โจทก์ตัวเอง...ด่าตัวเอง...

ในวันที่ใจไม่สบาย แก้ปัญหาที่เกิดจากกิเลสในใจไม่ได้
...ก็นึกน้อมใจถึงพระคุณพ่อ จึงได้รับกระแสแห่งความกรุณา...ธรรมมะที่ท่านเคยสอนไว้ หลั่งไหลเข้ามาในใจ....
ถึงลูก...
พ่อได้ยินลูกใช้วาจากล่าวร้ายผู้อื่นกับเหตุผลทางโลกที่ลูกอ้างว่า เขาให้ร้ายลูกก่อน ลูกคงคิดว่าพ่อจะเข้าใจและเห็นใจลูก
ลูกเอย...
ถ้อยคำที่ลูกกล่าวโทษเขา ทำร้ายใจพ่อ พ่อเคี่ยวเข็ญสั่งสอนเจ้ามา ให้เจ้าหาโทษโจทก์หาความผิดในใจลูกก่อนเสมอ ลูกไม่โทษตัวเอง แต่ยังหาในผู้อื่น เจ้าจะได้ประโยชน์อะไร มีแต่โทสะที่ทวีขึ้นในใจทุกวัน ถ้าอย่างนั้น การที่ลูกได้มีโอกาสรับการฝึกฝนอบรมจิตมา มิเท่ากับเสียเวลาเปล่าหรอกหรือ ? พ่อขอบอกว่า ...อย่างนี้ ลูกเลวกว่าเขา !

 

...ลูกหาความเลวในใจลูกเจอแล้ว แต่ก็ยังไปพิจารณาหาความผิดในเขาด้วย ลูกจะได้ปฏฺฆะเป็นเงาตามมาแผดเผาทำลายล้างความเมตตาและปัญญาในใจลูกให้เหือดแห้งและมืดมนลงไป
....ที่ลูกต้องทำคือ เมื่อถูกอารมณ์กระทบ นอกจากจะต้องตั้งสติให้ยิ่งขึ้น แล้ว นำสติที่สมบูรณ์ที่สุดในขณะนั้น รีบส่องหาความเลวในใจตน ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่เจอหรอก ถ้าจิตใจเจ้าแกว่งไหวเพราะคำว่าร้าย นั่นก็ถือว่า ...จิตประมาท หลงมัวเมาไม่รักกฎธรรมดาแล้ว ในโลกที่ขันธ์๕อาศัยอยู่นี้ มีใครรอดพ้นมันได้บ้าง แม้พระบรมศาสดาและพระสาวกท่านก็เคยผ่านเรื่องราวการให้ร้ายป้ายสีมา อย่าเห็นว่าร่างกายเป็นของเรา ให้มีสติรู้อยู่ตลอด อย่าเห็นว่าทุกอย่างเป็นอัตตา คือเป็นตัวตน ว่าจะตั้งอยู่นาน พ่อบอกลูกแล้ว ว่าให้หมั่นอบรมจิตตัวเองให้พร้อมไปด้วยไตรลักษณญาณ ทุกอย่างที่เกิดขึ้น เป็นเพียงรูปที่ผ่านตา เสียงที่ผ่านหู...อารมณ์ที่ผ่านใจ ลูกประมาท ! ไม่อบรมจิตตัวเองให้มาก ลูกจึงยังโกรธผู้อื่นอยู่.....

 

โจทก์ตัวเอง...ด่าตัวเอง

.........ส่วนของความผิดของผู้อื่นนั้น ลูกให้อภัยเขาไปก่อนทุกครั้งที่มีโอกาสเห็นความผิดพลาดของผู้อื่น นอกจากจะได้มาเป็นครูสอนใจเรา เป็นโจทย์ที่ชัดเจนให้เราดูว่าเรามีความเลวอย่างนั้นหรือเปล่า ? ถ้ามี ก็ให้รีบเอาออก แล้วลูกยังจะได้โอกาสที่จะให้อภัยทุกครั้งที่เห็น ใจลูกจะมีปัญญา สงบ เยือกเย็น คุณธรรมในใจลูกจะเพิ่มพูน
........ลูกจะเสียเปรียบเขาไหม ?....
........ลูกไม่เสียเปรียบใคร เพราะการให้อภัยหรอกลูก...
คนที่อยู่ในโลกนี้ แล้วยึดมั่นเต็มที่ว่าร่างกายเป็นของเขานั้น เขาเองก็ถูกกิเลสตัวนั้นๆ บีบคั้นให้ทำกรรม ให้แสดงออกมา เขาไม่อยากเลวหรอก เพียงแต่เขาไม่รู้ว่านั่นเป็นความเลว หรือบางคนรู้แล้ว แต่ต้านทานกระแสกิเลสไม่ได้
........ขณะที่เขาทำกรรมเลว ขอให้ลูกรู้ว่า นั่น เขากำลังถูกเคี่ยวกรำเต็มที่แล้ว เหมือนวนอยู่ในบ่อแคบๆ หาทางออกไม่เจอ จบจากเรื่องนี้ ก็ไปทุกข์กับเรื่องนั้น ตามที่ใจจะถูกโลกธรรมกามคุณ ผลักดันให้เป็นไป ทุกข์มากมาย จึงรุมเร้าเผาใจ ไม่เคยเว้นว่าง ดังนี้แล้ว...นอกจากจะไม่ควรโกรธตอบ ยิ่งต้องรีบแผ่เมตตาออกไปจากใจเราให้มาก ถ้าเขามีทุกข์อยู่ ขอให้พ้นทุกข์เถิด ถ้ามีภัย ความเร่าร้อนใจใจขณะนี้ หรือภัยจากนรกที่จะมาถึงในเบื้องหน้า ขอให้เขาพ้นภัยเถิด....

 

ถึงทุกคนที่เรา...ทำร้ายจิตเขา..ด้วยวาจาจากเรา..ขออโหสิ !!

......ลูกรัก....
......ลูกมีปัญญาพอที่จะแยกออกว่าสิ่งใดมีประโยชน์กับใจลูก ทุกครั้งที่ลูกกล่าวร้ายนินทา เสียดสีผู้อื่น มันเพิ่มพูนกำลังในด้านกิเลส ลูกมีความเลวเป็นฌาน เป็นความเคยชินของจิต วาจาที่กล่าวออกมาโดยไร้เมตตากำกับนั้น มันทำให้เสียงของลูกที่เคยไพเรา ในยามที่ลูกกล่าวพรรณาคุณพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ให้พ่อฟัง มันกลับเปลี่ยนแปลงไปเป็นประหนึ่งเสียงโหยหวนของสัตว์นรก
....." พ่อไม่ได้แกล้งว่าลูกหรอก แต่พ่อเห็นภาพของลูก เป็นอย่างนั้นจริงๆ !! "

แม้สายไปแล้ว.. แต่...ปรมิตาขอโทษ !​

จาก..ในรอยเท้าพ่อ..โดย สุญญตา...เสียงจากถ้ำ..​

 

โมทนาสาธุครับ...นำเรื่องดีๆมาให้อ่านอีกนะครับ

 

สู้ต่อไป อดทน อดทน อดทนให้เหมือนหลวงพ่อครับ

 

โมทนาสาธุครับ นานๆทีผมจะออกมา โมทนาสักที เป็นทู้ที่ดีมากๆเลยครับ

 

ใช้ไว้เตือนตัวเองได้ดีมากเลยครับ

อนุโมทนาครับ