นู๋บี ....เด็กดี?....ของป๋าวีฯ... ( อะแค้ก ....อะแค้ก.... )

คุณ saturday rainy รู้วิธีไปนรกหรือยังฮะ
ถ้ารู้ว่าเค้าไปกันยังไง บอกด้วยนะฮะ อิอิ

 

คืออย่างงี้ สืบเนื่องมาจากกระทู้ที่นู๋บัวโดนแบน ค่อนข้างจะแรงและทำให้คนที่ศรัทราพระพุทธอึ้งไม่กันไปถ้วนหน้า หลายคนก็แนะนำสถานที่ๆเธออาจจะได้ไปก็มี ซึ่งก็เข้าใจว่านู๋ไม่ยอมไป
คำพูดก็เป็นกรรมอย่างหนึ่ง เคยได้ยินมั้ยคำๆเดียวทำให้คนผูกคอตายได้เลย แต่คนพูดยังยืนยิ้มแฉ่ง ก็เข้าใจว่ามันเป็นอัตตา แต่ถ้าพูดถูกที่ มีความนอบน้อมกว่านี้ เหตุร้ายแรงก็ไม่เกิด
ผมเลยเอาเรื่องนี้มาเทียบให้อ่านกันดู
ในสมัยพระพุทธกาล พราหมณ์ที่เคยด่าพระพุทธเจ้าซึ่งๆหน้าก็มี พอได้ฟังพระธรรมแล้วเลื่อมใส เป็นพระอรหันต์ก็มีนะ เท่าที่เคยอ่านดู
ปริยัตินี่ผมก็ไม่เชี่ยวชาญ ไม่มีภูมิด้วยซ้ำ ได้แต่อาศัยบุญเก่าเกาะผ้าเหลืองไปวันๆ ก็เห็นใจหลายคนที่พูดคุยกันค่อนข้างแรง ทุกที่มีกฎเกณฑ์ให้ต้องทำตามทั้งนั้น แม้ตายไปแล้ว ยังเลือกไม่ได้ ต้องไปอาศัยเกิดตามแรงกรรม พอตายแล้วนึกว่าสบายแล้วยังต้องทำงานต่ออีก ดูดิเกิดเป็นคนก็ยาก เป็นผีแล้วยังมีระดับชั้น

 

คนที่ไม่รู้ตัว จะทำจะช่วยอย่างไร ก็ไม่รู้อยู่ดี
โดนตบหน้าก็เกรี้ยวกราด
โดนชมก็หลงล่องลอย
ได้ยินสิ่งที่ไม่ชอบใจก็ของขึ้น
ได้ยินคำที่ชอบใจก็หลงรัก
รู้อะไรมาก็อยากบอกให้คนอื่นได้รู้ อยากเผื่อแผ่ อยาก...อยาก...อยาก...
อยากบอกให้คนอื่นเข้าใจ ซาบซึ้ง เหมือนที่ตัวเองรู้สึก
การปฏิบัติธรรมอย่างอุกฤต ช่วยให้รู้จักเรื่องพวกนี้ของตัวเองได้ไหม
รู้ทันจิตตัวเองได้บ้างไหม

เมตตาคืออะไร มีจิตคิดร้ายคืออะไร เรากระทำอย่างไร เราก็ได้รับผลอย่างนั้น
ถ้าจะมีคนหัวเราะต่อศรัทธาจริตที่เสียจริต ก็เพราะเราทำตัวเราเอง
คนบางคนเขารู้ และมีวิธีบอกให้คนอื่นรู้ตามในแบบของเขา มันก็อยู่ที่จริตของเขา เป็นแบบนี้
เรารับความรู้จากเขาไม่ได้ ก็แว้งกัดเขาอีก แต่เขาก็ไม่โกรธตอบหรอกมั้ง
เรื่องของคนสวยใจดี แต่คนอื่นรับไม่ได้ ก็เป็นเรื่องของโลก แต่ความหวังดีมันก็ดูได้
ว่าใครมีเมตตา ใครมีพยาบาท ใครมีแต่อารมณ์ ใครมีธรรม
ใครไม่โกรธตอบ ไม่ของขึ้น เราว่า เขาเจ๋งนะ
อย่าโกรธคนโง่ อย่าโมโหคนบ้า บางทีคนที่โง่และบ้า อาจจะรู้อะไรดีดี มากกว่าคนที่ว่าเขาก็ได้นะ
แต่เราก็เห็นใจคนที่เสียจริต นะ แต่ถ้ายังไม่รู้ตัว มันก็เสียจริตไปเรื่อยๆ แหละ ใครก็ช่วยไม่ได้
มีแต่ตนเอง ที่ช่วยตนเองให้รู้ตัวได้ เท่านั้น คนอื่นมาช่วยก็อาจจะเจ็บตัวฟรีก็ได้


ก็แล้วแต่มุมมอง ก็มองได้ต่างมุม

 

ช่าย ช่าย ค่อนข้างแรงจินๆนะแม่กิมโน๊ย คือวิธีที่พูดอาจทำให้ผู้คนขุ่นมัวได้น่ะ
แต่ในมุมมองของเหล่าฮูเห็นป้ากิมโน๊ยเค๊าตลกดีน่ะ เล่าอะไรให้ฟังแมะ แต่ยาวนะ!

ครั้งนึง เหล่าฮูพาเพื่อนคนนึงที่ชอบเล่นพระไปหาเพื่อนอีกคนที่เก่งระดับเซียน คนแรกชื่อวิน คนหลังชื่อตี๋นะ

ไอ่วิน.เนี่ย ชอบซื้อพระแถวคลองถมและตามแผงลอย เคยถามเค้าว่าจะได้ของดีได้ไง เค้าว่ามันไม่แน่ ตาดีได้ตาร้ายเสีย เหล่าฮูก็พยักหน้าหงึกๆเชิงว่าเข้าใจดี แต่ไม่ได้ชอบการเล่นพระน่ะ พระมีไว้บูชาเท่านั้นเพื่อเป็นเครื่องโยงใจนะเพื่อเจริญพุทธานุสสติ แต่อันนี้ก็แล้วแต่รสนิยมนะ ตัวครายตัวมัน

แต่ที่เป็นปัญหา คือไอ่วิน.เนี่ยมักจะซื้อพระแพงๆเช่นพระสมเด็จ ในราคาองค์ละสี่ห้าร้อยบาท เลยว่า

เฮ่ย องค์จริงแท้ๆร่วมล้าน จะซื้อในราคาไม่กีี่่ร้อยได้ไงฟระ ถึงซื้อได้ก็ไม่เป็นการเอาเปรียบเขารึ

ไอ่วิน.มันว่า พวกนี้ก็ขโมยของพ่อหรือของเก่ามาขายไง มันไม่รู้เรื่องอะไรเท่าไหร่ร๊อก

อ่าว นี่มันไม่ได้มีความคิดดีเลยนะเนี่ย มันคิดเอาเปรียบเค้าแต่แรก คือคิดหลอกคนขายพระน่ะ(เหมือนที่เคยได้ยินบ่อยๆ ที่บ้านมีพระเก่าแยะ ไม่มีตังค์เลยเอาของพ่อมาขาย)

เหล่าฮูว่า: ที่เอ็งคิดจะหลอกมัน มันก็หลอกคนอย่างเอ็งนี่แหละ

สมัยก่อนเรียนอยู่ที่วัดมกุกกษัตริย์ จะเห็นพวกร่อนพระในคลองมาร่อนทุกวัน คือพวกนี้ไปซื้อพระใหม่มาแช่ในคลองทำให้เก่าแล้วเอามาขายมัง ตลกดี

ทีนี้ เลยชวนมันไปหาเพื่อนที่เก่งมากๆ เพื่อให้ฉลาดขึ้นน่ะ มันกุลีกุจอหอบพระของมันไปด้วยให้เจ้าตี๋.ดูให้ ไอ่ตี๋.ดูพระทั้งหมดแล้ว มันพยักหน้าหงึกหงัก แล้วพูดอย่างเกรงใจอย่างที่สุดว่า

เก๊ทั้งหมด!

เจ้าวิน.ไม่ยอมเชื่อ มัันเล่าถึงประสพการณ์ว่า แขวนแล้วกินอิ่มนอนหลับนะ องค์นี้แขวนแล้วถ่ายท้องดี องค์นี้แขวนแล้วทรงอำนาจ องค์นี้แขวนแล้วยิ้มทั้งวัน
พวกเราฟังแล้วครื้นเครงดีน่ะ ด้วยว่าเจ้าวิน.เนี่ยพูดอะไรออกมาก็ตลก
เจ้าตี๋.เลยบอกว่า เนี่ย เคยรู้จักคนที่ถูกลอตเตอร์รี่รางวัลที่หนึ่งบ้างไม๊

วิน: ไม่เคยอ่ะ
ึ
ี๋ตี๋: พระสมเด็จก็เหมือนกัน ไม่ได้มีของแท้ให้ดูเยอะแยะร๊อก ของแท้คนเก่งๆเขาซื้อไปหมดน่ะ หวังฟลุคเจอพอดิบพอดีในแผงแบบนั้น โอกาสแทบไม่มี ขนาดในแผงพระมาตรฐาน ยังไม่มีให้เห็นง่ายๆ ประสาอะไรกะแผงริมฟุตบาท

วิน: เฮ่ย ไม่แน่ อาจมีคนหลงเอามาขายก็ได้ เด็กมันขาดตังค์เลยจิ๊กพ่อมาขาย

ตี๋๋: ง่า นิยายแบบนี้ได้ยินมาไม่ต่ำกว่า30ปีแล้วน่ะ ทุกวันนี้ยังพูดไม่จบอีกรึ
เอางี้ ถ้าอยากซื้อทองแท้ๆเนี่ย เอ็งจะไปซื้อทองแท้ที่ริมฟุตบาทแถวอนุสาวรีย์ชัยแมะ

วิน.: เฮ่ย ไม่แน่ ทองแท้อาจปนอยู่ก็ได้นา(ฮา)

ตี๋๋: งั้นเอางี้ เอ็งจะซื้อทองแท้ในราคาเส้นละร้อยสองร้อยได้รึ แถวทางเท้าเนี่ยนะ ริมฟุตบาทเสาวรีย์ชัยเนี่ยนะ!

วิน: ของมันไม่แน่ร๊อก มันอาจหลงมาได้ ตาดีได้ตาร้ายเสียนะ อย่าเลิม(ฮาๆ)

ตี๋๋: งั้นเอาใหม่ ให้เอ็งไปขายทองที่อนุสาวรีย์นี่แหละ เอ็งจะเอาทองแท้ๆไปวางปนขายในแผงกะทองเก๊ ราคาเส้นละร้อยสองร้อยแมะ

มันพิจารณาอยู่ครู่ใหญ่ ท่าทางหนักใจ เสร็จแล้วตอบแบบมั่นใจว่า

วิน: ของแบบนี้มันไม่แน่ร๊อก ตรูอาจใส่สร้อยไปขายของ แล้วอาจเผลอทำหล่นใส่พวกของเก๊ที่ขายอยู่ และอาจเผลอขายไปในราคาสองร้อยก็ได้นี่นา

เที่ยวนี้พวกเพื่อนๆที่นั่งฟังเงียบๆอยู่ ก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาอย่างหมดความอดทน เสียงกัมปนาทลั่นบ้านปานฟ้าจะถล่มแผ่นดินจะทลาย เหล่าฮูน้ำตาไหลพราก เพราะพยายามกลั้นหัวเราะ ต่างคนหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุก เสียงหัวเราะก้องอยู่อย่างนั้นยาวนานพอสมควร จึงหยุดลง และก็สูบบุหรี่กันพักยก

วิน: แต่ไม่รู้นะ! วันนั้นตรูใส่พระองค์นี้เดินผ่านไปแผงคนขาย ไม่รู้ยังไง ไอ่คนขายพอเห็นตรู มันก็ทิ้งแผงวิ่งหนีไปเลย เหมือนมีมหาอำนาจจริงๆนะ
(ทุกทีขายสี่ห้าร้อยก็กำไรแระ แต่ไอ้วินซื้อในราคาสองพันน่ะ)

ฮ่า ฮ่า ฮ่า 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5 5
หมด หมดกัน!
เที่ยวนี้ระเบิดเสียงหัวเราะยาวนานหนักเลย บุหรี่ที่จุดสูบเป็นอันสูบไม่ได้ สำลักควันบุหรี่หลุดปาก

ง่า! ฟังแล้วคิดไงอ่ะ
คือไม่เจตนาจะฌาปนกิจเพื่อนกลางอากาศนะ แต่อันนี้คลาสสิคน่ะ
คนบางคนไม่รู้ยังไง มันก็ไม่รู้อยู่ร่ำไปน่ะ ว่าที่จริง เจ้าวินอาจรู้ตัวนะ แต่กลัวเสียหน้า เลยดันทุรังแก้ตัวน้ำใสๆไปเรื่อยๆ
เรื่องจริงต่อมาก็คือ เหล่าฮูและเพื่อนอีกคนขับรถไปส่งมันที่บ้าน มากินเกี๊ยวน้ำอย่างไม่มีความสุข เพราะหมอปล่อยมุขเด็ดตอกย้ำความมีมหาอำนาจของพระสมเด็จมันอีกเป็นระยะๆ หลังออกจากบ้านเจ้าตี๋

เรื่องนี้จริงไม่อิงนิยายน่ะ ที่เหล่าฮูชวนเจ้าวินไปหาไอ้ตี๋ หมายเพียงให้มันเลิกถูกเขาต้ม ทั้งๆที่พยายามจะต้มเขา มันบอกไม่ถูกน่ะว่า คนที่ไม่พยายามเข้าใจเนี่ยเค้าคิดยังไง คนที่เข้าใจก็เข้าใจ ที่ไม่พยายามเข้าใจ มันก็ฝังหัวเชื่ออยู่แบบนั้นเอง เป็นที่ขบขันของคนที่พบเห็น ดูๆไปก็น่าเห็นใจไอ้วิน แต่มันตลกจินๆน่ะ ทุกวันนี้เลิกคบมันละ โทษฐานเป็นคนพาล(แปลว่าไม่รู้) เหล่าฮูคบมาสามสิบปี ต่อไปไม่ปราถนาคบหรือพบกะคนพาลอีก เลยปล่อยไปตามวิถีีของเขา เราไปตามทางของเรา เรื่องของวินยังมีอีกแยะนะ แต่เอามายกเป็นตัวอย่างตลกๆก็พอน่ะ 555
ง่า อันนี้ป่าวว่าใครนะบอกก่อน ทุกคนก็โง่ก่อนฉลาดน่ะ ไม่เจตนาหัวเยาะเราะใคร ยกเว้นไอ้วิน55555555

 

ส่วนกระทู้ที่นู๋บัวโดนแบนนั้น ก็สมควรอยู่ เพราะคนเคยแบน ก็มีวิธีคิดแบบของเค้า
แต่ความจริงคือ พระพุทธเจ้าก็เคยเกิดเป็น...อย่างที่ป้าเค้าว่า หรือไม่จริง!
แต่เพื่อนชาวพุทธทั้งหลายไปมองว่าป้ากิมโน๊ยติเตียนดูหมิ่นพระพุทธเจ้าน่ะ(ทั้งๆที่พระพุทธเจ้าท่านเล่าให้ฟังเองนะ) อาจเพราะวิธีพูดละมังที่ทำให้คิดได้แบบนั้น แต่เหล่าฮูเห็นว่าเค้าพูดเตือนสติคนแบนน่ะ ถ้าพระพุทธองค์ยังเคยเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานแบบต่างๆแล้วไซร้ พวกเราแต่ละคนย่อมไม่มีใครรอดพ้นกำเนิดเดรัจฉานมาก่อนซักคน จึงไม่เห็นว่าป้าจะพูดผิดตรงไหน คนไม่ยอมรับความจริงตะหากที่น่าละอายน่ะ แล่้วพาลลงโทษให้สาสมใจ
แต่ทว่า กรรมใครก็กรรมใครน่ะ รับผิดชอบกันเองนะ
เนี่ย ตามฟามเห็นเหล่าฮูเอง ไม่คิดว่าป้ากิมโน๊ยเค้ามีเจตนาจาบจ้วงพระพุทธเจ้าหรอกนะ แต่ใครขุ่นมัวฟุ้งขึ้นมา น่าจะย้อนพิจารณาให้ดีสักหน่อย แม้แต่รูปต่างๆที่แปะก็ไม่รู้มันไม่เหมาะสมยังไง พูดอย่างนี้จะว่าลำเอียงน่ะ (ส่วนใหญ่ในนี้คงว่าตามๆกันมัง) ก็แล้วแต่ละกัน เมื่อคนเสื้อแดงปิดถนน ไปถามพวกเสื้อแดงด้วยกัน ส่วนใหญ่ก็ึคงสะใจนะ แต่ถ้าถามคนทั่วไปก็อิดหนาระอาใจ เป็นธรรมดา เน๊อะ

 

หึ หึ

เจ้าป้าบัวเกรียน เขามีพรนรก อิอิ สามารถเป็นเลิศ
คือมีความสามารถกระแทกศรัทธาจริต ของสาธุชน ออกมาเต้นระบำแบบคนเสียจริตได้
ใครเต้นมาก เจ้าป้าก็ขำมาก ใครเต้นน้อย เจ้าป้าก็ขำน้อย อิอิ (เดาเอาน่ะ)
ใครไม่เต้นเลย นี่ไม่รู้ว่าเจ้าป้าเขาจะรู้สึกยังไง นะ
แต่ไม่ว่าใครจะคิดยังไง จะกระทำยังไง กับเจ้าป้าเขา
นู๋เนียนว่าเจ้าป้าเขาก็ไม่ได้อะไรกับใคร ไม่โกรธเคืองใคร ไม่พยาบาทใคร
ยังคงเอ็นดูพุทธศาสนิกชนป็นอันมากๆๆๆๆๆ อยู่ดี
ถ้าไม่เอ็นดูมาก ก็ไม่มาหยอกเล่น(แรงๆ หรอก มั้ง)
ถ้าเจ้าป้าเขาเลิกเอ็นดูพุทธมามกะเมื่อไร เขาก็เลิกหยอกไปเอง
แต่คงยากส์ อะนะ เพราะรู้สึกว่าเจ้าบัวเกรียนจะหลงรักพุทธมามกะ
และเอ็นดู จุด จุด จุด เป็นพิเศษ อิอิ คงจะตามหยอกเล่นไปอีกนาน เหอๆ
ตามประสาคนรักกันก็ตามมากระจุ๊กกระจิ๊ก ...กระซิก กระซิก อิอิ
และตามไปหลอกหลอนในทุกที่ที่มีโอกาส ไง เจ้าคะ ท่านผู้ชม

เออ... ถ้าเจอคนประเภทหยอกเท่าไร ก็หูทวนลม ไม่มีของขึ้น เงียบฉี่ เงี้ยะ
จะไปสนุกอาไร้ ใช่ไหมเจ้าคะ พวกหยอกแล้วขึ้น อะ สนุกเขา ล่ะ
ยิ่งพวกฟอร์มดี เลิศลักษณ์ สะแมนแตน สวย หล่อ เลิศ ประเสริฐศรี มณีเด้ง
อยู่แต่ในวิมานความฝันอันแสนเลิศเลอ ของตัวเองเนี่ย เป็นเป้าหมายชั้นดีเลย ล่ะ
กุเลิศ กุดี นี่ของกุ นั่นก็ของกุ สะสมของดีๆไว้เยอะ โจรมันก็เล็งเอาดิ ...เหอๆ
ไอ้ที่คิดว่าแน่ๆ เป็นผ้าดิ้นเงินดิ้นทองห่อหุ้มอยู่ พอโดนโจรปล้นเอาหน่อย
โดนเอามีดปักกลางใจหน่อย โดนตบหน้าเอาหน่อย พวกพ่อพระ แม่พระ ก็พร้อมใจกัน
แสดงธาตุแท้ ตัวตนของตนออกมา บ้างก็ตบตีอุตลุด ด่าทอ แช่งชักหักกระดูกมั่ง
ที่มีธาตุแท้ดีจริงๆ ก็เห็นมีเหมือนกันนะ มีเมตตา มีอุเบกขา ก็มี คนที่เห็นแล้วรู้เขาก็นิยม
สรรเสริญอยู่ในใจ
พวกผ้าขี้ริ้วห่อทองเนี่ย โจรมันก็ไม่รู้ มันก็ไม่แล จริงไหม
ก็เป็นเหตุให้ปลอดภัยจากโจรได้ นอกจากเจอโจรที่ชอบสะสมผ้าขี้ริ้วห่อทอง
ก็อาจจะไม่รอดจากสายตาโจร อิอิ ก็ว่ากันไปตามเหตุ

ไม่ได้เข้าข้างใครนะ พูดตามที่เห็น (จริงๆนะเธอว์ แหะ แหะ)
แต่ก็นะ จะมีซักกี่คนที่จะยอมรับความจริงของตัวเองได้
คนที่รู้ก็รู้ คนที่ไม่รู้ก็ไม่รู้ อยู่ดี คนที่ไม่รู้ก็ตกเป็นเหยื่อของคนฉลาดไป
โลกนี้มันก็โหดร้ายอยู่แล้วนิ เหมือนกวางที่วิ่งหนีเสือ ถ้าไม่มีเสือ กวางก็คงอยู่อย่างนั้น
ไม่มีพัฒนาการ ไม่ต้องวิ่งหนีให้เร็วขึ้นเพื่อจะหนีเสือ แล้วก็คงจะออกลูกหลานมาเต็มไป
หมดจนโลกเสียสมดุลย์ ที่สำคัญคือมันจะคงที่อยู่อย่างนั้นไม่มีการเปลี่ยนแปลง
ไม่มีวิวัฒนาการ ก็ได้แค่อยู่ไปวันๆ รอวันตายอย่างสงบ ไปเท่านั้น
แต่ถ้ามีเสือมาเพ่นพ่านในถิ่นของกวาง ถ้ากวางตัวไหนมันรู้ตัวได้ รู้จักเสือ
ได้กลิ่นของอันตราย รู้จักพัฒนาหาวิธีเอาตัวรอดจากเสือได้ ย่อมเกิดปัญญา
ขึ้นมาได้ ประโยชน์ก็ตกกับสายพันธ์ของกวางเองพวกที่อยู่รอดได้ในถิ่นที่มีเสือ
ย่อมฉลาดและแข็งแรงกว่าพวกที่อยู่ในที่ปลอดภัย ซึ่งนอกจากจะไม่ต้องพัฒนา
เพื่อเอาตัวรอดแล้วยังติดสบายนับวันก็จะมีแต่จะอ่อนแอ บางทีอาจถึงขั้นสูญพันธ์ได้
ถ้าเจอกวางโง่ๆ กระโดดเข้าฟัดกะเสือ เสือก็ยิ้มหวานเลยดิ อิอิ... อร่อย
ก็ตกเป็นอาหารของเสือไปตามระเบียบ...เรียบร้อยโรงเรียน เสือบี เหอๆ

 

อย่างคุณฝนตกวันเสาร์ ก็เข้าใจในเจตนาดีของคุณ อะนะ
เจ้าป้าบัวเกรียน เขาก็คงมาอ่านและรับรู้ฟามปรารถนาดีของคุณแล้วมั้ง
และเราเองก็เข้าใจในฟามปรารถนาดีของคุณอะนะ อย่างไรก็ดี
การที่เรามีความคิดดี ทำดี เจตนาดี และปรารถนาดีต่อผู้อื่น
ย่อมเป็นการสร้างวาสนาบารมีเป็นความดีย้อนกลับไปสู่ตัวคุณ
และบังเกิดเป็นปัญญาธิคุณกลับคืนสู่คุณด้วยเช่นกัน

 

พวกเรา ก๊วนเกรียนโซไซตี้ กวนโลกเล่นตามประสาของเราเอง ไปตามเรื่อง
จะหาคนเข้าใจพวกเรา ก็ยากเต็มที ก็เลยต้องเนรเทศตัวเอง มาอยู่ตามป่าเขา
อยู่ในที่ที่คนเขารังเกียจนี่แหละ คือความสุขใจของพวกเรา เราไม่ค่อยเข้าใจคนอื่นๆ
เหมือนกันนะ พูดกันไม่ค่อยรู้เรื่อง ถ้าเจอคนที่คุยกันแล้วรู้เรื่องพวกเราก็ยินดี
คบหาสมาคมด้วยดีแหละ ส่วนที่คุยกันไม่รู้เรื่อง ก็คงต้องนิมนต์ป้ายหน้าเถอะ อิอิ
อย่ามาตบตี ด่ากัน ทะเลาะกันเพื่อโชว์ธาตุแท้ของดีของตน กันเลย เนาะ
แต่ถ้าเอาความรู้มาแบ่งปันกัน เพื่อเปิดหูเปิดตา ก็ไม่ว่ากัน ตามฉะบาย เราเปิดกว้าง
แต่จะรับรู้ด้วยหรือป่าว...ก็อยู่ที่พวกเรา อะนะ ถ้าสนใจก็เปิด ถ้าไม่สนใจ เราก็ผ่านไป
ถ้ามีความเห็นอยากจะแสดงภูมิเราก็จะอวดโชว์ไม่มีเกรงใจใคร เนาะ
คิดอย่างไร พูดอย่างนั้น แต่ไม่ทะเลาะ ตบตีกันให้เสื่อมเสียถึงสถาบันที่สังกัด อะนะ

 

ช่าย ช่าย เห็นด้วยกะป้านู๋ขวัญ
มาเสวนากันบ่อยๆเส่ ถ้าชอบเฮฮาก็เข้าก๊วนซะเลย ไว้อำกันเองเล่นตอนเบื่อๆเซ็งๆก็ได้นะ เพื่อนๆส่วนใหญ่เค้าอ่านเจอเค้าก็ส่ายหน้าน่ะ คุยไปคุยมาหายม๊ด ไม่รู้ยังไงเนอะ!

 

ก็ตั้งชมรมซะเลยดีมั้ย แบ่ง rating ของจริตในกระทู้ไปด้วย เวลาเข้ามาจะได้แช่มชื่น ทั่วหน้า
เรื่องความเห็นที่หลากหลายในเวป ก็เหมือนเราเดินชมสวน เลี้ยวลดคดเคี้ยว แวะดูนั่นดูนี่ ทั้งๆที่พท.สวนเป็นวงกลม สุดแล้วแต่จะพบเห็นสิ่งที่ถูกใจ แล้วการเดินทางในเส้นทางธรรมล่ะเป็นเช่นไร
ก็ขอเอาคำพูดคมๆที่ได้ฟังจากใครไม่รู้ตะหงิดๆมาเพื่ออำลากระทู้นี้เสียหน่อย ผมตั้งใจแต่งเติมให้เข้มขึ้นอีกนิด ตามปัญญาน้อยๆ ด้วยอัตตาของผม
"ทัศนะนั้นแตกต่าง ธรรมมะไม่แตกแยก"
"หลักธรรมมีหลายสาย เป้าหมายมีจุดเดียว"
ก็ขอให้ท่านผู้ปรารถนาดีทุกท่านเข้าสู่สิ่งที่มุ่งหมายไว้โดยเร็วนะฮะ เฮงๆ ฮาๆ หาๆ ดูๆ

 

ใครเหี้ยกว่ากัน



ความที่ผู้เขียนจำเป็นต้องพูด ต้องบรรยายอยู่เสมอ นิสัยหนึ่งที่เกิดขึ้นอย่างไม่ตั้งใจก็คือเรื่องไหนที่ชอบมักจำได้ไม่ลืม ช่างจดช่างจำ แม้เรื่องที่ทำให้ตนเองทุกข์ก็ยังอุตส่าห์จำ เพื่อเป็นข้อมูลดิบในการบรรยาย

มีเรื่องหนึ่งที่ผู้เขียนประทับใจ ได้ฟังมาจากเจ้าของสวนผลไม้ท่านหนึ่งในจังหวัดกำแพงเพชร ...

"วันหนึ่งผมขับรถไปบ้านเื่พื่อน จะไปดื่มเหล้ากับเพื่อนซึ่งนานๆ จะเจอกันสักที

ระหว่างทางนั่นเอง ผมเห็นเหี้ยตัวหนึ่งกำลังวิ่งข้ามถนนอยู่ (เหี้ยไม่ใช่คำหยาบ เป็นชื่อของสัตว์โลกน่ารักชนิดหนึ่ง)

พอเห็นอย่างนั้น ผมรีบเบรกรถด้วยคิดว่าจะยิงเหี้ยไปผัดเผ็ดทำเป็นกับแกล้มฉลองกับเพื่อนสัก มื้อท่าจะดี

จึงรีบคว้าปืน ในเก๊ะ หน้ารถ กระโดดลงไปไล่ยิงเหี้ยตัวนั้น โดยที่มันก็ไม่เคยทำอะไรให้ผมเจ็บใจเลยสักนิดเดียว

มันช่างไวเหลือเกิน ยิงหมดกระสุนไปหลายนัด แต่ไม่รู้ว่าถูกหรือเปล่า เพราะไม่เห็นร่องรอยของเหี้ยเลย

ผมจึงขับรถไปบ้านเื่พื่อนอย่างเสียอารมณ์ พร้อมทั้งเล่าให้เพื่อนฟังว่า

"แหม ! เหี้ยตัวนั้นไวเหลือเกิน กูยิงหมดกระสุนไปหลายนัด สงสัยจะไม่ถูก เสียดายลูกปืนจริงๆ "

ไอ้เพื่อนตัวแสบ เลยถือโอกาสสั่งสอนผมทันที ผมละจำแม่นมาจนถึงบัดนี้ มันบอกว่า .....

"ป่านนี้ เหี้ยตัวนั้นมันคงกลับไปถึงรังมัน แล้วก็คงเล่าให้เพื่อนของมันฟังว่า กูกำลังข้ามถนนอยู่ ดีๆ ไม่รู้ว่าไอ้เหี้ยตัวไหนมาไล่ยิงกู กูละซวยจริงๆ"

ตกลงว่า ... ใครเหี้ยกว่ากัน!

ในสังคมของคนทำงานมักมีความขัดแย้งขัดแข้งขัดขา ปีนเกลียวกัน ซึ่งเป็นเรื่องปกติธรรมดาและมีอยู่ทุกที่

ถามว่ามีได้อย่างไร ?

พระมหากัจจานะตอบไว้ในอังคุตตรนิกาย ทุติยวรรคว่า

"เพราะเหตุที่ยึดมั่นผูกพันในกามราคะ(ความยินดีในกิน กาม เกียรติ หรือยินดีในรูป เสียง กลิ่น รส สัมผัส อันน่าชอบใจ) กำหนัดยินดีในกามราคะ ถูกกามราคะกลุ้มรุมท่วมทับ แม้กษัตริย์ก็ทะเลาะกับกษัตริย์ แม้พราหมณ์ก็ทะเลาะกับพราหมณ์ แม้คฤหบดีก็ทะเลาะกับคฤหบดี"

"เพราะเหตุที่ยึดมั่นผูกพันในทิฏฐิราคะ(ความยินดีในความเห็นของตน) กำหนัดยินดีในทิฏฐิราคะ ถูกทิฏฐิราคะกลุ้มรุมท่วมทับ แม้สมณะก็ทะเลาะกับสมณะ ..."

พูดง่ายๆ ก็คือ ที่ชาวบ้านหรือแม้แต่พระทะเลาะกันอยู่นั่น เพราะเรื่องแย่งผลประโยชน์กับเรื่องความเห็นที่ไม่ตรงกัน ซึ่งเป็นกันอย่างนี้ทั้งโลก

ในเว็บบอร์ดของ www.chinawangso.net คุณ "ตัวร้าย" โพสต์เข้ามาถามว่า

"เวลาที่นั่งสมาธิจิตใจก็สงบดี ในเวลาปกติ พยายามมีสติแล้ว แต่ในใจคิดแต่จะแย่งแฟนคนอื่น ควรทำยังไงดีคะ"

ผู้เขียนก็ได้แต่ตอบว่า

"ก็อย่าไปตัดใจสิ แม้ใจมันจะร้ายกาจอย่างไร ก็ดูมันเฉยๆ ยิ่งตัดก็ยิ่งต่อ เพราะทำไปด้วยอำนาจของโทสะ เหมือนเติมเชื้อให้กับไฟไม่จบสิ้น

ไอ้เรื่องร้ายๆ อย่างนี้ เป็นธรรมดาที่ทุกคนต้องมี ไม่อยากแย่งแฟนคนอื่น ก็อยากแย่งสิ่งของ แย่งอำนาจ แย่งชื่อเสียง แย่งผลประโยชน์ แย่งกันเสนอหน้ากับเจ้านาย ฯลฯ หรือที่คนทะเลาะกัน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องการมุ้งหรือเรื่องการเมือง มันก็กิเลสตัวเดียวกันทั้งนั้น

กลับมาอยู่กับกายใจของตนเสียเถอะ อย่าหลงกลกิเลส เมื่อคุณไม่บ้าจี้ไปวิ่งตามมัน เดี๋ยวมันก็หายไปเอง"

แล้วจะเข้าใจได้เองว่า ไม่มีใครในโลกนี้ที่จะน่ากลัวหรือชั่วร้ายมากไปกว่าตัวเราเอง ด้วยอำนาจของกิเลสที่บังคับบัญชาจิต ให้คิด ให้พูด ให้ทำ ได้สารพัดเรื่อง แม้จะเป็นเรื่องที่ตนเองก็รู้ดีอยู่แล้วว่ามันแย่ มันเลว มันชั่ว มันไม่ควรทำก็ตาม

รู้แล้วหรือยังว่า ใครเหี้ยกว่ากัน ?

ที่มาแค่รู้ - ลานธรรมเสวนา

 

เฮ่ย อาไข่นุ๊ย ไม่กลัวเค้าแจกใบแดงเร๊อะ!

 

ง่า! เข้าใจละ นี่โยงมาจากที่นุ่น ที่นุ่นเค้าไม่แจก ที่นี่เลยไม่แจกตามมัง
แต่มีบางคนเขาโดนแจกล่ะ หาว่าม่ายโสมควร
เสื่อมเจงๆเลย คิดเองม่ายเป็น
แต่อย่าไปตอแยมากเลยนะ หยิกเล็บก็เจ็บเนื้อน่ะ
เหล่าฮูลุ้นอยู่ว่าจะโดนรึเปล่า
ระทึกนะเนี่ย! แต่ไม่มีเฮแฮะ

 

ไม่ต้องตั้งร๊อก เดี๋ยวเขาเห็นเป้าหมายชัดเหมือนเสื้อแดง ตอนนี้เค้าไม่ใส่เสื้อสีไว้ชี้เป้าแล้ว
รัฐบาลก็พิลึกเนอะ ถ้าเป็นเหล่าฮู จะจับทุกคนที่ใส่เสื้อสีแดงมาทำประวัติก่อนเลย สงครามจิตวิทยา แต่เค้าแค่ไล่ให้กลับ ซาแดงว่าพวกเสื้อแดงทำอย่างนี้รัฐบาลไม่จับ ทีนี้เลยลามเหมือนขี้กลากเลย ใครๆก็ออกมาก่อกวนได้ เพราะเค้าไม่จับ เมื่อวานเห็นเด็กอายุสิบกว่าขวบมาไล่ปาก้อนหินใส่ทหาร มากะม๊อบ ปากันสนุก เด็กๆคิดว่าปาได้ไม่ผิด พ่อแม่ทำไมปล่อยลูกก่ออาชญากรรมแต่น้อย รึว่ารัฐบาลไปสอนให้เขารู้ว่า ทำแล้วไม่มีใครจับ รึยังไงแน่!

ส่วนอันนี้น่ะ "ทัศนะนั้นแตกต่าง ธรรมมะไม่แตกแยก" เหล่าฮูว่าไม่ค่อยถูกน่ะ คือธรรมแท้ๆมันเป็นของมันเช่นนั้นเอง การแตกแยกก็เป็นเช่นนั้นเอง บางคนรู้ถูก บางคนรู้ผิด แต่ที่พระพุทธเจ้าสอนมีที่แน่นอนอยู่ ไม่พร่าๆเลือนๆ

ธรรมไม่ง้อใครมาเชื่อ ไม่ขึ้นต่อทรรศนะของใคร ใครจะมีทรรศนะอย่างไร ธรรมก็เป็นของมันอยู่อย่างนั้น ไม่ขึ้นต่อเวลา วารี พาชี และกีฬาบัตร และอื่นๆอีกมากมาย
พระพุทธเจ้าจะอุบัติขึ้นหรือไม่ก็ตาม ธรรมก็เป็นของมันอย่างนั้น(พูดงี้เดี๋ยวเพื่อนๆหาว่าไม่เหมาะโสมอีก บอกเสียเลยว่าพระพุทธเจ้าท่านตรัสเอง เผื่อไม่รู้ แล้วมาเที่ยวแจกนุ่นนี่ให้อีก หาว่าล่วงเกินพระรัตนตรัย)

ส่วนทรรศนะเป็นเรื่องปัจเจกน่ะ จะมีความเห็นอย่างไร เชื่ออย่างไร มันไม่สามารถเปลี่ยนแปลง บิดเบือนไปได้ด้วยทรรศนะ ผู้สนใจจึงไม่เพียรแสดงทรรศนะเท่าไร(เพราะขี้เกียจมัง) แต่เพียรเข้าใจในธรรมให้ถูก ให้ถึงปัญญาน่ะ (อันนี้เหล่าฮูคิดว่าเป็นท่าทีต่อการศึกษาธรรมที่ควรจะเป็นน่ะ เป็นทรรศนะส่วนตัวนะ)

ส่วนที่แสดงทรรศนะกัน ก็เป็นเรื่องที่เราเอามาเฮฮากันก็พอ ช่วยกันคิดช่วยกันวิพากย์พอครึ้มๆ แต่อย่าพยายามเอาชนะคะคานกัน เสียเวลาเปล่า(เคยแล้วล่ะ อีลบของเหล่านั๊งทิ้งเกลี้ยงเลยล่ะ เสียเวลาจิ้มตั้งนาน)

 

"หลักธรรมมีหลายสาย เป้าหมายมีจุดเดียว"

ส่วนอันนี้นะ บอกให้ ที่ว่ามีหลายสายต้องเข้าใจให้กงกันด้วยนา ว่าหลายสายยังไง เป้าหมายยังไง
ยกตัวอย่างนะ หลายสายนี่เช่น สายหลวงปู่มั่น สายลพ.ฤ สายลพ.ธ สายนุ่นนี่ อันนี้หมายถึงในหมู่ชาวพุทธเท่านั้นมัง บอกห้าย เป็นเรื่องที่พวกเรามาแบ่งกันเองน่ะ ที่มานั้นมาจากพุทธพจน์ว่า เอกายโน มัคโค.... (ทางสายเอกมีทางเดียว) ที่ว่าเป้าหมายมีจุดเดียว รู้แมะ จุดเดียวนี้เองจะเป็นเรื่องที่ใหญ่มากๆต่อไป เดี๋ยวนี้นิพพานกลายเป็นสถานที่ไปแล้ว กระทั่งพระที่มีชื่อเสียงเป็นที่นับถือมากมายก็พูดไปในทำนองนี้ ขืนชาวพุทธย่อหย่อนไม่เพียรศึกษาให้รู้และเข้าใจให้ดี นิพพานจะกลายเป็นรีสอร์ตไปในที่สุด(ตอนนี้ก็เป็นอยู่แล้วสำหรับชาวพุทธบางนิกาย เป็นมาตั้งแต่พ.ศ.500ฝ่าๆ ตอนนุ๊นเรียกกันว่านิกายมหาสังฆิกะ ตอนนี้เรียกมหายานน่ะ แม้ในเถรวาทเราก็มีวัดใหญ่ๆก็สอนแบบนั้น)

เหล่าฮูว่าต้องระวังน่ะ ไม่ค่อยอยากแสดงทรรศนะนัก เนื่องจากรู้แบบงูๆปลา แต่ที่เห็นๆอยู่น่ากลัวนะ เพื่อนที่รักใคร่ชอบพอกันก็เชื่อไม่เหมือนกัน เพราะอยู่แค่ระดับความเชื่อ ถ้าเป็นระดับความจริง ข้อเท็จจริง ระดับธรรมแล้ว ก็ไม่ต้องขัดแย้งเพราะจะเข้าใจตรงกัน

ส่วนพวกที่มีทิฏฐิไปทางใดทางหนึ่งซึ่งต่างไปจากหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าตรัสไว้ ก็เป็นเรื่องที่พวกเขาพร้อมจะเชื่อของเขาเองตามคุณภาพปัญญา(เหมือนเสื้อสีไง เห็นๆเลย ลองไปดูโหงวเฮ้งของพวกเสื่อสีเส่ ไม่เหมือนกันนา) ธรรมไม่แปรปรวนตามใคร นี่จึงขอแสดงทรรศนะเสียหน่อยนะ คือเรื่องท่าทีการวางใจให้ถูกนี่ เป็นปัญหาใหญ่ในการศึกษาธรรมทีเดียวเทียวล่ะ!

 

ความเห็นดีทีเดียวครับ แต่ผมยังไม่มีปัญญาจะแยกแยะถูกผิดได้ ผมยังเป็นผู้เรียนรู้อยู่ และก็ยังเป็นต่อไปจนกว่าจะพิสูจน์ได้ด้วยตนเอง

 

กลับหลุมดีกว่า
อิอิ

 

ขอดันหน่อย เดี๋ยวหายไปซะก่อน

 

The Letter : จม.เปิดผนึก ถึง ป๋าวีร์ ?

ถึง ป๋าวีร์ฯ สุดที่ร้ากกกก ของนู๋บี






อาว์....กลิ่นอายของ วันวาเลนไทน์
นี่มันช่างหอมฟุ้งจรุงจิต
จน อิฉาน ทนไม่ไหว ไม่สามารถ ปิดกั้นตัวเอง
หลบอยู่แต่ในกะลาได้อีกต่อไปแร้วววววววว
นี่ก็เรยต้องแวะมาเซย์ อะโหล ก๊ะ ทั่นเวบสโนว์
ผู้ชายตัวโตที่อิฉันแอบปลื้ม ซะหน่อย งิงิ



อ่ะแฮ้มมมมม ป๋าวีร์ คร๊าาาาาาา ป๋าวีร์คร๊าาาาาา
นู๋บี มีเรื่อง มาปรึกษา ป๋าวีร์ คร๊าาาาาา
เอ่อออ ม่ะทราบว่า วาเลนไทน์ปีนี้
หัวใจของป๋า วี พอจะเหลือซอกหลืบ
ให้ ผู้ญิ๋งตัวเล็ก ๆ อย่างนู๋บี กาดึ๊บ ๆ
เข้าไปอาศัยอยู่มั่งไหมคร้าาา อะซิก ๆ


อ้อ แร้วถ้า ล็อกอิน 5th-lotus
มันเข้าเวบนี้ได้อืดอาดมากมาย
แร้ว นู๋บีอวตารไปใช้ ล็อกอิน บัวผ่อง เป็นยองเป็นใย แบ่บนี้
ป๋าวีร์ จาตีไหมคร๊าาาาาา ?


เฮ้อ บ่ เป็น หยัง ดอก คร้าาาา
นู๋บีแค่อยากเข้ามาโพสบอกป๋าวีร์ว่า
ถึง ล็อกอินนู๋บี จาเปี๋ยนไป๊
แต่สี่ห้องหัวใจของนู๋บี
ก็มีแต่ป๋าวีร์คนเดวววว นะค๊ะ ( อ่ะแค๊ก....อ่ะแค๊ก...)




เฮ้อออ น่าเสียดายที่ วาเลนไทน์ปีนี้
นู๋บีต้องขึ้นเวรดูแลบรรดาคนไข้ที่โรงบาล
เรยจำใจ ต้อง ขอนุยาด แคนเซิ่ลนัดเดท
ดินเนอร์ ส้มตำปลาร้าใต้แสงเทียน ก๊ะป๋าวีร์ นะเจ้าคะ


และหลังจากคืนนี้ นู๋บี เก๊าะว่า
จะงดจู๋จี๋ก๊ะ ป๋าวีร์ แร้วหนีไปอยู่ในกะลา ชั่วคราว
เพื่อ รจนามหากาพย์ ฮาเร็ม อย่างเป็นเรื่องเป็นราวเสียที
หวังว่า ป๋าวีร์ คงม่ะงอล นู๋บี นะเจ้าคะ แแหะ ....แหะ..


อืม...แต่วาเลนไทน์ ทั้งที นี่เน๊าะ
นู๋บี เก๊าะเรยนึกครึ้ม
ไป หอบ เอา ตัวหนังสือ ที่เคย โพสไว้
ที่ ลานทำ สวะ นะ มาแปะไว้ ที่นี่
เพื่อให้ ป๊ะป๋าวีร์ และ แควนขับ
ได้มี อะไร ไว้ดูต่างหน้า เวลาคิดถึงนู๋บี
และ ถือเป็นการ ฉลองวันดี แฮ่ป-ปรี้ วาเลนไทน์ โตย เจ้าคะ อิอิ

อ่ะ ลอง คลิ๊ก อ่านดูน๊าาาาาาา





ปอลิง

เออ นี่ ๆๆๆ ป๋าวีร์ ขราาาาาาา
วันก่อนนู้น ไปมุงดูกาทู้ที่พันดริฟท์
แร้วเจอ นิทานเซ็น เรื่อง ผิดถูก
ว่าด้วย ความห่วงใยไม่คิดจะทอดทิ้ง
ของ อาจารย์ผู้จริงใจ ก๊ะ ลูกศิษย์ไม่เอาถ่าน....
แหม๊ ?อ่านแร้ว ไง๋นู๋บีนึกถึงป๋าวีร์ฯ จังแฮะ

อืม...ขอบคุณ นะเจ้าคะ
สำหรับ ความห่วงใยไม่คิดจะทอดทิ้งกัล
ที่ป๋าวีร์ มีให้ก๊ะ นู๋บี ตลอดมาโดยไม่เคยคิดแหนงหน่าย
แร้วใส่กุญแจ แบน นู๋บี ตลอดปีตลอดชาติ
เฮ้ออออ ซาบซึ้ง มั่ก ๆ เยยย คร้าาาา ป๋าขราาาาา
ไว้ครึ้ม ๆ นู๋บีจา พยายาม ทำตัวเป็น เด็กดี
ให้ป๋าวีร์ ซื่นจายยยย นะค๊ะ
แต่ว่า คืนนี้ ขอปล่อยผี 1 วัน น๊าาาาา
ป๋าวีร์ อย่า ตี นู๋บี เรยน๊าาา แหะ ๆ



รักนะ จ๊วบส์ ....จ๊วบส์.....

 

เรื่อง ถาดใส่ขรี้ ก๊ะ หลวงพ่อชา


( บางส่วนที่ถูกแบนจากเวบแอนตี้ละมุด )



นู๋บี - บัวเหล่าที่ 5

• <LI class=postgroup>Newbie
• <LI style="OVERFLOW: auto" class=avatar> <LI class=postcount>กระทู้: 1
• ได้รับการอนุโมทนา 0

จ๊ะเอ๋ ? อาจิวแป๊ะทง

« ตอบกลับ #17 เมื่อ: วันนี้ เวลา 10:46:11 PM »

แหม อันนี้ ลพ.ชา ไอดอลของอิฉัน
ก็อธิบายได้เข้าท่าช่วยให้เห็นภาพได้ดีในระดับโลกียะ นะ
เหมือนพยามจะใช้อุปมาโวหาร
อธิบายเรื่องการกำเนิดทารกให้เด็กอนุบาลฟัง งิงิ
แต่ถ้าจะอธิบายในเชิงโลกุตระ
ให้สอบผ่านเปรียญเก้าประโยค
ตอบแค่นี้ อาจม่ะได้เวิร์คนะเจ้าคะ



อืม...น่าเสียดายที่ อิฉันไม่ใช่ลูกศิษย์คนนั้น
ม่ะงั้น อิฉันจะหัวเราะกร้ากกก
แร้วถามกลับไปว่า


ถาดใส่ขรี้ แล้ว
ถาดมันสกปรก
หรือ ขรี้มันสกปรก ล่ะเจ้าคะ ?
เอ๊ ? หรือว่า บ่ช่ายทั้งสองอย่าง


ถาดก็ไม่สกปรก
ขรี้ก็ไม่สกปรก
แต่ ใจเราต่างหากที่สกปรก


ดังนั้น เมื่อมีคนเอาถาดใส่ขรี้มาให้
จะทำอะไรกับถาดหรือไม่ ?
จะเอาขรี้ออกจากถาดไหม?
อันนี้ก็ขึ้นอยู่กับว่า สิ่งไหนทำแร้ว
เจ้าตัวมานะ มันสึกกร่อน
แล ช่วยลด ฟาม สกปรก ของใจ ลงได้
อันนั้นแหล่ะที่ อิฉันจะทำ


ก้อ ลพ. สอนเอง นี่คร้าาาาาาาาา
ว่า ปฏิบัติธรรม แล้วจะได้ผลหรือไม่
ให้ดูที่ว่า

กิเลส ตัณหา รัก โลภ โกรธ หลง มันลดลงไหม ?


มันก็เป็นเช่นนั้นเอง....เจ้าค่ะพระคุณเจ้า แหะ ๆ ตถตา สาธุ๊ สาธุ







-----------------------------------------------------


ลายเซ็น

ไม่คิดจะมี สาดหนา
ไม่คิดจะศรัทธา อาจาน คนไหน
แต่ก้อ อาศัย การ เบิ่งจิต เล่น
เป็นงานอดิเรกค่ะคุณขราาาาาาาาาา
ไม่ทราบว่า มันจะไป ขัด รธน.
มาตราไหน ไหมน๊อออ เหอ ๆ

ปอลิง :
อนึ่ง เคยได้รับเกลียด แต่งตั้ง ให้เป็น
สมาชิก ผู้มีแบน มา 3 เวบรวดดด แระ
แต่ยังม่ะหนำใจคร้า แบ่บว่า นู๋อยากทำแฮตทริก!