ลัทธิศักติ

ชาวฮินดูจำนวนหนึ่ง เริ่มเชื่อว่าสามมหาเทพ พระพรหม พระวิษณุ และพระศิวะ มนุษย์ธรรมดาเข้าถึงได้แสนยาก ถ้าหวังจะให้สำเร็จสมปรารถนา ต้องบูชาศักติ คือชายาของพระองค์<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>

ท่านเจ้าคุณพระมหาวีรวงศ์ (พิมพ์ ธัมมสโร) อธิบายไว้ในหนังสือ สากลศาสนา ว่า ลัทธิศักติ คงเกิดขึ้นภายหลังพวกฮินดูเข้าไปเป็นใหญ่ ในบริเวณแคว้นเบงกอล เนปาล และอัสสัม แคว้นเหล่านี้ เป็นที่อยู่ของคนหลายชาติ เช่น ทิเบต พม่า มอญ เขมร และชาติไทยบางสาขา เช่น ไทยอาหม<o></o>

การนับถือเทวดาผู้หญิง อย่างลัทธิศักติ แม้ในลัทธิอื่นที่ไม่ใช่ฮินดู ก็มีมาแต่กาลก่อน เช่น ลัทธิคริสตัง นับถือมาดอนนาหรือแม่พระ จีนในลัทธิมหายานนับถือพระกวนอิม<o></o>

ลัทธิศักติได้รับความนิยมอยู่ในอินเดียไม่นานนัก ปัจจุบัน ยังมีการนับถือเทวดาผู้หญิงอยู่บ้าง แต่ ไม่ใช่ชายามหาเทพเหมือนเดิม เปลี่ยนมาเป็นเทวดาผู้หญิงชื่อ ศีตุลา หรือ มารีอันมัน นับถือกันว่าเป็นเทวีประจำไข้ทรพิษ ต้องประจบบูชาเอาใจไว้ เพื่อจะได้ไม่โกรธเคือง<o></o>

การทำพิธีบูชาเทวดาผู้หญิง มักออกไปในทางอนาจาร เช่น ใช้หญิงเปลือยกายจับระบำ สังเวยด้วยโลหิตมนุษย์ และสัตว์<o></o>

หมู่ชนที่นับถือลัทธิศักติ เรียกรวมว่านิกายศักติ แบ่งเป็นสองพวก พวกขวา เรียกว่า ทักษิณาจารี พวกซ้าย เรียกว่า วามาจารี พวกขวา มีการทำพิธีเปิดเผยและสุภาพ ขณะที่พวกซ้ายทำพิธีในที่ลับมีการลามกมาก<o></o>

นิกายศักติ ต่างจากนิกายอื่นในลัทธิฮินดูด้วยกัน ไม่มีศาสดาผู้เป็นต้นลัทธิในนิกาย เป็นแต่อ้างเอาว่าพระเป็นเจ้าทรงบันดาลด้วยพระองค์เองให้มนุษย์เห็นแจ้ง แตกสาขาออกเป็นหลายนิกาย เรียกชื่อนิกายตามสาขาที่นับถือ <o></o>

พวกที่นับถือพระศิวะ เรียกนิกายไศวะ ยกพระอุมาขึ้นเป็นศักติ พวกนับถือพระวิษณุ เรียกนิกายไวษณพ ยกพระลักษมีหรือนางราธา เป็นศักติ พวกนับถือพระพรหม เรียกนิกายพรหมา ยกพระสวัสวดีขึ้นเป็นศักติ<o></o>

แต่โดยปกติ คำว่า ศักติ เล็งเอาเฉพาะพระอุมา ชายาพระศิวะเท่านั้น<o></o>

พระอุมา มีนามอื่นอีกมากมาย ตามพระศิวะผู้สามี ที่อวตารลงมาเป็นปางต่างๆ จึงมีการบูชาพระอุมาในนามต่างๆ เช่น มหาวิทยา มหามาตา นายิกา โยคินี ฑากินี ฯลฯ<o></o>

พระอุมา มีทั้งภาคดีภาคร้าย เฉพาะภาคร้าย มีนามว่า กาลี หรือศยามา (ดำ) ทุรคา (เข้าถึงยาก) จัณฑี จัณฑิกา (ดุร้าย) ไภรวี (น่ากลัวพิลึก) ฯลฯ<o></o>

นามที่คนอินเดียนับถือมากที่สุด คือนางพระทุรคา หรือกาลี ในฤดูวสันต์มีพิธี ทุรคาบูชา ทำเป็นรูปพระทุรคาขึ้นบูชามีกำหนดเก้าวัน แล้วนำไปทิ้งน้ำ<o></o>

ที่เทวาลัยกาลีฆัต ในเมืองกัลกัตตา พวกฮินดูฆ่าแพะโดยตัดคอให้ขาดกระเด็นบูชาพระกาลี ด้วยสำคัญว่า พระอุมาอวตารลงมาเป็นปางพระกาลีเพื่อปราบมารร้าย ชอบให้บูชาด้วยโลหิต<o></o>

นอกจากนี้ ยังมีพิธี กินเนื้อสัตว์ ดื่มสุรา และประพฤติเมถุนกรรมกันในสถานทำพิธี (คล้ายลัทธิตันตระ) แต่ทำพิธีปกติแบบนิกายทั่วไปก็มีบ้าง<o></o>

หลักสำคัญในการบูชาพระแม่เจ้ากาลี มีสองวิธี วิธีแรก บูชาร้ายกาจ เอาคนหรือสัตว์ไปฆ่าบูชายัญ หรือผู้เลื่อมใสศรัทธา ทำร้ายร่างกายตนเอง เช่น เอาเบ็ดเกี่ยวหลัง และไกวไปมาจนเนื้อหลุดถวาย พิธีนี้เชื่อว่าพระแม่เจ้าโปรดเห็นโลหิตหรือคนตายสัตว์ตาย<o></o>

วิธีที่สอง วิธีลามก คือการเสพเมถุน จะทำให้พระเทวีเพลิดเพลินทอดพระเนตร จนลืมนึกถึงของชอบ คือการอยากเห็นเลือดและความเจ็บตาย<o></o>

การบูชาเหล่านี้ ไม่ใช่เชื่อว่า พระกาลีเป็นยักษ์ เป็นมารดุร้าย แต่บูชาเพื่อเป็นอนุสรณ์ว่า โลกนี้มีการความเกิดความตาย เป็นของคู่กัน สรรพภัยพิบัตินานาล้วนออกมาจากความกรุณาของพระองค์<o></o>

ที่ปรากฏให้เห็นว่าดุร้ายเพื่อข่มกายใจ ฉันเดียวกับแม่ตีลูก ลูกร้องว่าแม่จ๋า แต่ก็คงเกาะแม่แน่นไม่หนี.
<o></o>

Oบาราย O
<o>http://www.thairath.co.th/news.php?section=specialsunday03&content=133522</o>​

 

พระ แม่ทั้ง 7 องค์ เรียกว่า "สัปตะมาตริกา" ปรากฎอยู่ในนิกายศักติ ถือว่าเป็นบุรพเทวีที่ได้รับการเคารพบูชามาแต่โบราณ ผู้คนส่วนมากจะบูชาขอพรเพื่อการปกป้องและฝากลูกหลานไว้ให้พระองค์คอยดูแล
พระ แม่ทั้ง 7 องค์ถือเป็นพละกำลังฝ่ายสตรีที่ถือกำเนิดจากพระชายาแห่งเทพบุรุษ โดยบรรดาพระชายาเหล่านั้นได้รับพลังจากพระแม่ศักติหรือพระแม่ศรีมหาอุมาเทวี อีกที ได้แก่
1.พระแม่จามุนดี ( Chamundi ) หรือ จามุนเดศวรี



ถือ กำเนิดจากพลังของพระแม่ศักติ พระพักตร์ดุร้าย มี 3 พระเนตร 8 พระกร ถือตรีศูล กระบอง ลูกศร คันศร จักร สังข์ ปาศะ ( บ่วงบาศก์ ) และ โล่ห์ เป็นพระศาสตราวุธทรงกระบือเป็นพาหนะ พระบาทซ้ายวางบนศีรษะของมารผู้ศิโรราบและสวดมนตร์ถึงพระนาง

2.พระแม่มเหศวรี ( Maheshwari )



ถือ กำเนิดจากพลังของพระศิวะมหาเทพและพระแม่อุมา มี 3 พระเนตร ผิวพระวรกายขาวบริสุทธิ์ 4 พระกร ถือกลองดามารู ( บัณเฑาะว์ ) ลูกประคำภาวนา ตรีศูลด้ามยาว และธงเล็กด้ามยาวสัญลักษณ์รูปโค แต่พระศาสตรา 2 อย่างหลังทรงเหน็บไว้ในอ้อมพระกรหากทรงอยู่ในอิริยาบทประทานพร โดยหากทรงอยู่อิริยาบทนั้นจะทรงแบพระหัตถ์ขวาตั้งขึ้นเรียกว่า"อัภยัม มุทรา" และแบพระหัตถ์ซ้ายลงเรียกว่า"วระตะการัม มุทรา" ทรงโคอุสุภราชเป็นพาหนะ
3.พระแม่ไวษณวี ( Vishnavi )



ถือกำเนิดจากพลังของพระวิษณุ -นารายณ์และพระแม่ลักษมี มี 2 พระเนตรดุจดั่งดอกบัว ผิวพระวรกาย
ดั่งท้องฟ้าหรือเป็นสีฟ้าหม่น 4 พระกร ถือจักร สังข์ และกระทำมุทราทั้ง 2 อย่างข้างต้น ทรงพญาครุฑเป็นพาหนะ

4.พระแม่พรหมมี ( Brahmi ) หรือ พราหมณี



ถือ กำเนิดจากพลังของพระพรหมและพระแม่สรัสวตี มี 2 พระเนตรกลมโต ผิวพระวรกายเป็นสีนวลเจือทอง 4 พระกร ถือหม้อน้ำกมัณฑลุของพราหมณ์บรรจุน้ำพระคงคา ธงเล็กด้ามยาวสัญลักษณ์รูปหงส์ และกระทำมุทราทั้ง 2 อย่างข้างต้น ทรงพญาหงส์เป็นพาหนะ

5.พระแม่เกามารี ( Kowmari )



ถือกำเนิดจากพลังของพระขันธกุมารและพระชายาทั้งสองคือ เทวเสนา ( เทวญาณี,เกามารี ) และวัลลี -
มี 2 พระเนตร ผิวพระวรกายดั่งทาด้วยกุงกุมัม ( ผงเจิมหน้าสีแดง )หรือเป็นสีชาด 4 พระกร ถืออังกุศัม ( หอกสั้นของอินเดีย มียอดเป็นหอกแหลม ขนาบข้างด้วยเหล็กสับช้างและเหล็กโค้ง ) ธงเล็กด้ามยาวสัญลักษณ์รูปนกยูง และกระทำมุทราทั้ง 2 อย่างข้างต้น ทรงพญานกยูงเป็นพาหนะ
6.พระแม่อินทิราณี ( Indirani ) ,อินทราณี หรือไอณทรี



ถือ กำเนิดจากพลังของพระอินทร์และพระนางศจีอินทราณี มี 2 พระเนตร พระวรกายประดับด้วยเครื่องประดับและเครื่องทรง ( เช่น สร้อย แหวน กำไล ผ้าไหม สไบ ๆลๆ ) อันหรูหรางดงาม 4 พระกร ถือวัชระอุทุม ( แล่งสายฟ้า หรือ วชิราวุธ ) ธงเล็กด้ามยาวสัญลักษณ์รูปหม้อกุมภะ และกระทำมุทราทั้ง 2 อย่างข้างต้น ทรงพญาช้างเป็นพาหนะ

7.พระแม่วราหิ ( Varahi ) เกิดจากพลังของพระยมราช และ พระนางยมี หรือ ยมุนา



มี พระพักตร์เป็นหมูป่า ผิวพระวรกายเป็นสีมืดมัว - ประดับพระวรกายด้วยเครื่องประดับและเครื่องทรงสีนิลและสีดำ 4 พระกร ถือไม้โกร่งตำข้าว คันไถ และกระทำมุทราทั้ง 2 อย่างข้างต้น ทรงพระที่นั่งยมะบังลังค์เป็นพาหนะ อนึ่ง ในมุทรานั้นมีความหมายแสดงถึงพระกรุณาของพระแม่เจ้าคือ "อัภยัม มุทรา" หมายถึง "เราจะปกป้องเธอ จงอย่ากลัวสิ่งใด" "วระตะการัม มุทรา" หมายถึง "เราให้พรตามที่เธอขอมา"

พระ แม่ทั้ง 7 ได้รับการบูชาเป็นอันมากในนิกายศักติ มีตำนานกล่าวว่าคราวหนึ่งบรรดาอสูรมีอำนาจมากเพราะได้พรจากพระเป็นเจ้า เช่น มหิษาสูร ศุมภะ นิศุมภะ จันทร มุนดา ทูมรักษะ รัคตะบีชะ เป็นต้น ได้รวบรวมบรรดาอสูร มาร และ รากษส บุกรุกสวรรค์และขับไล่เทพยดาทั้งหมดออกไป เทพทั้งหมดมี พระวิษณุ พระพรหม พระอินทร์เป็นแกนนำ พากันไปเฝ้าพระศิวะที่เขาไกรลาศ พระแม่อุมาตอบรับคำขอเทพยดาจึงทรงบันดาลพระรูปเป็นพระแม่อาทิปาราศักติ 18 พระกร หรือ พระแม่ทุรคาเทวี โดยอาศัยกระแสพิโรธจากเทพเจ้าทุกองค์ แล้วทรงรับเทพศาสตราวุธจากบรรดาเทพ หลังจากนั้นทรงตรัสว่า"เทพทั้งหลาย ขอพวกท่านจงสร้างพลังของท่านเพื่อเป็นเทพสตรีในการปราบมารทั้งหลายให้สิ้นไป ด้วยเถิด" เทพทั้งหลายก็บันดาลพลังเป็นขุนพลเทพธิดาจำนวนมากมาย โดยมีสัปตะมาตริกาทั้ง 7 องค์ เป็นแกนนำทัพ รวมพลไปรบกับเหล่ามารจนประสบชัยชนะในที่สุด นอกจากนี้พระแม่กาลิกา ( พระแม่ภัทรกาลี ) และเจ้าแม่มหากาลียังประสูติในระหว่างการรบครั้งนี้ด้วยโดยถือกำเนิดจากพระ เนตรที่ 3 ของพระแม่ศักติ ทั้งนี้ในการบูชาทั้ง 7 พระแม่นั้นจะบูชาร่วมกับพระแม่ทุรคามหิษาสุรมรรทินี พระแม่กาลี รวมกันเรียกว่า"นวศักติ" นอกจากนี้ยังบูชาร่วมกับพระคเณศ และ พระขันธกุมารอีกด้วย

ขอบคุณข้อมูลจาก
คุณ ศิวะกามสุนทรี
จากบอร์ดอารตีเก่า

 

เค้าว่าไทยได้รับอิทธิพลเรื่อง นี้มาจากฮินดูครับ เพราะพระสัปตะมาตริกานี้มีไว้เพื่อการปกป้องฝากลูกฝากหลานเช่นเดียวกับที่ ไทยฝากลูกฝากหลานไว้กับแม่ซื้อครับ

แม่ซื้อของไทย มาลองเปรียบเทียบกันดู มี 7 องค์เหมือนกันครับ

• วันอาทิตย์ ชื่อว่า “วิจิตรมาวรรณ” มีหัวเป็นสิงห์ มีผิวกายสีแดง

• วันจันทร์ ชื่อว่า “วรรณนงคราญ” มีหัวเป็นม้า มีผิวสีขาวนวล

• วันอังคาร ชื่อว่า “ยักษบริสุทธิ์ มีหัวเป็นมหิงสา (ควาย)" ผิวกายสีชมพู

• วันพุธชื่อว่า ” สามลทัศ” มีหัวเป็นช้าง ผิวกายสีเขียว

• วันพฤหัสบดี ชื่อว่า “กาโลทุกข์” มีหัวเป็นกวาง มีผิวกายสีเหลืองอ่อน

• วันศุกร์ชื่อว่า “ยักษ์นงเยาว์” มีหัวเป็นโค ผิวกายสีฟ้าอ่อน

• วันเสาร์ชื่อว่า “เอกาไลย์” มีหัวเป็นเสือ ผิวกายสีดำ ทุกตนทรงอาภรณ์(เสื้อผ้า)สีทอง

ขอบคุณที่มาครับ

1. คณะทำงานวารสารข่ายงานห้องสมุดมหาวิทยาลัยส่วนภูมิภาค - คณะทำงานวารสาร ข่ายงานห้องสมุดมห
2. สารานุกรมเสรี วิกิพิเดีย

ขอบคุณครับ

 

*** ความจริง ****

พระพุทธเจ้า ได้ละทิ้ง ...ความเชื่อ ความเห็นที่เคยมีมาทั้งหมด
พระพุทธเจ้า จึงได้....พบ หลักสัจจะธรรม
คือ ...ตัวกระทำมีจริง ตัวกระทำไม่ตาย ตัวกระทำมีผลตอบแทน
พบว่า การกระทำเป็นสิ่งยิ่งใหญ่
มนุษย์สามารถ หลุดพ้นทุกข์ ได้ .... อยู่ที่ การกระทำตัดลดนิสัยสันดาน
พระพุทธเจ้า จึงพิจารณาคำสอน...พบ สัจจะเป็นผู้นำ ในการตัดลดนิสัยสันดานตนเอง

เพราะ....ความเชื่อ ความเห็นที่ไม่ใช่ความจริง
จึงทำให้ต้องหลงติดอยู่กับโลก ต้องเวียนว่ายตายเกิด ไม่รู้จบสิ้น

- " หนุมาน ผู้นำสาร "

 

เลิกเชื่ออย่างไม่มีวิจารณญาณ

เพราะมีคนแบบคุณคอยแต่งนิยายใส่เข้าไปให้ศาสนามันเสื่อม มันก็เลยออกมาในรูปแบบที่เห็น ศาสนาพุทธเองก็เสื่อมเพราะว่ามีทั้งนิพพาน ทั้งสุขาวดี ตกลงไอ้คำว่าที่สุดของศาสนาพุทธมันคืออะไรกันแน่ ระหว่าง นิพพานหรือสวรรค์ คำสอนมันขัดกันในตัวเอง

 

ใครเป็นคนปล่อย เจ้าของกระทู้ออกจากโรงพยาบาล อย่าให้รู้ตัวเชียวนะ จับได้ว่าเป็นใคร จะให้เฝ้าเวร รอบดึกทุกคืน เลยนะแก

 

น่าสนใจดีความรู้ใหม่

 

แปลกดี ครับ

 

ขอบคุณครับ สำหรับความรู้ ความคิดเห็นที่แปลกและแตกต่าง ของความเชื่อที่ต่างศาสนาและลัทธิ ส่วนใครจะคิดอย่างไร เชื่ออย่างไร "โปรดใช้วิจารณญาณในการรับชม เด็กอายุต่ำกว่า13ปีควรมีผู้ใหญ่แนะนำ"

 

สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม โปรดใช้สติในการอ่านครับ อย่าเอาความโง่เขลามาคุมสติและโจมตีคนอื่น

 

สัตว์โลกเป็นไปตามกรรม โปรดใช้สติในการอ่านครับ อย่าเอาความโง่เขลามาคุมสติและโจมตีคนอื่น<!-- google_ad_section_end --> เปิดใจให้กว้าง

 

- ศาสนาพุทธเป็นศาสนาที่ไม่ส่งเสริมสิทธิสตรีค่ะ เพราะผู้หญิงเป็นพระพุทธเจ้าไม่ได้ ดิฉันเป็นคนของศาสนาพราหมณ์ และตรัสรู้และมีแสง แต่แสงมีเป็นบางเวลา มีคนเอาแสงของศาสนาพราหมณ์ไปใส่ให้พระสังฆราชในทีวี ทั้งๆที่พระสังฆราชไม่มีแสง พระรูปอื่นก็ไม่มีแสง แสงที่เอาไปใส่เป็นแสงของเทวีของศาสนาพราหมณ์ ศาสนาพุทธมีแค่นิพพาน ไม่มีฮีโร่อวตาร แสงนั้นมีทั้งเป็นจุดและเป็นดาวกระจายขนาด 1 นิ้ว อยากจะบอกว่าน่าสมเพชค่ะ ที่เอาแสงไปใส่ให้พระโดยที่จริงๆแล้วพระไม่ได้ตรัสรู้ เพราะแสงนั่นเป็นแสงของคนที่ตรัสรู้

 

จริงดิ...เขาไม่ได้บังใครให้เชื่อมิใช่หรือ คนเราสามารถเลือกเสพข่าวสารได้
และแยกแยะได้ สิ่งที่มัวเมายิ่งกว่านี้ก็มี หรือแยกแยะไม่เป็น แปลกดีเนอะ

 

ประการแรกผมต้องกล่าวขออภัยที่คำตอบของผมอาจทำให้บางท่านไม่พอใจ ก็ต้องขออภับมา ณ ที่นี้ด้วยครับ เพราะคำตอบและข้อวินิจฉับของผมเป็นการแสดงควมคิดเห็นและผสมกับที่ผมได้ทำการศึกษามาเท่านั้นครับไม่มีเจตณาเป็นอื่นใด

ประการแรก เลย ผมขอกกล่าว เรื่องของ ศาสนา ฮินดู ก็คือ ศาสนานี้ ตำนานต่างๆเกือบ 100% นั้นเป็นเพียงเรื่อที่แต่งขึ้น แต่ก็ยังคงความจริงอยู่บางเรื่องแต่เราไม่สามารถทราบได้เลยหากไม่ได้ทำการศึกษาทางโบราณคดีอย่างจริงจัง เพราะที่จริงแล้วศาสนานี้เพิ่งมีรากฐานจริงจังมาเมื่อหลังสมัยพุทธกาล เพราะศาสนาเริ่มเสื่อมจึงมีการรวมคัมภีร์กันขึ้นใหม่มีการอวตารต่างๆมากมาย ซึ่งไม่เป็นความจริง เพราะเทพเจ้าแต่ละองค์ท่านไม่ได้เกี่ยวข้องกันเลย ไม่ว่าจะเป็นสามี ภรรยา เป็นลูก หรือ อวตาร แต่เพื่อให้เกิดความมั่นคงจึงได้นำเทพเจ้าของลัืทธิต่างๆมารวมกัน เพื่อให้เกิดความยิ่งใหญ่ขึ้น โดยเฉพาะ เหล่า เจ้าแม่ต่างๆ ซึ่งแท้จริงแล้ว บางพระองค์ ท่านมีทิพยภาวะเป็นเพียงผีพื้นเมือง บางพระองค์เป็นผีชั้นสูง บ้างก็เป็นอสูร บ้างก็เป็นเทพปีศาจ ซึ่งจะมีวิธีการบูชาแตกต่างกันไปตามทิพยภาวะของแต่ละพระองค์ แต่บางพระองค์ก็เป็นเทพเจ้าจริงๆ เราจึงสังเกตุได้ว่าเทพบางพระองค์มีวิธีการบูชาที่รุนแรง โหดร้าย แต่บางพระองค์ เป็นวิธีการบูชานั้นนุ่มนวล

ประการที่สอง คือ ตามที่พระพุทธเจ้า บอกกับสาวกว่า พระเจ้านั้นไม่ได้สร้างโลกนั้นเป็นเรื่องจริง เพราะตามหลักฐานทางโบราณคดีได้มีการยืนยันว่าไม่มีพระเจ้าสร้างโลก แต่โลกนั้นเกิดขึ้นและวิวัฒนาการเองตามธรรมชาติ ซึ่งบางคนอาจสงสัยว่าแล้วเทพเจ้านั้นมีจริงหรือไม่ คำตอบก็คือ หลายพระองค์มีตัวตนจริง ที่ใช้คำว่าหลายพระองค์ก็เพราะว่าเทพเจ้าบางพระองค์นั้น มีการปรุงแต่งขึ้น ซึ่งก็คือไม่มีตัวตนนั้นเอง หากท่านใดมีข้อสงสัยสามารถหาข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่ Modaka

สุดท้ายนี้ผมก็ขอให้ทุกท่านมองศาสนาเป็นภาพรวมคือมองให้เป็นสากลเพราะศาสนานั้นเป็นสิ่งเกิดจากการสั่งสมปัญญาของมนุษย์ ซึ่งเป็นสิ่งที่ล้ำค่า และก็ศึกษาหาข้อมูลของเรื่องต่างๆอยู่เสมอและเปิดใจรับความรู้ใหม่ๆ ขอบคุณทุกท่านที่อ่านข้อความครับ

 

ตอบได้ถูกใจเรามากเลยคะ่ คุณบาส เป็นไปได้ บางครั้งศาสนาอาจมีเอี่ยวทางการเมือง
เพราะใชในการควบคุมพลเมืองได้...อย่างยุโรปในยุคกลางเป็นต้น

 

พูดน้อยเสียน้อย พูดมากเสียมาก ไม่พูดไม่เสีย นิ่งเสียโพธิสัตว์

 

ความคิดเห็นส่วนตัวของผมเองนะครับ สำหรับผมแล้วศาสนาคือสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ เป็นเหมือนที่พึ่ง เป็นความเชื่อและศรัทธาของแต่ละบุคคล เพราะศาสนาต่างกัน ศาสดาต่างกัน วิธีปฏิบัติก็ต่างกัน ฉะนั้นมันก็เป็นวิจารณญาณของแต่ละบุคคลที่จะเลือกเชื่อ ศรัทธาและปฏิบัติตามศาสนาไหน

อย่างตัวผมเองผมเป็นพุทธศาสนิกชน แต่อีกนัยหนึ่งผมก็เป็นผู้บูชา เป็นสาวกของพระเป็นเจ้าในศาสนาฮินดู คนทั่ว ๆ ไปอาจจะเรียกคนอย่างพวกผมว่า " ร่างทรง " แต่ผมบอกได้แค่ว่า " ผมคือสาวกผู้บูชา " นี่คือคำจำกัดความของตัวผมเอง

ผมไม่เคยเจอพระพุทธองค์องค์เป็น ๆ
ผมไม่เคยเจอพระศิวะองค์เป็น ๆ

ใครบอกผมได้บ้างว่าทั้งสองพระองค์หน้าตาจริง ๆ แล้วเป็นยังไง เป็นอย่างในประวัติที่แต่ละที่เรียงร้อยออกมาหรือไม่? ในเมื่อเราไม่เคยเจอ ไม่เคยสัมผัสตันตนที่แท้จริง แต่

ทำไมถึงมีพุทธศาสนิกชนมากมายในโลก?
ทำไมมีศรัทธาในศาสนาฮินดูบูชาเทพอย่างล้นหลาม?

คุณจะเชื่อได้อย่างไรว่าพระธรรมที่เราศึกษาเป็นของพระพุทธองค์จริง ๆ ไม่ใช่เพียงเรื่องแต่งเป็นตำนานของคนรุ่นเก่า ๆ ศาสนาเป็นเรื่องละเอียดอ่อน มันมองได้หลายมุมแล้วแต่คนจะมอง ลองถามตัวเองกันดีกว่ามั้ยครับ ว่าทุกวันนี้เรามีศาสนาเพื่ออะไร? แล้วเราเชื่อหรือศรัทธาอะไรในศาสนาถึงได้เป็นผู้นับถือในศาสนานั้น ๆ

ศาสนาทุกศาสนาสอนให้คนทำดี แต่วิธีการ พิธีกรรม ของแต่ละศาสนาย่อมต่างกัน เพราะแค่จุดกำเนิดก็ต่างกันแล้ว แต่สุดท้ายความต้องการของศาสนาก็เพื่อให้คนเป็นคนดีไม่ใช่หรือ?

ศาสนาพุทธอยากให้คนไปนิพพาน
ฮินดูก็อาตมัน ปรมาตมัน

เส้นทางแห่งจุดสูงสุดของศาสนาอาจต่างกัน แต่ก็ไม่มีศาสนาไหนสอนให้ฆ่าคนเยอะ ๆ โขมยเยอะ ๆ แล้วจะไปอยู่กับพระเป็นเจ้านี่ครับ

อะไรที่มันพิสูจณ์ออกมาเป็นรูปธรรมให้เห็นไม่ได้ ก็ยากที่จะทำให้ใคร ๆ เชื่อได้ แต่ถ้าเราเชื่อและศรัทธา อะไร ๆ ก็เกิดขึ้นได้ครับ

 

ข้อแสดงความเห็นส่วนตัว

ทุกวันนี้กระแสของคติศาสนาทวีความรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะศรัทธาจนขาดปัญญาพิจารณาว่า แท้ิจริงแล้ว แก่นศาสนาคืออะไร เรามัวมักจะถกปัญหาและเปรียบเทียบศาสนากันในแง่จิตนิยม กล่าวคือ มักเห็นว่าของตนดีกว่าประเสริฐกว่า เพราะความยึดมั่นถือมั่นกลับกลายเป็นหลงอยู่ในวังวน กลับกลายเป็นอวิชชา

หากมองที่ตัวศาสนาเอง จะเห็นได้ว่าศาสนาหนึ่งๆ ก็มีลัทธิและนิกายแฝงอีกมากมาย เพราะอะไรหรือ เพราะความเชื่อ ความศรัทธา ความขัดแย้งของปัจเจกบุคคล บ้างก็หวังในลาภสักการะ บ้างก็หวังในศรัทธา บ้างก็เป็นเครื่องมือให้กับชนชั้นปกครองในการกล่อมเกลาจิตใจไม่ให้หึกเหิมหรือลบบล้างอำนาจตน

วิวัฒนาการศาสนาอันมีรากฐานมานานแสนนานมาอย่างต่อเนื่อง ไม่ว่าจะเป็นศาสนาอียิปต์ ศาสนาโรมัน ศาสนาเปอร์เซีย ศาสนาฮินดู ศาสนาเชน ศาสนาพุทธ ศาสนาเต๋า จวบจนปัจจุบันโลกใบนี้มีศาสนามากถึง 12 ศาสนาหลักๆ แต่ก่อนที่จะเป็นศาสนา ซึ่งมีมูลฐานมาจากการรวมลัทธิและนิกายต่างๆ เข้าด้วยกันเป็นสำคัญ

แต่จากกระทู้ที่ถกปัญหา มักจะกล่าวอ้างว่าพระคัมภีร์ของศาสนาตนนั้นแท้จริง ไม่ใช่เรื่องแต่ง หรือไม่ใช่เรื่องนิยาย แต่โดยแท้จริงแล้ว พระคำภีร์ก็ดี ชาดกก็ดี เทพปกรณัมก็ดี เป็นไปเพื่อการสร้างสรรค์และจูงใจให้คนเกิดศรัทธาและเชื่อในคุณงามความดี และคงปฏิเสธไม่ได้ว่าุไม่มีการปรุงแต่งใดๆ เลย

แต่เท่าที่ศึกษามาเกี่ยวกับหลักปรัชญาศาสนาของพราหมณ์เป็นรากฐานให้แก่ศาสนาเชน และศาสนาพุทธ เป็นสำคัญ แต่เรามักจะลืมรากเหง้าตัวเอง และมักจะกลับดูถูกเหยียดหยาม เหมือนหมิ่นแคลนปู่ ย่า ตา ยาย ของตน แล้วเราจะสรรเสริญคนเหล่านี้ได้อย่างไร ในเมื่อใจนั้นยังสกปรกอยู่เลย

หากพิจารณาแล้วว่า ของเราดีจริง ประเสริฐสุดจริงๆ ทำไมศาสนาเรานั้นจึงไม่เป็นหนึ่งเดียวในโลกใบนี้ละ เพราะมันเป็นไม่ได้ไม่ใช่หรือ? เมื่อมันเป็นไปไม่ได้ ก้ไม่ต้องไปยึด หาตัวตนแท้จริงให้เจอ หาหลักปฏิบัติที่ถูกจริตตนให้เจอแล้วปฏิบัติให้ถึงแก่น อย่าเพียรเพื่อแค่อยากรู้ แค่บอกใครๆ ว่าของฉันดีแล้ว ประเสริฐแล้ว อย่าพูดแต่ปาก ทำให้รู้แจ้งได้ก่อนแล้วค่อยมาพูด

จริงเท็จเพียงใด ก็ขอให้ปัญญาพิจารณา
กระทบกระทั่งจิตไปบ้าง ก็ขออโหสิกรรมไว้ ณ ที่นี้