การมีคู่คือการมีทุกข์ จริงหรือ?

การมีคู่ อยากมีคู่


ก็เกิดจากเจ้าตัณหามันพาไป

อยากได้ร่างกายของบุคคลอื่น เข้ามาประคับ ประคอง คิดว่า

คงจะทำไห้เรานั้นมีความสุข

อยากได้คนสวย คนหล่อ นี่ก็เจ้าตัณหาพาไป

ถ้าไม่ถึงกับสวย กับหล่อ ก็ขอไห้ดูดี

ถ้าดูไม่ดี ก็ขออย่าไห้พิการ

ถ้าพิการ ก็อย่าแก่เฒ่าชราก็แล้วกัน

คนแก่ ไม่มีใครเขาอยากได้

เนื้อก็ทั้งเหี่ยว ทั้งหย่น ดูตรงไหน ก็มีแต่ความเศร้าหมอง

ไม่มีที่ใดเลย ที่จะชวนไห้รื่นเริง บันเทิงใจ ชุ่มชื่นหัวใจ

มีแต่จะทำไห้ปลงกะชีวีต เสียละมากกว่า


ฟันฟางก็หัก ร่อยหรอ

บางทีนะ คนที่เราเห็นว่าเค้าแก่ เดินหลังโกง หลังค่อม

อดีต เค้าอาจจะสวยกว่าเรา หรือหล่อกว่า ไม่รู้กี่เท่า

อดีตอาจจะเป็นดารา เป็นคนสวย คนหล่อ แล้วไง

ปัจจุบันคนแก่ทุกคน ครีมอะไร ก็เอาไม่อยู่

ถ้าแก่ เหี่ยวหย่น แบบนี้

เข้าห้องน้ำที ก็เหม็นฉี่ฉุนกระจายไปทั่ว

ยังจะมีใคร อยากจะไปเป็นคู่ ประคับประคองกันอีกไหม

ยังมีใคร คิดว่า เราจะต้องไปชดไช้กรรม ไช้เวร กับร่างกายที่แก่ แล้วก็ทรุดโทรม

แบบนี้กันไหม จะมีบ้างไหมหนอ จากใจจริงๆ ถ้าไม่มีปัจจัยอื่น เค้ามาเกี่ยวข้อง

การเข้าถึงธรรม ก็คือการที่เราได้เพชร ที่มีรารคา

การเวียนวนอยู่กับโลกีย์วิสัย ก็เหมือนหนอนที่จมอยู่ในอาจม

อาศัยตัณหาเป็นที่ตั้ง พอตัณหาพาไห้หลง

การพิจรณา การหาเหตุ หาผล ค้นหาสัจจะของชีวิต

มันถูกบิดเบือน หน้ามืด ตามัว ลืมเหตุ ลืมผลเสียสิ้น

ก็มันสวยนี่ ก็ดีอะ กริยาก็น่ารัก จะยึ้น จะแย้ม มันดูดีไปหมด
ดูเท่ ดูหล่อ ดูสมาร์ท

ลืมอาการนั่งถ่าย อุจาระเสียหมดสิ้น

เอาง่ายๆ จมูก ของง่ายๆนะ แค่รูหรือโพลงจมูก

มันทั้งเหม็นคาวบวกกับเ มีกลิ่นเน่าตุๆ ด้วยกันทุกคน

แบบนี้ สดุดกันบ้างหรือยัง


ถ้าเริ่มสะดุด ก็หาทาง อย่ากลับมามีร่างกายแบบนี้กันอีก

อนุโมทนาครับ

 

ขึ้นอยู่กับแต่ละคนครับ
- จุดหมายปลายทางต้องการอะไร ชาติหน้าต้องการเกิดอีก ก็ต้องมีคู่กันต่อไป<br>
- ชาติหน้าไม่อยากเกิดแล้ว แบบนี้ไม่น่าจะมีครับ มันเป็นอุปสรรค ในการปฏิบัติ<br>
แต่ถ้ามีคู่แล้ว ปฏิบัิติดีทั้งคู่คือ ชาตินี้หวังเป็นชาติสุดท้ายทั้งคู่ แสดงว่าคู่นั้นนัดกันมาปฏิบัิติเป้นชาติสุดท้าย ถ้าได้คู่อย่างนี้ผมก็อยากมีเหมือนกันครับ. น่าจะหายาก.

 

การมีคู่ หรือ ไม่มีคู่นั้น ก็ล้วนแต่ตั้งอยู่บนพื้นแห่งความทุกข์ทั้งนั้น

๑. การมีคู่ที่ต่างฝ่ายต่างเร่าร้อนดิ้นรนด้วยตัณหาความทะยานอยากในฝ่ายกิเลส
อยากได้อยากมี ไม่อยากได้ไม่อยากมีอย่างสุดขั้ว ไม่มีใครยอมใครนั้น
ย่อมมีทุกข์ร้อนเผาลนใจได้มากกว่าอยู่คนเดียวเป็นอันมาก
อีกทั้งต่างฝ่ายต่างพุ่งเข้าหากระแสแห่งกิเลสไม่มีการเจริญทาน ศีล สมาธิ และปัญญา
เพื่อหาเครื่องดับทุกข์เข้าถึงสุขอันถาวร
การมีคู่อย่างนี้ คือ การมีทุกข์อย่างแท้จริง หาความสุขมิได้แม้แต่ฝ่ายโลกียธรรม

๒. การมีคู่ที่ต่างฝ่ายต่างช่วยเหลือกิจการงานต่างๆ
ถ้อยทีถ้อยอาศัยรู้จังหวะหนักจังหวะหนักเบาเขาร้อนเราเย็นรักษาน้ำใจกันและกัน
ให้มีแต่น้ำใจที่อบอุ่นไม่เย็นชืดและร้อนรน ดำเนินคู่เลี้ยงชีพอยู่ในกรอบแห่งความดีงามแห่งศีลห้าประการ
เจริญทาน ศีล สมาธิ และปัญญาเพื่อหาเครื่องดับทุกข์เข้าถึงสุขอันถาวร
การมีคู่อย่างนี้ คือ การมีคู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขอย่างแท้จริง หาความสุขได้ทั้งฝ่ายโลกียธรรมและโลกุตรธรรมในเบื้องต้น

๓. การมีคู่ที่ต่างฝ่ายต่างช่วยเหลือกิจการงานทางโลกและทางใจในการเจริญปัญญาเข้าใจโลกตามตความเป็นจริง
รู้ร้อนละร้อนรู้เย็นรักษ์เย็นแห่งใจกันและกัน ดำเนินคู่เลี้ยงชีพอยู่พอประมาณในกรอบแห่งความดีงามแห่งศีล
เจริญทาน ศีล สมาธิ และปัญญาเพื่อหาเครื่องดับทุกข์ในทุกข์ที่ยังไม่รู้เพื่อเข้าถึงสุขอันถาวรยิ่ง
การมีคู่อย่างนี้ คือ การมีคู่ร่วมทุกข์ร่วมสุขอย่างแท้จริงที่สุด
และสามารถสร้างความสุขให้ได้ทั้งตัวเองและผู้อื่น เข้าถึงสุขได้ทั้งฝ่ายโลกียธรรมและโลกุตรธรรมในเบื้องปลาย

 

มีอะไรก็ทุกข์กับสิ่งที่มี

เพียงแต่จะทุกข์มากหรือทุกข์น้อยเท่านั้นเอง จะไม่ให้ทุกข์เลยเป็นไปไม่ได้

เหมือนอยากมีลูก พอมี ก็คิดว่ามีสุข แต่พอผ่านไปสักเดือน ก็เบื่อ ความทุกข์ก็เริ่มมีขึ้น เพราะต้องคอยตื่นมาดึกๆ ชงนมให้ลูกหรือคอยเช็ดสิ่งสกปรก ทำให้นอนไม่อิ่มเหมือนตอนไม่มี

มีอะไรก็จะทุกข์กับสิ่งที่มี พระพุทธเจ้าทรงสอนให้สันโดษ คือ พอมี พอใช้ พอกิน เท่านั้นเอง เพราะมีมากก็ต้องคอยดูแลรักษา ก็ทุกข์มาก

 

เราว่า ตอนรักกันมันก็หวานแหวว ดีอยู่หรอก สักพักถ้าไม่เข้าใจกันมากพอ ก็จะเป็นทุกข์ เพราะคนเราคาดหวังสูง เพราะเขาเป็นคนรักของเรา

 

เคยผ่านชิวิตคู่มา ตอนนี้โสดแล้ว.... อยู่กับลูกกับแม่ มีความสุขกว่าตอนใช้ชิวิตคู่
เพราะอะไรเหรอ สามีเป็นคู่เวรคู่กรรมซะมากกว่าที่จะเป็นคู่บารมีนะ
ทำแต่เรื่องให้ช่ำใจตลอด คนเรามีความอดทนนะ เรื่องที่รับไม่ได้สำหรับผู้หญิงก็คือการนอกใจ ซึ่งเค้าเองก็นอกใจไม่ซื้อสัตย์กับเรา ทั้งๆที่เราจริงใจ ไม่เคยนอกใจเลย ทำหน้าที่แม่บ้าน แม่ของลูก ทำงานไปในตัว ไม่เคยละเลยตลอด12ปี (แต่มันก็ผ่านมาแล้วล่ะ ขี้เกียจจำ) และเค้าก็ไปเจอใครก็ไม่รู้ รู้จักกันไม่นานแต่(ใช่)สำหรับเค้า ทุกอย่างเร็วมาก เราเองก็รับไม่ไหว เพราะเค้ากับเธอก็ดัน(ท้อง)ขึ้นมา. เราก็ไม่รู้จะทำใจอย่างไรดี ความรักของเรากับเค้าก็เลยเป็นอดีตไปเลย เราไปเองดีกว่าไม่ต้องเลือกเราแล้ว เพราะอะไรเกือบ ครึ่งปี เค้าโกหกเราที่เป็นภรรยาตลอด แก้ตัวตลอด และเราเองก็ยอมรับที่จะใช้ผู้ชายร่วมกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ สรุปคือ (ขอลาออกจากตำแหน่งเมียอย่างภาวร)
ตอนนี้ก็โสด ยอมรับว่าเหงานะแรกๆ แต่ได้กำลังใจจากหลายฝ่าย ครอบครัวให้กำลังใจ ไม่เหงาแล้ว. บ่นมาตั้งนานจะเกี่ยวอะไรกับกระทู้นี้เปล่านะ เอาเป็นว่ามีทั้งสุขและทุกข์ปนๆกันคะ

 

มีคู่แล้วคิดว่ามั่นคง แต่คิดผิด

คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง มีสามีที่ขยันทำมาหากิน สร้างหมู่บ้านขาย กำลังมีลูกตัวเล็กๆน่ารัก วันหนึ่ง สามีไม่สบายไปซื้อยามากิน แล้วนอนไม่ตื่น จัดงานศพที่วัด
มีแต่เจ้าหนี้ธนาคารมาทวงหนี้กลางงาน เลยต้องรีบเผาภายในสองวัน คุณฐิตินาถกลุ้มใจ แต่มีลุงคนหนึ่งมาบอกถ้าไม่อยากล้มละลายให้ไปปฎิบัติธรรมตอน
แรกก็งง แต่ก็ทำตาม นั่งสมาธิเป็นเหน็บชา เห็นว่า ปวดที่ขา แต่ใจไม่ปวดด้วย
มันแยกกันได้ เลยคิดได้ว่าปัญหาก็ส่วนปัญหา ใจก็ส่วนใจ ก็ตั้งสติได้ก็ค่อยๆหา
ทางใช้หนี้เป็นร้อยล้านจนหมด ปัจจุบันเป็นอาจารย์สอนธรรมะให้แก่ภิกษุสามเณร และผุ้ใฝ่ในธรรม

คุณฐิตินาถ บอกว่า ความมั่นคงไม่มี มันมีไม่ได้ เพราะชีวิตเป็นสิ่งไม่เที่ยงแท้แน่นอนนั่นเอง ........

 

เมื่อพบแล้วต้องจาก ไม่อยากจากก็อย่าพบ

การจากกันมี 2 แบบ

1 จากกันโดยยังมีลมหายใจอยู่ทั้งสองคนหรือยังมีชีวิตอยู่
2 จากกันโดยมีคนหนึ่งไม่มีลมหายใจหรือตายนั่นเอง


อยากจากแบบไหนเลือกเอานะครับ

 

สำหรับผม ผมคิดว่าการมีคู่นั้นมีทุกข์ก็จริงครับ แต่แน่นอนว่า มีทุกข์ย่อมมีสุขด้วย เพียงแต่เวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วกว่าเวลาที่มีทุกข์เสมอ เราจึงรู้สึกได้ว่า เรามีทุกข์นานเหลือเกิน ส่วนวิธีที่จะทำให้ทุกข์จากการมีคู่บางเบาที่สุด ผมคิดว่า สิ่งที่สำคัญที่สุดของการมีคู่ก็คือ "ความรัก" และ "ความเข้าใจ" ครับ ความรู้สึกทั้งสองอย่างนี้จะเป็นตัวหลักในการดำเนินชีวิตคู่ หากคุณมีความรู้สึกทั้งสองอย่างนี้และทำความเข้าใจกับมันได้ ผมคิดว่า ชีวิตคู่ของคุณย่อมเกิดปัญหาน้อยที่สุดครับ (แต่ไม่ใช่ว่าไม่มีปัญหาเลยนะครับ เพราะความรักนั้นย่อมมีอุปสรรคเป็นธรรมดา หากไม่มีอุปสรรคมาขัดขวางความรัก เราย่อมไม่รู้จักรักครับ)

 

ใครผ่านชีวิตคู่(เวรคู่กรรม)มาได้ก็ถือว่าโล่งอกแล้วครับ คราวนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำงานหาเงินเลี้ยงลูกเลี้ยงแม่และปฏิบัติธรรมไปตลอดดีกว่าครับ

 

เห็นด้วยกับทุกความเห็นที่ว่าเกิดมาแล้วก็ต้องเป็นทุกข์อยู่วันยังค่ำ ไม่มีใครเกิดมาพบแต่ความสุขอย่างเดียวหรอก ถึงจะมีคู่ที่ดี เหมาะสมกัน ยังไงก็ต้องเป็นทุกข์อยู่ดี ไม่มากก็น้อย ยกตัวอย่างเช่น ถึงจะเป็นคู่แท้ คู่สร้างคู่สม ไม่เคยทะเลาะ ขัดใจกัน ยังไงก็ต้องมาเป็นทุกข์เพราะความเป็นห่วงคู่ของตน

ส่วนคนที่ไม่มีคู่ เค้าก็มีเรื่องอื่นให้ต้องทุกข์ใจเหมือนกัน

 

สู้เขาค่ะ อย่ายอมแพ้
เลือกทุข์ค่ะ :VO มันท้าทายดี เพราะไอ้ความทุกข์นี่แหล่ะ ที่ทำให้เราเข้าใกล้ธรรมะยิ่งขึ้นและทำความเข้าใจได้ง่ายขึ้นเพราะผ่านมันมาแล้วหากเราเข้าใจ เราจะหันไปขอบคุณความทุกข์ทีเดียวเทียวแหล่ะ
ส่วนสุขบนความไม่เที่ยงน่ะชอบทำให้เผลอ แล้วพอเผลอไปต้องรีบเอาใหม่ๆ เวลาความทุกข์กลับมา
แต่ว่าและแล้ว ไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์ก็ไม่มีอันไหนอยู่กับเราตลอดไป ชิมิ ชมิ

ความดี
ถ้าเรายังไม่ละทิ้งมัน
และลงมือทำในสิ่งที่ฝัน
ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง
ทีละนิด ทีละหน่อย
คล้ายหยดน้ำ...ที่เซาะหินผา
เชื่อแน่ว่า...คงมีสักวัน
...

ด้วยมิตร