เอาสมเด็จเกศไชโย หกชั้นอกตัน ไปประกวดได้ที่สาม ครับ รบกวนถาม

บุคคลอื่นทำบิ่นกับตัวเองทำบิ่นความรู้สึกคงต่างกัน."ต้องทำใจ".ครับกระผมมีสมเด็จที่บิ่นจากมือของตัวเอง แต่บิ่นคล้ายๆกัน ลองชมดูครับ(cry)

 

จริงๆ อารมณ์มาขึ้นตอนที่แก ไม่ยอมรับนี่แหละ
โดยมาตรฐานสากล การส่องพระผู้อื่นต้องระมัดระวังเป็นที่สุดอยู่แล้ว และถ้าทำให้เกิดความเสียหายต้องรับผิดชอบโดยไม่ต้องทำข้อตกลงกันแต่อย่างใด เพราะถือว่าเป็นความประมาททำให้ผู้อื่นเสียทรัพย์

อย่างที่หลายๆท่านว่าแหละครับ มันมีผลด้านจิตใจอย่างแรง เสียดายยิ่งกว่าน้องเมียแต่งงานเสียอีก ฮ่า ฮ่า
ถึงขั้นนอนไม่หลับ ยิ่งคิดยิ่งโมโหลุงแก เพราะอย่างไรก็กลับมาเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว ถึงจะจะซ่อม หรือฟ้องร้องจนได้ตังค์ลุงไปแล้ว แต่ยังไม่หายเสียดายหรอกครับ เพราะแก้วมันมีรอยร้าวเสียแล้ว แต่ถ้าคุยเรื่องคุณค่าทางพานิชย์ ผมว่าไม่มีผลเท่าไหร่ เพราะพระของคุณตั้งราคาเองได้อยุ่แล้ว แค่บอกความจริงกับผู้ซื้อไป อาจจะได้น้อยกว่าเดิมหน่อย แต่ว่าน่าจะรับกันได้

เป็นผมไม่ซ่อมจะปล่อยไว้อย่างนั้น...และผมจะขอสมเด็จดีๆ ของลุงสักองค์ หรือพระอื่นๆก็ได้ มาทดแทนแผลใจ ... ผมว่าลุงแกน่าจะยอมน้า....ลองดูครับ

แค่อยากบอกคุณว่าพระสวยๆ บิ่นไป คุณไม่ได้เสียดายคนเดียวครับ ... นักเลงพระเสียใจทั่วทุกตัวคน...หุหุ

 

ตรงใจ กินใจ ชัดเจน สุดๆ ครับ
ธรรมดาอย่าว่าแต่พระแพงๆ เลย ต่อให้พระอะไร คนที่เป็นเจ้าของย่อมหวงแหน สาเหตุที่ผมไม่เคยหวงพระเลย ใครจะขอชม ผมเปิดตลับทองให้ดูได้เกือบทุกองค์ เพราะผมตอนนี้อายุจะ 30 ผมสนใจพระเครื่องมา 10 ปีแล้ว แต่ตลอด 10 ปี ผมไม่เคยได้เห็นสมเด็จแท้ๆ ที่สมเด็จโตท่านสร้างเลยสักองค์ ดูก็แต่ในรูป เมื่อดูเฉพาะในรูป ก็ยากจะแยกเยอะแท้เก๊ได้ การจะศึกษา ต้องมีของจริงไว้ศึกษา ซึ่งผมเข้าใจหัวอกความรู้สึกของเด็กใหม่ๆ ที่สนใจและรักในพระเครื่อง
ผมเลยไม่เคยหวงเลยครับ เพราะในใจผมติดเสมอว่า พระของเรา เวลาเราเอาออกมาดู เราระวัง 100 % แต่เวลาผมดูพระคนอื่น ผมระวัง 200 % ซึ่งผมก็คิดว่าคนที่รักพระเครื่องย่อมเหมือนกัน แต่ไม่คิดว่า ลุงที่มีความรู้เรื่องพระเครื่องเป็นอย่างดี เล่นพระมาหลายสิบปี จะขาดความระมัดระวังทำให้เกิดความเสียหาย แถมพอเกิดเหตุแล้ว ยังมาให้การกับทางตำรวจว่า พระพิมพ์นี้ ไม่นิยมเล่นหา ราคาในวงการเล่นกันอยู่หลักไม่กี่หมื่น ผมขอใช้เรื่องนี้เป็นบทเรียนครับ ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่า สัจจุธรรมข้อหนึ่งคือ เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด ซึ่งผมคงจำไปอีกนาน
ขอบคุณครับ