บารมีสำคัญอันเป็นรากฐานแห่งการเป็นพระโพธิสัตว์

การที่คุณชี้เนะถือว่ามีประโยชน์มากแต่คุณน่าจะรู้นะว่าพุทธภูมิทุกคนที่ปารถนาจะมีความรู้ที่สังสมมาหลายภพหลายชาติพร้อมด้วยการบำเพ็ญอันยิ่งของแต่ละองดังนั้นที่คุณเขียนบางอย่านะขอรับกรุณาระวังบ้าง เพราะบางคนเพิ่งปารถนากำลังใจยังไม่แข็งโดนกระทบเข้าจะทำให้เค้าหมดกำลังใจเปล่าๆๆๆนะคับ แต่ไม่เป็นอุปสรรคของผู้ที่เต็มกำลังอยู่แล้วงับผมขอเถะคับเขียนอะไรระวังบ้าง เพราะยังมีคนใหม่ๆๆที่เข้ามาอ่านอีกเยาะอย่าทำให้คนเหล่านั้นดูถูกท่านเลยงับ โดยการที่ท่านมา...........กันในเวปบอด

 

ผมคิดว่าอย่างนี้ครับ
เรื่องกตัญญู เรื่องบารมี 10 หรือบารมี 30 ทัศ ทั้งหลายนี้นะครับ ถูกต้องหมดครับ และก็อีก หลาย ๆ อย่างที่ยังไม่ได้กล่าวถึงกัน ผมมาคิดว่า "พุทธภูมิ หรือผู้ที่ปรารถนาพระโพธิญาณ" แต่ละท่าน ๆ นั้น มีธรรม และกรรม ไม่เหมือนกัน ดังนั้น การบำเพ็ญบารมีหรือสร้างกำลังใจในแต่ละคนก็จะมีความแตกต่างกันไป ตามกมลสันดานของท่านนั้น ๆ โอกาสที่จะทำอะไร ๆ เหมือนกันไปทั้งหมดนั้น คงหายากนะครับ นอกจากบางโอกาสที่มาพ้องต้องกันก็มีโอกาสทำเหมือนกันเป็นบางที ๆ ไป ผมสังเกตว่าหลักสูตรการเป็นพระพุทธเจ้านั้นไม่ได้ระบุรายวิชาที่จะต้องเรียนต้องทำกันไปตามลำดับหมายเลข เพียงแต่เราแบ่งพฤติกรรมที่สังเกตุได้เป็น 3 ระดับ คือ บารมีต้น-กลาง-และปรมัต และยังแบ่งแนวการเรียนออกเป็น 3 แนวทางอีกด้วย คือ ปัญญา-ศรัทธา-และวิริยาธิกะ ดังนั้น...ใครจะเดินแนวไหน ใตรจะเก็บวิชาไหน (บารมี 10) ก่อน-หลัง มากบ้างน้อยบ้าง ถนัดอย่างไหนก็อาจจะตลุยไปเยอะหน่อย เช่น ทานบารมี อาจจะลุยไป ถึงระดับ 2 แต่ที่เหลือยังอยู่ระดับ 1 ยังไง ๆ ก็ต้องตามเก็บไปจนครบแล้วบางวิชาก็ทะลุไปถึงระดับ 2 เมื่อระดับ 1 สมบูรณ์หมดแล้ว ในบางวิชาก็อาจจะเรียนไปถึงระดับ 3 ก็มี ในที่สุดก็จะไล่กันไปจนครบระดับ 2 และสมบูรณ์ในระดับ 3 ในระหว่างนั้น ธรรมะทั้งหลายอันอุดมแล้วก็จะต้องทำไปพร้อม ๆ กันจนเสร็จสิ้นกระบวนการ ตามหลักสูตร 4 , 8 หรือ 16 อสงไขย บวกกับ อีกหนึ่งแสนกัลป์
ท่านใด...จะทำอะไร ๆ ที่ดี ๆ ก็ทำกันไปเถอะครับ จะใช้ปัญญานำหน้า หรือศรัทธานำหน้า หรือจะตั้งความเพียรเป็นตัวนำก็ว่ากันไปตามนิสัยแห่งตน ...ดีทั้งนั้น ยังไง ๆ ก็เจอกันที่นิพพานส่วนจะนานแค่ไหนก็แล้วแต่จะทำกันละครับ 555

 

อนุโมทนาก่อน
เชื่อว่าการที่กัลญาณมิตรกล่าววาจาใดๆนั้น น่าจะเป็นสิ่งที่ก่อประโยชน์
เราพึงตั้งใจให้เป็นกลางแล้วค่อยพิจารณา
เหตุและปัจจัยที่ทำให้กัลญาณมิตรกล่าวเช่นนั้น

ดีมากครับเห็นด้วย เราเองก็ได้หันกลับไปมองว่าเราเป็นบุตรที่ดีหรือยัง
ทำหน้าที่ตอบแทนคุณให้ผู้สร้างกายเนื้อนี้ของเราให้ดีหรือยัง
ขอบคุณมากครับ
มันจะเกี่ยวหรือไม่เกี่ยว เป็นบารมีหรือไม่เป็นบารมีของพุทธภูมิ ผมว่า ไม่ใช่ประเด็น
ธรรมนี้เป็นสิ่งดี เป็นสิ่งที่มนุษย์และสิ่งที่สูงกว่าพึงกระทำ
(ภูมิตำกว่านั้นไม่ว่ากัน)
เราเองไม่ว่าใครก็ควรตั้งมั่นในความกตัญญู ต่อสัตว์ สิ่ง และบุคคลที่มีพระคุณต่อเรา
ผมเชื่อว่าสิ่งที่ทำให้เราไม่ตกต่ำคือการบริหารจิตให้ยิ่ง(เจริญวิปันากรรมฐาน)และการกตัญญูครับ

 

ผมขออนุโมทนากับทุกท่านที่กำลังบำเพ็ญทุกท่านทุกคนขอผลบุญจงตอบสนองการบำเพ็ญของท่านทุกคนด้วยคับ
<!-- / message -->

 

ตายคือเกิด เกิดคือตาย ว่างคือไม่ว่าง ไม่ว่างคือว่าง มีคือไม่มี ไม่มีคือมี ได้คือไม่ได้ ไม่ได้คือได้ หาอะไรแน่นอนไม่ได้ในชีวิต แต่ยังหาอะไรที่เที่ยงแท้ไม่ได้ในจิตก็เสียเวลา เกิดมาเรียนรู้และบำเพ็ญบนโลกไม่เคยจับจะรู้จักวางอย่างไร ขออนุโมทนามานะที่นี้ด้วยครับ

 

สำหรับเราแล้วกระทู้นี้ ถือว่าเป็นกระทู้ที่เตือนสติผู้ที่กำลังจะเริ่ม
ปฏิบัติได้อย่างดีเลย เราเองเข้ามาอ่านก็รู้สึกได้ถึงความเป็นจริง
ที่กล่าวว่า หากจะสร้างเจดีย์ให้สวยงาม ถ้าไม่สร้างฐานของเจดีย์
ให้ดีให้มั่นคงเสียก่อน ก็คงจะส้รางเจดีย์ให้สวยงามตามที่ปราถนาได้

อนุโมธนา

 

ความกตัญญูต่อบิดามารดานั้น นอกจากบูชาด้วยวัตถุแล้ว ควรบูชาด้วยธรรมะด้วย กล่าวคือ ช่วยให้ท่านเกิดสัมมาทิฐิ เพื่อเป็นหนทางสู่ความเจริญทั้งหลาย ทำให้ท่านเดินตามเส้นทางธรรม บำเพ็ญทานบารมี ศีลบารมี ภาวนาบารมี จะเป็นหนทางที่จะนำพาท่านไปสู่การบรรลุมรรคผลในอนาคตกาล ทั้งนี้จะต้องใช้ความพยายาม กุศโลบาย ความอดทน เพื่อประโยชน์สุขในอนาคต