อาการของขึ้นจากการสักยันต์ครั้งแรก

ใครจะใหญ่เกินกรรม;k03

ไม่มี๊ ๆ

 

โอโห คนที่สัก กล้าจัง

เราป่วยยังไม่ยอมฉีดยาเลย
กลัวเข็ม กลัวของมีคม
ใครถือของมีคม ก็ไมกล้าเข้าไกล้เลย
กลัวมากกว่าผีอีก

 

ไม่รู้เหมือนกัน ไม่กล้าสักอ่ะ กลัวเข็ม

 

เห็นด้วยครับ

 

คนรักเข็ม

ผมก็เป็นคนหนึ่งที่อยากจะอนุรักความเป็นไทยไว้
มันเป็นสิ่งที่บรรพบุรุษของเราเชื่อถือกันมา
ถ้าจะมองว่าคนที่สักเป็นคนไม่ดีเสมอไปคงคิดผิด
เพราะคนเราไม่เหมือนกันหมดทุกคนหรอกครับ
บางคนก็ใช้ความขลังของวิชาไปในทางไม่ดี
แต่บางคนก็เคารพครูบาอาจารย์และทำในสิ่งดี
ส่วนที่ผมสักมาก็หลายอย่างครับ
ทั่งตัวเลยก็ว่าได้
เช่น เก้ายอด
บุตร-รบ
นิลพัท
เสือ
และอื่นๆอีกมาครับจำได้ไม่หมด
แต่สักน้ำมันนะ
ส่วนตัวผมสังเกตจากคนที่สักน้ำมัน เวลาของขึ้นจะรู้สึกหนาว
แต่คนที่สักหมึกเวลาขึ้นจะร้อน
แต่ถ้าปฏิบัตตัวผิดข้อห้ามที่อ.ห้ามไว้ละก็ของที่อยู่ในตัวจะหนีไปหมด

 

อิอิอิ ใจกล้ากันจัง

เรากลัวเจ็บอ่ะ

ใส่พระและระลึกถึง

สิ่งที่เราเคารพบูชา

พอแล้วล่ะสำหรับเรานะ

 

ตอนแรกผมก็นึกว่ามันเฟคขึ้นมา แต่นี่มันเป็นอาการจริงๆเรียก "ของขึ้น" บางคนชักดิ้นชักงอ บางคนก็เต้นแบบไม่รู้เรื่อง เรื่องน่าแปลกจริงๆ~*

 

กระทู้นานตั้งสี่ปีก็ยังมีคนตอบอ่ะนะ

 

อนุโมทนาเป็นอย่างยิ่งค่ะ ตัวเองไม่ได้สักยันต์ แต่ไปสักยูนิคอร์นมาแล้ว แถมยังเป็นคนชอบทำร้ายตัวเอง ได้อ่านแล้ว สำนึกตัวขึ้นมาทันทีเลยค่ะ

 

ผมชอบเรื่องของคุณมากเลยอ่ะครับผม สอนวัยรุ่นได้หลายคนเลยแหละใครที่คิดจะสักผมก็ไม่ว่านะคัรบ ผมไม่ได้ลบหลู่ แต่เราจะทำอะไรคิดดูให้ดีๆเพราะถ้าเราสักมันแล้ว มันจะติดตัวเราไปตลอดชีวิต

 

ผมตระเวณสักไปทั่ว เพราะชอบครับคาถาอาคม แต่เป็นสักน้ำมัน เพราะไปสักได้หลายที่ดี และไม่ต้องให้ใครเห็น เพราะผมเชื่อในเรื่องนี่ครับ และเคยผ่านเรื่องประมาณตีรันฟันแทงสมัยวัยรุ่นมาพอสมควร การที่เราไปสักไว้ก็ไม่ได้จะแปลว่าเราจะเป็นนักเลง แต่เป็นสิ่งคุ้มครองเราครับ เรื่องจะโดนก็อาจแคล้วคลาดไปได้ และยันต์ที่ลงก็จะเป็นคุณพระที่ลงไว้ส่วนมาก นอกจากยันต์ที่ขึ้นรูปจะเป็นหัวใจตามรูปยันต์ต่างๆ ถามว่าตัวผมเองไปสักแล้วเหนียวไหม ไม่เหนียวหรอกครับ ผมเคยลองแล้ว ทั้งเอามีดกรีดแขนลองดูว่าเหนียวไหม ปรากฏว่าเข้าครับเลือดออก เลยเมื่อสองสามปีลองเอา .22 ยิงถากๆหน้าแข้งดูปรากฏว่าออกครับ เข้าแฉลบด้วย ฮ่าๆๆ ถามว่าเคยมีของขึ้นไหม ไม่มีเลยครับ ไม่ว่าจะตอนกินเหล้า(ปัจจุบันเลิกกินแล้ว) หรือเข้าครอบครู ยังไม่เคยมีขึ้นเลย อาจจะเป็นเพราะในใจผมอายเค้าด้วยมั้งครับ ที่จะไปเต้นแร้งเต้นกา แต่ในส่วนตัวก็ยังคิดและนับถืออาจารย์ที่ไปสักมาครับ เพราะเชื่อว่าถ้าถึงเวลาคับขันแล้ว ครูบาอาจารย์คงมาช่วยเอง ก่อนไปสักผมก็รอเรียนจบ ป.ตรีก่อนถึงได้ไปสัก จากนั้นก็ตระเวณสักไปทั่วเป็นน้ำมันทั้งนั้นครับ คิดจะสักหมึกเหมือนกันแต่ต้องเป็นลายสวยๆ และก็อาจารย์ที่ดีครับ ยังมองๆหาอยู่ จากอ่านบทความแล้วก็เห็นด้วยนะครับที่พ่อแม่เป็นพรหมของลูก ไม่อยากให้ลูกเจ็บปวดและไม่อยากให้ลูกสัก เพราะสังคมเรามองคนสักไปทางเลวร้ายซะมากกว่า ผมก่อนไปก็บอกพ่อไว้ พ่อก็บอกแล้วแต่โตแล้ว เพราะเห็นเราชอบทางนี้ แต่ไปเริ่มสักตอนนั้นก็ 25 แล้วครับ

 

เห็นด้วยครับ พ่อแม่เราประเสริฐที่สุดแล้ว