หากมีเสียงสุนัขรบกวน (ดังมากๆ) ขณะนั่งสมาธิทำอย่างไรดีครับ?

:'(

คือว่า
ผมพักอาศัยอยู่ที่บ้านน้าครับ

แล้วทีนี้

ผมก็สนใจการนั่งสมาธิแล้วก็อยากจะนั่งสมาธิอย่างจริงจัง

แล้วทีนี้
พอผมนั่งสมาธิจนจิตใจ สงบ อารมณ์สงบ
แล้ว ก็ชอบมีเหตุ ให้สุนัขที่บ้าน เห่า ครับ

เห่าดังมากๆ มีอยู่ด้วยกัน 4 ตัว ถ้าตัวหนึ่งเห่า มันก็จะเห่าตามๆ กัน

ทำให้ผมสะดุ้งตกใจมากๆ แทบช็อก -_-"

ไม่ทราบว่าจะทำอย่างไรดีครับ ?

เพราะว่าสถานที่ที่ผมจะทำสมาธิได้ก็คือที่บ้านนี่แหละครับ

พูดกับสุนัขให้เงียบก็พูดกันไม่รู้เรื่องอีกต่างหาก
ฮือออออ :'(

ขอคำปรึกษาด้วยครับ หากใครเคยเจอปัญหาแบบนี้
ล่ะก็

ขอขอบคุณล่วงหน้าครับ

 

พิจรณาไห้รู้เท่าทันนะครับ จริงๆแล้วถ้าจิตสงบลงอีกระดับหนึ่ง

หรือเรียกว่าอัปมาสมาธิ หรืออารมณ์ฌาณ ไดยินเสียงก็จริง อย่างได้ยินเสียงอึกกะทึก ครึกโครม อะไรก็แล้วแต่ แต่กำลังใจ

จะไม่ใส่ใจ ไม่สนใจ ใจจะจดจ่ออยู่กับองค์ภาวนา กำลังใจมีความสงบระงับจาก

นิวรณ์ธรรมห้าประการในขณะนั้น

ปัญหาก็คือ ผู้ที่กำลังเริ่มฝึก หรือฝึกไหม่ๆ ก็จะประสบกับสิ่งเหล่านี้ บางทีทำเอาบางคน
ถึงขนาดหงุดหงิดเอาเลยทีเดียว

การฝึกสมาธิถ้าอาศัย สภาพแวดล้อมวิเวก หรือสภาพแวดล้อมสงบ สภาพแวดล้อมเหมาะ แล้วทำไห้เราจิตสงบได้ง่าย
อันนี้ก็จริงนะ แต่ถ้าวันใดก็ตามเราผู้ปฏิบัติ มาเจอกับสภาวะแบบนี้สภาวะที่วุ่นวาย แล้วเราจะทำใจไห้สงบ คงจะเป็นไปได้ยาก

แต่ถ้าเราสามารถ ฝึกจิตฝึกใจไห้สงบ มีสมาธิได้ในขณะที่มีเสียงรบกวน เสียงวุ่นวายใดๆก็ตาม

แล้วเราสามารถทำจิตไห้ลงสู่ความสงบได้นั่นแหละ ถือว่ากำลังใจเรานั้นแข็งแกร่ง กำลังจิต มีตบะแก่กล้า
นักปฏิบัติธรรม จุดมุ่งหมายก็คือ เมือต้องการให้ใจสงบ ไม่ว่าจะอยู่ในสภาวะใด ในสภาพไหน จิตใจต้องสงบได้ทันที

ถ้ากำลังจิต มีตบะแก่กล้า ที่ท่านครูบาอาจารย์ทั้งหลายได้ กล่าวไว้ว่า สมาธิจิต

ที่สามารถ ไช้งานจริงๆนั้น ต้องสามารถทำจิตไห้เป็นวสี คำว่าวสีก็คืิอ ต้องได้ในบัดดล

หรือในทันที ทันใด ก็หมายความว่า พอเรานึก ว่าเราต้องการความสงบ พอหายใจเข้า
ยังไม่ทันจะออก จิตต้องสงบ ระงับ ทันที

ค่อยๆทำ ค่อยปฏิบัติไปนะครับ น้ำทีละหยด ยังมหาสมุทรไห้เต็มได้ฉันใด

กำลังใจที่ไม่ย่อท้อ ต่ออุปสรรค วันหนึ่ง สิ่งที่เรามุ่งมาดปราถนา ก็ต้องสำเร็จ

เอาอิทธิบาทสี่ เป็นที่ตั้งของกำลังใจนะครับ

อนุโมทนาครับผม

 

เคยได้ยินว่า

มันเห่าของมัน แล้วเราจะเอาหูไปฟังมันทำไม

ไม่ต้องสนใจมันคับ สนใจกับสิ่งที่คุณกำหนดรู้ต่อไป

 

ช่างมันครับ อะไรจะมากระทบตอนเรานั่งช่างมัน เสียงเห่า เรารำคาญมันเพราะเราปรุงแต่งมันว่ามันไม่ดีมันน่ารำคาญ ก่อนให้เราเกิดอารมณ์ไม่พอใจ เป็นอารมณ์ในนิวรณ์ 5 ครับ ทำให้จิตเราฟุ่งซ่านไปกับเรื่องพวกนี้จนหลุดออกจากอารมณ์ที่เราต้องการครับ ส่วนตัวผม เวลารู้ตัวว่าไม่พอใจอะไรจะมัก พยายามคิดว่าทำไมเราต้องรำคาญมัน เราเอาอะไรมาวัดว่ามันไม่น่าพอใจ และเช่นเดียวกันเวลาเราพอใจอะไร ก็คิดว่าเราพอใจมันได้ยังไง อย่างเช่น เสียงเพลง กับเสียงเห่า มันก็เป็นเสียงเหมือนกัน แต่เรารำคาญหรือชอบเพราะอะไร เพราะเราคิดไปเองว่าดี ไม่ดี หรือเปล่า แล้วเราจะเอาอะไรมาวัดว่าดีหรือไม่ดี
ปล.ผิดถูกอย่างไร ต้องขอขมาไว้ ณ. ที่นี้นะครับ เพราะ ผมก็รู้ว่าตัวเองว่าไม่ได้ดีเท่าไหร่ อะไรที่พอรู้ช่วยบอกต่อได้ก็อยากจะช่วยครับ

 

ครับผม

ขอบคุณทุกๆ คำตอบครับ
ทำให้ได้แนวคิดดีๆ ด้วย

"เสียงเพลง กับเสียงเห่า มันก็เป็นเสียงเหมือนกัน แต่เรารำคาญหรือชอบเพราะอะไร"

นั่นสิครับ


อนุโมทนา ทุกความเห็นครับ ^^

 

อนุโมทนาครับ

ผมคาดเดาว่าเสียงเห่าของสุนัขนั้นไม่ใช่เสียงที่ทำให้ท่านรำคาญ แต่เป็นเสียงที่ทำให้ท่านตกใจเนื่องจากสมาธิของท่านอาจจะอยู่ในระดับขณิกะหรืออุปจารสมาธิซึ่งขาดสติคอยประคับประคองตามรู้ อย่าว่าแต่เสียงเห่าสุนัขเลยครับ หากสติตามไม่ทันอารมณ์แม้เสียงจิ้งจกร้องยังตกใจเลยครับ ซึ่งก่อนจะเข้าอัปนาสมาธิเสียงจะเป็นปัญหากับนักปฎิบัติใหม่มากครับ

พยายามประคับประคองสติอยู่กับลมหายใจนะครับ พอคุณเข้าอัปนาสมาธิได้เสียงจะไม่มีผลกระทบกับคุณเลยแม้แต่น้อย

ผมก็ปฎิบัติสมาธิอยู่ในสภาพแวดล้อมเช่นเดียวกับท่านนะครับ เสียงเห่าของสุนัขก็นับว่าเป็นมารคอยขัดขวางการทำความดีของเรา เมตตาต่อเขาสิครับ บ่อยครั้งที่ผมใช่เสียงเห่าของสนุขเป็นตัววัดกำลังของสมาธิระหว่างอุปจารสมาธิและอัปนาสมาธิ เนื่องจากอารมณ์มันใกล้เคียงกันมาก หรืออีกวิธีหนึ่งที่ผมฝึกประจำคือนั่งสมาธิหน้าจอทีวีเป็นการฝึกกำลังใจของเราได้ดีครับ

สาธุ ครับ

 

ถ้าเงียบๆอยู่ดีๆ แล้วเกิดเห่าเสียงดังขึ้นมา ทำให้ตกใจและสมาธิหลุด
ก็ถือเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนที่เริ่มฝึกใหม่ๆครับ คนฝึกมานานแล้วหลายคนก็ยังเป็นเลย ถ้าตกใจถึงขนาดแทบช็อก หรือช็อกไปเลย ก็ให้รีบหาที่ยึดเหนี่ยวใจก่อน เช่นบทพุทธคุณ หรือไม่ก็พระเครื่องหรือพระองค์ไหนที่คุณเห็นแล้วสบายใจ รีบคว้ามาซะ

แต่ถ้าเห่าเสียงดังต่อเนื่องทำให้คุณรำคาญ ถ้ายังจับลมหายใจไม่คล่อง ก็ให้คุณหากิจกรรมทำ เช่นเคาะนิ้วเล่น หรือไม่ก็เดินเล่น(จงกรม) สักพักพอให้รู้สึกหายรำคาญ(หมาอาจจะยังเห่าอยู่) ก็ค่อยทำสมาธิต่อไปได้เลย

 

ผมก็เป็นน่ะ ส่วนตัวผมแล้วเป็นคนสติไม่มั่นคงเลยตกใจง่ายคับ วิธีแก้ของผมคือเจริญสมาธิแบบลืมตา จะนั่งจะเดิน ก็ทำแบบลืมตาไปก่อนพอสติตั้งมั่นดีแล้วพอฝึกแบบหลับตาจะหายไปเองคับ

 

แสดงว่ากำลังสมาธิยังไม่แกร่งพอ พอเจอเสียงรบกวนเลยหลุดหรือหงุดหงิด
แนะว่าให้ฝึกในสถานที่เงียบ ๆ กว่านี้ดูก่อน สะสมกำลังสมาธิให้มากขึ้นกว่าเดิมอย่าเพิ่งนั่งในบ้าน สักพักก็ให้ลองนั่งที่บ้านตามเดิมดู เสียงสุนัขเห่าหอนอาจจะรบกวนคุณได้น้อยลงเพราะกำลังสมาธิคุณมีมากขึ้น

หรืออีกทางก็ตามที่ท่านอื่น ๆ ได้แนะไปแล้วคือ อย่าไปสนใจเสียงของมัน รวบรวมจิตไว้ที่เราอย่างเดียว ก่อนนั่งก็ตั้งจิตไว้ก็ได้ว่าวันนี้จะไม่สนใจเสียงสุนัขที่เห่าเด็ดขาด จิตเราจะได้รับคำสั่งนั้นและจะมีพลังมากขึ้น

 

ลองเอาเสียงนั่นมาพิจารณา ตั้งแต่ได้ยิน กระทบหู ส่งไปถึงใจ เกิดกิเลส เกิดทุกข์อย่างไร

 

เข้าใจครับเป็นเรื่องที่น่าเบื่อมาก ๆ สุนักเห่ามีคนมาเรียกเรา ทางที่ดีควรทำห้องไว้ต่างหากครับ การฝึกสมถะสมาธิต้องแบบสบาย ๆ เดี๋ยวท่านจะหงุดหงิด การตามจิตรับฟังอารมณ์จะพูดง่ายทำยากครับ และการฝึกก็จะไม่ก้าวหน้าไปไหนเลย หากหลีกหนีไม่ได้ต้องเปลี่ยนเป็นวิปัสสนากรรมฐาน ดูกายดูจิต แทนก็ทำได้

 

หนังสะติ๊กสักตัวละเม็ด.....เสร็จแล้วก็แผ่เมตตาให้ด้วย.

 

การที่จิตเราถูกรบกวนโดยเสียงนั้น

ถ้าไม่สะดุ้ง หรือ ตกใจก็ไม่เป็นอันตรายนะครับ

แต่ถ้าสะดุ้ง หรือ ตกใจ นี่สิ จะเกิดปัญหา

คงต้องขอความคิดเห็นหลายๆท่านละหละครับ

ให้ทำอย่างไร TxT

ส่วนตัวแนะนำให้ เปลี่ยนที่นั่ง อ่าครับ

 

เป็นกันทุกคนถึงแม้จะคนละแบบ ผมก็เคยเป็นครับหัดนั่งใหม่ๆ
ไม่อย่างใดก็อย่างนึง มันจะมารบกวนเราเรื่อยเลย
สมมติหมาเห่า เราแก้ได้แล้ว
ต่อมายุงกัด เราแก้ได้แล้ว
และอะไรต่อมิอะไรอีกหลายประการ จนเจอต้นกำเนิดแห่งความว้าวุ่นทั้งหลายนั่นคือใจ

เหมือนเวลามีคนโทรศัพท์มาหาเรา พอเรารับมันก็ต้องได้คุยได้คิดได้ตอบโต้
แต่หากเราไม่รับมัน ผลต่างๆก็จะไม่เกิดตามมา เช่นเดียวกับการรับผัสสะต่างๆเข้ามาปรุงแต่งยอดจนเกิดความพอใจ และ ไม่พอใจ ก็ฉันนั้น
ฉนั้นจงพยายามอยู่กับจิตใจของตนเองให้มาก
การนั่งสมาธิไม่ใช่หวังแค่เพียงให้สงบเพียงอย่าง แต่เป็นส่วนหนึ่งในการปฏิบัติกรรมฐานเพื่อผลประโยชน์อันสูงสุดนั่นคือการ พ้นแล้วแห่งทุกข์ทั้งปวง

ขอจงปฏิบัติต่อไปเถิดครับ ซักวันจะเข้าใจในหลายๆอย่างโดยเฉพาะธรรมชาติ
อนุโมทนาครับ

 

มาสวนทางนะครับ
สมาธิที่นั่งอยู่ผิดนะครับ ถึงสะดุ้งตกใจ แล้วก็ค้นๆๆๆๆๆๆๆๆหาที่ที่สงบใหม่
หัดเดินจงกรมแล้วรู้สึกตัวมากๆ ฝึกสติมากๆ จะไม่น้อมใจให้เคลิ้มจนถึงกับตกใจเมื่อได้ยินเสียง ถ้าทำสติมากๆแล้ว จิตจะแค่ไหวตัว รู้แค่ความกระเพื่อมของจิตแล้วก็นั่งต่อได้ไม่มีปัญหาอะไร

 

หาที่อุดหู หรือ เตะหมา

 

การรบกวนผู้ปฏิบัติธรรม จะด้วยเจตนา หรือไม่ก็ตามย่อมได้รับโทษกรรม การทำแบบนี้ เขาได้รับโทษแล้ว ชาติหน้าก็จะไม่ตกอบายภูมิ ......

ทำไมไม่คิดในแง่บวกบ้าง?......ท่านที่ไม่เห็นด้วย ไม่เป็นไรครับ ไม่ผิดหรอก แค่เหตุผลที่ไม่เหมือนกัน.......สงสารมันจะได้ไม่เกิดเป็นสัตว์เดรัจฉานต่อไป.

 

ปล่อยมันไปครับ เพราะมันคือ สัตว์ ย่อมไม่รู้ในสิ่งทีตนทำอยู่ มันทำตามสัญชาติญาณ
มันอยากเห่า อยากหอน นึกจะทำอะไร ก็ทำ ไม่ยั้งคิด ไม่กลัวคนอื่นจะเดือดร้อน
ไม่ต้องใส่ใจมันหรอกครับ.....เพราะมันคือสัตว์ จึงคิดไม่เป็น อย่างน้อยมันคงไม่เห่า 7วัน7คืนโดยไม่พักหรอก ทำใจให้สงบ ไม่มีอะไรรบกวนจิตเราได้ ถ้าเราแน่วแน่ และแข็งแกร่ง...

 

กุกกุจจนิวรณ์ ก็รำคาญดิ ได้ยินเสียงแล้วฟุ้งซ่านแล้วก็รำคาญ