โลกของกรรม คือเกมหรือเปล่า (เราอยู่ในโลกของเกมหรือเปล่า)

เราเข้าใจกันมาตลอดว่าทำดีได้ดี ไปสวรรค์ ทำชั่วได้ชั่วไปนรก คำถามมีอยู่ว่า
1.ใครเป็นคนกำหนดกรรม ใครเป็นคนสร้างนรก ใครสร้างสวรรค์ มันมีมาได้งัย ใครสร้างไว้ (มันคือเกมหรือเปล่า)
2.ใครเป็นคนกำหนดว่าทำกรรมแบบนี้ต้องรับโทษหรือเสวยสุขกี่ปี ใครกำหนดอยู่ดี ๆ จะเกิดขึ้นมาได้งัย ถ้าไม่มีกลไกหรือใครสร้าง (อย่าตอบนะว่าเราเป็นคนกำหนด คนล่ะประเด็น เพราะที่ถามนี่คือใครเป็นคนกำหนดเกมนี้ขึ้นมาให้เราอยู่ให้เราเล่น )
3.ใครกำหนดให้เรามีดวงจิต มีชีวิต เรามีจิตใจอยู่ได้ยังงัย จุดเริ่มต้นของดวงจิตอยู่ที่ไหน (แน่นอนว่าเป็นเรื่องกรรม แต่ตอนลงมาเกิดครั้งแรกเรายังไม่ได้สร้างกรรม แล้วเรามาเกิดได้อย่างไร)
4.แล้วเรามาอยู่ในกฎเกณฑ์กฎแห่งกรรมได้อย่างไร ทำไมต้องมาอยู่ในกฎเกณฑ์นี้ (เรามาอยู่เกมนี้ได้ยังงัย )
5.แล้วนอกจากกฎแห่งกรรมแล้ว ยังมีอะไรอีก (นอกจากเกมนี้แล้วยังมีเกมส์ไหนอีก คือเมื่อเราพ้นจากเกมส์นี้ หรือนิพพานไปแล้ว จะต้องไปเผชิญกับเกมส์ไหนอีก)
6.เหนือกว่านิพพานไม่มีแล้ว นั่นหมายความว่าหากทุกคนไปนิพพานได้หมด แล้วทุกคนจะต้องเลื่อนชั้นหรือขั้นอีกหรือไม่
7.ก่อนที่ทุกคนจะเกิดมาเป็นมนุษย์ ทุกคนเป็นอะไรกันมาก่อน (จุดเริ่มต้นทุกคนต้องบริสุทธิ์ เท่ากันมาก่อน) ฉะนั้นจะหาคำตอบใดมาบอกว่าทุกคนเกิดมาเพราะทำกรรมไม่เท่ากันได้ ทั้งที่ ๆ มาจากความบริสุทธิ์ที่เท่ากัน
8.ทุกคนเคยรู้สึกไหมว่า กฎเกณฑ์สวรรค์นรก หรือกรรม คือเกม เสมือนเราเป็นผู้เล่นในเกมนี้ด้วย แล้วเรามาอยุ่ในเกมได้อย่างไร (ถ้าหากทุกคนเคยดูเรื่อง เดอะ แมทซ์ทริก ที่อยู่ทุกคนมีตัวตน แต่จิตอยู่ในโลกคอมพิวเตอร์ เหมือนแบบนั้นเลย) คุณว่าจริงไหม แล้วใครล่ะเอาเรามาเล่นอยู่ในเกมนี้อยากรู้
9.ทุกจักวาลมีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่ ถามแล้วจักรวาลอื่นมีกรรมแบบเราไหม
10.ใครขุมพยามัจุราช ให้ต้องมานั่งคุมสัตว์นรก ทำไมท่านหนีไม่ได้ ไม่ทำไม่ได้ ใครเหนือกว่าพระพุทธเจ้าไม่มี แต่ก็ยังคงอยู่ในกฎแห่งกรรมอยู่ดี
คำถาม : ใครคือคนคุมบุคคลทั้งสองอยู่หรือไม่ เพราะพยามัจุราชยังหนีไม่ได้เพราะกลัวโทษ แล้วใครกำหนดโทษ สรุปใครสร้างเรื่องวัฎจักรกรรม ใครจะรับโทษไหนอย่างไร มีแต่คนบอกว่ากรรมกำหนด แล้วใครเป็นตนสร้างโทษกฎเกณฑ์ขึ้นมา ใครเป็นคนสร้างสวรรค์แต่ละชั้นว่ามีขอบเขตเท่าไร มีอะไรบ้าง ใครกำหนดว่าใครต้องคุมชั้นไหน
ผู้รู้ช่วยตอบให้กระจ่างด้วยครับ คือผมอย่างได้ต้นกำเนิด หรือที่มาตตั้งแต่แรกครับ มันสงสัยมานานแล้ว ไม่ได้สงสัยในพระพุธเจ้าหรือกรรม แต่สงสัยใครสร้างกฎเกณฑ์นี้มา สร้างเกมนี้มาให้เราเล่นกันแน่

 

คุณอยากรู้จริงๆ หรือครับเรื่องแบบนี้เป็นอจินไตยนะคิดไปก็ไม่รุ้จบหรอกครับ ถ้า
คุณรู้ว่าใครเป็นคนกำหนดกรรม มันก็จะมีคำถามต่อไปอีกว่าใครเป็นคนกำหนด
คนที่กำหนดกรรม และมีคำถามต่อไปอีกว่าใครเป็นคนกำหนดคนที่กำหนดคนที่
กำหนดกรรม อย่างนี้ไปเรื่อยๆ คุณอยากรู้ถึงขนาดนั้นเลยหรือเปล่าหรือแค่อยาก
รู้คร่าวๆ

 

ความจริงเรื่องที่อยากรู้เป็นอจินไตยนะแต่เข้าใจความสงสัยผมจะเล่า
เหมือนเป็นนิทานแล้วกันนะ แรกเริ่มเดิมทีเราอยู่บนดินแดนที่มีทุกคน
มีความเท่าเทียมกันหมดไม่มีใครด้อยกว่าใครเลยคุณอาจจะเรียกบ้าน
ก็ได้ ที่นี่เป็นที่ๆ เราไม่สามารถมีประสบการณ์เกี่ยวกับอะไรได้เลย
เพราะความเท่าเทียม ถ้าทุกคนสูงเท่ากันหมดก็จะไม่มีใครสูงไม่มีใคร
เตี้ย ถ้าทุกคนดีเท่ากันหมดก็จะไม่มีใครดีไม่มีใครเลวเพราะไม่มีอะไร
ให้เปรียบเทียบ มันต้องมีโลกสัมพัทธ์ถึงจะมีประสบการณ์ได้ แล้วผู้ที่
อยู่บนนั้นก้เกิดอยากรู้จักตัวเองในเชิงประสบการณ์ แต่พวกเขารู้ว่ามัน
เป็นไปไม่ได้เพราะที่นั่นไม่มีอะไรให้เปรียบเทียบ บางคนอยากรู้จักการ
ให้ บางคนอยากรู้จักการให้อภัย แต่จะให้อภัยกับใครทุกคนล้วนดีเลิศ
แล้วจะให้อภัยกับใคร ทันใดนั้นก็มีคนผู้มีแสงสว่างไสวเข้ามาบอกว่า
เราจะช่วยเธอเอง เราจะแสดงเป็นผู้ร้ายทำร้ายเธอเพื่อให้เธอรู้จักการ
ให้อภัย แต่ขอสิ่งเดียวเมื่อเวลาที่เราทำร้ายเธอขอให้เธอจำให้ได้ว่า
เราเป็นใคร (จำให้ได้นีคือสติหรือความระลึกได้) และในการทำอย่างนี้
เราต้องลืมไปก่อนว่าเราเป็นใครเพราะเราจะรู้จักตัวเองในเชิง
ประสบการณ์ได้อย่างไรถ้าเรารุ้อยู่แล้วว่าเราเป็นใคร บางคนอยากรู้จัก
การให้ บางคนอยากรู้จักการวางเฉย บางคนอยากรู้จักศีล บางคน
อยากรู้จักวิริยะ วิญญาณพวกนี้ลงมาเพื่อบำเพ็ญบารมี 10 นั่นเอง ลง
มาเพื่อทำบารมี 10 ให้เต็ม แล้วเหล่าวิญญาณทั้งหลายก็ลงมาอยู่ใน
จักรวาลสัมพัทธ์ที่ๆ มีความแตกต่าง ซึ่งความแตกต่างนี้ก็ถูกควบคุม
ด้วยกฎแห่งกรรม เพราะกรรมจำแนกให้สัตว์ดีเลวและประณีตต่างกัน
เมื่ออาศัยกฎแห่งกรรมเพื่อช่วยเหลือกันในการบำเพ็ญบารมีที่ตั้งไว้
เพราะเมื่อเต็มเมื่อไหรพวกเขาก็จะได้กลับบ้าน พวกเขารู้ทุกสิ่งอยู่แล้ว
เขาขาดแค่ต้องจำให้ได้หรือมีสติ (สติคือความระลึกได้) เพื่อที่จะทำ
บารมีให้เต็ม วิญญาณที่อยากให้อภัยต้องจำให้ได้เมื่อถูกวิญญาณที่
สัญญาไว้อีกดวงทำร้ายว่าเราต้องให้อภัยนะ เมื่อเขาจำได้ในสถาน
การณ์ที่ถูกวางเงื่อนไขไว้เขาก็ทำสำเร็จ ทำสิ่งที่ต้องการสำเร็จเขา
ได้ประสบการณ์ที่เขาเป็นฝ่ายให้อภัยบวกกับความรุ้ที่เขาจำได้สอง
สิ่งนี้รวมกันก็คือบารมีที่เขาลงมาบำเพ็ญ แต่วิญญาณแต่ละดวงก็ลง
มาเรียนรู้ไม่เหมือนกันยากง่ายต่างกันแต่สุดท้ายก็เหมือนกันคือเรา
ต้องกลับบ้าน<!-- google_ad_section_end -->

 

มีคนเคยถามไปยังพระพุทธองค์หรือไม่ ในเรื่องที่สงสัยในขณะนี้ มันค้างคาใจมากมายเลย มันจึงเป็นขอสงสัยอยู่ บังเอิญว่ายังไม่บรรลุขั้นในเลย พระโสดาบันยังไม่ได้เลย ถ้าพอได้ฌาณบ้าง คงจะสามารถนั่งสมาธิหาคำตอบเองได้ (ไม่ได้ประชด) แต่มันจริง ๆ เลยทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย แล้วข้ออื่น ๆ พอตอบได้บ้างไหม (ข้อที่ตอบมาเหมือนจะเคลียร์แต่ไม่เคลียร์เท่าไร เพราะตายังไม่สว่าง ยังไม่เห็นธรรม ต้องรบกวนทุกคนร่วมด้วยช่วยฉุดมนุษย์คนนี้ด้วย

 

เข้าใจในความรู้สึกในทุกคำถามครับ เป็นการสงสัยที่ดี และเป็นคำถามที่ผมเองเคยสงสัยมาก่อน

เคยพยายามหาคำตอบเหมือนจขกท.เช่นกัน

แต่คำตอบนั้นไม่สามารถหาได้จากการอ่านตำราต่าง ๆ แม้แต่ในพระไตรปิฎกเองก็ยังกล่าวไว้แค่บางสิ่ง

คำตอบอยู่ที่ตัวคุณเองครับ คุณต้องปฏิบัติเอง แล้วจะรู้เองครับว่าสิ่งที่คุณสงสัยมันเกิดมาได้ยังไง ถามคนอื่นที่ปฏิบัติมาดีแล้ว ท่านบอกไม่ได้หรอกครับ ถึงบอกก็บอกไม่หมด เพราะไม่ใช่สิ่งที่จำเป็นต้องบอก ของบางอย่างบอกไม่ได้ รู้ไม่ได้ ต้องรู้เอง

สิ่งสำคัญ ถ้าจขกท.สงสัยอย่างเดียวก็ไม่เป็นไร จบแค่ไหนก็แค่นั้น แต่อย่าพยายามหาคำตอบจากการถามคนอื่น ๆ ครับ ไม่มีใครตอบคุณได้ คุณต้องปฏิบัติเองครับ มันเหมือนกับอากาศ ที่คุณรู้ว่าคุณสูดหายใจเข้าไปได้ แต่คุณไม่สามารถมองตัวอากาศเห็นได้ด้วยตาเปล่า

พระพุทธองค์เองก็ตรัสว่า อยากรู้อะไรต้องพิสูจน์ด้วยตนเอง ปฏิบัติไปเรื่อย ๆ จะเข้าใจเองครับ

ปล. คุณเหมาะกับงานประเภทอาศัยความคิด งานวิเคราะห์ต่าง ๆ หรือสอบสวน สืบสวน (ในแนว ๆ นี้) ถ้ายังไม่ได้ประกอบอาชีพ ลองหางานในแนว ๆ นี้ดูนะครับ

 

ดิฉันเคยเป็นแบบคุณนะ คิดว่าโลกนี้เป็นเกมส์มีผู้ควบคุมดูแล ประหนึ่งหนังเรื่องเดอะ แม็ทริกซ์ ซึ่งตอนนั้นดิฉันพร่ำเพ้อมากๆ เหมือนคนเสียจริต และอยากจะบอกว่ากับคุณ ความคิดสงสัยเหล่านี้มันไม่มีประโยชน์อะไรเลยค่ะ มันจะทำให้เราฟุ้งซ่าน และไม่มีทางที่จะรู้ตามความเป็นจริง ในธรรมที่พระพุทธองค์ทรงแสดงไว้แล้วได้เลย ทิ้งความคิดเหล่านี้ลงซะเถอะ แล้วพากเพียรปฏิบัติธรรม ตามหลักธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ปัญญาจะเกิดขึ้นภายในใจเอง โดยที่เรารู้ด้วยตัวเอง โดยที่ไม่ต้องไปถามใครเลย

ความอยากรู้ ความสงสัย ใคร่ครวญในเรื่อง อจินไตย ไม่เป็นประโยชน์อันใดเลย

เหตุ 4 อย่างที่สมเด็จพระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า เป็นเรื่องที่ใคร ๆ ไม่ควรคิด ใคร ๆ เมื่อคิดถึงเหตุเหล่านั้นเข้า ก็ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งความเป็นคนบ้าเอาละสิ ท่านบอกว่า สิ่งที่เป็นอจินไตยไม่ควรคิด ถ้าคิดแล้วก็บ้าเปล่า ๆ ไม่รู้เรื่องรู้ราว เหตุ 4 อย่างที่ไม่ควรคิด ที่พระพุทธเจ้ากล่าวก็คือ

1. พุทธวิสัย วิสัยขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เราคิดไม่ได้ ขืนคิดอยากจะรู้เท่าทันพระพุทธเจ้า เราก็บ้า เพราะว่าเรารู้ไม่ได้

2. ฌานวิสัย วิสัยของบุคคลผู้ทรงฌาน ถ้าเราไม่สามารถได้ฌานสมาบัติ เราอย่าไปคิดเรื่องฌานสมาบัติ ยิ่งคนสมัยปัจจุบันย่อมอยากจะพูดกันถึงเรื่องพระนิพพานบ้าง เรื่องวิสัยของอรหันต์บ้าง แต่ความจริงแค่ฌานโลกีย์เท่านี้ พระพุทธเจ้ากล่าวว่า ถ้าเรายังเข้าไม่ถึงก็ไม่ควรจะคิด คิดเท่าไรมันก็ผิด

3. กรรมวิสัย คือกฎของกรรม เรื่องกฎของกรรมนี้ก็เหมือนกัน อย่าไปคิดมันคิดไม่ออกหรอก นอกจากว่าเราจะได้วิชชาสาม อภิญญาหก แล้วก็เป็นพระอริยเจ้าขั้นอรหันต์ จึงจะพอคิดถึงเรื่องกรรมได้ ถ้ายังไม่ถึงอย่าไปคิด คิดแล้วมันก็จบลงไม่ได้

4. โลกจินไตย เรื่องของโลก เรื่องของโลกนี้ เราจะคิดว่ามันจะไปจบลงตรงไหน อย่าไปคิด มันไม่มีทางจบ คือโลกหาที่สุดไม่ได้
เบื้องต้น เบื้องปลายหาที่สุดไม่ได้จริงๆ

 

ลองเอาที่ตอบไปก่อนสิครับว่าไม่เคลียร์ตรงไหนแบบว่ามาจินตนาการกัน

 

เกิดจากความไม่รู้ครับ....... ทุกสิ่งทุกอย่างเกิดจากความไม่รู้..... มันเกิดขึ้นมา มีดวงจิต หนักขึ้นก็รวมเป็นตัวตน จากดินน้ำลมไฟ... ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นธาตุ .. ที่เกิดจากความไม่รู้... เพราะเราไม่รู้จริง มีกิเลสบดบัง จึงมีความไม่รู้ พอมีตัวตน ก็เกิดมี ผู้หญิง มีผู้ชาย มีหัวหน้า ลูกน้อง กษัตริย์ อาชีพ.. เป็นตัวสมมติ เมื่อมีตัวตน ก็มีดวงจิต มีความดี ความชั่ว.. ดังนั้นเมื่อมีเมล็ดข้าว ถ้าไม่มีแปลงนา ก็ไม่เห็นรวงข้าว ...ดังนั้นเมื่อตัวตนเกิดขึ้น ก็ต้องมีที่รองรับดังเช่นแปลงนาดี ดินดี ก็มีข้าวที่ดี... ถ้าดินไม่ดี น้ำไม่ดีผลก็ไม่ดี.... เช่นกัน เมื่อมีคนดี ก็มีสวรรค์เป็นแปลงนา รองรับผลของความดี..... ถ้าทำเลว ก็มีนรกเป็นแปลงนา รอรับผลของความเลว........ ส่วนใครสร้างนั้นไม่มีใครสร้างหรอก.... ทุกอย่าง เกิดขึ้นจากความไม่รู้ ตั้งอยู่ และดับไป และวนเวียนอยู่อย่างนั้น

 

ถ้าอยากรู้ให้หยุดใจให้ได้ก่อน ถ้ายังหยุดไม่เป็น ตอบไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก

 

ต่อนะครับ... ถามว่าสมัย มนุษย์หิน ทำนาเป็นไหม.. ทำโทรศัพท์เป็นไหม.. หลอดไฟเป็นไหม.. อาชีพ ตำรวจมีไหม.. ยังไม่มีเลย.. เพราะยังอยู่ในยุคที่ไม่รู้.. ไม่รู้ จนถึงวันนึง มนุษย์ก็ทำนาเป็นทำกสิกรรมเป็น.... เมื่อมีโจรเกิดขึ้น อาชีพตำรวจก็เกิดขึ้น... เมื่อต้องการสิ่งที่จะทำให้มองเห็นและสะดวกว่า ใช้กองไฟ... การพัฒนาและสร้างหลอดไฟก็เกิดขึ้น..... ค่อยๆทำความเข้าใจนะครับ คือตอนแรกมันก็ยังไม่มีเพราะมันยังเป็นความไม่รู้อยู่....... เช่นกัน ...... คน มนุษย์ เมื่อแรกไม่มี ต่อมามีตัวตน มีความเลว ความดี นรก สวรรค์ จึงเกิดขึ้น.......

 

อ่านแล้วนึกถึงเจ้าหนูจำไม ในเรื่องอิคคิวซัง ลองหาหนังสือมาอ่านก่อนดีมั้ยเริ่มจากปฏิจสมุปบาท บางทีอาจคลายความสงสัยได้