ว่าด้วยเรื่อง "วิธีบรรลุมีด้วยหรือ?"

หลักธรรมนั้นไม่มีข้ออุปมา เพราะว่าไม่ใช่เป็นคำที่อาจเทียบเคียงได้

 

ความมืดคืออะไร ??

ไหนก็ทะลุแร่ะ ^^"

ขอแบบปรุโปร่งเลยแร้วกันน่ะ ~~

 

hi..... <!-- google_ad_section_start(weight=ignore) -->Only my mind<!-- google_ad_section_end -->

"The Ballad of Mona Lisa" is for you. ^^"

พอดี ชอบฟัง เลยหอบมาเผื่อ กะมาขออภัย ที่ทะลุธรรม เพลินไปนิสนุง แหะ แหะ

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=Sqwjgf1P0oU]YouTube - ‪Panic! At The Disco - "The Ballad of Mona Lisa" ACOUSTIC (High Quality)‬&rlm;[/ame]

 

เข้ามาติดตาม ด้วยคน...อธิบายกันเหนื่อยนะ...(tm-love)

 

ชงชา ยามเช้าที่มีแสงตะวัน​

 

ความมืด คือ ความว่างเปล่า แสงสว่างเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ ที่อยู่ในความมืด
เมื่อมองเห็นความมืด และเมื่อใดได้เห็นแสงในความมืด
เมื่อนั้นท่านจะไม่ใช้ท่านอีกต่อไป มืดคือทุกสิ่ง

 

..................................

เมื่อเห็นคำถาม ใจผมบอกว่าไม่ใช่เรื่องที่น่าพิจารณา พิจารณาแล้วไม่ได้เกิดประโยชน์แก่การพัฒนาตนเอง อาจเคยสงสัยแต่ไม่ค่อยใส่ใจ เหมือนกับสงสัยว่าใครสร้างเรามา บางอย่างคิดว่าทราบคำตอบบางส่วน ในส่วนของเกิดมาทำไมเพื่ออะไรว่าเกิดมาเพื่อฆ่าตนเองให้ตายจริงๆแบบไม่ต้องเกิดอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยวิธีทำความทุกข์ให้สิ้นเป็นเรื่องที่ดูยากเกินความสามารถแต่ดีกว่าไม่ได้หัดทำเลย....ยังไม่ได้ทะลุอันใดหรอก แค่คนธรรมดาที่กำลังเริ่มหัดเดินตามทางที่พระพุทธองค์ทรงถ่ายทอดและครูบาอาจารย์ได้ชี้แนะไว้......แต่ก็อดไม่ได้ที่จะตอบตามตัณหาที่พามา......ก็เลยขอแสดงความคิดเห็นเล็กๆซักนิส..
...........ความมืดเหรอ...คือสิ่งที่มีอยู่แล้ว..เป็นสิ่งเดียวกันกับความสว่างเป็นเงาของแสง...เป็นคนละด้านของเหรียญ.....เมื่อใดที่ความสว่างปรากฏก็มีความมืดปรากฏอยู่เสมอ ธรรมชาติเป็นของคู่....มีกับไม่มี มืดกับสว่าง เกิดกับดับ ทำนองนี้ จะว่าไป.....ดูเหมือนความว่างความไม่มีอะไรเป็นฐานเป็นธาตุต้นกำเนิดของธรรมชาติ ที่สร้างความมืดเช่นเดียวกับความสว่างจากเหตุปัจจัยปรุงแต่งของธรรมชาติเอง..........(ผมไม่ทราบจริงๆว่าปัจจัยดังกล่าวมีอะไรบ้าง เจตนาปรุงแต่งของธรรมชาติคืออะไรทำไมจึงสร้างเอกภพขึ้นมา ได้แต่คิดว่ามีผลย่อมมีเหตุปัจจัย การพิจารณายังไม่สิ้น พักไว้ก่อน พิจารณาตนดีกว่าคิดว่าเมื่อรู้จักตนดีแล้วคงรู้จักธรรมชาติเองแหละเพราะเราและธรรมชาติคือสิ่งเดียวกัน)..........แล้วความมืดปรุงกับความสว่าง กลายเป็นธาตุสี่ ......เป็นสิ่งที่มีอยู่ก่อน ความมืดจึงไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว...เราอาจคิดว่าความมืดน่ากลัว เรากลัวเพราะเราไม่รู้ว่าในความมืดมีอะไร คนจึงหวาดกลัวระแวงในสิ่งที่ไม่รู้ เราดำรงตนอยู่ระหว่างความมืดและสว่าง เป็นความเมตตาของธรรมชาติที่ให้โอกาสอันนี้ให้เราได้รู้จักทั้งสองด้าน.... ผมทราบแค่นี้ ความไม่รู้มีอีกเยอะ อาจผิดหรือถูกโปรดพิจารณาชี้แนะด้วยครับ...............
.....เพลงเพราะดีครับพี่ขวัญ โพล์คร็อคเพลงนี้คนแต่งดนตรีคงเจออะไรมาเยอะ ความโกรธเกรี้ยว ตัดพ้อ ความเศร้า ความอยากได้ที่ไม่สมปราถนา ความลึกลับดำมืด บางช่วงสังเกตุเห็น การปลง และอภัย........
....................แนวคิทาโรที่พี่ปราบเอามาลง ก็เพราะอีกแบบ ความเศร้าหงอยๆที่อบอุ่น แสวงหาความสงบ,ความปล่อยวาง..........เคยได้ยินว่า จิตรกรใช้อารมย์ผสมสี นักดนตรีใช้อารมย์ผสมเสียง เลยคิดว่านักเดินธรรมใช้สติอารมย์สร้างความรู้......

 

ขอเป็นกาแฟแล้วกันที่นึง!!

 

ผมอ่านมาทั้ง 11 หน้า รู้สึกว่าออกมัวๆ ไม่สว่างจ้า ไม่ดำมืด เอ้ แล้วผมเป็นอะไรของผมละครับนี่

 

เรื่องนอกโลกแท้ๆ....เล่าเล่นๆนะย้ำนะว่ากล่าวเล่นๆเพื่อฝากให้คิดเล่นๆ.....เป็นเรื่องที่แปลก สิ่งที่สงสัยไม่รู้จิตมักตามคิดอยู่เสมอโดยไม่รู้ตัว...เมื่อกี๊ขณะขับมอเตอร์ไซค์กลับจากทำธุระดูเหมือนจับความคิดแว๊บนึงได้...คำตอบออกมาว่า ความมืดความสว่างคือเรา เป็นสิ่งเดียวกัน........เลยพาลคิดไปอีกว่า เอกภพคือเรา เราคือเอกภพ เป็นเรื่องที่ไม่ค่อยอยากเชื่อเท่าไร แต่มันก็แปลกตรงที่ความสงสัยหายไปโล่งไปเลย เคยคิดกันบ้างรึเปล่าครับ ว่าใครสร้างเอกภพ....อาจเป็นจิตของเราทั้งหลายเองก็เป็นได้......เราทั้งหลายเป็นสิ่งมหัศจรรย์ของธรรมชาติ..เราคือท่าน ท่านคือเรา..เราคือธรรมชาติ ธรรมชาติคือเรา คือท่านทั้งหลาย คือหนึ่งเดียวกัน...............

 

ไม่ยินดี ยินร้าย
อุเบกขา
ปล่อยวาง
ว่าง
...
ความคิด มาแสดงตลกให้ดู ทุกข์ อะไรที่เรียกว่าทุกข์
เราเจ็บ ทุกข์ จริงเหรอ ...
ไม่ยินดี ยินร้าย ในความเจ็บ ...ทุกข์ไหม
อุเบกขา ในความเจ็บ ...ทุกข์ไหม
ปล่อยวาง ในความเจ็บ ...ทุกข์ไหม
ว่าง ในความเจ็บ...ทุกข์ไหม
ถามว่ายังเจ็บไหม เจ็บ...
ถามว่าเจ็บแล้วถึงตายไหม ไม่ตาย...
ถามว่าเจ็บแล้วทำยังไง ไปหาหมอ...จะได้หาย
ถ้าไม่หาย จะทำไง ...ก็หาหมอ...
ไม่หายอีกล่ะ...ก็ตาย
ตายแล้ว จะทำไง ...เผา...
.....
ขำไม่ออก
...

 

ความมืดคือ มองไม่เห็น

ตามองไม่เห็น ลิ้นมองไม่เห็น ใจมองไม่เห็น จิตมองไม่เห็น

ตามองไม่เห็น อยู่ในที่มืด หรือประสาทตาเสีย

ลิ้นมองไม่เห็น ประสาทรับรสเสื่ม

ใจมองไม่เห็น หลงอยู่กับอวิชา

จิตมองไม่เห็น เพราะไม่ได้รับการฝึกฝนอบรม

ทะลุ แทงให้ขาด ทำให้รั่ว สิ่งที่หุ่มห่อ ไว้

ปรุโปร่ง เข้าใจ สว่าง แจ้ง

ก็ทะลุแล้ว ยังมาถามหาความมืดอีก ก็เห็นปรุโปร่งแล้ว ยังไม่เข้าใจความมืดอีกหรอ

หรือทะลุไม่จริง

พระท่านว่า
นัตถิ ปัญญาสมา อาภา ซึ่งแปลว่า แสงสว่างที่จะเสมอด้วยปัญญาไม่มี

เมือไม่เข้าใจความมืด ก็แสดงว่ายังไม่เห็นแสงสว่าง

แล้วสว่างๆอยู่นี้หละ มันก็หลงเข้าใจว่ามันสว่างแล้วชิ

เมื่อหลงเข้าใจ มันก็สำคัญผิดไปใช่ใหม เพราะอะไรน่า

อ๋อ มันใช้แต่ตา(อัตตา)ตัวเรากำหนดเองเป็นเอง สมมุติเองมันเลยถูกอยู่แต่ของๆตน ความเห็นตน

แล้วตาปัญญาจะหาอย่างไร นี้ใช่มั๊ยที่อยากถาม

อันนี้หากันเอาเองเด่อ! จักสิบอกแนวใด่ ฮูแต่แนวทางเพิ่นวางไว้ ให้เฮ็ดเอาหาเอาของไผชองมันเดอ! ทางเพิ่นหาไว้แล้ว ไผอยาก หย้างตามกะมีอยู่ เดอ!
อีหลา

 

เวบหยุดกิจกรรม รักษาตัวซ่อมความเสียหายมาสองสัปดาห์กว่า ตอนเข้าไม่ได้ก็สังเกตุตัณหาที่ดิ้นรนอยู่ในใจได้ค่อนข้างชัด ความอยาก และไม่อยากให้เป็น ยังเกิดขึ้นบ่อยแล้วเบาบางจางหายไป ไม่ได้พิจารณา จะดูว่าตั้งอยู่นานแค่ไหน ก็หลายวันอยู่ มาเป็นช่วงๆสลับกับเรื่องอื่น ร้อนใจก็ปล่อยมันไป สงสารเวบมาสเตอร์มากกว่า ที่ต้องรองรับความคาดหวังจากเราและท่านอื่น เนื่องจากไม่ได้เดือดร้อนมากมาย จึงลองเสวยทุกข์ดู มันก็สงบไปเองตามเวลาที่ผันผ่าน และเหตุปัจจัยอื่นที่เข้ามาแทนที่ เข้ามาวันนี้ให้ความรู้สึกสบายตาดี คงเพราะโทนสี พื้นหลังสีฟ้า เมื่อก่อนไม่ได้สังเกตุ คงเป็นเพราะความชินชา ไปหัดเรียนภาษาไทยที่เวบวัดท่าขนุนมาสองสามวัน ใจฟุ้งรำคาญบ้างเล็กน้อยจากความไม่เคยชินเก่า ๆ แต่ก็รู้สึกว่าดีอีกแบบ เป็นเรื่องดีที่ได้ปรับปรุงตัวเองบ้าง เป็นเรื่องสมควร..สาธุ
..กระทู้นี้เรื่องบางเรื่องที่ผมกล่าวออกไปโดยเฉพาะเรื่องความมืด ความรู้สึกบอกว่ายังไม่ครบถ้วนกระบวนความไม่ทะลุปรุโปร่ง เนื่องเพราะสติปัญญายังอ่อนด้อย จึงสรุปว่ายังไม่แน่ชัด เพราะรู้สึกว่าตัวเองยังมีข้อบกพร่องอยู่เยอะ อาการหลอกตัวเองจึงอาจเกิดขึ้นได้เสมอ จึงอาจไม่ใช่สาระที่แท้จริง ไม่ใช่บรรทัดฐาน จึงควรโปรดพิจารณา ตามความเหมาะสม..