คิดปรามาสพระรัตนะตรัย

ขอโมทนาบุญด้วยครับ เป็นเกร็ดความรู้ของผู้ประพฤติธรรม

 

ขอบคุณค่ะค่อยโล่งใจเพราะเป็นแบบนี้บ่อยๆยิ่งช่วงไหนตั้งใจปฏิบัติมาทันทีปรามาสไปเรื่อยจนเราท้อกับความเลวของตัวเองทุกวันนี้ยิ่งรู้สึกว่าตัวเองเลวมากๆ

 

อนุโมทาครับ เป็นเหมือนกันครับ

 

อนุโมทนาสาธุครับ ผมพึ่งมีอาการนี้ได้ 2 สัปดาห์ ก็งงๆ ทำไมยิ่งปฏิบัติแล้วยิ่งแย่ลง เลวลงกว่าเดิม เล่นเอาท้อใจไปเหมือนกันครับ แต่ก็คิดว่า ใจเราจริงๆ รักและเคารพพระพุทธองค์เหนือสิ่งใด แต่ห้ามจิตมารของตัวเองไม่ได้จริงๆ หลังๆ นี่ก็พยายามขอขมาพระรัตนตรัยทุกวัน ก็เริ่มดีขึ้นครับ แต่ก็ยังมีอาการบ้างเป็นพักๆ
ขอบคุณท่าน จขกท. ที่ช่วยชี้ทางสว่างให้กับผมครับ

 

----อนุโมทนา สาธุ เกิดไม่ทันหลวงพ่อ เศร้าใจจริงๆ----​

 

ขันธ์ห้าไม่ใช่ตัวตนครับในเมื่อไม่ใช่ตัวตนก็อย่าไปทุกข์ใจครับเเยกมันออกมาว่าเป็นที่ขันธ์ไหนเเละพิจารณามันให้ดีดีเเล้วจะรู้ว่ามันไม่ใช่ตัวเราในเมื่อไม่ใช่ตัวเราเราก็ไม่ต้องสนใจ
ที่สำคัญอย่าอยากให้มันหายเเต่คอยดูมันว่าเกิดที่ไหนเเละจงดับที่นั้น
ย้ำอีกทีว่าถ้ามันเกิดอย่าฝืนเเต่ต้องตามดูมันอย่างมีสติว่าเกิดที่ไหนเเละจงหาวิธีดับมันถ้าไม่ได้ก็พยายามทำเรื่อยๆไม่ต้องทุกข์ไปกับมันเพราะมันไม่ใช่ตัวตนมันไม่ใช่ตัวเราจิตเราเดิมเเท้สว่างอย่าไปทุกข์เพราะมัน
จากคนเคยคิดฆ่าตัวตายเพราะมัน

 

อ่านแล้วชื่นใจครับ

ที่ผมทิ้งไว้ที่ (ฝากคำถามถึงหลวงพี่เล็ก)

แต่ของผมก็แนวนี้ครับ "เรื่องจิตปรามาส ไม่ต้้องพูดถึง ถี่ยิบครับ อิอิ"

***ครับ มีความสงสัยในเรื่องของแนวจิตปรามาสครับ โดยขอเล่าพฤติกรรม และเหตุการณืทั้งหมดที่เกิดขึ้น ดังนี้ครับ

เมื่อประมาณเดือนมี.ค. ที่ผ่านมา กระผมถูกคริสเตียน หลอกไปเข้ารีตเป็นศาสนิกชน คล้ายๆบีบบังคับทางอ้อมให้เอ่ยคำนมัสการพระเจ้า กล่าวขอพร (ให้ออกเสียงเลยนะครับ) แต่ผมไม่เอ่ยเลยสักคำเดียว ระลึกเพียงแต่พระพุทธเจ้า พระธรรม พระสงฆ์ จนจบเหตุการณ์ เป็นชั่วโมงเลยครับ กลับมาบ้าน โกรธแค้นมากๆ แต่ก็จะระลึกเสมอว่า พุทโธ เม นาโถ พระพุทธเป็นที่พึ่งของข้า
และขอพรพระสัมพุทธเจ้าเสมอว่า อย่าให้ผลของการเข้าร่วมพิธี(โดนหลอก) ดังกล่าว ดลจิตดลใจให้ลูกเปลี่ยนศาสนาเป็นมิจฉาทิฎฐิ ไม่ว่าด้วยกรณีใดๆ
นี้เ้ป็นกรณีที่ 1

2. จิตปรามาส เกิดมาพอสมควรแล้วครับ ทั้งการปรามาสทางใจ ด่า ว่า ปฏิเสธ ไม่เชื่อ สบถหยาบคาย จิตอกุศล
ทั้งๆที่ พฤติกรรมของผม จิตใจ(ที่บังคับได้ของตัวผม จะเลื่อมใสในพระรัตนตรัยอย่างมาก มีศีล5(พยายามรักษาให้ครบถ้วนมาเสมอ) ทำบุญทำกุศลมิได้ขาด แรกที่เกิด ตอนแรกก็ทุกข์ใจ ตอนหลังมาทราบเคล็ดลับ ก็เฝ้าขอขมาพระรัตนตรัยเป็นนิจ จนค่อนข้างจะปกติแล้วนะครับข้อนี้ ไม่ห่วงเลย แต่มีปัญหาหนึ่ง คือ

สังเกตเห็นชัดว่า หลังวันบูชา เช่น เดือน 6 8 (วิสาข อาสาฬหบูชา หรือวันเกิดผมเอง วันพระใหญ่ก็แล้วแต่
หากยิ่งตั้งใจปฏิบัติทั้งอามิส ปฏิบัติบูชาให้มาก เต็มที่) มักจะมีเหตุให้ย่อท้อ หดหู่ อุปสรรค และที่สำคัญ ถึงขั้นจะเบื่อหน่ายในกุศลกรรม ในพระรัตนตรัย ความคิดที่ว่าาไม่เชื่อจะเริ่มกลับมาเกิดอีก พร้อมทั้งปรามาส วิจิกิจฉา
(ทั้งๆที่ ความเป็นจริงตัวผม ไม่เ้ป็นเช่นนั้นเลย เห็นพระที่ไหน พระธาตุเจดีย์ทั้ง4 ที่ให้ระัลึกถึงพระรัตนตรัย ก็กราบไหว้อภิวาทเสมอ) แต่มักมีสิ่งนี้ โดยเฉพาะมีอารมณ์เบื่อหน่ายที่จะทำกุศล ปฏิบัติ ภาวนา หรือเบื่อหน่ายในพระรัตนตรัย ไม่เคารพ เสมอๆ หลังจากวันสำคัญทางศาสนา(หรือหลังจากวันที่ทำตัวได้เนี้ยบๆที่สุด นี่แหน่ะครับ) ตามมา
คล้ายๆกับว่า ถ้าจิตใจผมยิ่งเิลื่อมใสเท่าใด อีกไม่กี่วันต่อจากนั้นหรอกครับ อารมณ์เบื่อ เซ็งๆ ไม่อยากทำดี ไม่อยากบูชาพระ ชักจะตามมา และหายไป เป็นครั้งคราว

บางครั้ง สวดมนต์อยู่ จู่ๆ เบื่อ เซ็ง เหมือนหน่ายๆ ลุกพรึ่บพรั่บจากห้องพระ กลับมานอนเฉยเลยครับ ทั้งๆที่ไม่ง่วงเลย(นานทีเกิดทีั หลังวันทางศาสนา)

จะเรียกว่ากระผม เข้าข่ายถูกทดสอบอยู่หรือไม่ครับท่าน
ปล. ผมมีใจศรัทธาพระมาตั้งแต่เล็กๆ เท่าที่จะทราบความได้ มักถามถึงการหล่อพระตั้งแต่ยังไม่เรียนอนุบาลเลยครับ มีความเชื่อเลื่อมใสในพระ เทพ มาตั้งแต่อายุน้อยๆ จวบทุกวันนี้ร่วมงานบุญ ทำกุศล เป็นปกตินิสัย เฉพาะหล่อพระ ไม่ได้ขาดเลยครับ แต่อารมณ์เหล่านั้นก็ยังตามอาละวาดอยู่

ขอนมัสการด้วยความเคารพ