เมตตาธรรมค้ำจุนโลก กับ เสียงร้องขอชีวิตที่ไม่มีใครได้ยิน

กลอนสะกิดใจ สัพเพ สัตตา เสียงร้องขอ ชีวิตจิตหวั่นไหว

<table cellpadding="5" cellspacing="0" width="100%"><tbody><tr><tr><td valign="top" width="85%" height="100%"> กลอนสะกิดใจ



สัพเพ สัตตา เสียงร้องขอ ชีวิตจิตหวั่นไหว

เสียงห่ำหั่น เข่นฆ่า น่าสยอง

เสียงซวบซาบ ดาบคมเชือด เลือดไหลนอง

เสียงกรีดร้อง สะท้านจิต สะกิดใจ

เสียงสัพเพ สัตตา พาให้คิดว่าชีวิตนี้ มีค่า กว่าสิ่งไหน

อเวรา อย่ามีเวร อย่ามีภัย
ชีวิตใคร ใครก็หวง อย่าล่วงเกิน

ท่องสัพเพ สัตตา มาแต่ไหน ยังเข้าใจ ในเนื้อแท้ ้แค่ผิวเผิน

ยังฆ่าบ้าง กินบ้าง อย่างเพลิดเพลิน ยังใช้เงิน ซื้อชีวิต อนิจจา

สัตว์เกิดกาย มาใช้กรรม ที่ทำไว้ เป็นเป็ดไก่ กุ้งปลา ูและหมูหมา

ตามเหตุต้น ผลกรรม ที่ทำมา มิใช่ฟ้า ประทานมา ให้คนกิน

มีปัญญา แต่ไฉน จึงไม่คิด
มองชีวิต กลับเห็น เป็นทรัพย์สิน

เสียงกรีดร้อง ก่อนตาย ใครได้ยิน น้ำตาริน เมื่อถูกเฉือด เลือดกระเซ็น

พูดว่าเขา เกิดมา เป็นอาหาร เขาลนลาน หนีตาย ใครมองเห็น

เขาจนใจ พูดไม่ได ้เถียงไม่เป็น ช่างเลือดเย็น เข่นฆ่า ไม่ปราณี

มีพืชผัก มากมาย นับไม่ถ้วน ทุกกลิ่นรส สดใส หลายหลากสี

ธรรมชาติ วางไว้ อย่างดิบดี สัตว์วิ่งหนี พืชเต็มใจ ให้กินมัน

เพราะเรากิน เขาจึงฆ่า เอามาขาย เราสบาย แต่สัตว์โลก ต้องโศกศัลย์

ท่องสัพเพ สัตตา มาทุกวัน
เมตตากัน โปรดอย่าฆ่า และอย่ากิน



ประพันธ์โดย
คุณประวิทย์ ชัยศิริสัมพันธ์

ใครๆ ก็ไม่รักผม

หนีกันเถอะ

ให้โลกเราสวยพวกเราต้องช่วยกั<wbr>นไม่เบียดเบียนกันแล้วโลกนี้<wbr>จะสดใส

------------------------------<wbr>------------------------------<wbr>-----------------------
อ้างอิงจากเวป

ชีวิตในวฎสงสาร ต่างเวียนว่าย วัฏฏะชาติ อนาถภพ " แด่ชีวิตเพื่อนร่วมโลก ต่างเวียนว่าย วัฏฏะชาติ อนาถภพ
บ้างประสบ ถูกเขาฆ่า บ้างฆ่าเขา
ยุติธรรม คือกรรม ที่ตามเรา
วิบากเก่า ไม่ลืมชาติ ไม่ขาดอายุความ

ชีวิต ในวฎสงสาร

ต่างเวียนว่าย วัฏฏะชาติ อนาถภพ
บ้างประสบ ถูกเขาฆ่า บ้างฆ่าเขา
ยุติธรรม คือกรรม ที่ตามเรา
วิบากเก่า ไม่ลืมชาติ ไม่ขาดอายุความ อ่านจากเวปข้างล่าง น่าสนใจ


http://www.watsai.net/webb/<wbr>view.php?No=126&visitOK



</td></tr></tr></tbody></table>

 

ม่กินเนื้อสัตว์ แล้วเราจะตายหรือไม่ (พุทธศาสตร์+วิทยาศาสตร์+แพทย์ศาสตร์)

ม่กินเนื้อสัตว์ แล้วเราจะตายหรือไม่ (พุทธศาสตร์+วิทยาศาสตร์+แพทย์<wbr>ศาสตร์)

บทความโดย ธรรมสาทโร ภิกขุ เทศนาออกอากาศ วิทยุชุมชนเทพนิมิตมงคล 98.25 Mhz
​

วันเสาร์ที่ 2 กุมภาพันธ์ 2551 และ วันอาทิตย์ที่ 3 กุมภาพันธ์ 2551​

​

“ปลาที่ยังไม่ตาย ต้องว่ายทวนน้ำ เหมือนกับผู้ปฏิบัติ ธรรมส่วนใหญ่ คือผู้ที่พยายามว่<wbr>ายทวน กระแสกรรม ผู้ที่อยู่เฉยๆ ไม่คิดหรือพยายามที่จะว่าย จึงต้องไหลไปตามกระแสกรรม ไหลไปจนถึงจุดจบของชีวิต เมื่อถึงตอนนั้นหากคิดจะว่<wbr>ายทวนน้ำ คงจะสายเกินไปแล้ว”
​

ในครั้งที่ 7 นี้ อาตมาจะขอเน้นเรื่อง “การกิน” เป็นพิเศษ หัวข้ออื่นๆจะตามมาในครั้งหน้า (ถ้าโยมยังไม่เบื่อซะก่อน ไม่เกลียดอาตมาซะก่อน เพราะอาตมาใช้คำพูดแรงและตรงไม่<wbr>อ้อมค้อมนะ เพราะอาตมามีธรรมเป็นอาวุธ ไว้สู้กับกิเลส ก็ต้องใช้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด อาตมาจะตัดถางป่าดงดิบรกทึบที่<wbr>อยู่ในใจ ตัดมันจนกว่าโยมจะได้เห็นแสงสว่<wbr>าง เอาแค่รำไรก็ยังดี) หากใครรู้สึกว่าเจ็บจี๊ดๆที่หั<wbr>วใจ นั้นแสดงว่า อาตมากำลังเฉือนเนื้อร้<wbr>ายออกไปจากหัวใจโยมทีละนิดๆ แล้วใช้เวลาซักพัก อาการจะค่อยๆดีขึ้นเอง

ว่า ไปแล้วหลายคนไม่รู้ หลายคนอาจจะมองข้ามไม่ได้ฉุกคิด เพราะเราทำตามมาตั้งแต่ ปู่ ย่า ตา ยาย ทำมาเป็นร้อยๆ พันๆ ปีหรือมากกว่านั้น เห็นตัวอย่างแบบนี้มาตั้งแต่เกิ<wbr>ด ความเคยชินต่างๆ จึงครอบงำผูกติดเอาไว้ นานวันเข้าก็ยิ่งแน่นๆ หลุดหนีไปไม่ได้ จึงเกิดเป็นวัฎจักร วนเวียนไม่มีที่สิ้นสุด ที่พุทธองค์เรียก “วัฏสงสาร” cycle of life คือ เห็นแล้วสงสารมากที่จะต้<wbr>องตายแล้วเกิดวนเวียนไม่จบสิ้น ความเคยชินต่างๆ นี่แหละคือกรรม ทำให้เรามองเห็นแสงธรรมที่จะส่<wbr>องลงมากลางใจได้ยากยิ่ง เหมือนกับเราอยู่ท่ามกลางป่<wbr>าดงดิบสูงชัน แสงอาทิตย์ไม่สามารถสาดส่<wbr>องลง มาจนถึงพื้นได้ ไม่รู้กลางวันไม่รู้กลางคืน มองทิศทางเดินไม่เห็น ไปไม่เป็น อาศัยแต่คลำทางไปเรื่อยๆ หลงทิศ ฉันใดก็ฉันนั้น แต่ถ้ารู้จักตัดถางริบใบออกซะบ้<wbr>าง แสงอาทิตย์ แสงแดด จะสาดส่องลงมาจนถึงพื้น โยมจะเห็นทุกสิ่งทุกอย่างว่ามั<wbr>นสว่างไสว ยิ่งตัดถางริบใบมากเท่าไหร่ แสงแดดก็ส่องลงมาได้มากขึ้น มองอะไรก็เห็นทะลุปรุโปร่งชั<wbr>ดเจน ไม่ผิดเพี้ยน แถมยังฆ่าเชื้อโรคได้อีกแม่นบ่ แต่ถ้าเราปิดกั้นกับสิ่งใหม่ๆ ความคิดใหม่ๆ เหตุผลใหม่ๆ เราก็จะหมดโอกาสที่จะได้พบกับสิ<wbr>่งที่ยิ่งใหญ่ คุณค่าความยิ่งใหญ่จะมีมากน้<wbr>อยก็อยู่ตามแต่เหตุปัจจัยนั้นๆ เมื่อเรารู้ว่าสิ่งนี้ดีมากๆโอ้<wbr>ประเสริฐ ไร้ที่ติ “โอ้ววว!! มันยอดมาก!! ซาร่า ว้าว!! มันเยี่ยมยอดจริงๆ ค่ะจร๊อชช” แต่เราอ่านแล้วก็ปล่อยผ่านไป ฟังแล้วก็ปล่อยผ่านไปอีก สิ่งไหนเป็นประโยชน์ โยมก็ไม่รีบทำ ไม่รีบปฏิบัติ มันก็ไม่ได้เกิดประโยชน์กับตั<wbr>วเอง ถ้าปล่อยไว้นานโยมเองก็จะถู<wbr>กปก คลุมด้วยความมืด จวนๆ จะเจอแสงสว่างอยู่แล้ว มันก็ไม่เจอสักที แต่ถ้าโยมรับสิ่งใหม่ๆ ตลอดแทบทุกอย่าง มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ดี ต้องมีสติตั้งมั่นคิดตามให้<wbr>มากๆ

ใช้เหตุผลตามให้มากๆ มองให้เห็นทะลุทั้ง 6 มิติ (มองโดยรอบ) มีความเป็นกลางไม่โอนเอียงไปข้<wbr>างหนึ่งข้างใด แล้วโยมก็จะกลายเป็นคนที่มีจิ<wbr>ตใจเปิด มองอะไรก็เห็นแจ้งแทงตลอด จริ<wbr>งมั้ย ....ไปๆมาๆก็น่าน้อยใจนะ พระบวช พระเรียน พระคิดหาวิธีต่างๆ เพื่อมาใช้ในการเทศนา ใช้ในการสอน อยากให้โยมเชื่อ ให้โยมบรรลุ ผลักดันให้โยมถึงฝั่ง ใช้ปากไม่พอ ใช้มือก็ยังไม่พอ ต่อไปจะใช้อะไรดีนะ?? แต่โยมก็ไม่เชื่อ ยังไม่ทำตาม โยมก็รู้ว่ามันดี๊ดี แต่ก็ไม่ลงมือทำซะที มันติดที่อะไรเน้อ ช่วยบอกอาตมาที...

​

​

อาตมา บวชมาระยะเวลาหนึ่งประมาณ 9 เดือนเห็นจะได้ ตอนแรกตั้งใจว่าจะบวชแค่เดื<wbr>อนเดียวเท่านั้นก็จะกลั<wbr>บไปทำงานต่อ เพราะงานทุกอย่างตอนนี้<wbr>อาตมาฝากโยมเพื่อนดูแลไว้คนเดี<wbr>ยว ป่านนี้คงเดี้ยงไปเรียบร้อยแล้<wbr>ว แต่ตอนนี้อาตมาเริ่มมีปัญหาแล้<wbr>วเพราะงานบางอย่างโยมเพื่<wbr>อนทำแทนไม่ได้ อาตมาทำได้คนเดียว เงินหลุดไปหลายแล้ว แต่อาตมาจะหาวิธีช่<wbr>วยทำงานบางอย่างจากที่นี่ เพื่อจะช่วยโยมเพื่อนได้บ้าง ทั้งนี้อาตมาช่วยโยมเพื่อนเท่<wbr>ากับช่วยตัวอาตมาเอง ภาระโยมเพื่อนก็จะเบาลง อาตมาก็จะได้ยืดระยะเวลาสึ<wbr>กออกไป บวชต่อไปอีกได้นานขึ้น อาตมาก็ได้แต่บอกโยมเพื่อนว่<wbr>าทนๆ หน่อยนะ ขอบวชอีกสักหน่อย ผลัดไปอีกขอให้เห็นบั้งไฟ ผลัดไปอีกหน่อยขอให้ได้เข้<wbr>าพรรษา ผลัดไปอีกสักหน่อยขอให้ได้รั<wbr>บกฐิน ผลัดไปอีกขอให้ได้ครบองค์<wbr>ประกอบของการบวชพระ ผลัดโยมเพื่อนเค้าไปเรื่อยๆ เกรงใจเค้าเหมือนกัน อาตมาก็ไม่แน่ใจว่าจะยื<wbr>ดระยะเวลาแบบนี้ได้นานแค่ไหน จนกระทั่งตอนนี้ผลั<wbr>ดไปจนจะครบรอบฮีตสิบสองแล้ว จนอาตมาแน่ใจอะไรบางอย่าง จึงสินใจอีเมลบอกกับโยมเพื่อนว่<wbr>า ปล่อยงานของอาตมาที่กรุงเทพฯเลย จะได้ไม่เหนื่อย เพราะตอนนี้อาตมาตัดสินใจ จะอยู่ช่วยคนที่ภาคอีสานจนกว่<wbr>าเราจะหมดแรง ดูเป็นสุภาพบุรษจังเลยเนอะ แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่<wbr>อาตมาจะทำจริงๆ​

แต่จะพยายามทำเท่าที่ทำได้นะ ชีวิตนี้ไม่มีอะไรแน่นอน เพราะชีวิตคล้ายกับเปลวเทียนที่<wbr>ตั้งอยู่กลางแจ้ง ลมพัดมาแรงๆ ก็พร้อมที่จะดับได้ทุกเมื่อ และโยมก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะดั<wbr>บด้วย เช่นกัน แต่มีข้อแม้ต้อง ดับอย่างมีสติ นะ เข้าใจบ่ ..ตอนที่อาตมาบวชพระวันแรกๆ ยังจำตอนฉันอาหารครั้งแรกได้ กังวลมาก จะฉันยังไงดี ตัวเราเองก็ไม่กินเนื้อสัตว์ กรุงเทพก็หาร้านเจยากแล้ว ตอนแรกๆ โยมยังไม่รู้ เห็นอาตมาไม่ค่อยฉันอะไร ก็ตะโกนบอกอาตมาว่าฉันไปเถอะ อาหารอีสานก็มีแต่แบบนี้แหละ ตามมีตามเกิด อาตมาก็ไม่ได้ตอบอะไรเดี๋ยวก็<wbr>คงจะรู้เองล่ะนะ จะไม่ให้จ้องแต่กับข้าวได้อย่<wbr>างไร ก็อาหารอีสาน มีแต่เนื้อสัตว์ล้วนๆ เลย แถมยังแปลกๆ ด้วย ตายแน่ๆ งานนี้จึงต้องลำบากโยมป้าฝึ<wbr>กทำอาหารมังสวิรัติมาใส่บาตร แรกๆ ก็ทำไม่คล่องอาตมาจึงจดสู<wbr>ตรอาหารไปให้ ตอนนี้ทำเก่งแล้ว เปิดร้านอาหารเจได้สบายเลย ก็ขอให้ได้บุญเยอะๆ นะโยม

อาตมาได้ฉันอาหารมาระยะเวลานึ<wbr>งก็เริ่มเห็นอะไรอยู่ตัว สังเกต มานานแล้ว โยมจับทุกอย่างมาทำเป็นอาหารได้<wbr>หมด กิ้งก่าเอย แมงต่างๆเอย ล่าสุดไข่กบ กินได้ไง? ไข่มดแดงนี่มีทุกวัน อาตมาจะบอกโยมว่า มันบาปนะรู้มั้ย โยมตัดวงจรชีวิตของมันตั้งแต่ยั<wbr>งเป็นไข่ ธรรมชาติสร้างเครื่องป้องกันตั<wbr>วให้มดแดงมีพิษกัดแล้วแสบคัน สร้างสัญชาติญาณเอาไว้สอนให้<wbr>มดมันกลัวคน จึงสร้างรังไว้ในที่สูงๆ เพราะมันคิดว่าเป็นที่ปลอดภัยที<wbr>่สุดสำหรับไข่และลูกน้อยของมัน มันหวงและสู้สุดชีวิตขนาดอยู่<wbr>ในถ้วยแล้วมันยังเดินรอบไข่เลย สัญชาติญาณสร้างให้มันมีความรั<wbr>กความเป็นห่วงลูก เหมือนกับคนไม่มีผิดเพี้ยน แต่ความพยายามของคนก็ยังปีนขึ้<wbr>นไปจับมัน ไปสอยมันมาทำเป็นอาหารจนได้ กินกันอย่างอร่อยลิ้น แบบนี้เค้าเรียกว่าฆ่าล้างโคตร <wbr> สัตว์พวกนี้น่าสงสารมากนะโยม เป็นเพราะบาปกรรมของเค้าที่<wbr>ทำให้จะต้องเกิดมาเป็นสัตว์ชั้<wbr>นต่ำ กว่าจะได้เกิดเป็นมนุษย์อีกเค้<wbr>าต้องใช้บาปกรรมไม่รู้จักกี่<wbr>ภพกี่ชาติ และยิ่งเกิดเป็นสัตว์ตัวเล็กๆ อีก ก่อนจะมาเกิดหรือจุติเป็นสัตว์ ดวงจิตเค้าจะต้องถูกตี<wbr>จนแตกละเอียดกระจัดกระจาย รังมด 1 รังใหญ่ ดวงจิต 1 ดวงนะโยม เค้ายังใช้กรรมที่สร้างไว้ไม่ทั<wbr>นหมด โยมก็ไปเร่งให้เค้าไปเกิดเป็นนั<wbr>่นเป็นนี้ต่อไปอีก ก็ยิ่งทำให้เค้าใช้กรรมไม่รู้จั<wbr>กจบ จะต้องตาย แล้วก็เกิด ไม่เสร็จไม่สิ้นซะที แค่นี้เค้าก็รับกรรมแย่แล้<wbr>วนะ โยมน่าเห็นใจเค้านะ อย่าทำร้ายเค้าอีกเลย อย่าเห็นแก่ความแซ่ป ไม่กินสักวันเราก็ไม่ตายหรอก คิดแบบนี้ไปเรื่อยๆ เดี๋ยวก็หายอยาก นี่อาจจะเป็นความเห็นเป็นมุ<wbr>มมองของคนเมืองนะ แต่ที่นี่อาจจะเป็นเรื่องธรรมดา เพราะเราเคยชินกันแล้วมาตั้งแต่<wbr>ปู่ ย่า ตายาย เป็นอย่างนั้นรึเปล่า


ต่อหน้า 2

 

การไม่กินเนื้อสัตว์
เป็นทางเลือกที่ถูกต้อง
ของผู้ที่มี..เมตตา..อยู่ในจิต
รู้พิจารณาใน..เหตุต้น..และ..ผลปลาย
เหตุเพราะ..เรา..เขา..จึงทุกข์และทรมาน
จึงไม่ทำร้าย และ เบียดเบียน เพื่อตนเอง(kiss)(kiss)(kiss)(kiss)(kiss)

 

ขอร่วมด้วยคนค่ะ ตอนนี้ก็พยายาม ลด ละ และ เลิกในโอกาสข้างหน้าซึ่งต้องทำให้ได้ ขอโมทนาบุญในความคิดดีๆนี้ด้วยค่ะ

 

ยินดีด้วยนะครับ...
รู้มั้ยครับ การไม่กินเนื้อสัตว์
เป็นการช่วยโลกของเรา
ได้ดีที่สุดครับ...

เมตตาธรรม เป็นเครื่องค้ำจุนโลก

:VO...ช่วยกัน นะครับ...:VO

 

คลิป ฆ่าสัตว์ ฆ่าหมู เบื้องหลังก่อนจะเป็น หมูกะทะ (โหด)

ลองดูซิครับ ว่าก่อนที่เราจะได้กินเนื้อของเค้า
พวกเขามีความหวาดกลัว ขนาดไหน...:'(

ไม่มีใครอยากตาย ให้เรากินหรอกครับ...:'(

 

[ame=http://www.youtube.com/watch?v=kk8yVlBhSE8]YouTube - ชีวิต - ฆ่าฉันเป็นอาหาร[/ame]

MV ที่น่าดู สำหรับผู้ที่ใจกล้า
หากท่านกล้ากิน ต้องกล้าดู