คนที่ปรารถนาเป็นพระพุทธเจ้าในอนาคตนี่ต้องมีลูกด้วยหรือครับ ?

ชาติที่บำเพ็ญบารมี ของพระพุทธเจ้าชาติหนึ่ง เมื่อคราวเป็นพระเวสสันดร.....ท่านบำเพ็ญบารมีด้านทานบารมีครับ.....ชาตินั้นชูชกมาขอพระกัญหากับพระชาลี ท่านก็มอบให้เป็นทานครับ....(ไม่ได้ทำลูกไว้เพื่อให้นะ..แต่เมื่อมีคนทุกข์ร้อนมาขอท่านก็ให้).....เพื่อสงเคราะห์ชูชก.....

โดยปกติพุทธภูมิก็เป็นคนธรรมดา....ไม่ต้องไปถึงขนาดนั้นก็ได้ครับ.....อันนั้นอาจไว้สำหรับโค้งสุดท้ายจริงๆ....

 

ที่สุดแห่งทานบารมี อันยิ่งกว่าบารมีทั้งปวง

ถาม: การที่พระเวสสันดรมอบบุตรและภรรยาให้กับผู้อื่นนำไปเป็นทาสใช้งานเป็นการสมควรแล้วหรือ ถือว่าไม่รักครอบครัวและเบียดเบียนผู้อื่นหรือไม่

ตอบ: (พระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก)

เรื่องนี้หากว่าเราพิจารณาเพียงผิวเผินแล้วดูเหมือนเป็ฯการไร้เหตุผลอย่างยิ่งที่พระองค์ทรงกระทำเช่นนั้น แต่ถ้าเราพิจารณาให้รอบคอบ มองถึงเหตุผลของการกระทำแล้วจะเข้าใจมากขึ้น

ในสมัยอดีตกาล พระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปัจจุบันนี้กำเนิดเป็นพราหมณ์ผู้หนึ่ง เมื่อได้ฟังธรรมจากพระสัมมาสัมพุทธเจ้านามว่า"วิปัสสี"แล้วมีศรัทธาความปรารถนาอันแรงกล้าในอันที่จะบรรลุพระสัมมาสัมโพธิญาณ จึงได้กล่าววาจา ณ ที่นั้น

บัดนั้น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสแก่พราหมณ์ว่า การบรรลุพระโพธิญาณนั้น ในที่สุดแห่งทานบารมีอันยิ่งกว่าบารมีทั้งปวงนั้น พระมหาสัตว์พึงบริจาคภรรยาและบุตรเป็นทาน ก็เธอเล่ายังหาผู้สั่งสมบารมีร่วมกับเธอ คือ เกิดเป็นภรรยา เกิดเป็นบุตรยังมิได้ เธอจักถึงที่สุดแห่งบารมีได้อย่างไร

บัดนั้น มีชายหญิงคู่หนิ่งปฏิญญาว่า "ข้าพเจ้าจักเกิดเป็นบิดาและมารดาแห่งมหาสัตว์นี้ไปทุกชาติ"

บัดนั้น มีชายผู้หนึ่งปฏิญญาว่า "ข้าพเจ้าจักเกิดเป็นบุตรเพื่อมหาสัตว์นี้ได้บริจาคเป็นทาน"

บัดนั้น มีหญิงผู้หนึ่งปฏิญญาว่า "ข้าพเจ้าจักเกิดเป็นภรรยาเพื่อมหาสัตว์นี้ได้บริจาคเป็นทาน"

สัตว์ทั้งหลายมีพระมหาสัตว์เป็นต้น ได้เวียนว่ายตายเกิดบำเพ็ญบารมีร่วมกันดังคำอธิษฐานนี้ พระองค์มิได้บังคับฝืนใจใคร หากสัตว์ทั้งหลายบำเพ็ญบารมีร่วมกับพระองค์ด้วยจิตเมตตาแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายเป็นสำคัญ

ความปรากฎอยู่ในทศชาติชาดก ตอนที่พระมหาบุรุษบำเพ็ญทานบารมี ในชาตินี้เป็นชาติลำดับใกล้จะสุดท้ายในการบำเพ็ญบารมี ท่านรู้ว่าจะต้องสละสิ่งที่สละได้ยาก นั่นคือ การสลละภรรยา และบุตรทั้งสอง อันเป็นที่รักยิ่ง ถือเป็นการเสียสละที่สำคัญมากที่สุด ยากที่บุคคลทั่วไปจะกระทำได้ เป็นการเสียสละประโยชน์ส่วนตนเพื่อประโยชน์ส่วนรวม เพื่อสรรพสัตว์อย่างแท้จริง เป็นการข้ามกำแพงที่กีดกั้นหนทางที่ท่านตั้งความปรารถนาไว้ นั่นก็คือการสำเร็จเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เพื่อโปรดสัตว์ให้พ้นบ่วงจากวัฏสงสารอันเป็นทุกข์ไม่จบไม่สิ้น ถือเป็นพระกรุณาธิคุณอย่างล้นพ้นมากมายนักเมื่อเทียบกับการสละบุตรในภพชาติหนึ่งเท่านั้น

และหากพิจารณาในแง่กฎแห่งกรรม การที่พระธิดา คือ กัณหา ยอมทำตามความประสงค์ของบิดาแม้จะไม่เต็มใจในตอนแรกก็ตาม ก็มีอานิสงส์ให้ไปเกิดเป็นพระนางอุบลวรรณาเถรี ภิกษุณีผู้เป็นเลิศทางฤทธิ์ในสมัยของพระพุทธองค์ส่วนพระโอรส คือ ชาลี ซึ่งในอดีตชาติได้อธิษฐานที่จะเกิดเป็นบุตรของพระมหาสัตว์เพื่อพระองค์จักได้บริจาคเป็นทาน ก็ไปเกิดเป็นพระราหุลและทั้งสองพระองค์ก็ได้บรรลุอรหันต์ทั้งคู่ ถือเป็นอานิสงส์อย่างหนึ่งจากการเสียสละในชาติของพระเวสสันดรด้วยเช่นกัน

ในส่วนของบุพกรรมของพระกัณหาและชาลีนั้น ในอดีตชาติทั้งสองพระองค์เกิดเป็นบุตรของชาวนา บิดามารดาใช้ให้กุลบุตรทั้งสองดูแลความมิให้กัดกินข้าวในนา ควายแก่นั้นดื้อด้านเข้าไปกัดกินข้าวในนา กุลบุตรทั้งสองจึงเฆี่ยนตีควายนั้นให้เข็ดหลาบ ด้วยบุพกรรมดังกล่าว ควายนั้นกำเนิดเป็นพราหมณ์ชูชก ส่วนกุลบุตรทั้งสองเกิดเป็นกัณหาและชาลีร่วมภพชาติกัน และส่งผลให้พระองค์ต้องถูกชูกชกผูกมัดมือเฆี่ยนตี การถูกเฆี่ยนตีดังกล่าวเป็นบุพกรรมของพระกัณหาชาลีเอง มิได้เกี่ยวข้องกับพระมหาสัตว์แต่อย่างใด

ตามเรื่องในชาดกนั้นสุดท้ายทุกคนก็มาอยู่ด้วยกันอย่างพร้อมหน้า นั่นก็แสดงให้เห็นถึงบารมีของพระพุทธองค์ในชาตินั้น ๆ อยู่แล้ว ดังนั้น เรื่องนี้จะต้องพิจารณาให้เห็นถึง "จุดประสงค์" ของการกระทำ และผลที่เกิดขึ้นตามกฎแห่งกรรม แล้วจะสามารถทำใจยอมรับได้ง่ายขึ้น

ที่มา: ปัญหา 108 (5) ธรรมบรรยายเล่มที่ 27 โดยพระอาจารย์มิตซูโอะ คเวสโก วัดสุนันทวนาราม บ้านท่านเตียน ตำบลไทรโยค อำเภอไทรโยก จ.กาญจนบุรี

ผู้สนใจโปรดติดต่อ มูลนิธิมายา โคตมี โทร 02 676 3453<!-- google_ad_section_end -->

 

ศึกษาได้ในพระไตรปิฏก และอรรถกถา
เรื่องราวชาดก เกี่ยวกับการบำเพ็ญบารมีของพระโพธิสัตว์ จนได้มาตรัสรู้เป็นพระพุทธเจ้าองค์ปัจจุบัน

แต่การที่จะต้อง มีบุตร ธิดา ภรรยา คงเป็นบางพระชาติ หรือป่าว