นั่งสมาธิแล้วจิตคิดนู่นคิดนี่ไม่หยุด ขอคำแนะนำครับ

เริ่มนั่งสมาธิตั้งใจจะนั่งให้ได้ทุกวัน แต่ติดตรงที่ว่าจิตชอบคิดนู่นคิดนี่อยู่ตลอดเลย พอสงบใจได้แป๊บเดียว คิดอีกแล้ว คิดเรื่องเก่ามั่ง เรื่องปัจจุบันมั่ง ปัญหาชีวิตมั่ง นั่งครึ่งชั่วโมงก็คิดตลอดเลย จะต้องทำอย่างไรดีครับ ถึงจะสงบนิ่งได้ catt23

 

http://palungjit.org/threads/อุปสรรคของการภาวนา-หลวงปู่เทสก์-เทสรังสี.257989/

 

นั่งสมาธิเห็นจิตคิด เอ๊ะ แล้วใครเห็นจิตคิด เอ๊ะ เห็นด้วยว่าคิดอะไร
เอ๊ะ งั้นตามดูไปสิว่ามันคิดอะไร
คิดไปถึงเมื่อไหร่ เอ้า..จะคิดได้นานสักเท่าไหร่

 

เข้าใจว่าเป็นสามาธิแบบ อาณาปานสติใช่ไหมครับ

ถ้าใช่

พอรู้ตัวว่าเริ่มคิด ให้ดึงจิตตัวเองกลับมาที่ลมหายใจครับ

พอคิดใหม่ก็ทำอีก ทำไปเรื่อยๆ เดี๋ยวจะหายไปเอง

เพราะสิ่งที่เราทำตอนนี้คือการฝึกจิต ซึ่งจิตเราก็เหมือนลิงที่วิ่งไปเรื่อง ไต่นั่นไต่นี่ไปเรื่อย

ก็ต้องฝึกเค้า เอากันจนลิงท้อ และยอมเชื่อฟังเราเลยแหละ

แล้วตอนนั้นจิตก็จะสงบเอง

ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ

 

สติมีกำลังอ่อนนะครับ จิตตามไม่ทันสภาวะปรุงแต่ของอารมณ์

เผลอแป๊ป เอาอีกแล้ว สิ่งที่คิด เราไม่ได้ตั้งใจไว้เลย มาเอง

เดี๋ยวอดีต เดี๋ยวอนาคต บางที่ดูทีวีก็เก็บเอามาคิดเป็นภาพ ฉากๆไปเลย

ขั้นแรก ฝึกจับลม ถ้าไม่อยู่ ต้องให้ใจมีที่ยึดเกาะ หรือยึดเหนี่ยว

จับภาพพระ นึกภาพพระ พระประธาน พระในรูปภาพ พระองค์ไหนก็ไดเ้ที่เรา

ชอบใจ พร้อมกับรู้ลมเข้าออก จิตใจ จะได้มีที่ยึดเหนียว ไม่ไปทางนู้ที ทางนี้ที ทำบ่อยๆ

หนักเข้า สติก็จะมีกำลังกล้า สมาธิก็จะตั้งมั่นมากขึ้น จิตใจก็จะสงบเย็น

เป็นบุญ เป็นกุศลกับตัวเรา อนุโมทนาครับ

 

แก้ด้วยพุท-โธ นับ1 พุท-โธ นับ2 ไปเรื่อย จนถึงสิบ ถ้าคิดอีกให้นับใหม่ครับ

 

ใช้คำภาวนาครับ จับลมหายใจ

 

ต้องผลิกวิกฤติให้เป็นโอกาส

คุณต้อง ดูคุณภาพของจิต ประกอบด้วย

จิตมันไหลไปคิด แล้วจิตมันจม มันมึน มัวมัว มันเมา มัวเมา และมึนๆ
ไปพร้อมๆกับอาการไหลไปคิด มองเห็นอาการมึนตัวนี้แยกออกมาอีก
สภาวะหนึ่ง มีวิเศษลักษณะหนึ่ง

หากจิตมันไหลไปคิดด้วยความตั้งใจ อาการมึนๆ มัวๆ เมาๆ มันจะไม่มี
แต่จะมีอาการแสบร้อน เกร็ง เขม็งเป็นจุด วูบวาบๆ ร้อนๆ จี้ๆ แทน
อันนี้ก็แยกออกมาอีก อาการหนึ่ง มีอีกวิเศษลักษณะหนึ่ง

เสร็จแล้ว พิจารณาให้ทันตอนแรกที่กำลังไหลไป หรือ ตอนที่กำลัง
กลับมาอยู่กับกรรมฐาน มันจะมีสภาวะแยกอาการ "ไหลไปคิด" เป็นอาการ
หนึ่ง ความตั้งมั่นในการรู้(สมาธิ)ก่อนหน้า หรือตอนกลับมาได้ เป็นอีก
อาการหนึ่ง และความมึนๆมัวๆเมาๆ เป็นอีกอาการหนึ่ง หรือบางทีก็เป็น
อาการแสบๆร้อนๆบริเวณต้นคอไปถึงหน้าผากอีกอาการหนึ่ง

แยกสภาวะธรรมทั้งสาม เข้ามาระลึกรู้ถึงการมีอยู่ การไป การมา การตั้ง
อยุ่ ดับไป ด้วยเหตุอย่างไรให้พิจารณาเนืองๆ

ก็จะค่อยๆ เป็นกลางต่ออาการ ไหลไปคิด แทนที่จะอยากหาย เรากลับ
เอามาพิจารณาต่อยอดให้เกิดปัญญาเสียเลย หากทำได้ ก็จะเกิดสภาวะ
หยุดอยูที่ "รู้" ไม่แส่ส่าย ไม่แสบร้อน ไม่มึนมัว ไม่อึดอัด เพราะสามารถ
หากจุดหยุดที่รู้ รู้อยู่ที่จิต ได้ โดยอาศัยสภาวะธรรมวิเศษลักษณะเหล่านั้น
เป็นเครื่องหมายในการขัดเกลาให้จิตมาอยู่ที่ฐานรู้ (การรู้ของจิต) หากทำ
ได้จะเกิดสิ่งที่เรียกว่า สัมมาสมาธิ หากทำได้ คราวนี้ "ยิ่งคิดยิ่งสว่าง"

ยิ่งแลเห็นความคิด มันเป็นสภาพธรรมปรุงแต่งแต่เพียงภายใน ไม่ออกไป
นอกจิต ไม่ชักชวนออกไปจากกรรมฐาน คราวนี้ "ความคิดกลายเป็นภูมิปัญญา"

เสร็จแล้วจะค่อยๆเห็นว่า หากสมาธิมีกำลังไม่พอ ภูมิปัญญาจะผลิกไปเป็นจิต
ส่งออกนอก เป็นกิเลสที่ออกมาจากจิต ไปๆมาๆ จะเข้าใจ อุบายธรรม
จะเข้าใจเครื่องมือในการปฏิบัติ ละเอียดประณีตกันไปตามแต่วาสนา

 

การฝึกปฏิบัติใหม่นั้น.....ถ้านั่งปุ๊บ.....ไม่คิดเลย.....ไม่มีในโลกหละครับ.....

อาการคิดเป็นเรื่องปกติครับ.....วิธีการง่ายๆคือ...

๑.เมื่อสติรู้ว่าเราคิด(แค่รู้)...ก็เอาใจมาอยู่ที่กรรมฐานกองเดิม...ที่เราปฏิบัติ...
๒.มันคิด....ปล่อยมันคิดครับ....แต่เราก็ตามรู้ความคิดนะ....ไม่ไปกด...เหมือนคนที่กอดคอม้า....ดูมันวิ่งไป....ตามรู้ไป....เท่านั้น.....เมื่อมันหมดแรง.....ก็พามาสู่กรรมฐานกองเดิมครับ.....แค่นี้ไม่ยาก.....

วิธีการสุดท้าย....ถ้าฟุ้งจนเอาไม่อยู่แล้ว.....เลิกครับ....พัก......แล้วค่อยปฏิบัติใหม่.....

 

แก้อารมณ์ฟุ้ง<!-- google_ad_section_end -->​

<HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1>แก้อารมณ์ฟุ้ง<!-- google_ad_section_end --><HR style="BACKGROUND-COLOR: #ffffff; COLOR: #ffffff" SIZE=1>

Artist: หลวงพ่อ ฤาษีลิงดำ ​

<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>ไฟล์แนบข้อความ</LEGEND><TABLE border=0 cellSpacing=3 cellPadding=0><TBODY><TR><TD width=20><INPUT id=play_244 onclick=document.all.music.url=document.all.play_244.value; value=attachment.php?attachmentid=244 CHECKED type=radio name=Music>ฟัง</TD><TD></TD><TD>แก้อารมณ์ฟุ้ง.mp3 (2.60 MB, 6639 views)</TD></TR></TBODY></TABLE></FIELDSET>
<!-- google_ad_section_start -->แก้อารมณ์ฟุ้ง


[MUSIC]http://palungjit.org/posts/103[/MUSIC]

 

วิธีแก้อารมณ์ฟุ้ง
​

ถาม : แก้ฟุ้ง?

ตอบ : หมายความว่า ระหว่างภาวนาแล้วไปคิดเรื่องอื่น ถ้าอย่างนั้น แปลว่า เราหลุดจากลมหายใจเข้า-ออกแล้ว ให้ดึงความรู้สึกทั้งหมดกลับ มาอยู่กับลมหายใจเข้า-ออกใหม่ "พุท" ไม่ทันจะ "โธ" มันไปแล้วก็ดึง กลับมาใหม่ ตอนแรกๆ เอาแค่นับ ๑-๑๐ หายใจเข้า "พุท" หายใจออก "โธ" นับ ๑ หายใจเข้า "พุท" หายใจออก "โธ" นับ ๒ ถ้าวิ่งไปคิดเรื่อง อื่นเมื่อไหร่? นับ ๑ ทันที จนกว่าจะได้ พุท-โธ ครบ ๑๐ ครั้งโดยไม่คิด เรื่องอื่น ลองดูเถอะ..! ครึ่งชั่วโมงไม่ได้กินมันหรอก แค่ ๑-๑๐ นี่แหละ ครึ่ง ชั่วโมงผ่านไปไม่รู้ตัว พลาดเมื่อไหร่นับ ๑ ใหม่ทันที



สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนกุมภาพันธ์ ๒๕๔๖ (ต่อ)
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ
​

 

ปล่อยให้มันคิดไปพอมันคิดจนอิ่มตัวมันก็จะหยุดคิดไปเอง คราวนี้เรื่มภาวนาใหม่จิตก็จะเข้าฌานได้ลึกบรรลุอภิญญาได้

ถ้าเป็นสติปัฎฐาน ๔ ก็แยกจิตออกจากความคิดนั้นแล้วพิจารณาลงไปที่ไตรลักษณ์เลย

พุทธดำรัส:-ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย สมัยใดจิตฟุ้งซ่าน สมัยนั้นเป็นเวลาเหมาะสมสำหรับเจริญปัสสัทธิสัมโพชฌงค์ สมาธิสัมโพชฌงค์ และอุเบกขาสัมโพชฌงค์ เพราะจิตฟุ้งซ่าน นั้นอาจให้สงบได้ด้วยธรรมเหล่านี้ เปรียบเหมือนบุรุษต้องการที่จะดับไฟกองใหญ่ เขาจึงใส่หญ้าสด ลงในกองไฟใหญ่นั้น

อัคคิสูตร

 

หายใจเข้าแรงๆ ดึงสติมาที่ลม
หายใจเข้า-ออกแรงๆ

ใช้คำบริกรรม พุท-โธ จะช่วยให้จิตรู้ตนและสงบเร็วขึ้น
หากฟุ้งอยู่ก็ดูอาการฟุ้งนั้นไปเรื่อยๆ
ดึงสติมาที่ลมอีกด้วยวิธีข้างต้นอีก

ท้ายสุดฟุ้งไม่หยุด ได้เท่าไรก็เท่านั้น

อาจสลับไปเดินจงกรมบ้าง

 

ทำต่อไปเถอะครับ คือแรกๆมันก็ฟุ้งเป็นธรรมดา นั่งไปอีกสักพัก และก็จับลมหายใจอย่างเดียว และ พุทธ - โธ คำเดียวเลย มันจะค่อยๆ สงบลงไปเป็นลำดับ

 

อนุโมทนา สาธุ ที่ต้องการนั่งสมาธิทุกวัน ผมเองกว่าจะนั่งจนจิตสงบได้ใช้เวลาประมาณเกือบ 4 เดือน แต่เตือนตัวเองต้องปฏิบัติทุกวัน อ่านตำราหลายเล่มใครว่าเล่มนั้นดีเล่มนี้ดีซื้อมาอ่านหมด เฮ้อ!! ไม่ใช่ตัวเราซักที พุทโธ สัมมา อะระหัง นะมะ พะทะ เอาหมดทุกอย่าง สุดท้ายมาพบจริตของตัวเองที่ ไตรสรณคมณ์ สมาธิของหลวงปู่ดู่ สิ่งที่ผมพูดมานี่กำลังจะบอกว่า หากคุณหรือใคร ๆ ที่สนใจในการนั่งสมาธินั้น อย่าไปรีบปฏิบัติไปเถอะ ถึงเวลาจะได้เอง แต่ต้องปฏิบัติทุกวันนะครับ บางคนที่ผมเห็น นั่งอาทิตย์ละวัน หรืออยากนั่งก็นั่ง มันก็ไม่ไปไหนซักที บางคนนั่งไปอาทิตย์สองอาทิตย์ไม่พัฒนาก็เลิก ปฏิบัติไปเถอะจิตไม่สงบ สมาธิยังไม่เกิด แต่บุญนั้นเกิดตั้งแต่เริ่มแล้วครับ โชคดีครับ

 

ขอบพระคุณทุกท่านครับ (smile)

 

อีกวิธีที่ใช้ก็คือ
แยกดูเหมือนดูใครก็ไม่รู้อีกคนหนึ่งมันคิด ตามรู้มันคิดโดยไม่ปรุงแต่งเพิ่มจากมัน เข้าทำนองอยากคิดคิดไป เราไม่ยุ่งเราจะดูมันคิด ดูอย่างเดียวไม่ไหวก็อาศัยหาเครื่องเกาะไว้ เราไม่ใส่เชื้อกับมันมันเผาของเก่าหมด มันก็หมด ก้เหลือแต่เราที่ดู
อนุโมทนาครับ

 

เป็นกำลังใจให้ผู้ปฏิบัติธรรมครับ อนุโมทนา
บุญใดที่ข้าพเจ้าได้ธรรมขอดลบันดาลให้ท่านจงสำเร็จดังหวังครับ

 

ผมทำยังงี้ครับถ้าอยู่ๆมานั่งเลยยากครับ ผมต้องกำหนดลมตลอดถ้าว่างๆตอนใหนดูลมตลอดพยามทำตลอดพอมานั่งจริงจะดีครับ..ถ้าผมเริ่มคิดอะไรขณะปฏิบัติผมจะบอกตัวเองว่าคิดอะไรไร้สาระตายเอาไปไม่ได้ซักอย่าง..อยากได้มาทำไมเดี๋ยวก้อเบื่อ..ไร้สาระ..ผมทำงี้ตลอดเลยครับถ้าวอกแวก...นี่ยังไม่นับคัน ปวด เน็บชา พอผ่านมาได้ก้อสบายครับ สู้ครับๆๆแล้วจะรู้ว่าคุ้มค่า