หมดกำลังใจค่ะ

สามีนอกใจ เพิ่งจดทะเบียนหย่ากันเมื่อไม่กี่วันนี้เองค่ะ

มีลูกสาวที่ต้องเลี้ยงดู 1 คน อยู่กับตัวเอง

ตอนนี้รู้สึกว้าเหว่ อ้างว้าง และหัวใจสลายเหลือเกินค่ะ

 

มองในแง่บวกนะครับ ตอนเรามา เราก็มาแต่ตัวนะ ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย

แล้วมาถึงวันนี้ได้ เรามีแต่กำไรแล้ว มีแต่ได้ ไช่ไหม

เมื่อก่อนผู้ชายคนนี้ ไม่ได้เข้ามาในชีวิตเรา เราก็อยู่ได้อย่างสบายดี เสียด้วยซ้ำไช่ไหม

ตอนนี้ เราก็ทำกำลังใจไห้กลับไปเหมือนเดิมสิ ทำเหมือนที่เราอยู่อย่างสบาย

แล้วก้คิดเสียว่า มีเจ้าตัวน้อยๆ มาเป็นเพื่อนแก้เหงา ซึ้งเป็นดังดวงใจของเราไช่ไหม

แล้วก้มองคนที่เค้าลำบากกว่าเราสิ ยังมีอีกมากมายมหาศาล ดูชีวิต แล้วก็มองดูตัวเรา

จะได้มีกำลังใจ ที่จะยืนหยัดสู้ต่อไปไช่ไหม

ขึ้นชื่อว่าเกิดมาแล้ว มาเป็นคนแล้วนะ ทุกคน ทุกชีวิต ก็จะต้องประสบเหตุแบบบนี้

ทุกคน อยู่ที่ว่า เราจะยอมรับ หรือทำใจได้มากน้อยแค่ไหน

วันนี้ สามี ไม่จากเราไป แต่วันหน้า ก้ต้องล้มหาย ตายจากกันไป ลงท้ายก็ต้องเสียใจอยู่ดี

พระพุทธเจ้า พระองค์ได้ทรงตรัสไว้ว่า การพลัดพรารกจากของรัก ของชอบใจ มันเป็นความทุกช์

หันหน้าเข้าหาธรรมะ เป็นที่พึ่ง ที่ยึดเหนี่ยวทางจิตใจ ดีแล้วคีรับ

พระพุทธเจ้าได้ตรัสสอนไว้ว่า ไม่มีใครทำร้ายใจเธอได้ เท่ากับเธอทำร้ายใจของเธอเอง

ลองเอาไปคิดดูนะครับ สู้ๆๆๆครับ อนุโมทนาคครับ

 

ใจเย็นๆคะ..​

แต่งแล้วหย่านี่ ( ต้องเหลืออดหรือหมดความอดทนจริงๆนะคะ ) สามีก็แบบเดียวกับคุณคะ นอกใจ... ​

เพียงเพราะเค้าไปเจอคนที่ใช่กว่า และต้องรับผิดชอบทางนั้น​

ต้องเข้มแข็งเข้าไว้นะคะ แรกๆก็แบบนี้รู้สึกเหงา ว้าเหว่ เวลาจะช่วยคุณเอง ชีวิตเราเรากำหนดเองเพื่อให้มันดีขึ้น
ลองไปหาพ่อแม่ดูดีไหมคะ จะทำให้เรายิ่งตระหนักว่าไม่มีใครรักเราโดยไม่มีเงื่อนไขได้เท่าพ่อแม่อีกแล้ว ​

เรื่อง หย่า ไม่สมควรหย่า จะข้ามไปไม่ขอพูดถึง
ไว้ในฐานที่เข้าใจว่า คุณคิดดีแล้ว ​

ว่ากันว่า คนแต่งงานแล้วมีแค่สองพวก
คือแต่งแล้วอยู่ทน กับแต่งแล้วต้องทนอยู่
ถ้าเป็นพวกที่สามเมื่อไหร่ ก็คือหย่า​

ประมวลจากประสบการณ์จริงๆของหลายคน
ส่วนมากที่ เจอและรับรู้ แต่งไม่นานแล้วหย่า ไม่ค่อยเจอ มีคนสองคน
มีแต่หลายปี ห้าหกปี มีหลายกรณี รวมทั้งตัวเอง​

มีทั้งเข้ากับที่บ้านของอีกฝ่ายไม่ได้ มีมือที่สาม และอีกหลายเหตุ
แต่ ประมวลได้สั้นๆว่า สาเหตุคือ
"ความไม่พอใจในชีวิตคู่ที่มีอยู่" และ "ไม่สามารถหาจุดที่ประนีประนอมกันได้"​

โดยมากคนเราทีมีวุฒิภาวะเป็นปกติ มีศีลธรรมปกติไม่บางเกินไป
ถ้าไม่ถึงที่สุด ไม่มีใครอยากหย่านะ ​

เรื่องคนรอบข้าง มีผลบ้าง แต่ถ้าไม่อ่อนไหว เปราะบางหูนิ่มมากเกิน ก็ไม่กระไร
พ่อแม่ส่วนมากก็จะพยายามหาทางให้ลูกปรับความเข้าใจในช่วงแรก
ยกเว้นถ้าไม่ได้ ไม่ไหว เกินขีดที่น่าจะทน ก็มักจะไม่ฝืนใจลูก​

พ่อแม่ส่วนมากจะคิดถึงความสุขของลูกตัวเองมากกว่าหน้าตา
ถ้าไม่ใช่ประเภทแต่งงานเพื่อผลทางการเงิน หรือทางเงื่อนไขสังคมบางอย่างอ่ะนะ​

ชีวิตหลังหย่า ก็เหมือนชีวิตปกติ มีเสียงนกเสียงกาบ้าง
มีคำถาม มีความหวังดีแต่ประงสงค์ร้ายบ้าง ตามธรรมดาโลก
แต่จะทุกข์มากทุกข์น้อย ก็แล้วแต่สติ ปัญญา ความนิ่งของแต่ละคน​

ถ้าเป็นคนมองโลกในแง่ดี เป็นคนเข้าอกเข้าใจชีวิต
ไม่ยึดมั่นถือมั่นเกินไป ก็จะประคับประคองจิตใจตัวเองไปได้ ดีขึ้นเรื่อยๆ​

ถ้าคิดว่า คนเราเป็นคนดีหรือเลว ไม่ได้ขึ้นกับสถานะว่าโสดหรือสมรส
ก็ไม่น่าตัดสินความดีเลว จากการหย่า หรือไม่ด้วยเช่นกัน​

บอกได้ว่า ถ้ามัวแต่ห่วงคนรอบข้าง ก็ปิดการประชุมได้
เพราะสังคมไทย ยังเห็นคนเคยหย่าเป็นตัวประหลาดอยู่​

โดยเฉพาะครอบครัวที่ถือยศถือศักดิ์ ที่มองว่าตระกูลเขาดีงามไม่มีรอยด่างมาก่อน​

แต่ถ้ารู้จักเลือกคบคน รู้จักเอาอดีตมาเป็นบทเรียน ไม่ใช่ภาระไว้แบก
การอยู่หลังหย่า ก็ไม่ต่างอะไรกับอยู่ก่อนหย่านั่นแหละ ​

คิดซะว่าหมดเวรหมดกรรมต่อกัน สวดมนต์แผ่เมตตาให้พวกเค้าเยอะๆคะ<!--MsgFile=11-->​

 

อนุโมทนา สาธุคับ

สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม เราอาจจะไปทำเขาไว้ชาติที่แล้วก้ได้ครับ

อโหสิกรรมให้เขาครับ ทำบุญอุทิศให้เขาครับ ผมเชื่อว่าสักวัน ฟ้าจะสว่าง

เวลาจะช่วยคุณเองครับ ผมก็เจอปัญหาแบบคุณมาแล้วครับ ไว้ใจมากเกินไปคับ

ตอนนี้ผมก็ทำบุย อุทิสให้แฟน และเทวดาที่รักษาตัวแฟน มานานแล้วครับ

ผมเชื่อว่าไม่นาน เขาจะกลับมา ผมเชื่อมั่นในครูบาอาจาร ครับ

ผมอายุ18เองครับ ขอให้คุณพ้นทุกข์โดยเร็ววัน

พ้นจากทุกข์ประสบสุขทุกเวลานะครับ สาธ

 

มาเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้ผ่านคืนวันอันโหดร้ายได้ไวไว นะคะ หลังฝนตกฟ้าจะใสเสมอค่ะ ธรรมช่วยรักษาได้นะ

 

ผมเอง พ่อกับแม่เลิกกันตอนผมได้ห้าขวบ ไปอยู่กับพ่อซักพักนึง ก็อยู่ไม่ได้ บอกพ่อว่า คิดถึงแม่ อยากอยู่กับแม่ แต่ตอนนั้นก็ไม่รู้หรอกนะครับ ว่าพ่อกับแม่เลิกกัน แล้วพ่อก็พาไปหาแม่ เห็นแม่ก็ดีใจมากๆเลย ตอนนั้นบอกแม่ไปว่าโต้จะดูแลแม่เอง แม่ก็ตลกในใจ คงคิดว่าไอ่ตัวเล็กเอ้ย จะดูแลแม่ ตอนนั้นแม่ก็บอกว่า ฝนตกฟ้าร้องดังมาก ผมไม่กลัวฟ้าร้อง แม่เป็นคนกลัวเสียงฟ้าร้องมาก แม่ก็เข้ามากอดผมไว้ แม่ก็คิดว่า เราคงดูแลแม่ได้จริงๆ ตอนนั้นแม่ร้องไ้ห้ทุกวันเลย แม่บอกว่า ผมเข้าตา ผมก็เชื่อ ถามว่าพ่อไปไหน แม่บอกว่า พ่อตายแล้ว ตั้งแต่นั้นมา ผมก็อยู่กับแม่มาตลอด แต่พ่อก็ส่งเงินมาให้ใช้ ส่งเสียเรียนทุกอย่าง จนจบมหาวิทยาลัยเอกชนด้วย ผมไม่เคยคิดโกรธพ่อ ผมรักพ่อมาก ช่วงตอนเรียนมัธยมแม่ถามว่า แม่จน แม่ไม่มีเงินให้ได้เยอะๆ ลูกน้อยใจอะไรไหม ผมตอบไปว่า แม่ครับ ถ้าแม่มีเงินให้ผมเยอะๆ ตอนนี้แม่อาจจะไม่มีผมอย่างวันนี้แล้วก็ได้ ผมอาจจะใช้เงินเยอะ ฟุ่มเฟือย ติดยา เสียคนไปแล้วก็ได้ แล้วแม่ก็เงียบไป จนมาถึงวันนี้ ความหลังที่เลวร้ายที่ผ่านพ้นมา ก็เพียงผ่านมา แล้วก็ผ่านไป "เวลา" จะเยียวยาความเจ็บปวดนั้น วันที่ผมรับปริญญา พ่อกับแม่ผมก็มาแสดงความยินดี ตอนนี้มีแต่ความเป็นเพื่อนกัน คุยกันดี อโหสิกรรมซึ่งกัน วันที่ผมแต่งงาน พ่อมากับแม่ใหม่ แม่ก็มากับพ่อคนใหม่ ต่างคนก็ต่างคุยกันดี เป็นเพื่อนกัน และในอีกไม่นาน ผมก็จะขอบวช ทดแทนพระคุณบิดามารดา ฟ้าหลังฝน ย่อมสดใส ผมขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. นะครับ

<meta http-equiv="Content-Type" content="text/html; charset=utf-8"><meta name="ProgId" content="Word.Document"><meta name="Generator" content="Microsoft Word 11"><meta name="Originator" content="Microsoft Word 11"><link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cmalang%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsohtml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <wunctuationKerning/> <w:ValidateAgainstSchemas/> <w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid> <w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent> <w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:ApplyBreakingRules/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> <wontGrowAutofit/> <w:UseFELayout/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml> <w:LatentStyles DefLockedState="false" LatentStyleCount="156"> </w:LatentStyles> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"MS Mincho"; panose-1:2 2 6 9 4 2 5 8 3 4; mso-font-alt:"Adobe Fangsong Std R"; mso-font-charset:128; mso-generic-font-family:roman; mso-font-formatther; mso-font-pitch:fixed; mso-font-signature:1 134676480 16 0 131072 0;} @font-face {font-family:"Angsana New"; panose-1:2 2 6 3 5 4 5 2 3 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:roman; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:16777219 0 0 0 65537 0;} @font-face {font-family:Verdana; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:-1593833729 1073750107 16 0 415 0;} @font-face {font-family:Tahoma; panose-1:2 11 6 4 3 5 4 4 2 4; mso-font-charset:0; mso-generic-font-family:swiss; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:1627421319 -2147483648 8 0 66047 0;} @font-face {font-family:"\@MS Mincho"; panose-1:0 0 0 0 0 0 0 0 0 0; mso-font-charset:128; mso-generic-font-family:roman; mso-font-formatther; mso-font-pitch:fixed; mso-font-signature:1 134676480 16 0 131072 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; mso-bidi-font-size:14.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"MS Mincho"; mso-bidi-font-family:"Angsana New";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Table Normal"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman"; mso-ansi-language:#0400; mso-fareast-language:#0400; mso-bidi-language:#0400;} </style> <![endif]-->โสกะปะริเทวะทุกขะโทมะนัสสุปายาสาปิ ทุกขา,
แม้ความโศก ความร่ำไรรำพัน ความไม่สบายกาย ความไม่สบายใจ ความคับแค้นใจ ก็เป็นทุกข์ ;
อัปปิเยหิ สัมปะโยโค ทุกโข
ความประสบกับสิ่งไม่เป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์ ;
ปิเยหิ วิปปะโยโค ทุกโข,
ความพลัดพรากจากสิ่งเป็นที่รักที่พอใจ ก็เป็นทุกข์ ;
ยัมปิจฉัง นะ ละภะติ ตัมปิ ทุกขัง,
มีความปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้น นั่นก็เป็นทุกข์ ;
สังขิตเตนะ ปัญจุปาทานักขันธา ทุกขา,
ว่าโดยย่อ อุปาทานขันธ์ทั้ง ๕ เป็นตัวทุกข์ ;

 

เป็นกำลังใจให้นะค่ะ

 

อดทนและเข้มแข็งไว้น่ะครับ วันนี้ฟ้ามืดหมนวันข้างหน้าฟ้าย่อมสดใสเช่นกัน

ขึ้นชื่อว่าว่าเป็นมนุษย์ย่อมต้องมีการพลัดพรากจากของที่รัก ที่ห่วง แต่มนุษย์ก็สามารถดำรงชีวิตได้ วันนี้เราอ่อนแรงก็พัก เข้มแข้งแล้วลุยกันใหม่ แต่ขอให้นึกถึงลูกสาวไว้น่ะครับ

เป็นกำลังใจให้น่ะครับ

 

ไม่มีความรู้สึกใดที่จะพรรณาให้คุณฟังได้มากเท่ากับความเสียใจ โดดเดี่ยว และความเศร้าที่คุณมีและได้รับครับ สิ่งที่พึงระวังคือยามเหงานี้และอันตราย อย่าให้หัวใจรับใครคนใดคนหนึ่งเข้ามาดูแลหัวใจคุณ เขาอาจเข้ามาทำตีสนิท เพราะความเหงาทำให้ไม่ได้พิจารณาอาจรับรักทันทีในความรู้สึกที่คลายเหงาเท่านั้น จงเข้มแข้งและอดทนฟันฝ่าอุปสรรคไปให้ได้ครับ
เปงกำลังใจให้คุณพระคุ้มครอง

 

<TABLE class=tborder id=post3275174 cellSpacing=0 cellPadding=6 width="100%" align=center border=0><TBODY><TR vAlign=top><TD class=alt2 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid; BORDER-TOP: #ffffff 0px solid; BORDER-LEFT: #ffffff 1px solid; BORDER-BOTTOM: #ffffff 0px solid" width=175></TD><TD class=alt1 id=td_post_3275174 style="BORDER-RIGHT: #ffffff 1px solid"><!-- google_ad_section_start -->สาธุ สาธุ สาธุ
อิทัง ปุญญะผะลัง ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าได้บำเพ็ญมาแล้ว
ตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาตินี้
ข้าพเจ้าขออุทิศส่วนกุศลนี้ให้แก่เจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย
ที่เคยล่วงเกินมาแล้ว แต่ชาติก่อนก็ดี ชาตินี้ก็ดี
ขอเจ้ากรรมนายเวรทั้งหลาย จงโมทนา ส่วนกุศลนี้
และจงอโหสิกรรมให้แก่ข้าพเจ้า
ตั้งแต่วันนี้ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพาน

และขออุทิศส่วนกุศลนี้ให้แก่เทพยดาทั้งหลาย
ที่ปกปักษ์รักษาข้าพเจ้า เทพยดาทั้งหลายทั่วสากลพิภพ
และพระยายมราช ขอเทพยดาทั้งหลาย และพระยายมราช
จงโมทนาส่วนกุศลนี้และจงเป็นสักขีพยานในการบำเพ็ญกุศล
ของข้าพเจ้าในครั้งนี้ด้วยเถิด

และขอแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลที่ได้บำเพ็ญมาแล้ว
ตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาตินี้
ให้แก่ท่านทั้งหลายที่มีชีวิตอยู่ก็ดีที่ล่วงลับไปแล้วก็ดี
ที่เสวยความสุขอยู่ก็ดี ที่เสวยความทุกข์อยู่ก็ดี
เป็นญาติก็ดี มิใช่ญาติก็ดี อาทิ บิดามารดา เป็นต้น
ขอท่านทั้งหลายจงโมทนาส่วนกุศลนี้
พึงได้รับประโยชน์และความสุขเช่นเดียวกับที่ข้าพเจ้า
จะพึงได้รับ ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้เถิด

[COLOR=blue][COLOR=red]และขอถวายเป็นพระราชกุศลแด่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว [/COLOR][/COLOR]
[COLOR=blue][COLOR=red]สมเด็จพระนางเจ้าพระบรมราชินีนาถ พระบรมวงศานุวงศ์ [/COLOR][/COLOR]
[COLOR=blue][COLOR=red]ทุก ๆ พระองค์[/COLOR][COLOR=red]ขอพระองค์ทรงพระเจริญยิ่งยืนนาน [/COLOR][/COLOR]
[COLOR=blue][COLOR=red]มีพระราชประสงค์สิ่งใดขอให้สำเร็จ[/COLOR][/COLOR]
[COLOR=blue][COLOR=red]ตามพระราชประสงค์ทุกประการเทอญ[/COLOR][/COLOR]

ผลบุญใดที่ข้าพเจ้าทั้งหลายได้บำเพ็ญมาแล้ว
ตั้งแต่อดีตชาติจนถึงปัจจุบันชาตินี้
ขอผลบุญนี้จงเป็นปัจจัยให้ข้าพเจ้าเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน
ในชาติปัจจุบันนี้เถิด หากไม่สามารถเข้าถึงซึ่งพระนิพพาน
ในชาติปัจจุบันนี้ได้ ขอให้คำว่า ไม่มี ไม่รู้ ไม่เป็น ไม่สำเร็จ
จงอย่าได้บังเกิดแก่ข้าพเจ้าเลย ณ กาลบัดเดี๋ยวนี้
ตราบเท่าเข้าสู่พระนิพพานเทอญ
สาธุ สาธุ สาธุ นะ โม พุท ธา ยะ
นิพพานัง ปะระมัง สุขขัง
http://palungjit.org/forums/ขம.ml#post3146526[.179/B]ขอเชิญร่วมเป็นเจ้าภาพบริจาคท่อส่งน้ำถวาย วัดเขาชี จ.พิษณุโลก
</TD></TR></TBODY></TABLE>

 

เคยมีคนบอกผมว่าเขาหมดกำลังใจหมดสิ้นทุกสิ่งทุกอย่างไม่อยากทำอะไรชีวิตเหมือนไม่มีใครท้อแท้ไปหมดกับทุกสิ่งทุกอย่างและรู้สึกปวดหัวด้วย คำตอบที่ผมให้ไปก็คือตัวเราเองที่สามารถให้กำลังใจแก่ตัวเราเองดีที่สุดและอีกประการหนึ่งคือเราทิ้งสิ่งต่างๆที่ค้างคาใจเราออกซะ เราก็จะได้เป็นไทแก่ตัวเองทันที ขอเป็นกำลังใจให้ครับ

 

แม่ของหนูขอขอบคุณทุกๆกำลังใจค่ะ

อยากเรียกตัวเองว่าพี่นะคะ เพราะดูแล้วพี่น่าจะอายุมากกว่าหลายๆท่าน

พี่รู้สึกแย่นะคะ ที่ว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้วทำไมคิดไม่เป็นนะ...

พี่จะขอเล่าเพิ่มเติมอีกนิดค่ะ

พี่แต่งงานกับสามีมา 13 ปี มีลูกอายุ 12 ปีค่ะ

ตลอดเวลาเราอยู่กันตามลำพัง 3 คน พ่อ แม่ ลูก ชีวิตมีความสุขดีตามประสา

ส่วน พ่อ และ แม่ ของพี่เสียชีวิตแล้ว

เหมือนกับว่าชีวิตเราไม่มีผู้ใหญ่ให้ปรึกษา

จะทำอะไรก็ตัดสินใจด้วยตัวของเราเอง

ส่วนที่ว่าทำไมสามีมีผู้หญิงอื่น เห็นเค้าบอกว่า เพราะพี่พูดกับเค้าไม่ดี

ผู้หญิงคนใหม่พูดกับเค้าดี เค้าสบายใจ

เค้ารู้จักกันทางอินเตอร์เน็ตค่ะ แชท แล้วก็นัดเดท จนถึงไปมีอะไรๆกัน

ความที่พี่ไว้ใจสามี ก็เลยไม่เคยคิดระแวงแม้แต่นิดเดียว

เพิ่งมาจับได้ตอนหลังนี่เองค่ะ ความที่พี่เป็นคนใจร้อน วู่วาม

แล้วตอนนั้นก็โกรธมาก

ตอนแรกที่ทราบ พี่ตัวชา รู้สึกเหมือนโลกล่มสลาย

ในวันนั้นพี่ทะเลาะกับพ่อน้องอย่างรุนแรง

แล้วก็ให้เค้าเก็บเสื้อผ้าออกไปจากบ้าน

วันรุ่งขึ้นก็ไปหย่ากันเลยค่ะ พี่เองก็ยังงงอยู่ว่าทำไมถึงปุบปับอย่างนี้

ทุกวันนี้ทรมานใจมากค่ะ บางวันก็ร้องไห้ บางวันก็เข้มแข็งเหมือนกัน

แต่พี่ก็ยอมรับความจริงว่าเหมือนน้ำตายังท่วมอยู่ในใจ

กลับถึงบ้านเห็นบรรยากาศเก่าๆ ก็ซังกะตาย

เห็นลูกแล้วก็ยิ่งสงสาร โทษตัวเองที่ทำให้ลูกไม่มีพ่อ

คิดว่าพี่คงทำกรรมไว้นะคะ

แล้วพี่เป็นคนที่ไม่ค่อยได้เข้าวัดเท่าไหร่ค่ะ

ไม่ทราบวิธีที่จะดึงตัวเองให้หลุดพ้นได้อย่างไร

พี่ก็ได้แต่คุยกับเพื่อนเท่านั้น

คิดว่าพี่คงจะต้องใช้สติปัญญาและความอดทนให้มากกว่านี้

จะใช้ชีวิตที่เหลือนี้ให้กับลูกค่ะ

พี่ขอขอบคุณสำหรับกำลังใจของทุกท่านมาอีกครั้งนะคะ

 

เวลาจะช่วยเยียวยาเหตุการณ์ต่างๆให้พี่เข้มแข็งขึ้นได้ในสักวันคะ ขอเพียงพี่อย่าท้อและอย่าเพิ่งหมดกำลังใจนะคะ เรื่องพวกนี้เป็นเรื่องที่ใกล้ตัวหนูแอ้มากๆเลยคะ ณ ตอนนี้พี่อาจจะยังทำใจไม่ได้ และเฝ้าครุ่นคิดจนไม่เป็นอันกินอันนอน .. แต่อยากให้พี่เข้มแข็งให้มากๆนะคะ
อย่างน้อยๆเราก็ยังมีลูกสาวที่ต้องดูแล หนูแอ้จะบอกให้พี่เลิกคิดถึงเค้า หรือเลิกคิดเหตุการณ์ที่มันบั่นทอนความรู้สึกของพี่ .. หนูแอ้ก็รู้ว่าพี่คงทำไม่ได้ แต่อยากให้พี่ใช้สติในการคิด พิจาราณาและทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา .. ในเมื่อทางเดินในตอนนี้ของเรา ไม่มีเค้าคนนั้นแล้ว .. หนทางข้างหน้า ของเรายังอีกยาวไกล และที่สำคัญ ในวันนี้ทางเดินที่พี่เดิน มีเด็กน้อยบริสุิทธิ์อีกคนนึงเป็นผู้ร่วมทาง ... เด็กน้อยคนนี้ คงอยากจะเดินตามรอยเท้าของผู้เป็นแม่ไปในทางที่สว่าง .. ถึงเวลานี้ .. พี่คงต้องคิดให้ดีแล้วนะคะ ว่า ..พี่เลือกที่จะเดินก้าวไปข้างหน้า พร้อมกับความเข้มแข็งของผู้เป็นแม่ที่พร้อมจะปกป้องลูก หรือพี่จะเดินกลับไปมองข้างหลัง แล้วนั่งจมอยู่กับรอยน้ำตาและความทุกข์ ... หนูแอ้เชื่อว่า.. พี่สาวคงมีคำตอบให้กับตัวเองได้บ้างนะคะ .. หนูแอ้เป็นกำลังใจให้นะคะ ... (f)

 

สู้ๆนะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

พี่คะ .. พี่ลองเข้าไปอ่านในเวปที่หนูแอ้ส่งให้นะคะ
หนูแอ้เชื่อว่า พี่จะมีกำลังใจต่อสู้และได้ข้อคิดอะไรอีกเยอะเลยคะ


บอร์ด - ความรัก-ผูกพัน-พลัดพราก &bull; ลานธรรมจักร

 

ให้กำลังใจครับ

 

ิถือว่าคุณโชคดีแล้วนะคะที่เข้ามาในเว็บนี้ ลองศึกษาในพระธรรมคำสอนลองปฏิบัติสมาธินะคะ หากสงสัยอะไรลองสอบถามผู้รู้ในเว็บนี้ซึ่งนับว่าเป็นกัลยาณมิตรที่ดีให้กับเราได้ดีเลยล่ะค่ะ ดิฉันเคยเสียใจทุกข์ใจมาหลายเรื่อง ปัจจุบันก็ยังมีปัญหาอยู่แต่สิ่งที่ได้รับจากการปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้าศึกษาหลักธรรมถึงแม้จะเป็นเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้นแต่ สิ่งที่ได้คือ รอบข้างนั้นยังคงเดิม แต่เราอยู่ได้ด้วยใจในสภาวะใหม่ที่ทุกข์น้อยลงหรือแทบจะไม่ทุกข์ร้อนเลย มีสตินะคะ เพราะเรามีลูกและลูกก็เริ่มเข้้าวัยรุ่นแล้วต้องการที่พึ่งที่ปรึกษาและเพื่อนและคุณต้องเป็นตรงนั้นให้กับเค้าให้ได้ เพราะถ้าเค้าเบื่อสภาพที่เห็นและเป็นทุกข์ของคุณเค้าก็ทุกข์ค่ะ และแน่นอนต้องหาที่พึ่งซึ่งนับว่าเสี่ยงหากที่พึ่งใหม่ของเค้าชักนับลูกคุณไปในทางไม่ดี รีบฉุดตัวเองจากความเศร้าเสียใจ สิ่งที่ผ่านไปอย่าไปคิดถึงมัน สิ่งที่พลาดไปให้เป็นบทเรียนเพื่อจะได้แก้ไขตัวเราและไม่ทำเช่นนั้นอีก นับจากวันนี้จะต้องพยายามประคองสติและเริ่มต้นใหม่ ที่นี่มีกัลยาณมิตรดีๆึที่ให้คำปรึกษากับคุณได้ เหมือนอย่างที่ดิฉันได้รับมาค่ะ สวดมนต์นั่งสมาธิและพยายามรักษาศีลนะคะ เชื่อค่ะว่าสิ่งๆดีจะเข้ามาหาคุณแน่นอน

 

อดทนนะ สู้ สู้ มาเป็นกำลังใจด้วยคน ปล่อยให้ธรรมะและเวลาเป็นเครื่องเยียวยานะครับ

 

จากที่อ่าน พี่มีแนวโน้มออกไปทาง โทสะ พอสมควร ก็ถ้ายังไม่ข่มตรงนี้ไว้ให้ดีจะกลายเป็นความคิดทำร้ายตัวเองได้ ด้วยอารมณ์ชั่ววูบ ผมอยากจะให้คำแนะนำไว้เท่าที่ผมจะบอกได้ตามนี้
1. นึกถึงกฎแห่งกรรมไว้ทุกขณะ มีเหตุก็ต้องมีผล อะไรที่ทำให้เราทุกข์ก็หาทางแก้ ถ้าแก้ไม่ได้ก็คิดถึงสิ่งที่ดีกว่าที่ทำให้ใจเป็นสุข
2. อย่าคิดวู่วามเด็ดขาด เมื่อวันที่เราผ่านพ้นไปแล้ว เราจะไม่มีโอกาสมานั่ง ถอนหายใจและรื่นรมณ์กับวันดีๆที่กำลังมาถึงในอนาคต
3.หมั่นอโหสิบ่อยๆ ทำให้จิตใจเราเย็นลง ผลบุญยังส่งผลให้คยที่เคยร้ายกลับกลายเป็นดีด้วย แต่ต้องทำด้วยความรู้สึกออกมาจากใจจริงๆ ไม่ใช่อารมณ์ข่ม
4.ช่วยเหลือคนบ่อยๆ ทำทานเสมอๆ เท่าที่ทำได้ พี่จะมีคนห้อมล้อมมากขึ้นจนลืมเรื่องร้ายๆได้
5.คนที่เขาทุกข์สาหัสมีอยู่อีกมาก ขนาดที่ว่าไม่มีโอกาสกลับไปแก้ได้เลย ของเรายังเบากว่า ยังพอมีทางแก้ไข

 

เป็นกำลังใจให้ครับ ขอให้ผ่านช่วงเวลานี้ไปให้ได้ครับ คิดดี พูดดี ทำดี ชีวิตเราจะพบแต่ความสุขความเจริญครับ