ไม่เคยฝึกมโนมยิทธิ แต่สิ่งที่ตัวเองสื่อได้ คล้ายๆจะมาทางด้านนี้

บันทึกการทำสมาธิวันที่ 26 ส.ค. 52

หลังจากที่ลาพระศาสดากับหลวงพ่อฤาษีมาแล้ว ก็เลยแวะไปที่วิมานตนเอง ก็ไปยืนอยู่หน้าต้นโพธิ์แก้วโพธิ์เงินโพธิ์ทอง ไปยืนฟังเสียงใบของต้นโพธิ์ที่เวลากระทบกันจะมีเสียงดังกรุ้งกริ้งๆ ไพเราะดี กำลังยืนฟังเพลินๆ ชบาโผล่มาจากไหนไม่รู้

ชบา - คุณๆๆ คุณมาแล้ว ดีใจจังเลย (พร้อมกับเดินมาจับแขนซะแน่นเชียว)

ดิฉัน - อ้าว ชบา สวัสดีจ้ะ นี่ๆๆๆอะไรจะดีใจซะขนาดน้าน

ชบา - แหม..ก็คุณไม่ได้มาทุกวันนี่คะ ก็ต้องดีใจเป็นธรรมดา

ดิฉัน (แอบเห็นใครแว๊บๆ) - แล้วนั่นใครละ มายืนเจี๋ยมเจี้ยมอยู่ตรงนั้นอ่ะ

ชบา - อ๋อ..ลำดวนค่ะ

ลำดวน - สวัสดีค่ะคุณ

ดิฉัน - สวัสดีจ้ะลำดวน คนของน้องอ้อยใช่ไหม

ลำดวน - ค่ะ

ดิฉัน - แล้วทำไมไม่อยู่ที่วิมานโน้นละ มาทำไมที่นี่เหรอ

ลำดวน - ก็มาหาชบาค่ะ เผื่อเจอคุณอ้อยด้วย เพราะคุณอ้อยชอบแวะมาที่วิมานคุณค่ะ

ดิฉัน - อ้อ.เหรอ

จากนั้นก็เลยพากันเดินไปที่สระบัวยักษ์

ดิฉัน - นี่ชบารู้ไหมว่า สระบัวนี่มันมายังไง

ชบา - ไม่รู้เจ้าค่ะ

ดิฉัน - ฉันรู้แล้ว พี่ณหทัยเขาบอกว่าวันที่เกิดสระบัวนี้ เขาไปทำบุญที่วัด แล้วหลวงพ่อท่านต้องการจะสร้างสระบัว ท่านก็เลยบอกบุญกับญาติโยม พี่ณหทัยเขาเลยทำบุญสร้างสระบัวแล้วก็อุทิศมาให้ฉันด้วยน่ะ เลยมีสระบัวมาเกิดนี่ไง

ชบา - สาธุ ดีจังเลยนะคะ

ดิฉัน - ใช่...ไปเที่ยววิมานน้องอ้อยกันดีกว่า เอ๊า ลำดวนนำทางหน่อยนะจ้ะ

แค่คิดก็ไปยืนอยู่ในวิมานของน้องอ้อย ใหญ่โตโอ่โถงดีนะ รูปทรงเหมือนวัดทางเหนือยังไงยังงั้น เป็นไม้สีออกคล้ำๆ

ดิฉัน - วิมานน้องอ้อยก็ใหญ่โตดีออก ทำไมชอบไปที่วิมานฉันละ แต่เอ..ทำไมวิมานน้องอ้อยถึงมืดๆ ไม่เป็นแก้ว หรือว่าฉันตามัวเนี่ย เดี๋ยวขอกลับไปดูวิมานตัวเองก่อนนะ เดี๋ยวมา

ว่าแล้วก็กลับไปวิมานตัวเอง ยืนมองมันก็เป็นแก้วเป็นทอง สีมันสว่างๆดีนี่นา กลับไปวิมานน้องอ้อยต่อ ก็ยังเห็นมันมืดๆเหมือนเดิม

ดิฉัน - เออ..แปลก ทำไมมองวิมานน้องอ้อยไม่เหมือนวิมานตัวเอง สงสัยตาจะไม่ดีวุ้ย..ชบา/ลำดวน ไปเดินดูรอบๆกันดีกว่า

ชบา/ลำดวน - ค่ะคุณ

พวกเรากำลังจะเดินไป อยู่ๆก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งเดินออกมาทางซ้ายมือ แต่งตัวเป็นกษัตริย์ทางเหนือ เกล้าจุก พอเห็นเท่านั้นแหละ จำได้

ดิฉัน - โอ๊ะ..ท่านพระเจ้าเม็งราย ถวายบังคมเพคะ ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่วิมานน้องอ้อยได้

พระเจ้าเม็งราย - ก็มาเยี่ยมชมดู

ดิฉัน - เอ...แล้วมาเยี่ยมชมทำไมคะ

พระเจ้าเม็งราย - อ้าว...ก็พวกเจ้าเคยเป็นข้ารับใช้ของเรามาก่อน พอรู้ว่ามีวิมานอยู่บนนี้เราก็เลยมาดูไง

ดิฉัน - แล้วพระองค์อยู่บนนิพพานนี่เหรอเพคะ

พระเจ้าเม็งราย - เปล่าหรอก เราอยู่ดุสิต แต่วันนี้ขึ้นมาเข้าเฝ้าพระพุทธเจ้า ก็เลยแวะมาดูวิมานพวกเจ้าหน่อย

ดิฉัน - อ้อ..งั้นเหรอเพคะ

พระเจ้าเม็งราย - เราจะกลับละนะ พยายามเร่งบำเพ็ญเพียรกันเข้า พวกเจ้าจะได้มาอยู่นิพพานเร็วๆ

ดิฉัน - ขอบพระทัยเพคะ

แล้วท่านพระยาเม็งรายก็เสด็จกลับไปที่สวรรค์ชั้นดุสิต ระหว่างนั้นพวกเราก็ยังงงๆ กันอยู่

ดิฉัน - งงวุ้ย..ไม่คิดว่าจะเจอท่านพระยาเม็งรายที่นี่ ไม่เคยนึกถึงท่านเลยนะ นับตั้งแต่เจอกันครั้งแรก

ชบา - ท่านมีกรรมเกี่ยวเนื่องมากับพวกคุณนี่คะ ท่านก็เลยตามมาดู

ดิฉัน - อืมม..ใช่..เอ้อ..กลับไปวิมานตัวเองดีกว่า ไปนั่งเล่นที่ศาลากลางน้ำดีกว่านะ

แล้วพวกเราก็ไปที่ศาลากลางน้ำ

ดิฉัน - นี่ ลำดวน ลำดวนจมน้ำตายมาเหรอ

ลำดวน - ค่ะ

ลำดวน - แล้วมานิพพานได้ไง จมน้ำตายยังมีจิตคิดถึงนิพพานอีกเหรอ

ลำดวน - ค่ะ

ดิฉัน - โห...สุดยอด ไหนเล่าให้ฟังหน่อยซิ ตอนจะตายอ่ะ อารมณ์เป็นยังไง

ลำดวน - ก็ตอนที่จมน้ำน่ะค่ะ หนูก็ตกใจนะคะ ตะเกียกตะกาย ผลุบๆ
โผล่ๆ กลัวตายเหมือนกันค่ะตอนแรก แล้วพอสุดท้ายก็คิดว่ามันคงไม่รอดแล้ว หนูก็เลยปลงค่ะ ก็คิดว่าไหนๆมันจะตายแล้วก็ให้ตายไปจะได้พ้นทุกข์ หนูไม่ขอเกิดอีกแล้ว แล้วหนูก็เห็นพระพุทธเจ้าท่านเสด็จมาค่ะ ท่านยิ้มให้หนู หนูก็เลยยิ้มตอบท่านไป แล้วท่านก็ถามว่า "ไปกับพ่อไหมลูก" หนูก็ตอบท่านไปว่า "ไปค่ะ" แล้วท่านก็บอกว่าให้ตามท่านไป หนูก็เลยเดินตามท่านไป มารู้สึกตัวอีกทีหนูก็มาอยู่ที่วิมานคุณอ้อยแล้วค่ะ

ดิฉัน - ดีจังเลยเนอะ ก็หมดเวรหมดกรรมแล้วนะลำดวน คนที่อยู่อ่ะยังต้องรับกรรมกันต่อไป ไม่รู้จะได้มานิพพานเหมือนพวกเธอหรือเปล่าเลย

ลำดวน - คุณกับคุณอ้อย ต้องมาได้อยู่แล้วค่ะ

ดิฉัน - ยังไม่รู้เหมือนกัน อะไรก็ไม่แน่นอนหรอกนะ อีกอย่างพวกเราก็ไม่ได้มาได้ง่ายๆอย่างพวกเธอด้วย ต้องสร้างบารมีเพื่อเข้านิพพาน มันยากอยู่นา...เออ..แล้วลำดวนมีพี่น้องหรือเปล่า

ลำดวน - ไม่มีค่ะ ลำดวนเป็นเด็กกำพร้าค่ะ ถูกทิ้งตั้งแต่ยังเล็กๆ คนโน้นก็เอาไปเลี้ยงที คนนี้ก็เอาไปเลี้ยงที พอโตขึ้นมาหนูก็เลยออกมาอยู่คนเดียว หาเลี้ยงตัวเองค่ะ

ดิฉัน - แล้วลำดวนทำอาชีพอะไรละจ้ะ

ลำดวน - หนูก็รับจ้างเขาไปเรื่อยแหละค่ะ ใครเขาจ้างทำอะไรก็ทำไปค่ะ เพื่อให้ได้เงินมาประทังชีวิตอยู่

ดิฉัน - อืมม..จ้ะ ลำดวนอาศัยอยู่ที่ไหนอ่ะ

ลำดวน - บ้านสามโคก อยุธยาค่ะ

ดิฉัน - อ้อจ้ะ..แล้วทำไมถึงไปจมน้ำตายได้เนี่ย

ลำดวน - ก็ลำดวนออกไปเก็บผักตามคลองน่ะค่ะ แล้วพลัดตกลงไปในคลอง ลำดวนว่ายน้ำไม่เป็น ยิ่งดิ้นก็ยิ่งจมเพราะตกใจค่ะ

ดิฉัน - เฮ้อ...แต่ก็หมดทุกข์ไปแล้วเนอะ แล้วนี่เวลาวันพระพากันไปฟังเทศน์กับพระศาสดากันใช่ไหม

ชบา/ลำดวน - ค่ะ

ดิฉัน - ดีแล้ว บำเพ็ญเพียรไปเรื่อยๆ สร้างบารมีเดี๋ยวจะได้มีวิมานแยกเป็นเอกเทศ

ชบา/ลำดวน - ไม่เอาค่ะ

ดิฉัน - ทำไมละ

ชบา - ไปอยู่คนเดียว เหงาไม่เอาค่ะ อยู่กันหลายคนอุ่นใจดี ตอนอยู่บนโลกมนุษย์ก็ไม่มีใครเหลือแล้ว อยู่บนนี้จะให้อยู่คนเดียวไม่เอาค่ะ

ลำดวน - หนูก็ไม่อยากอยู่คนเดียวเหมือนกันค่ะ ไม่เคยมีพี่น้องเลย อยู่หลายๆคนอุ่นใจดี

ดิฉัน - เป็นงั้นไป แต่เผื่อนานๆไปเดี๋ยวจะได้มีบริวารของตัวเองบ้างก็ได้นา

ชบา/ลำดวน - ไม่ไปค่ะ ยังไงก็ไม่ไป

ดิฉัน - เอ๊า ตามใจเหอะ ฉันก็ไม่ได้ว่าไรนะ ก็แค่อยากให้มีความก้าวหน้า สร้างบารมีให้กับตัวเอง

ชบา - ก็ไปฟังเทศน์น่ะค่ะ แต่ไม่ขอมีวิมานเป็นเอกเทศ ขออยู่แบบเดิม

ดิฉัน - อืมม...ไม่รู้เนอะ ตอนนี้ว่าไงก็ว่าตามกันละกัน เดี๋ยวฉันกลับก่อนนะ แต่เอ...ที่วิมานน้องอ้อย ยังมีบริวารชื่อมิ่งด้วยใช่มะ ต้องสัมภาษณ์สักวัน เออ..แล้วฉันจะไปสัมภาษณ์บริวารคนอื่นทำไมเนี่ย บริวารตัวเองก็เยอะแยะ ไว้จะจ้บมาสัมภาษณ์ให้หมดเลยว่าเป็นไงมาไง งั้นฉันกลับก่อนละจ้ะ

ชบา/ลำดวน - สวัสดีค่ะคุณ

ดิฉัน - จ้า สวัสดีจ้า

 

สงสัยอยู่เหมือนกันค่ะ แต่ไม่กล้าถาม แต่ตอนนี้เข้าใจกระจ่างแจ้งแล้วค่ะ

 

เดี๋ยวขอชี้แจงอีกสักนิดที่ไปได้รู้มาจากข้างบน ท่านว่าพวกที่มาเป็นบริวารก็ไม่ใช่ว่าไม่มีวิมานนะคะ คือทุกคนมีวิมานของตัวเองนะคะ แยกเป็นของแต่ละคนค่ะ เพียงแต่ว่าวิมานของพวกเขาตั้งอยู่ในเขตที่ของดิฉันเท่านั้นเอง แล้วทั้งหมดก็มีอิสระจะไปไหนมาไหนก็ได้ แล้วแต่ละคนก็ตั้งใจบำเพ็ญเพียร ไม่มีการมาละเล่นรื่นเริงอะไรนะคะ จะสมถะมาก จะว่าไปพวกเขาก็มีอิสระเท่ากับเราแหละค่ะ เพียงแต่ว่าวิมานอยู่ในรั้วเดียวกัน

 

เมื่อคืนดูข่าวพระราชสำนัก เห็นพระองค์โสมพระราชทานรางวัล

แก่ผู้บริจาคโลหิต เลยตั้งใจดูค่ะ เผื่อจะเห็นคุณme บ้าง

แฮ่ะ แฮ่ะ ทำอย่างกับรู้จักคุณme แน่ะ คิดได้ไงไม่รู้

ขออนุโมทนากับกุศลจิตของคุณme ด้วยค่ะ

 

บังเอิญไปอ่านเจอ เห็นว่าเป็นความรู้ดีครับ จากหลวงพี่เล็กครับ เลยเอามาให้อ่านกันครับ

http://palungjit.org/threads/วิถีการดำเนินชีวิตของฆราวาสที่เป็นพระอริยเจ้า.199636/
ที่มานะครับ

 

สวัสดีค่ะเพื่อนๆพี่ๆกัลยาณมิตรทุกท่าน
เพิ่งเข้ามาได้ไม่นานค่ะ รู้สึกเข้ามาแล้วอบอุ่นบอกไม่ถูก
อยากพบอาจารย์ me,myself ด้วยนะคะ
แต่ไม่ทราบว่าหนูจะได้คุยได้เจอกับอาจารย์หรือไม่
หากได้เจอคงเป็นบุญ
ยังไง กรุณาแนะนำด้วยนะคะ ประสบการณ์จากการฝึกจิต ถือว่ายังอ่อนอยู่มาก เนื่องจากไม่ได้ฝึกกับใคร แต่ฝึกด้วยตนเองจากการอ่านหนังสือบ้าง internet บ้างค่ะ อยากได้คำแนะนำ และอยากสอบถามอาจารย์ด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

 

ขออนุโมทนาด้วยคนค่ะ

ขอกราบนมัสการองค์ปฐม พระศาสดา พระปัจเจกพุทธเจ้าทุกพระองค์ พระอริยสงฆ์ ด้วยคนนะคะ

หนูขอยึดเอาพี่เป็นแบบอย่างนะคะ ถือเป็นบุญที่ได้เข้ามาจริงๆนะคะ
ขอบพระคุณค่ะ

 

ขออนุโมทนาด้วยคนค่ะ

ถือว่าเป็นบุญเหลือเกินที่ได้เข้ามานะคะ

 

เห็นด้วยที่สุดเลยค่ะ ถือว่าเป็นบุญอย่างที่สุดที่ได้เข้ามาเจอเพื่อนๆกัลยาณมิตรทุกท่าน และได้รู้ได้เห็นในสิ่งที่ประเสริฐสุดแล้วค่ะ
ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ

 

งั้น แบบว่า เอ่อ.. ขอเป็นญาติสนิทด้วยได้ไหมค่ะพี่me myself
คิดว่าท่านอื่น ๆ อีกหลายท่านก็คิดเหมือนกันกับเมย์ค่ะ

 

อ้าว! ซ้ำค่ะ ขออภัยด้วยที่ทำให้เปลืองเนื้อที่ค่ะ

 

อนุโมทนาด้วยคนค่ะ สาธุ

 

เป็นกำลังใจให้ทำดีเสมอค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าท้อในการทำความดีเลยค่ะ
ยังไงอ่านคำแนะนำจากพี่ Me,myself นะคะ

 

เป็นกำลังใจให้ทำดีเสมอค่ะ

เป็นกำลังใจให้นะคะ อย่าท้อนะคะ

 

สู้ สู้ ครับ พี่ ณหทัย

กำลังใจพี่อยู่ทางนี้

GO GO GO

ได้หัวเรือดีแล้ว อย่าเพิ่งกระโดดลงเรือนะครับ จระเข้มันเยอะ ไปกันให้ถึงฝั่งครับ

 

เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณมากครับที่ให้ความกระจ่าง

ว่าแต่ว่า การให้เลือด 60 ครั้ง ถ้าให้ทุกไตรมาส ก็ใช้เวลา 15 ปี

ต้องรักษาสุขภาพให้แข็งแรงอยู่เสมอนะครับ (กินอิ่ม นอนหลับ เลือดไม่ลอย)

โมทนาบุญด้วยคน อีกครั้งครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณครับ

 

๕๕๕๕๕๕

ก็จะได้อยู่เป็นเพื่อนกันไงครับ (เอะ พูดเหมือนผมจะอยู่ได้นานขนาดนั้น ตัวเองจะเอาตัวรอดหรือเปล่ายังไม่รู้)

คือจะได้ให้คำปรึกษา เกี่ยวกับธรรมะ ให้แก่ ญาติธรรม กัลยาณมิตร งัยครับ

(ฮา ฮา ผมก็ไหลไปเรื่อยๆ ขออภัยทุกท่านด้วยครับ)

 

กราบนมัสการแทบพระบาทพระศาสดา
กราบนมัสการแทบเท้าหลวงพ่อ

ขอบคุณครับ คุณ Me, myself,

ลูกเข้าใจแล้วครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

 

โมทนาบุญกับ พี่ณหทัย และคุณ Me, myself ด้วยคนอีกครั้งครับ

สาธุ สาธุ สาธุ

ดีจังเลยครับ