ไอ้แหบ หัวรถจักรไอน้ำอาถรรพ์

เนื่องจากกระทู้ ก่อนหน้า มีสมาชิค ถามมาว่า เคยได้ยินเรื่องไอ้แหบไหม
ก็พอจะได้อ่าน ผ่านหูผ่านตามาบ้างแต่ไม่ได้สนใจครับ วันนี้เลยติดตามข้อมูลมาให้

ไอ้แหบ เป้น ฉายาของ หัวรถจักรไอน้ำ ที่สั่งเข้ามาใช้งานในประเทศไทย ประมาณ พ.ศ.2440 เท่าที่เห้นเขาคุยๆกัน รู้สึกว่า จะนำเข้าจาก เยอมัน
ผลิต โดย บริษัท นาโนแมก แต่ใช่หรือไม่ก้ไม่มีข้อมูลลึกกว่านี้อ่ะครับ เท่าที่ผมรู้ มีใช้งาน 8 คัน ในบ้านเรา

ที่มาของฉายาไอ้แหบ คือ เสียงหวูด เวลามันร้อง เสียงแตกต่างจาก หัวรถจักรไอน้ำรุ่นเดียวกัน อย่างสิ้นเชิง ร้อง โหยหวล น่ากลัวมาก พขร.จึงขนานนามมันว่าไอ้แหบ

ที่ผมเคยอ่านๆมา ไอ้แหบ เคยวิ่งทางรถไฟสายเหนือ ครั้งหนึ่ง และแล่นทับคนตาย บ่อยครั้ง จากนั้น ได้ มีการสลับ มาวิ่ง สาย กรุงเทพ แม่กลอง อันนี้ผมก้ไม่แน่ใจ นะครับ มันก้ทับคนตาย ประจำ ช่างเครื่อง พนักงานสถานี ก็ สังเวยชีวิต กับ ไอ้แหบมา แล้ว จนสุดท้าย เขาเลย จะงดใช้งาน โดยจะเอาเข้าโรงงานซ่อม ที่อู่ ธนบุรี ก่อนที่ พขร.จะนำมันเข้าอู่ ก็ทำการ ตรวจบัญชีหัวรถ ที่ ตัวสถานี ในระหว่างที่ พขร.ลงไปจากรถ ก็ถูก ลม ไอน้ำ ดูด เข้าไปที่ตัวรถ แล้ว ไอ้แหบก็ ไหล ทับร่างของ พขร.ที่จะทำการขับมันเข้าโรงงาน นั่นเอง

จากนั้น ไอ้แหบ ได้จอดทิ้งไว้ที่ โรงรถจักรธนบุรี ในสภาพงดใช้งาน มันดีคืนดี หวูดร้องเอง เสียอย่างนั้น แล้วก็ไหลออกมาจากโรงรถ ทับคนตาย หลายศพ จน ทางเจ้าหน้าที่ช่าง ต้องนำ โซ่ใหญ่ มาคล้อง ล่ามไว้ กับหลักหยุดรถ แล้วก้ ห้ามล้อไว้ แต่ ว่า มันก็ ไหล และ กระชาก โซ่ ที่คล้องอยู่ หลุด ไหลมาทับ คนที่เดินข้าม ทางรถไฟ หน้า โรงซ่อมรถจักร นี้เอง เป็นที่ขนานนาม มันว่า อาถรรพ์ไอ้แหบแห่งโรงรถจักรธนบุรี


**** หมายเหตุ ข้อมูล ถูกรวบรวมมาจากหลายที่ ครับ ส่วน เรื่อง ยี่ห้อ ของไอ้แหบ สมาชิก เว็บรักรถไฟไทย วิเคระห์ว่า น่าจะเป็น ของ เยอรมัน ผลิต โดย บริษัท นาโนแมก ซึ่ง ผมเองก็ เคยได้ถ่ายภาพรถรุ่นเดียวกันนี้ไว้ เหมือนกัน ส่วนแท้จริงอย่างไร ผมเองก้ไม่ทราบแน่ชัดครับ ****




ตัว นี้จอดที่ อู่รถจักร ธนบุรี เช่นกันครับ

 

ขอบคุณจ้า เค้าเองหล่ะที่ถามถึง.........

 

แหมทันใจจริงๆ

 

ว่าไปแล้ว อุบัติเหตุ ของการรถไฟ มีมา นานแสนนานแล้วน่ะครับ ที่ ผมพอจะรู้มานี่ มีแทบทุกสายเลย สถานีรถไฟตามต่างจังหวัด หรือแม้แต่ หัวลำโพง ก็ล้วนมีโศกนาฏกรรม เกิดขึ้น ทั้งนั้นเลยครับ ถ้าสนใจ โอกาสหน้า จะนำเรื่อง วิญญาณเชลยศึก ที่ช่องเขาขาด กับทางรถไฟสายมรณะมาให้อ่านกัน ตอนนี้ขอ รวบรวมภาพ ก่อนครับ

 

อันนี้ ขุดกรุ ครับ อุบัติเหตุที่หัวลำโพง รถจักรดีเซลชนกัน วินาศ ใน ชานชลาเลยครับ
คนยุคนั้นเรียกเหตุการณ์นี้ว่า ตอปิโดบก ที่หัวลำโพง


คือ เรื่องของเรื่อง พนักงาน นายสถานี ได้ประกาศแจ้งผู้โดยสารที่อยู่ในชานชลา ให้หนีและถอยห่าง เพราะว่าขบวนรถ สายหนุ่งกำลังเข้าจอด แต่ว่า มีรถจักร รุ่นเดียวกัน แล่นออกมาจากดรงงาน โดยปราศจากคนขับ ย้ำ ปราศจากคนขับนะครับ มันเลยออกมาเป็นภาพน่ากลัวอย่างที่เห็น เหตุการณ์นี้ มีผู้เสียชีวิต 5 ราย และผู้บาดเจ็บจำนวนหนึ่ง ถ้า เจ้าหน้าที่ไม่ประกาศ เตือน ทันทีทันควัน คง เป็นร้อย แน่เลยครับผมว่า

 

อนุโมทนาสาธุค่ะ

น่ากลัวมากๆเลยค่ะ ขนาดล่ามโซ่ไว้ก็ยังไหลมาทับ ><

 

ภาพตอร์ปิโดบกนั่น จำได้อยู่
แต่ไอ้แหบเนี่ย จำไม่ได้ ไม่เคยได้ยินด้วย น่ากลัวจริงๆนะ

 

อย่างงี้เรียกรถไฟผีสิงแล้วล่ะค่ะ..คงไปทับคนตายเขาเลยสิงอยู่

 

เป็นหัวรถจักรที่ใช้งานมาก่อน คือไม่ได้ซื้อของใหม่มาหรือเปล่าคะ

 

ผมมีหนังสือที่เขียนเรื่องไอ้แหบ เดี๋ยวจะค้นหามาให้

 

รถไฟผี

โอ้ว ถ้าอย่างไร รออ่านอยู่นะครับ รบกวนหน่อยแล้ว ถ้าไม่ลำบากไป ขอรูปหนังสือ เรื่องนี้ด้วย ของพระคุณอย่างสูง มากเลยคั๊ฟฟฟ

 

เกิดทันนะ เหตุการณ์ตอปิโดบกเนี่ย
แต่อย่าหาว่าแก่เลยนะพิมพ์ผิดเยอะจัง อ่านแล้วป้าสับสน
แต่ก็ขอบคุณที่หามาให้อ่าน

 

ผมก้ออยู่ข้างโรงรถจักรธนบุรี งั้นต้องไปดูหน่อยซะแล้ว

 

ขอบคุณเรื่องดีๆ จากพี่ปี๊บและทุกท่านค่ะ
ไม่เคยรู้มาก่อนเลย...

 

หาหนังสือเจอแล้วครับ ลงในหนังสือตายแล้วไปไหน ในเครือโลกทิพย์ พิมพ์เมื่อ เดือนมกราคม 2532 (20 ปีแล้วนะนี่)
เดี๋ยวมีเวลาจะพิมพ์มาให้อ่านนะครับ รู้สึกจะยาวมากเลย

 

ขอบคุณค่ะคุณปิ๊บ น่ากลัวสมชื่อเรื่องเลย

 

กำลังรออ่านค่ะ อยากอ่านจังเลยมานั่งรอคนแรกค่ะ ^^

 

อาถรรพ์จริง ๆ ด้วยแหะ

หึหึ~..

 

สวดยอดเลยพี่ปิ๊ป แต่ละเรื่อง

 

เมื่อทางรถไฟทำทางเข้ามาถึงอุตรดิษฐ์แล้ว ต่อมา ในปี พ.ศ.๒๔๕๐ – ๒๔๕๑ ได้วางรางสำหรับรถวิ่งมาตามเส้นทางที่วางไว้ แต่สะพานข้ามแม่น้ำน่าน สะพานปรเมนทร์ ที่บ้านดารา ( เป็นความคลาดเคลื่อนในชื่อสะพานจากผู้ค้นคว้าครับ - ที่ถูกต้องสะพานปรมินทร์ - และยังมีชื่อวัดวังเตาหม้อ ( วัดท่าถนน ) ที่เขียนในครั้งแรกว่า วัดบางเตาหม้อ ) ยังทำไม่เสร็จเรียบร้อย ทางกองช่างทำการสร้างทางรถไฟ มีความจำเป็นต้องนำหัวรถจักรรถไฟและรถตู้พ่วง ข้ามไปใช้ในการสร้างทางต่อไปจนถึงอุตรดิษฐ์

การทำทางรถไฟครั้งนั้น พวกวางรางก็วางไป พวกรถงานก็ขนไม้หมอนและขนหินหว่านโรยตามไปทางรถไฟสายนี้ยาวขึ้นไปทางเหนือ ขณะทำการสร้างทาง รถจักรก็ลากจูงรถพ่วง บรรทุกดิน หิน วิ่งเทโรยบนทางตามไป ผู้คนที่ไม่เคยเห็นรถไฟก็พากันมาดูอย่างสนใจ

เมื่อได้มาเห็นรถไฟแล้ว ต่างพากันพูดว่า “ รถไฟเป็นอย่างนี้เองหนอ " บางคนก็พูดกันเซ็งแซ่ว่า “ เสียดายพ่อแม่เราตายไปเสียก่อนเลยไม่ได้เห็นรถไฟ พวกเรามีบุญที่ได้เห็น " ที่เขาพูดว่ารถไฟมีแรงมากกว่าช้าง เป็นความจริงแท้ๆ มันลากของหนักๆ มาได้เป็นแถวยาวมาก พ่วงกันลากมาได้ตั้งหลายสิบคัน บางคนก็คุยว่า “ ถ้าเขาทำสะพานข้ามแม่น้ำที่บ้านดาราเสร็จแล้ว รถไฟวิ่งข้ามได้ จะต้องลองนั่งไปบางกอกให้ได้ ได้ยินเขาพูดกันว่ารถจะต้องพักค้างคืนที่ปากน้ำโพ ๑ คืน รุ่งขึ้นก็วิ่งต่อไปถึงบางกอก"

เมื่อรถไฟหยุดจอดอยู่ ก็มีคนมายืนดูใกล้ๆ กันมากมาย ต่างก็สงสัยว่ามันวิ่งไปได้อย่างไร บางคนก็ว่ามันวิ่งด้วยไฟ เขาจึงเรียกว่ารถไฟ เขาเอาไม้ท่อนสั้นๆ ใส่ให้ลุกเป็นไฟ มีควันพุ่งออกทางปล่องยาวๆ

บางคนบางพวกต่างก็พูดว่ามันวิ่งด้วยของอย่างนั้นอย่างนี้แล้วแต่ใครจะมีความเห็นอย่างไรก็พูดไปอย่างนั้น ซึ่งรวมความจริงแล้ว ไม่มีใครถูกต้องตามความเป็นจริงสักคน

เวลารถไฟจะเคลื่อนที่ออกวิ่ง ก็พ่นเปลวลูกไฟออกทางปล่องคล้ายไฟพะเนียง และเปิดแตรดัง หวูด ! หวูด ! เสียงลั่น พวกที่เข้าไปดูต่างตกใจวิ่งหนีกันชุลมุน กลัวมันจะดูดเข้าไปทับตายตามที่เคยได้ฟังเขาพูดกันมาก่อนเพราะบางคนก็ว่ารถไฟมันมีผีด้วย

เมื่อสมัยเป็นเด็ก เคยได้ฟังคนผู้ใหญ่เล่าให้ฟังว่า มีรถจักรคันหนึ่ง คนเขาเรียกว่า “ อีแหบ " เพราะมันร้องเสียงแหบ รถจักรคันนั้นมีผีสิงดุมาก มันออกวิ่งครั้งไรเป็นต้องทับคนตายทุกที คนที่ยืนใกล้มัน มันดูดเข้ามาทับได้ เวลาเขาเอามันจอดทิ้งไว้ มันจะวิ่งออกไปได้เองโดยไม่ต้องมีคนขับ จอดไว้ในโรงรถต้องใช้โซ่ใหญ่ๆ มัดล่ามไว้ ถึงบางวันโซ่ก็ยังขาดออกได้ เพราะมันวิ่งกระชากโซ่ขาดวิ่งไปได้เอง เรื่องรถอีแหบที่เขาเล่ากันดังกล่าวนี้ จะจริงจะเท็จอย่างไรก็ขอให้ท่านพิจารณากันเอาเอง

[ น่าจะเป็นเจ้าฮาโนแมก สมัยยังเป็น ยอร์ช อีเกสตอฟ แน่ๆ ] Witsarut