หลวงพ่ออยู่รอสงเคราะห์ลูกหลานญาติมิตร

​

คัดลอกจากหนังสือ สู่แสงธรรมตามคำสอนหลวงพ่อ
โดย พล.อ.ต. มนูญ ชมภูทีป
ตอนที่๑เหตุการณ์พิศวง หน้า๑๙-๒๓​

หลวงพ่ออยู่รอสงเคราะห์ลูกหลานญาติมิตร​

เมื่อประมาณปีพ.ศ.๒๕๑๒ ในวันหนึ่งหลังจากที่หลวงพ่อฉันอาหารเพลในแพริมแม่น้ำของวัดท่าซุงเสร็จก็ชวยข้าพเจ้าและผู้ติดตามเคลื่อนย้ายจากแพไปกุฎิ ระหว่างทางหลวงพ่อได้หยุดยืนใต้ร่มไทรต้นหนึ่งริมแม่น้ำแล้วพูดบอกข้าพเจ้าว่า
"ณ ที่แห่งนี้ บริเวณนี้ ต่อไปในอนาคตอันใกล้จะมีลูกหลานและญาติสนิทมิตรสหายของฉันในอดีตชาติจะกี่ภพกี่ชาติมาแล้วก็ตาม ที่มาเกิดทันฉันในชาติปัจจุบันนี้จะพากันมาชุมนุม ณ ที่แห่งนี้เป็นหมื่นๆแสนๆคน"​

ข้าพเจ้าในขณะนั้น ได้ฟังหลวงพ่อพูดแล้วก็ให้นึกสงสารหลวงพ่อสุดหัวใจและรำพึงอยู่ในใจว่า"โถ! จะมีใครมาเป็นหมื่นเป็นแสนคน ทุกวันนี้ก็ดูเหมือนจะมีแต่ผู้คนในชุดของข้าพเจ้าเท่านั้นเอง" และข้าพเจ้าก็เชื่ออย่างเหลือเกินว่า หากผู้ใดเป็นข้าพเจ้าในขณะนั้นก็คงจะคิดเช่นเดียวกับข้าพเจ้า เพราะรอบกายที่ยืนอยู่ไม่ว่าจะเหลียวไปด้านใด ก็เห็นแต่ความรกร้างว่างเปล่า และสิ่งปรักหักพังทั้งสิ้น ถาวรวัตถุอันเป็นหลักของวัด อาทิเช่น โบสถ์ วิหาร ก็ชำรุดทรุดโทรมไปหมดไม่มีแม้แต่หลังคา ศาลา ๑ หลังก็ตั้งอยู่บนเสาที่โย้เย้มีสถาพเอียงกระเท่เร่พร้อมที่จะล้มพังลงเมื่อไรก็ได้ ส่วนหอไตรเล็กๆ อีก ๑ หลัง ก็มีแต่โครง ส่วนเมรุโบราณที่เผาศพด้วยฝืนนั้น ก็มีคราบตะไคร่น้ำจับดำไปหมด​

คงมีแต่กุฎิเจ้าอาวาสเก่าๆ๑หลัง กุฎิเล็กๆของหลวงพ่ออีก๑หลัง และแพริมฝั่งแม่น้ำเท่านั้นที่พอใช้การได้บ้าง ทั้งหมดที่กล่าวนี้ก็คือวัดท่าซุงในขณะนั้นจริงๆ ส่วนฝั่งวัดตรงข้ามถนนที่เป็นโบสถ์ใหม่ หรือ ศาลานวราชก็ดี ศาลา๒ไร่ ๔ไร่ หรืออาคารอื่นใด ทั้งหลายก็ดีหามีไม่ คงมีแต่ป่าไผ่ดงดิบตลอดแนว สรุปความว่าวัดท่าซุงในตอนนั้นที่หลวงพ่อพูดกับข้าพเจ้านั้น อยู่ในสภาพของวัดร้างจริงๆ​

หลวงพ่อเห็นอาการอันเงียบสงบ และแววตาของข้าพเจ้าก็คงจะทราบว่าในใจข้าพเจ้านึกคิดอย่างไร ท่านก็ได้เมตตาพูดต่อไปว่า
"ฉันนั้นได้เคยปราถนาพุทธภูมิไว้ แต่หากดำรงเจตนาเดิมก็จะต้องมาเกิดอีกถึง ๗ ชาติ จึงจะได้พบและอุปการะลูกหลาน ญาติมิตร ที่เคยเกี่ยวข้องผูกพันกับฉันมาในอดีตชาติได้ทั้งหมด ซึ่งนับเป็นภาระที่หนักมากและฉันก็เบื่อหน่ายโลกมนุษย์นี้เต็มทน จึงได้ขอลาพุทธภูมิ และขอเอาชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายของฉัน ดังนั้นภาระในชาตินี้ของฉันจึงมีมาก เพราะจะต้องอยู่ช่วยลูกหลาน ญาติมิตร ที่เคยเกิดร่วมภพร่วมชาติกับฉันมาในอดีตชาติ และมาเกิดทันฉันในชาตินี้ทั้งหมด ให้พ้นจากอบายภูมิ ด้วย หากผู้ใดมีบุญบารมีก็จะได้ไปถึงพระนิพพาน หากผู้ใดบุญบารมีน้อย ก็จะพยายามให้สร้างบุญกุศลเพื่อไปพักในสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ไว้ก่อน เมื่อพระศรีอาริย์มาตรัสรู้ ก็จะลงาเกิดเป็นมนุษย์ในสมัยพระศรีอาริย์พอดี ด้วยวิธีก็จะช่วยให้เขาเหล่านั้นพ้นจากอบายภูมิไปได้ แต่กุศลผลบุญหลักจะช่วยให้ไปสู่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ ก็คือ การถวายสังฆทาน และการสร้างวิหารทานั่นเอง ดังนั้นต่อไปในอนาคตที่นี่จัมีการก่อสร้างวิหารทานมาก บริเวณวัดท่าซุงในขณะนี้จะไม่พอ จะต้องขยายวัดไปทางดงไผ่ฝั่งตรงข้ามวัดท่าซุงอีกด้วย "​

 

ในขณะนั้น แม้หลวงพ่อจะได้เมตตาบอกข้าพเจ้าโดยละเอียดแล้วเช่นไรก็ตาม ข้าพเจ้าก็หาได้เข้าใจไม่ด้วยไร้ปัญญา คงคิดอยู่แต่ในใจว่า คนจะมาเป็นหมื่นเป็นแสนคนได้อย่างไร? และการก่อสร้างที่จะต้องขยายไปถึงดงไผ่ฝั่งตรงข้าพยิ่งไม่น่าจะเป็นไปได้ใหญ่ เพราะเอาแต่บูรณะโบสถ์ วิหาร ศาลา หอไตร และกุฎิเดิมในเก่าที่มีอยู่ก็ใช้เงินมหาศาลอยู่แล้ว จะทำได้อย่างไร

​

แต่ท่านผู้อ่านทั้งหลาย ในปัจจุบันนี้ วัดท่าซุงของหลวงพ่อฤๅษีลิงดำ ก็เป็นไปตามที่หลวงพ่อบอกข้าพเจ้าล่วงหน้าตั้งแต่ปี พ.ศ.๒๕๑๒แล้วทุกประการ ในพิธีเป่ายันต์เกราะเพชร และพิธีต่างๆ ผู้คนก็พากันมาเป็นหมื่นเป็นแสนจริงๆ และการก่อสร้างวิหารทาน ก็ได้กระทำกันเกินกว่าที่ข้าพเจ้าวาดภาพเอาไว้เสียอีก และดูเหมือนจะไม่มีการจบสิ้นเสียด้วย ดังนั้นหากข้าพเจ้าจะคิดว่าหลวงพ่อระลึกชาติในกาลก่อนได้(ปุพเพนิวาสานุสสติญาน) รู้ที่มาของคนและสัตว์ที่มาเกิดได้ว่ามาจากที่ใด(จุตุปปาตญาน)และรู้เหตุการ์ต่อไปในอนาคตของคน สัตว์ สิ่งของ และสถานที่ได้(อนาคตังสญาน)ก็คงไม่มีผู้ใดว่าใช่ไหมครับ

 

ผม โมทนาบุญกับท่านเจ้า ของกระทู้ และหลวงพ่อฤษีลิงดำด้ายคนครับ สาธุ

 

ผมฟังธรรมท่านทุกวันขณะที่ทำงานก็จากเวป บางครั้งก็อ่าน ที่บ้านก็จากMP3ด้วยความชอบ ในการที่ท่านสาธยายธรรมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้อย่างฉลาด รอบรู้ ทุกด้านขนาดนี้ ท่านเป็น''ปฏิสัมภิทาญาณ" สำหรับผมครับ

 

อนุโมทนาครับ สังฆทานนี่ได้ทำเป็นประจำ แต่วิหารทานนี่ต้องทำอย่างไรครับ

 

ขออนุโมทนากับทุกท่าน ซาบซึ้งในพระคุณของหลวงพ่อเป็นที่สุด

 

ปี ๒๕๓๑ มากันเต็มศาลา ๑๒ ไร่

 

อนุโมทนาค่ะ ซาบซึ้งพระเมตตาของหลวงพ่อค่ะ

 

กราบโมทนาสาธุ ครับ ในสมัยก่อนตอนมีงานใหญ่ๆ ผู้คนจะมาก่อนงานมากมายจริงๆ มากันทุกภาค คนมากันตั้งแต่เช้าถึงค่ำๆ จะได้ยินเสียงแตรวงอยู่ตรอดเวลา หลวงพ่อพระราชพรหมยานท่านจะเตียมอาหารให้ทุกๆคนได้กิน (ข้าวต้มหมูใส่ปลาหมึกย่างฉีกของช่างเนียน มีส้มตำน้ำพริกปลาร้า และ ชาดำ-โอยั๊วและที่ร้านเจ้กิมกี-หลวงพ่อจะเลี้ยงข้าวแกง) ท่านละเอียดอ่อนมากในทุกๆเรื่อง เรื่องอาหารการกินไม่เคยขาดตกบกพร่องเลย ท่านว่า...(เค้าเดินทางมาลำบาก) งานใหญ่ๆทุกๆครั้งจะมีเหตุการแปลกๆ คนแปลกๆมาร่วมกันมากมาย ชอบมีคนและพระแปลกๆมา(ลองของ)ในงานพิธีใหญ่ๆน่าสนุกที่สุด มีเรื่องตื่นตาตื่นใจตรอดเวลา หลวงพ่อท่านจะให้กำลังใจผู้มาร่วมงาน-และช่วยงานเสมอๆ พอหลวงพ่อมาท่านจะตรงมาหา ทุกๆคนที่นั่งนอนอยู่ในบริเวณนั้นจะลุกขึ้นมากรูกันเข้ามากราบท่าน ท่านจะใช้ไม่เท้าของท่านแตะที่หัวของผู้ช่วยงานท่านเพื่อเป็นกำลังใจ เป็นภาพที่มีความสุขจริงๆ คงไม่มีภาพแบบนั้นให้เห็นอีกแล้ว แต่เชื่อว่าบารมีของหลวงพ่อยังอยู่ยังปกปักรักษาลูกศิษย์ของท่านทุกๆคนที่มีความจงรักภัคดีต่อชาติ-ศาสนา-พระมหากษัตริย์ให้เท่าชีวิต เพราะเป็นสิ่งที่หลวงพ่อท่านได้ปลูกฝังลูกศิษย์(ลูกหลาน)ของท่านทุกๆคน ท่านจะเน้นย้ำเรื่องนี้ตรอดเวลา มีอยู่ครั้งหนึ่งหลวงปู่พิศดู ธรรมจารี พระอรหันต์แห่ง(วัดเทพทานทอง-พระอ.จสายพระกรรมฐานสายพระป่าท่านพ่อลี) ท่านกล่าวไว้ว่า..(ท่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำเป็นพระอรหันต์ใหญ่ที่แปลก ส่วนใหญ่พระที่เข้าพระนิพพานแล้วจะไม่ค่อยลงมา แต่ท่านหลวงพ่อฤาษีลิงดำท่านรักลูกหลานมาก พอลูกศิษย์มีภัยท่านจะลงมาช่วยเสมอๆ) ฟังแล้วน้ำตาทะลักเลยครับ นี่คือความเมตตาของพ่อแม่ครูอาจารย์

 

กราบอนุโมทนา สาธุ ครับ
ถ้ากระผมมีบุญบารมี ขอให้กระผมได้ไปกราบ หลวงพ่อ ที่วัดท่าซุง สักครั้งด้วยเถิด สาธุ สาธุ สาธุ

 

หลวงพ่อเคยมาสงเคราะห์ผมในความฝัน เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยลืม และเมื่อนึกถึง
น้ำตาก็ไหล แต่ผมก็ไม่เคยไปฝึกมโนมยิทธิเลย

 

...กราบหลวงพ่อครับ...

 

นึกถึงข้อความนี้ครับ
"ขณะใดที่ใจของลูกยังรักษาอภิญญาสมาบัติไว้ รักษาปฏิปทาสาธารณ
ประโยชน์ ขณะนั้นลูกจงภูมิใจว่า พ่ออยู่กับลูกตลอดเวลา ถึงแม้ว่า ร่างกาย
กายาของพ่อจะสลายไป แต่ใจของพ่อยังอยู่กับใจของลูก ลูกจะไปไหน ก็ชื่อ
ว่าพ่อไปด้วย ช่วยลูกทุกประการ"

 

วันที่ ๙ ถึง ๑๘ เดือนธันวาคม ปีนี้ ก็คงได้ไปร่วมงานบวชถือศีลแปดอีกครั้งเหมือนเดิม
แม้จะไปวัดท่าซุงเพียงปีละครั้ง แต่ลูกหลานคนนี้ ระลึกถึงหลวงพ่อทุกวัน สาธุ..

 

ผมก็ไปเห็นและเต็มศาลาจริงๆเห็นแล้วเกิดปิติว่าคนดีมีเยอะขนาดนี้เลยรู้สึกมีพวกอิอิ

 

อ่านแล้ว ทราบซึ้งในพระคุณขององค์พลวงพ่อสุดจะประมาณ ท่านมีพระคุณต่อลูกหลานรุ่นหลังเหลือเกินครับ ผมขอกราบอนุโมทนาด้วยครับ

 

สาธุ
อนุโมทนาธรรมทานครับ
ขอบุญของลูกที่ทำมาบูชาพระคุณของหลวงพ่อนะครับสาธุ

 

ถ้ารักท่านก็ขอให้ทุกๆท่านจงทำตามที่ท่านสอนขอให้เป็นคนกตัญญูรู้คุณแผ่นดินและจงรักภักดีต่อชาติ-ศาสนา-พระมหากษัตริย์ให้เท่าชีวิต สาธุ สาธุ สาธุ

 

อ่านแล้วก็ทราบทันทีถึงความสำคัญของผู้ปรารถนาพุทธภูมิครับ หากโลกนี้ปราศจากท่านเหล่านี้เสียแล้ว พวกเราคงลำบากมากกว่านี้มากครับ ท่านเป็นที่พึ่งได้จริงๆ พึ่งได้ทั้งโลกนี้และโลกหน้าเสียด้วย โมทนากับความดีทุกอย่างที่หลวงพ่อฤาษีฯท่านได้ทำนับแต่อดีตต้นๆแรกสุดจนกระทั่งถึงปัจจุบันครับ

ลูกที่รักหลวงพ่อมาก