ รูปธรรม นามธรรม ร่างกายจิตใจไม่เที่ยง แลทุกขสัญญา ความหมายรู้ว่าสังขารเป็นทุกข์ แลอนัตตาสัญญา ความหมายรู้ว่าธรรมทั้งสิ้นเป็นอนัตตา ไม่ใช่ตัว ไม่ใช่ตน ไม่ใช่สัตว์ ไม่ใช่บุคคล อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา นั้น ก็จะไปตั้งปรากฏอยู่แจ้งชัดในสันดาน

คุณานิสงส์ของมรณานุสติภาวนา
อนึ่ง ความตายมาถึง ก็จะไม่กลัวตาย เป็นผู้มีสติตายมิได้เป็นคนหลงตาย คนที่ไม่ได้เจริญมรณสตินั้น เมื่อใกล้จะตายมักจะสะดุ้งตกใจกลัวตายเป็นกำลัง ดังคนอันสัตว์ร้ายครอบงำไว้จะกินเป็นภักษาหาร มิฉะนั้นดังคนอันอยู่ในเงื้อมมือของโจร หรือเงื้อมมือของเพชฌฆาต มีความสะดุ้งตกใจกลัว ฉะนั้น คุณคือเจริญมรณสตินี้เป็นปัจจัยที่จะให้ได้สำเร็จแก่พระนิพพาน ผู้ที่เจริญมรณสติกรรมฐานนี้ถ้ายังมิสำเร็จแก่พระนิพพานในชาตินี้ เมื่อสิ้นชีพทำลายขันธ์ลง ก็จะมีสุคติภพไปเบื้องหน้า มรณานุสติภาวนาย่อมประกอบไปด้วยคุณานิสงส์เป็นอันมากฉะนี้ เพราะฉะนั้นควรที่ผู้ปรีชาจะพึงมีอุตสาหะเจริญมรณานุสติกรรมฐานนี้สิ้นกาลนานเนืองๆ เทอญฯ วินิจฉัยในมรณานุสติ ยุติแต่เท่านี้ฯ

http://www.oknation.net/blog/print.php?id=140866
Click to expand...

diya · 8 พฤศจิกายน 2011

หม้อหุงข้าว..! said: ↑

อะไรคือ มรณานุสติ
มรณานุสติ คือ การมีสติระลึกถึงความตาย และต้องเกิดธรรมสังเวช

หากธรรมสังเวช ไม่หยั่งลงถึง กับจิตผู้ใดแล้ว ผู้นั้นถือว่ายังไม่เข้าถึงมรณานุสติ
มรณานุสติ ต้องควบคู่กันไปกับ อานาปานุสติ
คือมีสติระลึกถึงความตายทุกครั้ง เมื่อมีสติจับลมหายใจเข้าออก หรือในทุกอิริยาบท4 (ยืน เดิน นั่ง นอน)
จึงชื่อว่า เป็นผู้มีสติระลึกถึงความตาย มีอนุสติในธรรมารมณ์ที่เกิดกับจิตใจตน

ว่ามรณภัยนั้น ต้องเกิดขึ้นกับตน และทั้งในผู้อื่นเป็นแน่แท้เป็นธรรมดา มีความสงบระงับจากอกุศลธรรมทั้งหลาย
มีสติไม่ประมาทมัวเมา และหวั่นเกรงครั่นคร้าม ต่อมรณภัยที่จะมาถึง
จึงขวนขวายเจริญมรณัสติให้ยิ่งขึ้นไป ด้วยการพิจาณาถึงความไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ไม่ใช่ตัวตนเราเขา

เพิ่มเติม :
Click to expand...

สาธุ สาธุ สาธุ โมทนาสาธุ ขอบพระคุณล่ะหามานานล่ะเพื่อการปฏิบัติสู่การเจริญมรณานุสติโดยแท้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

หนีเท่าที่หนีได้ ก่อน...ปีใหม่นี้

ฟาสิรี เป็นที่รู้จักกันดี

พี่โจซี่ สมาชิก

JETTO Active Member

จีทีเอ็ม เป็นที่รู้จักกันดี

jozaco สมาชิกใหม่

หม้อหุงข้าว..! เป็นที่รู้จักกันดี

diya เป็นที่รู้จักกันดี

แชร์หน้านี้

แชร์หน้านี้

เข้าสู่ระบบหรือลงทะเบียน

หนีเท่าที่หนีได้ ก่อน...ปีใหม่นี้

แชร์หน้านี้

การค้นหาที่มีประโยชน์

ติดต่อเรา