...เมื่อคุณเครียด...คุณหาทางออกอย่างไร...

ช่วงเวลานี้หลายๆคนพกความเครียดมาเต็มกระเป๋า จึงอยากให้ทุกท่านลองเสนอแนวความคิดคลายเครียดแบบเฉพาะของคุณเอง มาแบ่งปันให้เราๆทั้งหลายใด้นำไปใช้กัน
...................................................................................
สำหรับผม KARAOKE ครับ เป็นอะไรที่ชอบทำมากเวลาเครียด การแหกปากเป็นสิ่งที่ทำให้สบายใจที่สุดจิงๆร้องโดยไม่มีดนตรีก็ได้ แต่ที่ใช้KARAOKE เพราะกลัวเข้าลำคาญเสียงเราเลยต้องเอาดนตรีเข้าช่วยกลบเสียง.... แต่ไม่ได้เอาเด็กมานั่งดริ้งน๊ะครับ
................................................................................
อาจไม่ได้อิงวิทยาศาสตร์ และหลักการ ลองดูว่าไครจะมีวิธีที่เด็ดและโดนใจที่สุดครับ

 

ทำหมดทุกอย่างแหล่ะ ทำเป็นประจำด้วย

นอน กิน เทื่ยว เล่นเนท ฟังเพลง ดูหนัง หยุดงาน

ไปทะเล อาบน้ำแร่ แช่น้ำนม พอกหน้า ขัดผิว

อยู่ที่งบด้วย

ถ้ามีเงินก็อาจจะไป ทะเล

ถ้าไม่มีเงินก็แค่อาหารอร่อยถูกปาก มาทาน

พอกหน้าเอง นวดสปาเอง ขัดผิว

ฟังเพลงที่ให้กำลังใจ เพลงโปรดของตัวเอง

ฟังแล้วให้มีกำลังใจ เพื่อสู้ชีวิตต่อ

แล้วก็ นั่งดูดวงตัวเองด้วย ว่าควรจะไป ทางไหนดี

 

เวลาเครียดหรือโมโห ถ้าพกปะคำติดตัวก้เอาออกมานั่งนับ ถ้าไม่พกก็นั่งนับมือ นั่งหลับตาหรือนอน แล้วคิดอะไรก้ได้ที่เราสบายใจ บางที่ก็นั่งดูแม่น้ำแต่กลอนอะไรไปได้ต่างๆนาๆ

 

เช่นกัน กับ ข้างบนคะ ^^

 

ปลาก็ร้องเพลงค่ะ แต่ส่วนมากจะร้องสด คิดอะไรได้ก็ร้องๆเเบบเพี้ยนๆนั้นแหละ

บางทีโดนด่าอยู่ ในใจร้องเพลงเฉยเลย ก้มันเคลียดนี่นา มันเป็นอัตโนมัติ

 

เวลาเครียดๆก็หยุดทำกิจกรรมที่ทำให้ตัวเองเครียด อาจจะไปเดินเล่น..หาหนังสือดีๆมาอ่าน ร้องคาราโอเกะ แล้วแต่ว่า อยากจะทำอะไรก็ทำค่ะ

 

(ความเครียดของตัวเอง) ช่วงแรกๆ ของความเครียดอาจจะยังไม่เห็นหนทางให้หายเครียด เพราะจิตจะจดจ่ออยู่กับความทุกข์ค่ะ แต่ผ่านไปสักวันหรือสองวันจะเริ่มเห็นค่ะ ทำได้ดีที่สุดคือ ปล่อยวาง ค่ะ เพราะครั้นจะยกไว้แบกไว้แล้วก็แก้ปัญหาไม่ได้ก็หนักเปล่า เสียสุขภาพจิตทั้งของเรา และคนรอบข้างที่ห่วงเรา ก็ปล่อยไปก่อนค่ะ และก็ชอบร้องเพลงเหมือนเจ้าของกระทู้เหมือนกันค่ะ และอีกแนวนึงก็คือ จดลงบนกระดาษค่ะ จดเข้าไปเขียนถึงเจ้าปัญหาที่มันรุมเร้า เขียนถึงความเครียดว่าเครียดอะไร อยากแก้อะไร แล้วแก้ไม่ได้อย่างไร ปัจจัยคืออะไร กดปากกาหรือดินสอหนักๆ (ประมาณว่าระบายอะไรประมาณนั้นค่ะ) แล้วจากนั้นก็ทำลายกระดาษนั้นทิ้งซะ จะสบายใจขึ้น นี่เป็นวิธีแก้เครียดของตัวเองค่ะ
^___^

 

จะหยุดทุกอย่างค่ะ เพราะรู้สึกว่านาทีนั้นถ้าทำอะไรลงไป มันจะไม่ใช่ตัวตนของเรา
ไม่พูด จะนิ่ง หลับตา พอพ้นมาสักพัก ก็จะหาอะไรทำเรื่อยเปื่อย

สิ่งที่ทำแล้วลืมได้จริงๆ คือ การร้องเพลงค่ะ หรือไม่ก็เดินเล่นคนเดียว

มันจะทำให้ได้ใช้ความคิดของตัวเองที่เป็นตัวเองจริงๆ ลั้ลลาเชียวค่ะ หุหุ

 

เดินเล่น นัดเจอเพื่อนๆที่ค่าดว่าคุยแล้ว หายเครียด

 

.

 

ไม่คิดให้โกรธจะไม่โกรธ​

ความตายที่เกิดขึ้นให้รู้ให้เห็นในแต่ละวันมีไม่น้อย นั่นคือการเตือนของเทวทูต ผู้ไม่ประมาทย่อมยอมรับคำเตือนนั้น อย่างน้อยก็ยอมรับเป็นครั้งคราวว่าวันหนึ่งความตายนั้นจะมาถึงตน เพราะทุกคนรู้ด้วยกันทั้งนั้นว่าไม่มีใครที่จะไม่ตาย

ทุกคนต้องตาย ไม่วันใดวันหนึ่งต้องตายแน่นอนทุกคนไป รวมทั้งตนเองของทุกคนด้วย เพียงแต่คิดแบบไม่จริงจัง ว่าวันหนึ่งเราจักต้องตาย นั้นไม่พอ ต้องเชื่อให้เกิดเป็นคำเตือนใจตนเองไว้ให้เสมอ จึงจะถือได้ว่าไม่ประมาท

คิดว่าเราก็ต้องตายวันหนึ่งเพียงวันละครั้งสองครั้งไม่พอ ปราชญ์ท่านสอนไว้ว่าต้องคิดทุกลมหายใจเข้าออกจึงจะกล่าวได้ว่าไม่ประมาท

การภาวนาพุทโธไว้ทุกเวลา เป็นการห้ามใจไม่ให้ถูก ความโลภ ความโกรธ ความหลงเข้าครอบงำ แต่จะใช้คำว่าเราต้องตาย เราต้องตาย แทนคำพุทโธไม่ได้ ไม่ได้เกิดผลดีอย่างไร เพราะคำพุทโธนั้นสูงส่งศักดิ์สิทธิ์ที่สุด แต่ความตายน่ากลัว เป็นที่เกรงกลัวอย่างยิ่ง พึงตั้งข้อสังเกตให้ดี ให้ถูกต้อง

คำภาวนาสำคัญที่สุด จะใช้คำส่งเดชไม่ได้ นอกจากไม่ให้คุณยังจะให้โทษอีกด้วย จะคิดถึงความตายต้องมีเหตุผล แต่ที่ถูกต้องนั้นควรต้องคิดถึงไว้ให้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกับลมหายใจเข้าออก

การภาวนาพุทโธนอกจากจะเป็นการสร้างมงคลให้แก่ชีวิตจิตใจแล้ว ยังเป็นการห้ามใจมิให้มีความคิดที่ไม่ควรมี เป็นความคิดที่ก่อให้เกิดกิเลสนานาประการ ทั้งความโลภ ความโกรธ ความหลง เกิดได้แต่ความคิดทั้งสิ้น มิได้เกิดแต่อะไรอื่น

ไม่คิดให้โลภจะไม่โลภ ไม่คิดให้โกรธจะไม่โกรธ ไม่คิดให้หลงจะไม่หลง คิดให้เป็นบุญก็จะเป็นบุญเกิด คิดให้เป็นบาปก็จะเป็นบาปเกิด ความจริงเป็นเช่นนี้ ท่านสอนให้ภาวนาพุทโธก็เพื่อให้บุญเกิด เพื่อไม่ให้บาปเกิด

ขอบคุณบทความจากธรรมจักรดอทเน็ต​

 

หลายสถานะการณ์ ว่ากันไปครับ...


1 ตอนมัธยมปลาย เล่นกีฬาสารพัด เล่นดนตรี ...สุดยอดความสุขเลยในช่วงชีวิตนี้
2 ตอนหนุ่มแน่นขึ้นมา เริ่มทำงาน หมดตังส์กับสนามยิงปืนหละครับ ตั้งแต่ปืนพก ยัน ลูกซอง ( ช่วงนั้น ซามูไร อาละวาดหนักที่ภาคเหนือ )

3 ขับรถลุยไปเรื่อยๆ ทั้งรถยนต์ปิคอัพ่จอมลุย คาริเบียน และ มอเตอร์ไซด์วิบาก

รสชาติชีวิตจริงๆครับ ได้เห็นชีวิตคนมากมายเลย ทั้งในเมืองและชนบท ป่าเขา

4 วาดภาพ อันนี้จิตจะนิ่งมาก

5 ทำสมาธิ ตามแบบของเรา เป็นบทสรุปของเราเอง ที่ละเอียดที่สุด ให้เราวางได้
ไม่ใช่กดข่มเอาไว้รอวันระเบิด


6 ลองมองต่างมุม แบบที่คนอื่นๆมอง แล้วเราจะเข้าใจคนอื่น ปลงตก และ ก็จะดีขึ้น

7 ออกไปเดินเล่น ตามที่โล่งกว้าง

กินน้ำผลไม้ น้ำหวานเย็นๆ แล้วเดิน แกว่งแขนตามธรรมชาติ

กัดฟัน หายใจแค่ลิ้นปี่ ทำ(นึก)ขนลุกทั่วตัว จนเต็มหัว เต็มหน้า แล้วแผ่ออกไป..

 

ของข้าพเจ้า นอนค่ะ คิดไม่ออก ก็นอนไปเลย ตื่นมา หาย อิอิ

 

ตะก่อนเวลาเครียดเรากินอ่ะ หาของมากินกินกิน เด๋วนี้ เครียด ก็ไปวัด ที่ไปแล้ว สุขสงบ ร่าเริงอ่ะ แล้วก็ไปเดินเล่น ไม่หายก็ไปหา เพื่อน โทรคุยกับเพื่อน แล้วก็ นั่งสมาธิ ค่า

 

..

นั่งสมาธิ......เดินจงกรมหายเครียดได้จริง ๆ​

​

 

เดินเล่นแช่แอร์ กลับมาบ้านคุยกับเจ้าเหมียว อิอิอิ

 

ข้อคิดชีวิตมีสุข
​

1. เราไม่ได้มีชีวิตเพื่อการเฝ้านั่งเสียใจร่ำไห้ หรือ พูดถึงแต่สิ่งที่เราทำผิดพลาดในอดีต รู้จักให้อภัยตัวเองในสิ่งที่เราทำผิดพลาด แล้วไม่นึกถึงมันอีก

2. เรียนรู้ที่จะให้อภัยผู้อื่น ในสิ่งที่เขาทำผิดพลาดในอดีต แล้วไม่พูดถึงมันอีก

3. การปล่อยวางไม่ใช่เป็นการยอมแพ้ ตรงกันข้าม เป็นการเสริมสร้างความแข็งแกร่งจากส่วนลึกของหัวใจของเราวันละน้อย เพื่อเอาชนะความอ่อนแอ

4. ชีวิตไม่ได้เติบโตจากการทำให้ทุกสิ่งได้ดั่งใจของเรา แต่เป็นการยอมรับทุกอย่างที่เข้ามาในชีวิตของเราอย่างกล้าหาญ รักและเข้าใจทุกสิ่งที่เราได้ตัดสินใจทำลงไปทุกครั้ง

5. เรียนรู้ความจริงว่าเราไม่สามารถบังคับผู้อื่นให้คิดและทำในสิ่งที่เราต้องการได้ เพราะแม้แต่ตัวเราเอง ยังทำให้เป็นอย่างที่เราต้องการไม่ได้เลย

6. อย่าเสียเวลาคิดแค้นเคืองโกรธในการกระทำของผู้อื่นที่ส่งผลให้เราทุกข์ใจ ให้อภัยเขาเสีย และหากอยากรู้สึกดีขึ้น ก็นึกถึงคำสอนในพุทธศาสนาว่า ใครทำกรรมใดไว้ ผู้นั้นย่อมได้รับผลนั้นได้ด้วยตนเอง

7. วัตถุหรือภาพลวงตาภายนอกไม่เคยสามารถเติมเต็มหัวใจใครได้ การตั้งหน้าตั้งตาหาวัตถุ หรือความพึงพอใจจากการประสบความสำเร็จในหน้าที่การงาน เพื่อหวังว่าจะทำให้เรารู้สึกเต็มและมีความสุข นั่นเป็นแค่ฝันลมๆแล้งๆ การรับวัตถุทำให้เรามีความต้องการไม่รู้จบ ขณะที่การได้รับความรักความเข้าใจจากคนที่รักอย่างเต็มเปี่ยมจะทำให้เรามีหัวใจที่ "เต็ม" จนไม่ต้องไขว่คว้าหาวัตถุมาเติมเต็มหัวใจอีก


.....

บางตอนจากหนังสือ "เข็มทิศหัวใจ"​

ศิริรัตน์ ณ พัทลุง ต.สุวรรณ

ขอบคุณบทความจากธรรมจักรดอทเน็ต​