ทำไมเวลานั่งสมาธิ จะต้องรู้สึกเสียวที่กลางหน้าผากทุกทีคะ !!!

สวัสดีคะ ชาวพลังจิต
ดิฉันอยู่ต่างประเทศ ไม่รู้จะทำบุญอย่างไร
ก็เลยลองนั่งสมาธิ สวดคาถาชินบัญชรอยู่บ่อยๆ
แต่เวลานั่งสมาธิ ดิฉันจะนั่งนานไม่ค่อยได้เลย จิตจะฟุ้งซ่านตลอด
พอเวลานั่งได้ซัก 3-4 นาที อยู่ๆก็จะรู้สึกเสียวที่กลางหน้าผากขึ้นมา ทุกครั้ง!!

มีคนเคยบอกว่า เรามีตาที่สาม.. แต่มันจะเกี่ยวกันหรือเปล่าคะ?

จะมีวิธีไหนทำให้ดิฉันนั่งสมาธิได้นานๆบ้าง และไม่ให้รู้สึกเสียวที่หน้าผากอีก

ขอบคุณมากคะ

 

ดิฉันก็เป็นเหมือนคุณเลยค่ะ ถ้าสวดชินบัญชร ลองนั่งสมาธิก็จะรู้สึกเสียวที่น่าผากแทบทุกครั้งไป เหมือนมีพลังอะไรที่วูบวาบอยู่ตรงกลางที่หน้าผาก เหมือนจะพุ่งไปด้านหน้าอย่างแรง ขณะเวลานั้นจะรู้สึกกลัวมาก ดิฉันจะรีบดึงตัวเองออกมาทุกครั้งแล้วลืมตา ขณะลืมตาบางครั้งก็รู้สึกมึนงงอยู่ เพราะช่วงที่ดึงตัวเองออกมามันเหมือนต่อต้านพลังบางอย่าง พยายามจะไม่กลัว แต่นั่งไปถึงจุดนี้ทีไร กลัวทุกที ทั้งๆที่รู้ธรรมะนั้นอยู่ฟากตาย

 

ผู้นั่งสมาธิทุกท่านไม่ต้องกลัวอะไรพุทธคุณจะปกป้องท่าน ถ้ารู้สึกว่ามีอะไรเกิดขึ้นกับเราก็ให้รู้เฉยๆ ไม่ต้องตกใจ เห็นอะไรก็ให้รู้ว่าเห็นเฉยๆ อย่าไปใส่ใจ ให้อยู่กับองค์ภาวนา แล้วปัญญาญาณก็จะเกิดเอง..

 

ก็ดีนี่ครับ ดีกว่าผม นั่งแล้วไม่เคยได้สมาธิหรือรู้สึกอะไรกับเค้าบ้างเลย

 

เป็นเพราะเราไปเพ่งเกินไปรึป่าวค่ะ ลองปฎิบัติใหม่ดูนะค่ะ อย่าเพ่งตรงหว่างตาเกินไปค่ะ ทำอารมณ์สบายๆค่ะ

 

ใช่ครับเป็นที่เราเพ่งจิตมากไป

 

555+ เวลาผมนั้งสมาธิหรือสวดมนต์แบบตั้งใจสุดๆอ่าครับ
มันจะรู้สึกขนลุกไปทั้งตัวเรย

 

ถ้าเพ่งที่หน้าผากมากไปก็ลดลงเพียงจับความรู้สึกเบาๆให้จิตจับเป็นสมาธิอยู่เท่านั้น หรือไม่ก็เปลี่ยนไปภาวนาแบบอื่น เช่นอานาปานสติ ถ้าหากไม่ได้เพ่งที่หน้าผากแต่เป็นแบบนี้ให้กำหนดรู้แล้วปล่อยวาง กลับมาที่องค์กรรมฐาน ถ้าเกิดอีกก็ทำแบบเดียวกันนี้แล้วกลับมาอยู่ที่องค์กรรมฐาน(จิตออกไปรับรู้ โน้นนี้ ไม่อยู่กับกรรมฐาน)ต้องฝึกให้จิตอยู่กับกรรมฐานให้มากๆๆแล้วสภาวะต่างๆจะพ้นไปเอง ความกลัว+ตกใจต่างๆก็ทำให้จิตไม่อยู่กับกรรมฐานเช่นกัน หน้าที่เราให้อยู่กับกรรมฐาน สภาวะอะไรจะเกิดให้กำหนดรู้และปล่อยวางไป ให้ดึงจิตมาอยู่กับกรรมฐานเท่านั้น

 

สาธุ สาธุ สาธุ ขอโมทนาบุญด้วยครับ​

<!-- google_ad_section_end --><!-- / message -->

 

ครับ เป็นอาการเพ่งจ้อง และจิตเรามีพื้นฐานดี เลยจะทำให้ตาที่ 3 เปิด ครับ เคยเป็นอยู่ครับ
ถ้าต้องการพัฒนาให้ลองทำอย่างนี้นะครับ
1 อาบน้ำให้สบายตัว
2 ปรับท่านั่งให้สบายที่ 2 ไม่รู้สึกว่าสบายมากเกินไป และไม่รู้สึกว่าอึดอัด
3 ลืมตา แล้วยิ้มน้อยที่ริมฝีปาก แล้วให้ความรู้สึกสบายใจน้อยๆ ลงที่กลางใจ หรืออาจจะนึกถึงรอยยิ้มของพระพุทธรูป อยู่กับความสุขใจน้อยๆ ประมาณ 5 นาที
4 หลับตา แล้วให้สติอยู้จิตอยู่กับความสบายใจ ไม่ว่าความคิดเข้ามา หรือ ความรู้สึกอื่นเข้ามาให้แค่รับรู้ว่ามันเข้ามา ไม่ต้องทำให้มันหายไป แล้วให้สติตระหนักรู้อยู่ที่รอยยิ้มจากดวงใจ
5 ให้นำสติมาสังเกตุท่านั่งจากล่างถึงบนไล่ไปเรื่อยๆ แต่ในขณะที่สติสังเกตุ ก้อยังมีความเบิกบานใจเป็นฐาน

ครับ ปฎิบัติแบบนี้ได้ทั้งสมถะและวิปัสสนาไปพร้อมๆกันครับ
สมาธิ คือ การที่อยู่กับความเบิกบานใจตลอดเวลา
วิปัสสนา คือ สติที่มาสังเกตุความรู้สึกของท่านั่งจากล่างขึ้นบนครับ

 

ให้บริกรรมว่า " รู้หนอ รู้หนอ " จนกว่าจะหายไปครับ

 

สวัสดีค่ะ คุณsmmetwarun

ดิฉันก็เคยมีอาการอย่างคุณค่ะ เมื่อครั้งที่หัดนั่งสมาธิใหม่ๆ ไม่ต้องตกใจถือว่าเป็นสัญญาณดีค่ะ แสดงว่าคุณมีของเก่าที่ถูกจริต และไม่ต้องกลัวว่าจะมีเหตุร้ายใดๆ เกิดขึ้นในระว่างที่ทำสมาธิอยู่ เพราะมนุษย์ทุกคนมีองค์เทพคุ้มครอง และองค์เทพก็ชอบคนปฏิบัติธรรมสมาธิค่ะ ตาที่สามมีกันทุกคนแหละค่ะ บางคนก็เปิดได้ บางคนก็เปิดไม่ได้ ตาที่สามมีไว้สำหรับมองเห็นธรรมค่ะ

ถ้าคุณนั่งสมาธิ แล้วรู้สึกเสียวบริเวณหน้าผากระหว่างคิ้ว ใช่ลักษณะเสียวแปลบๆ แล้วก็รู้สึกเหมือนชีพจรเต้นตุบๆๆ บริเวณนั้นหรือเปล่าคะ หากใช่ให้วางจิตกำหนดบริเวณนั้นเลยค่ะ ถ้ากลัวก็นึกถึงพระพุทธรูปปางสมาธิที่เรารัก

ถ้าคุณภาวนาพุทโธอยู่ ให้ภาวนาว่า พุท-โธสว่างหนอๆ ไปเรื่อยๆ (ให้นึกถึงแสงสว่างของดวงจันทร์หรือดวงอาทิตย์ก็ได้) จนเห็นแสงสว่าง แสงสว่างที่เห็นจะไม่ค่อยเป็นระเบียบ อาจมีทั้งแสงและสี สว่างมากบ้าง น้อยบ้าง ไม่ต้องตกใจ ภาวนาในใจว่ารวมหนอ รวมหนอ ไปเรื่อยๆ จิตจะรวมแสงสว่างเป็นดวงกลม

เมื่อเป็นดวงกลมแล้ว ลองภาวนาว่า ใหญ่หนอๆ ไปเรื่อยๆ จนเห็นว่าดวงกลมนั้นใหญ่ขึ้น หลังจากนั้นภาวนาให้เล็กลง โดยภาวนาว่าเล็กหนอๆ ไปเรื่อยๆ หากดวงกลมนั้นสามารถใหญ่ได้เมื่อกำหนด และเล็กได้เมื่อกำหนดแล้ว (รู้ลมหายใจเข้า-ออกทุกขณะ ทุกขั้นตอนลมหายใจเข้า-ออก จะค่อยๆ ช้าลงๆ และจะค่อยๆ ละเอียดขึ้นๆ) ให้คุณรวบรวมจิต ให้จิตว่างจากสิ่งทั้งปวง มองทะลุเข้าไปในดวงกลมนั้น เหมือนมองเข้าไปในรูเข็ม หรือจุด Focus จะเห็นดวงกลมอีก ทำอย่างเดิมอีกคือมองทะลุเข้าไป ทำไปเรื่อยๆ จนเห็นจิตเดิมของคุณ (ตอนนี้จะรู้สึกว่าลมหายใจได้หายไป) จิตเดิมจะมีลักษณะเป็นดวงแก้วปภัสสร คือใสแจ๋วเหมือนตาตั๊กแตนเลยค่ะ

เมื่อรู้สึกว่านั่งสมาธิพอแล้ว ก่อนจะออกจากสมาธิ ให้คุณกำหนดจิตเป็นแสงสว่าง ค่อยๆ แผ่แสงสว่างให้คลุมตัวเอง แผ่ออกไปๆ ให้ไกลที่สุดเท่าที่กำลังจิตจะทำได้ พร้อมทั้งแผ่เมตตาให้กับเพื่อนร่วมทุกข์ฯ หรือจะเฉพาะจงจงก็ได้

แผ่เมตาเสร็จแล้ว ค่อยๆ กลอกลูกตาไปมาซ้ายขวา เริ่มจากช้าๆ ก่อน แล้วค่อยเร่งให้เร็วขึ้น แรงขึ้น แล้วจึงค่อยๆ ลืมตา ขยับแขน ขยับขา ทั้งนี้เพื่อให้ร่างกายได้ปรับตัว

ดิฉันแนะนำเพียงเท่านี้ก่อนนะคะ ลองทำดูให้ได้ตามที่แนะนำก่อนค่ะ มีลักษณะอาการอย่างไร บอกด้วยนะคะ

ขอให้เจริญในธรรมและขออนุโมทนาค่ะ

 

ทำความรู้สึกให้อยู่ที่ปลายจมูกให้อยู่กับลมหายใจเข้าออก วางความรู้สึกเบาๆ ปล่อยความรู้สึกไปกับลมเข้า และลมออก อย่างเดียวไม่สนใจอย่างอื่นครับ ลองทำดูครับแล้วคุณจะเห็นความเปลี่ยนแปลง

 

สวัสดีค่ะ คุณchadaz
แสงสีขาวที่เห็นหมายถึงความสงบค่ะ สีทุกสีมีความหมายค่ะ ครูบาอาจารย์เคยสอนไว้เมื่อครั้งที่ไปถือศีลปฏิบัติธรรมกับพระอาจารย์ที่วัดไผ่ดำในวันแรกของการนั่งสมาธิ แต่ลืมไปแล้วเรื่องสี เพราะคิดว่ามันไม่ใช่สาระสำคัญ (เป็นความคิดส่วนตัวนะคะ) แต่จริงๆ มันสำคั้ญสำหรับผู้เริ่มต้นค่ะ แต่เรื่องอื่นไม่ลืมนะคะ

ที่นี้คุณพูดถึงการนอนสมาธิแล้วใจหายวูบ รู้สึกเหมือนกำลังจะตาย นั่นแสดงว่าคุณกำลังตกภวังค์ค่ะ หรือเรียกอีกอย่างว่า ภวังคจิต เพราะสมาธิกับภวังคจิตนั้น อยู่ห่างกันนิดเดียวค่ะ นิดเดียวจริงๆ

สมาธิเมื่อใกล้จะเข้าถึง จะรู้สึกเหมือนเคลิ้มๆ จะหลับแต่ไม่หลับเมื่อจิตรวมเป็นสมาธิแล้ว จิตจะตื่นค่ะ แต่ภวังคจิตนั้น เมื่อเริ่มรู้สึกเคลิ้มๆ แล้วหลับไปเลย จิตจะเข้าสู่ภวังค์ทันที จึงรู้สึกเหมือนตกจากที่สูงค่ะ จิตที่เข้าสู่สมาธิจากท่านอนนั้น จะภาวนาพุทโธตลอด จะระลึกรู้ถึงลมหายใจเข้า-ออกตลอดเวลาจนตื่นค่ะ แต่ภวังคจิตจะเป็นจิตที่ฟุ้งซ่าน ไม่มีพุทโธ ไม่มีลมหายใจ ไม่ได้หมายความว่าไม่หายใจนะคะ แสดงว่าคุณ chadaz ตกภวังค์ทุกครั้งที่นอนสมาธิค่ะ

 

ดวงตาที่สาม อยากจะทำงาน มีของเก่า เพ่งอาโลกสิณ(แสงสว่าง)ตรงหน้าผาก ให้เกิดแสงสว่าง แต่ไม่ต้องตามไป ให้รู้เฉยๆ ก็พอ

 

อันนี้ขอแนะนำ

ให้เลือกก่อนว่าต้องการนั่งเพื่ออาราย
1.เพื่อเกิดฤทธิ์ 2.เพื่อเกิดปัญญา หรือ 3.เพื่อความสบายใจ/สุขภาพ
ถ้าข้อ 1. แนะนำว่าให้มาเมืองไทย (เด่ะ) รีบหาครูบาอาจารย์ พระปฎิบัติ ด่วนเลย เด่วอันตราย
ถ้าข้อ 2. แนะนำให้ไปสายวิปัสสนา หาครูบาอาจารย์เช่นกัน เด่ว ไม่บรรลุ เสียเวลา
ถ้าข้อ 3. ก็ตามสถาบันหรือหาหนังสือแนวๆนี้ก็น่าจะ ok นะ

 

หนูก็เป็นเหมือนกันเลยค่ะ เป็นทุกครั้งเลย คืออะ ไรกันแน่คะ คือรู้อยู่บ้างแล้วค่ะแต่ไม่ค่อยแน่ใจว่าถูกต้องหรือเปล่า

 

ผมก็เป็นเหมือนกัน บางครั้งใหญ่ไปครึ่งหน้าเลยก้อมี ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่คิดว่าเป็นพลังจิตของเราจากการฝึกนั่งสมาธิมันมารวมกันตรงหน้าผากแล้วถ้ามีกำลังมากพอน่าจากลายเป็นทิพจักขุได้ หากผิดถูกประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย

 

ขอบคุณมากครับ กำลังหาทางออกอยู่ว่าจะทำอย่างไรดี เพราะตอนนั่ง

สมาธิ พอจิตไปจับที่ระหว่างคิ้ว จะรู้สึกเหมือนมีอะไรไปดูดระหว่างกลาง

คิ้ว แต่ในสมาธิไม่เห็นแสงสว่างดอกครับ มืดๆเช่นเดิม คราวนี้จะลอง

ภาวนาตามขั้นตอนที่แนะนำดูครับ ใด้ผลอย่างไร จะมาส่งการบ้านครับ ขอบคุณครับ....

 

ขอให้สำเร็จนะ อนุโมทนาด้วยครับ