การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา

เมื่อคืนตั้งใจทำการบ้านบทที่1ค่ะ พอเอาไปเอามาคำภาวนาหาย
ช่วงพุทโธผ่านไป ช่วงเกษาโลมาเร่งไปเร่งมา เป็นคลื่นเบาๆต่อกัน2-3ครั้ง
เห็น(ใช้อะไรมองไม่รู้)จุดขาวขุ่นมากมายๆวิ่งไปวิ่งมาเต็มไปหมด
คล้ายๆเรามองอากาศเวลาปกติแล้วเห็นจุดๆ เลยตกใจคิดว่าตัวเองหลับ
ปกติเราจะสะดุ้งตื่น แต่ไม่ใช่ พอเราสงสัยภาพกลับไม่หาย ยังเห็นจุดขาวๆอยู่
แถมมองต่อก็เหมือนแท่งหรือผ้าที่แวววาว เหมือนเอาเพชรพลอยเล็กๆไปปักไว้
มองพอเห็นแค่นั้น ไม่ติดใจอะไร ก็ถอยออกมาคิดว่าภาวนาอะไรอยู่
ก็ทำต่อ แล้วพุทโธ แผ่เมตตา ปลงสังขาร ออกค่ะ

 

อืม...เหมือนกันเลย เพราะก่อนหน้านั้น ยังรู้สึกเหมือนตัวเองป่วยๆไงไม่รู้ แต่ตอนนี้ดีขึ้นมากเลยไม่เป็นไรแล้ว ....

หลังจากวันเสาร์ ก็เริ่มนั่งแบบไม่ใช้คำภาวนา ก็รู้สึกดีไปอีกแบบนึง ก็นิ่งได้เหมือนกัน...มีอยู่คืนนึงก็แอบอธิษฐานจิตไปเที่ยวเล่นๆ ลองไปเรื่อยๆ แต่เอ๊ะ นั่งๆไปดันได้ยินเสียงระฆังชัดมาก แต่ไม่เห็นภาพนะ เราก็อ่อ......

ตอนนี้ก็พยายามทำสถิติสมาธิตัวเองให้นิ่งได้เร็วที่สุดก็ต้องรอดูกันต่อไป ..ช่วงนี้มีบ้างบางคืนที่นั่งได้ถึง ชม/ครึ่ง...ส่วนมากก็ได้แค่ชม.เดียวเอง .......ก็ต้องพยายามกันต่อไป

 

ส่งการบ้าน 15/11/10

นั่งบทที่ 2 ครั้งแรก หลังจากสวดมนต์เสร็จก็เริ่มนั่ง ตั้งแต่เวลา 0.00-1.43น.

พุทโธ ร้อยครั้ง .... ภาวนาและนับได้ต่อเนื่องไม่มีปัญหา แต่ความรู้สึกเหมือนตอนที่นั่งบทที่หนึ่งใหม่ๆเลย คือ มีอาการคันที่หน้า ที่ส้นเท้า รู้สึกคอแห้งมาก....

เตโช กสิณัง .... ก็ยังภาวนาได้เรื่อยๆ แต่เนือยๆช้าๆไงไม่รู้

พุทโธ

วาโย กสิณัง อาการยังคล้ายๆเดิม (จำรายละเอียดไม่ค่อยได้..) รู้แต่ว่าไม่ค่อยมีสมาธิ อาจจะเป็นเพราะว่า นั่งบทที่สองครั้งแรก ก็เลยคอยพะวงว่าขั้นต่อไปจะเป็นอะไร

อาโป กสิณัง... รู้สึกว่าภาวนาได้ลื่นไหลกว่า ธาตุอื่นๆ หลังจากครั้งที่ห้าสิบ รู้สึกมีช่วงดิ่งวูบ แต่ระยะสั้นๆมาก...

พุทโธ..

ปฐวี กสิณัง... รู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองนั่งมานานมากเลย เริ่มเหนื่อย ปวดก้นกบ

ภาวานา เตโช วาโย อาโป ปฐวี ... ได้ซักพักนึง ก็รู้สึกว่า คงต้องพอแค่นี้ก่อน รู้สึกง่วงๆลึกๆไงไม่รู้

ก็เลยแผ่เมตตา และ พิจารณา แก่ เจ็บ ตาย ฯลฯ แล้วก็ลากรรมฐาน

จบการรายงานค่ะ

ป.ล. ขอเป็นกำลังใจให้กับทุกท่านที่พบพานกับอุปสรรคต่างๆ ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปได้ด้วยดีในเร็ววันนี้นะคะ และที่สำคัญขอบารมีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ จงดลบันดาลให้คุณแม่ของคุณพี่พลังไฟ หายป่วยโดยเร็วนะคะ

 

ส่งการบ้านค่ะ

บทที่ 3

- ตั้งแต่เริ่มภาวนา ลมหายใจเบา ละเอียด ไม่มีอาการทุกขเวทนาใดๆเกิดขึ้นกับร่างกาย
- แผ่เมตตาแล้วนั่งต่อ ลมหายใจเบา ละเอียดมาก แทบจับไม่ได้
บางครั้งก็เหมือนไม่ได้หายใจ พิจารณาพรหมวิหาร 4 แล้วปัจจเวกณ์
(เหมือนจะเห็นภาพคนใส่ชุดขาวเดินไป-มา อยู่แว๊บหนึ่ง)

วันนี้ นั่งได้ 2 ชั่งโมงค่ะ

 

เท่าที่ผ่านมานั่งบทที่ 1 โดยแล้วพยายามจับอารมณ์ตอนเปลี่ยนภาวนา บางวันฟุ้งซ่านน้อย ฟุ้งซ่านมาก ยังเจอแสงสว่างอยู่เหมือนเดิม วาววับ ๆ วันนี้เห็น จุดแสงสีขาว ๆ ลอยเข้ามาไม่รู้ว่าเป็นเทวดา มาอนุโมทนาหรือป่าว

ช่วงขั้นท้าย ๆ ที่นั่งไปเรื่อย ๆ ทำนาน ๆ พยายามดึงอารมย์ที่ระลึกได้ตอนเปลี่ยนคำภาวนา ยกจำลองมาในขั้นนี้ด้วย รู้สึกเหมือนจะอยู่แนบแน่นเหมือนกัน แผ่เมตตาในสมาธิทั่วพิภพจักรวาล จะขนลุกใหญ่ทุกครั้งไป ตอนที่ใกล้จะจบจะท่องบทสวดมนต์บางบท แล้วเกิดมีอาการระคายคอ ทำให้ไอหลายรอบ รำคาญมาก สวดมนต์เสร็จก็นั่งสักพักแล้ว ปัจเจกเวทน์ ก็จบ เท่าที่ผ่านมาถ้าเจอเวทนาโผล่เข้ามา ก็จะพยายามยกจิตอยู่กับอารมณ์สมาธิสักพัก แล้วกับมาดูเวทนา ดูความปวด ว่ามันจะปวดไปไหน เคยอ่านคำสอนหลวงพ่อจรัญ ว่าถ้าเจอความปวดใ้ห้หยุดทุกอย่่างและดูความปวด มีสติกับมันพิจารณาไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะหายปวด หรือให้มันเริ่มซา ๆ จึงจะออกจากสมาธิได้ ผมก็จะพยายาเท่าที่ทำได้แล้วกัน

กะว่าพรุ่งนี้จะไปบทที่ สอง

 

ขอฝากตัวเป็นศิษย์ด้วยครับอาจารย์บาสไม่รู้ว่าจะมีวาสนาไปได้แค่ใหน เพิ่งจะมาเจอครับเมื่อก่อน2-3เดือนอ่านของ ท่าน อ.อาชวินจนจบฝึกและอ่านทบทวนมาตลอดผมไม่เคยโพสและไม่เคยไปหาท่านนะครับ มาตอนหลังทราบว่าท่านเสีย ผมก็ได้ฝึกตามแนวของท่านและท่านอาจารย์อื่นๆที่แนะนำ(การฝึกเปิดตาที่สาม)ครับ และเมื่อ14พ.ยที่ผ่านมาได้เจอของอาจารย์บาส(การปฏิบัติสมาธิเพื่อสุขภาพกายและจิตให้เหนือธรรมดาตามในทางพุทธศาสนา)อ่านแล้วก็ฝึกเลย ผมไม่สนใจหรอกครับว่าจะฝึกไปได้แค่ใหน ก็คงจะสู้กันจนตายไปข้างหนึ่ง(หมายถึงผมกับกิเลส+ความอยากทั้งหลาย)ผมฝึกทุกวันคือก่อนนอน3ทุ่มและตอนตื่นตี3.13ครั้งละ1ช.มขึ้นไป ตั้งแต่เริ่มศึกษาในเน็ตมานานวันนี้ได้โอกาสมาสมัรคเป็นศิษย์(เป็นศิษย์ที่ไม่เคยมีครู)ได้แต่อาศัยเป็นครูพักลักจำเอา ขอสารภาพครับ...

 

ส่งการบ้านค่ะ

บทที่ 2 ราบเรียบ ไม่มีอะไร แต่ตอนเป็นเหน็บเนี่ย รู้สึกเย็นๆ ชาๆ เหมือนเราไปจับน้ำแข็ง จบการรายงานค่ะ

สายตาคุณอวตารเนี่ย น่ากลัวง่ะ:boo:

 

ช่วงนี้นั่งสมาธิได้ไม่ค่อยเต็มที่เลยค่ะ พักผ่อนน้อย เลยวูบหลับทุกที

ยังปล่อยวางอาไรหลาย ๆ เรื่องไม่ได้ มีท้อบ้าง..แต่ไม่ยอมถอยหรอกนะคะ

สติยังไม่มา ปัญญายังเขลาอยู่ ...

ยังไงก้อขอเป็นกำลังใจให้กับทุกท่านที่มุ่งมั่นในการปฏิบัตินะค่ะ

 

เมื่อคืนฝึกบทที่สามค่ะ รู้สึกแปลกๆงัยไม่รู้
อาจารย์คะ ฝึกบทที่สาม ไม่ค่อยจะได้ภาวนาเลย
อย่างแรกคือ ไม่รู้จะเปลี่ยนองค์ภาวนาตอนไหน
หรือพอเปลี่ยนเป็นภาวนาพุทธโท ได้ซักพัก มันก็
เลิกภาวนาน่ะค่ะ หยุดไปตอนไหนก็ไม่รู้ เลยนั่ง
เงียบๆต่อไป

เมื่อคืนนั่งไปๆ ก็ทำท่าจะวูบ แล้วอยู่ๆก็เป็นเหมือน
ตื่นเต็มที่ สว่างอยู่พักนึง ก็ทำท่าจะวูบอีก
เป็นอยู่หลายที ขนาดไปนอนแล้ว นอนๆอยู่
จิตมันก็ตื่น ทั้งๆที่ง่วงอยู่เลย เป็นอยู่ทีสองที
กว่าจะได้หลับเป็นปกติ

 

อย่าไปสนใจ เวลานั่งก็รู้ดูตามไม่ต้องฝืนครับ

 

นั่งทุกบทให้ภาวนาแบบไม่ต้องนับใช้พิจรณาเอาครับ ใช้จิตเราเองพิจรณาว่าอย่างไรเมื่อไร

 

ขอโม้นิดนึงแล้วกันครับ

เมื่อวันอังคารที่ผ่ามาแม่ผมได้เข้าไปนอนเล่นในโรงบาลเนื่องจากค่า เนื้อร้ายขึ้น ซึ่งผมก็ทราบทุกอย่าง

เห็นว่าขนาดเท่าไร ขึ้นนะจุดใดบ้าง ก็ไม่ได้ร้อนใจเนื่องจาก

1.เราดูรู้แล้วว่าเหตุแห่งโรคคืออะไร

2.เราดูรู้แล้วว่าทำอย่างไรจึงจะหาย

3.เราดูรู้แล้วว่าหลังจากทำไปอะไรจะเกิดขึ้นบ้าง เหตุแห่งทุกข์จะกลับมาใหม่อย่างไร

4.เราดูรู้ว่าอุบัติเหตุ การกระทำ จริตนั้นเป็นตังก่อเกิดเหตุของโรค ย่อมไม่สามารถดับไปเมื่อ

ตัวตนเค้าเองไม่เปลี่ยนิสัย ปรับจริตตน ย่อมเหมือนตะปูตำเท้าถ้าเท้านั้นยังไม่ใส่รองเท้า

แห่งธรรมเป็นเครื่องป้องกัน ถอนตะปูตัวแรกไป ไม่นานตัวใหม่ย่อมตามมาไม่สิ้นสุด

กาลนี้ย่อมดูรู้ว่าควรทำสิ่งใดก่อน

กาลทำอย่างไร ย่อมมีเหตุดังที่ผมเขียนไว้ว่าทุกสิ่งนั้นไม่มีความบังเอิญ

ที่บอกให้ดูรู้ละวาง เพราะ การที่รู้นั้นรู้ แต่ไม่รู้ลำดับ รู้เพียงสิ่งก็ทำตามที่รู้กลายเป็นกาลทำไม่รู้จบ

แต่ถ้าดูรู้และว่าไว้ เมื่อรู้อีกย่อมเพิ่มพูลรู้ยิ่งๆขึ้นไป เห็นเหตุแห่งสิ่งควรกระทำเองครับ

 

อาจารย์ แง้ม ข้อสอบ ให้แล้ว

อ่านแล้ว พิจารณาตามด้วยนะครับพี่น้อง

* แอบบอกพี่เต่า อิอิ แต่..(ให้ใช้ทุกคน) เลยนะ

** ขอให้ อาจารย์ และ คุณแม่อาจารย์ หายไวๆ สุขภาพ แข็งแรงนะครับ

 

ขอบใจจ้า ที่มาสะกิดเตือนกัน พี่จะพยายามลด...ละ ของชอบทั้งหลาย :'(
หนังไก่ทอด หนังไก่ย่าง
หัว-หู-ไส้หมู แค๊บหมู

จะพยายาม ฮือ... ฮือ...

 

ขอบคุณ อาจารย์บาส เลยครับ

ท่านห่วง ลูกศิษย์ ทุกคนเลย

ศิษย์ ที่ฝึกราบลื่นดี ก็คุยกัน ให้ชื่นใจ

ศิษย์ ที่ฝึกไป ดูแล้วต้องเข็นหน่อย ก็ยังช่วยดัน ให้ไปได้

สัมผัสได้ครับ ถ้าได้เจอท่าน อยากให้พี่น้องหาเวลา ไปพบท่าน ครับ

* ท่านพูดน้อย แต่ถ้าไปเจอตัว ถามอะไรก็ ไขข้อ สงสัยให้ตลอดครับ

 

รับทราบค่ะ รู้ละวาง จะพยายามปฎิบัติให้ได้ค่ะ ขอให้คุณแม่ อ.บาสหายป่วยไวๆนะคะ

 

โดนเข้าแล้วค่ะ บททดสอบ บทใหญ่เลย
ทำใจได้แล้ว ตั้งใจจะเริ่มต้นใหม่
ดีใจด้วยกับเพื่อนๆทุกคนที่ก้าวหน้าด้วยนะคะ
ส่วนเราก็จะพยายามใหม่ค่ะ

 

ส่งการบ้านค่ะ ไม่ได้ส่งหลายวันเพราะเห็นว่าตัวเองไม่มีอะไรคืบหน้าเท่าไหร่ค่ะ เอาเป็นว่า ส่งรวบยอดครั้งนึงแต่ปฎิบัติหลายวันค่ะ ปรกติทำทุกวันไม่ขาดนอกจากจะมีเหตุจำเป็นจริงๆค่ะ

การบ้านปฎิบัติครั้งที่ 20-23 ของคืนวันที่ 12-15/11/53 พยายามปฎิบัติทุกขั้นตอน มีหลุดบ้างค่ะ โดยเฉพาะช่วงเตโช ยังเร่งภาวนาให้รัวๆเร็วไม่ได้ พอพยายามรัวแล้วกลัวกระโดดภาวนาค่ะ เลยยังภาวนาได้เรื่อย มีเวทนาเข้ามาปลายๆ ให้พิจารณาตลอดค่ะ บางคืนก็สัปหงกค่ะก็เลยไม่อยากส่งการบ้านเพราะถือว่าทำได้ไม่ครบดี

ปฎิบัติครั้งที่ 24 ของเมื่อคืนนี้ 16/11/53 คืนนี้ตั้งใจไว้ว่าจะทำให้ครบและไม่หลับ เลยไม่ทานข้าวเย็นก่อนนั่ง เอาเป็นเคล็ด(ทานข้าวช้าค่ะ) ปฎิบัติตามขั้นตอนทุกอย่างมีสติดี มีฟุ้งซ่านหลุดมาครั้งคราวแต่ไม่หลุดภาวนา จนกระทั่งแผ่เมตตา แล้วก็เข้าภวังค์ น่าจะเป็นอย่างที่อาจารย์แนะนำว่าเป็นช่วงสำคัญ(กินลูกชิ้น) ไม่ทราบว่าถูกต้องหรือเปล่าคะ เพราะช่วงแผ่เมตตา เวทนาถามหาแล้วก็ยังคิดว่าสงสัยวันนี้จะนั่งต่ออีกไม่ได้แล้วเพราะเริ่มปวดหนักขึ้นแต่พอแผ่เมตตาเสร็จความปวดหายเป็นปลิดทิ้ง เบาจนไม่อยากจะติดอาการสุขนี้เลย ก็เลยตั้งจิต ขอบคุณ อาจารย์ทั้งหลาย รวมทั้งอาจารย์บาสด้วยค่ะ รวมทั้งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย แผ่บุญไปถึงทั้งบิดามารดาและครอบครัว ญาติสนิทมิตรสหาย อะไรต่ออะไรบ้าง เพราะอารมณ์นั้นนานค่ะก็เลยเหมือนฉวยโอกาสหน่อย พอเสร็จดันลืมปัจเวก อีก แหมให้มันได้อย่างนี้สิคะ กะว่าครั้งนี้จะไม่ให้พลาดขั้นตอนสักหน่อย คืนนี้นั่งได้ 1.25 ชม ค่ะ ยังไงก็กราบขอบพระคุณอาจารย์ด้วยอีกครั้งนะคะ

 

= = แหม่ สงสัย กลับจากหอเพื่อน คงต้องสวดมนต์ บทเดิมๆใหม่ละ

เหมือนพวก ความขยันมันหายไป= =a นี่ ขนาด โดนเตือน โดนติง มาแล้วนะเนี่ยย= =''

ต้องยอมรับเลยว่า หลังจากกลับจากเที่่ยวเมื่อครั้งกระนั้น กลับมานอกเรื่อง เต็มที่= =''

ไปติดเล่น ค่าเงิน เล่นเสียเอา เสียเอา ตามอารมณ์ไป เมื่อวานก็เสียจนหมด=P

เอามานอนคิดนั่งคิด ระเบียบ ก็มี แต่ไม่ทำ ตามอารมณ์ อยากได้ อยากมี

เอามานั่งดูต่อ มารวมดู ถ้าเราเล่นเสีย ใจมันก็จะอยากเอาคืนทันที ถ้าจับมันไว้ทัน

มันก็เบาลง แล้วตอนนั้น เราก็จะไม่เสียอย่างไร้สติ หรือ เล่นได้ ก็อยากเข้าอีก

อยากได้เพิ่ม ก็ห้ามทัน มันก็ไม่เสีย

เลยสรุปได้ว่า มันก็ห้ามคิดเรื่อง อยากได้อยากเอาคืนไม่ได้ แต่ ทำให้มันทุเลาลงได้

เพราะพอหาย เดว พอมันอยาก มันก็มาอีก เป็นแบบนี้เรื่อยๆ

เอามาเล่าเป็นเกร็ดเล็กเกร็ดน้อย(มั่ง) เรื่อง สติ กับ กิเลส>_< ของตัวเอง ฮ่าๆๆๆ

ดีนะเงินเล่นไปนิดเดียว ไม่งั้น คงสติแตก หายไปหมดกับเมื่อวาน

อ้อ เวลาที่เสีย มักจะเป็นช่วง เพลีย ซึ่งคือ ขาด สติ อ่ะมั่งฮะ=o=

แล้วพรุ่งนี้ จะมารายงาน การนั่งวันนี้ฮะ= =''

ปล. ไม่ขยัน และ ขี้เกียจ จะไปรอดมั้ยหว่าเอิท = =

 

น้อง dagaz เล่นค่าเงินคือไรอ่า เหมือนเล่นหุ้นมั้ย Oo??
อ้อ.. แบบ กินส่วนต่างจากค่าเงินที่มัน ขึ้นๆลงๆน่ะเหรอ
ตามหลักเศรษฐศาสตร์แล้ว สิ่งเหล่านี้ไม่ช่วยให้เศรษฐกิจ
เติบโต พี่เลยรู้สึกว่า ถ้าเป็นอาชีพ ก็ไม่ใช่อาชีพที่ดีนัก

แต่ฟังดู ถึงจะเรียกว่าอย่างอื่น แต่อาการเหมือนเล่นการพนัน
เลยอะจ้ะ น่ากลัว... อย่างหลงเพลินเชียว เดี๋ยวจะแย่

ถ้าจะตัดให้ขาด ก็อย่าไปข้องแวะอีกเลยนะ ถ้าเมื่อไหร่
ที่นึกถึงมัน ก็ให้นึกถึงข้อเสียของมันให้มาก
เป็นห่วงเยาวชน อนาตคของชาติ ^^